ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Ρουβίκωνας: Επίθεση στα κεντρικά της Factory Outlet (ΒΙΝΤΕΟ)

Αναδημοσιεύουμε από το Indymedia: Η ώρα του γεύματος για τα αφεντικά έφτασε. Η λήξη των μνημονίων δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από την ολοκληρωτική εφαρμογή όλων

όσων, φανερά ή κρυφά πέρασαν κατά την μνημονιακή περίοδο. Η αντεργατική δυστοπία που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε με το πρόσχημα της κρίσης και την προσδοκία της «ανάπτυξης» είναι εδώ. Οι μεγαλοκαπιταλιστές παίρνουν την σκυτάλη από τα μικροααφεντικά και πλέον, ο καθένας τους καταργεί όποιο δικαίωμα επιλέξει πρώτο για να υποτιμήσει κι άλλο την εργατική δύναμη και να βάλει την διαφορά στην τσέπη του. Άλλοι επιβάλλουν το 9ωρο. Άλλοι κάνουν rotation το προσωπικό που τους φέρνουν οι σύγχρονοι δουλέμποροι («υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών ανθρώπινου δυναμικού» το λένε στην καθεστωτική γλώσσα). Άλλοι έχουν βάλει στο μάτι πρώτα την Κυριακάτικη αργία. Το γνωστό παζάρι καταναλωτικού lifestyle για μικρομεσαία πορτοφόλια, το “factory outlet” πρωταγωνιστεί, μαζί με άλλες φίρμες του κλάδου στην εκβιαστική κατοχύρωση της Κυριακής ως εργάσιμης μέρας. Επιχείρησε να το κάνει στις γιορτές των Χριστουγέννων, επιχείρησε να το κάνει και μετά. Απέναντί του βρήκε την άμεση μα μαχητική στάση των εργαζόμενων και των αλληλέγγυων από εργατικά σχήματα βάσης. Η μικρή νίκη που κερδήθηκε έχει την σημασία της σε μια περίοδο που μετράμε μόνο ήττες. Παρόλα αυτά η πίεση συνεχίζεται και από τους συγκεκριμένους εργοδότες και από άλλους αντίστοιχους. Θέλουν την Κυριακή να μας έχουν στην δουλειά. Θα πούμε πάλι δυο κουβέντες για αυτό το θέμα. Δεν είναι μόνο η κατάργηση μιας αργίας, δεν είναι μόνο ότι τα αφεντικά θέλουν να έχουν στο χέρι τους όχι μόνο πόσο θα δουλεύουμε αλλά και πότε δεν θα δουλεύουμε. Δεν είναι μόνο ζήτημα εργατικών δικαιωμάτων η υπεράσπιση της Κυριακής ως μέρας σχόλης. Είναι ότι ολόκληρη η κοινωνική βάση έχει διαμορφώσει την πραγματική της ζωή στην λογική ότι υπάρχει μια μέρα που οι περισσότεροι/ες δεν δουλεύουν. Σε αυτή την μέρα είναι που στριμώχνεται η οικογένεια, οι φιλίες, η ξεκούραση, η κοινωνική, ερωτική και ατομική ζωή. Το κεφάλαιο καταργώντας αυτή την κοινή μέρα ξηλώνει ακόμα πιο γρήγορα ότι έχει απομείνει να διαχωρίζει την κοινωνία από ένα μαζοποιημένο άθροισμα αγνώστων ατόμων/καταναλωτών. Κι αυτό αφορά τους πάντες: το ίδιο αυτούς που θα κάτσουν να δουλέψουν την Κυριακή όσο και αυτούς που θα έρθουν να ψωνίσουν. Ειδικά για τους δεύτερους, αυτό που έχουμε να τους πούμε είναι πως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να βάζουμε τα χέρια μας να βγάζουμε τα μάτια μας. Όλοι θα δουλέψουμε Κυριακή αν συνεχίσουμε έτσι. Όλοι θα ξεχάσουμε την δυνατότητα που είχαμε να είμαστε άνθρωποι, κοινωνικά όντα, μαζί έστω για μια μέρα την βδομάδα. Αν δεν τους αρέσει των αφεντικών η Κυριακή ας διαλέξουν άλλη μέρα. Αλλά πρέπει να υπερασπιστούμε την ύπαρξη μιας κοινής, εβδομαδιαίας μέρας αργίας για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων. Και να απαιτήσουμε τα αφεντικά (ή και όλοι μας αν πρόκειται για κάτι δημόσιο – πχ συγκοινωνίες) να αμείβουν γενναία όσους/ες αναγκάζονται να δουλεύουν. Κι επειδή το θέμα των αφεντικών δεν είναι αν θα είναι Κυριακή ή Πέμπτη αυτή η μέρα σχόλης για όλους/ες, αλλά να αποφασίζει ο καθένας τους όπως γουστάρει πότε τον βολεύει να είναι αργία για τους δικούς του σκλάβους (ώσπου να την καταργήσουν τελείως, αυτό θέλουν μην αμφιβάλετε), μια χαρά είναι να διατηρηθεί η Κυριακή… Τέλος θέλουμε να πούμε σε διάφορα εταιρικά μεγαλοστελέχη ότι καλό πράγμα η αφοσίωση σε όποιον σου δίνει τον μεγάλο μισθό αλλά να μην το παρατραβάνε. Όπως η περίπτωση μιας διευθύντριας στο factory-outlet στην Πειραιώς που σε πρόσφατη κινητοποίηση εργατών άρχισε διάφορους εκβιασμούς και απόπειρες απεργοσπασίας… Συνεχίζουμε στον δρόμο του αγώνα, από το δικό μας μετερίζι. Το πιο σημαντικό είναι οι δράσεις και οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον κάθε χώρο δουλειάς. Από εκεί και πέρα εμείς δείχνουμε στα αφεντικά ότι η κοινωνική βάση έχει κι αυτή διάφορες μεθόδους και δυνατότητες. Του δείχνουμε ότι το θράσος τους έχει επιπλέον κόστος, ότι τίποτα δεν μένει κρυφό. Θα συνεχίσουν να μας βρίσκουν μπροστά τους καθώς προσπαθούν να προελάσουν στις ζωές μας. Ώσπου να μας έχουν στην πλάτη τους όταν θα αρχίσουν να υποχωρούν. Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας
_
bloko