2019-03-15 15:43:14
Γράφω αυτές τις γραμμές με αφορμή το πρόσφατο ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Ρωσία. Από τα βασικά χαρακτηριστικά της Νέας Δημοκρατίας, που τη συνοδεύουν από την ίδρυσή της το
1974, είναι οι σταθερές συντεταγμένες της στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Μια γραμμή που δεν «πρόδωσε» σε καμία φάση της ιστορίας της.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά την πτώση της δικτατορίας, σε μια κρίσιμη για την πατρίδα περίοδο, περιέγραψε τον προσανατολισμό που θα ακολουθούσε η φιλελεύθερη παράταξη, με βασικό γνώμονα την ασφάλεια και την ευημερία του τόπου με τη γνώση φράση «ανήκομεν εις την Δύσιν». Πρωτίστως, η χώρα έπρεπε να ενταχθεί πλήρως στο δυτικό στρατόπεδο, με τα πλέον αναπτυγμένα έθνη, όπου η δημοκρατία και η ελευθερία ήταν κατοχυρωμένα. Αυτό συνεπαγόταν τη συμμετοχή μας στους ατλαντικούς θεσμούς, αλλά και την πορεία προς ένταξη στην τότε ΕΕ. Ο εθνάρχης ήταν ένας γνήσιος ευρωπαϊστής, όπως και οι μεγάλοι Ευρωπαίοι οραματιστές της μεταπολεμικής περιόδου, από τον Αντενάουερ και τον Ζισκάρ Ντ´ Εσταίν έως τον Κολ και τον Μιτεράν, η έλλειψη των οποίων είναι σήμερα εκκωφαντική
. Σε κάθε περίπτωση οι επιλογές αυτές, που πολεμήθηκαν αγρίως τη δεκαετία του 1970, δικαιώθηκαν πλήρως από το πλήρωμα του χρόνου, όπως αποδείχθηκε με την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, τα έτη 1989-1991. Το πόσο η χώρα μας ωφελήθηκε από τη συμμετοχή της στις δυτικές συμμαχίες και ιδιαίτερα στην ΕΕ, είναι κάτι που πρέπει να αναζητηθεί περισσότερο στις εσωτερικές αδυναμίες, που εκδηλώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Άλλωστε, και η στροφή 180ο που έκανε το έξαλλο αντιευρωπαϊκό μέτωπο το 2015, δείχνει το ποιος είχε δίκιο.
Ωστόσο, για τη ΝΔ η συμμετοχή της Ελλάδας στους δυτικούς θεσμούς δεν σήμαινε την άκριτη αποδοχή των αποφάσεων ή των επιδιώξεων που προωθούνταν, ιδίως όταν ήταν ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα. Κι αυτό επίσης ήταν κάτι που το απέδειξε πολλές φορές, και με υψηλότατο τίμημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το θαρραλέο βέτο του Κώστα Καραμανλή το 2008 στο Βουκουρέστι, για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Η κατεξοχήν δυτικόφιλη πολιτική δύναμη της χώρας ήταν αυτή που τότε μπόρεσε να υψώσει το ανάστημα στην υπερδύναμη, για χάρη της Μακεδονίας και της εθνικής αξιοπρέπειας –συνιστώ ανεπιφύλακτα το βιβλίο του Νίκου Στέφου «Ώρα Ελλάδος, Βουκουρέστι», που αποκαλύπτει όλο το δραματικό παρασκήνιο του Όχι στον σφετερισμό της ιστορίας μας. Σήμερα, που οι για δεκαετίες διαδηλωτές προς την αμερικανική πρεσβεία υπογράφουν άκριτα ό,τι τους υπαγορευθεί, αποκαλύπτεται ποιος είναι ποιος!
Ταυτόχρονα, όμως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε εγκαινιάσει μια πολυδιάστατη πολιτική εξωτερικών σχέσεων, χωρίς να θίγει τους βασικούς άξονες, που ήταν επωφελείς για τη χώρα. Βασικοί στόχοι των ανοιγμάτων που έκανε ήταν η ανάγκη θωράκισης της Ελλάδας απέναντι σε έναν μόνιμα επιθετικό γείτονα αλλά και η ανάπτυξη των εμπορικών συναλλαγών. Στο πλαίσιο αυτό προώθησε τις επαφές με την τότε Σοβιετική Ένωση, αλλά και την κομμουνιστική Βουλγαρία. Όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, τις επόμενες δεκαετίες, ακολούθησαν την ίδια ρότα, ενώ από το 2004 στην γκάμα των δυναμικών εξωτερικών σχέσεών μας εντάχθηκε η νέα οικονομική υπερδύναμη, η Κίνα, η οποία έχει συμπεριλάβει τη χώρα μας στον νέο δρόμο του μεταξιού.
Σήμερα, ενόψει της νέας διακυβέρνησης από τη ΝΔ, έπειτα από μια ζοφερή τετραετία εξουσίας των δυνάμεων του λαϊκισμού, αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές, προσαρμοσμένες στις σύγχρονες περιστάσεις, συνεχίζουν να είναι αναλλοίωτες στον χρόνο. Η ΝΔ παραμένει η γνήσια δυτικόστροφη και ευρωπαϊκή παράταξη, προσανατολισμένη στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και στην οικοδόμηση μιας Ευρώπης των εθνών χωρίς όμως εθνικισμούς και ηγεμονισμούς εντός της.
Ταυτόχρονα, όμως, θα αξιοποιήσει τις σχέσεις με μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα, στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, στο πεδίο κυρίως των οικονομικών συναλλαγών, κάτι που συνιστά ανάγκη ζωής για τη μαραζωμένη ελληνική οικονομία. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε στο ταξίδι του στη Μόσχα. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα επενδυτικό σοκ, και κάθε ευκαιρία είναι αξιοποιήσιμη. Από τη Μόσχα, επομένως, όπως επισήμανε, περιμένουμε πολλά στον ενεργειακό τομέα, στον τουρισμό (ενώ η Τουρκία δέχεται 6 εκατομμύρια Ρώσους τουρίστες ετησίως η Ελλάδα μόνον 1), στις μεταφορές, στην αγορά ακινήτων και, κυρίως, στην αγροτική παραγωγή. Ειδικά στην τελευταία, οι προοπτικές είναι κυριολεκτικά απεριόριστες. Δυστυχώς, λόγω του εμπάργκο, δεν είχαμε έως σήμερα τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Όπως ανέφερε, όμως, ο αρχηγός της ΝΔ, η έλευση ρωσικών κεφαλαίων στη «Δωδώνη» στην Ήπειρο δείχνει το δρόμο της αμοιβαίας επωφελούς συνεργασίας.
Το ίδιο, άλλωστε, ισχύει και για την τεράστια επένδυση της COSCO στον Πειραιά. Η διαρκής άνοδος του πρώτου λιμανιού της χώρας και οι επενδύσεις που σκοπεύει να κάνει το Πεκίνο στην ευρύτερη περιοχή, κι όχι μόνον, ανοίγουν νέες θετικές προοπτικές για την επόμενη μέρα. Αρκεί να τις εκμεταλλευτούμε. Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορούν να εγγυηθούν ότι δεν θα πάνε χαμένες.
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.
(το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Κυριακής)
_
bloko
1974, είναι οι σταθερές συντεταγμένες της στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Μια γραμμή που δεν «πρόδωσε» σε καμία φάση της ιστορίας της.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά την πτώση της δικτατορίας, σε μια κρίσιμη για την πατρίδα περίοδο, περιέγραψε τον προσανατολισμό που θα ακολουθούσε η φιλελεύθερη παράταξη, με βασικό γνώμονα την ασφάλεια και την ευημερία του τόπου με τη γνώση φράση «ανήκομεν εις την Δύσιν». Πρωτίστως, η χώρα έπρεπε να ενταχθεί πλήρως στο δυτικό στρατόπεδο, με τα πλέον αναπτυγμένα έθνη, όπου η δημοκρατία και η ελευθερία ήταν κατοχυρωμένα. Αυτό συνεπαγόταν τη συμμετοχή μας στους ατλαντικούς θεσμούς, αλλά και την πορεία προς ένταξη στην τότε ΕΕ. Ο εθνάρχης ήταν ένας γνήσιος ευρωπαϊστής, όπως και οι μεγάλοι Ευρωπαίοι οραματιστές της μεταπολεμικής περιόδου, από τον Αντενάουερ και τον Ζισκάρ Ντ´ Εσταίν έως τον Κολ και τον Μιτεράν, η έλλειψη των οποίων είναι σήμερα εκκωφαντική
Ωστόσο, για τη ΝΔ η συμμετοχή της Ελλάδας στους δυτικούς θεσμούς δεν σήμαινε την άκριτη αποδοχή των αποφάσεων ή των επιδιώξεων που προωθούνταν, ιδίως όταν ήταν ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα. Κι αυτό επίσης ήταν κάτι που το απέδειξε πολλές φορές, και με υψηλότατο τίμημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το θαρραλέο βέτο του Κώστα Καραμανλή το 2008 στο Βουκουρέστι, για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Η κατεξοχήν δυτικόφιλη πολιτική δύναμη της χώρας ήταν αυτή που τότε μπόρεσε να υψώσει το ανάστημα στην υπερδύναμη, για χάρη της Μακεδονίας και της εθνικής αξιοπρέπειας –συνιστώ ανεπιφύλακτα το βιβλίο του Νίκου Στέφου «Ώρα Ελλάδος, Βουκουρέστι», που αποκαλύπτει όλο το δραματικό παρασκήνιο του Όχι στον σφετερισμό της ιστορίας μας. Σήμερα, που οι για δεκαετίες διαδηλωτές προς την αμερικανική πρεσβεία υπογράφουν άκριτα ό,τι τους υπαγορευθεί, αποκαλύπτεται ποιος είναι ποιος!
Ταυτόχρονα, όμως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε εγκαινιάσει μια πολυδιάστατη πολιτική εξωτερικών σχέσεων, χωρίς να θίγει τους βασικούς άξονες, που ήταν επωφελείς για τη χώρα. Βασικοί στόχοι των ανοιγμάτων που έκανε ήταν η ανάγκη θωράκισης της Ελλάδας απέναντι σε έναν μόνιμα επιθετικό γείτονα αλλά και η ανάπτυξη των εμπορικών συναλλαγών. Στο πλαίσιο αυτό προώθησε τις επαφές με την τότε Σοβιετική Ένωση, αλλά και την κομμουνιστική Βουλγαρία. Όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, τις επόμενες δεκαετίες, ακολούθησαν την ίδια ρότα, ενώ από το 2004 στην γκάμα των δυναμικών εξωτερικών σχέσεών μας εντάχθηκε η νέα οικονομική υπερδύναμη, η Κίνα, η οποία έχει συμπεριλάβει τη χώρα μας στον νέο δρόμο του μεταξιού.
Σήμερα, ενόψει της νέας διακυβέρνησης από τη ΝΔ, έπειτα από μια ζοφερή τετραετία εξουσίας των δυνάμεων του λαϊκισμού, αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές, προσαρμοσμένες στις σύγχρονες περιστάσεις, συνεχίζουν να είναι αναλλοίωτες στον χρόνο. Η ΝΔ παραμένει η γνήσια δυτικόστροφη και ευρωπαϊκή παράταξη, προσανατολισμένη στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και στην οικοδόμηση μιας Ευρώπης των εθνών χωρίς όμως εθνικισμούς και ηγεμονισμούς εντός της.
Ταυτόχρονα, όμως, θα αξιοποιήσει τις σχέσεις με μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα, στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, στο πεδίο κυρίως των οικονομικών συναλλαγών, κάτι που συνιστά ανάγκη ζωής για τη μαραζωμένη ελληνική οικονομία. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε στο ταξίδι του στη Μόσχα. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα επενδυτικό σοκ, και κάθε ευκαιρία είναι αξιοποιήσιμη. Από τη Μόσχα, επομένως, όπως επισήμανε, περιμένουμε πολλά στον ενεργειακό τομέα, στον τουρισμό (ενώ η Τουρκία δέχεται 6 εκατομμύρια Ρώσους τουρίστες ετησίως η Ελλάδα μόνον 1), στις μεταφορές, στην αγορά ακινήτων και, κυρίως, στην αγροτική παραγωγή. Ειδικά στην τελευταία, οι προοπτικές είναι κυριολεκτικά απεριόριστες. Δυστυχώς, λόγω του εμπάργκο, δεν είχαμε έως σήμερα τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Όπως ανέφερε, όμως, ο αρχηγός της ΝΔ, η έλευση ρωσικών κεφαλαίων στη «Δωδώνη» στην Ήπειρο δείχνει το δρόμο της αμοιβαίας επωφελούς συνεργασίας.
Το ίδιο, άλλωστε, ισχύει και για την τεράστια επένδυση της COSCO στον Πειραιά. Η διαρκής άνοδος του πρώτου λιμανιού της χώρας και οι επενδύσεις που σκοπεύει να κάνει το Πεκίνο στην ευρύτερη περιοχή, κι όχι μόνον, ανοίγουν νέες θετικές προοπτικές για την επόμενη μέρα. Αρκεί να τις εκμεταλλευτούμε. Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορούν να εγγυηθούν ότι δεν θα πάνε χαμένες.
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.
(το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Κυριακής)
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
