2019-02-02 19:30:11
Οταν παρακολουθούμε αυτές τις εικόνες ενεργοποιούνται τα πιο πρωτόγονα ένστικτά μας: νιώθουμε περιέργεια για το διαφορετικό, φοβόμαστε το τέρας κάτω από το κρεβάτι αλλά θέλουμε και να μάθουμε τι μας διαφοροποιεί από τους δολοφόνους
Ας το παραδεχτούμε… Οι σειρές και τα ντοκιμαντέρ με εγκλήματα που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες μας έχουν γίνει ένα είδος εμμονής. Το αποδεικνύει και το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Netflix «Conversations With a Killer: The Ted Bundy Tapes» το οποίο, παρά το γεγονός ότι δεν είναι κάτι το σπουδαίο, τραβάει τον κόσμο κυρίως επειδή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Αντίστοιχη επιτυχία γνωρίζουν και άλλες σειρές και ντοκιμαντέρ με τέτοια θεματολογία. Ποιος δεν θυμάται την επιτυχία που είχε καταγράψει το 2015 το «Making a Murderer»;
Τι είναι αυτό που μας ελκύει τόσο σε αυτές τις σειρές; Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πολύ διεστραμμένο να παρακολουθούμε με εμμονή αληθινές δολοφονίες, πραγματικών ανθρώπων από την άνεση του καναπέ μας.
Κι όμως οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αυτή η ικανοποίηση έχει βαθύτερες ρίζες:
1. Μας αρέσει να τρομάζουμε… με ασφάλεια
«Αυτές οι ιστορίες είναι σαν να μας τραβούν μέσα στο δάσος… Μας τρομάζουν πάρα πολύ. Μας κάνουν βόλτα στο σκοτάδι και στο τέλος μας αποκαλύπτουν την αλήθεια και μας επιστρέφουν στο φως. Η δικαιοσύνη αποδίδεται» λέει ο ψυχίατρος Dr. Scott Bonn στο InsideEdition.com. Με όλα αυτά ανεβαίνει και η αδρεναλίνη μας, κάτι που μας εθίζει σε τέτοιες καταστάσεις. Ο Bonn το παρομοιάζει με τον ενθουσιασμό που αποκομίζουν τα παιδιά όταν μπαίνουν σε roller coaster ή σε στοιχειωμένα σπίτια στο λούνα παρκ. Φυσικά κανένας τηλεθεατής δεν θα ήθελε να συναντήσει κάποιον serial killer στην πραγματικότητα. Η προσομοίωση όμως του φόβου μέσα σε ένα προστατευμένο, ελεγχόμενο περιβάλλον μας κάνει να θέλουμε να βλέπουμε και να ξαναβλέπουμε τέτοιες σειρές και ντοκιμαντέρ.
Οπως επισημαίνει η Dr. Sharon Packer, οι τηλεθεατές αντλούν ικανοποίηση από την αίσθηση ασφάλειας που νιώθουν αντικρίζοντας ένα πτώμα όταν ξέρουν ότι δεν είναι οι ίδιοι: «Δεν είναι απαραίτητα σαδιστικό αυτό, αλλά αφού σε κάποιον έτυχε κάτι κακό, τουλάχιστον δεν είμαστε εμείς. Υπάρχει μία αίσθηση ανακούφισης» δήλωσε στο Decider.com.
2. Μας ιντριγκάρει το κακό παιδί της διπλανής πόρτας
Μερικοί δολοφόνοι είναι τόσο υπεράνω υποψίας που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι έχουν διαπράξει το έγκλημα. Πώς μπορεί αυτό το άτομο να έκανε κάτι τόσο ειδεχθές, αναρωτιούνται οι θεατές. Δεν βγάζει νόημα!
WatchanChill
anatakti
Ας το παραδεχτούμε… Οι σειρές και τα ντοκιμαντέρ με εγκλήματα που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες μας έχουν γίνει ένα είδος εμμονής. Το αποδεικνύει και το τελευταίο ντοκιμαντέρ του Netflix «Conversations With a Killer: The Ted Bundy Tapes» το οποίο, παρά το γεγονός ότι δεν είναι κάτι το σπουδαίο, τραβάει τον κόσμο κυρίως επειδή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Αντίστοιχη επιτυχία γνωρίζουν και άλλες σειρές και ντοκιμαντέρ με τέτοια θεματολογία. Ποιος δεν θυμάται την επιτυχία που είχε καταγράψει το 2015 το «Making a Murderer»;
Τι είναι αυτό που μας ελκύει τόσο σε αυτές τις σειρές; Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πολύ διεστραμμένο να παρακολουθούμε με εμμονή αληθινές δολοφονίες, πραγματικών ανθρώπων από την άνεση του καναπέ μας.
Κι όμως οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αυτή η ικανοποίηση έχει βαθύτερες ρίζες:
1. Μας αρέσει να τρομάζουμε… με ασφάλεια
«Αυτές οι ιστορίες είναι σαν να μας τραβούν μέσα στο δάσος… Μας τρομάζουν πάρα πολύ. Μας κάνουν βόλτα στο σκοτάδι και στο τέλος μας αποκαλύπτουν την αλήθεια και μας επιστρέφουν στο φως. Η δικαιοσύνη αποδίδεται» λέει ο ψυχίατρος Dr. Scott Bonn στο InsideEdition.com. Με όλα αυτά ανεβαίνει και η αδρεναλίνη μας, κάτι που μας εθίζει σε τέτοιες καταστάσεις. Ο Bonn το παρομοιάζει με τον ενθουσιασμό που αποκομίζουν τα παιδιά όταν μπαίνουν σε roller coaster ή σε στοιχειωμένα σπίτια στο λούνα παρκ. Φυσικά κανένας τηλεθεατής δεν θα ήθελε να συναντήσει κάποιον serial killer στην πραγματικότητα. Η προσομοίωση όμως του φόβου μέσα σε ένα προστατευμένο, ελεγχόμενο περιβάλλον μας κάνει να θέλουμε να βλέπουμε και να ξαναβλέπουμε τέτοιες σειρές και ντοκιμαντέρ.
Οπως επισημαίνει η Dr. Sharon Packer, οι τηλεθεατές αντλούν ικανοποίηση από την αίσθηση ασφάλειας που νιώθουν αντικρίζοντας ένα πτώμα όταν ξέρουν ότι δεν είναι οι ίδιοι: «Δεν είναι απαραίτητα σαδιστικό αυτό, αλλά αφού σε κάποιον έτυχε κάτι κακό, τουλάχιστον δεν είμαστε εμείς. Υπάρχει μία αίσθηση ανακούφισης» δήλωσε στο Decider.com.
2. Μας ιντριγκάρει το κακό παιδί της διπλανής πόρτας
Μερικοί δολοφόνοι είναι τόσο υπεράνω υποψίας που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι έχουν διαπράξει το έγκλημα. Πώς μπορεί αυτό το άτομο να έκανε κάτι τόσο ειδεχθές, αναρωτιούνται οι θεατές. Δεν βγάζει νόημα!
WatchanChill
anatakti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εγνατία Οδός: Δύο μετανάστες τραυματίες μετά από επεισοδιακή καταδίωξη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
