2012-06-10 18:51:00
Τα σχέδια πολέμου της Δύσης και ο βαθμός δυσκολίας ενός στρατιωτικού εγχειρήματος
The Economist
Υστερα από το μακελειό της Χούλα, όπου περισσότεροι από εκατό άνθρωποι σφαγιάστηκαν στις 25 Μαΐου, οι φωνές στους κόλπους των δυτικών κυβερνήσεων υπέρ της δημιουργίας ζωνών ασφαλείας επί συριακού εδάφους ενισχύθηκαν σημαντικά.
Οι πληροφορίες πως ένα παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου σε χωριό έξω από τη Χάμα, αυτήν τη φορά με 78 νεκρούς χωρικούς, θα ενισχύσει αυτές τις φωνές ακόμα περισσότερο, όπως βέβαια και τα πυρά που δέχτηκαν οι παρατηρητές του ΟΗΕ, οι οποίοι έσπευσαν στην περιοχή το πρωί της Πέμπτης. Μέχρι προσφάτως, οι δυτικές κυβερνήσεις συμφωνούσαν ότι μια στρατιωτική επέμβαση, κάτι που προϋποθέτει η δημιουργία ζωνών ασφαλείας, δεν ήταν καν θέμα προς συζήτηση. Αυτό, ωστόσο, έχει πλέον αρχίσει να αλλάζει.
Τα σχέδια πολέμου της Δύσης εξετάζουν σήμερα λεπτομερώς τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία τέτοιων ζωνών. Αμερικανοί και Γάλλοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν ανοιχτά πια ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αν και κανείς δεν πιστεύει ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί στο εγγύς μέλλον, η αλήθεια είναι πως οι πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση, ειδικά στην Ουάσιγκτον, μεγαλώνουν.
Δύο επιχειρήματα εις βάρος της στρατιωτικής επέμβασης εξακολουθούν να είναι ισχυρά και να αποτρέπουν τη μετουσίωση των σεναρίων σε πραγματικότητα. Το πρώτο είναι πως εξακολουθεί να απαιτείται το «πράσινο φως» του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και μέχρι στιγμής η Ρωσία και Κίνα δεν φαίνονται διατεθειμένες να το ανάψουν. Το δεύτερο σχετίζεται με τη διαπίστωση ότι η Συρία είναι μια χώρα 23 εκατ. ανθρώπων και όχι 7 εκατ. όπως η Λιβύη, γεγονός που συνεπάγεται μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας για ένα στρατιωτικό εγχείρημα και, επιπλέον, πολύ μεγαλύτερη αιματοχυσία.
Στήριξη της Αγκυρας
Οι δυτικές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να παρακάμψουν το Συμβούλιο Ασφαλείας, όπως είχαν κάνει άλλωστε το 1999 στην περίπτωση της Σερβίας, εκνευρίζοντας τους Ρώσους. Θεωρείται, όμως, αδιανόητο να αποτολμήσουν κάτι παρόμοιο στη Συρία δίχως όχι μόνο τη στήριξη, αλλά και τη συνεργασία της Τουρκίας και του Αραβικού Συνδέσμου. Εφόσον, βέβαια, εξασφαλίσουν κάτι τέτοιο, η δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας θα αποτελέσει σύντομα γεγονός, αυτό τουλάχιστον πιστεύουν οι Δυτικοί. «Ο κόσμος υπερεκτιμά της στρατιωτική ισχύ της Συρίας», λέει ο στρατιωτικός αναλυτής από το Ντουμπάι, Ριάντ Καβατζί. «Η Συρία έχει πράγματι εξελιγμένο αντιαεροπορικό σύστημα, όμως στη συντριπτική πλειονότητα ο οπλισμός της χώρας είναι από τη σοβιετική περίοδο και μπορεί εύκολα να εξουδετερωθεί», προσθέτει ο ίδιος. Είναι ξεκάθαρο ότι οποιαδήποτε απόφαση της Δύσης και των Τούρκων για τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας προαπαιτεί αεροπορικές επιδρομές με στόχο την καταστροφή της αεράμυνας της χώρας και όχι μόνο.
Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές ότι το ηθικό των Σύρων στρατιωτών καταρρέει. Πολλοί κληρωτοί φέρεται να κρύβονται προκειμένου να αποφύγουν τη στράτευση, ενώ οι επιθέσεις του φίλα προσκείμενου στην αντιπολίτευση Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) πολλαπλασιάζονται. Οι περισσότεροι στρατιώτες είναι, άλλωστε, σουνίτες και άρα όχι τόσο αφοσιωμένοι στο καθεστώς, όσο η μειονότητα των Αλεβιτών, από τους κόλπους της οποίας προέρχονται οι Ασαντ.
Kαθημερινή
InfoGnomon
The Economist
Υστερα από το μακελειό της Χούλα, όπου περισσότεροι από εκατό άνθρωποι σφαγιάστηκαν στις 25 Μαΐου, οι φωνές στους κόλπους των δυτικών κυβερνήσεων υπέρ της δημιουργίας ζωνών ασφαλείας επί συριακού εδάφους ενισχύθηκαν σημαντικά.
Οι πληροφορίες πως ένα παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου σε χωριό έξω από τη Χάμα, αυτήν τη φορά με 78 νεκρούς χωρικούς, θα ενισχύσει αυτές τις φωνές ακόμα περισσότερο, όπως βέβαια και τα πυρά που δέχτηκαν οι παρατηρητές του ΟΗΕ, οι οποίοι έσπευσαν στην περιοχή το πρωί της Πέμπτης. Μέχρι προσφάτως, οι δυτικές κυβερνήσεις συμφωνούσαν ότι μια στρατιωτική επέμβαση, κάτι που προϋποθέτει η δημιουργία ζωνών ασφαλείας, δεν ήταν καν θέμα προς συζήτηση. Αυτό, ωστόσο, έχει πλέον αρχίσει να αλλάζει.
Τα σχέδια πολέμου της Δύσης εξετάζουν σήμερα λεπτομερώς τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία τέτοιων ζωνών. Αμερικανοί και Γάλλοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν ανοιχτά πια ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αν και κανείς δεν πιστεύει ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί στο εγγύς μέλλον, η αλήθεια είναι πως οι πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση, ειδικά στην Ουάσιγκτον, μεγαλώνουν.
Δύο επιχειρήματα εις βάρος της στρατιωτικής επέμβασης εξακολουθούν να είναι ισχυρά και να αποτρέπουν τη μετουσίωση των σεναρίων σε πραγματικότητα. Το πρώτο είναι πως εξακολουθεί να απαιτείται το «πράσινο φως» του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και μέχρι στιγμής η Ρωσία και Κίνα δεν φαίνονται διατεθειμένες να το ανάψουν. Το δεύτερο σχετίζεται με τη διαπίστωση ότι η Συρία είναι μια χώρα 23 εκατ. ανθρώπων και όχι 7 εκατ. όπως η Λιβύη, γεγονός που συνεπάγεται μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας για ένα στρατιωτικό εγχείρημα και, επιπλέον, πολύ μεγαλύτερη αιματοχυσία.
Στήριξη της Αγκυρας
Οι δυτικές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να παρακάμψουν το Συμβούλιο Ασφαλείας, όπως είχαν κάνει άλλωστε το 1999 στην περίπτωση της Σερβίας, εκνευρίζοντας τους Ρώσους. Θεωρείται, όμως, αδιανόητο να αποτολμήσουν κάτι παρόμοιο στη Συρία δίχως όχι μόνο τη στήριξη, αλλά και τη συνεργασία της Τουρκίας και του Αραβικού Συνδέσμου. Εφόσον, βέβαια, εξασφαλίσουν κάτι τέτοιο, η δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας θα αποτελέσει σύντομα γεγονός, αυτό τουλάχιστον πιστεύουν οι Δυτικοί. «Ο κόσμος υπερεκτιμά της στρατιωτική ισχύ της Συρίας», λέει ο στρατιωτικός αναλυτής από το Ντουμπάι, Ριάντ Καβατζί. «Η Συρία έχει πράγματι εξελιγμένο αντιαεροπορικό σύστημα, όμως στη συντριπτική πλειονότητα ο οπλισμός της χώρας είναι από τη σοβιετική περίοδο και μπορεί εύκολα να εξουδετερωθεί», προσθέτει ο ίδιος. Είναι ξεκάθαρο ότι οποιαδήποτε απόφαση της Δύσης και των Τούρκων για τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας προαπαιτεί αεροπορικές επιδρομές με στόχο την καταστροφή της αεράμυνας της χώρας και όχι μόνο.
Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές ότι το ηθικό των Σύρων στρατιωτών καταρρέει. Πολλοί κληρωτοί φέρεται να κρύβονται προκειμένου να αποφύγουν τη στράτευση, ενώ οι επιθέσεις του φίλα προσκείμενου στην αντιπολίτευση Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) πολλαπλασιάζονται. Οι περισσότεροι στρατιώτες είναι, άλλωστε, σουνίτες και άρα όχι τόσο αφοσιωμένοι στο καθεστώς, όσο η μειονότητα των Αλεβιτών, από τους κόλπους της οποίας προέρχονται οι Ασαντ.
Kαθημερινή
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προκλητική γελοιογραφία στη Guardian: Στο Euro με χορηγό την Γερμανία!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΗΟΤ: 9 σέξι λόγοι για να δει μια γυναίκα το Euro!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
