2019-03-06 15:55:00
«Τὸστάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται· οἱβουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε».
Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα
Μᾶς ἀξιώνει ὁΘεὸς γιὰμιὰ ἀκόμη φορὰστὴζωὴμας νὰ εἰσέλθουμε στὴν Ἁγία καὶΜεγάλη Τεσσαρακοστή.
Ἡμέρες πορείας ποὺ μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὸν καιρὸ τοῦΠάθους καὶ τὴν τριήμερο Ἀνάσταση τοῦΚυρίου.
Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ὁ εὐλογημένος καιρός.
Μᾶς διευκολύνει ἡ Ἐκκλησία μας δίνοντας αὐτὸν τὸν καιρὸ τῆς Τεσσαρακοστῆς ὡς σίγουρη καὶσυνάμα οὐσιαστικὰ ἀποτελεσματικὴ εὐκαιρία στὴν ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας γιὰ νὰ ἀνεβοῦμε πρὸς τὰπάνω. Γιὰ νὰμεταμορφωθεῖκαὶ νὰμπολιασθεῖ ἡμικρή μας ζωή ἀπὸ τὸμεγάλο θαῦμα τῆς Χάριτος τοῦΘεοῦ.
Μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας μιὰν Ἄνοιξη. Διότι ὅταν βοηθᾶμε τὴν ψυχή μας, ποὺ εἶναι δύσκαμπτη καὶκλειστή, νὰ ἀνοίξει, νὰγίνει πιὸ εὐέλικτη, πιὸ εὐκίνητη καὶ νὰσταθεῖ μὲ εἰλικρίνεια ταπείνωσης ἀλλὰκαὶθάρρος μετανοίας μπροστὰ στὸν "νοητὸν Ἥλιο" τὸν Χριστό μας, διευκολύνουμε τὴν εἴσοδο τῆς Χάριτος καὶ τῆς εὐλογίας τοῦΘεοῦ. Kαὶ ὅταν ἡψυχὴχαριτώνεται, τὴν Ἄνοιξη ἀνθίζει.
Ἡ πορεία πρὸς τὴσυνάντηση μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστὸ εἶναι μία ἀνοδικὴκλίμακα ἀνεξάντλητη. Ὅπως ὁΘεὸς εἶναι ἀπεριόριστος, ἔτσι καὶ ἡδυνατότητά μας νὰ Τὸν συναντήσουμε καὶ νὰ ἑνωθοῦμε μὲ Αὐτὸν εἶναι ἀπεριόριστη. Καὶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μὲ τὴν κατανυκτικὴ αὐτὴπερίοδο τῆς πνευματικῆς καὶσωματικῆς ἄσκησης, αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν δυνατότητα συνάντησης τὴν καθιστᾶ κανόνα ζωῆς.
Αὐτὸς ὁ"κανόνας" ἔχει καὶ τοὺς τρόπους του, τοὺς "πνευματικοὺς τρόπους" ποὺ μὲ βεβαιότητα θὰ φανερώσουν κάποιο ἀποτέλεσμα στὴζωή τοῦΧριστιανοῦ. Τὸν τρόπο νὰκαταλάβει τί σημαίνει ἀσκητικὴ ζωὴ, πῶς θὰ ἀγγίξει τὶς πληγές του ποὺ εἶναι τὰπάθη του, πῶς θὰφτάσει στὴν μετάνοιὰτου, γιὰ νὰ ἀρχίσει ξανὰκαὶ νὰσυνεχίσει σὲ ὅλη τὴν ζωὴτου.
Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰτροπάρια τοῦ Ἐσπερινοῦ τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς βρίσκουμε τὸν πρῶτο "πνευματικὸτρόπο": «οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε». Ὅσοι ἐπιθυμεῖτε νά κάνετε αὐτή τήν ἄθληση, ἄς εἰσέλθετε.
Βασικὴπροϋπόθεση εἶναι νὰ"βούλεται", δηλαδὴ νὰ θέλει, νὰ ἐπιθυμεῖ νὰγίνει ἀθλητὴς κάποιος. Κανείς δὲν πιέζεται νὰ ἀρχίσει. Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται μιὰ ἀπόφαση γιὰ νὰτεντώσει τὶς δυνατότητές του, νὰ ξεκινήσει μιὰ ἐντονότερη προσπάθεια. Νὰκάνει ὅ,τι μπορεῖ, λίγο παραπάνω ἀπ' ὅσο νομίζει ὅτι μπορεῖ. Νὰκάνει τὸκαλὸκαὶ νὰφτάνει τὸ ἀγαθὸ.
Ἄλλωστε ἡκλήση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νὰπράττει μὲπροαίρεση κι ἀποφασιστικότητα, σὲ συνεργασία μὲ τὴΧάρη, τὸ ἀγαθό. Ἀφοῦλοιπὸν θέλει κάποιος, μπορεί νὰ εἰσέλθει, ἀφοῦποθεῖ τὸν ἀγώνα αὐτὸν πρὸς τὸν Χριστὸ, εἶναι προσκεκλημένος. Ποὺ προσκαλεῖται; Στὸ Σῶμα τοῦΧριστοῦ. Μόνο ὡς Σῶμα Χριστοῦ, δηλαδὴμέσα στὸ Σῶμα Του ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία γίνεται κάθε ἀγώνας ζωὴ ἁγιασμοῦ, σωτηρίας καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό.
Αὐτὴ ἡ ἐκκλησιαστικὴσυνείδηση καὶπράξη δηλώνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει καὶμετέχει στὴν κοινὴ ἄσκηση καὶζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ἐντάσσεται σ' ἕνα ὁμαδικὸπρόγραμμα καλυτέρευσης τῆς ἠθικῆς του ἤ γνωριμίας μὲ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰκυρίως και πρωτίστως καταλαβαίνει καὶ ἔχει τὴσυνείδηση ὅτι τὸφρόνημα καὶ ἡπροσπάθεια εἶναι κοινὴ ἐκκλησιαστικὴ ἀρετή. Καὶκοινὴ ἐκκλησιαστικὴ ἀρετὴσημαίνει πρῶτον τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν, καὶ δεύτερον, ταπείνωση καὶ ἀντίληψη τῆς ἐλαχιστότητας τοῦ ἑαυτοῦτου, ἀναγνωρίζοντας ὅτι μπορεῖνά γίνει κάτι μόνον μὲ τὴν Χάρη καὶ ἀπὸ τὴν Ἀγάπη τοῦΘεοῦ ὅταν συγχωρεθεῖ μὲ τὸν διπλανὸτου γιὰ νὰ τὸν συγχωρέσει καὶ ὁΘεὸς.
Πόσο εὐεργετικὴκαὶβοηθητικὴ εἶναι αὐτὴ ἡσυνειδητοποίηση! Ἀφενός καταλαβαίνει ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὅλος ὁ ἀνθρώπινος δυναμισμὸς κινητοποιεῖται ἀπὸ τὴν φιλάνθρωπη παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἀτομικὴ ἱκανότητα. Ἀφετέρου μιὰ, κατὰ τὰ ἀνθρώπινα, παρηγορία τὸν συντροφεύει, ὅτι δὲν παλεύει καὶ δὲν ἀγωνίζεται μόνος του, ἀλλὰταυτόχρονα μὲ ἐκεῖνον πλῆθος Ἁγίων καὶχριστιανῶν ἔπραξαν καὶπράττουν τὸν ἵδιον ἀγώνα, ὁκαθένας μὲ τὶς δυνάμεις του.
Στὴν Ὁδὸ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑποδεικνύει τὴν ἄσκηση καὶ τὴνηστεία. Ἡ ἄσκηση εἶναι ἡδύναμη ποὺ ἐνισχύει τὸ ἀδύνατο. Ἡνηστεία εἶναι ἡ ἰατρικὴκαὶφαρμακευτικὴμέθοδος τῆς ἀσκητικῆς πνευματικῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας ποῦ ἐνισχύει καὶθεραπεύει τὴν ἀνθρώπινη ἀσθενικὴφύση μὲ τὴθεία δύναμη. Ἡ ἄσκηση καὶ ἡνηστεία εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἰσορροπία τοῦ ἀνθρώπου. Τοῦδίνει τὴδυνατότητα, ὅπως λένε οἱΠατέρες, νὰκόψει «τὸθέλημά του» ποὺκυριαρχεῖ, τὴν ἰσχυρὴ αὐτὴδύναμη ποὺκάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ εἶναι ἰσχυρογνώμων, πεισματάρης, ἐπικριτικός, κακεντρεχής, ἄδικος. Λίγο ὥς πολὺ ἡ καθημερινὴ συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ ἄσκηση λοιπὸν δὲν εἶναι μιὰπεριστασιακὴ ἤκαὶμακροχρόνια καλυτέρευση τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν ἀνατρέξουμε στοὺς ἁγίους ἀσκητὲς, οἱ ὁποῖοι σπούδασαν στὴν ἔρημο τὴν πνευματικὴζωὴκαὶ σὲ αὐτοὺς σπουδάζουμε κι ἐμεῖς, βλέπουμε ὅτι ὁ ἀγώνας τῆς ἄσκησης ἦταν ἔμπονος καὶσυνεχής. Βλέπουμε γιὰ παράδειγμα ὅτι τὶς στιγμὲς ποὺ οἱκίνδυνοι τῶν πειρασμῶν ἦταν πολυπληθεῖς, ἡ ὑπομονὴκαὶ ἡ ἐγρήγορση γίνονταν ἀτέλειωτες. Τὸν καιρό ποὺ ἕνα πάθος κινοῦσε τὴν ψυχὴκαὶ τὸ σῶμα πρὸς τὴν ἁμαρτία, ἡπροσευχὴγινόταν ἀδιάλειπτη. Ὅταν πίσω ἀπὸ τὸν πειρασμό παραμόνευε ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ταπείνωση κρατοῦσε τὸν ἄνθρωπο στὰ ὅριά του.
Καὶχρειάζεται νὰπροσέξουμε ὅτι ὅλον αὐτὸν τὸν ἀγώνα οἱ Ἅγιοι τὸν ἔκαναν μὲ τὴν καρδιά τους, γιατὶ ὅ,τι καὶ ὅσα ἔκαναν ἦταν πόθος καὶ ἀγάπη καὶ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό. Καὶ ἡχαρὰτους ἦταν μεγάλη. Γιατὶ, ὅταν ἀγαπᾶ ὁ ἄνθρωπος τὸν Χριστὸ ἔχει χαρὰ, καὶ μὲ αὐτὴ τὴν χαρὰκάνει κόπο καὶθυσίες. ἩκατὰΘεὸν χαρὰ εἶναι ἡ ἀναπνοὴμέσα στὶς καθημερινὲς θλίψεις καὶ τὰβάσανα τῆς ζωῆς. Ὁ ὅσιος Νεῖλος ὁ ἀσκητὴς λέγει ὅτι "ἡχαρά στὶς συμφορές δίνει ὑπομονή, στὶς προσευχὲς χάρη, στοὺς κόπους καὶμόχθους εὐφροσύνη κι εὐθυμία, στὴν ἀγάπη στολισμό καὶ στὴν μακροθυμία ἐπιβράβευση".
Ὁ Χριστὸς, ἀγαπητοί μου, βλέπει τὸν πόθο μας, βλέπει τὴν χαρὰ μας, ὅπως βλέπει καὶ τὶς ἀνάγκες μας καὶ τὸν πόνο καὶ τὶς θυσίες μας. Ἡπροσευχή εἶναι ἡ ἀποδοχὴκαὶ ὁδικός μας λόγος σὲ αὐτὸ τὸ "βλέμμα" τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ἄλλωστε περιμένει, νὰ ἀπαντήσουμε μὲ τὴν καρδιά μας. Λέγει ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος ''Νὰθυμᾶσαι πάντοτε τὸν Θεὸ μὲ τὴν προσευχή. Τότε ἀσφαλῶς καὶ ὁΘεός θὰ σὲθυμηθεῖ, ὅταν περιπέσεις σὲ κακά, γιὰ νὰ σὲλυτρώσει ἀπὸ αὐτά. Πρὶν ἀκόμη ἀρχίσει ὁπόλεμος, νὰ ἐπιζητᾶς τὴν συμμαχία. Πρὶν ἀρρωστήσεις, προσκάλεσε τὸν γιατρὸ καὶπρὶν περιπέσεις στὶς διάφορες θλίψεις, νὰπροσευχηθεῖς στὸν Θεό, ὥστε κατά τὴν ἐπιδρομὴ τῶν λυπηρῶν νὰ ἔχεις ἐξασφαλίσει τὴν ἀκατανίκητη βοήθεια τοῦ Θεοῦ''. Αὐτὸζητᾶμε λοιπὸν μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἀκατανίκητη βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεὸ. Αὐτὴ εἶναι ἡζωὴτοῦχριστιανοῦ ἐντός τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ αἴτηση, ἡ προσφυγή, ἡ ἀναζήτηση, ἡλαχτάρα ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος γιὰ τὸν Χριστό. Εἶναι πολὺ σημαντικὸκάθε μέρα, κάθε λεπτὸ νὰ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰτοποθετεῖται ἐνώπιον τοῦΘεοῦκαι νὰπροσεύχεται. Νὰστέκεται μπροστὰ στὸν Θεὸ μὲ ἀνδρεία καὶ εἰλικρίνεια ποὺσημαίνει νὰκυριαρχεῖμέσα του ἡ ἐγρήγορση τῆς κάθαρσης τῆς συνείδησης. Καὶκαθαρὴσυνείδηση δὲν εἶναι αὐτὴποὺ οἱπερισσότεροι ἀπὸ ἄγνοια ἴσως ἥκαὶ ἀπὸπονηρία θεωροῦν ὅτι διαθέτουν ἐπειδὴ"δὲν ἔχουν κάνει κάτι κακὸ" ἤ"κάνουν τὸκαλό". ἩζωὴτοῦΧριστιανοῦ ὅμως δὲν διαδραματίζεται ἀνάμεσα στὸ καλὸκαὶ τὸκακὸμιᾶς ἠθικῆς. ἩζωὴτοῦΧριστιανοῦδιαδραματίζεται ἀκριβῶς ἀνάμεσα στοὺς δύο ληστὲς, στὸν μετανοήσαντα καὶ στὸν ἀμετανόητο. Δηλαδὴ ἀνάμεσα στὸν Παράδεισο καὶ τὴν ἄρνησὴτου. Γι'αὐτὸ ἡμετάνοια εἶναι ἡ ἀρχὴ ὅλης τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἡμετάνοια εἶναι ἡπρώτη καὶπανταχοῦπαρούσα ἀρετὴ, κάθε ἀσκητικῆς, κάθε ἀγώνα, κάθε καλοῦ. Ἡμετάνοια ἐκφράζεται στὴν προσευχὴ, ἡμετάνοια ρυθμίζει τὴν ἄσκηση, ἡ μετάνοια καθορίζει τὴν πνευματικὴζωὴ. Ἡμετάνοια εἶναι μιὰ ἀδιάκοπη ἐπιστροφὴστὸΘεό, μιὰδιαρκὴς ἀναζήτηση καὶ εὕρεση, εὕρεση καὶ ἀναζήτηση τοῦ Ἀγαπημένου. Ἡμετάνοια εἶναι ἡ ἀνδρεία καὶ ἡ εἰλικρίνεια. Εἶναι ἡλαχτάρα καὶ ὁπόθος ὅπως εἴπαμε, ποὺσυνοδεύει ὡς τὴν θύρα τῆς Βασιλείας ὅσους μὲ αἴσθηση τῆς ἀμαρτωλότητὰς τους καὶ, παλεύοντας, νικητὲς τοῦ θελήματός τους, ζητοῦν νὰφτάσουν στὸν Θεὸ.
Ἄς κρατήσουμε λοιπὸν ἀγαπητοὶμου αὐτὴν τὴν λαχτάρα γιὰ τὸν Χριστὸζωντανὴκαὶστὸν ἀγώνα στὸν ὁποῖο εἰσερχόμαστε αὐτὴ τὴΜεγάλη Σαρακοστὴ νὰ μὴν μᾶς λήψει ἡ προσευχή γιατί ὅσο μιλάμε καὶπαρακαλοῦμε τὸν Θεὸγιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, τόσο Ἐκεῖνος θὰ ἀπλώνει τὴν Χάρη Του ἐπάνω στὴν ἁμαρτωλότητά μας γιὰνα τὴν γιατρέψει καὶ ὅσο ζητᾶμε νὰ μᾶς δίνει μετάνοια ὁ Θεὸς, τόσο ἐλλατώνεται τὸκακὸποὺκάνουμε.
Νὰθυμόμαστε τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: "Κάνεις κακό; Ὁ Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ἥμαρτον»; Σταματᾶκαι σοῦδίνει ευλογίες.
Αὐτὲς τὶς εὐλογὶες εὐχόμεθα νὰ ἔχετε.
Καλὴ Ἁγία καὶΜεγάλη Τεσσαρακοστή!
+ ὁΠειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
thriskeftika
Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα
Μᾶς ἀξιώνει ὁΘεὸς γιὰμιὰ ἀκόμη φορὰστὴζωὴμας νὰ εἰσέλθουμε στὴν Ἁγία καὶΜεγάλη Τεσσαρακοστή.
Ἡμέρες πορείας ποὺ μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὸν καιρὸ τοῦΠάθους καὶ τὴν τριήμερο Ἀνάσταση τοῦΚυρίου.
Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ὁ εὐλογημένος καιρός.
Μᾶς διευκολύνει ἡ Ἐκκλησία μας δίνοντας αὐτὸν τὸν καιρὸ τῆς Τεσσαρακοστῆς ὡς σίγουρη καὶσυνάμα οὐσιαστικὰ ἀποτελεσματικὴ εὐκαιρία στὴν ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας γιὰ νὰ ἀνεβοῦμε πρὸς τὰπάνω. Γιὰ νὰμεταμορφωθεῖκαὶ νὰμπολιασθεῖ ἡμικρή μας ζωή ἀπὸ τὸμεγάλο θαῦμα τῆς Χάριτος τοῦΘεοῦ.
Μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας μιὰν Ἄνοιξη. Διότι ὅταν βοηθᾶμε τὴν ψυχή μας, ποὺ εἶναι δύσκαμπτη καὶκλειστή, νὰ ἀνοίξει, νὰγίνει πιὸ εὐέλικτη, πιὸ εὐκίνητη καὶ νὰσταθεῖ μὲ εἰλικρίνεια ταπείνωσης ἀλλὰκαὶθάρρος μετανοίας μπροστὰ στὸν "νοητὸν Ἥλιο" τὸν Χριστό μας, διευκολύνουμε τὴν εἴσοδο τῆς Χάριτος καὶ τῆς εὐλογίας τοῦΘεοῦ. Kαὶ ὅταν ἡψυχὴχαριτώνεται, τὴν Ἄνοιξη ἀνθίζει.
Ἡ πορεία πρὸς τὴσυνάντηση μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστὸ εἶναι μία ἀνοδικὴκλίμακα ἀνεξάντλητη. Ὅπως ὁΘεὸς εἶναι ἀπεριόριστος, ἔτσι καὶ ἡδυνατότητά μας νὰ Τὸν συναντήσουμε καὶ νὰ ἑνωθοῦμε μὲ Αὐτὸν εἶναι ἀπεριόριστη. Καὶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μὲ τὴν κατανυκτικὴ αὐτὴπερίοδο τῆς πνευματικῆς καὶσωματικῆς ἄσκησης, αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν δυνατότητα συνάντησης τὴν καθιστᾶ κανόνα ζωῆς.
Αὐτὸς ὁ"κανόνας" ἔχει καὶ τοὺς τρόπους του, τοὺς "πνευματικοὺς τρόπους" ποὺ μὲ βεβαιότητα θὰ φανερώσουν κάποιο ἀποτέλεσμα στὴζωή τοῦΧριστιανοῦ. Τὸν τρόπο νὰκαταλάβει τί σημαίνει ἀσκητικὴ ζωὴ, πῶς θὰ ἀγγίξει τὶς πληγές του ποὺ εἶναι τὰπάθη του, πῶς θὰφτάσει στὴν μετάνοιὰτου, γιὰ νὰ ἀρχίσει ξανὰκαὶ νὰσυνεχίσει σὲ ὅλη τὴν ζωὴτου.
Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰτροπάρια τοῦ Ἐσπερινοῦ τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς βρίσκουμε τὸν πρῶτο "πνευματικὸτρόπο": «οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε». Ὅσοι ἐπιθυμεῖτε νά κάνετε αὐτή τήν ἄθληση, ἄς εἰσέλθετε.
Βασικὴπροϋπόθεση εἶναι νὰ"βούλεται", δηλαδὴ νὰ θέλει, νὰ ἐπιθυμεῖ νὰγίνει ἀθλητὴς κάποιος. Κανείς δὲν πιέζεται νὰ ἀρχίσει. Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται μιὰ ἀπόφαση γιὰ νὰτεντώσει τὶς δυνατότητές του, νὰ ξεκινήσει μιὰ ἐντονότερη προσπάθεια. Νὰκάνει ὅ,τι μπορεῖ, λίγο παραπάνω ἀπ' ὅσο νομίζει ὅτι μπορεῖ. Νὰκάνει τὸκαλὸκαὶ νὰφτάνει τὸ ἀγαθὸ.
Ἄλλωστε ἡκλήση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νὰπράττει μὲπροαίρεση κι ἀποφασιστικότητα, σὲ συνεργασία μὲ τὴΧάρη, τὸ ἀγαθό. Ἀφοῦλοιπὸν θέλει κάποιος, μπορεί νὰ εἰσέλθει, ἀφοῦποθεῖ τὸν ἀγώνα αὐτὸν πρὸς τὸν Χριστὸ, εἶναι προσκεκλημένος. Ποὺ προσκαλεῖται; Στὸ Σῶμα τοῦΧριστοῦ. Μόνο ὡς Σῶμα Χριστοῦ, δηλαδὴμέσα στὸ Σῶμα Του ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία γίνεται κάθε ἀγώνας ζωὴ ἁγιασμοῦ, σωτηρίας καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό.
Αὐτὴ ἡ ἐκκλησιαστικὴσυνείδηση καὶπράξη δηλώνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει καὶμετέχει στὴν κοινὴ ἄσκηση καὶζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ἐντάσσεται σ' ἕνα ὁμαδικὸπρόγραμμα καλυτέρευσης τῆς ἠθικῆς του ἤ γνωριμίας μὲ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰκυρίως και πρωτίστως καταλαβαίνει καὶ ἔχει τὴσυνείδηση ὅτι τὸφρόνημα καὶ ἡπροσπάθεια εἶναι κοινὴ ἐκκλησιαστικὴ ἀρετή. Καὶκοινὴ ἐκκλησιαστικὴ ἀρετὴσημαίνει πρῶτον τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν, καὶ δεύτερον, ταπείνωση καὶ ἀντίληψη τῆς ἐλαχιστότητας τοῦ ἑαυτοῦτου, ἀναγνωρίζοντας ὅτι μπορεῖνά γίνει κάτι μόνον μὲ τὴν Χάρη καὶ ἀπὸ τὴν Ἀγάπη τοῦΘεοῦ ὅταν συγχωρεθεῖ μὲ τὸν διπλανὸτου γιὰ νὰ τὸν συγχωρέσει καὶ ὁΘεὸς.
Πόσο εὐεργετικὴκαὶβοηθητικὴ εἶναι αὐτὴ ἡσυνειδητοποίηση! Ἀφενός καταλαβαίνει ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὅλος ὁ ἀνθρώπινος δυναμισμὸς κινητοποιεῖται ἀπὸ τὴν φιλάνθρωπη παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἀτομικὴ ἱκανότητα. Ἀφετέρου μιὰ, κατὰ τὰ ἀνθρώπινα, παρηγορία τὸν συντροφεύει, ὅτι δὲν παλεύει καὶ δὲν ἀγωνίζεται μόνος του, ἀλλὰταυτόχρονα μὲ ἐκεῖνον πλῆθος Ἁγίων καὶχριστιανῶν ἔπραξαν καὶπράττουν τὸν ἵδιον ἀγώνα, ὁκαθένας μὲ τὶς δυνάμεις του.
Στὴν Ὁδὸ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑποδεικνύει τὴν ἄσκηση καὶ τὴνηστεία. Ἡ ἄσκηση εἶναι ἡδύναμη ποὺ ἐνισχύει τὸ ἀδύνατο. Ἡνηστεία εἶναι ἡ ἰατρικὴκαὶφαρμακευτικὴμέθοδος τῆς ἀσκητικῆς πνευματικῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας ποῦ ἐνισχύει καὶθεραπεύει τὴν ἀνθρώπινη ἀσθενικὴφύση μὲ τὴθεία δύναμη. Ἡ ἄσκηση καὶ ἡνηστεία εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἰσορροπία τοῦ ἀνθρώπου. Τοῦδίνει τὴδυνατότητα, ὅπως λένε οἱΠατέρες, νὰκόψει «τὸθέλημά του» ποὺκυριαρχεῖ, τὴν ἰσχυρὴ αὐτὴδύναμη ποὺκάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ εἶναι ἰσχυρογνώμων, πεισματάρης, ἐπικριτικός, κακεντρεχής, ἄδικος. Λίγο ὥς πολὺ ἡ καθημερινὴ συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ ἄσκηση λοιπὸν δὲν εἶναι μιὰπεριστασιακὴ ἤκαὶμακροχρόνια καλυτέρευση τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν ἀνατρέξουμε στοὺς ἁγίους ἀσκητὲς, οἱ ὁποῖοι σπούδασαν στὴν ἔρημο τὴν πνευματικὴζωὴκαὶ σὲ αὐτοὺς σπουδάζουμε κι ἐμεῖς, βλέπουμε ὅτι ὁ ἀγώνας τῆς ἄσκησης ἦταν ἔμπονος καὶσυνεχής. Βλέπουμε γιὰ παράδειγμα ὅτι τὶς στιγμὲς ποὺ οἱκίνδυνοι τῶν πειρασμῶν ἦταν πολυπληθεῖς, ἡ ὑπομονὴκαὶ ἡ ἐγρήγορση γίνονταν ἀτέλειωτες. Τὸν καιρό ποὺ ἕνα πάθος κινοῦσε τὴν ψυχὴκαὶ τὸ σῶμα πρὸς τὴν ἁμαρτία, ἡπροσευχὴγινόταν ἀδιάλειπτη. Ὅταν πίσω ἀπὸ τὸν πειρασμό παραμόνευε ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ταπείνωση κρατοῦσε τὸν ἄνθρωπο στὰ ὅριά του.
Καὶχρειάζεται νὰπροσέξουμε ὅτι ὅλον αὐτὸν τὸν ἀγώνα οἱ Ἅγιοι τὸν ἔκαναν μὲ τὴν καρδιά τους, γιατὶ ὅ,τι καὶ ὅσα ἔκαναν ἦταν πόθος καὶ ἀγάπη καὶ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό. Καὶ ἡχαρὰτους ἦταν μεγάλη. Γιατὶ, ὅταν ἀγαπᾶ ὁ ἄνθρωπος τὸν Χριστὸ ἔχει χαρὰ, καὶ μὲ αὐτὴ τὴν χαρὰκάνει κόπο καὶθυσίες. ἩκατὰΘεὸν χαρὰ εἶναι ἡ ἀναπνοὴμέσα στὶς καθημερινὲς θλίψεις καὶ τὰβάσανα τῆς ζωῆς. Ὁ ὅσιος Νεῖλος ὁ ἀσκητὴς λέγει ὅτι "ἡχαρά στὶς συμφορές δίνει ὑπομονή, στὶς προσευχὲς χάρη, στοὺς κόπους καὶμόχθους εὐφροσύνη κι εὐθυμία, στὴν ἀγάπη στολισμό καὶ στὴν μακροθυμία ἐπιβράβευση".
Ὁ Χριστὸς, ἀγαπητοί μου, βλέπει τὸν πόθο μας, βλέπει τὴν χαρὰ μας, ὅπως βλέπει καὶ τὶς ἀνάγκες μας καὶ τὸν πόνο καὶ τὶς θυσίες μας. Ἡπροσευχή εἶναι ἡ ἀποδοχὴκαὶ ὁδικός μας λόγος σὲ αὐτὸ τὸ "βλέμμα" τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ἄλλωστε περιμένει, νὰ ἀπαντήσουμε μὲ τὴν καρδιά μας. Λέγει ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος ''Νὰθυμᾶσαι πάντοτε τὸν Θεὸ μὲ τὴν προσευχή. Τότε ἀσφαλῶς καὶ ὁΘεός θὰ σὲθυμηθεῖ, ὅταν περιπέσεις σὲ κακά, γιὰ νὰ σὲλυτρώσει ἀπὸ αὐτά. Πρὶν ἀκόμη ἀρχίσει ὁπόλεμος, νὰ ἐπιζητᾶς τὴν συμμαχία. Πρὶν ἀρρωστήσεις, προσκάλεσε τὸν γιατρὸ καὶπρὶν περιπέσεις στὶς διάφορες θλίψεις, νὰπροσευχηθεῖς στὸν Θεό, ὥστε κατά τὴν ἐπιδρομὴ τῶν λυπηρῶν νὰ ἔχεις ἐξασφαλίσει τὴν ἀκατανίκητη βοήθεια τοῦ Θεοῦ''. Αὐτὸζητᾶμε λοιπὸν μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἀκατανίκητη βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεὸ. Αὐτὴ εἶναι ἡζωὴτοῦχριστιανοῦ ἐντός τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ αἴτηση, ἡ προσφυγή, ἡ ἀναζήτηση, ἡλαχτάρα ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος γιὰ τὸν Χριστό. Εἶναι πολὺ σημαντικὸκάθε μέρα, κάθε λεπτὸ νὰ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰτοποθετεῖται ἐνώπιον τοῦΘεοῦκαι νὰπροσεύχεται. Νὰστέκεται μπροστὰ στὸν Θεὸ μὲ ἀνδρεία καὶ εἰλικρίνεια ποὺσημαίνει νὰκυριαρχεῖμέσα του ἡ ἐγρήγορση τῆς κάθαρσης τῆς συνείδησης. Καὶκαθαρὴσυνείδηση δὲν εἶναι αὐτὴποὺ οἱπερισσότεροι ἀπὸ ἄγνοια ἴσως ἥκαὶ ἀπὸπονηρία θεωροῦν ὅτι διαθέτουν ἐπειδὴ"δὲν ἔχουν κάνει κάτι κακὸ" ἤ"κάνουν τὸκαλό". ἩζωὴτοῦΧριστιανοῦ ὅμως δὲν διαδραματίζεται ἀνάμεσα στὸ καλὸκαὶ τὸκακὸμιᾶς ἠθικῆς. ἩζωὴτοῦΧριστιανοῦδιαδραματίζεται ἀκριβῶς ἀνάμεσα στοὺς δύο ληστὲς, στὸν μετανοήσαντα καὶ στὸν ἀμετανόητο. Δηλαδὴ ἀνάμεσα στὸν Παράδεισο καὶ τὴν ἄρνησὴτου. Γι'αὐτὸ ἡμετάνοια εἶναι ἡ ἀρχὴ ὅλης τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἡμετάνοια εἶναι ἡπρώτη καὶπανταχοῦπαρούσα ἀρετὴ, κάθε ἀσκητικῆς, κάθε ἀγώνα, κάθε καλοῦ. Ἡμετάνοια ἐκφράζεται στὴν προσευχὴ, ἡμετάνοια ρυθμίζει τὴν ἄσκηση, ἡ μετάνοια καθορίζει τὴν πνευματικὴζωὴ. Ἡμετάνοια εἶναι μιὰ ἀδιάκοπη ἐπιστροφὴστὸΘεό, μιὰδιαρκὴς ἀναζήτηση καὶ εὕρεση, εὕρεση καὶ ἀναζήτηση τοῦ Ἀγαπημένου. Ἡμετάνοια εἶναι ἡ ἀνδρεία καὶ ἡ εἰλικρίνεια. Εἶναι ἡλαχτάρα καὶ ὁπόθος ὅπως εἴπαμε, ποὺσυνοδεύει ὡς τὴν θύρα τῆς Βασιλείας ὅσους μὲ αἴσθηση τῆς ἀμαρτωλότητὰς τους καὶ, παλεύοντας, νικητὲς τοῦ θελήματός τους, ζητοῦν νὰφτάσουν στὸν Θεὸ.
Ἄς κρατήσουμε λοιπὸν ἀγαπητοὶμου αὐτὴν τὴν λαχτάρα γιὰ τὸν Χριστὸζωντανὴκαὶστὸν ἀγώνα στὸν ὁποῖο εἰσερχόμαστε αὐτὴ τὴΜεγάλη Σαρακοστὴ νὰ μὴν μᾶς λήψει ἡ προσευχή γιατί ὅσο μιλάμε καὶπαρακαλοῦμε τὸν Θεὸγιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, τόσο Ἐκεῖνος θὰ ἀπλώνει τὴν Χάρη Του ἐπάνω στὴν ἁμαρτωλότητά μας γιὰνα τὴν γιατρέψει καὶ ὅσο ζητᾶμε νὰ μᾶς δίνει μετάνοια ὁ Θεὸς, τόσο ἐλλατώνεται τὸκακὸποὺκάνουμε.
Νὰθυμόμαστε τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: "Κάνεις κακό; Ὁ Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ἥμαρτον»; Σταματᾶκαι σοῦδίνει ευλογίες.
Αὐτὲς τὶς εὐλογὶες εὐχόμεθα νὰ ἔχετε.
Καλὴ Ἁγία καὶΜεγάλη Τεσσαρακοστή!
+ ὁΠειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
thriskeftika
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Μαρτίνς δεν πρόκειται να μείνει χωρίς δουλειά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
