ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Όχι πολιτικά παιχνίδια σε βάρος της δημόσιας ασφάλειας! – Του Νικόλαου Μπλάνη

 1.Το Σύνταγμα εγγυάται την προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Υπάρχει όμως, άραγε, «δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια» κατά το Σύνταγμα;

Βεβαίως η ασφάλεια αποτελεί αυτονόητη προϋπόθεση για την ακώλυτη άσκηση και απόλαυση όλων των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η δε εγγύηση της ασφάλειας από την πολιτεία αποτελεί το ελάχιστο αντιστάθμισμα για την απαγόρευση της αυτοδικίας. Επιπλέον θεωρείται ότι ελευθερία και ασφάλεια αποτελούν τις δύο όψεις ενός και του αυτού νομίσματος, αφού και οι δύο εγγυώνται το απαραβίαστο βασικών εννόμων αγαθών που πρέπει να προστατεύονται, δηλ. η μεν ελευθερία την προστασία από προσβολές της κρατικής εξουσίας, η δε ασφάλεια από προσβολές τρίτων.

 

            2. Ως γνωστόν, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης (άρθρο 3 ν.2800/2000) είναι αρμόδιος για «τη χάραξη της πολιτικής δημόσιας τάξης»  στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής και «κατευθύνει», «εποπτεύει», «συντονίζει» και «ελέγχει» τη δράση των Σωμάτων και Υπηρεσιών του Υπουργείου, με τις οποίες ασκεί τις αρμοδιότητές του.  H Ελληνική Αστυνομία ως γνωστόν έχει ως αποστολή την εξασφάλιση της δημόσια ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών και την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος (άρθρο 11 ν. 4249/2014). Εξάλλου το Δημόσιο υποχρεούται σε αποζημίωση για τις παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που του έχει ανατεθεί, εκτός αν η πράξη ή παράλειψη έλαβε χώρα κατά παράβαση διάταξης που έχει τεθεί αποκλειστικά για χάρη του γενικού συμφέροντος (105 Εισ. ΝΑΚ.).

 

          3. Ειδικότερα, το Κράτος θεωρείται πλέον, ότι έχει τη νομική υποχρέωση να εξασφαλίζει στους πολίτες του συνθήκες ασφάλειας τέτοιες, ώστε να μπορούν αυτοί να έχουν την απρόσκοπτη απόλαυση ορισμένων βασικών, έστω, αγαθών τους, προστατευόμενοι από προσβολές τρίτων, όπως και από προσβολές κρατικών οργάνων. Εάν το Κράτος δεν ανταποκριθεί σε αυτή του την υποχρέωση χωρίς να συντρέχουν λόγοι ανωτέρας βίας, χωρίς δηλ. να συντρέχουν εξαιρετικά γεγονότα που να δικαιολογούν την αδυναμία της κρατικής εξουσίας να εξασφαλίσει την απόλαυση αυτών των αγαθών, τότε υπάρχει για το Κράτος υποχρέωση αποζημίωσης.

 

          4. Η Υπουργός Δημόσιας Τάξης είναι η εκπρόσωπος του Κράτους, η οποία έχει την υποχρέωση και το καθήκον να εξασφαλίζει «το δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια», όπως αυτό περιγράφεται ανωτέρω. Μπορεί λοιπόν η ίδια να επικαλείται «φόβο» και να «παραιτείται» από την άσκηση των καθηκόντων της;;; Μπορεί να επικαλείται φόβο για τις πρακτικές, που η Κυβέρνησή της χθες, ως Αντιπολίτευση, τις εφάρμοζε  σε χειρότερη μορφή μάλιστα;;;  Μπορεί να  μην αισθάνεται ασφαλής;;; Ποιο μήνυμα εκπέμπει προς τους πολίτες και την κοινωνία;;; Αν η Προϊστάμενος των Δυνάμεων Επιβολής του Νόμου δεν αισθάνεται  ( ή δεν είναι) ασφαλής, πως πρέπει να αισθάνονται οι πολίτες;;; Η έκφραση φόβου από την ίδια δεν ενισχύει το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών;;;

 

             5. Τέλος προκύπτει και το ερώτημα αν η δημόσια τάξη και ασφάλεια μπορεί να είναι αντικείμενο πολιτικών παιγνίων. Οι πολιτικές «διαφορές» λύνονται με συγκεκριμένους τρόπους. Έχουμε λόγο, αλλά  δεν θα αναφερθούμε σε αυτό το ζήτημα. Πάντως όχι με «δήθεν» (fake) παραιτήσεις, οι οποίες δηλαδή δεν υλοποιούνται.  Όμως θα τονίσουμε με έμφαση, ότι δεν  μπορεί η αρμόδια Υπουργός να  υποβάλει την «παραίτησή» της,  αλλά στη συνέχεια να παραμένει στη θέση της.  Δηλαδή πλέον,  αφού δεν έγινε δεκτή αυτή,  της έφυγε η ανασφάλεια και τώρα δεν αισθάνεται φόβο και ανησυχία;;; Και αυτό γιατί;;;  Μήπως  γιατί διατήρησε την καρέκλα της;;; Και οι πολίτες πρέπει να κοιμόμαστε ήσυχοι;;;  Δυστυχώς όχι!!!

 
_
bloko