2019-03-24 15:31:05
Γιατί οι ευρωβουλευτές πρέπει να υπερασπιστούν το ελεύθερο διαδίκτυο Στις 26 Μαρτίου θα λάβει χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο μια εμβληματική ψηφοφορία για το μέλλον του διαδικτύου. Μέσα στην απαραίτητη νέα Ευρωπαϊκή Οδηγία για «τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στην ψηφιακή ενιαία αγορά» υπάρχουν δύο άρθρα που απειλούν να αλλάξουν το ίντερνετ όπως το ξέρουμε σήμερα και είναι επικίνδυνα για ...
στοιχειώδη δικαιώματα, όπως του λόγου, της έκφρασης και της πληροφόρησης. Εκατομμύρια ευρωπαίων πολιτών εναντιώνονται με πολλούς τρόπους έντονα εδώ και μήνες στις συγκεκριμένες διατάξεις, ενώ πολλοί ευρωβουλευτές εμφανίζονται αναποφάσιστοι ή απλά δεν αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους.
άποψη - ανάλυση του Θάνου Καμήλαλη
Τις προηγούμενες ημέρες αλλά και νωρίτερα, προσπαθήσαμε να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας σχετικά με τη συγκεκριμένη Οδηγία, με άρθρα, ένα εκτενές ρεπορτάζ, συνεντεύξεις και τις απαντήσεις που προσπάθησε να δώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση
. Επιλέξαμε να το έχουμε ως πρώτο θέμα στην ειδησεογραφία μας, καθώς εκτός της σοβαρότητάς του, η ενημέρωση στην Ελλάδα γύρω από ένα ζήτημα που απασχολεί και κινητοποιεί ενεργά από εκατομμύρια απλών πολιτών μέχρι τον Έντουαρντ Σνόουντεν και τον «πατέρα» του Ίντερνετ, Σερ Τιμ Μπέρνερς Λι κι από την Wikipedia μέχρι τεχνολογικούς κολοσσούς όπως η Google, είναι πενιχρή. Την ίδια ώρα, το διαδικτυακό πανευρωπαϊκό ψήφισμα στο change.org ενάντια σε αυτά τα δύο άρθρα (κυρίως το 13) έχει ξεπεράσει τις 5,1 εκατ. υπογραφές, αριθμός που θεωρείται η πιο επιτυχημένη διαδικτυακή εκστρατεία στην Ευρώπη, ενώ διαδηλώσεις πραγματοποιούνται σε δεκάδες πόλεις της Ένωσης.
Στην θεωρία, τα επίμαχα άρθρα παρουσιάζονται να έχουν ευγενείς σκοπούς. Το «άρθρο 11» (που εισάγεται προς ψήφιση ως άρθρο 15) υποτίθεται ότι θα αναγκάσει τεχνολογικούς κολοσσούς όπως η Google που χρησιμοποιούν στις υπηρεσίες τους δημοσιογραφικό περιεχόμενο (βλ. Google News) να καταβάλλουν αμοιβή στους εκδότες. Το «άρθρο 13» (πλέον άρθρο 17) υποτίθεται ότι προστατεύει τα πνευματικά δικαιώματα, αναγκάζοντας τις πλατφόρμες στις οποίες οι χρήστες αναρτούν περιεχόμενο (Facebook, Υοutube, Instagram κλπ.) να μοιράζονται τη νομική ευθύνη για παραβιάσεις.
Η πραγματικότητα όμως είναι αρκετά διαφορετική. Το «άρθρο 11» αναφέρει συγκεκριμένα ότι οι εκδότες θα έχουν πλέον πνευματικά δικαιώματα για οποιαδήποτε αναφορά στις ειδήσεις τους εκτός αν πρόκειται για έναν υπερσύνδεσμο με «μερικές μόνο λέξεις» ή «σύντομο απόσπασμα». Το μοντέλο αυτό δοκιμάστηκε στην Γερμανία και στην Ισπανία το 2014-2015 και απέτυχε παταγωδώς. Στη Γερμανία η Google ζήτησε από τους εκδότες, που πίεζαν έντονα για τον νέο νόμο ή να της δώσουν τα δικαιώματα δωρεάν ή να μην εμφανίζονται στις λίστες της. Τελικά. Στην Ισπανία οι εκδότες ζήτησαν χρήματα, η Google έκλεισε το Google News στη χώρα και σύμφωνα με μία έρευνα της Ισπανικής Ομοσπονδίας Εκδοτών η απώλεια αυτή προκάλεσε μείωση των επισκετπών σε 84 ισπανικά διαδικτυακά ΜΜΕ. Παράλληλα, μικρότεροι κι εναλλακτικοί news aggregators, όπως τo Niagarank που κατέτασσε ειδήσεις βάσει των κοινοποιήσεων στα social media αναγκάστηκαν να κλείσουν, φοβούμενοι μηνύσεις και υψηλά κόστη ενώ τη ζημιά στην επισκεψιμότητα την πλήρωσαν κυρίως τα μικρότερα η αμιγώς διαδικτυακά ΜΜΕ, καθώς μην έχοντας πολλές επιλογές μπροστά τους, οι χρήστες επέλεγαν τα παραδοσιακά μέσα που γνώριζαν ήδη. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 2006 το Γαλλικό Πρακτορείο AFP και το 2007 οι βέλγικες εφημερίδες μήνυσαν την Google ζητώντας αποζημιώσεις για τα άρθρα τους που χρησιμοποιεί στις υπηρεσίες της. Το AFP τελικά έφτασε σε συμβιβασμό και οι Βέλγοι εκδότες δικαιώθηκαν δικαστικά, ωστόσο όταν η Google έβγαλε εντελώς τα άρθρα τους από τις υπηρεσίες της, παραπονέθηκαν για μείωση εσόδων και της ζήτησαν να συμπεριλάβει ξανά.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Μολονότι δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο ούτε το πώς θα προσαρμόσει η Ελλάδα την οδηγία, ούτε το τι θα κάνουν οι μεγάλες μηχανές αναζήτησης μπροστά σε ένα καινούριο, σχεδόν πανευρωπαϊκό, πλαίσιο σημαίνουν ότι η ροή της πληροφορίας θα γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης...
Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ
NoNews
στοιχειώδη δικαιώματα, όπως του λόγου, της έκφρασης και της πληροφόρησης. Εκατομμύρια ευρωπαίων πολιτών εναντιώνονται με πολλούς τρόπους έντονα εδώ και μήνες στις συγκεκριμένες διατάξεις, ενώ πολλοί ευρωβουλευτές εμφανίζονται αναποφάσιστοι ή απλά δεν αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους.
άποψη - ανάλυση του Θάνου Καμήλαλη
Τις προηγούμενες ημέρες αλλά και νωρίτερα, προσπαθήσαμε να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας σχετικά με τη συγκεκριμένη Οδηγία, με άρθρα, ένα εκτενές ρεπορτάζ, συνεντεύξεις και τις απαντήσεις που προσπάθησε να δώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση
Στην θεωρία, τα επίμαχα άρθρα παρουσιάζονται να έχουν ευγενείς σκοπούς. Το «άρθρο 11» (που εισάγεται προς ψήφιση ως άρθρο 15) υποτίθεται ότι θα αναγκάσει τεχνολογικούς κολοσσούς όπως η Google που χρησιμοποιούν στις υπηρεσίες τους δημοσιογραφικό περιεχόμενο (βλ. Google News) να καταβάλλουν αμοιβή στους εκδότες. Το «άρθρο 13» (πλέον άρθρο 17) υποτίθεται ότι προστατεύει τα πνευματικά δικαιώματα, αναγκάζοντας τις πλατφόρμες στις οποίες οι χρήστες αναρτούν περιεχόμενο (Facebook, Υοutube, Instagram κλπ.) να μοιράζονται τη νομική ευθύνη για παραβιάσεις.
Η πραγματικότητα όμως είναι αρκετά διαφορετική. Το «άρθρο 11» αναφέρει συγκεκριμένα ότι οι εκδότες θα έχουν πλέον πνευματικά δικαιώματα για οποιαδήποτε αναφορά στις ειδήσεις τους εκτός αν πρόκειται για έναν υπερσύνδεσμο με «μερικές μόνο λέξεις» ή «σύντομο απόσπασμα». Το μοντέλο αυτό δοκιμάστηκε στην Γερμανία και στην Ισπανία το 2014-2015 και απέτυχε παταγωδώς. Στη Γερμανία η Google ζήτησε από τους εκδότες, που πίεζαν έντονα για τον νέο νόμο ή να της δώσουν τα δικαιώματα δωρεάν ή να μην εμφανίζονται στις λίστες της. Τελικά. Στην Ισπανία οι εκδότες ζήτησαν χρήματα, η Google έκλεισε το Google News στη χώρα και σύμφωνα με μία έρευνα της Ισπανικής Ομοσπονδίας Εκδοτών η απώλεια αυτή προκάλεσε μείωση των επισκετπών σε 84 ισπανικά διαδικτυακά ΜΜΕ. Παράλληλα, μικρότεροι κι εναλλακτικοί news aggregators, όπως τo Niagarank που κατέτασσε ειδήσεις βάσει των κοινοποιήσεων στα social media αναγκάστηκαν να κλείσουν, φοβούμενοι μηνύσεις και υψηλά κόστη ενώ τη ζημιά στην επισκεψιμότητα την πλήρωσαν κυρίως τα μικρότερα η αμιγώς διαδικτυακά ΜΜΕ, καθώς μην έχοντας πολλές επιλογές μπροστά τους, οι χρήστες επέλεγαν τα παραδοσιακά μέσα που γνώριζαν ήδη. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 2006 το Γαλλικό Πρακτορείο AFP και το 2007 οι βέλγικες εφημερίδες μήνυσαν την Google ζητώντας αποζημιώσεις για τα άρθρα τους που χρησιμοποιεί στις υπηρεσίες της. Το AFP τελικά έφτασε σε συμβιβασμό και οι Βέλγοι εκδότες δικαιώθηκαν δικαστικά, ωστόσο όταν η Google έβγαλε εντελώς τα άρθρα τους από τις υπηρεσίες της, παραπονέθηκαν για μείωση εσόδων και της ζήτησαν να συμπεριλάβει ξανά.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Μολονότι δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο ούτε το πώς θα προσαρμόσει η Ελλάδα την οδηγία, ούτε το τι θα κάνουν οι μεγάλες μηχανές αναζήτησης μπροστά σε ένα καινούριο, σχεδόν πανευρωπαϊκό, πλαίσιο σημαίνουν ότι η ροή της πληροφορίας θα γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης...
Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ
NoNews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θα ακουστεί το "Μακεδονία Ξακουστή" στην παρέλαση τής Αθήνας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
