2019-01-17 07:48:42
Δημοσιεύουμε την τοποθέτηση της Πόλας Ρούπα από την ιστοσελίδα indymedia:
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ 12ης/7/2018 ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ Β΄ΔΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ: -ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΙΣ 11/7/18 ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΙΣΟΒΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΔΝΤ ΤΟ 2014 -ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΚΛΗΤΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΗΣ Β΄ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΤτΕ, Γ. ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ.
Είναι η τρίτη δίκη που γίνεται εναντίον της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας με διαφορετική σύνθεση, με άλλους ανθρώπους. Έχει γίνει άλλη μια δίκη σε πρώτο βαθμό, με τον Μαζιώτη κατηγορούμενο, επίσης με διαφορετική σύνθεση ενώ εγώ ήμουν καταζητούμενη. Όσον αφορά τουλάχιστον τα δύο πρωτοβάθμια δικαστήρια – αυτό που έγινε εναντίον μου και αυτό που έγινε εναντίον του Μαζιώτη – ήταν και στα δύο οι έδρες σε διατεταγμένη υπηρεσία
. Γιατί το λέω αυτό; Έγινε μια αποδεικτική διαδικασία στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Πέρασαν και από εδώ οι ίδιοι μάρτυρες. Μπορείτε να μου πείτε βέβαια, εσείς ‘‘κατηγορούμενοι’’ – όπως είπε και κάποιος συνήγορος – ‘‘ο λόγος σας δεν έχει κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα’’. Αλλά εμείς, όπως παρακολουθήσατε μέσα στην διαδικασία, όπως έγινε και στο άλλο δικαστήριο, ρωτάγαμε. Κάναμε ερωτήσεις, εξετάζαμε τους μάρτυρες. Η αποδεικτική διαδικασία δεν είναι με βάση το τι λέω εγώ ή τι λέει ο Μαζιώτης. Αφορά και το τι λένε οι μάρτυρες. Τους κάναμε ερωτήσεις ουσίας και απαντούσαν σε ερωτήσεις ουσίας. Δεν θα αρχίσω να λέω πάλι τι είπαν για το θέμα της Τράπεζας της Ελλάδας, για τους αποκλεισμούς κλπ, κλπ ή για το ζήτημα του δόλου και ποιος ευθύνεται για το τι έγινε εκεί. Θα τα ξαναπώ αυτά αργότερα, τα έχω πει ήδη, τα είπα και στο άλλο δικαστήριο. Τα είπαμε, τα εξαντλήσαμε.
Ο εισαγγελέας στο άλλο δικαστήριο μου είπε με μια φράση ‘‘δεν έχω λάβει υπ’ όψιν μου τίποτα απ’ όσα προέκυψαν από τα δικαστήρια’’. Μα πώς; Είναι δυνατόν; Εξ’ άλλου όσοι ήρθαν εδώ και κατέθεσαν, κανείς τους δεν ήρθε σε αντίφαση με τους άλλους. Τίποτα τέτοιο δεν έγινε. Από το σπίτι του ο εισαγγελέας Δράκος διάβασε την πρωτόδικη απόφαση της Κλάπα και έβγαλε τα συμπεράσματά του. Εν τω μεταξύ στον ίδιον εισαγγελέα τον Δράκο έχουν δώσει όλες τις υποθέσεις μας. Δεν ξέρω πόσο νόμιμο είναι αυτό. Ένας εισαγγελέας να με δικάζει και ταυτόχρονα να έχει αναλάβει την υπόθεση για την απόπειρα απόδρασης με το ελικόπτερο που έχω αναλάβει και θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο, την υπόθεση με τις πόσες ληστείες έχουν χρεώσει στον Επαναστατικό Αγώνα. Δεν ξέρω αν είναι νόμιμο αυτό. Και έρχεται ένας εισαγγελέας και αγορεύει για την καταδίκη την δικιά μου επικαλούμενος υποθέσεις που έχουν εκδικαστεί στο παρελθόν και έχουν ολοκληρωθεί όπως η α΄ δίκη – ήταν και η κυρία σύνεδρος που συμμετέχει σε αυτό το δικαστήριο – λέγοντας κιόλας ότι διαφωνεί με την απόφαση εκείνης της δίκης που μας απάλλαξε από την κατηγορία της ‘‘διεύθυνσης’’. Αν μπορούσε να την είχε αναιρέσει εκείνη την απόφαση , θα το είχε κάνει. Επικαλείται υποθέσεις παλαιότερες που έχουν γίνει οι δίκες, για άλλες ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα, επικαλείται δίκες που δεν έχουν γίνει καν, επικαλείται ενέργειες που δεν έχουν εκδικαστεί, επικαλείται ενέργειες που δεν έχουμε καν αναλάβει για να βγάλει ένα συμπέρασμα, το οποίο έλεγε ότι ‘‘η Ρούπα είναι «διευθύντρια» και ηθικός αυτουργός των πάντων’’. Είναι μια τοποθέτηση με πρόταση που εμφανώς είχε ως στόχο τα ισόβια.
Όμως ο στόχος της καταδίκης μου σε ισόβια υπάρχει πριν έρθει εδώ να δικάσει. Τον στόχο των ισοβίων τον ‘‘χτίζουν’’ για μένα πριν με συλλάβουν. Το γνωρίζω, το ξέρω, το έβλεπα πριν με πιάσουν μου έφτιαχναν ένα προφίλ τέτοιο στα ΜΜΕ. Με έχουν καταδικάσει, πριν ακόμα με πιάσουν. Γι’ αυτό και όταν με συλλάβανε πέρασε ότι πέρασε το παιδί μας. Με έχουν αναγάγει σε αυτόν τον τόπο εχθρό του καθεστώτος. Με βάση αυτό και για ό, τι έχει κάνει ο Επαναστατικός Αγώνας. Για ό,τι έχεις κάνει εσύ, για το γεγονός ότι δεν παραιτήθηκες, δεν παραδόθηκες.’’ Αυτό ήταν το σκεπτικό τους. ‘‘Πιάσαμε τον Μαζιώτη, σε περιμέναμε να παραδοθείς. Δεν παραδόθηκες και συνεχίζεις’’. Με βάση αυτό το σκεπτικό με έχουν καταδικάσει πριν με πιάσουν. Όταν με πιάσανε, έκαναν μια δίκη, η οποία ήταν παρωδία. Τι σημαίνει παρωδία; Δεν καταλαβαίνανε τίποτα από την διαδικασία. Ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Κάνει την πρόταση ο εισαγγελέας για ισόβια και μετά βγαίνει η απόφαση.
Στην πρότασή του ο κ. εισαγγελέας ο κ Δράκος αναγνώρισε και την προσφορότητα της ένοπλης δράσης του Επαναστατικού Αγώνα συνολικά για να ανατρέψει το καθεστώς. Συνολικά, αλλά και ειδικά για τη συγκεκριμένη επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας,. Εν τω μεταξύ σε όλη την διάρκεια της διαδικασίας μιλούσα για την Τράπεζα της Ελλάδας, δεν μιλούσα για τα άπαντα, για πριν το 2010, για μετά την σύλληψη του Μαζιώτη. Είναι μια δίκη που περιλαμβάνει υποθέσεις το χρονικό διάστημα 2012 – 2014. Όταν ακούω την αγόρευση του εισαγγελέα, λέω ‘‘μισό λεπτό, γιατί δεν μου λέγατε ότι θα με δικάσετε για τα πάντα εδώ μέσα’’; Είναι συγκοινωνούντα δοχεία οι δίκες. Και σε αυτό το δικαστήριο έχουν αναφερθεί ενέργειες παλαιότερες από σύνεδρο, οι οποίες έχουν εκδικαστεί σε παλαιότερο δικαστήριο. Μιλάμε για ενέργειες που έχουν γίνει μέχρι το 2010. Έχουν αναφερθεί ως επιχείρημα για την Τράπεζα της Ελλάδας.
Εγώ βάζω ένα ερώτημα: Και αυτό το δικαστήριο δικάζει τα άπαντα ή δικάζει μόνο την περίοδο ’12 – ’14; Δικάζει την επίθεση στην ΤτΕ μόνο ή δικάζει και θα μας καταδικάσει για τα πάντα πάλι; Και με βάση τι έχει ακούσει από τα ΜΜΕ ή τι υπόθεση έχουμε σε εκκρεμότητα ή τι υποθέσεις πρόκειται να εκδικαστούν ή τι απόφαση πάρθηκε σε παλαιότερα δικαστήρια και αν συμφωνείτε ή δεν συμφωνείτε με τις αποφάσεις που πάρθηκαν θα μας δικάσει και θα μας καταδικάσει για τα άπαντα; Γιατί αυτό πρέπει να το ξέρω και προσωπικά. Γιατί και στο προηγούμενο δικαστήριο αν το ήξερα ότι δικάζομαι για τα πάντα, θα μιλούσα για τα πάντα, δεν θα μιλούσα για την Τράπεζα της Ελλάδας. Να σας πω από το 2003 ως το 2010 και από το ’10 μέχρι το ’12 και το ’14 και το ’16 και το ’17 που με πιάσανε, για τα πάντα. Να μην μιλάμε μόνο για την ΤτΕ. Δικαζόμαστε μόνο γι’ αυτό ή γενικώς για όλα;
Πρόεδρος: Είναι ρητορικά το ερώτημά σας.
Ρούπα: Ουσιαστικό είναι γιατί πρέπει να το ξέρω. Τι θα πούμε; Θα πρέπει να κάνουμε μετά κάποιες πολιτικές καταθέσεις. Να μιλήσουμε για ποιο πράγμα;
Πρόεδρος: Έχετε την αίσθηση ότι δικάζεστε για τα πάντα;
Ρούπα: Και στο άλλο δικαστήριο δεν ρώταγαν για άλλα γεγονότα, αλλά τα ‘‘πέταξαν’’ στο τέλος. Όταν η αγόρευση του εισαγγελέα έλεγε….
Πρόεδρος: Μόνο για πλημμελήματα δικάζεστε.
Ρούπα: Είναι συγκοινωνούντα δοχεία οι δίκες. Δεν είναι προσωπικό. Με ενδιαφέρει τι θα γίνει με τον Μαζιώτη. Είναι σύντροφός μου, είναι στον Επαναστατικό Αγώνα και ‘‘πάμε πακέτο’’. Ισόβια αυτός, ισόβια κι εγώ. Και για τους ίδιους λόγους. Μόνο που εμένα ο Δράκος με ανήγαγε σε ηγέτη και αρχηγό των απάντων. ‘‘ Από την αρχή μέχρι το τέλος και τα πάντα, όλα η Ρούπα’’. Μέχρι και το ότι εγώ ήμουν αυτή που αποφάσισε ποιος θα πάει να κάνει την επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας. Και τελικά το δικαστήριο αποφαίνεται, τι; Ρώτησε σύνεδρος τους μάρτυρες ‘‘μήπως είδατε εκεί πέρα καμιά γυναίκα’’; ‘‘ Όχι’’ λέγανε (υπήρχε ένας που είδε την τοποθέτηση του οχήματος). ‘‘Από τις σιλουέτες εκεί, διακρίνατε καμιά γυναίκα;’’ Λένε ‘‘όχι’’. Άλλη ερώτηση δεν έγινε. Και λέει το δικαστήριο ‘‘αποδείχθηκε από την διαδικασία ότι η Ρούπα ήταν και φυσικός αυτουργός’’. Λοιπόν αυτά είναι γελοιότητες! Το προηγούμενο δικαστήριο έκανε μια δίκη παρωδία.
Πρόεδρος: Φυσικός ή ηθικός αυτουργός;
Ρούπα: Και φυσικός και ηθικός αυτουργός και τα πάντα. Αποδείχθηκε ότι ήταν μια δίκη παρωδία. Γελοία. Και τους το ’πα ‘‘είσαστε σε διατεταγμένη υπηρεσία, εντεταλμένοι των αφεντικών σας’’. Και αφεντικά δεν είναι μόνο η τρόικα, Είναι οι αγορές που κάνουν κουμάντο. Οι αγορές κάνουν κουμάντο, όπως κουμάντο κάνανε και για το ‘‘μνημόνιο’’. Και σε αυτή την δίκη εκδικάζονται η επίθεση της Τράπεζας της Ελλάδας και το ΔΝΤ. Και η επίθεση αυτή έγινε για τα ‘‘μνημόνια’’. Γιατί η Τράπεζα της Ελλάδας είναι παράρτημα της ΕΚΤ και στο ίδιο κτίριο ήταν και το γραφείο του ΔΝΤ. Δύο εκ των τριών της τρόικας. Γι’ αυτό επελέγη από τον Επαναστατικό Αγώνα. Στο δικαστήριο που δικάστηκα εγώ, αποδέχτηκε ο Δράκος, ο εισαγγελέας, ότι η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είναι πολιτική. Πώς έγινε αυτό; Τα γράψαμε και στην αίτηση για να καλεστεί ως μάρτυρας σε αυτή την δίκη ο Γ. Προβόπουλος (πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας).
Με τα όσα είπε ο Δράκος, έχει καταρριφθεί ο ισχυρισμός του Αρείου Πάγου που βγήκε το 2010 για την ένοπλη δράση ότι δεν είναι πολιτικό το αδίκημα, με το εξής σκεπτικό: ‘‘Μπορεί εσύ να έχεις τα πολιτικά κίνητρα να κάνεις την ανατροπή του καθεστώτος που λες, μόνο που δεν είσαι ικανός να την κάνεις, δεν είναι πρόσφορη η δράση σου. Άρα δεν είναι πολιτικό το αδίκημα, είναι ποινικό. Με βάση αυτό το σκεπτικό εμείς δικαζόμαστε, δικάζεται η δράση του Επαναστατικού Αγώνα ως ποινική δράση και εμείς ως ποινικοί. Μόνο που δεν είναι έτσι. Γνωρίζουμε εμείς πως δεν είναι έτσι. Με τη μόνη διαφορά ότι είμαστε οι μόνοι που είχαμε το θάρρος να βγούμε μπροστά σε δικαστήρια και να πούμε ότι δεν θα υποβαθμίσετε την δράση αυτή. Είναι πολιτική και με βάση την αντικειμενική θεωρία και όχι μόνο την υποκειμενική όπου αρκεί το πολιτικό κίνητρο για να γίνει αποδεχτό ότι η δράση κάποιου είναι πολιτική. Εμείς ‘‘σηκώσαμε το γάντι’’ και όσον αφορά την αντικειμενική θεωρία και επιχειρηματολογήσαμε πάνω στην θέση ότι η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είναι πρόσφορη για να οδηγήσει σε ανατροπή του καθεστώτος. Και ο εισαγγελέας Δράκος το αποδέχτηκε. Είπε ο ίδιος ότι ήταν πρόσφορη η δράση του Επαναστατικού Αγώνα. Ακόμα και με μια ενέργεια μόνο ήταν πρόσφορη, με αυτή εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδας. Και μάλιστα, επικαλέστηκε και έναν μάρτυρα – δεν τον είδαμε στο πρωτόδικο ούτε εδώ –, έναν τεχνικό της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος είπε ότι αν δεν προλάβαιναν να κατεβάσουν το ρολό, θα έμπαινε το ωστικό κύμα της έκρηξης μέσα και πολύ πιθανό να κατέρρεε το κτήριο’’, έλεγε ο Δράκος, ‘‘θα κατέρρεε το καθεστώς εν γένει, η οικονομία’’. Τι σημαίνει αυτό; Ανατροπή! Με βάση αυτό το επιχείρημα είναι πολιτικό το αδίκημα. Και ρωτάω τότε: ‘‘γιατί με δικάζετε εσείς και δεν με στέλνετε σε μικτό ορκωτό; Όχι, σιγά να μη με στείλετε’’ Όμως την απόφαση του Άρειου Πάγου του 2010 που αναφερόταν στη μη προσφορότητα του ένοπλου αγώνα για να ανατρέψει το καθεστώς (με βάση αυτό το επιχείρημα απορρίφθηκε τότε ο ισχυρισμός ότι είναι πολιτική η ένοπλη δράση), την ανέτρεψε με αυτό το επιχείρημα. Το δικαστήριο που με δίκασε, την έσκισε την απόφαση αυτή. Και έρχεται μετά η έδρα και αποφαίνεται ότι η Ρούπα είναι και φυσικός αυτουργός και ηθικός αυτουργός και τα πάντα, Από πού προκύπτει αυτό; Εντάξει, εγώ κατηγορούμενη είμαι και μπορώ να λέω ό,τι θέλω. Εσύ το απέδειξες; Απέδειξε η κ Κλάπα ότι ο Μαζιώτης ήταν στην Τράπεζα της Ελλάδας για να τον βάλει φυσικό αυτουργό; Πώς; Γιατί τα λέει ωραία; Ή γιατί δεν είναι ηλίθιος και γιατί είναι έξυπνος; Ή γιατί είναι συγκροτημένος; Γιατί υπερασπίζεται τις επιλογές του; Γιατί έχει διαβάσει παραπάνω από άλλους; Ή μήπως γιατί άλλοι δεν μίλαγε πολύ και αυτός μιλούσε πολύ; Άρα αυτός είναι αρχηγός;
Λοιπόν, διευθυντές και διευθυνόμενους στον Επαναστατικό Αγώνα δεν είχαμε. Ούτε εντολοδόχους ούτε παρατρεχάμενους ούτε τα ‘‘παιδιά για τις εξωτερικές δουλειές’’. Και ούτε εντός οργάνωσης ούτε εκτός οργάνωσης. Και αυτό το λέω προς πάσα κατεύθυνση, είτε εντός είτε εκτός δικαστηρίου. Γιατί είναι προσβλητικός οποιοσδήποτε έστω και υπαινιγμός, υπόγειος, οποιαδήποτε αναφορά ρητή ή άρρητη, ότι υπήρχε τέτοιου είδους σχέση. Εντολοδόχων, παρατρεχάμενων και παιδιών που κάνουν τις δουλειές. Σε αυτό τον αγώνα, σε αυτή την επιλογή ζωής είμαστε εθελοντές. Όχι μόνο εμείς. Όλοι μας. Εθελοντές. Δεν είμαστε έμμισθοι ούτε αφεντικά ούτε δούλοι κανενός ούτε υπάλληλοι κανενός. Εντάξει; Ως εθελοντές μπαίνουμε στον αγώνα και είναι όλοι ισότιμοι γιατί είμαστε αναρχικοί. Αυτό είμαστε και αυτό δεν αλλάζει.
Όσον αφορά την αποδεικτική διαδικασία στο άλλο δικαστήριο, ο εισαγγελέας πρότεινε ηθική αυτουργία για τα πάντα. Καταδίκη για ηθική αυτουργία, προκειμένου να ρίξει το δικαστήριο ισόβια σε τέτοια δίκη, έχει γίνει μια φορά. Στην δίκη της 17Ν. Μόνο που εκεί υπήρχαν κάποιοι που καταδίδανε και λέγανε ‘‘αυτός ήταν ο αρχηγός’’. Εδώ τι έχεις και μου το προσάπτεις; Πώς το αποδεικνύεις; Γιατί τα λέω όλα καλά; Για τον χαρακτήρα μου; Ο Δράκος έλεγε διάφορα κομπλιμέντα βέβαια, αλλά με βάση αυτά με καταδίκασαν. Με βάση μια σειρά κομπλιμέντων. Για το θάρρος μου, για τον πολύ ισχυρό χαρακτήρα μου – έλεγε διάφορα – για την συγκρότησή μου και άλλα τέτοια. Ωραία τα κομπλιμέντα, ευχαριστώ, αλλά δεν είναι αυτό επιχείρημα για να μου πεις ότι είμαι διευθύντρια. Η διεύθυνση θέλει δομή. Είναι θεσμός έστω και άτυπος. Εντάξει, δεν χρειάζεται να έχουμε και καταστατικό (όπως έλεγε η Κλάπα). Ε, μα όχι, δεν χρειάζεται να έχεις καταστατικό, αλλά έχεις θεσμό, έχεις ανάλογη δομή. Και όπως είπα και σε μια προηγούμενη διαδικασία, ενώ το πρώτο δικαστήριο που έγινε εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα για το 2003 έως το 2010, αποφάνθηκε ότι ‘‘διεύθυνση’’ δεν υπήρχε, λένε στα επόμενα δικαστήρια ότι πρόκειται για άλλο διάστημα. Με τη μόνη διαφορά ότι για την συγκρότηση δεν μας δικάζετε για δεύτερη φορά, μας δικάζετε για την ‘‘διεύθυνση’’ για δεύτερη φορά Όμως, όπως είχα πει σε μια προηγούμενη διαδικασία, όταν δικάζεις μια οργάνωση, την δικάζεις σαν σύνολο. Μέσα σε αυτό το σύνολο είναι και η δομή. Η δομή δεν γίνεται να μεταβληθεί, εφόσον είναι η ίδια οργάνωση. Άρα, το λογικό θα ήταν, αν θέλει να δικάσει ένα δικαστήριο ξανά για την ‘‘διεύθυνση’’, θα πρέπει να δικάσει ξανά και για την συγκρότηση. Και να μιλάς για άλλη οργάνωση, δεν μπορείς να μιλάς για την ίδια. Εφόσον αλλάζει η δομή, αλλάζει και η ουσία. Δεν είναι κάτι ξεχωριστό αυτό, ούτε είναι δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος στην ίδια πολιτική ομάδα ένα διάστημα να μην ήταν αρχηγός και μετά να έγινε. Πριν δεν ήταν διευθυντής και μετά έγινε. Πριν δεν υπήρχε διεύθυνση και μετά υπήρχε. Αυτά είναι αστεία. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι η δίκη αυτή, η τρίτη δίκη ενάντια στον Επαναστατικό Αγώνα, έγινε για να με καταδικάσουν σε ισόβια, για το οποίο είχαν πάρει εκ των προτέρων εντολή να το κάνουν. Εγώ δεν το είχα εξ’ αρχής καταλάβει, παρ’ όλο που ως ένα βαθμό φαινόταν.
Έλεγα ότι θα είχαν φιλότιμο και ότι δεν θα το κάνουν τόσο απροκάλυπτα. Και φυσικός αυτουργός… Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ελπίζω να μην είναι και αυτό το δικαστήριο σε διατεταγμένη υπηρεσία. Γιατί επίσης, ισχύει και το άλλο: Σας είπα και το επαναλαμβάνω ότι η επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας και το ΔΝΤ είχε επιλεγεί από τον Επαναστατικό Αγώνα το 2014 για τα ‘‘μνημόνια’’. Ήταν κίνηση ενάντια στα ‘‘μνημόνια’’. Το καθεστώς των ‘‘μνημονίων’’ είναι παράνομο. Το ξέρετε και το έχετε ακούσει. Ότι οι συμβάσεις δανεισμού είναι αντισυνταγματικές. Δεν τα λέω μόνο εγώ για να μου πείτε ότι είναι η θέση ενός κατηγορουμένου. Τα λέει και ο Κασιμάτης και άλλοι. Τα’ χει πει και ο Αλιβιζάτος. Μόνο που ο Αλιβιζάτος λέει ‘‘ναι, παραβιάστηκαν πολλά άρθρα του συντάγματος, αλλά τι να κάνουμε τώρα. Ήταν κρίσιμη εκείνη η περίοδος ‘’. Όμως ο Κασιμάτης λέει ότι κι αν ήταν κρίσιμη, ‘‘και με το πιστόλι στο κρόταφο, δεν εκχωρείς την κυριαρχία’’. Είναι η σημαντικότερη απ’ όλες τις παραβιάσεις. Και ούτε καν ψηφοφορία στην βουλή ούτε με την απόλυτη ψηφοφορία, αν ψήφιζαν και οι 300, δεν μπορούσαν να κάνουν έγκυρο το ‘‘μνημόνιο’’. Ούτε καν με δημοψήφισμα. Είναι παράνομα τα ‘‘μνημόνια’’ με το δικό σας νομικό πλαίσιο. Ο Επαναστατικός Αγώνας αλλά και εμείς προσωπικά σαν άτομα το λέμε πριν το 2010, ότι τα ‘‘μνημόνια’’ θα τα περάσουν, ότι η κοινωνία θα περάσει τα πάνδεινα. Ότι θα γίνει μια λεηλασία που δεν έχουμε ξαναδεί. Βλέπαμε που πάει το πράγμα. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να το δεις. Ότι θα χτυπούσε την πόρτα του ΔΝΤ το ελληνικό κράτος. Το ήξερε ο Επαναστατικός Αγώνας ότι θα γίνει μια σφοδρή επίθεση για την σωτηρία του συστήματος. Το γράφει από το 2009 σε προκηρύξεις. Όταν πας και χτυπάς την πόρτα του ΔΝΤ, σημαίνει ότι θα εκχωρήσεις διάφορα. Με τη μόνη διαφορά ότι, όπως έλεγε και ο Ρουμελιώτης – ήταν στο ΔΝΤ κατόπιν προτροπής του Γ. Παπανδρέου προκειμένου να μπορέσει να γίνει άμεσα η συνεννόηση και να πάρουμε κανένα δάνειο γιατί ‘‘καταρρέαμε’’ – πρώτη φορά χτυπά κράτος την πόρτα του ΔΝΤ και δέχεται τέτοιους επονείδιστους όρους σύμβασης, χωρίς μάλιστα, να αντιδράσει καθόλου. Με τις συμβάσεις δανεισμού έχουν παραβιάσει πολλά άρθρα του συντάγματος, των διεθνών συμβάσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την απαγόρευση της οικονομική και πολιτικής βίας. Αυτά τα λένε συνταγματολόγοι. Τα λέει ο Κασιμάτης, δεν τα λέω εγώ. Για να μην πείτε ότι τα ’χω βγάλει απ’ το μυαλό μου. ‘‘Ο όρος που υπάρχει στις δανειακές συμβάσεις, με τον οποίο παραιτείται η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων από τις ενστάσεις της εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ασυλία, αποτελεί επονείδιστο και πρωτοφανή στην σύγχρονη ιστορία διεθνών σχέσεων όρο υποτέλειας’’. ‘‘Η ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας, ο εξευτελισμός του κράτους’’ – του δικού σας κράτους – ‘‘με λεόντειους όρους και με παραβιάσεις πολλών θεμελιωδών αρχών του υπερκείμενου δικαίου, καθώς και η παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων και δικαιωμάτων του ανθρώπου’’ – ένα σωρό άρθρα του συντάγματος αναφέρονται σε αυτό, να μην τα αναφέρουμε τώρα – ‘‘αποτελούν πρωτοφανείς επονείδιστους όρους’’. ‘‘Απ’ όλες τις παραβιάσεις θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας, προκύπτουν τα εξής: Οι συμβάσεις δανεισμού είναι εκτός του συντάγματος, εκτός ευρωπαϊκής νομιμότητας. Είναι συνεπώς ανυπόστατες τόσο λόγω ακριβώς της παράκαμψης της βουλής στην επικύρωση και στην κύρωσή τους από τα 3/5 των μελών της όσο και λόγω παραβίασης θεμελιωδών αρχών όλων των βαθμίδων του υπερκείμενου δικαίου από βασικούς και ουσιώδεις όρους του. Ειδικότερα ο ειδεχθέστερος από όλους τους όρους της παραίτησης από τα δικαιώματα κυριαρχίας, δεν μπορούσε να επικυρωθεί ούτε με ομόφωνη απόφαση των 300 μελών της εθνικής αντιπροσωπίας ούτε με δημοψήφισμα θα μπορούσε να αποφασιστεί, γιατί το εκλογικό σώμα δεν μπορεί να αλλοτριώσει ούτε την κυριαρχία της Ελλάδας ούτε την δημοκρατία δεσμεύοντας το σύνολο των πολιτών και τις επερχόμενες γενιές των Ελλήνων. Η εξουσία που ασκείται με βάση τις συμβάσεις δανεισμού είναι εκτός του συντάγματος, εκτός ευρωπαϊκής νομιμότητας και εκτός της διεθνούς νομιμότητας. Αποτελεί de facto εξουσία. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση κατοχής’’. Συγνώμη, δεν είναι δίκαιη η αντίσταση ενάντια σε συνθήκες κατοχής; Επιβεβλημένη είναι. Έχουμε κατοχή, το λέει αυτός, το λέγαμε και εμείς. Δεν το έλεγαν πολλοί, εμείς όμως το λέγαμε.. Και αυτός το λέει (ο Κασιμάτης) και συμφωνούμε. Κατοχικά ‘‘στρατεύματα’’ στην Ελλάδα είναι αυτά που χτύπησε ο Επαναστατικός Αγώνας το 2014: Η Τράπεζα της Ελλάδας και το ΔΝΤ, η ΕΚΤ. Αυτά είναι τα κατοχικά ‘‘στρατεύματα’’ και αυτοί που είναι στη βουλή είναι ο κουίσλιγκς της εποχής. Οι δοσίλογοι είναι.
Αυτοί που αναλαμβάνουν χωρίς κουκούλες να λένε ‘‘εκτελέστε τους’’. Όχι έναν-έναν . Μαζικά. Με τις πολιτικές τους αποφάσεις, με αυτά που δέχονται να κάνουν χωρίς να έχουν δικαίωμα να τα κάνουν και παρ’ όλα αυτά, τα επιβάλλουν. Και τα σώματα ασφαλείας το 2010, όταν ο κόσμος πολιορκούσε τη βουλή, θα έπρεπε να τον αφήσουν και να τους πετάξει έξω. Αυτό έπρεπε να γίνει. Αυτό είναι δίκαιο και νόμιμο, ακόμα και με τους δικούς σας όρους, με βάση το ίδιο το σύνταγμα. ‘‘Η εξουσία που ασκείται με βάση τις συμβάσεις δανεισμού, είναι εκτός του συντάγματος’’. Είπαμε, έχουμε κατοχή. ‘‘Είναι χειρότερη η θέση της Ελλάδας, από αυτή ενός προτεκτοράτου’’ λέει ο Κασιμάτης, ‘‘του οποίου την ασφάλεια και τα σύνορα εγγυάται η προστάτιδα δύναμη’’. Εδώ δεν εγγυάται κανείς τίποτα. ‘‘Οι συμβάσεις δανεισμού αλλοτρίωσαν την εθνική κυριαρχία και την εθνική περιουσία και επικράτεια στους δανειστές της Ελλάδας, χωρίς αυτοί να της εγγυώνται και να της διασφαλίζουν την ασφάλειά της και τα σύνορά της. Διασφαλίζουν μόνο την ασφάλεια των συμφερόντων τους. Η θεμελιώδης αρχή της αλληλεγγύης που υποτίθεται, διέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση ποδοπατήθηκε με τις συμβάσεις δανεισμού κατά τον χειρότερο και με πρωτοφανή στη νεότερη ιστορία τρόπο. Οι συμβάσεις δανεισμού όχι μόνο την αρχή της αλληλεγγύης ποδοπατούν, αλλά με τους όρους τους παραβιάζουν θεμελιώδη διάταξη της Σύμβασης της Βιέννης του ’69 που απαγορεύει την πολιτική και οικονομική βία’’. Αυτό που έλεγα πριν, δηλαδή. Δεν είναι υποχρεωμένος ο πολίτης να αντιδράσει σε όλα αυτά ; Γιατί δεν αντιδρά ; Αυτό θα το πω στη συνέχεια. ‘‘Η κυβέρνηση μπορεί να θέσει το τεράστιο για την Ευρώπη ζήτημα της νομιμότητας των συμβάσεων’’, λέει εδώ. ‘‘Προβλέπονται τρόποι και από τις ίδιες τις συμβάσεις. Ό, τι δεν έπραξε κατά την σύναψη των συμφωνιών, μπορεί να το κάνει τώρα. Θα προσθέσω όμως και τούτο: Όσον αφορά την παραίτηση από τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας, δεν θέλω να ακούσω την ερώτηση που μας έχουν υποβάλει, αν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Παραίτηση από την εθνική κυριαρχία δεν γίνεται ούτε με το περίστροφο στον κρόταφο. Διαφορετικά θα ακυρώναμε όλες τις ηρωικές αντιστάσεις και όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες στην ιστορία των λαών’’. Και καταλήγει: ‘‘Γι’ αυτό καταλήγω σε μια έκκληση. Να φροντίσει η κυβέρνηση να απαλλαγούν οι συμβάσεις δανεισμού από τους επονείδιστους και άνομους όρους που αποτελούν ντροπή για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Και στη συνέχεια να αποκαταστήσει το δημοκρατικό πολίτευμα’’ λέει αυτός τώρα – ποιο δημοκρατικό πολίτευμα; – ‘‘που τραυματίστηκε βάναυσα υποβάλλοντάς την για κύρωση από την εθνική αντιπροσωπία και θέτοντας τέλος στον σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας. Αν δεν γίνουν αυτά , η Ελλάδα οδηγείται με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας σε αγώνα των πολιτών της σύμφωνα με το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος (άρθ. 120). Που λέει τι; Αγώνας με όλα τα μέσα. Ανατροπή ακόμα και με τα όπλα. Αυτό λέει. Νόμιμοι είμαστε εμείς, είναι ο Επαναστατικός Αγώνας που αγωνίστηκε εναντίον αυτού του καθεστώτος, ακόμα και με βάση το ισχύον καθεστωτικό νομικό πλαίσιο. Γνωρίζαμε ότι αυτές οι συμβάσεις συνιστούν κατοχή. Γνωρίζαμε ότι ήταν παράνομες οι συμβάσεις. Το γράψαμε από τότε που μας είχαν συλλάβει. Το γράψαμε από την φυλακή με το όνομά μας. Γράψαμε για το παράνομο των συμβάσεων, για την αντισυνταγματικότητά τους, τα λέγαμε. Σε αυτές τις συμβάσεις ήθελε να αντισταθεί ο Επαναστατικός Αγώνας. Σε αυτή την κατοχή. Κατοχή, δικτατορία. Αλλά όχι δικτατορία μιας βουλής. Δικτατορία των αγορών. Αυτοί εδώ πέρα στην βουλή τι είναι; Τα τσιράκια τους είναι. Και πήγα εγώ σε ένα δικαστήριο, που είναι τα τσιράκια αυτών. Και έρχονται εδώ πέρα ως εντολοδόχοι της τρόικας, του ΔΝΤ, του Στουρνάρα, του Προβόπουλου, διαφόρων από τα μεγάλα αφεντικά όπως ο Ντράγκι και αυτούς που απαρτίζουν τους λεγόμενους θεσμούς, οι οποίοι δημιούργησαν αυτές τις συμβάσεις που έχουν βάλει αλυσίδες στον λαιμό της κοινωνικής πλειοψηφίας, στο λαιμό των παιδιών μας και στα παιδιά των παιδιών μας. Αυτοί είναι που ευθύνονται για όλα αυτά. Αυτοί είναι οι εντολοδόχοι αυτού του δικαστηρίου.
Οπότε, να σας πω την αλήθεια, επειδή όλα αυτά τα έλεγα στο άλλο δικαστήριο – επειδή έβλεπα τους ανθρώπους στην έδρα – κατάλαβα ότι κάποια στιγμή ντράπηκαν πριν την απόφαση. Μόλις όμως μπήκαν στην αίθουσα την ημέρα της απόφασης, κατάλαβα ότι ήταν όλοι τους ευθυγραμμισμένοι. Το κατάλαβα. Σκεφτόμουν ‘‘θα ντραπούνε, δεν θα ντραπούνε’’. Αμ, δεν ντράπηκαν. Δεν ντράπηκαν να πούνε ότι ήρθαν εδώ για να κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά. ‘‘ Ήρθαμε εδώ για να σε καταδικάσουμε σε ισόβια. Αυτή είναι η αποστολή μας. Και γιατί θα το κάνουμε αυτό; Γιατί πρόκειται για το καθεστωτικό συμφέρον. Για το συμφέρον του καθεστώτος. Ποιού καθεστώτος; Όχι αυτού του εγχώριου. Έχουμε φύγει από αυτά. Αυτό δεν είναι καν προτεκτοράτο που λέει και ο Κασιμάτης. Της δικτατορίας των αγορών.
Λοιπόν, να καταλήξω στο αίτημα κλήτευσης του Προβόπουλου. Μας δικάζετε εδώ πέρα για το ‘‘έννομο αγαθό’’ που επλήγη, την Τράπεζα της Ελλάδας και το ΔΝΤ. Κάνουμε το αίτημα να έρθει ο Προβόπουλος. Σε τι μπορεί να συνεισφέρει; Δεν ενδιαφέρει ένα δικαστήριο το κίνητρο της επίθεσης σε σχέση με το τι είναι αυτό που χτυπιέται, ποιο έννομο αγαθό πλήττει μια δράση και τι αντιπροσωπεύει το έννομο αγαθό που πλήττεται; Και τι ακριβώς κάνει, τι εξυπηρετεί η Τράπεζα της Ελλάδας, τι αντιπροσωπεύει δεν ξέρω αν το γνωρίζουν πολλοί. Ποια είναι η δουλειά της; Οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι η Τράπεζα της Ελλάδας είναι ένας χώρος για να τυπώνουν χρήμα, ότι ο ρόλος της είναι η κυκλοφορία του χρήματος. Δεν είναι έτσι. Έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο. Δεν θα μιλήσω γι’ αυτό. Όταν έρθει η ώρα θα μιλήσω. Για τον ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδας, τον ρόλο της πριν τις συμβάσεις και μετά τις συμβάσεις και για τις ίδιες τις συμβάσεις, μπορεί να μας διαφωτίσει ο Προβόπουλος. Καθώς επίσης, να μας διαφωτίσει για το τι είδους πλήγμα είναι αυτό που δέχτηκε η Τράπεζα της Ελλάδας από τον Επαναστατικό Αγώνα. Και δεν πιστεύω ότι θα έρθει εδώ να το υποβαθμίσει. Πιστεύω ότι θα είναι ρεαλιστής. Θα μιλήσει ρεαλιστικά αν έρθει, αν τον καλέσετε. Που δεν το πιστεύω, αλλά εμείς την κάνουμε την αίτηση. Εγώ θα ήθελα να έρθουν διάφοροι εδώ εκτός από τον Προβόπουλο, να μιλήσουν για την εποχή που διανύουμε, για το ποιος κάνει κουμάντο στην χώρα, ποιος είναι ο ρόλος της Τράπεζας της Ελλάδας και άλλων υπερεθνικών θεσμών, γιατί έχουν περισσότερη εξουσία στην εποχή μας κάποια ξένα hedge funds παρά όλοι αυτοί που βλέπουμε στις τηλεοράσεις, που απαρτίζουν την εκτελεστική εξουσία. Να έρθει ο κ. Προβόπουλος γι’ αυτό τον λόγο. Εντάξει, εμείς θα τα πούμε όλα αυτά, θα τα αναλύσουμε, ποιός είναι ο ρόλος της ΤτΕ, πώς συστάθηκε, τι κάνει, τι ρόλο έχει στα ‘‘μνημόνια’’ – γερές απάτες –, θα τα πούμε. Ε, καλό θα είναι, να τα λέει και κάποιος από αυτούς.
_
bloko
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ 12ης/7/2018 ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ Β΄ΔΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ: -ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΙΣ 11/7/18 ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΕ ΙΣΟΒΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΔΝΤ ΤΟ 2014 -ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΚΛΗΤΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΗΣ Β΄ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΗΣ ΤτΕ, Γ. ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ.
Είναι η τρίτη δίκη που γίνεται εναντίον της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας με διαφορετική σύνθεση, με άλλους ανθρώπους. Έχει γίνει άλλη μια δίκη σε πρώτο βαθμό, με τον Μαζιώτη κατηγορούμενο, επίσης με διαφορετική σύνθεση ενώ εγώ ήμουν καταζητούμενη. Όσον αφορά τουλάχιστον τα δύο πρωτοβάθμια δικαστήρια – αυτό που έγινε εναντίον μου και αυτό που έγινε εναντίον του Μαζιώτη – ήταν και στα δύο οι έδρες σε διατεταγμένη υπηρεσία
Ο εισαγγελέας στο άλλο δικαστήριο μου είπε με μια φράση ‘‘δεν έχω λάβει υπ’ όψιν μου τίποτα απ’ όσα προέκυψαν από τα δικαστήρια’’. Μα πώς; Είναι δυνατόν; Εξ’ άλλου όσοι ήρθαν εδώ και κατέθεσαν, κανείς τους δεν ήρθε σε αντίφαση με τους άλλους. Τίποτα τέτοιο δεν έγινε. Από το σπίτι του ο εισαγγελέας Δράκος διάβασε την πρωτόδικη απόφαση της Κλάπα και έβγαλε τα συμπεράσματά του. Εν τω μεταξύ στον ίδιον εισαγγελέα τον Δράκο έχουν δώσει όλες τις υποθέσεις μας. Δεν ξέρω πόσο νόμιμο είναι αυτό. Ένας εισαγγελέας να με δικάζει και ταυτόχρονα να έχει αναλάβει την υπόθεση για την απόπειρα απόδρασης με το ελικόπτερο που έχω αναλάβει και θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο, την υπόθεση με τις πόσες ληστείες έχουν χρεώσει στον Επαναστατικό Αγώνα. Δεν ξέρω αν είναι νόμιμο αυτό. Και έρχεται ένας εισαγγελέας και αγορεύει για την καταδίκη την δικιά μου επικαλούμενος υποθέσεις που έχουν εκδικαστεί στο παρελθόν και έχουν ολοκληρωθεί όπως η α΄ δίκη – ήταν και η κυρία σύνεδρος που συμμετέχει σε αυτό το δικαστήριο – λέγοντας κιόλας ότι διαφωνεί με την απόφαση εκείνης της δίκης που μας απάλλαξε από την κατηγορία της ‘‘διεύθυνσης’’. Αν μπορούσε να την είχε αναιρέσει εκείνη την απόφαση , θα το είχε κάνει. Επικαλείται υποθέσεις παλαιότερες που έχουν γίνει οι δίκες, για άλλες ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα, επικαλείται δίκες που δεν έχουν γίνει καν, επικαλείται ενέργειες που δεν έχουν εκδικαστεί, επικαλείται ενέργειες που δεν έχουμε καν αναλάβει για να βγάλει ένα συμπέρασμα, το οποίο έλεγε ότι ‘‘η Ρούπα είναι «διευθύντρια» και ηθικός αυτουργός των πάντων’’. Είναι μια τοποθέτηση με πρόταση που εμφανώς είχε ως στόχο τα ισόβια.
Όμως ο στόχος της καταδίκης μου σε ισόβια υπάρχει πριν έρθει εδώ να δικάσει. Τον στόχο των ισοβίων τον ‘‘χτίζουν’’ για μένα πριν με συλλάβουν. Το γνωρίζω, το ξέρω, το έβλεπα πριν με πιάσουν μου έφτιαχναν ένα προφίλ τέτοιο στα ΜΜΕ. Με έχουν καταδικάσει, πριν ακόμα με πιάσουν. Γι’ αυτό και όταν με συλλάβανε πέρασε ότι πέρασε το παιδί μας. Με έχουν αναγάγει σε αυτόν τον τόπο εχθρό του καθεστώτος. Με βάση αυτό και για ό, τι έχει κάνει ο Επαναστατικός Αγώνας. Για ό,τι έχεις κάνει εσύ, για το γεγονός ότι δεν παραιτήθηκες, δεν παραδόθηκες.’’ Αυτό ήταν το σκεπτικό τους. ‘‘Πιάσαμε τον Μαζιώτη, σε περιμέναμε να παραδοθείς. Δεν παραδόθηκες και συνεχίζεις’’. Με βάση αυτό το σκεπτικό με έχουν καταδικάσει πριν με πιάσουν. Όταν με πιάσανε, έκαναν μια δίκη, η οποία ήταν παρωδία. Τι σημαίνει παρωδία; Δεν καταλαβαίνανε τίποτα από την διαδικασία. Ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Κάνει την πρόταση ο εισαγγελέας για ισόβια και μετά βγαίνει η απόφαση.
Στην πρότασή του ο κ. εισαγγελέας ο κ Δράκος αναγνώρισε και την προσφορότητα της ένοπλης δράσης του Επαναστατικού Αγώνα συνολικά για να ανατρέψει το καθεστώς. Συνολικά, αλλά και ειδικά για τη συγκεκριμένη επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας,. Εν τω μεταξύ σε όλη την διάρκεια της διαδικασίας μιλούσα για την Τράπεζα της Ελλάδας, δεν μιλούσα για τα άπαντα, για πριν το 2010, για μετά την σύλληψη του Μαζιώτη. Είναι μια δίκη που περιλαμβάνει υποθέσεις το χρονικό διάστημα 2012 – 2014. Όταν ακούω την αγόρευση του εισαγγελέα, λέω ‘‘μισό λεπτό, γιατί δεν μου λέγατε ότι θα με δικάσετε για τα πάντα εδώ μέσα’’; Είναι συγκοινωνούντα δοχεία οι δίκες. Και σε αυτό το δικαστήριο έχουν αναφερθεί ενέργειες παλαιότερες από σύνεδρο, οι οποίες έχουν εκδικαστεί σε παλαιότερο δικαστήριο. Μιλάμε για ενέργειες που έχουν γίνει μέχρι το 2010. Έχουν αναφερθεί ως επιχείρημα για την Τράπεζα της Ελλάδας.
Εγώ βάζω ένα ερώτημα: Και αυτό το δικαστήριο δικάζει τα άπαντα ή δικάζει μόνο την περίοδο ’12 – ’14; Δικάζει την επίθεση στην ΤτΕ μόνο ή δικάζει και θα μας καταδικάσει για τα πάντα πάλι; Και με βάση τι έχει ακούσει από τα ΜΜΕ ή τι υπόθεση έχουμε σε εκκρεμότητα ή τι υποθέσεις πρόκειται να εκδικαστούν ή τι απόφαση πάρθηκε σε παλαιότερα δικαστήρια και αν συμφωνείτε ή δεν συμφωνείτε με τις αποφάσεις που πάρθηκαν θα μας δικάσει και θα μας καταδικάσει για τα άπαντα; Γιατί αυτό πρέπει να το ξέρω και προσωπικά. Γιατί και στο προηγούμενο δικαστήριο αν το ήξερα ότι δικάζομαι για τα πάντα, θα μιλούσα για τα πάντα, δεν θα μιλούσα για την Τράπεζα της Ελλάδας. Να σας πω από το 2003 ως το 2010 και από το ’10 μέχρι το ’12 και το ’14 και το ’16 και το ’17 που με πιάσανε, για τα πάντα. Να μην μιλάμε μόνο για την ΤτΕ. Δικαζόμαστε μόνο γι’ αυτό ή γενικώς για όλα;
Πρόεδρος: Είναι ρητορικά το ερώτημά σας.
Ρούπα: Ουσιαστικό είναι γιατί πρέπει να το ξέρω. Τι θα πούμε; Θα πρέπει να κάνουμε μετά κάποιες πολιτικές καταθέσεις. Να μιλήσουμε για ποιο πράγμα;
Πρόεδρος: Έχετε την αίσθηση ότι δικάζεστε για τα πάντα;
Ρούπα: Και στο άλλο δικαστήριο δεν ρώταγαν για άλλα γεγονότα, αλλά τα ‘‘πέταξαν’’ στο τέλος. Όταν η αγόρευση του εισαγγελέα έλεγε….
Πρόεδρος: Μόνο για πλημμελήματα δικάζεστε.
Ρούπα: Είναι συγκοινωνούντα δοχεία οι δίκες. Δεν είναι προσωπικό. Με ενδιαφέρει τι θα γίνει με τον Μαζιώτη. Είναι σύντροφός μου, είναι στον Επαναστατικό Αγώνα και ‘‘πάμε πακέτο’’. Ισόβια αυτός, ισόβια κι εγώ. Και για τους ίδιους λόγους. Μόνο που εμένα ο Δράκος με ανήγαγε σε ηγέτη και αρχηγό των απάντων. ‘‘ Από την αρχή μέχρι το τέλος και τα πάντα, όλα η Ρούπα’’. Μέχρι και το ότι εγώ ήμουν αυτή που αποφάσισε ποιος θα πάει να κάνει την επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας. Και τελικά το δικαστήριο αποφαίνεται, τι; Ρώτησε σύνεδρος τους μάρτυρες ‘‘μήπως είδατε εκεί πέρα καμιά γυναίκα’’; ‘‘ Όχι’’ λέγανε (υπήρχε ένας που είδε την τοποθέτηση του οχήματος). ‘‘Από τις σιλουέτες εκεί, διακρίνατε καμιά γυναίκα;’’ Λένε ‘‘όχι’’. Άλλη ερώτηση δεν έγινε. Και λέει το δικαστήριο ‘‘αποδείχθηκε από την διαδικασία ότι η Ρούπα ήταν και φυσικός αυτουργός’’. Λοιπόν αυτά είναι γελοιότητες! Το προηγούμενο δικαστήριο έκανε μια δίκη παρωδία.
Πρόεδρος: Φυσικός ή ηθικός αυτουργός;
Ρούπα: Και φυσικός και ηθικός αυτουργός και τα πάντα. Αποδείχθηκε ότι ήταν μια δίκη παρωδία. Γελοία. Και τους το ’πα ‘‘είσαστε σε διατεταγμένη υπηρεσία, εντεταλμένοι των αφεντικών σας’’. Και αφεντικά δεν είναι μόνο η τρόικα, Είναι οι αγορές που κάνουν κουμάντο. Οι αγορές κάνουν κουμάντο, όπως κουμάντο κάνανε και για το ‘‘μνημόνιο’’. Και σε αυτή την δίκη εκδικάζονται η επίθεση της Τράπεζας της Ελλάδας και το ΔΝΤ. Και η επίθεση αυτή έγινε για τα ‘‘μνημόνια’’. Γιατί η Τράπεζα της Ελλάδας είναι παράρτημα της ΕΚΤ και στο ίδιο κτίριο ήταν και το γραφείο του ΔΝΤ. Δύο εκ των τριών της τρόικας. Γι’ αυτό επελέγη από τον Επαναστατικό Αγώνα. Στο δικαστήριο που δικάστηκα εγώ, αποδέχτηκε ο Δράκος, ο εισαγγελέας, ότι η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είναι πολιτική. Πώς έγινε αυτό; Τα γράψαμε και στην αίτηση για να καλεστεί ως μάρτυρας σε αυτή την δίκη ο Γ. Προβόπουλος (πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας).
Με τα όσα είπε ο Δράκος, έχει καταρριφθεί ο ισχυρισμός του Αρείου Πάγου που βγήκε το 2010 για την ένοπλη δράση ότι δεν είναι πολιτικό το αδίκημα, με το εξής σκεπτικό: ‘‘Μπορεί εσύ να έχεις τα πολιτικά κίνητρα να κάνεις την ανατροπή του καθεστώτος που λες, μόνο που δεν είσαι ικανός να την κάνεις, δεν είναι πρόσφορη η δράση σου. Άρα δεν είναι πολιτικό το αδίκημα, είναι ποινικό. Με βάση αυτό το σκεπτικό εμείς δικαζόμαστε, δικάζεται η δράση του Επαναστατικού Αγώνα ως ποινική δράση και εμείς ως ποινικοί. Μόνο που δεν είναι έτσι. Γνωρίζουμε εμείς πως δεν είναι έτσι. Με τη μόνη διαφορά ότι είμαστε οι μόνοι που είχαμε το θάρρος να βγούμε μπροστά σε δικαστήρια και να πούμε ότι δεν θα υποβαθμίσετε την δράση αυτή. Είναι πολιτική και με βάση την αντικειμενική θεωρία και όχι μόνο την υποκειμενική όπου αρκεί το πολιτικό κίνητρο για να γίνει αποδεχτό ότι η δράση κάποιου είναι πολιτική. Εμείς ‘‘σηκώσαμε το γάντι’’ και όσον αφορά την αντικειμενική θεωρία και επιχειρηματολογήσαμε πάνω στην θέση ότι η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είναι πρόσφορη για να οδηγήσει σε ανατροπή του καθεστώτος. Και ο εισαγγελέας Δράκος το αποδέχτηκε. Είπε ο ίδιος ότι ήταν πρόσφορη η δράση του Επαναστατικού Αγώνα. Ακόμα και με μια ενέργεια μόνο ήταν πρόσφορη, με αυτή εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδας. Και μάλιστα, επικαλέστηκε και έναν μάρτυρα – δεν τον είδαμε στο πρωτόδικο ούτε εδώ –, έναν τεχνικό της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος είπε ότι αν δεν προλάβαιναν να κατεβάσουν το ρολό, θα έμπαινε το ωστικό κύμα της έκρηξης μέσα και πολύ πιθανό να κατέρρεε το κτήριο’’, έλεγε ο Δράκος, ‘‘θα κατέρρεε το καθεστώς εν γένει, η οικονομία’’. Τι σημαίνει αυτό; Ανατροπή! Με βάση αυτό το επιχείρημα είναι πολιτικό το αδίκημα. Και ρωτάω τότε: ‘‘γιατί με δικάζετε εσείς και δεν με στέλνετε σε μικτό ορκωτό; Όχι, σιγά να μη με στείλετε’’ Όμως την απόφαση του Άρειου Πάγου του 2010 που αναφερόταν στη μη προσφορότητα του ένοπλου αγώνα για να ανατρέψει το καθεστώς (με βάση αυτό το επιχείρημα απορρίφθηκε τότε ο ισχυρισμός ότι είναι πολιτική η ένοπλη δράση), την ανέτρεψε με αυτό το επιχείρημα. Το δικαστήριο που με δίκασε, την έσκισε την απόφαση αυτή. Και έρχεται μετά η έδρα και αποφαίνεται ότι η Ρούπα είναι και φυσικός αυτουργός και ηθικός αυτουργός και τα πάντα, Από πού προκύπτει αυτό; Εντάξει, εγώ κατηγορούμενη είμαι και μπορώ να λέω ό,τι θέλω. Εσύ το απέδειξες; Απέδειξε η κ Κλάπα ότι ο Μαζιώτης ήταν στην Τράπεζα της Ελλάδας για να τον βάλει φυσικό αυτουργό; Πώς; Γιατί τα λέει ωραία; Ή γιατί δεν είναι ηλίθιος και γιατί είναι έξυπνος; Ή γιατί είναι συγκροτημένος; Γιατί υπερασπίζεται τις επιλογές του; Γιατί έχει διαβάσει παραπάνω από άλλους; Ή μήπως γιατί άλλοι δεν μίλαγε πολύ και αυτός μιλούσε πολύ; Άρα αυτός είναι αρχηγός;
Λοιπόν, διευθυντές και διευθυνόμενους στον Επαναστατικό Αγώνα δεν είχαμε. Ούτε εντολοδόχους ούτε παρατρεχάμενους ούτε τα ‘‘παιδιά για τις εξωτερικές δουλειές’’. Και ούτε εντός οργάνωσης ούτε εκτός οργάνωσης. Και αυτό το λέω προς πάσα κατεύθυνση, είτε εντός είτε εκτός δικαστηρίου. Γιατί είναι προσβλητικός οποιοσδήποτε έστω και υπαινιγμός, υπόγειος, οποιαδήποτε αναφορά ρητή ή άρρητη, ότι υπήρχε τέτοιου είδους σχέση. Εντολοδόχων, παρατρεχάμενων και παιδιών που κάνουν τις δουλειές. Σε αυτό τον αγώνα, σε αυτή την επιλογή ζωής είμαστε εθελοντές. Όχι μόνο εμείς. Όλοι μας. Εθελοντές. Δεν είμαστε έμμισθοι ούτε αφεντικά ούτε δούλοι κανενός ούτε υπάλληλοι κανενός. Εντάξει; Ως εθελοντές μπαίνουμε στον αγώνα και είναι όλοι ισότιμοι γιατί είμαστε αναρχικοί. Αυτό είμαστε και αυτό δεν αλλάζει.
Όσον αφορά την αποδεικτική διαδικασία στο άλλο δικαστήριο, ο εισαγγελέας πρότεινε ηθική αυτουργία για τα πάντα. Καταδίκη για ηθική αυτουργία, προκειμένου να ρίξει το δικαστήριο ισόβια σε τέτοια δίκη, έχει γίνει μια φορά. Στην δίκη της 17Ν. Μόνο που εκεί υπήρχαν κάποιοι που καταδίδανε και λέγανε ‘‘αυτός ήταν ο αρχηγός’’. Εδώ τι έχεις και μου το προσάπτεις; Πώς το αποδεικνύεις; Γιατί τα λέω όλα καλά; Για τον χαρακτήρα μου; Ο Δράκος έλεγε διάφορα κομπλιμέντα βέβαια, αλλά με βάση αυτά με καταδίκασαν. Με βάση μια σειρά κομπλιμέντων. Για το θάρρος μου, για τον πολύ ισχυρό χαρακτήρα μου – έλεγε διάφορα – για την συγκρότησή μου και άλλα τέτοια. Ωραία τα κομπλιμέντα, ευχαριστώ, αλλά δεν είναι αυτό επιχείρημα για να μου πεις ότι είμαι διευθύντρια. Η διεύθυνση θέλει δομή. Είναι θεσμός έστω και άτυπος. Εντάξει, δεν χρειάζεται να έχουμε και καταστατικό (όπως έλεγε η Κλάπα). Ε, μα όχι, δεν χρειάζεται να έχεις καταστατικό, αλλά έχεις θεσμό, έχεις ανάλογη δομή. Και όπως είπα και σε μια προηγούμενη διαδικασία, ενώ το πρώτο δικαστήριο που έγινε εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα για το 2003 έως το 2010, αποφάνθηκε ότι ‘‘διεύθυνση’’ δεν υπήρχε, λένε στα επόμενα δικαστήρια ότι πρόκειται για άλλο διάστημα. Με τη μόνη διαφορά ότι για την συγκρότηση δεν μας δικάζετε για δεύτερη φορά, μας δικάζετε για την ‘‘διεύθυνση’’ για δεύτερη φορά Όμως, όπως είχα πει σε μια προηγούμενη διαδικασία, όταν δικάζεις μια οργάνωση, την δικάζεις σαν σύνολο. Μέσα σε αυτό το σύνολο είναι και η δομή. Η δομή δεν γίνεται να μεταβληθεί, εφόσον είναι η ίδια οργάνωση. Άρα, το λογικό θα ήταν, αν θέλει να δικάσει ένα δικαστήριο ξανά για την ‘‘διεύθυνση’’, θα πρέπει να δικάσει ξανά και για την συγκρότηση. Και να μιλάς για άλλη οργάνωση, δεν μπορείς να μιλάς για την ίδια. Εφόσον αλλάζει η δομή, αλλάζει και η ουσία. Δεν είναι κάτι ξεχωριστό αυτό, ούτε είναι δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος στην ίδια πολιτική ομάδα ένα διάστημα να μην ήταν αρχηγός και μετά να έγινε. Πριν δεν ήταν διευθυντής και μετά έγινε. Πριν δεν υπήρχε διεύθυνση και μετά υπήρχε. Αυτά είναι αστεία. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι η δίκη αυτή, η τρίτη δίκη ενάντια στον Επαναστατικό Αγώνα, έγινε για να με καταδικάσουν σε ισόβια, για το οποίο είχαν πάρει εκ των προτέρων εντολή να το κάνουν. Εγώ δεν το είχα εξ’ αρχής καταλάβει, παρ’ όλο που ως ένα βαθμό φαινόταν.
Έλεγα ότι θα είχαν φιλότιμο και ότι δεν θα το κάνουν τόσο απροκάλυπτα. Και φυσικός αυτουργός… Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ελπίζω να μην είναι και αυτό το δικαστήριο σε διατεταγμένη υπηρεσία. Γιατί επίσης, ισχύει και το άλλο: Σας είπα και το επαναλαμβάνω ότι η επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας και το ΔΝΤ είχε επιλεγεί από τον Επαναστατικό Αγώνα το 2014 για τα ‘‘μνημόνια’’. Ήταν κίνηση ενάντια στα ‘‘μνημόνια’’. Το καθεστώς των ‘‘μνημονίων’’ είναι παράνομο. Το ξέρετε και το έχετε ακούσει. Ότι οι συμβάσεις δανεισμού είναι αντισυνταγματικές. Δεν τα λέω μόνο εγώ για να μου πείτε ότι είναι η θέση ενός κατηγορουμένου. Τα λέει και ο Κασιμάτης και άλλοι. Τα’ χει πει και ο Αλιβιζάτος. Μόνο που ο Αλιβιζάτος λέει ‘‘ναι, παραβιάστηκαν πολλά άρθρα του συντάγματος, αλλά τι να κάνουμε τώρα. Ήταν κρίσιμη εκείνη η περίοδος ‘’. Όμως ο Κασιμάτης λέει ότι κι αν ήταν κρίσιμη, ‘‘και με το πιστόλι στο κρόταφο, δεν εκχωρείς την κυριαρχία’’. Είναι η σημαντικότερη απ’ όλες τις παραβιάσεις. Και ούτε καν ψηφοφορία στην βουλή ούτε με την απόλυτη ψηφοφορία, αν ψήφιζαν και οι 300, δεν μπορούσαν να κάνουν έγκυρο το ‘‘μνημόνιο’’. Ούτε καν με δημοψήφισμα. Είναι παράνομα τα ‘‘μνημόνια’’ με το δικό σας νομικό πλαίσιο. Ο Επαναστατικός Αγώνας αλλά και εμείς προσωπικά σαν άτομα το λέμε πριν το 2010, ότι τα ‘‘μνημόνια’’ θα τα περάσουν, ότι η κοινωνία θα περάσει τα πάνδεινα. Ότι θα γίνει μια λεηλασία που δεν έχουμε ξαναδεί. Βλέπαμε που πάει το πράγμα. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να το δεις. Ότι θα χτυπούσε την πόρτα του ΔΝΤ το ελληνικό κράτος. Το ήξερε ο Επαναστατικός Αγώνας ότι θα γίνει μια σφοδρή επίθεση για την σωτηρία του συστήματος. Το γράφει από το 2009 σε προκηρύξεις. Όταν πας και χτυπάς την πόρτα του ΔΝΤ, σημαίνει ότι θα εκχωρήσεις διάφορα. Με τη μόνη διαφορά ότι, όπως έλεγε και ο Ρουμελιώτης – ήταν στο ΔΝΤ κατόπιν προτροπής του Γ. Παπανδρέου προκειμένου να μπορέσει να γίνει άμεσα η συνεννόηση και να πάρουμε κανένα δάνειο γιατί ‘‘καταρρέαμε’’ – πρώτη φορά χτυπά κράτος την πόρτα του ΔΝΤ και δέχεται τέτοιους επονείδιστους όρους σύμβασης, χωρίς μάλιστα, να αντιδράσει καθόλου. Με τις συμβάσεις δανεισμού έχουν παραβιάσει πολλά άρθρα του συντάγματος, των διεθνών συμβάσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την απαγόρευση της οικονομική και πολιτικής βίας. Αυτά τα λένε συνταγματολόγοι. Τα λέει ο Κασιμάτης, δεν τα λέω εγώ. Για να μην πείτε ότι τα ’χω βγάλει απ’ το μυαλό μου. ‘‘Ο όρος που υπάρχει στις δανειακές συμβάσεις, με τον οποίο παραιτείται η Ελλάδα αμετάκλητα και άνευ όρων από τις ενστάσεις της εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ασυλία, αποτελεί επονείδιστο και πρωτοφανή στην σύγχρονη ιστορία διεθνών σχέσεων όρο υποτέλειας’’. ‘‘Η ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας, ο εξευτελισμός του κράτους’’ – του δικού σας κράτους – ‘‘με λεόντειους όρους και με παραβιάσεις πολλών θεμελιωδών αρχών του υπερκείμενου δικαίου, καθώς και η παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων και δικαιωμάτων του ανθρώπου’’ – ένα σωρό άρθρα του συντάγματος αναφέρονται σε αυτό, να μην τα αναφέρουμε τώρα – ‘‘αποτελούν πρωτοφανείς επονείδιστους όρους’’. ‘‘Απ’ όλες τις παραβιάσεις θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας, προκύπτουν τα εξής: Οι συμβάσεις δανεισμού είναι εκτός του συντάγματος, εκτός ευρωπαϊκής νομιμότητας. Είναι συνεπώς ανυπόστατες τόσο λόγω ακριβώς της παράκαμψης της βουλής στην επικύρωση και στην κύρωσή τους από τα 3/5 των μελών της όσο και λόγω παραβίασης θεμελιωδών αρχών όλων των βαθμίδων του υπερκείμενου δικαίου από βασικούς και ουσιώδεις όρους του. Ειδικότερα ο ειδεχθέστερος από όλους τους όρους της παραίτησης από τα δικαιώματα κυριαρχίας, δεν μπορούσε να επικυρωθεί ούτε με ομόφωνη απόφαση των 300 μελών της εθνικής αντιπροσωπίας ούτε με δημοψήφισμα θα μπορούσε να αποφασιστεί, γιατί το εκλογικό σώμα δεν μπορεί να αλλοτριώσει ούτε την κυριαρχία της Ελλάδας ούτε την δημοκρατία δεσμεύοντας το σύνολο των πολιτών και τις επερχόμενες γενιές των Ελλήνων. Η εξουσία που ασκείται με βάση τις συμβάσεις δανεισμού είναι εκτός του συντάγματος, εκτός ευρωπαϊκής νομιμότητας και εκτός της διεθνούς νομιμότητας. Αποτελεί de facto εξουσία. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση κατοχής’’. Συγνώμη, δεν είναι δίκαιη η αντίσταση ενάντια σε συνθήκες κατοχής; Επιβεβλημένη είναι. Έχουμε κατοχή, το λέει αυτός, το λέγαμε και εμείς. Δεν το έλεγαν πολλοί, εμείς όμως το λέγαμε.. Και αυτός το λέει (ο Κασιμάτης) και συμφωνούμε. Κατοχικά ‘‘στρατεύματα’’ στην Ελλάδα είναι αυτά που χτύπησε ο Επαναστατικός Αγώνας το 2014: Η Τράπεζα της Ελλάδας και το ΔΝΤ, η ΕΚΤ. Αυτά είναι τα κατοχικά ‘‘στρατεύματα’’ και αυτοί που είναι στη βουλή είναι ο κουίσλιγκς της εποχής. Οι δοσίλογοι είναι.
Αυτοί που αναλαμβάνουν χωρίς κουκούλες να λένε ‘‘εκτελέστε τους’’. Όχι έναν-έναν . Μαζικά. Με τις πολιτικές τους αποφάσεις, με αυτά που δέχονται να κάνουν χωρίς να έχουν δικαίωμα να τα κάνουν και παρ’ όλα αυτά, τα επιβάλλουν. Και τα σώματα ασφαλείας το 2010, όταν ο κόσμος πολιορκούσε τη βουλή, θα έπρεπε να τον αφήσουν και να τους πετάξει έξω. Αυτό έπρεπε να γίνει. Αυτό είναι δίκαιο και νόμιμο, ακόμα και με τους δικούς σας όρους, με βάση το ίδιο το σύνταγμα. ‘‘Η εξουσία που ασκείται με βάση τις συμβάσεις δανεισμού, είναι εκτός του συντάγματος’’. Είπαμε, έχουμε κατοχή. ‘‘Είναι χειρότερη η θέση της Ελλάδας, από αυτή ενός προτεκτοράτου’’ λέει ο Κασιμάτης, ‘‘του οποίου την ασφάλεια και τα σύνορα εγγυάται η προστάτιδα δύναμη’’. Εδώ δεν εγγυάται κανείς τίποτα. ‘‘Οι συμβάσεις δανεισμού αλλοτρίωσαν την εθνική κυριαρχία και την εθνική περιουσία και επικράτεια στους δανειστές της Ελλάδας, χωρίς αυτοί να της εγγυώνται και να της διασφαλίζουν την ασφάλειά της και τα σύνορά της. Διασφαλίζουν μόνο την ασφάλεια των συμφερόντων τους. Η θεμελιώδης αρχή της αλληλεγγύης που υποτίθεται, διέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση ποδοπατήθηκε με τις συμβάσεις δανεισμού κατά τον χειρότερο και με πρωτοφανή στη νεότερη ιστορία τρόπο. Οι συμβάσεις δανεισμού όχι μόνο την αρχή της αλληλεγγύης ποδοπατούν, αλλά με τους όρους τους παραβιάζουν θεμελιώδη διάταξη της Σύμβασης της Βιέννης του ’69 που απαγορεύει την πολιτική και οικονομική βία’’. Αυτό που έλεγα πριν, δηλαδή. Δεν είναι υποχρεωμένος ο πολίτης να αντιδράσει σε όλα αυτά ; Γιατί δεν αντιδρά ; Αυτό θα το πω στη συνέχεια. ‘‘Η κυβέρνηση μπορεί να θέσει το τεράστιο για την Ευρώπη ζήτημα της νομιμότητας των συμβάσεων’’, λέει εδώ. ‘‘Προβλέπονται τρόποι και από τις ίδιες τις συμβάσεις. Ό, τι δεν έπραξε κατά την σύναψη των συμφωνιών, μπορεί να το κάνει τώρα. Θα προσθέσω όμως και τούτο: Όσον αφορά την παραίτηση από τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας, δεν θέλω να ακούσω την ερώτηση που μας έχουν υποβάλει, αν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Παραίτηση από την εθνική κυριαρχία δεν γίνεται ούτε με το περίστροφο στον κρόταφο. Διαφορετικά θα ακυρώναμε όλες τις ηρωικές αντιστάσεις και όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες στην ιστορία των λαών’’. Και καταλήγει: ‘‘Γι’ αυτό καταλήγω σε μια έκκληση. Να φροντίσει η κυβέρνηση να απαλλαγούν οι συμβάσεις δανεισμού από τους επονείδιστους και άνομους όρους που αποτελούν ντροπή για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Και στη συνέχεια να αποκαταστήσει το δημοκρατικό πολίτευμα’’ λέει αυτός τώρα – ποιο δημοκρατικό πολίτευμα; – ‘‘που τραυματίστηκε βάναυσα υποβάλλοντάς την για κύρωση από την εθνική αντιπροσωπία και θέτοντας τέλος στον σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας. Αν δεν γίνουν αυτά , η Ελλάδα οδηγείται με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας σε αγώνα των πολιτών της σύμφωνα με το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος (άρθ. 120). Που λέει τι; Αγώνας με όλα τα μέσα. Ανατροπή ακόμα και με τα όπλα. Αυτό λέει. Νόμιμοι είμαστε εμείς, είναι ο Επαναστατικός Αγώνας που αγωνίστηκε εναντίον αυτού του καθεστώτος, ακόμα και με βάση το ισχύον καθεστωτικό νομικό πλαίσιο. Γνωρίζαμε ότι αυτές οι συμβάσεις συνιστούν κατοχή. Γνωρίζαμε ότι ήταν παράνομες οι συμβάσεις. Το γράψαμε από τότε που μας είχαν συλλάβει. Το γράψαμε από την φυλακή με το όνομά μας. Γράψαμε για το παράνομο των συμβάσεων, για την αντισυνταγματικότητά τους, τα λέγαμε. Σε αυτές τις συμβάσεις ήθελε να αντισταθεί ο Επαναστατικός Αγώνας. Σε αυτή την κατοχή. Κατοχή, δικτατορία. Αλλά όχι δικτατορία μιας βουλής. Δικτατορία των αγορών. Αυτοί εδώ πέρα στην βουλή τι είναι; Τα τσιράκια τους είναι. Και πήγα εγώ σε ένα δικαστήριο, που είναι τα τσιράκια αυτών. Και έρχονται εδώ πέρα ως εντολοδόχοι της τρόικας, του ΔΝΤ, του Στουρνάρα, του Προβόπουλου, διαφόρων από τα μεγάλα αφεντικά όπως ο Ντράγκι και αυτούς που απαρτίζουν τους λεγόμενους θεσμούς, οι οποίοι δημιούργησαν αυτές τις συμβάσεις που έχουν βάλει αλυσίδες στον λαιμό της κοινωνικής πλειοψηφίας, στο λαιμό των παιδιών μας και στα παιδιά των παιδιών μας. Αυτοί είναι που ευθύνονται για όλα αυτά. Αυτοί είναι οι εντολοδόχοι αυτού του δικαστηρίου.
Οπότε, να σας πω την αλήθεια, επειδή όλα αυτά τα έλεγα στο άλλο δικαστήριο – επειδή έβλεπα τους ανθρώπους στην έδρα – κατάλαβα ότι κάποια στιγμή ντράπηκαν πριν την απόφαση. Μόλις όμως μπήκαν στην αίθουσα την ημέρα της απόφασης, κατάλαβα ότι ήταν όλοι τους ευθυγραμμισμένοι. Το κατάλαβα. Σκεφτόμουν ‘‘θα ντραπούνε, δεν θα ντραπούνε’’. Αμ, δεν ντράπηκαν. Δεν ντράπηκαν να πούνε ότι ήρθαν εδώ για να κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά. ‘‘ Ήρθαμε εδώ για να σε καταδικάσουμε σε ισόβια. Αυτή είναι η αποστολή μας. Και γιατί θα το κάνουμε αυτό; Γιατί πρόκειται για το καθεστωτικό συμφέρον. Για το συμφέρον του καθεστώτος. Ποιού καθεστώτος; Όχι αυτού του εγχώριου. Έχουμε φύγει από αυτά. Αυτό δεν είναι καν προτεκτοράτο που λέει και ο Κασιμάτης. Της δικτατορίας των αγορών.
Λοιπόν, να καταλήξω στο αίτημα κλήτευσης του Προβόπουλου. Μας δικάζετε εδώ πέρα για το ‘‘έννομο αγαθό’’ που επλήγη, την Τράπεζα της Ελλάδας και το ΔΝΤ. Κάνουμε το αίτημα να έρθει ο Προβόπουλος. Σε τι μπορεί να συνεισφέρει; Δεν ενδιαφέρει ένα δικαστήριο το κίνητρο της επίθεσης σε σχέση με το τι είναι αυτό που χτυπιέται, ποιο έννομο αγαθό πλήττει μια δράση και τι αντιπροσωπεύει το έννομο αγαθό που πλήττεται; Και τι ακριβώς κάνει, τι εξυπηρετεί η Τράπεζα της Ελλάδας, τι αντιπροσωπεύει δεν ξέρω αν το γνωρίζουν πολλοί. Ποια είναι η δουλειά της; Οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι η Τράπεζα της Ελλάδας είναι ένας χώρος για να τυπώνουν χρήμα, ότι ο ρόλος της είναι η κυκλοφορία του χρήματος. Δεν είναι έτσι. Έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο. Δεν θα μιλήσω γι’ αυτό. Όταν έρθει η ώρα θα μιλήσω. Για τον ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδας, τον ρόλο της πριν τις συμβάσεις και μετά τις συμβάσεις και για τις ίδιες τις συμβάσεις, μπορεί να μας διαφωτίσει ο Προβόπουλος. Καθώς επίσης, να μας διαφωτίσει για το τι είδους πλήγμα είναι αυτό που δέχτηκε η Τράπεζα της Ελλάδας από τον Επαναστατικό Αγώνα. Και δεν πιστεύω ότι θα έρθει εδώ να το υποβαθμίσει. Πιστεύω ότι θα είναι ρεαλιστής. Θα μιλήσει ρεαλιστικά αν έρθει, αν τον καλέσετε. Που δεν το πιστεύω, αλλά εμείς την κάνουμε την αίτηση. Εγώ θα ήθελα να έρθουν διάφοροι εδώ εκτός από τον Προβόπουλο, να μιλήσουν για την εποχή που διανύουμε, για το ποιος κάνει κουμάντο στην χώρα, ποιος είναι ο ρόλος της Τράπεζας της Ελλάδας και άλλων υπερεθνικών θεσμών, γιατί έχουν περισσότερη εξουσία στην εποχή μας κάποια ξένα hedge funds παρά όλοι αυτοί που βλέπουμε στις τηλεοράσεις, που απαρτίζουν την εκτελεστική εξουσία. Να έρθει ο κ. Προβόπουλος γι’ αυτό τον λόγο. Εντάξει, εμείς θα τα πούμε όλα αυτά, θα τα αναλύσουμε, ποιός είναι ο ρόλος της ΤτΕ, πώς συστάθηκε, τι κάνει, τι ρόλο έχει στα ‘‘μνημόνια’’ – γερές απάτες –, θα τα πούμε. Ε, καλό θα είναι, να τα λέει και κάποιος από αυτούς.
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
