2019-01-21 08:16:12
Αγιάννας ηλιοχρώματα αληθινή οπτασία!
Στου ξορκιστή το ασκηταριό τελείται ακολουθία!
Δεν έχει χρόνους η ψυχή σαν θέλει να επιστρέψει
Σαν θέλει να δοκιμαστεί για το άγιο να παλέψει.
Παράκληση Προμήτορος, Άννης μεγαλυνάρι
Αγιαννανίτες διακονούν την Πρόγονο με χάρη!
Στερνά τα λόγια του Αηγιωργιού πριν κοιμηθώ διαβάζω
Σε τέμενος Θείας Πηγής τον Κύριο δοξάζω
Απόγευμα της τέταρτης μέρας μας στην φετινή οδοιπορία. Τα ηλιοχρώματα που αντικρίζουμε από την αυλή του Κυριακού της Αγίας Άννας σε μια πανουράνια διάχυση! Μια μίξη αυθεντικά Αγιαννανίτικη χωρίς ίχνος υπερβολής! Πουθενά αλλού τέτοια Θεϊκή Θέα!
Δεν σταματάμε να φωτογραφίζουμε το τάλαντο και τον Σταυρό με υπόβαθρό τους ένα ολόκληρο στερέωμα!
Τις καθημερινές δεν γίνονται λειτουργικές συνάξεις εσπερινές και έτσι μαζί με τον φιλακόλουθο Παπά Γιάννη και τους αδελφούς μας, κατευθυνόμαστε προς το σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου! Εκεί που ασκήτεψε σαν ήταν στο Όρος, να ασπαστούμε του Καψάλη των δαιμόνων τα ασκητικά χώματα και να τελέσουμε το Απόδειπνο μετά των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο
. Όσοι στην διάρκεια φτάνουν για να προσκυνήσουν μένουν εκεί ολόχαροι για αυτήν την υπαίθρια απρόσμενη ακολουθία! Πρώτα στο σπηλιαράκι για μετάνοια στον Άγιο και έπειτα έξω σε ένα αλησμόνητο εσπερινό ομοθυμαδόν!
Ακόμα πιο κάτω η σπηλιά και το εκκλησάκι του Αγίου Λουκά και του Αγίου Ιλαρίωνα. Για λίγο μετά το Απόδειπνο στεκόμαστε και εκεί! Οι περισσότεροι ήδη έχουν ανέβει να συναντήσουν τον Γέροντα Ιάκωβο τον Αγιαννανίτη που μας περιμένει στην απλωταριά του κελιού του, αυτού της Αγίας Τριάδας, λίγα βήματα μόλις μακριά από το κοιμητήρι του Κυριακού! Μόλις και εμείς φτάνουμε συναντάμε ακόμα δέκα –δεκαπέντε αδελφούς, που σαν μαθητούδια έχουν καθίσει στις πεζούλες και ακούνε τον Γέροντα να μιλά! Πολιός και χαριτωμένος, μας μιλά για την ευχή του Ιησού! Κάθε φορά που προφέρει το όνομα του Χριστού μας και ένας λυγμός του ξεφεύγει! Έπειτα πάλι μόλις αναφέρεται στην Γιαγιά του Θεανθρώπου!
-Πόσο το αγαπώ αυτό το παντευλόγητο μέρος! Είμαστε 340 πατέρες! Απλά είμαστε διασκορπισμένοι και γι αυτό δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς ότι φτάνουμε τόσοι! Και έρχονται συνέχεια άνθρωποι διψασμένοι για την αγιότητα και ζητούν να δοκιμαστούν στην μοναχική πολιτεία! Πρόσφατα ήρθε και με βρήκε μια ψυχή! Ήθελε να αφιερωθεί και να τον κρατήσουμε εδώ στο κελί! Ήταν 75 ετών! Τον περιβάλαμε με αγάπη και φροντίσαμε να πάει σε ένα κοινόβιο ο άνθρωπος να μείνει και αν θέλει ο Θεός να γίνει μοναχός! Δεν έχει ηλικία η μετάνοια αδελφοί μου! Περιμένει ο Κύριος ως το τέλος… Και εσείς μην απελπίζεστε ποτέ! Ό,τι κι αν συμβεί, σε όποια αμαρτία κι αν πέσετε, σηκωθείτε! Περιμένει ο Κύριος πάντα όλα του τα παιδιά! Την ευχή να λέτε συνεχώς! Μην την σταματάτε! Σκέφτομαι τον εβδομηνταπεντάχρονο αδελφό μας... Για εμάς είναι μεγάλος σε ηλικία, μα στα μάτια του Αγαθού Πατρός είναι πάντα ένα παιδί, δικό Του παιδί!
Η επιστροφή δεν χωράει σε ηλικιακά πλαίσια! Η ψυχή από την στιγμή που θα σκιρτήσει στης μάνας τα Θεοβλόγητα σπλάχνα, έχει μια και μόνο ηλικία: την αιώνια! Παίρνουμε την ευχή του Αγιαννανίτη Πατρός που στέκεται όρθιος και μας εύχεται συνέχεια! Στον πασίγνωστο μεγάλο σιδερένιο Σταυρό έχουν σταματήσει όλοι και μαγεμένοι κοιτούν τον ήλιο πρόσκαιρα μόνο να χάνεται, ως την δική του Ανάσταση. Μπαίνω μέσα στο στενό κοιμητήρι να πάρω ευχή απ τους αβασίλευτους ακόμα ήλιους της Αγιάννας! Παρατηρώ έκπληκτος ότι οι Σταυροί δεν έχουν πάνω τους ονόματα! Αναρωτιέμαι, μέχρι που συνειδητοποιώ ότι τα ονόματα είναι γραμμένα στην στραμμένη προς τον δρόμο πλευρά! Δεν υπάρχει κανένας, που να έζησε σε τούτον τον πρόσκαιρό κόσμο και να μην έχει ανάγκη την θύμησή μας, το σπλαχνήσθητι, το μνήσθητι, το ελέησον! Περαστικός σαν είσαι από το στενό τούτο κηπάριο, κοιτάς τα ονόματά τους και τα παίρνεις μαζί σου όσο ένας αναστεναγμός μπορεί να κρατήσει όσο ένα αμήν μπορεί να χωρέσει!
Σχεδόν σουρούπωσε στην Αγία Άννα! Ο παπά Γιάννης όμως δεν ησυχάζει διόλου και μας… παρασέρνει με την φιλακολουθία του! Τούτη την φορά ψάχνει και τα καταφέρνει να βρει από τους πατέρες μια παράκληση της Αγίας Άννας! Έτσι στο φως των κεριών έξω από την πόρτα του Ναού της στο μεγάλο της προσκυνητάρι λαβαίνουμε θέση για την νέα ακολουθία που ξεκινά!
Βάζει το κρεμασμένο πετραχήλι που πάντοτε καρτερά να φορεθεί απ όσους ποτέ δεν ξεδιψούν τα θεία να λειτουργούν και ξεκινάμε! Θυμάμαι χρόνια πριν τον Γέροντα Βαλερίωνα, τον Ρώσο πνευματικό, φορώντας εκείνος τον Σταυρό με ενσωματωμένο λείψανο του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ και την αξέχαστη βραδιά που είχαμε περάσει με τον Μιχάλη, τον Αυγουστίνο τον Αργεντίνο αδελφό μας, τον κύριο Αντώνη τον Λαϊκό Λευκαδίτη διακονητή, και όλους τους υπόλοιπους προσκυνητές, με ωραίο ζεστό τσάι και ώρες με ψαλμούς πότε στα ρώσικα και πότε στα Ελληνικά! Μα και απόψε έχει μια μοναδική μυσταγωγία εδώ στο χειμερινό αρχονταρίκι! «Αγία Θεοπρομήτορ Άννα πρέσβευε υπέρ ημών» Ξεκινά ο κανόνας της Αγίας! Σαν δάκρυα ικετευτικά που ένα–ένα κυλούν λυτρώνοντας την ψυχή οι στίχοι του! «Ταις της σης Προγόνου, πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.» Στα μεγαλυνάρια οι φωνές όλων δυναμώνουν! «Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, Άνναν την Αγίαν, την προμήτορα του Χριστού, την αξιωθείσαν, γεννήσαι την Παρθένον, την μόνην Θεοτόκον και Παναμώμητον.» Ήταν μαζί μας η Αγία Άννα! Με τα καθαρά μάτια τους Αγιαννανίτες Πατέρες του χθες μα και του σήμερα, την βλέπουν να διακονεί στο Κυριακό! Και έχει βοηθούς η Αγία, της θριαμβεύουσας Εκκλησίας τα ισόβια αφιερωμένα της τεκνία, τα γεμάτα με μνημειώδεις χάρες και αρετές: Τον παπά Άνθιμο στο ιερό βήμα που είχε συνεχή μνήμη θανάτου, τον παπά Παντελεήμονα τον καλλικέλαδο στο ψαλτήρι, τους τόσους πνευματικούς που ενίσχυσαν Νεομάρτυρες πριν την ομολογία που έκοψε της πρόσκαιρης ζωής το νήμα, τους νηστευτές, τους ησυχίους , τους πραότατους, τους φιλόξενους Αγιαννανίτες.
Όσοι έφεραν αυτόν τον τίτλο, σαν Σταυρό μα και σαν παράσημο δοσμένο από Χέρια που ποίησαν και έπλασαν… Ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο για ανάπαυση ως τις 5 το πρωί που ξεκινά η ακολουθία στο κοιμητήρι. Ώσπου να σβήσουν τα φώτα παίρνω απ την βιβλιοθήκη για να διαβάσω, έτσι βιαστικά χωρίς να ψάξω, ένα βιβλίο με το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου. Φρέσκια η μνήμη του Γοργού Νεοσκητιώτη… Εικόνες από τους απάνθρωπους βασάνους τόσο μοναδικά αποτυπωμένες μέσα σε αυτήν την έκδοση! Όλα ενώνονται στο Όρος και γίνονται ο Ένας! Εδώ που είμαστε μαζί με όλα τα υπόλοιπα που αποθησαυρίζονται, φυλάσσεται αίμα από το μαρτύριο του Αγίου! Σαν προσευχή πριν κλείσω τα μάτια διαβάζω την τελευταία επί γης δική του! «Κύριε και Θεέ μου, Εσύ, στον οποίο εκ γενετής ανήκω και στον οποίο έχω στηρίξει τις ελπίδες μου ֺ Εσύ που μου έδωσες θάρρος και με ετοίμασες γι ֺ αυτόν τον αγώνα ֺ Εσύ που είσαι η γλυκιά μου ελπίδα, η αψευδής υπόσχεση, ο αναλλοίωτος έρωτας των ιερών ψυχών ֺ Εσύ που κοιτάζεις με προσοχή τις προθέσεις των καρδιών μας και ικανοποιείς τις επιθυμίες μας, προτού ακόμη σου απευθύνουμε με την προσευχή τα αιτήματα μας ֺ Εσύ, λέγω, βοήθησέ με να φέρω σε αίσιο πέρας αυτόν τον αγώνα, τον οποίο ανέλαβα για την ομολογία του ονόματός σου, και δέξου την ψυχή μου και αφού την διαφυλάξεις ανώτερη από τα πονηρά πνεύματα, συναρίθμησέ την με αυτούς πού από αιώνες ευαρέστησαν σε Εσένα. Συγχώρεσε δε, Δέσποτα, στο λαό αυτό όσα από άγνοια διέπραξαν σε βάρος μου και αξίωσέ τους αληθώς να Σε γνωρίσουν, διότι είσαι Ευλογητός στους αιώνες των αιώνων». Συγχωρά ο κάθε Άγιος, στον Παράδεισο να χωρά και να ευφραίνεται!
Πέντε το πρωί. Στο σκοτάδι τα βήματα μας οδηγεί η ψαλμωδία που όλο και δυναμώνει σαν πλησιάζουμε στο μικρό ναό της Ζωοδόχου Πηγής σιμά στα μνημούρια των Πατέρων! Τον έφτιαξε στις αρχές του 18ου αιώνα ο τότε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης Νεόφυτος, να ευχαριστήσει την Παναγία μας, γιατί τον θεράπευσε από ισχυρούς πόνους που ένιωθε για καιρό. Έμεινε αυτό το ταπεινό αποτύπωμα της ευλάβειας και της ευχαριστίας σε έναν τοίχο του Ναού, να θυμίζει σε όλους την ιερή υποχρέωση της μνήμης εκείνων που έφυγαν για την άνω Πατρίδα όσα χρόνια και αιώνες ακόμα κι αν περάσουν: «Τέμενος θείας Πηγής της Ζωοδόχου ήγειρε ο Ποιμενάρχης ο της Ναυπάκτου Νεόφυτος δι ευλαβείας αυτού και πόθου, τοις δε ασκουμένοις ώδε, θείοις πατράσι εις χρήση κοινοταφίου, μνημονεύεσθαι υπ αυτών δια βίου εν έτσι σωτηρίω αψκθ΄» (χιλιοστώ και επτακοσιοστώ και εικοστωεννάτω.) Λιγοστά κεριά φωτίζουν σαν ξεκινούν της δοξολογίας τα ανυπόκριτα λόγια. Είναι πολύ στενά εδώ μέσα! Είμαστε τόσοι πολλοί στιβαγμένοι στην κυριολεξία! Σχεδόν εξήντα άτομα σε ένα εκκλησάκι που δεν χωρά ούτε τριάντα ανθρώπους! Κι όμως, δεν βλέπεις κανέναν να παραπονιέται, να στενάζει με την γλώσσα του σώματος που αλλού έντονα θα δυσφορούσε! Μετρημένες κινήσεις, υποχωρήσεις, αγάπη για τον αδελφό που πασχίζει όλο και στα ενδότερα να εισέλθει. Το έχει ανάγκη ο αδελφός, δεν θα σταθώ εγώ εμπόδιο σε αυτήν του την λαχτάρα! Θέλει να μεταλάβει, να κατανυχθεί, να δακρύσει. Αυτό το βήμα πίσω πόσο μπροστά σε πάει τούτες τις στιγμές… Πατέρες και Λαϊκοί μεταλαμβάνουν. Ο Γέροντας Ιάκωβος μετά την απόλυση σχεδόν τρέχοντας φεύγει χωρίς να ανταλλάξει ούτε ματιά με κανέναν. Μην χάσει τούτην την ασύγκριτη στιγμή, μην την νοθεύσει με τίποτα το γήινο, το απατηλό έστω για λίγο… Χαράζει η μέρα πια Ο ουρανός έχει κατέβει πολύ δείχνοντας ότι σήμερα θα δυσκολέψει τον ήλιο να φανερωθεί σε πλήρη μεγαλοπρέπεια. Ήδη σταγόνες μας στέλνει να μας αγιάσει τα πρόσωπα! Ευλογία το να έχεις να οδοιπορήσεις και με βροχή στο Όρος. Παρασκευή πρωί! Η τελευταία μας μέρα για φέτος ξεκίνησε! Σε ένα τραπέζι της αυλής στο Κυριακό βρίσκουμε καφέ και τσάι να μας περιμένουν μαζί με ψωμί και μαρμελάδα. Η βροχή αρχίζει για τα καλά! Έχουμε ήδη ετοιμάσει τα σακίδια και φοράμε αδιάβροχα, κάποιοι και αυτοσχέδια καλύμματα, για την κατεβασιά ως τον αρσανά. Βλέπουμε τον Ιερομόναχο να ανοίγει το Κυριακό για κάποιους νέους επισκέπτες. Εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία για μια τελευταία ευχαριστία στην Αγία Προστάτιδα. Η σκέψη μας μόλις για στερνή φορά ασπαζόμαστε το κατάφορτο από τάματα και φωτογραφίες παιδιών προσκυνητάρι της, πάει σε εκείνες της μανούλες που μετρούν τον ιερό τους πόθο στους κόμπους μιας διαρκούς προσευχής, που δίπλα στην Θεοτοκοκρατούσα ακούγεται αδιαλείπτως: Αγία μου Άννα, κάνε με μάνα! Για πρώτη φορά ή και ξανά… Όλα συνδέονται στο Όρος…
Στο μυαλό μου έρχεται μια συγκλονιστική ιστορία με αυτό το… ξανά! Μας την διηγήθηκε ο Φώτης σε ανύποπτο χρόνο, για έναν Γέροντα που πριν λίγες μέρες συναντήσαμε δια ζώσης… (Είναι εν ζωή και γι αυτόν τον λόγο δεν θα γραφτεί εδώ ούτε το αρχικό του ονόματός του. Βαθιά όμως αισθάνομαι πως πολλοί θα καταλάβουν…) Πριν λίγα χρόνια επισκέφθηκε το Όρος ένας πατέρας από μια πόλη της Ελλάδας. Ήρθε στο Όρος με έναν και μόνο σκοπό: Να συμβουλευτεί τους Γεροντάδες για ένα μεγάλο πρόβλημα που τον βασάνιζε! Το παιδί του είχε έναν πολύ δυσίατο καρκίνο και έπρεπε, αν θέλανε να εξαντλήσουν όλες τις πιθανότητες, να το πάνε άμεσα στο εξωτερικό! Βρέθηκε λοιπόν με τον Γέροντά και εκείνος του είπε: Δεν θα το πάτε πουθενά! Θα φύγει το παιδί, γιατί είναι στην πρόνοια του Θεού, μα την ίδια μέρα θα σας δώσει άλλο ο Κύριος! Ο πατέρας δεν το πολυπίστεψε αυτό που του είπε ο Γέροντας! Μάλιστα θεώρησε ότι επειδή εκείνος ήταν σε προχωρημένη ηλικία, ίσως θα έπρεπε να μην εμπιστευθεί την κρίση του! Εκείνες τις στιγμές μόνο για άλλο παιδί δεν σκέφτονταν με την γυναίκα του και άλλωστε κάποιοι άλλοι πατέρες του είχαν πει ήδη εντελώς διαφορετικά πράγματα… Ωστόσο επειδή το παιδί βελτιώθηκε, ανέβαλλαν προσωρινά την μετάβαση στο εξωτερικό και όλα έδειχναν ως εκ θαύματος να πηγαίνουν πάρα πολύ καλύτερα. Συνέχισαν λοιπόν την ζωή τους δοξάζοντας τον Θεό και κάποια στιγμή η γυναίκα έμεινε έγκυος! Χαρά μεγάλη στο σπίτι! Το ένα θαύμα μετά το άλλο! Κύλησε λίγος καιρός! Ήτανε παραμονές Σαρακοστής πριν μερικά χρόνια! Η μάνα στις μέρες της και το παιδί ένα πρωινό ξαφνικά αδιαθέτησε. Δεν πήγε στο σχολείο και έμεινε στο κρεβάτι –Μαμά, της είπε, σε παρακαλώ άναψε λίγο λιβανάκι να θυμιάσεις! Σήμερα θα σε αφήσω για να πάω στην άλλη Μανούλα μου! Την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία του παιδιού, που έφυγε με αγγελικά φτερά και τόσο ήσυχα! Μόνο που η μητέρα του δεν μπόρεσε να είναι εκεί για να το αποχαιρετίσει! Τα ξημερώματα έγινε… ξανά μάνα! Όπως το είχε πει ο Άγιος και προορατικός Γέροντας πριν λίγο μόλις καιρό!
Αποχαιρετάμε τους Πατέρες στο Κυριακό και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε εν μέσω μπόρας προς τον Αρσανά! Οι καρδιές μας σε μια αντίστροφη πορεία έστω στον λίγο χρόνο της εδώ παραμονής μας. Έπειτα από μισή ώρα ήμασταν στα τελευταία σκαλοπάτια. Οι ψυχές μας γαληνεμένες, η θάλασσα επαφρίζουσα… Όλοι μέσα στην δυνατή βροχή ψάχνουν τόπο παρακλήσεως.
Τα ευλογημένα ζωντανά ατάραχα, έτοιμα και εκείνα περιμένοντας το καράβι, να ξεκινήσει η νέα διακονία τους στης υπομονής τους αναβαθμούς. Ναι, το Όρος σε καθυποβάλλει, πάντα η καρδιά σου να κοιτά ψηλά και να περιφρονεί ό,τι το γήινο και φθαρτό! Μόνο που τα σκαλοπάτια πρέπει προσεχτικά και συνεχώς να τα κοιτάς, αλλιώς θα γκρεμιστείς!
Των αναβαθμών τα σοφά λόγια ξανά μας συναντούν με αφορμή, Θεέ μου, λίγα σαμαρωμένα άλογά Σου! «Η καρδία μου προς σε, Λόγε, υψωθήτω, και ουδέν θέλξει με των του κόσμου τερπνών προς χαμαιζηλίαν». Το καράβι τα καταφέρνει και ακουμπάει χάμω… στη γη. Σαλτάρουμε σχεδόν για να… σαλπάρουμε. Μας περιμένουν τα παιδιά του Γέροντος Αιμιλιανού, οι αδιάλειπτα και ανεπιτήδευτα προσηνείς Σιμωνοπετρίτες!
Νώντας Σκοπετέας
(συνεχίζεται με το 10ο και τελευταίο μέρος)
http://sotiriapsixis.blogspot.com
Προηγούμενα:
11195 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 1
11234 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 2
11282 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 3
11319 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 4
11350 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 5
11393 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 6
11476 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 7
11512 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 8
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών, αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους: «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθως» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
agioritikesmnimes
Στου ξορκιστή το ασκηταριό τελείται ακολουθία!
Δεν έχει χρόνους η ψυχή σαν θέλει να επιστρέψει
Σαν θέλει να δοκιμαστεί για το άγιο να παλέψει.
Παράκληση Προμήτορος, Άννης μεγαλυνάρι
Αγιαννανίτες διακονούν την Πρόγονο με χάρη!
Στερνά τα λόγια του Αηγιωργιού πριν κοιμηθώ διαβάζω
Σε τέμενος Θείας Πηγής τον Κύριο δοξάζω
Απόγευμα της τέταρτης μέρας μας στην φετινή οδοιπορία. Τα ηλιοχρώματα που αντικρίζουμε από την αυλή του Κυριακού της Αγίας Άννας σε μια πανουράνια διάχυση! Μια μίξη αυθεντικά Αγιαννανίτικη χωρίς ίχνος υπερβολής! Πουθενά αλλού τέτοια Θεϊκή Θέα!
Δεν σταματάμε να φωτογραφίζουμε το τάλαντο και τον Σταυρό με υπόβαθρό τους ένα ολόκληρο στερέωμα!
Τις καθημερινές δεν γίνονται λειτουργικές συνάξεις εσπερινές και έτσι μαζί με τον φιλακόλουθο Παπά Γιάννη και τους αδελφούς μας, κατευθυνόμαστε προς το σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου! Εκεί που ασκήτεψε σαν ήταν στο Όρος, να ασπαστούμε του Καψάλη των δαιμόνων τα ασκητικά χώματα και να τελέσουμε το Απόδειπνο μετά των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο
Ακόμα πιο κάτω η σπηλιά και το εκκλησάκι του Αγίου Λουκά και του Αγίου Ιλαρίωνα. Για λίγο μετά το Απόδειπνο στεκόμαστε και εκεί! Οι περισσότεροι ήδη έχουν ανέβει να συναντήσουν τον Γέροντα Ιάκωβο τον Αγιαννανίτη που μας περιμένει στην απλωταριά του κελιού του, αυτού της Αγίας Τριάδας, λίγα βήματα μόλις μακριά από το κοιμητήρι του Κυριακού! Μόλις και εμείς φτάνουμε συναντάμε ακόμα δέκα –δεκαπέντε αδελφούς, που σαν μαθητούδια έχουν καθίσει στις πεζούλες και ακούνε τον Γέροντα να μιλά! Πολιός και χαριτωμένος, μας μιλά για την ευχή του Ιησού! Κάθε φορά που προφέρει το όνομα του Χριστού μας και ένας λυγμός του ξεφεύγει! Έπειτα πάλι μόλις αναφέρεται στην Γιαγιά του Θεανθρώπου!
-Πόσο το αγαπώ αυτό το παντευλόγητο μέρος! Είμαστε 340 πατέρες! Απλά είμαστε διασκορπισμένοι και γι αυτό δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς ότι φτάνουμε τόσοι! Και έρχονται συνέχεια άνθρωποι διψασμένοι για την αγιότητα και ζητούν να δοκιμαστούν στην μοναχική πολιτεία! Πρόσφατα ήρθε και με βρήκε μια ψυχή! Ήθελε να αφιερωθεί και να τον κρατήσουμε εδώ στο κελί! Ήταν 75 ετών! Τον περιβάλαμε με αγάπη και φροντίσαμε να πάει σε ένα κοινόβιο ο άνθρωπος να μείνει και αν θέλει ο Θεός να γίνει μοναχός! Δεν έχει ηλικία η μετάνοια αδελφοί μου! Περιμένει ο Κύριος ως το τέλος… Και εσείς μην απελπίζεστε ποτέ! Ό,τι κι αν συμβεί, σε όποια αμαρτία κι αν πέσετε, σηκωθείτε! Περιμένει ο Κύριος πάντα όλα του τα παιδιά! Την ευχή να λέτε συνεχώς! Μην την σταματάτε! Σκέφτομαι τον εβδομηνταπεντάχρονο αδελφό μας... Για εμάς είναι μεγάλος σε ηλικία, μα στα μάτια του Αγαθού Πατρός είναι πάντα ένα παιδί, δικό Του παιδί!
Η επιστροφή δεν χωράει σε ηλικιακά πλαίσια! Η ψυχή από την στιγμή που θα σκιρτήσει στης μάνας τα Θεοβλόγητα σπλάχνα, έχει μια και μόνο ηλικία: την αιώνια! Παίρνουμε την ευχή του Αγιαννανίτη Πατρός που στέκεται όρθιος και μας εύχεται συνέχεια! Στον πασίγνωστο μεγάλο σιδερένιο Σταυρό έχουν σταματήσει όλοι και μαγεμένοι κοιτούν τον ήλιο πρόσκαιρα μόνο να χάνεται, ως την δική του Ανάσταση. Μπαίνω μέσα στο στενό κοιμητήρι να πάρω ευχή απ τους αβασίλευτους ακόμα ήλιους της Αγιάννας! Παρατηρώ έκπληκτος ότι οι Σταυροί δεν έχουν πάνω τους ονόματα! Αναρωτιέμαι, μέχρι που συνειδητοποιώ ότι τα ονόματα είναι γραμμένα στην στραμμένη προς τον δρόμο πλευρά! Δεν υπάρχει κανένας, που να έζησε σε τούτον τον πρόσκαιρό κόσμο και να μην έχει ανάγκη την θύμησή μας, το σπλαχνήσθητι, το μνήσθητι, το ελέησον! Περαστικός σαν είσαι από το στενό τούτο κηπάριο, κοιτάς τα ονόματά τους και τα παίρνεις μαζί σου όσο ένας αναστεναγμός μπορεί να κρατήσει όσο ένα αμήν μπορεί να χωρέσει!
Σχεδόν σουρούπωσε στην Αγία Άννα! Ο παπά Γιάννης όμως δεν ησυχάζει διόλου και μας… παρασέρνει με την φιλακολουθία του! Τούτη την φορά ψάχνει και τα καταφέρνει να βρει από τους πατέρες μια παράκληση της Αγίας Άννας! Έτσι στο φως των κεριών έξω από την πόρτα του Ναού της στο μεγάλο της προσκυνητάρι λαβαίνουμε θέση για την νέα ακολουθία που ξεκινά!
Βάζει το κρεμασμένο πετραχήλι που πάντοτε καρτερά να φορεθεί απ όσους ποτέ δεν ξεδιψούν τα θεία να λειτουργούν και ξεκινάμε! Θυμάμαι χρόνια πριν τον Γέροντα Βαλερίωνα, τον Ρώσο πνευματικό, φορώντας εκείνος τον Σταυρό με ενσωματωμένο λείψανο του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ και την αξέχαστη βραδιά που είχαμε περάσει με τον Μιχάλη, τον Αυγουστίνο τον Αργεντίνο αδελφό μας, τον κύριο Αντώνη τον Λαϊκό Λευκαδίτη διακονητή, και όλους τους υπόλοιπους προσκυνητές, με ωραίο ζεστό τσάι και ώρες με ψαλμούς πότε στα ρώσικα και πότε στα Ελληνικά! Μα και απόψε έχει μια μοναδική μυσταγωγία εδώ στο χειμερινό αρχονταρίκι! «Αγία Θεοπρομήτορ Άννα πρέσβευε υπέρ ημών» Ξεκινά ο κανόνας της Αγίας! Σαν δάκρυα ικετευτικά που ένα–ένα κυλούν λυτρώνοντας την ψυχή οι στίχοι του! «Ταις της σης Προγόνου, πρεσβείαις, ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.» Στα μεγαλυνάρια οι φωνές όλων δυναμώνουν! «Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, Άνναν την Αγίαν, την προμήτορα του Χριστού, την αξιωθείσαν, γεννήσαι την Παρθένον, την μόνην Θεοτόκον και Παναμώμητον.» Ήταν μαζί μας η Αγία Άννα! Με τα καθαρά μάτια τους Αγιαννανίτες Πατέρες του χθες μα και του σήμερα, την βλέπουν να διακονεί στο Κυριακό! Και έχει βοηθούς η Αγία, της θριαμβεύουσας Εκκλησίας τα ισόβια αφιερωμένα της τεκνία, τα γεμάτα με μνημειώδεις χάρες και αρετές: Τον παπά Άνθιμο στο ιερό βήμα που είχε συνεχή μνήμη θανάτου, τον παπά Παντελεήμονα τον καλλικέλαδο στο ψαλτήρι, τους τόσους πνευματικούς που ενίσχυσαν Νεομάρτυρες πριν την ομολογία που έκοψε της πρόσκαιρης ζωής το νήμα, τους νηστευτές, τους ησυχίους , τους πραότατους, τους φιλόξενους Αγιαννανίτες.
Όσοι έφεραν αυτόν τον τίτλο, σαν Σταυρό μα και σαν παράσημο δοσμένο από Χέρια που ποίησαν και έπλασαν… Ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο για ανάπαυση ως τις 5 το πρωί που ξεκινά η ακολουθία στο κοιμητήρι. Ώσπου να σβήσουν τα φώτα παίρνω απ την βιβλιοθήκη για να διαβάσω, έτσι βιαστικά χωρίς να ψάξω, ένα βιβλίο με το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου. Φρέσκια η μνήμη του Γοργού Νεοσκητιώτη… Εικόνες από τους απάνθρωπους βασάνους τόσο μοναδικά αποτυπωμένες μέσα σε αυτήν την έκδοση! Όλα ενώνονται στο Όρος και γίνονται ο Ένας! Εδώ που είμαστε μαζί με όλα τα υπόλοιπα που αποθησαυρίζονται, φυλάσσεται αίμα από το μαρτύριο του Αγίου! Σαν προσευχή πριν κλείσω τα μάτια διαβάζω την τελευταία επί γης δική του! «Κύριε και Θεέ μου, Εσύ, στον οποίο εκ γενετής ανήκω και στον οποίο έχω στηρίξει τις ελπίδες μου ֺ Εσύ που μου έδωσες θάρρος και με ετοίμασες γι ֺ αυτόν τον αγώνα ֺ Εσύ που είσαι η γλυκιά μου ελπίδα, η αψευδής υπόσχεση, ο αναλλοίωτος έρωτας των ιερών ψυχών ֺ Εσύ που κοιτάζεις με προσοχή τις προθέσεις των καρδιών μας και ικανοποιείς τις επιθυμίες μας, προτού ακόμη σου απευθύνουμε με την προσευχή τα αιτήματα μας ֺ Εσύ, λέγω, βοήθησέ με να φέρω σε αίσιο πέρας αυτόν τον αγώνα, τον οποίο ανέλαβα για την ομολογία του ονόματός σου, και δέξου την ψυχή μου και αφού την διαφυλάξεις ανώτερη από τα πονηρά πνεύματα, συναρίθμησέ την με αυτούς πού από αιώνες ευαρέστησαν σε Εσένα. Συγχώρεσε δε, Δέσποτα, στο λαό αυτό όσα από άγνοια διέπραξαν σε βάρος μου και αξίωσέ τους αληθώς να Σε γνωρίσουν, διότι είσαι Ευλογητός στους αιώνες των αιώνων». Συγχωρά ο κάθε Άγιος, στον Παράδεισο να χωρά και να ευφραίνεται!
Πέντε το πρωί. Στο σκοτάδι τα βήματα μας οδηγεί η ψαλμωδία που όλο και δυναμώνει σαν πλησιάζουμε στο μικρό ναό της Ζωοδόχου Πηγής σιμά στα μνημούρια των Πατέρων! Τον έφτιαξε στις αρχές του 18ου αιώνα ο τότε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Άρτης Νεόφυτος, να ευχαριστήσει την Παναγία μας, γιατί τον θεράπευσε από ισχυρούς πόνους που ένιωθε για καιρό. Έμεινε αυτό το ταπεινό αποτύπωμα της ευλάβειας και της ευχαριστίας σε έναν τοίχο του Ναού, να θυμίζει σε όλους την ιερή υποχρέωση της μνήμης εκείνων που έφυγαν για την άνω Πατρίδα όσα χρόνια και αιώνες ακόμα κι αν περάσουν: «Τέμενος θείας Πηγής της Ζωοδόχου ήγειρε ο Ποιμενάρχης ο της Ναυπάκτου Νεόφυτος δι ευλαβείας αυτού και πόθου, τοις δε ασκουμένοις ώδε, θείοις πατράσι εις χρήση κοινοταφίου, μνημονεύεσθαι υπ αυτών δια βίου εν έτσι σωτηρίω αψκθ΄» (χιλιοστώ και επτακοσιοστώ και εικοστωεννάτω.) Λιγοστά κεριά φωτίζουν σαν ξεκινούν της δοξολογίας τα ανυπόκριτα λόγια. Είναι πολύ στενά εδώ μέσα! Είμαστε τόσοι πολλοί στιβαγμένοι στην κυριολεξία! Σχεδόν εξήντα άτομα σε ένα εκκλησάκι που δεν χωρά ούτε τριάντα ανθρώπους! Κι όμως, δεν βλέπεις κανέναν να παραπονιέται, να στενάζει με την γλώσσα του σώματος που αλλού έντονα θα δυσφορούσε! Μετρημένες κινήσεις, υποχωρήσεις, αγάπη για τον αδελφό που πασχίζει όλο και στα ενδότερα να εισέλθει. Το έχει ανάγκη ο αδελφός, δεν θα σταθώ εγώ εμπόδιο σε αυτήν του την λαχτάρα! Θέλει να μεταλάβει, να κατανυχθεί, να δακρύσει. Αυτό το βήμα πίσω πόσο μπροστά σε πάει τούτες τις στιγμές… Πατέρες και Λαϊκοί μεταλαμβάνουν. Ο Γέροντας Ιάκωβος μετά την απόλυση σχεδόν τρέχοντας φεύγει χωρίς να ανταλλάξει ούτε ματιά με κανέναν. Μην χάσει τούτην την ασύγκριτη στιγμή, μην την νοθεύσει με τίποτα το γήινο, το απατηλό έστω για λίγο… Χαράζει η μέρα πια Ο ουρανός έχει κατέβει πολύ δείχνοντας ότι σήμερα θα δυσκολέψει τον ήλιο να φανερωθεί σε πλήρη μεγαλοπρέπεια. Ήδη σταγόνες μας στέλνει να μας αγιάσει τα πρόσωπα! Ευλογία το να έχεις να οδοιπορήσεις και με βροχή στο Όρος. Παρασκευή πρωί! Η τελευταία μας μέρα για φέτος ξεκίνησε! Σε ένα τραπέζι της αυλής στο Κυριακό βρίσκουμε καφέ και τσάι να μας περιμένουν μαζί με ψωμί και μαρμελάδα. Η βροχή αρχίζει για τα καλά! Έχουμε ήδη ετοιμάσει τα σακίδια και φοράμε αδιάβροχα, κάποιοι και αυτοσχέδια καλύμματα, για την κατεβασιά ως τον αρσανά. Βλέπουμε τον Ιερομόναχο να ανοίγει το Κυριακό για κάποιους νέους επισκέπτες. Εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία για μια τελευταία ευχαριστία στην Αγία Προστάτιδα. Η σκέψη μας μόλις για στερνή φορά ασπαζόμαστε το κατάφορτο από τάματα και φωτογραφίες παιδιών προσκυνητάρι της, πάει σε εκείνες της μανούλες που μετρούν τον ιερό τους πόθο στους κόμπους μιας διαρκούς προσευχής, που δίπλα στην Θεοτοκοκρατούσα ακούγεται αδιαλείπτως: Αγία μου Άννα, κάνε με μάνα! Για πρώτη φορά ή και ξανά… Όλα συνδέονται στο Όρος…
Στο μυαλό μου έρχεται μια συγκλονιστική ιστορία με αυτό το… ξανά! Μας την διηγήθηκε ο Φώτης σε ανύποπτο χρόνο, για έναν Γέροντα που πριν λίγες μέρες συναντήσαμε δια ζώσης… (Είναι εν ζωή και γι αυτόν τον λόγο δεν θα γραφτεί εδώ ούτε το αρχικό του ονόματός του. Βαθιά όμως αισθάνομαι πως πολλοί θα καταλάβουν…) Πριν λίγα χρόνια επισκέφθηκε το Όρος ένας πατέρας από μια πόλη της Ελλάδας. Ήρθε στο Όρος με έναν και μόνο σκοπό: Να συμβουλευτεί τους Γεροντάδες για ένα μεγάλο πρόβλημα που τον βασάνιζε! Το παιδί του είχε έναν πολύ δυσίατο καρκίνο και έπρεπε, αν θέλανε να εξαντλήσουν όλες τις πιθανότητες, να το πάνε άμεσα στο εξωτερικό! Βρέθηκε λοιπόν με τον Γέροντά και εκείνος του είπε: Δεν θα το πάτε πουθενά! Θα φύγει το παιδί, γιατί είναι στην πρόνοια του Θεού, μα την ίδια μέρα θα σας δώσει άλλο ο Κύριος! Ο πατέρας δεν το πολυπίστεψε αυτό που του είπε ο Γέροντας! Μάλιστα θεώρησε ότι επειδή εκείνος ήταν σε προχωρημένη ηλικία, ίσως θα έπρεπε να μην εμπιστευθεί την κρίση του! Εκείνες τις στιγμές μόνο για άλλο παιδί δεν σκέφτονταν με την γυναίκα του και άλλωστε κάποιοι άλλοι πατέρες του είχαν πει ήδη εντελώς διαφορετικά πράγματα… Ωστόσο επειδή το παιδί βελτιώθηκε, ανέβαλλαν προσωρινά την μετάβαση στο εξωτερικό και όλα έδειχναν ως εκ θαύματος να πηγαίνουν πάρα πολύ καλύτερα. Συνέχισαν λοιπόν την ζωή τους δοξάζοντας τον Θεό και κάποια στιγμή η γυναίκα έμεινε έγκυος! Χαρά μεγάλη στο σπίτι! Το ένα θαύμα μετά το άλλο! Κύλησε λίγος καιρός! Ήτανε παραμονές Σαρακοστής πριν μερικά χρόνια! Η μάνα στις μέρες της και το παιδί ένα πρωινό ξαφνικά αδιαθέτησε. Δεν πήγε στο σχολείο και έμεινε στο κρεβάτι –Μαμά, της είπε, σε παρακαλώ άναψε λίγο λιβανάκι να θυμιάσεις! Σήμερα θα σε αφήσω για να πάω στην άλλη Μανούλα μου! Την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία του παιδιού, που έφυγε με αγγελικά φτερά και τόσο ήσυχα! Μόνο που η μητέρα του δεν μπόρεσε να είναι εκεί για να το αποχαιρετίσει! Τα ξημερώματα έγινε… ξανά μάνα! Όπως το είχε πει ο Άγιος και προορατικός Γέροντας πριν λίγο μόλις καιρό!
Αποχαιρετάμε τους Πατέρες στο Κυριακό και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε εν μέσω μπόρας προς τον Αρσανά! Οι καρδιές μας σε μια αντίστροφη πορεία έστω στον λίγο χρόνο της εδώ παραμονής μας. Έπειτα από μισή ώρα ήμασταν στα τελευταία σκαλοπάτια. Οι ψυχές μας γαληνεμένες, η θάλασσα επαφρίζουσα… Όλοι μέσα στην δυνατή βροχή ψάχνουν τόπο παρακλήσεως.
Τα ευλογημένα ζωντανά ατάραχα, έτοιμα και εκείνα περιμένοντας το καράβι, να ξεκινήσει η νέα διακονία τους στης υπομονής τους αναβαθμούς. Ναι, το Όρος σε καθυποβάλλει, πάντα η καρδιά σου να κοιτά ψηλά και να περιφρονεί ό,τι το γήινο και φθαρτό! Μόνο που τα σκαλοπάτια πρέπει προσεχτικά και συνεχώς να τα κοιτάς, αλλιώς θα γκρεμιστείς!
Των αναβαθμών τα σοφά λόγια ξανά μας συναντούν με αφορμή, Θεέ μου, λίγα σαμαρωμένα άλογά Σου! «Η καρδία μου προς σε, Λόγε, υψωθήτω, και ουδέν θέλξει με των του κόσμου τερπνών προς χαμαιζηλίαν». Το καράβι τα καταφέρνει και ακουμπάει χάμω… στη γη. Σαλτάρουμε σχεδόν για να… σαλπάρουμε. Μας περιμένουν τα παιδιά του Γέροντος Αιμιλιανού, οι αδιάλειπτα και ανεπιτήδευτα προσηνείς Σιμωνοπετρίτες!
Νώντας Σκοπετέας
(συνεχίζεται με το 10ο και τελευταίο μέρος)
http://sotiriapsixis.blogspot.com
Προηγούμενα:
11195 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 1
11234 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 2
11282 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 3
11319 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 4
11350 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 5
11393 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 6
11476 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 7
11512 - Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018). Μέρος 8
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών, αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους: «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Μύρισε Παράδεισος», «Του Παραδείσου τ’ όνειρο», «Η Παναγία οικονόμησε», «Ψυχή Ορθρία», «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθως» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας: Ημερολόγιο Όρους.
agioritikesmnimes
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
