2019-03-30 00:09:45
«Η κανονική αγορά στέγασης έχει πάντα ένα ρίσκο. Παίρνεις ένα δάνειο και κάποια στιγμή πρέπει να το ξεπληρώσεις. Έχεις και την πιθανότητα κάποια στιγμή να μη σου βγει αυτό το ρίσκο και να το χάσεις». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον υπουργό Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτο και έχουν μια δόση αλήθειας. Τα προβλήματα είναι ότι δεν μπορεί να γίνει καμία συζήτηση για «κανονικότητα» σε δάνεια που δόθηκαν προ κρίσης και ότι το ρίσκο δεν είναι το ίδιο για όλους, αλλά συνάδει με την ισχύ.
Ακριβώς πριν από αυτήν του την αναφορά, στην ομιλία του στη Βουλή ο Τσακαλώτος χρησιμοποίησε του παράδειγμα του «σύντροφου Νίκου»:
«Γενικά, στην κανονικότητα, αν εγώ κάνω μια συμφωνία με τον σύντροφό μου τον Νίκο ότι θα μου δώσει 50.000 ευρώ για να χτίσω ένα σπίτι, περιμένει ο σύντροφος ο Νίκος –πόσω μάλλον η τράπεζα- ότι κάποια στιγμή θα πάρει τα λεφτά του. Όσο και να με συμπαθεί, όσο και να είναι σύντροφος, κάποια στιγμή θα θέλει πίσω τα 50.000 ευρώ.»
Μπορούμε νομίζω να συμφωνήσουμε ότι γενικά αυτό ισχύει. Βέβαια, μπορεί ο σύντροφος Νίκος μαζί με τα 50.000 που δάνεισε σε σένα, να δάνεισε και μερικά εκατομμύρια σε πολλούς ακόμα και να μην θέλει, ή να μην φρόντισε να μπορεί να τα εισπράξει αλλά να κυνηγάει εσένα. Μπορεί επίσης, όταν ο σύντροφος Νίκος έπεσε έξω και τον παράτησε η παρέα του για να μην βρεθεί κι αυτή εκτεθειμένη, να χρηματοδοτήθηκε επανειλημμένα από τον σύντροφο Γιώργο, μέσω όμως δικών σου χρήματων, αλλά εσύ να χρωστάς ακόμα στον σύντροφο Νίκο.
Μπορεί, αν μεγαλώσουμε αρκετά τα ποσά, ο δανειστής σύντροφος Νίκος να χρηματοδότησε τη χώρα σου και όταν αυτή πτώχευσε, να συμφώνησαν όλοι ότι η καλύτερη λύση είναι να την ξαναχρηματοδοτήσει με ακόμα μεγαλύτερα δάνεια, ώστε να αποπληρώνονται τα παλαιότερα. Επίσης, ο σύντροφος μπορεί να δανείζει μεν 50.000, αλλά ζητάει πίσω περισσότερα. Αυτό συμβαίνει γιατί σε μια τέτοια συναλλαγή δεν αναλαμβάνει ρίσκο μόνο ο δανειζόμενος, αλλά και ο δανειστής.
Αλλά με το σύστημα που επικρατεί σήμερα, η έκθεση στο ρίσκο έχει σχέση με την ισχύ. Μπορεί για παράδειγμα, να κάνεις μία «επένδυση» για να φτιάξεις αυτοκινητόδρομους και να αποκομίζεις έσοδα από τα διόδια και αν πέσεις έξω στα έσοδα, λόγω μειωμένης κίνησης, να μην έχεις ρίσκο, γιατί θα σε χρηματοδοτεί το κράτος. Μπορεί να είσαι ολιγάρχης και να έχεις προβλήματα με το νόμο, αλλά να μειώνεις το ρίσκο σου, αγοράζοντας ΜΜΕ και ποδοσφαιρική ομάδα ή να θες να χτίσεις ένα γήπεδο με τα έσοδα δικά σου και να σε πληρώνει η Περιφέρεια Αττικής.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Θάνου Καμήλαλη, ΕΔΩ...
πηγη thepressproject.gr
Ακριβώς πριν από αυτήν του την αναφορά, στην ομιλία του στη Βουλή ο Τσακαλώτος χρησιμοποίησε του παράδειγμα του «σύντροφου Νίκου»:
«Γενικά, στην κανονικότητα, αν εγώ κάνω μια συμφωνία με τον σύντροφό μου τον Νίκο ότι θα μου δώσει 50.000 ευρώ για να χτίσω ένα σπίτι, περιμένει ο σύντροφος ο Νίκος –πόσω μάλλον η τράπεζα- ότι κάποια στιγμή θα πάρει τα λεφτά του. Όσο και να με συμπαθεί, όσο και να είναι σύντροφος, κάποια στιγμή θα θέλει πίσω τα 50.000 ευρώ.»
Μπορούμε νομίζω να συμφωνήσουμε ότι γενικά αυτό ισχύει. Βέβαια, μπορεί ο σύντροφος Νίκος μαζί με τα 50.000 που δάνεισε σε σένα, να δάνεισε και μερικά εκατομμύρια σε πολλούς ακόμα και να μην θέλει, ή να μην φρόντισε να μπορεί να τα εισπράξει αλλά να κυνηγάει εσένα. Μπορεί επίσης, όταν ο σύντροφος Νίκος έπεσε έξω και τον παράτησε η παρέα του για να μην βρεθεί κι αυτή εκτεθειμένη, να χρηματοδοτήθηκε επανειλημμένα από τον σύντροφο Γιώργο, μέσω όμως δικών σου χρήματων, αλλά εσύ να χρωστάς ακόμα στον σύντροφο Νίκο.
Μπορεί, αν μεγαλώσουμε αρκετά τα ποσά, ο δανειστής σύντροφος Νίκος να χρηματοδότησε τη χώρα σου και όταν αυτή πτώχευσε, να συμφώνησαν όλοι ότι η καλύτερη λύση είναι να την ξαναχρηματοδοτήσει με ακόμα μεγαλύτερα δάνεια, ώστε να αποπληρώνονται τα παλαιότερα. Επίσης, ο σύντροφος μπορεί να δανείζει μεν 50.000, αλλά ζητάει πίσω περισσότερα. Αυτό συμβαίνει γιατί σε μια τέτοια συναλλαγή δεν αναλαμβάνει ρίσκο μόνο ο δανειζόμενος, αλλά και ο δανειστής.
Αλλά με το σύστημα που επικρατεί σήμερα, η έκθεση στο ρίσκο έχει σχέση με την ισχύ. Μπορεί για παράδειγμα, να κάνεις μία «επένδυση» για να φτιάξεις αυτοκινητόδρομους και να αποκομίζεις έσοδα από τα διόδια και αν πέσεις έξω στα έσοδα, λόγω μειωμένης κίνησης, να μην έχεις ρίσκο, γιατί θα σε χρηματοδοτεί το κράτος. Μπορεί να είσαι ολιγάρχης και να έχεις προβλήματα με το νόμο, αλλά να μειώνεις το ρίσκο σου, αγοράζοντας ΜΜΕ και ποδοσφαιρική ομάδα ή να θες να χτίσεις ένα γήπεδο με τα έσοδα δικά σου και να σε πληρώνει η Περιφέρεια Αττικής.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Θάνου Καμήλαλη, ΕΔΩ...
πηγη thepressproject.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΙΣΘ: πληρωμές ΕΤΕΑΕΠ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
