2019-03-25 23:12:43
«Μην κοιτάζεις το ρολόι, κάνε ό,τι κάνει. Προχώρα» (Sam Levenson)
Άλλη μία επέτειος της εθνικοαπελευθερωτικής (με έντονα τα κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά) Επανάστασης του 1821 ήταν πιστή στο ραντεβού της. Οι κάθε είδους ξεσηκωμοί συμβαίνουν όταν πραγματώνεται ταυτόχρονα μία σειρά βασικών προϋποθέσεων.
Όταν πια οι αντικειμενικές συνθήκες έχουν φτάσει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, όταν οι δικαιολογίες των απαθών δεν έχουν καμία σημασία, όταν οι βασικές επιχειρηματολογικές αρχές των ευνοημένων (κάθε κρατούσας τάξης) προκαλούν εκνευρισμό, και όταν η αποφασιστικότητα και το δίκιο ορίζουν τα μέσα.
Φυσικά, κάθε κινητικότητα σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο απασχολεί τους ισχυρούς του πλανήτη και οι ίδιοι σπεύδουν έγκαιρα είτε να βοηθήσουν, είτε να σαμποτάρουν. Όλα αυτά ανάλογα με τις δικές τους προτεραιότητες και τους επιμέρους διεθνείς συσχετισμούς της εκάστοτε εποχιακής συγκυρίας.
Όμως, όλα συνεχίζονται και κάθε κοινωνία κουβαλάει μαζί της τα βάσανά της. Όταν διάφοροι γείτονες «κάνουν τα δικά τους», όταν οι διάφοροι διακρατικοί συνασπισμοί «απαιτούν τα δικά τους».
Όταν οι εγχώριες οικονομικές ελίτ αντιμάχονται μεταξύ τους (κάποιες στιγμές και με όρους που προσομοιάζουν σε άλλους χώρους...), όταν οι πολιτικές δυνάμεις ξεχνάνε τα δικαιώματα των πολλών και αγκομαχούν για να υλοποιήσουν τις απαιτήσεις τρίτων, όταν οι πολλοί αναπτύσσουν μεταξύ τους κάθε είδους αντιπαλότητες.
Όταν οι ριζοσπάστες και οι αμφισβητίες ξεχνάνε να αντιπροτείνουν και αναλώνονται σε στείρες αρνήσεις και σε εθιστικές επαναλήψεις, όταν εκεί που χρειάζεται πυγμή το ρίχνουμε στην... ποίηση και εκεί που απαιτείται αισθητική λειτουργούμε σαν χούλιγκαν.
Όταν ακόμα και η ουσιαστική παραίτηση μπορεί να εκδηλωθεί μέσα και από την πιο μεγάλη ζέση... Όταν η πεζότητα του ισοπεδωτισμού και ο ελιτισμός του ανεδαφικού επιχειρούν να «ρίξουν χαστούκι» στις ίδιες τις ανάγκες. Όταν οι ίδιες οι συνθήκες ακολουθούν μία διαφορετική πορεία από εκείνη που είναι η επιθυμητή για το συλλογικό υποσυνείδητο.
Όταν οι όποιες επιλογές γίνονται υπό την πίεση της ανασφάλειας και του εξαναγκασμού. Όταν ο διπλανός καταντάει μέσο εκμετάλλευσης. Όταν οι διαπροσωπικές σχέσεις γίνονται όψιμα πεδία ανταγωνισμού. Όταν όποια απόπειρα απόκτησης συνοχής κατακρημνίζεται με θράσος. Όταν η ίδια η φυσική ύπαρξη γίνεται αντικείμενο σφετερισμού.
Συλλογικές και διαταξικές συνεννοήσεις δεν είναι δυνατόν να λάβουν χώρα, ειδικά σε συγκυρίες όξυνσης των αντιθέσεων. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Και όχι μόνο λόγω της εγχώριας κουλτούρας του νεοέλληνα, ή των νέων τάσεων που παγιώνονται και δημιουργούν συνθήκες σύγχρονης Βαβέλ.
Η σύγκρουση συμφερόντων είναι αδυσώπητη και αλλάζει συχνά πυκνά τα κατώτατα όρια συνεκτικότητας. Περιορίζοντας και τα όποια περιθώρια ελιγμών. Όταν, μάλιστα, διαταράσσονται οι σταθερές δεκαετιών, τότε όλα αυτά λαμβάνουν πολύ πιο έντονη χροιά. Τότε, οι σύγχρονες επαναστάσεις του εφικτού γίνονται ανάσα επιβίωσης και όχι σταγόνα αξιοπρέπειας...
Πρέπει σε αυτή τη χώρα να μάθουμε επιτέλους τον εαυτό μας και να δηλώσουμε ευθαρσώς το πού το πάει ο καθένας από εμάς. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε έγκαιρα να εκτιμήσουμε ευρύτερες τάσεις και κινητικότητες.
Ύστερα, ενδεχομένως, θα μπορούμε να καταμετρήσουμε διαθεσιμότητες και συμμετοχές, αλλά και να διαπιστώσουμε δυναμικές. Τουλάχιστον μετά το παιχνίδι θα είναι πιο σοβαρό και ας είναι αβέβαιη η όποια κατάληξη...
Πλησιάζει, εξάλλου, το 2021. Τότε η επέτειος του 1821 θα αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερη έμφαση και περισσότερα περιτυλίγματα. Όμως, ενδέχεται σε δύο χρόνια από τώρα η συλλογική μας ταυτότητα να έχει τόσα πολλά επιπλέον σημεία περιγραφής της, που στην πραγματικότητα το μερίδιο της κάθε έκλαμψης να είναι μικρότερο...
Κώστας Μαρουντας
NoNews
Άλλη μία επέτειος της εθνικοαπελευθερωτικής (με έντονα τα κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά) Επανάστασης του 1821 ήταν πιστή στο ραντεβού της. Οι κάθε είδους ξεσηκωμοί συμβαίνουν όταν πραγματώνεται ταυτόχρονα μία σειρά βασικών προϋποθέσεων.
Όταν πια οι αντικειμενικές συνθήκες έχουν φτάσει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, όταν οι δικαιολογίες των απαθών δεν έχουν καμία σημασία, όταν οι βασικές επιχειρηματολογικές αρχές των ευνοημένων (κάθε κρατούσας τάξης) προκαλούν εκνευρισμό, και όταν η αποφασιστικότητα και το δίκιο ορίζουν τα μέσα.
Φυσικά, κάθε κινητικότητα σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο απασχολεί τους ισχυρούς του πλανήτη και οι ίδιοι σπεύδουν έγκαιρα είτε να βοηθήσουν, είτε να σαμποτάρουν. Όλα αυτά ανάλογα με τις δικές τους προτεραιότητες και τους επιμέρους διεθνείς συσχετισμούς της εκάστοτε εποχιακής συγκυρίας.
Όμως, όλα συνεχίζονται και κάθε κοινωνία κουβαλάει μαζί της τα βάσανά της. Όταν διάφοροι γείτονες «κάνουν τα δικά τους», όταν οι διάφοροι διακρατικοί συνασπισμοί «απαιτούν τα δικά τους».
Όταν οι εγχώριες οικονομικές ελίτ αντιμάχονται μεταξύ τους (κάποιες στιγμές και με όρους που προσομοιάζουν σε άλλους χώρους...), όταν οι πολιτικές δυνάμεις ξεχνάνε τα δικαιώματα των πολλών και αγκομαχούν για να υλοποιήσουν τις απαιτήσεις τρίτων, όταν οι πολλοί αναπτύσσουν μεταξύ τους κάθε είδους αντιπαλότητες.
Όταν οι ριζοσπάστες και οι αμφισβητίες ξεχνάνε να αντιπροτείνουν και αναλώνονται σε στείρες αρνήσεις και σε εθιστικές επαναλήψεις, όταν εκεί που χρειάζεται πυγμή το ρίχνουμε στην... ποίηση και εκεί που απαιτείται αισθητική λειτουργούμε σαν χούλιγκαν.
Όταν ακόμα και η ουσιαστική παραίτηση μπορεί να εκδηλωθεί μέσα και από την πιο μεγάλη ζέση... Όταν η πεζότητα του ισοπεδωτισμού και ο ελιτισμός του ανεδαφικού επιχειρούν να «ρίξουν χαστούκι» στις ίδιες τις ανάγκες. Όταν οι ίδιες οι συνθήκες ακολουθούν μία διαφορετική πορεία από εκείνη που είναι η επιθυμητή για το συλλογικό υποσυνείδητο.
Όταν οι όποιες επιλογές γίνονται υπό την πίεση της ανασφάλειας και του εξαναγκασμού. Όταν ο διπλανός καταντάει μέσο εκμετάλλευσης. Όταν οι διαπροσωπικές σχέσεις γίνονται όψιμα πεδία ανταγωνισμού. Όταν όποια απόπειρα απόκτησης συνοχής κατακρημνίζεται με θράσος. Όταν η ίδια η φυσική ύπαρξη γίνεται αντικείμενο σφετερισμού.
Συλλογικές και διαταξικές συνεννοήσεις δεν είναι δυνατόν να λάβουν χώρα, ειδικά σε συγκυρίες όξυνσης των αντιθέσεων. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Και όχι μόνο λόγω της εγχώριας κουλτούρας του νεοέλληνα, ή των νέων τάσεων που παγιώνονται και δημιουργούν συνθήκες σύγχρονης Βαβέλ.
Η σύγκρουση συμφερόντων είναι αδυσώπητη και αλλάζει συχνά πυκνά τα κατώτατα όρια συνεκτικότητας. Περιορίζοντας και τα όποια περιθώρια ελιγμών. Όταν, μάλιστα, διαταράσσονται οι σταθερές δεκαετιών, τότε όλα αυτά λαμβάνουν πολύ πιο έντονη χροιά. Τότε, οι σύγχρονες επαναστάσεις του εφικτού γίνονται ανάσα επιβίωσης και όχι σταγόνα αξιοπρέπειας...
Πρέπει σε αυτή τη χώρα να μάθουμε επιτέλους τον εαυτό μας και να δηλώσουμε ευθαρσώς το πού το πάει ο καθένας από εμάς. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε έγκαιρα να εκτιμήσουμε ευρύτερες τάσεις και κινητικότητες.
Ύστερα, ενδεχομένως, θα μπορούμε να καταμετρήσουμε διαθεσιμότητες και συμμετοχές, αλλά και να διαπιστώσουμε δυναμικές. Τουλάχιστον μετά το παιχνίδι θα είναι πιο σοβαρό και ας είναι αβέβαιη η όποια κατάληξη...
Πλησιάζει, εξάλλου, το 2021. Τότε η επέτειος του 1821 θα αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερη έμφαση και περισσότερα περιτυλίγματα. Όμως, ενδέχεται σε δύο χρόνια από τώρα η συλλογική μας ταυτότητα να έχει τόσα πολλά επιπλέον σημεία περιγραφής της, που στην πραγματικότητα το μερίδιο της κάθε έκλαμψης να είναι μικρότερο...
Κώστας Μαρουντας
NoNews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Μάνος δεν θέλει να μείνει στα Γιάννινα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ Κόψε το γάλα και την ζάχαρη από τον καφέ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
