2019-01-18 08:25:23
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ Ο ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ
ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΩΝ Ε.Δ. ΚΑΙ Σ.Α.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Γράφει ο Γεώργιος Κασσαβέτης
Επισμηναγός (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτης Ο.Α.
Τον Ιανουάριο του 2014 το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Χώρας (ΣτΕ) και το Ελεγκτικό Συνέδριο, με σειρά αποφάσεών τους, έκριναν αντισυνταγματικές τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων, οι οποίες έγιναν στα πλαίσια των μνημονιακών νόμων, σε μερικές κατηγορίες υπαλλήλων του δημοσίου και συγκεκριμένα στους δικαστικούς, στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, στους εκπαιδευτικούς των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και στους ιατρούς του ΕΣΥ.
Όταν με εξάμηνη δυστοκία καθαρογράφτηκαν οι αποφάσεις αυτές, η «αμερόληπτη» και άκρως «δημοκρατική» κυβέρνηση των κ.κ. Σαμαρά- Βενιζέλου με μια τροπολογία στη Βουλή, εφήρμοσε αμέσως στο ακέραιο την απόφαση, η οποία αφορούσε στους δικαστικούς – μόνους κατά το άρθρο 88 του Συντάγματος «λειτουργούς», όλοι οι άλλοι είναι απλώς «δημόσιοι υπάλληλοι»- και παρέπεμψε στις ελληνικές καλένδες, τις αφορώσες στους υπολοίπους δικαστικές αποφάσεις, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη διάταξη της παρ
. 5 του άρθρου 95 του Συντάγματος «Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως ο νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοίκησης».
Προφανώς η οικονομική αποκατάσταση του πρωτοδιόριστου Πρωτοδίκη των 1778 ευρώ και των πολύ υψηλόμισθων συναδέλφων του των μεγαλυτέρων βαθμών είχαν απόλυτη προτεραιότητα έναντι του πλουσίου Α/ΓΕΕΘΑ των 1873 ευρώ και των ευπόρων υποδεεστέρων του. Αλλά κι όταν αργότερα, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, η φιλεύσπλαχνη εκείνη Κυβέρνηση θέλησε να εκδηλώσει τη στοργή της έναντι των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, εφήρμοσε την απόφαση κολοβωμένη, ήτοι επέστρεψε στους δικαιούχους τα μισά των χρημάτων, που τους είχαν παρανόμως παρακρατήσει και μάλιστα σε πάμπολλες μηνιαίες δόσεις και το κυριότερο δεν επανέφερε τους μισθούς και τις συντάξεις στο ύψος του Αυγούστου του 2012, όπως ρητώς όριζε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Βέβαια θα ήταν παράδοξο να περιμένει κανείς, αυτό που δεν έκανε η Νέα Δημοκρατία, της οποίας η μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων είναι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, να το κάνει μια Αριστερή Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο χειρισμός του θέματος καθ’ όλη τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας των κ.κ. Τσίπρα - Καμμένου προσομοίαζε με τη μέθοδο του καλού και του κακού, που χρησιμοποιείται κατά την ανάκριση κακοποιών ή αιχμαλώτων πολέμου. Το ρόλο του καλού είχε αναλάβει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία «να τιμά – λεκτικώς βέβαια - το έργο των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και να υπόσχεται την επιβράβευσή τους», συνεπικουρούμενος από τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Καμμένο, ο οποίος ανακάλυπτε τις πηγές των χρημάτων που απαιτούντο για την υλοποίηση της αποφάσεως του ΣτΕ, άλλοτε από τα εξοπλιστικά προγράμματα, κι άλλοτε από την εκποίηση μη χρησιμοποιουμένων στρατοπέδων. Κι όπως ήταν φυσικό, σύμφωνα με το σενάριο, οι καλές αυτές λύσεις απορρίπτοντο από τον «κακό» Υπουργό των Οικονομικών, ο οποίος όταν ερωτάτο γιατί δεν στέργει στη λύση του προβλήματος ανέσυρε από το γραφείο του τις απαντήσεις των προκατόχων του της Κυβερνήσεως Σαμαρά- Βενιζέλου, σύμφωνα με τις οποίες «οι αποφάσεις του ΣτΕ θα εφαρμοσθούν στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δυνατοτήτων και με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον και την έξοδο της χώρας από την κρίση».
Στις 5 Φεβρουαρίου του 2018 το ΣτΕ απέστειλε τελεσίγραφο στην Κυβέρνηση, με το οποίο της διεμήνυε το εξής. «Μέσα σε οκτώ μήνες, οφείλει η Κυβέρνηση, σύμφωνα με αποφάσεις που εξέδωσε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, να αναπροσαρμόσει μισθούς και συντάξεις για όλους τους ενστόλους, με βάση τις αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου, που έχει κρίνει, ότι οι περικοπές στο πλαίσιο των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής κατά τα προηγούμενα χρόνια ήταν αντισυνταγματικές».
Στις παραμονές των Χριστουγέννων και ενώ το τελεσίγραφο του ΣτΕ, το οποίο έδινε προθεσμία οκτώ μηνών στην Κυβέρνηση, να εφαρμόσει την απόφαση είχε ήδη λήξει, ο κ. Τσίπρας, για να αποδείξει στην πράξη ότι η χώρα έχει βγει από την κρίση και με τη σκέψη ότι ουσιαστικά η χώρα έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο, αποφασίζει να προχωρήσει στην πλήρη εφαρμογή της αποφάσεως της Ολομέλειας του ΣτΕ του 2014, δίδοντας μάλιστα τα οφειλόμενα αναδρομικά εφ’ άπαξ και όχι σε δόσεις, όπως η Κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου. Το μπάχαλο βέβαια που επακολούθησε δεν περιγράφεται. Μπορεί όμως να συνοψιστεί στις εξής κατηγορίες ήτοι:
α. Ουδείς ε.ε. ή ε.α. Αξιωματικός έλαβε τα αναδρομικά που του οφείλοντο.
β. Εκατοντάδες και ίσως χιλιάδες δικαιούχοι δεν έλαβαν ούτε ένα ευρώ αναδρομικά.
γ. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ ομοιοβάθμων με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας.
δ. Χήρες Αξιωματικών, οι οποίες λαμβάνουν το 50% της συντάξεως των συζύγων τους, πήραν περισσότερα αναδρομικά από εκείνα που έλαβαν οι ζώντες ομοιόβαθμοι των συζύγων τους.
ε. Τέλος οι μισθοί και συντάξεις δεν αποκαταστάθηκαν στα επίπεδα του Αυγούστου του 2012, όπως ρητά προβλέπει η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Περαίνοντας με λύπη και απογοήτευση έρχεται στη μνήμη μας το εξής. Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος παρέστη στην πρώτη συνεδρίαση του ιδρυθέντος από τον ίδιο Συμβουλίου της Επικρατείας με Πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Ρακτιβάν, στις 17 Μαΐου του 1929 είχε πει τα εξής. «Όταν δε έστω και άνευ προθέσεως διαπράξει η Κυβέρνησις καμίαν παρανομίαν και έλθη το Συμβούλιον της Επικρατείας και της πει ότι ακυρώνει την πράξιν ταύτην, σας βεβαιώ ότι θα έλθω προσωπικώς να συγχαρώ και να σφίξω το χέρι του Προέδρου και των μελών, διότι υπενθύμισαν εις την Κυβέρνησιν ότι δεν έχει δικαίωμα να παρανομεί».
Ατυχώς οι σημερινοί διάδοχοι του Ελευθερίου Βενιζέλου όχι μόνο δεν είχαν το σθένος να σφίξουν το χέρι του Προέδρου και των Μελών του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που τους υπενθύμισαν ότι η Κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να παρανομεί. Τουναντίον ακύρωναν τις αποφάσεις του ΣτΕ με νεώτερους νόμους και μέχρι σήμερα αμελούν να εφαρμόσουν στο ακέραιο τις αποφάσεις αυτές, επιστρέφοντας στο ακέραιο τα παρανόμως παρακρατηθέντα ποσά χρημάτων στους δικαιούχους και επαναφέροντας τους μισθούς και τις συντάξεις των πενομένων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας στο επίπεδο του Αυγούστου του 2012.
Διερωτώμεθα ειλικρινά μπορεί ένα κράτος, στο οποίο η υπεύθυνη, σκληρή και επικίνδυνη 40χρονη θητεία του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεών της αποτιμάται μισθολογικά το ίδιο, με εκείνη ενός σερβιτόρου που παριστάνει περιστασιακά τον σύμβουλο του πρωθυπουργού, ή έστω και ενός πρωτοδιόριστου πρωτοδίκη, να λέγεται κράτος δικαίου; Διερωτώμεθα ακόμη, με ένα τόσο διεφθαρμένο κι αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα μπορεί ποτέ η δύσμοιρη αυτή χώρα να θεωρείται Ευρωπαϊκή, όσο κι αν οι ιθύνοντες προσπαθούν να πείσουν τους Ευρωπαίους επισκέπτες της, ότι «Εδώ δεν είναι Βαλκάνια»; Εσείς τι γνώμη έχετε κύριε καθηγητά του Δημοσίου Δικαίου και Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας Κύριε Προκόπη Παυλόπουλε;
staratalogia
ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΩΝ Ε.Δ. ΚΑΙ Σ.Α.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Γράφει ο Γεώργιος Κασσαβέτης
Επισμηναγός (Ι) ε.α. - τ. Κυβερνήτης Ο.Α.
Τον Ιανουάριο του 2014 το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Χώρας (ΣτΕ) και το Ελεγκτικό Συνέδριο, με σειρά αποφάσεών τους, έκριναν αντισυνταγματικές τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων, οι οποίες έγιναν στα πλαίσια των μνημονιακών νόμων, σε μερικές κατηγορίες υπαλλήλων του δημοσίου και συγκεκριμένα στους δικαστικούς, στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, στους εκπαιδευτικούς των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και στους ιατρούς του ΕΣΥ.
Όταν με εξάμηνη δυστοκία καθαρογράφτηκαν οι αποφάσεις αυτές, η «αμερόληπτη» και άκρως «δημοκρατική» κυβέρνηση των κ.κ. Σαμαρά- Βενιζέλου με μια τροπολογία στη Βουλή, εφήρμοσε αμέσως στο ακέραιο την απόφαση, η οποία αφορούσε στους δικαστικούς – μόνους κατά το άρθρο 88 του Συντάγματος «λειτουργούς», όλοι οι άλλοι είναι απλώς «δημόσιοι υπάλληλοι»- και παρέπεμψε στις ελληνικές καλένδες, τις αφορώσες στους υπολοίπους δικαστικές αποφάσεις, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη διάταξη της παρ
Προφανώς η οικονομική αποκατάσταση του πρωτοδιόριστου Πρωτοδίκη των 1778 ευρώ και των πολύ υψηλόμισθων συναδέλφων του των μεγαλυτέρων βαθμών είχαν απόλυτη προτεραιότητα έναντι του πλουσίου Α/ΓΕΕΘΑ των 1873 ευρώ και των ευπόρων υποδεεστέρων του. Αλλά κι όταν αργότερα, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, η φιλεύσπλαχνη εκείνη Κυβέρνηση θέλησε να εκδηλώσει τη στοργή της έναντι των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, εφήρμοσε την απόφαση κολοβωμένη, ήτοι επέστρεψε στους δικαιούχους τα μισά των χρημάτων, που τους είχαν παρανόμως παρακρατήσει και μάλιστα σε πάμπολλες μηνιαίες δόσεις και το κυριότερο δεν επανέφερε τους μισθούς και τις συντάξεις στο ύψος του Αυγούστου του 2012, όπως ρητώς όριζε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Βέβαια θα ήταν παράδοξο να περιμένει κανείς, αυτό που δεν έκανε η Νέα Δημοκρατία, της οποίας η μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων είναι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, να το κάνει μια Αριστερή Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο χειρισμός του θέματος καθ’ όλη τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας των κ.κ. Τσίπρα - Καμμένου προσομοίαζε με τη μέθοδο του καλού και του κακού, που χρησιμοποιείται κατά την ανάκριση κακοποιών ή αιχμαλώτων πολέμου. Το ρόλο του καλού είχε αναλάβει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία «να τιμά – λεκτικώς βέβαια - το έργο των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και να υπόσχεται την επιβράβευσή τους», συνεπικουρούμενος από τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Καμμένο, ο οποίος ανακάλυπτε τις πηγές των χρημάτων που απαιτούντο για την υλοποίηση της αποφάσεως του ΣτΕ, άλλοτε από τα εξοπλιστικά προγράμματα, κι άλλοτε από την εκποίηση μη χρησιμοποιουμένων στρατοπέδων. Κι όπως ήταν φυσικό, σύμφωνα με το σενάριο, οι καλές αυτές λύσεις απορρίπτοντο από τον «κακό» Υπουργό των Οικονομικών, ο οποίος όταν ερωτάτο γιατί δεν στέργει στη λύση του προβλήματος ανέσυρε από το γραφείο του τις απαντήσεις των προκατόχων του της Κυβερνήσεως Σαμαρά- Βενιζέλου, σύμφωνα με τις οποίες «οι αποφάσεις του ΣτΕ θα εφαρμοσθούν στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δυνατοτήτων και με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον και την έξοδο της χώρας από την κρίση».
Στις 5 Φεβρουαρίου του 2018 το ΣτΕ απέστειλε τελεσίγραφο στην Κυβέρνηση, με το οποίο της διεμήνυε το εξής. «Μέσα σε οκτώ μήνες, οφείλει η Κυβέρνηση, σύμφωνα με αποφάσεις που εξέδωσε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, να αναπροσαρμόσει μισθούς και συντάξεις για όλους τους ενστόλους, με βάση τις αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου, που έχει κρίνει, ότι οι περικοπές στο πλαίσιο των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής κατά τα προηγούμενα χρόνια ήταν αντισυνταγματικές».
Στις παραμονές των Χριστουγέννων και ενώ το τελεσίγραφο του ΣτΕ, το οποίο έδινε προθεσμία οκτώ μηνών στην Κυβέρνηση, να εφαρμόσει την απόφαση είχε ήδη λήξει, ο κ. Τσίπρας, για να αποδείξει στην πράξη ότι η χώρα έχει βγει από την κρίση και με τη σκέψη ότι ουσιαστικά η χώρα έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο, αποφασίζει να προχωρήσει στην πλήρη εφαρμογή της αποφάσεως της Ολομέλειας του ΣτΕ του 2014, δίδοντας μάλιστα τα οφειλόμενα αναδρομικά εφ’ άπαξ και όχι σε δόσεις, όπως η Κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου. Το μπάχαλο βέβαια που επακολούθησε δεν περιγράφεται. Μπορεί όμως να συνοψιστεί στις εξής κατηγορίες ήτοι:
α. Ουδείς ε.ε. ή ε.α. Αξιωματικός έλαβε τα αναδρομικά που του οφείλοντο.
β. Εκατοντάδες και ίσως χιλιάδες δικαιούχοι δεν έλαβαν ούτε ένα ευρώ αναδρομικά.
γ. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ ομοιοβάθμων με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας.
δ. Χήρες Αξιωματικών, οι οποίες λαμβάνουν το 50% της συντάξεως των συζύγων τους, πήραν περισσότερα αναδρομικά από εκείνα που έλαβαν οι ζώντες ομοιόβαθμοι των συζύγων τους.
ε. Τέλος οι μισθοί και συντάξεις δεν αποκαταστάθηκαν στα επίπεδα του Αυγούστου του 2012, όπως ρητά προβλέπει η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Περαίνοντας με λύπη και απογοήτευση έρχεται στη μνήμη μας το εξής. Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος παρέστη στην πρώτη συνεδρίαση του ιδρυθέντος από τον ίδιο Συμβουλίου της Επικρατείας με Πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Ρακτιβάν, στις 17 Μαΐου του 1929 είχε πει τα εξής. «Όταν δε έστω και άνευ προθέσεως διαπράξει η Κυβέρνησις καμίαν παρανομίαν και έλθη το Συμβούλιον της Επικρατείας και της πει ότι ακυρώνει την πράξιν ταύτην, σας βεβαιώ ότι θα έλθω προσωπικώς να συγχαρώ και να σφίξω το χέρι του Προέδρου και των μελών, διότι υπενθύμισαν εις την Κυβέρνησιν ότι δεν έχει δικαίωμα να παρανομεί».
Ατυχώς οι σημερινοί διάδοχοι του Ελευθερίου Βενιζέλου όχι μόνο δεν είχαν το σθένος να σφίξουν το χέρι του Προέδρου και των Μελών του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που τους υπενθύμισαν ότι η Κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να παρανομεί. Τουναντίον ακύρωναν τις αποφάσεις του ΣτΕ με νεώτερους νόμους και μέχρι σήμερα αμελούν να εφαρμόσουν στο ακέραιο τις αποφάσεις αυτές, επιστρέφοντας στο ακέραιο τα παρανόμως παρακρατηθέντα ποσά χρημάτων στους δικαιούχους και επαναφέροντας τους μισθούς και τις συντάξεις των πενομένων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας στο επίπεδο του Αυγούστου του 2012.
Διερωτώμεθα ειλικρινά μπορεί ένα κράτος, στο οποίο η υπεύθυνη, σκληρή και επικίνδυνη 40χρονη θητεία του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεών της αποτιμάται μισθολογικά το ίδιο, με εκείνη ενός σερβιτόρου που παριστάνει περιστασιακά τον σύμβουλο του πρωθυπουργού, ή έστω και ενός πρωτοδιόριστου πρωτοδίκη, να λέγεται κράτος δικαίου; Διερωτώμεθα ακόμη, με ένα τόσο διεφθαρμένο κι αντιδημοκρατικό πολιτικό σύστημα μπορεί ποτέ η δύσμοιρη αυτή χώρα να θεωρείται Ευρωπαϊκή, όσο κι αν οι ιθύνοντες προσπαθούν να πείσουν τους Ευρωπαίους επισκέπτες της, ότι «Εδώ δεν είναι Βαλκάνια»; Εσείς τι γνώμη έχετε κύριε καθηγητά του Δημοσίου Δικαίου και Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας Κύριε Προκόπη Παυλόπουλε;
staratalogia
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μύθοι, αλήθειες και προβληματισμοί για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
