2019-03-25 16:25:20
Βλέπω δύο μέρες τώρα τα τρέιλερ των επετειακών ταινιών για την παλιγενεσία και θυμάμαι – αμυδρά – τα σχολικά χρόνια και βιβλία και τα προβοκατόρικα ρεπορτάζ που οι ρεπόρτερ ρωτάνε παιδιά «τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου» και τις άκυρες απαντήσεις που.. καταγράφονταν και την ανατριχίλα που προκαλούσαν όλα αυτά στους μεγαλύτερους.
Και τώρα είμαι εγώ ο μεγαλύτερος και νομίζω ότι οι πιτσιρικάδες κάνανε τις μεγαλύτερες πλάκες που μέσω των τηλεοράσεων γινόντουσαν viral πριν εφευρεθεί ο όρος.
Και θυμάμαι τις φωνές που αμφισβητούσαν τις εθνικές παραδοχές – κανείς στο σχολείο δεν μας είπε ποτέ ολόκληρη την ιστορία, μόνο κομμάτια της.
Σήμερα, σχεδόν 200 χρόνια μετά την επανάσταση, αισθάνομαι ότι περιστοιχίζομαι από διαφόρων ειδών «…-φάγους» που έχουν την ίδια οργή, μανία και ορμή και φυσικά την εσωτερική βεβαιότητα για το δίκαιο που πρεσβεύουν.
Θέλω να πω ότι μπορεί να καίγεται το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για το αν σήμερα στις παρελάσεις θα ακουστεί να παιανίζει το «Μακεδονία ξακουστή» αλλά προσωπικά με ενδιαφέρει ότι το έθνος που τότε ξεσηκώθηκε, έγινε κράτος και αλά τούρκα πορεύτηκε, σήμερα είναι ένα μωσαϊκό άγριων ανθρωποφάγων που προσπαθούν να επιβληθούν πάνω στον άλλον χωρίς έλεος.
Ζούμε μια «επαναστατική» εποχή που ο καθένας θεωρεί ότι η προσωπική του επανάσταση και η επικράτηση απέναντι στους «άλλους» είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορεί να συμβεί από την ώρα που θα ξημερώσει και θα …στρωθεί στο πληκτρολόγιο.
Ναι, λησμόνησα να πω ότι πλέον οι επαναστάσεις μας έχουν τη δύναμη που βάζουμε στα καημένα τα πλήκτρα του υπολογιστή.
Βαράμε γράμματα και φτιάχνουμε λέξεις για να διχάσουμε, να διαχωρίσουμε και να διαχωριστούμε. Μετά μετράμε τα «Like» και στο τέλος της μέρας κάνουμε λογαριασμό. Χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Κατά μόνας ηδονές αν το δεις με έναν άλλο τρόπο. Τά ‘πες, έκραξες, και κάπου εκεί νομίζεις ότι έπραξες το άπαν!
Οι πολιτικοί μπαίνουν (άραγε τους βάλαμε ή μας έβαλαν) στο παιχνίδι και γεμίζουμε λόγια και κουβέντες που στο τέλος δεν ξέρεις ποιος πρωτόπε, τι εννοούσε, πού αποσκοπούσε και λοιπά βαρετά.
Οι ανθρωποφάγοι του πληκτρολογίου είναι πολύ άγριοι πολεμιστές, που δεν έχουν πρόβλημα να τελειώσουν τα πυρομαχικά τους αρκεί να έχουν μπαταρία στο κινητό. Εύκολες κουβέντες, ατακαριστές. Να κάνουν εντύπωση, να φανατίσουν το ακροατήριο και μετά … μετά πάμε για το επόμενο θέμα, με το επόμενο θύμα που θα βρεθεί στο πληκτρολογικό τους δρόμο και η ζωή τραβάει την ανηφόρα με ατάκες, like και share!
Καλό είναι να σκεφτόμαστε τι διαβάζουμε, από ποιον, να το ψάχνουμε και μετά να συμπορευόμαστε με τους διάφορους «στρατηγούς» καταθέτοντας το like μας. Αν υποθέσουμε ότι τους δίνει δύναμη, ε! ας λογίσουμε τα Like μας ως τη δική μας δύναμη και ας την χειριστούμε αναλόγως.
Διάβασμα, ενημέρωση, μελέτη (μην τρομάζετε με τη λέξη), είναι τα μόνα που μπορούν να μας κάνουν πιο χρήσιμους στους εαυτούς μας και στους ανθρώπους που αγαπάμε. Διαφορετικά, αν απλώς μένουμε στις ατάκες, γινόμαστε στρατιωτάκια στη δύναμη που μετράνε οι διάφοροι ανθρωποφάγοι του διαδικτύου!...
Γιάννης Καφάτος
viewtag.gr
Και τώρα είμαι εγώ ο μεγαλύτερος και νομίζω ότι οι πιτσιρικάδες κάνανε τις μεγαλύτερες πλάκες που μέσω των τηλεοράσεων γινόντουσαν viral πριν εφευρεθεί ο όρος.
Και θυμάμαι τις φωνές που αμφισβητούσαν τις εθνικές παραδοχές – κανείς στο σχολείο δεν μας είπε ποτέ ολόκληρη την ιστορία, μόνο κομμάτια της.
Σήμερα, σχεδόν 200 χρόνια μετά την επανάσταση, αισθάνομαι ότι περιστοιχίζομαι από διαφόρων ειδών «…-φάγους» που έχουν την ίδια οργή, μανία και ορμή και φυσικά την εσωτερική βεβαιότητα για το δίκαιο που πρεσβεύουν.
Θέλω να πω ότι μπορεί να καίγεται το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για το αν σήμερα στις παρελάσεις θα ακουστεί να παιανίζει το «Μακεδονία ξακουστή» αλλά προσωπικά με ενδιαφέρει ότι το έθνος που τότε ξεσηκώθηκε, έγινε κράτος και αλά τούρκα πορεύτηκε, σήμερα είναι ένα μωσαϊκό άγριων ανθρωποφάγων που προσπαθούν να επιβληθούν πάνω στον άλλον χωρίς έλεος.
Ζούμε μια «επαναστατική» εποχή που ο καθένας θεωρεί ότι η προσωπική του επανάσταση και η επικράτηση απέναντι στους «άλλους» είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορεί να συμβεί από την ώρα που θα ξημερώσει και θα …στρωθεί στο πληκτρολόγιο.
Ναι, λησμόνησα να πω ότι πλέον οι επαναστάσεις μας έχουν τη δύναμη που βάζουμε στα καημένα τα πλήκτρα του υπολογιστή.
Βαράμε γράμματα και φτιάχνουμε λέξεις για να διχάσουμε, να διαχωρίσουμε και να διαχωριστούμε. Μετά μετράμε τα «Like» και στο τέλος της μέρας κάνουμε λογαριασμό. Χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Κατά μόνας ηδονές αν το δεις με έναν άλλο τρόπο. Τά ‘πες, έκραξες, και κάπου εκεί νομίζεις ότι έπραξες το άπαν!
Οι πολιτικοί μπαίνουν (άραγε τους βάλαμε ή μας έβαλαν) στο παιχνίδι και γεμίζουμε λόγια και κουβέντες που στο τέλος δεν ξέρεις ποιος πρωτόπε, τι εννοούσε, πού αποσκοπούσε και λοιπά βαρετά.
Οι ανθρωποφάγοι του πληκτρολογίου είναι πολύ άγριοι πολεμιστές, που δεν έχουν πρόβλημα να τελειώσουν τα πυρομαχικά τους αρκεί να έχουν μπαταρία στο κινητό. Εύκολες κουβέντες, ατακαριστές. Να κάνουν εντύπωση, να φανατίσουν το ακροατήριο και μετά … μετά πάμε για το επόμενο θέμα, με το επόμενο θύμα που θα βρεθεί στο πληκτρολογικό τους δρόμο και η ζωή τραβάει την ανηφόρα με ατάκες, like και share!
Καλό είναι να σκεφτόμαστε τι διαβάζουμε, από ποιον, να το ψάχνουμε και μετά να συμπορευόμαστε με τους διάφορους «στρατηγούς» καταθέτοντας το like μας. Αν υποθέσουμε ότι τους δίνει δύναμη, ε! ας λογίσουμε τα Like μας ως τη δική μας δύναμη και ας την χειριστούμε αναλόγως.
Διάβασμα, ενημέρωση, μελέτη (μην τρομάζετε με τη λέξη), είναι τα μόνα που μπορούν να μας κάνουν πιο χρήσιμους στους εαυτούς μας και στους ανθρώπους που αγαπάμε. Διαφορετικά, αν απλώς μένουμε στις ατάκες, γινόμαστε στρατιωτάκια στη δύναμη που μετράνε οι διάφοροι ανθρωποφάγοι του διαδικτύου!...
Γιάννης Καφάτος
viewtag.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
243.000 ευρώ καίνε τον «άριστο» της φακής...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
