2019-01-31 23:36:36
Aναδημοσιεύουμε από indymedia.gr
Κείμενο απο την παρέμβαση στην ομιλία Σύριζα στο Αιγάλεω για τα 4 χρόνια διακυβέρνησης
ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΡΙΖΑ – ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ
Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που η ΝΔ λάνσαρε τον όρο της “αριστερής παρένθεσης” και τελικά αποδείχτηκε ότι ούτε αριστερή ήτανε, ουτε παρένθεση. Αντίθετα με τις προσδοκίες της δεξιάς , ο Σύριζα αποδείχτηκε ανθεκτικότερος από αυτό που περίμεναν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και στην πορεία του μέχρι σήμερα πέρασε από πολλά στάδια. Από αυτό της ελπίδας των πρώτων μηνών, τουλάχιστον για ενα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, ακολούθησε η απογοήτευση μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος και αμέσως μετά η παγωμάρα, όταν ο Σύριζα έδειξε πλέον το πραγματικό του πρόσωπο.
Μετά το ξεσκαρτάρισμα στο εσωτερικό του κόμματος και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, είχαν μπει όλα στη θέση τους: σε περιβάλλον κινηματικής ύφεσης και απαλλαγμένοι απο τα “ακραία στοιχεία” που χαλούσαν τη σούπα, οι νεοφιλελεύθεροι του Σύριζα τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα
. Επέβαλλαν αμέτρητες περικοπές συντάξεων και ξεπούλησαν τεράστια κομμάτια του κοινωνικού πλούτου έναντι πινακίου φακής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πώληση του ΟΣΕ για ένα ποσό που παλιότερα θα αντιστοιχούσε μόνο στη μίζα.
Ταυτόχρονα, ο Σύριζα προσπάθησε και εν μέρει κατάφερε να δημιουργήσει σχέσεις με την εγχώρια αστική τάξη. Έχτισε σχέσεις με τα “τζάκια” και προσπάθησε να δημιουργήσει καινούρια. Μέσω των σχέσεων αυτών πέτυχε νέες επενδύσεις ή την ολοκλήρωση προγενέστερων. Ενίοτε, η στρατηγική συμμαχία του Σύριζα με το κεφάλαιο τον ανάγκαζε να χρησιμοποιεί δεξιού τύπου καταστολή απέναντι σε κοινωνίες που αγωνίζονται για το δικαίωμα τους να ζούν και τα βάζουν με μεγαθήρια. Οι κοινωνίες των Σκουριών, της Λευκίμμης και του Βόλου ξερούν πολύ καλά τι θα πει ξύλο από αριστερά ΜΑΤ για τα κέρδη των μεγαλοεργολάβων και των πολυεθνικών.
Παράλληλα, μετά την προσγείωση του στην πραγματικότητα, ο Σύριζα κατάφερε να πετύχει ανακωχή ή ακόμα και να συμμαχήσει με τμήματα των μεσαίων στρωμάτων που μέχρι πρότινος τον απεχθάνονταν ή και τον λοιδορούσαν. Για να το πετύχει αυτό αναγκάστηκε να γλύψει εκεί που μέχρι πρότινος έφτυνε. Στο εσωτερικό είδαμε πρώην άθεους να σταυροκοπιούνται και να χαριεντίζονται με ένα από τα πιό αισχρά κομμάτια της άρχουσας τάξης, αυτό των μεγαλοκληρικών των σκανδάλων και της προκλητικής χλιδής και πολυτέλειας. Αντίστοιχα, στο εξωτερικό τον είδαμε να συνάπτει στρατηγικές συμμαχίες με τον Τραμπ και τον Νετανιάχου ενώ στο όνομα των γεωστρατηγικών επιταγών της εποχής δε δίστασε να χαριεντιστεί ακόμα και με ηγέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπως ο Σίσι της Αιγύπτου και ο Ερντογάν της Τουρκίας, άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία.
Αντί για διεθνής ταραξίας λοιπόν, η κυβέρνηση του Σύριζα κατάντησε ο πιο καλός ο μαθητής των “εταίρων” μας, γεγονός που συνοδευόταν κατα καιρούς από εγκωμιαστικά σχόλια για το πόση πρόοδος έχει επιτευχθεί και πόσο καλά εφαρμόζεται το πρόγραμμα. Δυστυχώς για όλους μας, η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη. Η ανεργία εξακολουθεί να τσακίζει τόσο τη νέα γενιά που βγήκε στην αγορά εργασίας την εποχή των μνημονίων όσο και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που, ένα βήμα πριν από τη σύνταξη, είδαν τον εφιάλτη της απώλειας της εργασίας τους να ανατρέπει τη ζωή τους.
Η πλασματική βελτίωση των δεικτών πασχίζει αλλά δεν καταφέρνει να κρύψει την πραγματική εικόνα της κοινωνίας. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθωποι απασχολούνται σε δουλειές του τίποτα, εργαζόμενοι “μιας χρήσης” καλύπτουν εποχικές ανάγκες και αμείβονται με μισθούς των 200 και των 300 ευρώ το μήνα, οι διακοπές ρεύματος και νερού ανέρχονται σε κάμποσες εκατοντάδες τη μέρα, ενώ οι κατασχέσεις σπιτιών και οι πλειστηριασμοί προχωρούν πλέον κανονικά και καταστρέφουν χιλιάδες ζωές κάθε μήνα στο όνομα της εξυγίανσης των τραπεζικών ισολογισμών. Παράλληλα, καλά κρατεί ο πόλεμος ενάντια σε καστανάδες, πλανόδιους μουσικούς, και καθαρίστριες που πλαστογράφησαν ένα απολυτήριο δημοτικού, ενώ οι εξαγγελίες για κάθαρση και πάταξη της διαφθοράς έμειναν για μία ακόμα φορά απατηλές υποσχέσεις, όπως απατηλές υποσχέσεις έμειναν τόσο οι προεκλογικές εξαγγελίες για επενδύσεις σε αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα όσο και οι υποσχέσεις που δόθηκαν μετά τις καταστροφές στο Μάτι και τη Μάνδρα. Την εικόνα του αίσχους έρχονται να συμπληρώσουν οι συνθήκες κόλασης που επικρατούν στη Μόρια και στα υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, με την πληθώρα των κρατικοδίαιτων ΜΚΟ που μασουλάνε έναν πακτωλό εκατομμυρίων από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών Τσίπρας και Ζάεφ “έλυσαν” το μακεδονικό ζήτημα ικανοποιώντας τις προσταγές του ΝΑΤΟ και εξαγριώνοντας τους εθνικιστές και τους πολεμοκάπηλους και στις δύο πλευρές των συνόρων. Επιπλέον, με μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις στην Ευρώπη, οι φιλόδοξοι ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της Αμερικής με τη βοήθεια του Τσίπρα θέτουν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των Βαλκανίων και δηλώνουν στη Ρωσία ότι ένα ακόμα προπύργιο της στην ανατολική Ευρώπη είναι υπό τον έλεγχό τους. Όλα αυτά με τις πλάτες των φίλων τους του πολυεθνικού πυλώνα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων Halliburn. Αυτόματα λοιπόν με τη συμφωνία των Πρεσπών, ο Τζίμι Κάρτερ της Ελλάδας, έστρωσε το κόκκινο χαλί, όχι μόνο για τις ιμπεριαλιστικές τεχνικές χωροταξικού ελέγχου του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, αλλά και για έναν από τους πρωταγωνιστές στην καταστροφή του περιβάλλοντος, τη Halliburn.
Η πραγματικότητα είναι ότι σήμερα, 4 χρόνια μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από το Σύριζα η ελληνική κοινωνία είναι φτωχότερη και με χειρότερες προοπτικές. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Σύριζα έχει κατ’ανάγκη χαμένες τις επικείμενες εκλογές, καθώς έχει την τύχη να έχει απέναντί του την ανικανότερη αντιπολίτευση όλων των εποχών: τη ΝΔ που βρωμάει και ζέχνει σκάνδαλα και διαφθορά από όπου και να την πιάσεις, το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ που πλέον παραπαίει, τους ναζί, διάφορα ανεμομαζώματα που σκόρπισαν ή αναμένεται να σκορπίσουν σύντομα και το παλιό καλό ΚΚΕ που έχει βολευτεί μια χαρά στην υπάρχουσα κατάσταση και εξαντλεί την «επαναστατικότητα» του σε κούφιες κορώνες περί επαναστάσεων που δε θα σπάσουν ούτε ένα τζάμι.
Στις επερχόμενες εκλογές θα δούμε να παίζεται για πολλοστή φορά το ίδιο ανούσιο παιχνίδι. Εκπρόσωποι κομμάτων με πανομοιότυπη πολιτική να ωρύονται στα παράθυρα της τηλεόρασης, προσπαθώντας να κρύψουν την γύμνια του βασιλιά και να πείσουν ότι οι πολιτικές τους είναι κάτι το διαφορετικό. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η επόμενη μέρα δε μπορεί παρά να είναι χειρότερη. Οι εκλογές είναι το μέσο νομιμοποίησης της κρατικής παντοδυναμίας πάνω στις ζωές μας. Η αυτοοργάνωση είναι η μόνη λύση προς την ατομική και συλλογική ελευθερία. Να συμμετέχουμε σε λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, να μπούμε σε άδεια σπίτια και κτίρια, να οργανωθούμε σε σωματεία βάσης, να σπάσουμε την ανάθεση και τη διαμεσολάβηση, απέχοντας ενεργητικά από το στημένο εκλογικό παιχνίδι της αστικής δημοκρατίας.
ΟΥΤΕ ΛΕΥΚΟ, ΟΥΤΕ ΑΚΥΡΟ
ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας
Ρουβίκωνας Σύριζα
_
bloko
Κείμενο απο την παρέμβαση στην ομιλία Σύριζα στο Αιγάλεω για τα 4 χρόνια διακυβέρνησης
ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΡΙΖΑ – ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ
Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που η ΝΔ λάνσαρε τον όρο της “αριστερής παρένθεσης” και τελικά αποδείχτηκε ότι ούτε αριστερή ήτανε, ουτε παρένθεση. Αντίθετα με τις προσδοκίες της δεξιάς , ο Σύριζα αποδείχτηκε ανθεκτικότερος από αυτό που περίμεναν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και στην πορεία του μέχρι σήμερα πέρασε από πολλά στάδια. Από αυτό της ελπίδας των πρώτων μηνών, τουλάχιστον για ενα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, ακολούθησε η απογοήτευση μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος και αμέσως μετά η παγωμάρα, όταν ο Σύριζα έδειξε πλέον το πραγματικό του πρόσωπο.
Μετά το ξεσκαρτάρισμα στο εσωτερικό του κόμματος και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, είχαν μπει όλα στη θέση τους: σε περιβάλλον κινηματικής ύφεσης και απαλλαγμένοι απο τα “ακραία στοιχεία” που χαλούσαν τη σούπα, οι νεοφιλελεύθεροι του Σύριζα τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα
Ταυτόχρονα, ο Σύριζα προσπάθησε και εν μέρει κατάφερε να δημιουργήσει σχέσεις με την εγχώρια αστική τάξη. Έχτισε σχέσεις με τα “τζάκια” και προσπάθησε να δημιουργήσει καινούρια. Μέσω των σχέσεων αυτών πέτυχε νέες επενδύσεις ή την ολοκλήρωση προγενέστερων. Ενίοτε, η στρατηγική συμμαχία του Σύριζα με το κεφάλαιο τον ανάγκαζε να χρησιμοποιεί δεξιού τύπου καταστολή απέναντι σε κοινωνίες που αγωνίζονται για το δικαίωμα τους να ζούν και τα βάζουν με μεγαθήρια. Οι κοινωνίες των Σκουριών, της Λευκίμμης και του Βόλου ξερούν πολύ καλά τι θα πει ξύλο από αριστερά ΜΑΤ για τα κέρδη των μεγαλοεργολάβων και των πολυεθνικών.
Παράλληλα, μετά την προσγείωση του στην πραγματικότητα, ο Σύριζα κατάφερε να πετύχει ανακωχή ή ακόμα και να συμμαχήσει με τμήματα των μεσαίων στρωμάτων που μέχρι πρότινος τον απεχθάνονταν ή και τον λοιδορούσαν. Για να το πετύχει αυτό αναγκάστηκε να γλύψει εκεί που μέχρι πρότινος έφτυνε. Στο εσωτερικό είδαμε πρώην άθεους να σταυροκοπιούνται και να χαριεντίζονται με ένα από τα πιό αισχρά κομμάτια της άρχουσας τάξης, αυτό των μεγαλοκληρικών των σκανδάλων και της προκλητικής χλιδής και πολυτέλειας. Αντίστοιχα, στο εξωτερικό τον είδαμε να συνάπτει στρατηγικές συμμαχίες με τον Τραμπ και τον Νετανιάχου ενώ στο όνομα των γεωστρατηγικών επιταγών της εποχής δε δίστασε να χαριεντιστεί ακόμα και με ηγέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπως ο Σίσι της Αιγύπτου και ο Ερντογάν της Τουρκίας, άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία.
Αντί για διεθνής ταραξίας λοιπόν, η κυβέρνηση του Σύριζα κατάντησε ο πιο καλός ο μαθητής των “εταίρων” μας, γεγονός που συνοδευόταν κατα καιρούς από εγκωμιαστικά σχόλια για το πόση πρόοδος έχει επιτευχθεί και πόσο καλά εφαρμόζεται το πρόγραμμα. Δυστυχώς για όλους μας, η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη. Η ανεργία εξακολουθεί να τσακίζει τόσο τη νέα γενιά που βγήκε στην αγορά εργασίας την εποχή των μνημονίων όσο και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που, ένα βήμα πριν από τη σύνταξη, είδαν τον εφιάλτη της απώλειας της εργασίας τους να ανατρέπει τη ζωή τους.
Η πλασματική βελτίωση των δεικτών πασχίζει αλλά δεν καταφέρνει να κρύψει την πραγματική εικόνα της κοινωνίας. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθωποι απασχολούνται σε δουλειές του τίποτα, εργαζόμενοι “μιας χρήσης” καλύπτουν εποχικές ανάγκες και αμείβονται με μισθούς των 200 και των 300 ευρώ το μήνα, οι διακοπές ρεύματος και νερού ανέρχονται σε κάμποσες εκατοντάδες τη μέρα, ενώ οι κατασχέσεις σπιτιών και οι πλειστηριασμοί προχωρούν πλέον κανονικά και καταστρέφουν χιλιάδες ζωές κάθε μήνα στο όνομα της εξυγίανσης των τραπεζικών ισολογισμών. Παράλληλα, καλά κρατεί ο πόλεμος ενάντια σε καστανάδες, πλανόδιους μουσικούς, και καθαρίστριες που πλαστογράφησαν ένα απολυτήριο δημοτικού, ενώ οι εξαγγελίες για κάθαρση και πάταξη της διαφθοράς έμειναν για μία ακόμα φορά απατηλές υποσχέσεις, όπως απατηλές υποσχέσεις έμειναν τόσο οι προεκλογικές εξαγγελίες για επενδύσεις σε αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα όσο και οι υποσχέσεις που δόθηκαν μετά τις καταστροφές στο Μάτι και τη Μάνδρα. Την εικόνα του αίσχους έρχονται να συμπληρώσουν οι συνθήκες κόλασης που επικρατούν στη Μόρια και στα υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, με την πληθώρα των κρατικοδίαιτων ΜΚΟ που μασουλάνε έναν πακτωλό εκατομμυρίων από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών Τσίπρας και Ζάεφ “έλυσαν” το μακεδονικό ζήτημα ικανοποιώντας τις προσταγές του ΝΑΤΟ και εξαγριώνοντας τους εθνικιστές και τους πολεμοκάπηλους και στις δύο πλευρές των συνόρων. Επιπλέον, με μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις στην Ευρώπη, οι φιλόδοξοι ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της Αμερικής με τη βοήθεια του Τσίπρα θέτουν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των Βαλκανίων και δηλώνουν στη Ρωσία ότι ένα ακόμα προπύργιο της στην ανατολική Ευρώπη είναι υπό τον έλεγχό τους. Όλα αυτά με τις πλάτες των φίλων τους του πολυεθνικού πυλώνα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων Halliburn. Αυτόματα λοιπόν με τη συμφωνία των Πρεσπών, ο Τζίμι Κάρτερ της Ελλάδας, έστρωσε το κόκκινο χαλί, όχι μόνο για τις ιμπεριαλιστικές τεχνικές χωροταξικού ελέγχου του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, αλλά και για έναν από τους πρωταγωνιστές στην καταστροφή του περιβάλλοντος, τη Halliburn.
Η πραγματικότητα είναι ότι σήμερα, 4 χρόνια μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από το Σύριζα η ελληνική κοινωνία είναι φτωχότερη και με χειρότερες προοπτικές. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Σύριζα έχει κατ’ανάγκη χαμένες τις επικείμενες εκλογές, καθώς έχει την τύχη να έχει απέναντί του την ανικανότερη αντιπολίτευση όλων των εποχών: τη ΝΔ που βρωμάει και ζέχνει σκάνδαλα και διαφθορά από όπου και να την πιάσεις, το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ που πλέον παραπαίει, τους ναζί, διάφορα ανεμομαζώματα που σκόρπισαν ή αναμένεται να σκορπίσουν σύντομα και το παλιό καλό ΚΚΕ που έχει βολευτεί μια χαρά στην υπάρχουσα κατάσταση και εξαντλεί την «επαναστατικότητα» του σε κούφιες κορώνες περί επαναστάσεων που δε θα σπάσουν ούτε ένα τζάμι.
Στις επερχόμενες εκλογές θα δούμε να παίζεται για πολλοστή φορά το ίδιο ανούσιο παιχνίδι. Εκπρόσωποι κομμάτων με πανομοιότυπη πολιτική να ωρύονται στα παράθυρα της τηλεόρασης, προσπαθώντας να κρύψουν την γύμνια του βασιλιά και να πείσουν ότι οι πολιτικές τους είναι κάτι το διαφορετικό. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η επόμενη μέρα δε μπορεί παρά να είναι χειρότερη. Οι εκλογές είναι το μέσο νομιμοποίησης της κρατικής παντοδυναμίας πάνω στις ζωές μας. Η αυτοοργάνωση είναι η μόνη λύση προς την ατομική και συλλογική ελευθερία. Να συμμετέχουμε σε λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, να μπούμε σε άδεια σπίτια και κτίρια, να οργανωθούμε σε σωματεία βάσης, να σπάσουμε την ανάθεση και τη διαμεσολάβηση, απέχοντας ενεργητικά από το στημένο εκλογικό παιχνίδι της αστικής δημοκρατίας.
ΟΥΤΕ ΛΕΥΚΟ, ΟΥΤΕ ΑΚΥΡΟ
ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας
Ρουβίκωνας Σύριζα
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
