2019-02-12 19:26:44
Ακολουθεί η ομιλία της Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, Κατερίνας Παπακώστα - Σιδηροπούλου στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος:
«Ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε,
Η «προτείνουσα Βουλή», αγαπητοί συνάδελφοι, είναι η φράση η οποία οριοθετεί και προσδιορίζει, κατά την άποψή μου, πως η Βουλή είναι ο κορυφαίος δημοκρατικός θεσμός μέσω του οποίου αντιπροσωπεύεται ο λαός, στην προκειμένη περίπτωση ο ελληνικός λαός, διά των Βουλευτών, οι οποίοι ψηφίζονται από τους πολίτες όλων των απόψεων, όλων των αποχρώσεων και αντιπροσωπεύουν και εκπροσωπούν το έθνος και ακόμη ψηφίζονται από πολίτες αποχρώσεων πέραν των στενών κομματικών ορίων και απόψεων των κομματικών σχηματισμών, δηλαδή των πολιτικών κομμάτων. Διότι αλλιώς θα ήταν πάγια η δύναμη των κομμάτων, αν ισχυριζόταν κανείς ότι δεν μετατοπίζονται πολίτες άλλων απόψεων και δεν υπερψηφίζουν Βουλευτές οι οποίοι ανήκουν σε συγκεκριμένους πολιτικούς οργανισμούς, πολιτικά κόμματα και ότι αυτό είναι παγιωμένο μέσα από μία δεξαμενή η οποία δεν μετακινείται
Ο Βουλευτής, λοιπόν, θα πρέπει σε μία κορυφαία διαδικασία όπως είναι η συνταγματική αναθεώρηση να συμβουλεύεται τη συνείδησή του και να ψηφίζει σύμφωνα με τη συνείδησή του. Υπάρχουμε τριακόσιοι Βουλευτές εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό στη βάση της παραδοχής και αποδοχής -εκτός αν κάποιος έχει διαφορετική άποψη, προφανώς οι άκρες και οι ακραίοι έχουν διαφορετική άποψη- ότι ο κορυφαίος θεσμός στη κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι η Βουλή, άρα οι Βουλευτές.
Στην κορυφαία συνταγματική αναθεώρηση θα πρέπει να δούμε και ποιος είναι, αγαπητοί συνάδελφοι, ο ρόλος, η αξία και το πώς εμείς οι ίδιοι και οι κορυφαίοι θεσμικοί παράγοντες του Κοινοβουλίου αντιμετωπίζουν τον Βουλευτή εν τοις πράγμασι και όχι κατά περίπτωση.
Υπό την έννοια, λοιπόν, αυτή θα πρέπει να πω ότι στη συνταγματική αναθεώρηση συζητείται μία αδήριτη ανάγκη, ότι οι εποχές άλλαξαν. Και συζητείται και μία αδήριτη ανάγκη πέρα από δικολαβισμούς και σοφιστείες του τύπου «Μα, γιατί να αλλάξουμε; Και γιατί, εν πάση περιπτώσει, να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις ένα Σύνταγμα το οποίο λειτουργεί; Και ποιες είναι αυτές οι σπουδαίες αλλαγές οι οποίες υπάρχουν;» και αν αυτές «ανταποκρίνονται και απαντούν» στη δύσκολη δεκαετή περίοδο της οικονομικής κρίσης, την οποία βίωσε με τραυματικό και επώδυνο τρόπο η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα οι πιο αδύναμες, οι πιο ευαίσθητες ομάδες της κοινωνίας.
Ουδέν ψευδέστερον τούτου. Ουδεμία μεγαλύτερη σοφιστεία αυτής η οποία ελέχθη από προλαλήσαντες συναδέλφους και από προλαλήσαντα, ο οποίος την υπερασπίστηκε μάλιστα και με πάθος: «Τι αλλαγές φέρνετε, εν πάση περιπτώσει, και πώς απαντάτε στην κρίση και στα απόνερά της απέναντι στον ελληνικό λαό; Με τι; Με τον θρησκευτικό όρκο; Με τη θρησκευτική ουδετερότητα;» Πλην όμως ουδέν ψευδέστερο τούτου, επαναλαμβάνω. Διότι εδώ ο καθένας που μιλά, αγαπητοί συνάδελφοι, και στη συνέχεια ψηφίζει, αναλαμβάνει και την ευθύνη του. Και η ευθύνη του δεν είναι μόνο σημερινή. Θα είναι και αυριανή και διαχρονική και θα παραδίδεται από γενεά σε γενεά και ο καθένας θα καταχωριστεί στο συλλογικό υποσυνείδητο ανάλογα με την προσφορά του, με την εντιμότητά του, με τον τρόπο που πολιτεύεται έχοντας υψηλά το αίσθημα της ευθύνης για το αξίωμα το οποίο έχουμε όλοι ως Βουλευτές. Άρα δεν είναι μόνο σημερινό αυτό το οποίο λέμε. Καταγράφεται και θα παραμείνει ως αρνητική ή ως θετική παρακαταθήκη στους επόμενους.
Θέλω να πως το εξής: Ως Πρόεδρος του ΝΕΟ θεώρησα υποχρέωσή μου να καταθέσω προτάσεις οι οποίες, εν πάση περιπτώσει, μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της συνταγματικής αναθεώρησης. Εκεί, λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι, διαπίστωσα τα εξής: ότι αυτή η συνταγματική αναθεώρηση πραγματεύεται και αναθεωρεί τα εξής πολύ σπουδαία πράγματα, απαντώντας σε εκείνους που είπαν «μα, σε τι ακριβώς απαντάτε με αυτήν την αναθεώρηση;».
Το πρώτο σπουδαίο πράγμα είναι η κοινωνική ατζέντα, με αφορμή την αναθεώρηση των άρθρων εκείνων που συγκροτούν και οριοθετούν αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό Σύνταγμα.
Και τι είναι το κοινωνικό Σύνταγμα; Το κοινωνικό Σύνταγμα, αγαπητοί συνάδελφοι, στο οποίο συμφωνούμε, ήταν δική μας πρόταση και συμπίπτουμε με την πρόταση της προτείνουσας πλειοψηφίας της Βουλής, η οποία θέλουμε να γίνει σύμφωνη γνώμη και των τριακοσίων ή όσων συμμερίζονται τη δημοκρατία και την υπηρετούν με τρόπο υπεύθυνο και συνειδητό και δεν την εκφυλίζουν, δεν τη στηλιτεύουν, δεν την αμαυρώνουν και δεν την απαξιώνουν. Συμπίπτουμε, λοιπόν, συμφωνούμε, προσυπογράφουμε και θα υπερψηφίσουμε το κοινωνικό Σύνταγμα.
Να, μια σπουδαία αλλαγή μετά από δέκα χρόνια βαριάς, βαθιάς οικονομικής κρίσης, να υποστηρίξουμε με ειδική προστασία την οικογένεια, να υποστηρίξουμε με ειδική προστασία τη μητρότητα, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τα άτομα με αναπηρία, τους απόρους.
Και αυτό δεν θεωρείται σπουδαία αναθεωρητική πρόταση, δεν θεωρείται σπουδαία παρέμβαση σε ένα Σύνταγμα το οποίο πέρασε μέσα από τη λαίλαπα του δεκαετούς μνημονίου ή μνημονίων! Παραδείγματος χάριν, δεν θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντική η μεταρρύθμιση και αναθεώρηση της κατοχύρωσης των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τη διαμόρφωση του ελάχιστου μισθού και του δικαιώματος στην υγεία, για να έχουμε αξιοπρεπείς εργαζομένους και για να έχουν όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες ίσα δικαιώματα στην προσβασιμότητα στις υπηρεσίες υγείας;
Δεν είναι σημαντικό, για παράδειγμα, στην αναθεωρητική διαδικασία η κατοχύρωση της υποχρεωτικότητας της διαιτησίας και του δικαιώματος μονομερούς προσφυγής; Δεν είναι, δηλαδή, πολύ σημαντικό να μπορεί ο λαός με δική του λαϊκή πρωτοβουλία να παρεμβαίνει σε ζητήματα που θεωρεί κορυφαίας σημασίας, με λαϊκά δημοψηφίσματα;
Δεν είναι πολύ σημαντικό το εκλογικό σύστημα, εάν είναι αβανταδόρικο και ανταποκρίνεται σε αυτό που ψηφίζει ο πολίτης και ουσιαστικά υποκλέπτει την ψήφο του ή είναι απλό και αναλογικό για να αντιπροσωπεύει τη δύναμη των πολιτικών κομμάτων, όπως οι πολίτες θέλουν να καταγράφονται μέσα από τη δημοκρατική διαδικασία των εκλογών; Δεν είναι σημαντικό ούτε αυτό κατ’ εκείνους οι οποίοι δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα!
Και βέβαια, πρέπει να σας πω ότι και κάτι άλλο δεν είναι σημαντικό, όπως είπαν κάποιοι. Ποια είναι –λέει- η αλλαγή; Το ότι ενισχύεται η Βουλή; Πώς ενισχύεται, κύριοι συνάδελφοι, η Βουλή;
Ενισχύεται η Βουλή με τη δυνατότητα να συνιστά εξεταστικές επιτροπές, δύο ανά περίοδο, και ιδίως με το να εξαλείψει την κατάπτυστη εκείνη διάταξη του άρθρου 86, για την εξάλειψη κάθε ποινικής μεταχείρισης του πολιτικού προσωπικού.
Όμως, κύριοι συνάδελφοι, χάσαμε και ευκαιρίες. Ποιες είναι οι ευκαιρίες που χάσαμε με αυτή την Αναθεώρηση και οφείλω να τις πω; Χάσαμε την ευκαιρία να σπάσουμε το κρατικό μονοπώλιο του άρθρου 16 που αφορά στα μη κρατικά πανεπιστήμια. Χάσαμε την ευκαιρία να δώσουμε περισσότερες αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Χάσαμε την ευκαιρία να φτιάξουμε ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Επίσης, χάσαμε την ευκαιρία να φτιάξουμε ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, προκειμένου η οικονομία της χώρας να έχει σταθερές βάσεις στις οποίες να εδράζεται. Κλείνοντας, θέλω να πω ότι χάνουμε ευκαιρίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι πολύ σπουδαία η πρόταση της προτείνουσας Βουλής.
Τέλος, κύριε Πρόεδρε, αφού σας ευχαριστήσω και για τη χρονική δυνατότητα που μου δώσατε, να πω, κύριοι συνάδελφοι, ότι από τους κλασικούς χρόνους ο συκοφάντης υπήρχε ως πρόσωπο. Αναφέρομαι στον θεσμό του βουλευτή. Θέλω να κατανοήσουμε ότι μέσα από αυτήν την Συνταγματική Αναθεώρηση μάς δίνεται η ευκαιρία να αναθεωρήσουμε την προηγούμενη στάση η οποία επεδείχθη κατά του θεσμού του βουλευτή με απαξιωτικό τρόπο, με τρόπο ο οποίος στηλιτεύεται από τους κλασικούς χρόνους ως αρνητικός πάντοτε. Ο Αριστοφάνης είχε βάλει τον συκοφάντη, ο οποίος εκδιώχθηκε κακήν κακώς μέσα στο έργο του από τον Δικαιόπολι, προκειμένου να δείξουν από τότε οι πρόγονοί μας ότι κανείς δεν μπορεί να πατάει πάνω στα ψέματα, προσπαθώντας να επιδιώξει σκοπούς αλλότριους και κανείς δεν μπορεί να επιτίθεται στον θεσμό του Βουλευτή, επειδή αυτός αποφασίζει να ψηφίζει κατά συνείδηση, αφού συμβουλευθεί προηγουμένως τη συνείδησή του.
Η Συνταγματική Αναθεώρηση, λοιπόν, δεν είναι λευκή ψήφος. Η ψήφος για τις εκατόν είκοσι δόσεις δεν είναι λευκή ψήφος. Και η ψήφος για την κοινωνική ατζέντα δεν είναι λευκή ψήφος, είναι ψήφος κατά τη συνείδηση, επ’ ωφελεία των πολιτών και της χώρας.
Σας ευχαριστώ θερμά».
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Για άλλη μια φορά στο ίδιο έργο θεατές – Του Γιώργου Πλαφουντζή
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
