2019-03-23 23:35:06
Οι άνθρωποι του Θεού δεν ήταν μόνο λόγια, κυρίως ήταν πράξη και ζωή. Πιο συγκεκριμένα, τα λόγια τους ήταν εξωτερίκευση των εσωτερικών τους βιωμάτων και της Χριστιανικής τους ζωής. Σ’αυτόν τον κανόνα, ασφαλώς και ΔΕΝ αποτελούσε εξαίρεση ο απλός και ταπεινός π. Ιερώνυμος. Θα αναφέρουμε ένα περιστατικό, που επιβεβαιώνει σε όλους μας «τοῦ λόγου τό ἀσφαλές»:
Στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, ο π.Ιερώνυμος ήταν η παρηγοριά όλων των Αιγινητών και όχι μόνο. Ήταν σε όλους γνωστή η Αγιότητα του, η απλότητα του, η δυνατή προσευχή του και τα θαύματα που με Tην Χάρη Tου Θεού επιτελούσε. Επίσης, όλοι γνώριζαν ότι, του άρεσε να ασχολείται και να επιτηδεύεται περιεργαζόμενος με διάφορα απλά εργαλεία, παλαιά μηχανήματα όπως για παράδειγμα ρολόγια ή άλλες σιδηροκατασκευές. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, όλοι οι ηλικιωμένοι Αιγινήτες θυμόντουσαν ότι, η μικρή αυλή του π.Ιερωνύμου ήταν γεμάτη από παλιά ρολόγια και διάφορα σιδερικά.
Από τους αγίους, όμως, ανθρώπους δεν λείπουν ποτέ ούτε οι θλίψεις ούτε οι δοκιμασίες. Αυτές, μάλιστα, πονούν περισσότερο όταν προέρχονται από ανθρώπους που μόνο καλό είδαν από αυτούς τους οποίους πληγώνουν. Ένα ακραίο τέτοιο περιστατικό συνέβη και στον π.Ιερώνυμο, σε εκείνη, την μαύρη εποχή, δηλαδή στην Κατοχή, που συγκλόνισε ολόκληρη την Αίγινα αλλά και την περιοχή του Πειραιά:
Ένας, λοιπόν, Γερμανός στρατιώτης είχε μια μεγάλη και αθεράπευτη πληγή στο πόδι του. Κάποια γυναίκα του συνέστησε έναν παπά, που μπορεί θαυματουργικά να θεραπεύει ανίατες αρρώστιες και βαριές πληγές. ΟΓερμανός επισκέφτηκε τότε τον π.Ιερώνυμο, γιατί αυτός ήταν ο «θαυματουργός παπάς», και του ζήτησε επίμονα να τον θεραπεύσει. Ο Γέροντας με Την Χάρη Του Θεού επετέλεσε την θεραπεία.
Η "ευγνωμοσύνη" του Γερμανού εκδηλώθηκε με το να αφήσει μια …χειροβομβίδα (..!) στο απλό τραπεζάκι του δωματίου του Γέροντα εν γνώσει του ότι ο απλός παππούλης θα την περιεργαστεί… Το αποτέλεσμα ήταν ο Γέροντας Ιερώνυμος, χωρίς να γνωρίζει περί τίνος επρόκειτο να προσπαθήσει να ανοίξει το περίεργο αντικείμενο (δηλαδή, την χειροβομβίδα) και αυτή με ισχυρότατο κρότο να σκάσει στα χέρια του…
Από την έκρηξη ο πολύπαθος και απλοϊκός π.Ιερώνυμος βρέθηκε πεσμένος κάτω και μέσα στα αίματα… Αυτοί που τρέξανε εξαιτίας του κρότου στο κελάκι του διαπίστωσαν ότι ο Γέροντας είχε χάσει τελείως την ακοή του και ότι το αριστερό του χέρι ήταν πολυτραυματισμένο. Τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο της Αίγινας και από εκεί στο “Τζάνειο” Νοσοκομείο του Πειραιά. Παρά τους αφόρητους πόνους του, έλεγε συνέχεια την νοερά προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» και το μόνο σχόλιο για τον Γερμανό στρατιώτη ήταν:«Δεν ήταν και πολύ καλός άνθρωπος» Οι ιατροί στο “Τζάνειο” του είπαν ξεκάθαρα: «Πάτερ, μέχρι τον τάφο σου δεν θα ξανακούσεις… Έσπασαν τα τύμπανα! » Για το χέρι του αποφάσισαν ότι έπρεπε να κοπεί, γιατί είχε πολλά τραύματα και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθεί όλο του το σώμα. Απ’όλα όσα άκουσε ο Γέροντας εκείνο που τον λύπησε περισσότερο ήταν το ότι θα αναγκαζόταν να μείνει για δύο μήνες περίπου στο Νοσοκομείο, μακριά από την ησυχία του κελιού του. Πράγματι, δυστυχώς, του έκοψαν το αριστερό χέρι, αλλά η παραμονή του στο Νοσοκομείο μετά από πολλή προσευχή στους Αγίους Αναργύρους για να δεηθούν Αυτοί γι’αυτόν Στον Χριστό, μειώθηκε στον ένα ακριβώς μήνα.
Ο Γέροντας παρότι έχασε το χέρι του δοξολογούσε Τον Θεό με τα εξής απλά λόγια: «Κύριέ μου, τίποτα δεν είχα όταν ήρθα στον κόσμο. Εσύ με έφερες. Εσύ μου τα έδωσες όλα. Ας είναι δοξασμένο Το Όνομα Σου. Ό,τι ευδοκεί η Χάρη Σου για μένα, ας γίνει. Αν είναι για το συμφέρον της ψυχής μου, ας πάρεις και το άλλο χέρι μου!»
«Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ», ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΝΟΥΣΗΣ, Έκδοση 2010
ΠΗΓΗ
proskynitis
Στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, ο π.Ιερώνυμος ήταν η παρηγοριά όλων των Αιγινητών και όχι μόνο. Ήταν σε όλους γνωστή η Αγιότητα του, η απλότητα του, η δυνατή προσευχή του και τα θαύματα που με Tην Χάρη Tου Θεού επιτελούσε. Επίσης, όλοι γνώριζαν ότι, του άρεσε να ασχολείται και να επιτηδεύεται περιεργαζόμενος με διάφορα απλά εργαλεία, παλαιά μηχανήματα όπως για παράδειγμα ρολόγια ή άλλες σιδηροκατασκευές. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, όλοι οι ηλικιωμένοι Αιγινήτες θυμόντουσαν ότι, η μικρή αυλή του π.Ιερωνύμου ήταν γεμάτη από παλιά ρολόγια και διάφορα σιδερικά.
Από τους αγίους, όμως, ανθρώπους δεν λείπουν ποτέ ούτε οι θλίψεις ούτε οι δοκιμασίες. Αυτές, μάλιστα, πονούν περισσότερο όταν προέρχονται από ανθρώπους που μόνο καλό είδαν από αυτούς τους οποίους πληγώνουν. Ένα ακραίο τέτοιο περιστατικό συνέβη και στον π.Ιερώνυμο, σε εκείνη, την μαύρη εποχή, δηλαδή στην Κατοχή, που συγκλόνισε ολόκληρη την Αίγινα αλλά και την περιοχή του Πειραιά:
Ένας, λοιπόν, Γερμανός στρατιώτης είχε μια μεγάλη και αθεράπευτη πληγή στο πόδι του. Κάποια γυναίκα του συνέστησε έναν παπά, που μπορεί θαυματουργικά να θεραπεύει ανίατες αρρώστιες και βαριές πληγές. ΟΓερμανός επισκέφτηκε τότε τον π.Ιερώνυμο, γιατί αυτός ήταν ο «θαυματουργός παπάς», και του ζήτησε επίμονα να τον θεραπεύσει. Ο Γέροντας με Την Χάρη Του Θεού επετέλεσε την θεραπεία.
Η "ευγνωμοσύνη" του Γερμανού εκδηλώθηκε με το να αφήσει μια …χειροβομβίδα (..!) στο απλό τραπεζάκι του δωματίου του Γέροντα εν γνώσει του ότι ο απλός παππούλης θα την περιεργαστεί… Το αποτέλεσμα ήταν ο Γέροντας Ιερώνυμος, χωρίς να γνωρίζει περί τίνος επρόκειτο να προσπαθήσει να ανοίξει το περίεργο αντικείμενο (δηλαδή, την χειροβομβίδα) και αυτή με ισχυρότατο κρότο να σκάσει στα χέρια του…
Από την έκρηξη ο πολύπαθος και απλοϊκός π.Ιερώνυμος βρέθηκε πεσμένος κάτω και μέσα στα αίματα… Αυτοί που τρέξανε εξαιτίας του κρότου στο κελάκι του διαπίστωσαν ότι ο Γέροντας είχε χάσει τελείως την ακοή του και ότι το αριστερό του χέρι ήταν πολυτραυματισμένο. Τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο της Αίγινας και από εκεί στο “Τζάνειο” Νοσοκομείο του Πειραιά. Παρά τους αφόρητους πόνους του, έλεγε συνέχεια την νοερά προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» και το μόνο σχόλιο για τον Γερμανό στρατιώτη ήταν:«Δεν ήταν και πολύ καλός άνθρωπος» Οι ιατροί στο “Τζάνειο” του είπαν ξεκάθαρα: «Πάτερ, μέχρι τον τάφο σου δεν θα ξανακούσεις… Έσπασαν τα τύμπανα! » Για το χέρι του αποφάσισαν ότι έπρεπε να κοπεί, γιατί είχε πολλά τραύματα και υπήρχε κίνδυνος να μολυνθεί όλο του το σώμα. Απ’όλα όσα άκουσε ο Γέροντας εκείνο που τον λύπησε περισσότερο ήταν το ότι θα αναγκαζόταν να μείνει για δύο μήνες περίπου στο Νοσοκομείο, μακριά από την ησυχία του κελιού του. Πράγματι, δυστυχώς, του έκοψαν το αριστερό χέρι, αλλά η παραμονή του στο Νοσοκομείο μετά από πολλή προσευχή στους Αγίους Αναργύρους για να δεηθούν Αυτοί γι’αυτόν Στον Χριστό, μειώθηκε στον ένα ακριβώς μήνα.
Ο Γέροντας παρότι έχασε το χέρι του δοξολογούσε Τον Θεό με τα εξής απλά λόγια: «Κύριέ μου, τίποτα δεν είχα όταν ήρθα στον κόσμο. Εσύ με έφερες. Εσύ μου τα έδωσες όλα. Ας είναι δοξασμένο Το Όνομα Σου. Ό,τι ευδοκεί η Χάρη Σου για μένα, ας γίνει. Αν είναι για το συμφέρον της ψυχής μου, ας πάρεις και το άλλο χέρι μου!»
«Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ», ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΝΟΥΣΗΣ, Έκδοση 2010
ΠΗΓΗ
proskynitis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Λιχτενστάιν - Ελλάδα: 0-2...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
