2012-06-10 22:08:27
γράφει ο Thierry Meyssan
Κατά τη διάρκεια του εορτασμού της νίκης κατά του ναζισμού, στις 9 Μαϊού, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν τόνισε την ανάγκη για τη Ρωσία να είναι έτοιμη για νέα θυσία. Η συριακή κρίση άλλαξε φύση. Η διαδικασία της αποσταθεροποίησης που θα άνοιγε το δρόμο για νομιμοποιημένη στρατιωτική επέμβαση της Ατλαντικής Συμμαχίας απέτυχε. Βγάζοντας τη μάσκα τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες έθεσαν δημοσίως την πιθανότητα να επιτεθούν στη Συρία, χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως το έπραξαν στο Κοσσυφοπέδιο.
Αυτό ήταν όμως χωρίς να υπολογίσουν ότι η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι αυτή του Μπόρις Γιέλτσιν. Μετά την εξασφάλιση της κινεζικής υποστήριξης, η Μόσχα πυροβόλησε δύο προειδοποιητικές βολές προς την Ουάσιγκτον.
Η συνέχιση των παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου από το ΝΑΤΟ και το ΣΣΚ μπορεί από δω και στο εξής να ανοίξει μια παγκόσμια σύρραξη.
Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έβαλε την τρίτη θητεία του κάτω από το σήμα της επιβεβαίωσης της κυριαρχίας της χώρας του ενώπιον των απειλών που εκτοξευτήκαν άμεσα κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Η Μόσχα έχει επανειλημμένα καταδικάσει την επέκταση του ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στα σύνορά της και την ανάπτυξη της πυραυλικής ασπίδας, την καταστροφή της Λιβύης και την αποσταθεροποίηση της Συρίας.
Κατά τη διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν την ενθρόνιση του, ο Πούτιν επιθεώρησε την ρωσική στρατιωτική βιομηχανία, τις ένοπλες δυνάμεις του, και τον μηχανισμό των συμμαχιών του [ 1 ]. Συνέχισε αυτήν την κινητοποίηση, επιλέγοντας να κάνει τη Συρία την κόκκινη γραμμή που δεν επιτρέπεται να περαστεί. Για εκείνον, η εισβολή στη Λιβύη από το ΝΑΤΟ είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Τσεχοσλοβακίας από το Τρίτο Ράιχ, και αυτή της Συρίας, αν συμβεί, θα είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Πολωνίας, που προκάλεσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οποιαδήποτε ερμηνεία του τι συμβαίνει στην Ανατολή σε όρους εγχώριας επανάστασης/ καταστολής στη Συρία δεν είναι μόνο λάθος, αλλά γελοία σε σχέση με τα πραγματικά διακυβευμένα και ανήκει στην σφαίρα της απλής πολιτικής επικοινωνίας. Η συριακή κρίση είναι προπαντός ένα βήμα της «Ανάπλασης της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής», μια νέα προσπάθεια να καταστραφεί «ο Άξονας Αντίστασης», και ο πρώτος πόλεμος της «Γεωπολιτικής του Φυσικού Αερίου» [3].
Μερικοί από τους αναγνώστες μας πιθανώς να αναπήδησαν από την ανάγνωση του προηγούμενου εδαφίου. Πράγματι, εδώ και μήνες, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και του Κόλπου σφυρηλατούν όλη τη μέρα ότι ο πρόεδρος Άσαντ ενσαρκώνει μια σεκταριστική δικτατορία προς όφελος της μειοψηφίας των Αλαουιτών, ενώ η ένοπλη αντιπολίτευση ενσαρκώνει μια πλουραλιστική δημοκρατία. Μια απλή ματιά στα γεγονότα είναι αρκετή για να καταστραφεί αυτή η ψεύτικη παραπλάνηση. Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ οργάνωσε διαδοχικά δημοτικές εκλογές, ένα δημοψήφισμα και κοινοβουλευτικές εκλογές. Όλοι οι παρατηρητές συμφωνήσαν ότι οι εκλογές διεξήχθησαν με τίμιο τρόπο. Η λαϊκή συμμετοχή έφτασε πάνω από το 60%, ενώ οι Δυτικοί τις αποκάλεσαν «φάρσες» και ενώ η ένοπλη αντιπολίτευση που υποστηρίζουν εμπόδισε τους πολίτες να πάνε στις κάλπες στις τέσσερις περιοχές υπό τον έλεγχό της. Την ίδια ώρα, η ένοπλη αντιπολίτευση αύξησε τις δράσεις της όχι μόνο εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας, αλλά εναντίον των αμάχων και όλων των σύμβολων του υφισταμένου πολιτισμού και του πολύ-θρησκεύματος. Δολοφόνησαν προοδευτικούς σουνίτες και μετά σκότωσαν στην τύχη Αλαουίτες και Χριστιανούς για να αναγκάσουν τις οικογένειές τους να φύγουν. Πυρπόλησαν περισσότερα από 1.500 σχολεία και εκκλησίες. Προκήρυξαν ένα εφήμερο ανεξάρτητο Ισλαμικό Εμιράτο στο Μπάμπα Αμρ όπου ίδρυσαν ένα επαναστατικό δικαστήριο που καταδίκασε σε θάνατο πάνω από 150 «αιρετικούς», που σφάχτηκαν ένας ένας δημόσια από τους δήμιους τους. Και δεν είναι το θλιβερό θέαμα λίγων αδίστακτων διαφθαρμένων πολιτικών, που συγκεντρώθηκαν στο εξόριστο Συριακό Εθνικό Συμβούλιο, εμφανίζοντας ένα δημοκρατικό σχέδιο προστάγματος που δεν σχετίζεται με τη εγχώρια πραγματικότητα για τα εγκλήματα του "Συριακού" Ελεύθερου Στρατού (ΣΕΣ) που θα κρύψει την αλήθεια για πολύ. Αλήθεια, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι το κοσμικό καθεστώς της Συρίας, του οποίου η υποδειγματική στάση γιορτάστηκε πριν από λίγο καιρό, θα είχε γίνει μια θρησκευτική δικτατορία, ενώ ο "Συριακός" Ελεύθερος Στρατός που υποστηρίζεται από τις ουαχαμπιτικές δικτατορίες του Κόλπου και που υπακούει στις διαταγές τακφιριστών ιεροκηρύκων θα είναι υπόδειγμα δημοκρατικού πλουραλισμού;
Η επίκληση από αξιωματούχους των ΗΠΑ για μια ενδεχόμενη διεθνή παρέμβαση χωρίς εντολή των Ηνωμένων Εθνών, με τον τρόπο που το ΝΑΤΟ διαμέλισε την Γιουγκοσλαβία, προκάλεσε οργή και ανησυχία στη Μόσχα. Η Ρωσική Ομοσπονδία, που μέχρι τώρα βρισκόταν σε αμυντική θέση, αποφάσισε να αναλάβει την πρωτοβουλία. Αυτή η στρατηγική στροφή οφείλεται στον επείγοντα χαρακτήρα κατά τη ρωσική προοπτική, και στο ευνοϊκό πεδίο που υπάρχει σήμερα στη Συρία [7 ].
Στην Τουρκία, βουλευτές της αντιπολίτευσης επισκέφθηκαν τα στρατόπεδα Σύρων προσφύγων. Παρατήρησαν την απουσία περίπου χίλια προσφύγων που είχαν καταγραφεί από τα Ηνωμένα Έθνη από το κύριο στρατόπεδο, και αντιθέτως, ανακάλυψαν τη παρουσία ενός οπλοστασίου στο στρατόπεδο. Ερώτησαν έπειτα, στην Εθνική Συνέλευση, τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απαιτώντας να αποκαλύψει το ποσό της ανθρωπιστικής βοήθειας που χορηγείται στους πρόσφυγες φαντάσματα. Οι Τούρκοι βουλευτές θεωρούν ότι το στρατόπεδο προσφύγων είναι κάλυμμα για μυστική στρατιωτική επιχείρηση. Στεγάζει στη πραγματικότητα μαχητές, κυρίως Λίβυους, οι οποίοι το χρησιμοποιούν ως βάση οπισθοφυλακής. Οι βουλευτές εξέφρασαν την υπόθεση ότι αυτοί οι μαχητές είναι εκείνοι που εισήλθαν στην περιοχή της Χούλα, όταν έλαβε χώρα η σφαγή.
Αυτές οι πληροφορίες επιβεβαιώνουν τις κατηγορίες του Ρώσου πρεσβευτή στο Συμβούλιο Ασφαλείας Βιτάλι Τσούρκιν, σύμφωνα με τις οποίες ο ειδικός εκπρόσωπος του Μπαν Κι-Μουν στη Λιβύη Ian Martin, χρησιμοποίησε μέσα των Ηνωμένων Εθνών που προορίζονται για τους πρόσφυγες για να μεταφέρει μαχητές της Αλ Κάιντα προς την Τουρκία [ 8 ].
Στη Σαουδική Αραβία, το χάσμα μεταξύ του βασιλιά Αμπντουλάχ Ι και του σόι των Sudeiris εκδηλώθηκε και πάλι. Μετά από πρόσκληση του Αμπντουλάχ Ι, το Συμβούλιο των των Ουλεμά εξέδωσε ένα φετβά που δηλώνει ότι η Συρία δεν είναι ένας χώρος της τζιχάντ. Αλλά την ίδια στιγμή, ο πρίγκιπας Φαϊζάλ, υπουργός Εξωτερικών, κάλεσε για την ενίσχυση του εξοπλισμού της οπλισμένης αντιπολίτευσης εναντίον του «Αλαουίτη σφετεριστή».
Η ημέρα της Πέμπτης 7 Ιουνίου, υπήρξε πλούσια σε γεγονότα. Ενώ ο Μπαν Κι-μουν και ο Navi Pillay, αντίστοιχα Γενικός Γραμματέας και Ύπατος Αρμοστής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αγόρευαν το κατηγορητήριο τους ενάντια στη Συρία ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η Μόσχα πραγματοποιούσε δύο εκτοξεύσεις διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων .
Ο πύραυλος Bulava οφείλει το όνομά του στο κορμό ενός αρχαίου σλαβικού όπλου που χρησιμοποιούταν ως σκήπτρο Στρατάρχη από τους Κοζάκους στρατούς.
Ο συνταγματάρχης Βαντίμ Κοβάλ, εκπρόσωπος των RSVN, παραδέχτηκε την δοκιμή ενός πυραύλου Topol -που εκτοξεύτηκε από ένα σιλό κοντά στην Κασπία Θάλασσα-, αλλά δεν επιβεβαίωσε την εκτόξευση ενός πυραύλου Bulava από υποβρύχιο στη Μεσόγειο.
Ωστόσο, η εκτόξευση παρατηρήθηκε σε όλη τη Μέση Ανατολή, από το Ισραήλ μέχρι την Αρμενία, και δεν υπάρχει κανένα άλλο γνωστό όπλο που θα μπορούσε να αφήσει τέτοια ίχνη στον ουρανό [ InfoGnomon
Κατά τη διάρκεια του εορτασμού της νίκης κατά του ναζισμού, στις 9 Μαϊού, ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν τόνισε την ανάγκη για τη Ρωσία να είναι έτοιμη για νέα θυσία. Η συριακή κρίση άλλαξε φύση. Η διαδικασία της αποσταθεροποίησης που θα άνοιγε το δρόμο για νομιμοποιημένη στρατιωτική επέμβαση της Ατλαντικής Συμμαχίας απέτυχε. Βγάζοντας τη μάσκα τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες έθεσαν δημοσίως την πιθανότητα να επιτεθούν στη Συρία, χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως το έπραξαν στο Κοσσυφοπέδιο.
Αυτό ήταν όμως χωρίς να υπολογίσουν ότι η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι αυτή του Μπόρις Γιέλτσιν. Μετά την εξασφάλιση της κινεζικής υποστήριξης, η Μόσχα πυροβόλησε δύο προειδοποιητικές βολές προς την Ουάσιγκτον.
Η συνέχιση των παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου από το ΝΑΤΟ και το ΣΣΚ μπορεί από δω και στο εξής να ανοίξει μια παγκόσμια σύρραξη.
Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έβαλε την τρίτη θητεία του κάτω από το σήμα της επιβεβαίωσης της κυριαρχίας της χώρας του ενώπιον των απειλών που εκτοξευτήκαν άμεσα κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Η Μόσχα έχει επανειλημμένα καταδικάσει την επέκταση του ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στα σύνορά της και την ανάπτυξη της πυραυλικής ασπίδας, την καταστροφή της Λιβύης και την αποσταθεροποίηση της Συρίας.
Κατά τη διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν την ενθρόνιση του, ο Πούτιν επιθεώρησε την ρωσική στρατιωτική βιομηχανία, τις ένοπλες δυνάμεις του, και τον μηχανισμό των συμμαχιών του [ 1 ]. Συνέχισε αυτήν την κινητοποίηση, επιλέγοντας να κάνει τη Συρία την κόκκινη γραμμή που δεν επιτρέπεται να περαστεί. Για εκείνον, η εισβολή στη Λιβύη από το ΝΑΤΟ είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Τσεχοσλοβακίας από το Τρίτο Ράιχ, και αυτή της Συρίας, αν συμβεί, θα είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Πολωνίας, που προκάλεσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οποιαδήποτε ερμηνεία του τι συμβαίνει στην Ανατολή σε όρους εγχώριας επανάστασης/ καταστολής στη Συρία δεν είναι μόνο λάθος, αλλά γελοία σε σχέση με τα πραγματικά διακυβευμένα και ανήκει στην σφαίρα της απλής πολιτικής επικοινωνίας. Η συριακή κρίση είναι προπαντός ένα βήμα της «Ανάπλασης της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής», μια νέα προσπάθεια να καταστραφεί «ο Άξονας Αντίστασης», και ο πρώτος πόλεμος της «Γεωπολιτικής του Φυσικού Αερίου» [3].
Μερικοί από τους αναγνώστες μας πιθανώς να αναπήδησαν από την ανάγνωση του προηγούμενου εδαφίου. Πράγματι, εδώ και μήνες, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και του Κόλπου σφυρηλατούν όλη τη μέρα ότι ο πρόεδρος Άσαντ ενσαρκώνει μια σεκταριστική δικτατορία προς όφελος της μειοψηφίας των Αλαουιτών, ενώ η ένοπλη αντιπολίτευση ενσαρκώνει μια πλουραλιστική δημοκρατία. Μια απλή ματιά στα γεγονότα είναι αρκετή για να καταστραφεί αυτή η ψεύτικη παραπλάνηση. Ο Μπασάρ αλ-Άσαντ οργάνωσε διαδοχικά δημοτικές εκλογές, ένα δημοψήφισμα και κοινοβουλευτικές εκλογές. Όλοι οι παρατηρητές συμφωνήσαν ότι οι εκλογές διεξήχθησαν με τίμιο τρόπο. Η λαϊκή συμμετοχή έφτασε πάνω από το 60%, ενώ οι Δυτικοί τις αποκάλεσαν «φάρσες» και ενώ η ένοπλη αντιπολίτευση που υποστηρίζουν εμπόδισε τους πολίτες να πάνε στις κάλπες στις τέσσερις περιοχές υπό τον έλεγχό της. Την ίδια ώρα, η ένοπλη αντιπολίτευση αύξησε τις δράσεις της όχι μόνο εναντίον των δυνάμεων ασφαλείας, αλλά εναντίον των αμάχων και όλων των σύμβολων του υφισταμένου πολιτισμού και του πολύ-θρησκεύματος. Δολοφόνησαν προοδευτικούς σουνίτες και μετά σκότωσαν στην τύχη Αλαουίτες και Χριστιανούς για να αναγκάσουν τις οικογένειές τους να φύγουν. Πυρπόλησαν περισσότερα από 1.500 σχολεία και εκκλησίες. Προκήρυξαν ένα εφήμερο ανεξάρτητο Ισλαμικό Εμιράτο στο Μπάμπα Αμρ όπου ίδρυσαν ένα επαναστατικό δικαστήριο που καταδίκασε σε θάνατο πάνω από 150 «αιρετικούς», που σφάχτηκαν ένας ένας δημόσια από τους δήμιους τους. Και δεν είναι το θλιβερό θέαμα λίγων αδίστακτων διαφθαρμένων πολιτικών, που συγκεντρώθηκαν στο εξόριστο Συριακό Εθνικό Συμβούλιο, εμφανίζοντας ένα δημοκρατικό σχέδιο προστάγματος που δεν σχετίζεται με τη εγχώρια πραγματικότητα για τα εγκλήματα του "Συριακού" Ελεύθερου Στρατού (ΣΕΣ) που θα κρύψει την αλήθεια για πολύ. Αλήθεια, ποιος μπορεί να πιστέψει ότι το κοσμικό καθεστώς της Συρίας, του οποίου η υποδειγματική στάση γιορτάστηκε πριν από λίγο καιρό, θα είχε γίνει μια θρησκευτική δικτατορία, ενώ ο "Συριακός" Ελεύθερος Στρατός που υποστηρίζεται από τις ουαχαμπιτικές δικτατορίες του Κόλπου και που υπακούει στις διαταγές τακφιριστών ιεροκηρύκων θα είναι υπόδειγμα δημοκρατικού πλουραλισμού;
Η επίκληση από αξιωματούχους των ΗΠΑ για μια ενδεχόμενη διεθνή παρέμβαση χωρίς εντολή των Ηνωμένων Εθνών, με τον τρόπο που το ΝΑΤΟ διαμέλισε την Γιουγκοσλαβία, προκάλεσε οργή και ανησυχία στη Μόσχα. Η Ρωσική Ομοσπονδία, που μέχρι τώρα βρισκόταν σε αμυντική θέση, αποφάσισε να αναλάβει την πρωτοβουλία. Αυτή η στρατηγική στροφή οφείλεται στον επείγοντα χαρακτήρα κατά τη ρωσική προοπτική, και στο ευνοϊκό πεδίο που υπάρχει σήμερα στη Συρία [7 ].
Στην Τουρκία, βουλευτές της αντιπολίτευσης επισκέφθηκαν τα στρατόπεδα Σύρων προσφύγων. Παρατήρησαν την απουσία περίπου χίλια προσφύγων που είχαν καταγραφεί από τα Ηνωμένα Έθνη από το κύριο στρατόπεδο, και αντιθέτως, ανακάλυψαν τη παρουσία ενός οπλοστασίου στο στρατόπεδο. Ερώτησαν έπειτα, στην Εθνική Συνέλευση, τον πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απαιτώντας να αποκαλύψει το ποσό της ανθρωπιστικής βοήθειας που χορηγείται στους πρόσφυγες φαντάσματα. Οι Τούρκοι βουλευτές θεωρούν ότι το στρατόπεδο προσφύγων είναι κάλυμμα για μυστική στρατιωτική επιχείρηση. Στεγάζει στη πραγματικότητα μαχητές, κυρίως Λίβυους, οι οποίοι το χρησιμοποιούν ως βάση οπισθοφυλακής. Οι βουλευτές εξέφρασαν την υπόθεση ότι αυτοί οι μαχητές είναι εκείνοι που εισήλθαν στην περιοχή της Χούλα, όταν έλαβε χώρα η σφαγή.
Αυτές οι πληροφορίες επιβεβαιώνουν τις κατηγορίες του Ρώσου πρεσβευτή στο Συμβούλιο Ασφαλείας Βιτάλι Τσούρκιν, σύμφωνα με τις οποίες ο ειδικός εκπρόσωπος του Μπαν Κι-Μουν στη Λιβύη Ian Martin, χρησιμοποίησε μέσα των Ηνωμένων Εθνών που προορίζονται για τους πρόσφυγες για να μεταφέρει μαχητές της Αλ Κάιντα προς την Τουρκία [ 8 ].
Στη Σαουδική Αραβία, το χάσμα μεταξύ του βασιλιά Αμπντουλάχ Ι και του σόι των Sudeiris εκδηλώθηκε και πάλι. Μετά από πρόσκληση του Αμπντουλάχ Ι, το Συμβούλιο των των Ουλεμά εξέδωσε ένα φετβά που δηλώνει ότι η Συρία δεν είναι ένας χώρος της τζιχάντ. Αλλά την ίδια στιγμή, ο πρίγκιπας Φαϊζάλ, υπουργός Εξωτερικών, κάλεσε για την ενίσχυση του εξοπλισμού της οπλισμένης αντιπολίτευσης εναντίον του «Αλαουίτη σφετεριστή».
Η ημέρα της Πέμπτης 7 Ιουνίου, υπήρξε πλούσια σε γεγονότα. Ενώ ο Μπαν Κι-μουν και ο Navi Pillay, αντίστοιχα Γενικός Γραμματέας και Ύπατος Αρμοστής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αγόρευαν το κατηγορητήριο τους ενάντια στη Συρία ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η Μόσχα πραγματοποιούσε δύο εκτοξεύσεις διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων .
Ο πύραυλος Bulava οφείλει το όνομά του στο κορμό ενός αρχαίου σλαβικού όπλου που χρησιμοποιούταν ως σκήπτρο Στρατάρχη από τους Κοζάκους στρατούς.
Ο συνταγματάρχης Βαντίμ Κοβάλ, εκπρόσωπος των RSVN, παραδέχτηκε την δοκιμή ενός πυραύλου Topol -που εκτοξεύτηκε από ένα σιλό κοντά στην Κασπία Θάλασσα-, αλλά δεν επιβεβαίωσε την εκτόξευση ενός πυραύλου Bulava από υποβρύχιο στη Μεσόγειο.
Ωστόσο, η εκτόξευση παρατηρήθηκε σε όλη τη Μέση Ανατολή, από το Ισραήλ μέχρι την Αρμενία, και δεν υπάρχει κανένα άλλο γνωστό όπλο που θα μπορούσε να αφήσει τέτοια ίχνη στον ουρανό [ InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προς Καϊσέρισπορ ο Κλέιτον!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Ζωντάνεψαν ξανά το Πανθεσσαλικό, στέλνοντας φίλαθλο μήνυμα ελπίδας [Video]](https://images.newsnowgreece.com/12/122988/zontanepsan-xana-to-panthessaliko-stelnontas-filathlo-minyma-elpidas-Video-1-124x78.jpg)
