2012-06-11 11:45:48
Παλαιοπασοκικός κρατικισμός, αριστερός δημοσιοϋπαλληλισμός και βολεμένος ριαγιαδισμός διά πάσαν νόσον και μαλακίαν
Δραχμολάγνοι μεγαλοεπιχειρηματίες, ανεπάγγελτοι βιομήχανοι, αγαναχτισμένοι συνδικαλιστές και αυτοϊκανοποιούμενοι εθνοσωτήρες
Σειρήνες του λαϊκισμού, και αυτοσχέδιοι λαθρέμποροι ιδεών που τις πουλάνε με το κιλό στο Παρίσι
Ανοργασμικές Πασιονάριες πορτοκαλί επαναστάσεων και ηλίθιοι αρχιερείς της ένοπλης πάλης
Η Λούκα και ο Ραφτόπουλος με στολή παραλλαγής να παραδίνουν μαθήματα πασοκικού διαπλεκόμενου ριζοσπαστισμού σε διψασμένες για εξουσία συνιστώσες της ανοησίας
Ο Ανδρέας από τον τάφο του να χειροκροτά χαιρέκακα και να λέει «σας διέφθειρα για πάντα»
Όλοι επί των επάλξεων για τον μισθό του δημοσίου και τη σύνταξη της γιαγιάς που την κουβαλάει ο ανεγκέφαλος μπρατσαράς της γειτονιάς.
Ο σοφός λαός τρελάθηκε και ψηφίζει Κουντουρά και Καιάδα
Οι ιδέες και τα πρότυπα της εποχής κρεμασμένες σε πρωτοσέλιδα: DVD, μαχαιροπήρουνα, κάμερες, εγκλήματα, σκάνδαλα, κιλίμια, όργανα γυμναστικής, δονητές, χαϊμαλιά για το κακό μάτι.
Για μια ακόμα φορά είμαστε έτοιμοι να ψηφίσουμε κουβαλώντας ως τρόπαιο την πολιτική, εθνική και πολιτιστική μας μετριότητα.
Αποτυχημένοι «επαναστάτες» ως διαχειριστές του συστήματος.
Δήθεν «αριστεροί» ως βολεμένοι διαχειριστές της καθεστηκυίας τάξης.
Σκανδαλοθήρες δημοσιογράφοι, με ύφος χιλίων εισαγγελέων, ισοπεδώνουν τα πάντα, ενδιαφερόμενοι στην πραγματικότητα μόνο για το ύψος του λογαριασμού τους στην Ελβετία .
Επίορκοι δικαστές και αστυνόμοι, κλέφτες και βιαστές, λαθρέμποροι ναρκωτικών και ιδεών, μυστικές υπηρεσίες και παρακράτος, λαθρομετανάστες και λαθρέμποροι ανθρώπων, πολιτικοί και νταβατζήδες, όλοι μαζί παρελαύνουν καθημερινά από τα τηλεοπτικά παράθυρα συμπλεκόμενοι και διαπλεκόμενοι με «ροζ ιστορίες» και σκοτεινές διαμεσολαβήσεις.
Η προβοκατόρικη σκανδαλολογία ως άλλοθι για την άλωση των θεσμών.
Το σύνδρομο των Ιμίων ως εθνικό ιδανικό μας
Δεν χρειάζεται πλέον ν’ ανοίξει κάποιος απ΄ έξω τις κερκόπορτες. Τις έχουμε ανοίξει προ πολλού μόνοι μας.
Η συνταγή των αρχιερέων της προπαγάνδας και των εργολάβων του «εκσυγχρονισμού» ήταν πετυχημένη: Ο εξυπνακισμός υποκατέστησε την ευφυΐα.
Η αυθάδεια υποκατέστησε την αξιοπρέπεια.
Το θράσος υποκατέστησε το θάρρος.
Η εύκολη ανέλιξη υποκατέστησε την κοινωνική διάκριση.
Η άναρθρη κραυγή υποκατέστησε το Λόγο.
Τα προνόμια υποκατέστησαν τα δικαιώματα.
Η αλαζονεία υποκατέστησε το δημόσιο ήθος.
H υποβάθμιση του δημοσίου συμφέροντος, υπέρ των συντεχνιών και των ισχυρών.
H υποβάθμιση του εθνικού συμφέροντος, από εκείνους που θεώρησαν τον πατριωτισμό, «ιδεολογική ακρότητα»!
Η πολιτική σαν τεχνική life style, χωρίς life, ούτε και style – «στυλάκι» μόνο. Όσο πιο ιμιτασιόν, τόσο πιο αυθεντικό.
Ο ξερολισμός του κακομοίρη που πιστεύει ότι έχει πιάσει τη ζωή από τα κέρατα επειδή η συνιστώσα της γειτονιάς του τού είπε ότι είναι το υποκείμενο της ιστορίας .
Το παραμύθι του κομπλεξικού που αισθάνεται μεγαλοαστός, επειδή φοράει κουστούμι Αρμάνι.
Μια κοινωνία ευνουχίζεται κάνοντας την επανάσταση παίρνοντας μάτι στις τηλεοπτικές οθόνες και τα παραπολιτικά παρασκήνια.
Ωστόσο και παρόλα αυτά πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κ. Τσίπρα, τον κ. Αμυρά και τον κ. Καιάδα. Εξαιτίας της αμετροέπειάς τους μια νέα πλειοψηφική τάση διατρέχει πλέον τον τόπο. Μπορεί προς το παρόν αυτή η τάση να συγκροτείται μόνο από τον φόβο της δραχμής και της καταστροφής. Υπάρχουν ωστόσο όλες οι προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε μια κυρίαρχη πολιτική τάση για την σωτηρία της Πατρίδας. Μακριά από κόκκινα, γαλάζια και πράσινα καφενεία, μακριά από στείρους και παρωχημένους διχασμούς.
Την ίδια στιγμή, κόντρα για μια ακόμα φορά στις επικρατούσες εντυπώσεις, εμείς πιστεύουμε ότι παραμένει επί τάπητος το θέμα του ηγέτη που θα βγάλει τον τόπο από αυτήν την τραγωδία. Όμως η αναζήτηση του ηγέτη, δεν είναι αναζήτηση σωτήρα. Είναι η συμπύκνωση όλων εκείνων των ιστορικών προϋποθέσεων που θα κάνει πραγματικότητα αύριο, αυτό που σήμερα φαίνεται ανέφικτο.
Γιατί αυτό αναζητά ΟΛΟΣ ο κόσμος: την πραγμάτωση του ανέφικτου!
Μακριά, λοιπόν, από “προσεκτικές”, “επιφυλακτικές”, και “υπεύθυνες” συμπεριφορές, αυτό δηλαδή που κάποιοι περιφερόμενοι στην Συγγρού ονομάζουν “πολιτικά ορθό”, δίπλα στον απλό κόσμο και έξω από “γυάλινους πύργους”, ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει ΤΩΡΑ να αδράξει την ιστορική ευκαιρία και να προχωρήσει με γρήγορες και τολμηρές κινήσεις στην πολιτική συγκρότηση αυτής της πλειοψηφικής τάσης, που μέχρι πριν λίγο καιρό φάνταζε ανέφικτη.
Να συσπειρώσει όλες τις πατριωτικές, δημιουργικές και υγιείς δυνάμεις του τόπου σε ένα σταθερά ευρωπαϊκό αλλά αμετακίνητα ελληνοκεντρικό κόμμα.
Με ένα γνώμονα: την υπηρέτηση των συμφερόντων της Πατρίδας.
Για να γίνει κάτι παραπάνω από πολιτικός αρχηγός.
Γιατί όποιος αναλαμβάνει να σηκώσει στις πλάτες του την τιμή και την υπερηφάνεια ενός λαού δικαιώνεται πάντα και για πάντα.
ΥΓ1: « Βαριά είναι του λαού η φωνή,/ θυμό γιομάτη ξεπληρώνει / του κόσμου την κατάρα· περιμένω / μ’ ανήσυχο το νου ν’ ακούσω / κάτι θολό, κρυμμένο στο σκοτάδι./ Γιατί απ’ το βλέμμα των θεών / τ’ άγρυπνο δεν ξεφεύγουν όσοι / θανάτωσαν πολλούς. Σαν έρθ’ η ώρα,/ μ’ ενάντιο γύρισμα της τύχης / οι μαύρες Ερινύες αφανίζουν / εκείνον που έξω απ’ το δίκιο / ζούσεν ευτυχισμένος· κι όποιος / σε τέτοιο πέσει χαλασμό,/ καμιά δεν βρίσκει σωτηρία.»
(Αισχύλου Αγαμέμνων 456-467, Χορός)
ΥΓ2: «Νά μποροῦσαν καί τή σημασία τῶν λαῶν νά τή μετρᾶνε ὄχι ἀπό τό πόσα κεφάλια διαθέτουνε γιά μακέλεμα, ὅπως συμβαίνει στίς ἡμέρες μας, ἀλλά ἀπ’ τό πόση εὐγένεια παράγουν, ἀκόμη καί κάτω ἀπό τίς πιό δυσμενεῖς καί βάναυσες συνθῆκες, ὅπως ὁ δικός μας ὁ λαός στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ὅπου τό παραμικρό κεντητό πουκάμισο, τό πιό φτηνό βαρκάκι, τό πιό ταπεινό ἐκκλησάκι, τό τέμπλο, τό κιούπι, τό χράμι, ὅλα τους ἀποπνέανε μιάν ἀρχοντιά κατά τι ἀνώτερη τῶν Λουδοβίκων. Τί σταμάτησε αὐτά τά κινήματα ψυχῆς, πού ἀξιώθηκαν κι ἔφτασαν ὥς τίς κοινότητες; Ποιός καπάκωσε μιά τέτοιου εἴδους ἀρετή, πού μποροῦσε μιά μέρα νά μᾶς ὁδηγήσει σέ ἕνα ἰδιότυπο, κομμένο στά μέτρα τῆς χώρας, πολίτευμα;»
(Ὀδυσσέας Ἐλύτης στα «Δημόσια καὶ Ἰδιωτικά»)
ΥΓ3: “Με ρώτησαν δύο νέα παιδιά: Πρόεδρε, το δικό σου όνειρο για μας ποιο είναι; Τους απαντώ: Το όνειρό μου έχει να κάνει με την Ελευθερία μας. Σε δέκα χρόνια, θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελευθερίας μας. Τα 200 χρόνια από το δικό μας ’21, το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε τη μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού.
Με ρωτάτε, λοιπόν, για το όνειρό μου. Απαντώ: Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, οι πολίτες της ίδιας αυτής Πατρίδας, θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ! Αυτό είναι το δικό μου όνειρο: Αντίσταση όλων των Ελλήνων, στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Ένα καινούργιο ξεκίνημα για την Αξιοπρέπεια της Πατρίδα μας: Για Επανεκκίνηση της Οικονομίας μας σήμερα, και της Ψυχολογίας της Κοινωνίας, ώστε να λυτρωθούμε από το χθες, ώστε τα νέα Ελληνόπουλα να κατακτήσουν το αύριο της Ελπίδας που τα περιμένει…”
(Αντώνης Σαμαράς στην ΔΕΘ του 2011)
(FactorX - antinews)
online-pressblog
Δραχμολάγνοι μεγαλοεπιχειρηματίες, ανεπάγγελτοι βιομήχανοι, αγαναχτισμένοι συνδικαλιστές και αυτοϊκανοποιούμενοι εθνοσωτήρες
Σειρήνες του λαϊκισμού, και αυτοσχέδιοι λαθρέμποροι ιδεών που τις πουλάνε με το κιλό στο Παρίσι
Ανοργασμικές Πασιονάριες πορτοκαλί επαναστάσεων και ηλίθιοι αρχιερείς της ένοπλης πάλης
Η Λούκα και ο Ραφτόπουλος με στολή παραλλαγής να παραδίνουν μαθήματα πασοκικού διαπλεκόμενου ριζοσπαστισμού σε διψασμένες για εξουσία συνιστώσες της ανοησίας
Ο Ανδρέας από τον τάφο του να χειροκροτά χαιρέκακα και να λέει «σας διέφθειρα για πάντα»
Όλοι επί των επάλξεων για τον μισθό του δημοσίου και τη σύνταξη της γιαγιάς που την κουβαλάει ο ανεγκέφαλος μπρατσαράς της γειτονιάς.
Ο σοφός λαός τρελάθηκε και ψηφίζει Κουντουρά και Καιάδα
Οι ιδέες και τα πρότυπα της εποχής κρεμασμένες σε πρωτοσέλιδα: DVD, μαχαιροπήρουνα, κάμερες, εγκλήματα, σκάνδαλα, κιλίμια, όργανα γυμναστικής, δονητές, χαϊμαλιά για το κακό μάτι.
Για μια ακόμα φορά είμαστε έτοιμοι να ψηφίσουμε κουβαλώντας ως τρόπαιο την πολιτική, εθνική και πολιτιστική μας μετριότητα.
Αποτυχημένοι «επαναστάτες» ως διαχειριστές του συστήματος.
Δήθεν «αριστεροί» ως βολεμένοι διαχειριστές της καθεστηκυίας τάξης.
Σκανδαλοθήρες δημοσιογράφοι, με ύφος χιλίων εισαγγελέων, ισοπεδώνουν τα πάντα, ενδιαφερόμενοι στην πραγματικότητα μόνο για το ύψος του λογαριασμού τους στην Ελβετία .
Επίορκοι δικαστές και αστυνόμοι, κλέφτες και βιαστές, λαθρέμποροι ναρκωτικών και ιδεών, μυστικές υπηρεσίες και παρακράτος, λαθρομετανάστες και λαθρέμποροι ανθρώπων, πολιτικοί και νταβατζήδες, όλοι μαζί παρελαύνουν καθημερινά από τα τηλεοπτικά παράθυρα συμπλεκόμενοι και διαπλεκόμενοι με «ροζ ιστορίες» και σκοτεινές διαμεσολαβήσεις.
Η προβοκατόρικη σκανδαλολογία ως άλλοθι για την άλωση των θεσμών.
Το σύνδρομο των Ιμίων ως εθνικό ιδανικό μας
Δεν χρειάζεται πλέον ν’ ανοίξει κάποιος απ΄ έξω τις κερκόπορτες. Τις έχουμε ανοίξει προ πολλού μόνοι μας.
Η συνταγή των αρχιερέων της προπαγάνδας και των εργολάβων του «εκσυγχρονισμού» ήταν πετυχημένη: Ο εξυπνακισμός υποκατέστησε την ευφυΐα.
Η αυθάδεια υποκατέστησε την αξιοπρέπεια.
Το θράσος υποκατέστησε το θάρρος.
Η εύκολη ανέλιξη υποκατέστησε την κοινωνική διάκριση.
Η άναρθρη κραυγή υποκατέστησε το Λόγο.
Τα προνόμια υποκατέστησαν τα δικαιώματα.
Η αλαζονεία υποκατέστησε το δημόσιο ήθος.
H υποβάθμιση του δημοσίου συμφέροντος, υπέρ των συντεχνιών και των ισχυρών.
H υποβάθμιση του εθνικού συμφέροντος, από εκείνους που θεώρησαν τον πατριωτισμό, «ιδεολογική ακρότητα»!
Η πολιτική σαν τεχνική life style, χωρίς life, ούτε και style – «στυλάκι» μόνο. Όσο πιο ιμιτασιόν, τόσο πιο αυθεντικό.
Ο ξερολισμός του κακομοίρη που πιστεύει ότι έχει πιάσει τη ζωή από τα κέρατα επειδή η συνιστώσα της γειτονιάς του τού είπε ότι είναι το υποκείμενο της ιστορίας .
Το παραμύθι του κομπλεξικού που αισθάνεται μεγαλοαστός, επειδή φοράει κουστούμι Αρμάνι.
Μια κοινωνία ευνουχίζεται κάνοντας την επανάσταση παίρνοντας μάτι στις τηλεοπτικές οθόνες και τα παραπολιτικά παρασκήνια.
Ωστόσο και παρόλα αυτά πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κ. Τσίπρα, τον κ. Αμυρά και τον κ. Καιάδα. Εξαιτίας της αμετροέπειάς τους μια νέα πλειοψηφική τάση διατρέχει πλέον τον τόπο. Μπορεί προς το παρόν αυτή η τάση να συγκροτείται μόνο από τον φόβο της δραχμής και της καταστροφής. Υπάρχουν ωστόσο όλες οι προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε μια κυρίαρχη πολιτική τάση για την σωτηρία της Πατρίδας. Μακριά από κόκκινα, γαλάζια και πράσινα καφενεία, μακριά από στείρους και παρωχημένους διχασμούς.
Την ίδια στιγμή, κόντρα για μια ακόμα φορά στις επικρατούσες εντυπώσεις, εμείς πιστεύουμε ότι παραμένει επί τάπητος το θέμα του ηγέτη που θα βγάλει τον τόπο από αυτήν την τραγωδία. Όμως η αναζήτηση του ηγέτη, δεν είναι αναζήτηση σωτήρα. Είναι η συμπύκνωση όλων εκείνων των ιστορικών προϋποθέσεων που θα κάνει πραγματικότητα αύριο, αυτό που σήμερα φαίνεται ανέφικτο.
Γιατί αυτό αναζητά ΟΛΟΣ ο κόσμος: την πραγμάτωση του ανέφικτου!
Μακριά, λοιπόν, από “προσεκτικές”, “επιφυλακτικές”, και “υπεύθυνες” συμπεριφορές, αυτό δηλαδή που κάποιοι περιφερόμενοι στην Συγγρού ονομάζουν “πολιτικά ορθό”, δίπλα στον απλό κόσμο και έξω από “γυάλινους πύργους”, ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει ΤΩΡΑ να αδράξει την ιστορική ευκαιρία και να προχωρήσει με γρήγορες και τολμηρές κινήσεις στην πολιτική συγκρότηση αυτής της πλειοψηφικής τάσης, που μέχρι πριν λίγο καιρό φάνταζε ανέφικτη.
Να συσπειρώσει όλες τις πατριωτικές, δημιουργικές και υγιείς δυνάμεις του τόπου σε ένα σταθερά ευρωπαϊκό αλλά αμετακίνητα ελληνοκεντρικό κόμμα.
Με ένα γνώμονα: την υπηρέτηση των συμφερόντων της Πατρίδας.
Για να γίνει κάτι παραπάνω από πολιτικός αρχηγός.
Γιατί όποιος αναλαμβάνει να σηκώσει στις πλάτες του την τιμή και την υπερηφάνεια ενός λαού δικαιώνεται πάντα και για πάντα.
ΥΓ1: « Βαριά είναι του λαού η φωνή,/ θυμό γιομάτη ξεπληρώνει / του κόσμου την κατάρα· περιμένω / μ’ ανήσυχο το νου ν’ ακούσω / κάτι θολό, κρυμμένο στο σκοτάδι./ Γιατί απ’ το βλέμμα των θεών / τ’ άγρυπνο δεν ξεφεύγουν όσοι / θανάτωσαν πολλούς. Σαν έρθ’ η ώρα,/ μ’ ενάντιο γύρισμα της τύχης / οι μαύρες Ερινύες αφανίζουν / εκείνον που έξω απ’ το δίκιο / ζούσεν ευτυχισμένος· κι όποιος / σε τέτοιο πέσει χαλασμό,/ καμιά δεν βρίσκει σωτηρία.»
(Αισχύλου Αγαμέμνων 456-467, Χορός)
ΥΓ2: «Νά μποροῦσαν καί τή σημασία τῶν λαῶν νά τή μετρᾶνε ὄχι ἀπό τό πόσα κεφάλια διαθέτουνε γιά μακέλεμα, ὅπως συμβαίνει στίς ἡμέρες μας, ἀλλά ἀπ’ τό πόση εὐγένεια παράγουν, ἀκόμη καί κάτω ἀπό τίς πιό δυσμενεῖς καί βάναυσες συνθῆκες, ὅπως ὁ δικός μας ὁ λαός στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ὅπου τό παραμικρό κεντητό πουκάμισο, τό πιό φτηνό βαρκάκι, τό πιό ταπεινό ἐκκλησάκι, τό τέμπλο, τό κιούπι, τό χράμι, ὅλα τους ἀποπνέανε μιάν ἀρχοντιά κατά τι ἀνώτερη τῶν Λουδοβίκων. Τί σταμάτησε αὐτά τά κινήματα ψυχῆς, πού ἀξιώθηκαν κι ἔφτασαν ὥς τίς κοινότητες; Ποιός καπάκωσε μιά τέτοιου εἴδους ἀρετή, πού μποροῦσε μιά μέρα νά μᾶς ὁδηγήσει σέ ἕνα ἰδιότυπο, κομμένο στά μέτρα τῆς χώρας, πολίτευμα;»
(Ὀδυσσέας Ἐλύτης στα «Δημόσια καὶ Ἰδιωτικά»)
ΥΓ3: “Με ρώτησαν δύο νέα παιδιά: Πρόεδρε, το δικό σου όνειρο για μας ποιο είναι; Τους απαντώ: Το όνειρό μου έχει να κάνει με την Ελευθερία μας. Σε δέκα χρόνια, θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελευθερίας μας. Τα 200 χρόνια από το δικό μας ’21, το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε τη μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού.
Με ρωτάτε, λοιπόν, για το όνειρό μου. Απαντώ: Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, οι πολίτες της ίδιας αυτής Πατρίδας, θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ! Αυτό είναι το δικό μου όνειρο: Αντίσταση όλων των Ελλήνων, στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Ένα καινούργιο ξεκίνημα για την Αξιοπρέπεια της Πατρίδα μας: Για Επανεκκίνηση της Οικονομίας μας σήμερα, και της Ψυχολογίας της Κοινωνίας, ώστε να λυτρωθούμε από το χθες, ώστε τα νέα Ελληνόπουλα να κατακτήσουν το αύριο της Ελπίδας που τα περιμένει…”
(Αντώνης Σαμαράς στην ΔΕΘ του 2011)
(FactorX - antinews)
online-pressblog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χώρισαν Ρέμος-Μπόσνιακ;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποια…συνεργασία;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
