2019-03-25 14:02:28
Δεν είναι καιρός να αναφωνήσουμε Ζήτω και τα σχετικά ιαμβολογήματα. Η Ιστορία έχει χιούμορ με την φυλή μας και παίζει παιχνίδια. Στις ιστορικές προκλήσεις των καιρών από την εποχή ακόμη του
Θεμιστοκλή με τον Ευρυβιάδη (άκουσον μεν, πάταξον δε) προ της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, του Μεγάλου Αλεξάνδρου που αφιέρωσε την νίκη στον Γρανικό σε ολους πλην Λακεδαιμονίων έως το 1821 και το 1945 μας κυνηγάει η αιώνια κατάρα του διχασμού.
Σήμερα δεν ξέρουμε τι γιορτάζουμε.
Είμαστε σε πλήρη σύγχυση και ακόμη και τα εμβατήρια δεν ξέρουν τι να πούνε. Άλλοι για ψηφοθηρικούς ή μικροπροσωπικούς λόγους θα λένε την Μακεδονία, την Κύπρο, την Βόρειο Ήπειρο. Άλλοι γιατί παρασύρθηκαν. Άλλοι θα αρχίσουν τα κλισέ "αλήτες, προδότες, πολιτικοί". Έρχονται και εκλογές. Ο εσωτερικός εθνικισμός όπως και στην γείτονα χώρα για εσωτερική κατανάλωση είναι καλός για να πάρουν τα καθρεφτάκια οι ιθαγενείς. Θα στηθούν με στεντόρεια φωνή και αγέρωχο ύφος και θα αρχίσουν τους δεκάρικους για μια ανολοκλήρωτη παλιγγενεσία.
Μια παλιγγενεσία που συνέπιπτε με την προ 200 ετών σχεδόν συνθήκη της Βεστφαλίας με την αρχή της ισότητας των ευρωπαϊκών λαών, βρήκε την ζέση της στην Γαλλική Επανάσταση του 1789 και γιγαντώθηκε στις ελληνικές παροικίες της Μαύρης Θάλασσας.
Όμως, αυτό ήταν το όραμα της Φιλικής Εταιρείας; Αυτή την Ανάσταση να δει; Διχασμό, πισωγυρίσματα, ύβρεις, κανένα εθνικό όραμα, μικρόπνοες πολιτικές και ονειροπαρμένα αφηγήματα; Μία στρεβλή αντίληψη της Χάρτας του Ρήγα Φερραίου.
Σήμερα 25 Μαρτίου, δεν είναι ημέρα γιορτής αλλά ημέρα περισυλλογής τι κάναμε λάθος μετά τον νικηφόρο πόλεμο. Φυλακίσαμε τους αγωνιστές εμείς οι ίδιοι οι πρόγονοι μας. Τους σαπίσαμε στην φυλακή. Ποιοι; Εμείς. Η παλιά μας η σπορά. Τους εχθρούς τους είχαμε εκτοπίσει από την παλιά Ελλάδα.
Σήμερα δεν ξέρουμε ούτε τι γιορτάζουμε ούτε γιατί το γιορτάζουμε. Απλά συμβαίνει από συνήθεια.
Να λέμε ότι έχουμε ρίζες ηρώων βουτηγμένοι όντας μέσα στον ολέθριο νεοσυβαριτισμό της ηδυπάθειας, της φιλολαγνείας και της αλαζονείας.
Σήμερα έπρεπε να είναι ημέρα εθνικής αυτογνωσίας ότι είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ.
Να κλίνουμε ευλαβικά την κεφαλή μας όπως σαν να περνάνε τα άγια των αγίων, όταν παρελάσουν τα λάβαρά μας μπροστά, χωρίς ιαχές, χωρίς κραυγές, χωρίς ύβρεις. Δεν είναι όλα ίδια. Δεν είναι όλα διαμαρτυρία. Δεν είναι όλα χαβαλές. Δεν είναι όλα ψήφοι.
Είναι οι νεκροί μας και απαιτείται ΙΕΡΑ ΣΙΓΗ. Είναι Επιμνημόσυνη Δέηση. Είναι οι Νεκροί Αγωνιστές μας που παρελαύνουν και απαιτούν σεβασμό από τους ζώντες.
25.03.2019
Μιχάλης Αβέλλας
πηγή: avellasmichail
_
bloko
Θεμιστοκλή με τον Ευρυβιάδη (άκουσον μεν, πάταξον δε) προ της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, του Μεγάλου Αλεξάνδρου που αφιέρωσε την νίκη στον Γρανικό σε ολους πλην Λακεδαιμονίων έως το 1821 και το 1945 μας κυνηγάει η αιώνια κατάρα του διχασμού.
Σήμερα δεν ξέρουμε τι γιορτάζουμε.
Είμαστε σε πλήρη σύγχυση και ακόμη και τα εμβατήρια δεν ξέρουν τι να πούνε. Άλλοι για ψηφοθηρικούς ή μικροπροσωπικούς λόγους θα λένε την Μακεδονία, την Κύπρο, την Βόρειο Ήπειρο. Άλλοι γιατί παρασύρθηκαν. Άλλοι θα αρχίσουν τα κλισέ "αλήτες, προδότες, πολιτικοί". Έρχονται και εκλογές. Ο εσωτερικός εθνικισμός όπως και στην γείτονα χώρα για εσωτερική κατανάλωση είναι καλός για να πάρουν τα καθρεφτάκια οι ιθαγενείς. Θα στηθούν με στεντόρεια φωνή και αγέρωχο ύφος και θα αρχίσουν τους δεκάρικους για μια ανολοκλήρωτη παλιγγενεσία.
Μια παλιγγενεσία που συνέπιπτε με την προ 200 ετών σχεδόν συνθήκη της Βεστφαλίας με την αρχή της ισότητας των ευρωπαϊκών λαών, βρήκε την ζέση της στην Γαλλική Επανάσταση του 1789 και γιγαντώθηκε στις ελληνικές παροικίες της Μαύρης Θάλασσας.
Όμως, αυτό ήταν το όραμα της Φιλικής Εταιρείας; Αυτή την Ανάσταση να δει; Διχασμό, πισωγυρίσματα, ύβρεις, κανένα εθνικό όραμα, μικρόπνοες πολιτικές και ονειροπαρμένα αφηγήματα; Μία στρεβλή αντίληψη της Χάρτας του Ρήγα Φερραίου.
Σήμερα 25 Μαρτίου, δεν είναι ημέρα γιορτής αλλά ημέρα περισυλλογής τι κάναμε λάθος μετά τον νικηφόρο πόλεμο. Φυλακίσαμε τους αγωνιστές εμείς οι ίδιοι οι πρόγονοι μας. Τους σαπίσαμε στην φυλακή. Ποιοι; Εμείς. Η παλιά μας η σπορά. Τους εχθρούς τους είχαμε εκτοπίσει από την παλιά Ελλάδα.
Σήμερα δεν ξέρουμε ούτε τι γιορτάζουμε ούτε γιατί το γιορτάζουμε. Απλά συμβαίνει από συνήθεια.
Να λέμε ότι έχουμε ρίζες ηρώων βουτηγμένοι όντας μέσα στον ολέθριο νεοσυβαριτισμό της ηδυπάθειας, της φιλολαγνείας και της αλαζονείας.
Σήμερα έπρεπε να είναι ημέρα εθνικής αυτογνωσίας ότι είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ.
Να κλίνουμε ευλαβικά την κεφαλή μας όπως σαν να περνάνε τα άγια των αγίων, όταν παρελάσουν τα λάβαρά μας μπροστά, χωρίς ιαχές, χωρίς κραυγές, χωρίς ύβρεις. Δεν είναι όλα ίδια. Δεν είναι όλα διαμαρτυρία. Δεν είναι όλα χαβαλές. Δεν είναι όλα ψήφοι.
Είναι οι νεκροί μας και απαιτείται ΙΕΡΑ ΣΙΓΗ. Είναι Επιμνημόσυνη Δέηση. Είναι οι Νεκροί Αγωνιστές μας που παρελαύνουν και απαιτούν σεβασμό από τους ζώντες.
25.03.2019
Μιχάλης Αβέλλας
πηγή: avellasmichail
_
bloko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πως δικαιολογήθηκε το ΕΚΑΒ για τον θάνατο πρόωρου βρέφους στην Τήνο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
