2019-02-20 10:58:23
Η επιθετικότητα αποτελεί ένα σύνθετο και σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς του σκύλου.
Γι’ αυτό, όποιος συναναστρέφεται με τα ζώα, οφείλει να γνωρίζει πώς να τη χειριστεί. Και εάν δεν είναι ικανός, πρέπει να ζητήσει βοήθεια από επαγγελματία εκπαιδευτή σκύλων.
Μην την αφήσετε να παγιωθεί. Είναι προτιμότερο να προλαμβάνουμε την επιθετική συμπεριφορά, από το να προσπαθούμε να την αλλάξουμε αφού έχει γίνει τρόπος ζωής.
Το ερώτημα που τίθεται, είναι: Μπορούμε να διακρίνουμε τα επιθετικά σημάδια που δείχνει ένας σκύλος;
«Η επιθετικότητα είναι η πιο συχνή αιτία για την οποία οι κηδεμόνες σκύλων ζητούν βοήθεια. Συνήθως, οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν τις προειδοποιητικές συμπεριφορές του σκύλου τους και τους συσσωρευμένους πυροδοτικούς παράγοντες, όπως είναι, για παράδειγμα, ο θόρυβος και το παιδάκι ή ο άνθρωπός και το στρες. Οπότε πιστεύουν ότι όλα έγιναν ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση, γεγονός που, συμβαίνει σπάνια
. Για το λόγο αυτό, μια ακριβής διάγνωση είναι απαραίτητη πριν αρχίσουν οι κηδεμόνες σκύλων να ελπίζουν ότι μπορούν να τους βοηθήσουν. Εάν ο σκύλος σας επιδεικνύει ή έχει παρουσιάσει επιθετικά χαρακτηριστικά, θα πρέπει να επέμβετε άμεσα, διότι δεν διορθώνεται από μόνο του. Συμπεριφορά που επιμένει, σημαίνει ότι κάπου, κάπως επιβραβεύεται μέσα από το περιβάλλον και, άρα, δυναμώνει», τονίζει ο τεχνολόγος συμπεριφοράς – εκπαιδευτής – διατροφολόγος σκύλων, Antoine Raymond.
Σύμφωνα με τον κ. Raymond, η επιθετικότητα ενός σκύλου «οφείλεται τόσο σε γενετικούς, όσο και σε περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Ο όρος επιθετικότητα αναφέρεται σε ευρεία ποικιλία συμπεριφορών, που συμβαίνουν για πολλούς λόγους σε διάφορες συνθήκες. Θεωρητικά όλα τα ζώα δείχνουν επιθετικότητα όταν προστατεύουν την περιοχή τους, υπερασπίζονται τα μικρά τους ή και προφυλάσσουν τους εαυτούς τους από αυτό που εκείνα θεωρούν απειλητικό». Και αποσαφηνίζει ότι «είδη που ζουν σε ομάδες χρησιμοποιούν την επιθετικότητα για τη διατήρηση της ειρήνης και τη διαπραγμάτευση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων».
Η επιθετικότητα δεν είναι απλή, αλλά «περικλείει μια γκάμα από συμπεριφορές που, συνήθως, ξεκινούν από την προειδοποίηση του σκύλου και καταλήγουν στην επίθεση, την οποία όμως μπορεί να διακόψει σε οποιαδήποτε στιγμή της εμπλοκής, ανάλογα με την ανατροφοδότηση και το ιστορικό της», υπογραμμίζει ο εκπαιδευτής και εξηγεί ότι «τα προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς συμβατικά κατηγοριοποιούνται με συγκεκριμένα σχήματα. Ωστόσο, αυτό που πρέπει να διακρίνουμε είναι τη «λειτουργικότητα» της επιθετικής συμπεριφοράς στο συγκεκριμένο σκύλο. Σκεπτόμενοι με τον τρόπο αυτό, αρχίζουμε να προσεγγίζουμε το κίνητρο και το όφελος της συμπεριφοράς και δεν τοποθετούμε «ταμπέλες». Άλλωστε, η επιθετική συμπεριφορά είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά, μέσω της οποίας ο σκύλος επικοινωνεί τα όριά του, άσχετα αν δεν είναι αποδεκτή στην κοινωνία μας».
Ο κ. Raymond υποστηρίζει ότι η έγκαιρη διάγνωση της επιθετικότητας και η άμεση επέμβαση έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, ενώ δεν υπάρχουν ποτέ κοινές λύσεις, καθώς οι παράμετροι και οι συνδυασμοί εξαρτώνται από τον κάθε σκύλο ξεχωριστά, όπως και από το περιβάλλον του. Η πρόληψη αποτελεί πάντα την καλύτερη δράση: θετική κοινωνικοποίηση εφ’ όρου ζωής, εκπαίδευση χωρίς χρήση σωματικής ή/και ψυχολογικής βίας, αναγνώριση και εκπλήρωση των αναγκών του σκύλου, επικοινωνία μαζί του σε σχέση συνεργασίας και όχι υποτέλειας.
Και όπως ισχυρίζεται ο Antoine Raymond, με «σύμμαχο» την αγάπη και τις γνώσεις, το 86% των περιπτώσεων έχει επανενταχθεί.
Πηγή: ygeiamou.gr
_
Γι’ αυτό, όποιος συναναστρέφεται με τα ζώα, οφείλει να γνωρίζει πώς να τη χειριστεί. Και εάν δεν είναι ικανός, πρέπει να ζητήσει βοήθεια από επαγγελματία εκπαιδευτή σκύλων.
Μην την αφήσετε να παγιωθεί. Είναι προτιμότερο να προλαμβάνουμε την επιθετική συμπεριφορά, από το να προσπαθούμε να την αλλάξουμε αφού έχει γίνει τρόπος ζωής.
Το ερώτημα που τίθεται, είναι: Μπορούμε να διακρίνουμε τα επιθετικά σημάδια που δείχνει ένας σκύλος;
«Η επιθετικότητα είναι η πιο συχνή αιτία για την οποία οι κηδεμόνες σκύλων ζητούν βοήθεια. Συνήθως, οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν τις προειδοποιητικές συμπεριφορές του σκύλου τους και τους συσσωρευμένους πυροδοτικούς παράγοντες, όπως είναι, για παράδειγμα, ο θόρυβος και το παιδάκι ή ο άνθρωπός και το στρες. Οπότε πιστεύουν ότι όλα έγιναν ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση, γεγονός που, συμβαίνει σπάνια
Σύμφωνα με τον κ. Raymond, η επιθετικότητα ενός σκύλου «οφείλεται τόσο σε γενετικούς, όσο και σε περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Ο όρος επιθετικότητα αναφέρεται σε ευρεία ποικιλία συμπεριφορών, που συμβαίνουν για πολλούς λόγους σε διάφορες συνθήκες. Θεωρητικά όλα τα ζώα δείχνουν επιθετικότητα όταν προστατεύουν την περιοχή τους, υπερασπίζονται τα μικρά τους ή και προφυλάσσουν τους εαυτούς τους από αυτό που εκείνα θεωρούν απειλητικό». Και αποσαφηνίζει ότι «είδη που ζουν σε ομάδες χρησιμοποιούν την επιθετικότητα για τη διατήρηση της ειρήνης και τη διαπραγμάτευση των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων».
Η επιθετικότητα δεν είναι απλή, αλλά «περικλείει μια γκάμα από συμπεριφορές που, συνήθως, ξεκινούν από την προειδοποίηση του σκύλου και καταλήγουν στην επίθεση, την οποία όμως μπορεί να διακόψει σε οποιαδήποτε στιγμή της εμπλοκής, ανάλογα με την ανατροφοδότηση και το ιστορικό της», υπογραμμίζει ο εκπαιδευτής και εξηγεί ότι «τα προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς συμβατικά κατηγοριοποιούνται με συγκεκριμένα σχήματα. Ωστόσο, αυτό που πρέπει να διακρίνουμε είναι τη «λειτουργικότητα» της επιθετικής συμπεριφοράς στο συγκεκριμένο σκύλο. Σκεπτόμενοι με τον τρόπο αυτό, αρχίζουμε να προσεγγίζουμε το κίνητρο και το όφελος της συμπεριφοράς και δεν τοποθετούμε «ταμπέλες». Άλλωστε, η επιθετική συμπεριφορά είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά, μέσω της οποίας ο σκύλος επικοινωνεί τα όριά του, άσχετα αν δεν είναι αποδεκτή στην κοινωνία μας».
Ο κ. Raymond υποστηρίζει ότι η έγκαιρη διάγνωση της επιθετικότητας και η άμεση επέμβαση έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, ενώ δεν υπάρχουν ποτέ κοινές λύσεις, καθώς οι παράμετροι και οι συνδυασμοί εξαρτώνται από τον κάθε σκύλο ξεχωριστά, όπως και από το περιβάλλον του. Η πρόληψη αποτελεί πάντα την καλύτερη δράση: θετική κοινωνικοποίηση εφ’ όρου ζωής, εκπαίδευση χωρίς χρήση σωματικής ή/και ψυχολογικής βίας, αναγνώριση και εκπλήρωση των αναγκών του σκύλου, επικοινωνία μαζί του σε σχέση συνεργασίας και όχι υποτέλειας.
Και όπως ισχυρίζεται ο Antoine Raymond, με «σύμμαχο» την αγάπη και τις γνώσεις, το 86% των περιπτώσεων έχει επανενταχθεί.
Πηγή: ygeiamou.gr
_
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καιρός: Προσοχή στις μετακινήσεις το Σάββατο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
