2019-01-30 17:45:41
Την Πρωτοχρονιά σπάνε τα τηλέφωνα, επισημαίνει γυναίκα που εργάστηκε στις ροζ γραμμές και καταθέτει τη συγκλονιστική εμπειρία της… «Μπορείς να φανταστείς ποια είναι η καλύτερη μέρα
είσπραξης όλου του χρόνου; Η Πρωτοχρονιά, το φαντάζεσαι; Τρομερό δεν είναι; Εκείνη την ημέρα, μάλλον νύχτα να λέμε, τα τηλέφωνα ΣΠΑΝΕ. Βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό των γραμμών θέλει απλώς να μιλήσει, να κάνει κουβέντα με έναν άλλο άνθρωπο, να έχει την ψευδαίσθηση ότι έχει ένα φίλο ή μία κοπέλα που φλερτάρει και εκείνη του ανταποκρίνεται!».
Η εμπειρία αυτής της γυναίκας, όπως καταγράφεται στη συνέντευξη που ακολουθεί, μας οδηγεί σε σημαντικά συμπεράσματα. Κατ’ αρχάς, φέρνει στο φως την ένταση που λαμβάνει το συναίσθημα της μοναξιάς για αρκετούς συνανθρώπους μας, καθώς και την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας και επαφής ανθρώπων που μπορεί να βρίσκονται ακόμα και σε σχέση, αλλά έχουν την ανάγκη για κάτι διαφορετικό που -πιστεύουν- ότι θα τους βγάλει από τη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους, την πίεση της δουλειάς, των αυξημένων υποχρεώσεων και των συναισθηματικών αδιεξόδων τους
. Επίσης, αποκαλύπτει το αδιέξοδο των ίδιων των γυναικών που καταφεύγουν σε έναν σκληρό «δρόμο» (τον οποίο δύσκολα αντέχει η ανθρώπινη ψυχή, όπως προκύπτει από τη συνέντευξη), για να καλύψουν οικονομικές ανάγκες, αλλά ίσως και βαθύτερες συναισθηματικές τους ανάγκες.
«Σου λέω, κάνοντας αυτήν τη δουλειά αισθανόμουν πως έπιασα πάτο. Με είχε ρίξει ψυχολογικά, έτρωγα συνέχεια, δεν μου έκαναν τα ρούχα μου λόγω πάχους, ένιωθα μόνη, δεν έκανα σχέση με άντρα για μεγάλο διάστημα και όταν έκανα μία σχέση, ενώ στην αρχή ήταν όλα καλά, μετά από λίγο καιρό αν δεν πλήρωνα εγώ το ξενοδοχείο, ποτά κ.λπ. δεν έρχονταν να με δει», υπογραμμίζει η συνεντευξιαζόμενη αποκαλύπτοντας τον ευάλωτο και χαοτικό, μπερδεμένο -θα μπορούσαμε να πούμε- συναισθηματικό κόσμο στον οποίο βρισκόταν.
«Πώς τελικά μία γυναίκα μπορεί να αντέξει κάθε νύχτα;». Η συνεντευξιαζόμενη τονίζει ότι είναι πολύ δύσκολο, γι’ αυτό πολλές γυναίκες τα παρατούν γρήγορα. Η ίδια εξηγεί στην ερευνήτρια πώς άντεξε. Σημαντικό να δώσουμε προσοχή στην απάντησή της και να την λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας, κατά την ανάλυσή μας.
«Έγινα πιο «άρρωστη», πιο πρόστυχη από τούς συνομιλητές μου. Στις πρώτες κιόλας κουβέντες ήξερα πώς να «κινηθώ» και μιλούσα ανάλογα. Σχεδόν μάντευα τι θέλουν πώς το θέλουν, γιατί το θέλουν! Και τους το έδινα αργά, βασανιστικά, ηδονικά (για να περνούν και τα λεπτά, τα τέταρτα κ.λπ.)».
Να σημειώσω εδώ ότι η συνέντευξη αντλείται από το πολύτιμο υλικό του Ομότιμου Καθηγητή Εγκληματολογίας, κ. Αντώνη Μαγγανά, στο πλαίσιο της συνεργασίας και δράσης μας για την παρουσίαση και ανάλυση σοβαρών και πολυσύνθετων εγκληματολογικών ζητημάτων στα ΜΜΕ.
Η εν λόγω εργασία εκπονήθηκε στο μάθημα Εγκληματολογική θεωρία II στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με θέμα: Ροζ τηλεφωνικές γραμμές. Διδάσκων Καθηγητής: Μαγγανάς Αντώνης. Επιμέλεια εργασίας: Κατερίνα Πλατανησιώτου (Αθήνα 2013).
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η (…) είναι μία γυναίκα (…) ετών, χωρισμένη, μητέρα (…). Η ιστορία που θα σας διηγηθούμε μέσα από την συνέντευξη, μας πάει μερικά χρόνια πίσω.
-Καλημέρα (…). Θέλεις να ξεκινήσουμε; Είσαι έτοιμη;
-Καλημέρα…. Φυσικά και μπορούμε να ξεκινήσουμε, αλλά τονίζω ότι θέλω να κρατηθεί η ανωνυμία μου.
-Εντάξει, μην ανησυχείς. Πες μας λοιπόν πρώτα ποιες είναι οι σπουδές σου;
-Τελείωσα το λύκειο και στη συνέχεια εργάστηκα (…). Πολλές ώρες! Πακέτο! Παντρεύτηκα, χώρισα, τα παιδιά μικρά, τα οικονομικά χάλια, με ένα μισθό πού να συντηρήσεις σπίτι;
-Τελικά, τι έγινε;
-Απολύθηκα! […] Μπαίνω ταμείο ανεργίας και αναλαμβάνω ένα παιδάκι.
(αναφορά στη δουλειά της, με λεπτομέρειες)
[…]
-Εκείνη την περίοδο πάχυνα δεκαπέντε με είκοσι κιλά.
(αναφορά στην εξωτερική της εμφάνιση)
[…]
-Με τη δουλειά στις ροζ γραμμές πώς μπλέχτηκες;
-Δεν με ενδιέφερε τίποτε άλλο. Με είχε πιάσει μανία εργασίας (…). Ο μόνος ελεύθερος χρόνος για να δουλέψω ήταν η νύχτα. Μία φίλη μου δούλευε σε μπαρ. Εννοείται ότι είχα πει παντού ότι ψάχνω για δουλειά. Για να δουλέψεις σε μπαρ και γενικά σε τέτοια μαγαζιά πρέπει να έχεις εμφάνιση. Εγώ μόνο εμφάνιση δεν είχα. Χονδρή και, αν και νέα ακόμα, ταλαιπωρημένη! Μου είπε πως χρειάζονται κοπέλες για μεταμεσονύκτιες συνομιλίες.
-Ερωτικού κυρίως περιεχομένου;
-Κυρίως ναι, αλλά όχι μόνο γι’ αυτό. Υπήρχαν άνθρωποι που έπαιρναν τηλέφωνο απλώς για να μιλήσουν με ένα άλλο άνθρωπο .
-Πετύχαιναν τον σκοπό τους; Είχαν την επικοινωνία που αναζητούσαν;
–Αναλόγως, αν δεν είχε δουλειά και ήταν αυτός ο μοναδικός πελάτης, τότε ναι μπορούσαμε να συζητάμε και δέκα και δεκαπέντε και είκοσι λεπτά. Και αυτά τα λεπτά είναι πολύ ακριβά. Η επιτυχία είναι να κρατήσεις τον πελάτη πάνω από τρία λεπτά. Όλοι σχεδόν προσπαθούν να «κάνουν την δουλειά τους» σε λιγότερο από πέντε λεπτά για να μη χρεωθούν πολύ. Έτσι στον έναν απαντάς πως έχεις μακριά ξανθά μαλλιά, ο άλλος σου απαντάει πως δεν σε ρώτησε τι χρώμα μαλλιά έχεις, ο άλλος πως σε θέλει μελαχρινή, εσύ προσπαθείς να κρατήσεις στην γραμμή και τον βιτσιόζο και απαντάς, χτυπάμε μωρό μου, έτσι μου αρέσεις, ο άλλος σου λέει πως δεν θέλει να σε κτυπήσει. Ένα μπάχαλο. Τσαντίζονται, κλείνουν το τηλέφωνο. Τσαντίζεται και η αφεντικίνα.
-Γυναίκα …..επιχειρηματίας;
(αναφορά σε πολλές λεπτομέρειες)
-Tη νύχτα λοιπόν μεταμορφωνόσουν σε μία σέξι γυναίκα! Πώς μπόρεσες να το κρατήσεις κρυφό από την οικογένεια σου; Έλειπες όλη τη νύχτα.
-Τους έλεγα ψέματα (αναφορά στα ψέματα). Ήμουν απόλυτα πιστευτή! Καλά, που να το μάθαινε ο πατέρας μου, θα με έσφαζε στο γόνατο!
-Είχες χρόνο για το παιδί σου;
-Τι χρόνο, τίποτα! Σπίτι μόνο για μπάνιο, να φάω και να φορέσω καθαρά ρούχα και δρόμο για δουλειά, μου έμενε μόνο 3-4 ώρες για ύπνο.
-Έκανες τηλεφωνικό σεξ χωρίς καμία άλλη υποχρέωση προφανώς ή υπήρχε και κάποια άλλη επαφή;
-Εννοείς να δώσω το προσωπικό μου τηλέφωνο και να βγω ραντεβού με πελάτη;
-Δεν ήθελα να σε προσβάλλω!
-Δεν με προσβάλλεις, απλώς δεν ξέρεις. Ο καθένας που ακούει πως μία κοπέλα εργάζεται σε τέτοιες δουλειές σίγουρα φαντάζεται πως κάνει όλο το «πακέτο». Εγώ δεν σου κρύβω πως έκανα γνωριμίες από εκεί μέσα. Βέβαια με μεγάλη προφύλαξη, γιατί μπορεί να τον ακούς λογικό και μία χαρά άνθρωπο, αλλά ο τρόπος που γνωριζόμασταν δεν ήταν και ο καλύτερος. Οι περισσότεροι βέβαια που είχαν όρεξη για κουβέντα θέλανε να συναντηθούμε. Με ρωτούσαν πώς είμαι. Aμα δεν με ενδιέφερε, τον δούλευα και του παρουσιαζόμουν σαν μοντέλο, αν όμως άρχιζα να πείθομαι ότι υπάρχει ελπίδα να συναντηθούμε, άρχιζα να του λέω πως είμαι άσχημη. Πολύ άσχημη! Εκείνος έλεγε πως δεν το πίστευε αυτό με τίποτα, και πώς γίνεται μία τέτοια γλυκιά και σέξι φωνή να είναι ταυτόχρονα μία άσχημη γυναίκα! Τους έλεγα επίσης ότι είμαι χοντρή. Ε.. αυτό πια δεν το χώραγε ο νους τους. Όμως εγώ επέμενα. Τους έλεγα και το ξαναέλεγα. Μία φορά είχε πλάκα όταν είχα κανονίσει ραντεβού με έναν νεαρό στη φωνή όπως ακουγότανε. Το ραντεβού το έκλεισα σε κεντρικό σημείο με πολύ κόσμο, μη βρεθούμε και με κανένα μαχαίρι στη πλάτη. Πάω στο ραντεβού και μόλις με βλέπει, τι μου λέει;
«Αλήθεια μου έλεγες, είσαι πράγματι πολύ χοντρή!» Και έφυγε….
-Πώς ένιωσες γι’ αυτό το γεγονός;
-Ήξερα απόλυτα την κατάσταση της εξωτερικής μου εμφάνισης γι’ αυτό άλλωστε προετοίμαζα το έδαφος πριν από τη συνάντηση, όμως όταν ακούς έτσι ωμά από έναν υποψήφιο εραστή σου σε πληγώνει. Σου λέω, κάνοντας αυτήν τη δουλειά αισθανόμουν πως έπιασα πάτο. Με είχε ρίξει ψυχολογικά, έτρωγα συνέχεια, δεν μου έκαναν τα ρούχα μου λόγω πάχους, ένιωθα μόνη, δεν έκανα σχέση με άντρα για μεγάλο διάστημα και όταν έκανα μία σχέση, ενώ στην αρχή ήταν όλα καλά, μετά από λίγο καιρό αν δεν πλήρωνα εγώ το ξενοδοχείο, ποτά κ.λπ. δεν έρχονταν να με δει.
-Αφού έβλεπες πως δεν ένιωθες καλά εργαζόμενη στις ροζ γραμμές γιατί δεν τα παράταγες; Σε εκβιάζανε; Δεν σε άφηναν;
-Όχι. Ίσα – ίσα δεν είχα κανένα τέτοιο πρόβλημα. Βέβαια το γεγονός ότι είχα γίνει με τον καιρό πάρα πολύ καλή είχε ως αποτέλεσμα, όπως σου είπα, να έχω πολλά προνόμια συγκριτικά με τις καινούργιες […]. Την ώρα που εργαζόμουν αισθανόμουν πως είμαι κάποια με ισχύ με εξουσία. Ζούσα σε ένα εικονικό κόσμο που μπορούσα να μεταμορφωθώ σε όποια ήθελα, να ερεθίζω τους πελάτες, να τους απασχολώ στο τηλέφωνο, να περνούν τα λεπτά, να χρεώνονται, να τους τα παίρνω. Ως εκεί όμως, γιατί υπάρχει πολλή ανωμαλία αδελφάκι μου. Αυτοί που θα πάρουν τηλέφωνο θέλουν να σου κάνουν έστω στην φαντασία τους αυτά που δεν μπορούν να ζητήσουν από την σύντροφό τους. Πίσω από την ανωνυμία της γραμμής ενός τηλεφώνου μπορείς να κάνεις τα πιο χυδαία πράγματα. Έτσι νόμιζα πως εγώ εκμεταλλευόμουν την κατάσταση, όμως κάθε πρωί που σχόλαγα αισθανόμουν άδεια και αηδιασμένη. Τι να σου πω, σαν ένα χαλάκι που το ποδοπατήσανε όλοι και το πέταξαν. Πολλή μοναξιά. Μπορείς να φανταστείς ποια είναι η καλύτερη μέρα είσπραξης όλου του χρόνου;
-Όχι, ποια;
-Η Πρωτοχρονιά, το φαντάζεσαι; Τρομερό δεν είναι; Εκείνη την ημέρα, μάλλον νύχτα να λέμε, τα τηλέφωνα ΣΠΑΝΕ. Βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό των γραμμών θέλει απλώς να μιλήσει, να κάνει κουβέντα με έναν άλλο άνθρωπο, να έχει την ψευδαίσθηση ότι έχει ένα φίλο ή μία κοπέλα που φλερτάρει και εκείνη του ανταποκρίνεται! Και εκεί που σου λέει τον πόνο του, έχεις την άλλη γραμμή τον άλλο που σου λέει (αναφορά σε σεξουαλικές λεπτομέρειες) και σε προκαλεί να του πεις πόσο σου αρέσει αυτό! Οπότε σ’ ακούει να λες ο κύριος συζήτηση στο κουφό, ναι! ναι! μωρό μου, (αναφορά σε σεξουαλικές λεπτομέρειες). Και θυμώνει ο άλλος και στο κλείνει, γιατί καταλαβαίνει πως τον απασχολείς μόνο και μόνο για να τρέχουν τα λεπτά. Όμως άκου κάτι και αυτό σε παρακαλώ θέλω να το γράψεις. Οι ίδιοι την ίδια στιγμή ξαναπαίρναν τηλέφωνο! Έβλεπα τα νούμερα. Πάρα πολλές φορές το ξανασήκωνε η ίδια κοπέλα αλλάζοντας τη φωνή και όταν ρώταγε το όνομα φυσικά λέγαμε κάποιο άλλο. Και ξανά από την αρχή. Άσε, σου λέω τρέλα. Δηλαδή τρελή μοναξιά! Και εκεί που βλέπω τα δικά τους τα χάλια, δεν βλέπω τα δικά μου! Γιατί εκεί μέσα φιλίες δεν κάνεις με καμία, υπάρχει ανταγωνισμός. Άλλωστε μήπως έμεναν και πολύ, ούτε δεκαπενθήμερο δε βγάζαν, δεν άντεχαν και έφευγαν ή δεν ήταν καλές στη δουλειά και η αφεντικίνα τις έδιωχνε κατευθείαν!
-Εσύ πώς τα κατάφερνες;
-Χμ… εδώ είναι το κρίσιμο σημείο, έγινα πιο «άρρωστη», πιο πρόστυχη από τούς συνομιλητές μου. Στις πρώτες κιόλας κουβέντες ήξερα πώς να «κινηθώ» και μιλούσα ανάλογα. Σχεδόν μάντευα τι θέλουν πώς το θέλουν, γιατί το θέλουν! Και τους το έδινα αργά, βασανιστικά, ηδονικά (για να περνούν και τα λεπτά, τα τέταρτα κ.λπ.).
– Όταν ένας άντρας παίρνει τηλέφωνο σε μία ροζ γραμμή τι ζητάει;
-Σχεδόν πάντα ζητά από τη γυναίκα που βρίσκεται στην άλλη άκρη του τηλεφώνου να παίξουν μία φαντασίωση. Έτσι κι αλλιώς το όλο θέμα είναι μία φαντασίωση, αφού οι γυναίκες που εργάζονται στις ροζ τηλεφωνικές γραμμές… λένε ότι είναι ψηλές, αδύνατες, ξανθιές με μεγάλο στήθος, ότι φορούν μόνο τα εσώρουχά τους, ότι (αναφορά σε σεξουαλικές λεπτομέρειες) κ.λπ. Η πραγματικότητα φυσικά απέχει πολύ. Όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι φαντασίας. Λόγω της ανωνυμίας, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, όσο πρόστυχο και αν είναι. Δεν ξέρω πόσο καλά γνωρίζουν οι γυναίκες τους άντρες τους, αλλά στοιχηματίζω ότι αν έχω μιλήσει μαζί τους, εγώ τους ξέρω καλύτερα.
Οι άντρες μου λέγανε πράγματα που δεν θα τολμούσαν ποτέ να πουν στη γυναίκα τους. Πολλές φορές μου έλεγαν εκείνοι τι να τους πω για να τους φτιάξω, αλλά τις περισσότερες φορές καθοδηγούσα εγώ το παιχνίδι. Τους ψάρευα και καταλάβαινα τι τους ερέθιζε και μετά έφτιαχνα τις πιο απίστευτες σεξουαλικές φαντασιώσεις. Είχα πελάτες που μου μιλούσαν ψιθυριστά και όταν τους ρωτούσα γιατί το έκαναν αυτό μου έλεγαν: «Η γυναίκα μου κοιμάται δίπλα μου». Όταν τους έλεγα γιατί δεν την ξυπνάνε για να κάνουν σεξ, μου έλεγαν ότι βρίσκουν πιο ερεθιστικό να νιώθουν τον κίνδυνο να τους τσακώσει η γυναίκα τους την ώρα που έκαναν τηλεφωνικό σεξ. Είχα πελάτες που ήθελαν τηλεφωνικό σεξ με δύο γυναίκες. Άλλες φορές με παίρνανε τηλέφωνο ζευγάρια και άλλες φορές γυναίκες.
(αναφορά σε λεπτομέρειες)
-Αποταμίευσες κάτι απ’ όλη αυτή την υπόθεση;
-Τίποτα, τα χάλαγα σε διασκεδάσεις σε ρούχα κ.λπ. Όταν είχα το ρεπό μου έπαιρνα άλλη μία κοπέλα, φίλη μου έμπιστη, και πηγαίναμε μπουζούκια, τραπέζι, λουλούδια ξέρεις τώρα, τα πλήρωνα όλα εγώ. Πολλές τέτοιες βλακείες. Όλη την βδομάδα ξεπατωνόμουν στη δουλειά και έφτανε τέλος του μήνα να μην έχω ούτε για βενζίνη ούτε για τσιγάρα!
-Τελικά πώς λήγει αυτή η ιστορία;
(αναφορά σε λεπτομέρειες)
-Απέφυγες το στιγματισμό και τη δημοσιοποίηση που ακόμα βέβαια κρατάς καλά μυστικό. Μετά από τόσα χρόνια η ζωή σου πώς είναι;
-Δουλεύω (…) για (…) ώρες και παίρνω (…) ευρώ, όμως επιδιώκω να δουλεύω δεκαεξάωρο για να πληρώνομαι διπλά επειδή τα λεφτά δεν φτάνουν (..). Δεν έχω ρεπό πότε! (αναφορά σε οικογενειακές λεπτομέρειες και σε ζητήματα εξωτερικής της εμφάνισης).
[…]
Είμαι μόνη μου, χωρίς σύντροφο πολλά χρόνια! Αισθάνομαι μοναξιά και πολύ μα πάρα πολύ κουρασμένη!
[…]
Το μοναδικό ερώτημα που θα θέσω, συνοψίζοντας, είναι εάν τελικά μπορούμε να μιλήσουμε για «επιλογή» αυτών των γυναικών που αποφασίζουν να εργαστούν στις ροζ τηλεφωνικές γραμμές ή για μία ανάγκη που αφορά οικονομικά αλλά και βαθύτερα ζητήματα, συναισθηματικής και ψυχολογικής φύσεως. Ασφαλώς, κάθε περίπτωση έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και σίγουρα δεν μπορούμε να γενικεύσουμε.
Από την παραπάνω συνέντευξη κρατώ, όμως, την ένταση της λέξης «μοναξιά» που δυστυχώς αποτελεί κυρίαρχο συναίσθημα στις σύγχρονες κοινωνίες και ίσως θα έπρεπε ο καθένας από εμάς να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα ουσιαστικά προβλήματα της καθημερινότητάς του, να μην τα κουκουλώνει και ταυτόχρονα να δείξουμε όλοι μεγαλύτερη ενσυναίσθηση στα προβλήματα των συνανθρώπων μας, επενδύοντας περισσότερο στην επικοινωνία που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη.
Και για να πάμε ένα βήμα παρακάτω αναφερόμενοι στην επικοινωνία στην σύγχρονη εποχή, σε αρκετές περιπτώσεις, ενέχει σοβαρούς κινδύνους, τους οποίους είναι αναγκαίο να αναδείξουμε στα ΜΜΕ και αφορούν πρωτίστως την επικοινωνία στον διαδικτυακό κόσμο. Μια επικοινωνία που, αναμφίβολα, απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή και εκπαίδευση, ιδίως για τους ανήλικους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή και για ενήλικους χρήστες που σε μία συγκεκριμένη, δύσκολη, περίοδο της ζωής τους, μπορεί να είναι ευάλωτοι σε κάθε είδους εκμετάλλευση.
της Αγγελικής Καρδαρά
_
bloko
είσπραξης όλου του χρόνου; Η Πρωτοχρονιά, το φαντάζεσαι; Τρομερό δεν είναι; Εκείνη την ημέρα, μάλλον νύχτα να λέμε, τα τηλέφωνα ΣΠΑΝΕ. Βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό των γραμμών θέλει απλώς να μιλήσει, να κάνει κουβέντα με έναν άλλο άνθρωπο, να έχει την ψευδαίσθηση ότι έχει ένα φίλο ή μία κοπέλα που φλερτάρει και εκείνη του ανταποκρίνεται!».
Η εμπειρία αυτής της γυναίκας, όπως καταγράφεται στη συνέντευξη που ακολουθεί, μας οδηγεί σε σημαντικά συμπεράσματα. Κατ’ αρχάς, φέρνει στο φως την ένταση που λαμβάνει το συναίσθημα της μοναξιάς για αρκετούς συνανθρώπους μας, καθώς και την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας και επαφής ανθρώπων που μπορεί να βρίσκονται ακόμα και σε σχέση, αλλά έχουν την ανάγκη για κάτι διαφορετικό που -πιστεύουν- ότι θα τους βγάλει από τη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους, την πίεση της δουλειάς, των αυξημένων υποχρεώσεων και των συναισθηματικών αδιεξόδων τους
«Σου λέω, κάνοντας αυτήν τη δουλειά αισθανόμουν πως έπιασα πάτο. Με είχε ρίξει ψυχολογικά, έτρωγα συνέχεια, δεν μου έκαναν τα ρούχα μου λόγω πάχους, ένιωθα μόνη, δεν έκανα σχέση με άντρα για μεγάλο διάστημα και όταν έκανα μία σχέση, ενώ στην αρχή ήταν όλα καλά, μετά από λίγο καιρό αν δεν πλήρωνα εγώ το ξενοδοχείο, ποτά κ.λπ. δεν έρχονταν να με δει», υπογραμμίζει η συνεντευξιαζόμενη αποκαλύπτοντας τον ευάλωτο και χαοτικό, μπερδεμένο -θα μπορούσαμε να πούμε- συναισθηματικό κόσμο στον οποίο βρισκόταν.
«Πώς τελικά μία γυναίκα μπορεί να αντέξει κάθε νύχτα;». Η συνεντευξιαζόμενη τονίζει ότι είναι πολύ δύσκολο, γι’ αυτό πολλές γυναίκες τα παρατούν γρήγορα. Η ίδια εξηγεί στην ερευνήτρια πώς άντεξε. Σημαντικό να δώσουμε προσοχή στην απάντησή της και να την λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας, κατά την ανάλυσή μας.
«Έγινα πιο «άρρωστη», πιο πρόστυχη από τούς συνομιλητές μου. Στις πρώτες κιόλας κουβέντες ήξερα πώς να «κινηθώ» και μιλούσα ανάλογα. Σχεδόν μάντευα τι θέλουν πώς το θέλουν, γιατί το θέλουν! Και τους το έδινα αργά, βασανιστικά, ηδονικά (για να περνούν και τα λεπτά, τα τέταρτα κ.λπ.)».
Να σημειώσω εδώ ότι η συνέντευξη αντλείται από το πολύτιμο υλικό του Ομότιμου Καθηγητή Εγκληματολογίας, κ. Αντώνη Μαγγανά, στο πλαίσιο της συνεργασίας και δράσης μας για την παρουσίαση και ανάλυση σοβαρών και πολυσύνθετων εγκληματολογικών ζητημάτων στα ΜΜΕ.
Η εν λόγω εργασία εκπονήθηκε στο μάθημα Εγκληματολογική θεωρία II στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με θέμα: Ροζ τηλεφωνικές γραμμές. Διδάσκων Καθηγητής: Μαγγανάς Αντώνης. Επιμέλεια εργασίας: Κατερίνα Πλατανησιώτου (Αθήνα 2013).
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η (…) είναι μία γυναίκα (…) ετών, χωρισμένη, μητέρα (…). Η ιστορία που θα σας διηγηθούμε μέσα από την συνέντευξη, μας πάει μερικά χρόνια πίσω.
-Καλημέρα (…). Θέλεις να ξεκινήσουμε; Είσαι έτοιμη;
-Καλημέρα…. Φυσικά και μπορούμε να ξεκινήσουμε, αλλά τονίζω ότι θέλω να κρατηθεί η ανωνυμία μου.
-Εντάξει, μην ανησυχείς. Πες μας λοιπόν πρώτα ποιες είναι οι σπουδές σου;
-Τελείωσα το λύκειο και στη συνέχεια εργάστηκα (…). Πολλές ώρες! Πακέτο! Παντρεύτηκα, χώρισα, τα παιδιά μικρά, τα οικονομικά χάλια, με ένα μισθό πού να συντηρήσεις σπίτι;
-Τελικά, τι έγινε;
-Απολύθηκα! […] Μπαίνω ταμείο ανεργίας και αναλαμβάνω ένα παιδάκι.
(αναφορά στη δουλειά της, με λεπτομέρειες)
[…]
-Εκείνη την περίοδο πάχυνα δεκαπέντε με είκοσι κιλά.
(αναφορά στην εξωτερική της εμφάνιση)
[…]
-Με τη δουλειά στις ροζ γραμμές πώς μπλέχτηκες;
-Δεν με ενδιέφερε τίποτε άλλο. Με είχε πιάσει μανία εργασίας (…). Ο μόνος ελεύθερος χρόνος για να δουλέψω ήταν η νύχτα. Μία φίλη μου δούλευε σε μπαρ. Εννοείται ότι είχα πει παντού ότι ψάχνω για δουλειά. Για να δουλέψεις σε μπαρ και γενικά σε τέτοια μαγαζιά πρέπει να έχεις εμφάνιση. Εγώ μόνο εμφάνιση δεν είχα. Χονδρή και, αν και νέα ακόμα, ταλαιπωρημένη! Μου είπε πως χρειάζονται κοπέλες για μεταμεσονύκτιες συνομιλίες.
-Ερωτικού κυρίως περιεχομένου;
-Κυρίως ναι, αλλά όχι μόνο γι’ αυτό. Υπήρχαν άνθρωποι που έπαιρναν τηλέφωνο απλώς για να μιλήσουν με ένα άλλο άνθρωπο .
-Πετύχαιναν τον σκοπό τους; Είχαν την επικοινωνία που αναζητούσαν;
–Αναλόγως, αν δεν είχε δουλειά και ήταν αυτός ο μοναδικός πελάτης, τότε ναι μπορούσαμε να συζητάμε και δέκα και δεκαπέντε και είκοσι λεπτά. Και αυτά τα λεπτά είναι πολύ ακριβά. Η επιτυχία είναι να κρατήσεις τον πελάτη πάνω από τρία λεπτά. Όλοι σχεδόν προσπαθούν να «κάνουν την δουλειά τους» σε λιγότερο από πέντε λεπτά για να μη χρεωθούν πολύ. Έτσι στον έναν απαντάς πως έχεις μακριά ξανθά μαλλιά, ο άλλος σου απαντάει πως δεν σε ρώτησε τι χρώμα μαλλιά έχεις, ο άλλος πως σε θέλει μελαχρινή, εσύ προσπαθείς να κρατήσεις στην γραμμή και τον βιτσιόζο και απαντάς, χτυπάμε μωρό μου, έτσι μου αρέσεις, ο άλλος σου λέει πως δεν θέλει να σε κτυπήσει. Ένα μπάχαλο. Τσαντίζονται, κλείνουν το τηλέφωνο. Τσαντίζεται και η αφεντικίνα.
-Γυναίκα …..επιχειρηματίας;
(αναφορά σε πολλές λεπτομέρειες)
-Tη νύχτα λοιπόν μεταμορφωνόσουν σε μία σέξι γυναίκα! Πώς μπόρεσες να το κρατήσεις κρυφό από την οικογένεια σου; Έλειπες όλη τη νύχτα.
-Τους έλεγα ψέματα (αναφορά στα ψέματα). Ήμουν απόλυτα πιστευτή! Καλά, που να το μάθαινε ο πατέρας μου, θα με έσφαζε στο γόνατο!
-Είχες χρόνο για το παιδί σου;
-Τι χρόνο, τίποτα! Σπίτι μόνο για μπάνιο, να φάω και να φορέσω καθαρά ρούχα και δρόμο για δουλειά, μου έμενε μόνο 3-4 ώρες για ύπνο.
-Έκανες τηλεφωνικό σεξ χωρίς καμία άλλη υποχρέωση προφανώς ή υπήρχε και κάποια άλλη επαφή;
-Εννοείς να δώσω το προσωπικό μου τηλέφωνο και να βγω ραντεβού με πελάτη;
-Δεν ήθελα να σε προσβάλλω!
-Δεν με προσβάλλεις, απλώς δεν ξέρεις. Ο καθένας που ακούει πως μία κοπέλα εργάζεται σε τέτοιες δουλειές σίγουρα φαντάζεται πως κάνει όλο το «πακέτο». Εγώ δεν σου κρύβω πως έκανα γνωριμίες από εκεί μέσα. Βέβαια με μεγάλη προφύλαξη, γιατί μπορεί να τον ακούς λογικό και μία χαρά άνθρωπο, αλλά ο τρόπος που γνωριζόμασταν δεν ήταν και ο καλύτερος. Οι περισσότεροι βέβαια που είχαν όρεξη για κουβέντα θέλανε να συναντηθούμε. Με ρωτούσαν πώς είμαι. Aμα δεν με ενδιέφερε, τον δούλευα και του παρουσιαζόμουν σαν μοντέλο, αν όμως άρχιζα να πείθομαι ότι υπάρχει ελπίδα να συναντηθούμε, άρχιζα να του λέω πως είμαι άσχημη. Πολύ άσχημη! Εκείνος έλεγε πως δεν το πίστευε αυτό με τίποτα, και πώς γίνεται μία τέτοια γλυκιά και σέξι φωνή να είναι ταυτόχρονα μία άσχημη γυναίκα! Τους έλεγα επίσης ότι είμαι χοντρή. Ε.. αυτό πια δεν το χώραγε ο νους τους. Όμως εγώ επέμενα. Τους έλεγα και το ξαναέλεγα. Μία φορά είχε πλάκα όταν είχα κανονίσει ραντεβού με έναν νεαρό στη φωνή όπως ακουγότανε. Το ραντεβού το έκλεισα σε κεντρικό σημείο με πολύ κόσμο, μη βρεθούμε και με κανένα μαχαίρι στη πλάτη. Πάω στο ραντεβού και μόλις με βλέπει, τι μου λέει;
«Αλήθεια μου έλεγες, είσαι πράγματι πολύ χοντρή!» Και έφυγε….
-Πώς ένιωσες γι’ αυτό το γεγονός;
-Ήξερα απόλυτα την κατάσταση της εξωτερικής μου εμφάνισης γι’ αυτό άλλωστε προετοίμαζα το έδαφος πριν από τη συνάντηση, όμως όταν ακούς έτσι ωμά από έναν υποψήφιο εραστή σου σε πληγώνει. Σου λέω, κάνοντας αυτήν τη δουλειά αισθανόμουν πως έπιασα πάτο. Με είχε ρίξει ψυχολογικά, έτρωγα συνέχεια, δεν μου έκαναν τα ρούχα μου λόγω πάχους, ένιωθα μόνη, δεν έκανα σχέση με άντρα για μεγάλο διάστημα και όταν έκανα μία σχέση, ενώ στην αρχή ήταν όλα καλά, μετά από λίγο καιρό αν δεν πλήρωνα εγώ το ξενοδοχείο, ποτά κ.λπ. δεν έρχονταν να με δει.
-Αφού έβλεπες πως δεν ένιωθες καλά εργαζόμενη στις ροζ γραμμές γιατί δεν τα παράταγες; Σε εκβιάζανε; Δεν σε άφηναν;
-Όχι. Ίσα – ίσα δεν είχα κανένα τέτοιο πρόβλημα. Βέβαια το γεγονός ότι είχα γίνει με τον καιρό πάρα πολύ καλή είχε ως αποτέλεσμα, όπως σου είπα, να έχω πολλά προνόμια συγκριτικά με τις καινούργιες […]. Την ώρα που εργαζόμουν αισθανόμουν πως είμαι κάποια με ισχύ με εξουσία. Ζούσα σε ένα εικονικό κόσμο που μπορούσα να μεταμορφωθώ σε όποια ήθελα, να ερεθίζω τους πελάτες, να τους απασχολώ στο τηλέφωνο, να περνούν τα λεπτά, να χρεώνονται, να τους τα παίρνω. Ως εκεί όμως, γιατί υπάρχει πολλή ανωμαλία αδελφάκι μου. Αυτοί που θα πάρουν τηλέφωνο θέλουν να σου κάνουν έστω στην φαντασία τους αυτά που δεν μπορούν να ζητήσουν από την σύντροφό τους. Πίσω από την ανωνυμία της γραμμής ενός τηλεφώνου μπορείς να κάνεις τα πιο χυδαία πράγματα. Έτσι νόμιζα πως εγώ εκμεταλλευόμουν την κατάσταση, όμως κάθε πρωί που σχόλαγα αισθανόμουν άδεια και αηδιασμένη. Τι να σου πω, σαν ένα χαλάκι που το ποδοπατήσανε όλοι και το πέταξαν. Πολλή μοναξιά. Μπορείς να φανταστείς ποια είναι η καλύτερη μέρα είσπραξης όλου του χρόνου;
-Όχι, ποια;
-Η Πρωτοχρονιά, το φαντάζεσαι; Τρομερό δεν είναι; Εκείνη την ημέρα, μάλλον νύχτα να λέμε, τα τηλέφωνα ΣΠΑΝΕ. Βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό των γραμμών θέλει απλώς να μιλήσει, να κάνει κουβέντα με έναν άλλο άνθρωπο, να έχει την ψευδαίσθηση ότι έχει ένα φίλο ή μία κοπέλα που φλερτάρει και εκείνη του ανταποκρίνεται! Και εκεί που σου λέει τον πόνο του, έχεις την άλλη γραμμή τον άλλο που σου λέει (αναφορά σε σεξουαλικές λεπτομέρειες) και σε προκαλεί να του πεις πόσο σου αρέσει αυτό! Οπότε σ’ ακούει να λες ο κύριος συζήτηση στο κουφό, ναι! ναι! μωρό μου, (αναφορά σε σεξουαλικές λεπτομέρειες). Και θυμώνει ο άλλος και στο κλείνει, γιατί καταλαβαίνει πως τον απασχολείς μόνο και μόνο για να τρέχουν τα λεπτά. Όμως άκου κάτι και αυτό σε παρακαλώ θέλω να το γράψεις. Οι ίδιοι την ίδια στιγμή ξαναπαίρναν τηλέφωνο! Έβλεπα τα νούμερα. Πάρα πολλές φορές το ξανασήκωνε η ίδια κοπέλα αλλάζοντας τη φωνή και όταν ρώταγε το όνομα φυσικά λέγαμε κάποιο άλλο. Και ξανά από την αρχή. Άσε, σου λέω τρέλα. Δηλαδή τρελή μοναξιά! Και εκεί που βλέπω τα δικά τους τα χάλια, δεν βλέπω τα δικά μου! Γιατί εκεί μέσα φιλίες δεν κάνεις με καμία, υπάρχει ανταγωνισμός. Άλλωστε μήπως έμεναν και πολύ, ούτε δεκαπενθήμερο δε βγάζαν, δεν άντεχαν και έφευγαν ή δεν ήταν καλές στη δουλειά και η αφεντικίνα τις έδιωχνε κατευθείαν!
-Εσύ πώς τα κατάφερνες;
-Χμ… εδώ είναι το κρίσιμο σημείο, έγινα πιο «άρρωστη», πιο πρόστυχη από τούς συνομιλητές μου. Στις πρώτες κιόλας κουβέντες ήξερα πώς να «κινηθώ» και μιλούσα ανάλογα. Σχεδόν μάντευα τι θέλουν πώς το θέλουν, γιατί το θέλουν! Και τους το έδινα αργά, βασανιστικά, ηδονικά (για να περνούν και τα λεπτά, τα τέταρτα κ.λπ.).
– Όταν ένας άντρας παίρνει τηλέφωνο σε μία ροζ γραμμή τι ζητάει;
-Σχεδόν πάντα ζητά από τη γυναίκα που βρίσκεται στην άλλη άκρη του τηλεφώνου να παίξουν μία φαντασίωση. Έτσι κι αλλιώς το όλο θέμα είναι μία φαντασίωση, αφού οι γυναίκες που εργάζονται στις ροζ τηλεφωνικές γραμμές… λένε ότι είναι ψηλές, αδύνατες, ξανθιές με μεγάλο στήθος, ότι φορούν μόνο τα εσώρουχά τους, ότι (αναφορά σε σεξουαλικές λεπτομέρειες) κ.λπ. Η πραγματικότητα φυσικά απέχει πολύ. Όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι φαντασίας. Λόγω της ανωνυμίας, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, όσο πρόστυχο και αν είναι. Δεν ξέρω πόσο καλά γνωρίζουν οι γυναίκες τους άντρες τους, αλλά στοιχηματίζω ότι αν έχω μιλήσει μαζί τους, εγώ τους ξέρω καλύτερα.
Οι άντρες μου λέγανε πράγματα που δεν θα τολμούσαν ποτέ να πουν στη γυναίκα τους. Πολλές φορές μου έλεγαν εκείνοι τι να τους πω για να τους φτιάξω, αλλά τις περισσότερες φορές καθοδηγούσα εγώ το παιχνίδι. Τους ψάρευα και καταλάβαινα τι τους ερέθιζε και μετά έφτιαχνα τις πιο απίστευτες σεξουαλικές φαντασιώσεις. Είχα πελάτες που μου μιλούσαν ψιθυριστά και όταν τους ρωτούσα γιατί το έκαναν αυτό μου έλεγαν: «Η γυναίκα μου κοιμάται δίπλα μου». Όταν τους έλεγα γιατί δεν την ξυπνάνε για να κάνουν σεξ, μου έλεγαν ότι βρίσκουν πιο ερεθιστικό να νιώθουν τον κίνδυνο να τους τσακώσει η γυναίκα τους την ώρα που έκαναν τηλεφωνικό σεξ. Είχα πελάτες που ήθελαν τηλεφωνικό σεξ με δύο γυναίκες. Άλλες φορές με παίρνανε τηλέφωνο ζευγάρια και άλλες φορές γυναίκες.
(αναφορά σε λεπτομέρειες)
-Αποταμίευσες κάτι απ’ όλη αυτή την υπόθεση;
-Τίποτα, τα χάλαγα σε διασκεδάσεις σε ρούχα κ.λπ. Όταν είχα το ρεπό μου έπαιρνα άλλη μία κοπέλα, φίλη μου έμπιστη, και πηγαίναμε μπουζούκια, τραπέζι, λουλούδια ξέρεις τώρα, τα πλήρωνα όλα εγώ. Πολλές τέτοιες βλακείες. Όλη την βδομάδα ξεπατωνόμουν στη δουλειά και έφτανε τέλος του μήνα να μην έχω ούτε για βενζίνη ούτε για τσιγάρα!
-Τελικά πώς λήγει αυτή η ιστορία;
(αναφορά σε λεπτομέρειες)
-Απέφυγες το στιγματισμό και τη δημοσιοποίηση που ακόμα βέβαια κρατάς καλά μυστικό. Μετά από τόσα χρόνια η ζωή σου πώς είναι;
-Δουλεύω (…) για (…) ώρες και παίρνω (…) ευρώ, όμως επιδιώκω να δουλεύω δεκαεξάωρο για να πληρώνομαι διπλά επειδή τα λεφτά δεν φτάνουν (..). Δεν έχω ρεπό πότε! (αναφορά σε οικογενειακές λεπτομέρειες και σε ζητήματα εξωτερικής της εμφάνισης).
[…]
Είμαι μόνη μου, χωρίς σύντροφο πολλά χρόνια! Αισθάνομαι μοναξιά και πολύ μα πάρα πολύ κουρασμένη!
[…]
Το μοναδικό ερώτημα που θα θέσω, συνοψίζοντας, είναι εάν τελικά μπορούμε να μιλήσουμε για «επιλογή» αυτών των γυναικών που αποφασίζουν να εργαστούν στις ροζ τηλεφωνικές γραμμές ή για μία ανάγκη που αφορά οικονομικά αλλά και βαθύτερα ζητήματα, συναισθηματικής και ψυχολογικής φύσεως. Ασφαλώς, κάθε περίπτωση έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και σίγουρα δεν μπορούμε να γενικεύσουμε.
Από την παραπάνω συνέντευξη κρατώ, όμως, την ένταση της λέξης «μοναξιά» που δυστυχώς αποτελεί κυρίαρχο συναίσθημα στις σύγχρονες κοινωνίες και ίσως θα έπρεπε ο καθένας από εμάς να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα ουσιαστικά προβλήματα της καθημερινότητάς του, να μην τα κουκουλώνει και ταυτόχρονα να δείξουμε όλοι μεγαλύτερη ενσυναίσθηση στα προβλήματα των συνανθρώπων μας, επενδύοντας περισσότερο στην επικοινωνία που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη.
Και για να πάμε ένα βήμα παρακάτω αναφερόμενοι στην επικοινωνία στην σύγχρονη εποχή, σε αρκετές περιπτώσεις, ενέχει σοβαρούς κινδύνους, τους οποίους είναι αναγκαίο να αναδείξουμε στα ΜΜΕ και αφορούν πρωτίστως την επικοινωνία στον διαδικτυακό κόσμο. Μια επικοινωνία που, αναμφίβολα, απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή και εκπαίδευση, ιδίως για τους ανήλικους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή και για ενήλικους χρήστες που σε μία συγκεκριμένη, δύσκολη, περίοδο της ζωής τους, μπορεί να είναι ευάλωτοι σε κάθε είδους εκμετάλλευση.
της Αγγελικής Καρδαρά
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νίκος Μάνεσης: Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δεις μια είδηση...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
