2019-02-17 18:11:59
Του Θεοδώρου Καλμούκου
Η Μονή Οσίου Γρηγορίου προέβη στην έκδοση ενός πολυσέλιδου, ιστορικού και μνημειώδους τόμου, με τίτλο: «Ο Θεολογικός Διάλογος Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων» (παρελθόν – παρόν – μέλλον – Μία αγιορείτικη συμβολή), ο οποίος αποτελείται από 827 σελίδες. Στο επίκεντρο βέβαια του τόμου είναι ο Σεβηριανός Μονοφυσιτισμός, μ’ άλλα λόγια η παραδοχή μόνο της μίας φύσης του Χριστού, εξ’ ου και Μονοφυσιτισμός.
Στο πίσω εξώφυλλο του τόμου αναγράφεται πως «η διήκουσα έννοια σε όλα τα κείμενα του τόμου, παρότι έχουν γραφεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και με διαφορετικά ερεθίσματα είναι: α) ότι οι αντιχαλκηδόνιοι διδάσκαλοι πρεσβεύουν τον μονοφυσιτισμό και τον μονοενεργητισμό, όπως ακριβώς τους καταλογίζεται από τους Αγίους Πατέρες και από τις Οικουμενικές Συνόδους και β) ότι από αυτόν τον μονοφυσιτισμό-μονοενεργητισμό πρέπει να αποδεσμευτούν οι σημερινοί Αντιχαλκηδόνιοι».
Τον Τόμο προλογίζει ο Ηγούμενος της Μονής Οσίου Γρηγορίου Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος, ο οποίος κατά τόπο περιεκτικό και εύληπτο παραθέτει την πεμπτουσία του Τόμου.
Ο Γέροντας Χριστοφόρος, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει πως «ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός «ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», κατά τον Μέγα Αθανάσιο. Η σάρκωσις του Θεού Λόγου, είναι το θεμέλιο της σωτηρίας μας. Οι άγιοι Πατέρες με πολλούς κόπους και με θεολογικούς αγώνες απομάκρυναν από την Εκκλησία κάθε αιρετικό φρόνημα γύρω από το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας, διότι η ετεροδιδασκαλία ακυρώνει τη δυνατότητα της σωτηρίας. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος ήταν αυστηρός απέναντι σε κάθε παραποίηση της αποστολικής διδαχής (Γαλ. α΄ 9), και οι άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι περιεφρούρησαν με δογματικούς Ορους και αναθέματα ακεραία την αποστολική Πίστη.
Τονίζει πως «η Αγία Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενική Σύνοδος παρέδωσε την αυθεντική αποστολική Πίστι για το πανάγιο Πρόσωπο του Θεανθρώπου Κυρίου μας καθαρή από τις κακοδοξίες του νεστοριανισμού και του ευτυχιανισμού. Με το αριστοτεχνικά διατυπωμένο δόγμα της υποστατικής ενώσεως των δύο φύσεων στον Χριστό η Χριστολογία της Συνόδου της Χαλκηδόνος έγινε έκτοτε το μέτρο της Ορθοδοξίας. Η χριστολογική διδασκαλία των μεγάλων Πατέρων και οικουμενικών διδασκάλων Γρηγορίου του Θεολόγου, Αθανασίου του Μεγάλου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Κυρίλλου Αλεξανδρείας, συνοψίζεται στο δόγμα της Χαλκηδόνος».
Ο ηγούμενος Χριστοφόρος υπογραμμίζει ότι «ο Χριστός είναι η Υπόστασις του Θεού Λόγου, στην οποία οι δύο φύσεις Του, η θεότης και η ανθρωπότης, είναι ενωμένες, ατρέπτως, ασυγχύτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως.
Μετά την Ενανθρώπησί Του εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, της Θεοτόκου, ο Χριστός γνωρίζεται ‘εν δύο φύσεσι’, δηλαδή είναι πλήρης και τέλειος Θεός και πλήρης και τέλειος άνθρωπος. Ο Χριστός ενεργεί θείως τα ανθρώπινα και ανθρωπίνως τα θεία,θέλει και ενεργεί ‘καθ’ εκατέραν των φύσεων μετά της θατέρου κοινωνίας’. Στην διδασκαλία της Συνόδου της Χαλκηδόνος στηρίχθηκε η καταδίκη του ευτυχιανισμού, του σεβηριανισμού, και κατόπιν η καταδίκη του μονοενεργητισμού, του μονοθελητισμού και της εικονομαχίας».
Λέγει ακόμα πως «ο χωρισμός των Αντιχαλκηδονίων από την Εκκλησία επί τόσους αιώνες δεν οφείλεται σε εκατέρωθεν παρανοήσεις, όπως υποστηρίζεται. Η διαφορά μας δεν είναι μόνον λεκτική (στην χρήσι διαφορετικών θεολογικών όρων), αλλά διαφορά στην περιγραφή του Προσώπου του Χριστού, στο πώς είναι ενωμένες οι δύο φύσεις του Χριστού και στο πώς ερμηνεύονται τα γεγονότα της επί Γης Θείας Οικονομίας του Κυρίου μας. Οι Αγιοι Πατέρες μας, και στις ιδιαίτερες συγγραφές τους και στις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους, προσδιόρισαν το αιρετικό νόημα της ‘μιας συνθέτου φύσεως’ επί Χριστού».
Υπογραμμίζεται ότι η Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου είναι μία από τις κορυφαίες Μονές της Αγιώνυμης Πολιτείας του Αγίου Ορους. Βρίσκεται στη Νοτιοδυτική πλευρά της χερσονήσου του Αθω, μεταξύ των Μονών Σίμωνος Πέτρας και Διονυσίου, κτισμένη πάνω σε βράχο σε υψόμετρο 30 μ. από τη θάλασσα, στις εκβολές της χαράδρας του Χρέντελι και απέχει 15 λεπτά από το λιμάνι της Δάφνης με πλοίο.
Συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 20 Κοινοβιακές Μονές της αγιορείτικης πολιτείας και στις 6 Μονές των βράχων, που ανοικοδομήθηκαν ή ανακαινίσθηκαν πάνω σε βράχους, οι μεν πέντε (Σίμωνος Πέτρας, Γρηγορίου, Διονυσίου, Αγίου Παύλου και Παντοκράτορος) τον 14ο αιώνα η δε Σταυρονικήτα τον 16ο αιώνα για να έχουν φυσική προστασία από τους πειρατές.
Η Ι. Μ. Γρηγορίου κτίσθηκε κατά τα έτη 1310-1314 από τον όσιο Γρηγόριο τον νέο, επονομαζόμενο ησυχαστή και σιωπώντα, και αφιερώθηκε στον Αγιο Νικόλαο Αρχιεπίσκοπο Μύρων. Ο όσιος Γρηγόριος διετέλεσε μαθητής του Αγ. Γρηγορίου του Σιναϊτου, έζησε αρχικώς στη Σκήτη του Μαγουλά και αργότερα στο σωζόμενο μέχρι σήμερα σπήλαιο πάνω από τη Μονή.
Οταν κατόπιν αυξήθηκαν τα πνευματικά του τέκνα, κατέβηκε χαμηλότερα και έκτισε την Μονή στη σημερινή θέσι της. Αργότερα λόγω των πειρατειών κατέφυγε με τους συμμοναστές του στη Σερβία, όπου και έκτισε την Ι. Μονή Γκόρνιακ, την οποία αφιέρωσε πάλι στον Αγιο Νικόλαο, όπου εκοιμήθη οσιακώς. Η μνήμη του επιτελείται στις 7 Δεκεμβρίου, μετά την κυρία πανήγυρη της Μονής προς τιμήν του Αγ. Νικολάου (6 Δεκεμ.). Από αυτή την περίοδο σήμερα σώζεται το παλαιό ανατολικό τείχος, που υψώνεται πίσω από το ιερό του Καθολικού, και κάποια κτίσματα δυτικώς της Μονής.
Πολλά παρεκκλήσια σώζονται εντός και εκτός της Μονής. Σημαντικό είναι το κοιμητήρι των Αγίων Πάντων με τοιχογραφίες του 1739. Το Αντιπροσωπείον της Μονής στις Καρυές είναι αφιερωμένο στον Αγιο Τρύφωνα, και αποτελούσε παλαιό μονύδριο του 10ου αιώνα, σύμφωνα με τα σωζόμενα χειρόγραφα.
Εξέχουσες εικόνες είναι του Αγίου Νικολάου, της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης και της Παναγίας της Παλαιολογίνας. Η τελευταία διασώθηκε θαυματουργικώς από την πυρκαγιά του 1761. Στη βιβλιοθήκη σώζονται 300 κώδικες και 20.000 έντυπα. Μεταξύ των κωδίκων ξεχωρίζει σπάνιο χειρόγραφο, ‘Ο Ποιμήν’ του Ερμά. Στα κειμήλια συγκαταλέγονται ευαγγέλια, σταυροί, εγκόλπια, ιερά άμφια, χρυσόβουλλα, κηρόβουλλα, συγγίλια, φιρμάνια κ.λπ.
Σημαντικό κειμήλιο αποτελεί ο χρυσοκέντητος επιτάφιος του 16ου αιώνα. Μεταξύ των ιερών λειψάνων υπάρχουν λείψανα των τριών προστατών της Μονής, τμήμα του Τιμίου Σταυρού, των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, Ιγνατίου του Θεοφόρου, Γρηγορίου του Θεολόγου, Κηρύκου και Ιουλίττης, κάρες των Αγίων Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, Ιακώβου του πολυάθλου, Φωτεινής της Σαμαρείτιδος κ.ά.
Η Μονή έχει εννέα Μετόχια σε όλη την Ελλάδα, τρία των οποίων λειτουργούν καθ’ όλο τον χρόνο, καθώς και ιεραποστολικό έργο στο Κολουέζι του Κονγκό.
Σήμερα συγκαταριθμούνται 90 μοναχοί υπό την ηγουμενεία του Αρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου.
Πηγή: https://www.ekirikas.com
Σχετικό: 11170 - Νέα έκδοση της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
agioritikesmnimes
Η Μονή Οσίου Γρηγορίου προέβη στην έκδοση ενός πολυσέλιδου, ιστορικού και μνημειώδους τόμου, με τίτλο: «Ο Θεολογικός Διάλογος Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων» (παρελθόν – παρόν – μέλλον – Μία αγιορείτικη συμβολή), ο οποίος αποτελείται από 827 σελίδες. Στο επίκεντρο βέβαια του τόμου είναι ο Σεβηριανός Μονοφυσιτισμός, μ’ άλλα λόγια η παραδοχή μόνο της μίας φύσης του Χριστού, εξ’ ου και Μονοφυσιτισμός.
Στο πίσω εξώφυλλο του τόμου αναγράφεται πως «η διήκουσα έννοια σε όλα τα κείμενα του τόμου, παρότι έχουν γραφεί σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και με διαφορετικά ερεθίσματα είναι: α) ότι οι αντιχαλκηδόνιοι διδάσκαλοι πρεσβεύουν τον μονοφυσιτισμό και τον μονοενεργητισμό, όπως ακριβώς τους καταλογίζεται από τους Αγίους Πατέρες και από τις Οικουμενικές Συνόδους και β) ότι από αυτόν τον μονοφυσιτισμό-μονοενεργητισμό πρέπει να αποδεσμευτούν οι σημερινοί Αντιχαλκηδόνιοι».
Τον Τόμο προλογίζει ο Ηγούμενος της Μονής Οσίου Γρηγορίου Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος, ο οποίος κατά τόπο περιεκτικό και εύληπτο παραθέτει την πεμπτουσία του Τόμου.
Ο Γέροντας Χριστοφόρος, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει πως «ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός «ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», κατά τον Μέγα Αθανάσιο. Η σάρκωσις του Θεού Λόγου, είναι το θεμέλιο της σωτηρίας μας. Οι άγιοι Πατέρες με πολλούς κόπους και με θεολογικούς αγώνες απομάκρυναν από την Εκκλησία κάθε αιρετικό φρόνημα γύρω από το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας, διότι η ετεροδιδασκαλία ακυρώνει τη δυνατότητα της σωτηρίας. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος ήταν αυστηρός απέναντι σε κάθε παραποίηση της αποστολικής διδαχής (Γαλ. α΄ 9), και οι άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι περιεφρούρησαν με δογματικούς Ορους και αναθέματα ακεραία την αποστολική Πίστη.
Τονίζει πως «η Αγία Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενική Σύνοδος παρέδωσε την αυθεντική αποστολική Πίστι για το πανάγιο Πρόσωπο του Θεανθρώπου Κυρίου μας καθαρή από τις κακοδοξίες του νεστοριανισμού και του ευτυχιανισμού. Με το αριστοτεχνικά διατυπωμένο δόγμα της υποστατικής ενώσεως των δύο φύσεων στον Χριστό η Χριστολογία της Συνόδου της Χαλκηδόνος έγινε έκτοτε το μέτρο της Ορθοδοξίας. Η χριστολογική διδασκαλία των μεγάλων Πατέρων και οικουμενικών διδασκάλων Γρηγορίου του Θεολόγου, Αθανασίου του Μεγάλου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Κυρίλλου Αλεξανδρείας, συνοψίζεται στο δόγμα της Χαλκηδόνος».
Ο ηγούμενος Χριστοφόρος υπογραμμίζει ότι «ο Χριστός είναι η Υπόστασις του Θεού Λόγου, στην οποία οι δύο φύσεις Του, η θεότης και η ανθρωπότης, είναι ενωμένες, ατρέπτως, ασυγχύτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως.
Μετά την Ενανθρώπησί Του εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, της Θεοτόκου, ο Χριστός γνωρίζεται ‘εν δύο φύσεσι’, δηλαδή είναι πλήρης και τέλειος Θεός και πλήρης και τέλειος άνθρωπος. Ο Χριστός ενεργεί θείως τα ανθρώπινα και ανθρωπίνως τα θεία,θέλει και ενεργεί ‘καθ’ εκατέραν των φύσεων μετά της θατέρου κοινωνίας’. Στην διδασκαλία της Συνόδου της Χαλκηδόνος στηρίχθηκε η καταδίκη του ευτυχιανισμού, του σεβηριανισμού, και κατόπιν η καταδίκη του μονοενεργητισμού, του μονοθελητισμού και της εικονομαχίας».
Λέγει ακόμα πως «ο χωρισμός των Αντιχαλκηδονίων από την Εκκλησία επί τόσους αιώνες δεν οφείλεται σε εκατέρωθεν παρανοήσεις, όπως υποστηρίζεται. Η διαφορά μας δεν είναι μόνον λεκτική (στην χρήσι διαφορετικών θεολογικών όρων), αλλά διαφορά στην περιγραφή του Προσώπου του Χριστού, στο πώς είναι ενωμένες οι δύο φύσεις του Χριστού και στο πώς ερμηνεύονται τα γεγονότα της επί Γης Θείας Οικονομίας του Κυρίου μας. Οι Αγιοι Πατέρες μας, και στις ιδιαίτερες συγγραφές τους και στις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους, προσδιόρισαν το αιρετικό νόημα της ‘μιας συνθέτου φύσεως’ επί Χριστού».
Υπογραμμίζεται ότι η Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου είναι μία από τις κορυφαίες Μονές της Αγιώνυμης Πολιτείας του Αγίου Ορους. Βρίσκεται στη Νοτιοδυτική πλευρά της χερσονήσου του Αθω, μεταξύ των Μονών Σίμωνος Πέτρας και Διονυσίου, κτισμένη πάνω σε βράχο σε υψόμετρο 30 μ. από τη θάλασσα, στις εκβολές της χαράδρας του Χρέντελι και απέχει 15 λεπτά από το λιμάνι της Δάφνης με πλοίο.
Συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 20 Κοινοβιακές Μονές της αγιορείτικης πολιτείας και στις 6 Μονές των βράχων, που ανοικοδομήθηκαν ή ανακαινίσθηκαν πάνω σε βράχους, οι μεν πέντε (Σίμωνος Πέτρας, Γρηγορίου, Διονυσίου, Αγίου Παύλου και Παντοκράτορος) τον 14ο αιώνα η δε Σταυρονικήτα τον 16ο αιώνα για να έχουν φυσική προστασία από τους πειρατές.
Η Ι. Μ. Γρηγορίου κτίσθηκε κατά τα έτη 1310-1314 από τον όσιο Γρηγόριο τον νέο, επονομαζόμενο ησυχαστή και σιωπώντα, και αφιερώθηκε στον Αγιο Νικόλαο Αρχιεπίσκοπο Μύρων. Ο όσιος Γρηγόριος διετέλεσε μαθητής του Αγ. Γρηγορίου του Σιναϊτου, έζησε αρχικώς στη Σκήτη του Μαγουλά και αργότερα στο σωζόμενο μέχρι σήμερα σπήλαιο πάνω από τη Μονή.
Οταν κατόπιν αυξήθηκαν τα πνευματικά του τέκνα, κατέβηκε χαμηλότερα και έκτισε την Μονή στη σημερινή θέσι της. Αργότερα λόγω των πειρατειών κατέφυγε με τους συμμοναστές του στη Σερβία, όπου και έκτισε την Ι. Μονή Γκόρνιακ, την οποία αφιέρωσε πάλι στον Αγιο Νικόλαο, όπου εκοιμήθη οσιακώς. Η μνήμη του επιτελείται στις 7 Δεκεμβρίου, μετά την κυρία πανήγυρη της Μονής προς τιμήν του Αγ. Νικολάου (6 Δεκεμ.). Από αυτή την περίοδο σήμερα σώζεται το παλαιό ανατολικό τείχος, που υψώνεται πίσω από το ιερό του Καθολικού, και κάποια κτίσματα δυτικώς της Μονής.
Πολλά παρεκκλήσια σώζονται εντός και εκτός της Μονής. Σημαντικό είναι το κοιμητήρι των Αγίων Πάντων με τοιχογραφίες του 1739. Το Αντιπροσωπείον της Μονής στις Καρυές είναι αφιερωμένο στον Αγιο Τρύφωνα, και αποτελούσε παλαιό μονύδριο του 10ου αιώνα, σύμφωνα με τα σωζόμενα χειρόγραφα.
Εξέχουσες εικόνες είναι του Αγίου Νικολάου, της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης και της Παναγίας της Παλαιολογίνας. Η τελευταία διασώθηκε θαυματουργικώς από την πυρκαγιά του 1761. Στη βιβλιοθήκη σώζονται 300 κώδικες και 20.000 έντυπα. Μεταξύ των κωδίκων ξεχωρίζει σπάνιο χειρόγραφο, ‘Ο Ποιμήν’ του Ερμά. Στα κειμήλια συγκαταλέγονται ευαγγέλια, σταυροί, εγκόλπια, ιερά άμφια, χρυσόβουλλα, κηρόβουλλα, συγγίλια, φιρμάνια κ.λπ.
Σημαντικό κειμήλιο αποτελεί ο χρυσοκέντητος επιτάφιος του 16ου αιώνα. Μεταξύ των ιερών λειψάνων υπάρχουν λείψανα των τριών προστατών της Μονής, τμήμα του Τιμίου Σταυρού, των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, Ιγνατίου του Θεοφόρου, Γρηγορίου του Θεολόγου, Κηρύκου και Ιουλίττης, κάρες των Αγίων Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, Ιακώβου του πολυάθλου, Φωτεινής της Σαμαρείτιδος κ.ά.
Η Μονή έχει εννέα Μετόχια σε όλη την Ελλάδα, τρία των οποίων λειτουργούν καθ’ όλο τον χρόνο, καθώς και ιεραποστολικό έργο στο Κολουέζι του Κονγκό.
Σήμερα συγκαταριθμούνται 90 μοναχοί υπό την ηγουμενεία του Αρχιμανδρίτου π. Χριστοφόρου.
Πηγή: https://www.ekirikas.com
Σχετικό: 11170 - Νέα έκδοση της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
agioritikesmnimes
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα αποτελέσματα των δράσεων της ΕΛ.ΑΣ. στη Θεσσαλονίκη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
