2019-04-06 10:51:27
Ξεκίνησε για την Αθήνα ανεβαίνοντας στο τρένο των 11.35 το βράδυ. Στα 50 του χρόνια το βραδινό αυτό ταξίδι ήταν ένα από τα δεκάδες που είχε κάνει τα τελευταία 15 χρόνια, αφού
καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ζούσε εκεί, όμως από το 2002 εργάζονταν ως δημοσιογράφος σε μεγάλη εφημερίδα των Αθηνών. Δεν ήταν όμως μια επιστροφή, όπως τις άλλες φορές (αυτή τη φορά ούτε δουλειά υπήρχε-η εφημερίδα είχε κλείσει από το 2012) αλλά ούτε διακοπές μπορούσε να κάνει λόγω οικονομικής… ασφυξίας.
Σκοπός του ταξιδιού, ήταν η ενοικίαση του διαμερίσματος που είχε αγοράσει το 2006 -μέσω στεγαστικού δανείου- τότε που η δουλειά έτρεχε κανονικά και οι προοπτικές υπόσχονταν μια άνετη διαβίωση. Το δε σπίτι, είχε μείνει ανοίκιαστο τα περισσότερα (από το 2012) χρόνια- εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που λειτούργησαν περισσότερο ως φιλοξενία για λόγους συντήρησης (με ένα ελάχιστο επιμίσθιο ως αναγνώριση από την πλευρά ορισμένων φίλων που έμειναν εκεί έως ότου βρουν άλλη κατοικία) και ο τελευταίος ένοικος με τον οποίο ο ιδιοκτήτης δεν είχε προλάβει να συντάξει συμβόλαιο, είχε εξαφανιστεί αιφνίδια τους δύο τελευταίους μήνες.
Καθώς μάλιστα το δάνειο του σπιτιού αποπληρωνόταν μέσω ρύθμισης στον περίφημο -και σωτήριο για τον άνεργο δημοσιογράφο που μετά βίας τα έβγαζε πέρα με τη γυναίκα του και το παιδί του- νόμο Κατσέλη (είχε υπαχθεί στις σχετικές ρυθμίσεις το 2014) το ενοίκιο ήταν μονόδρομος.
Συμβόλαιο
Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ευτράπελα. Ο εξαφανισθείς ένοικος που είχε πρωτοδεί το σπίτι ως ελαιοχρωματιστής -δηλωμένος ως βορειοηπειρώτης- ζήτησε από τον ιδιοκτήτη να μείνει λίγο παραπάνω και μάλιστα να πληρώσει, συντάσσοντας το συμβόλαιο μέσω λογιστών των δύο πλευρών. Με την προοπτική της συμφωνίας να δείχνει περισσότερο από πιθανή, ο επίδοξος ένοικος είχε προπληρώσει τους τρεις πρώτους μήνες στον ιδιοκτήτη επιτυγχάνοντας τον σκοπό του και να εγκατασταθεί σε μια καλή, ήσυχη και χωρίς εγκληματικότητα περιοχή.
Συμβόλαιο τελικά δε συνετάχθη αφού ο ιδιοκτήτης δύσκολα άντεχε το βάρος ενός ταξιδιού στην Αθήνα, ο δε ένοικος, απέφευγε συστηματικά την επαφή -είτε τηλεφωνική είτε μέσω Skype ή e-mail.
Όπως απεδείχθη λίγους μήνες μετά, ο …ελαιοχρωματιστής ήταν διακινητής κοκαΐνης, μέλος συμμορίας που χρησιμοποιούσε το σπίτι ως ασφαλές καταφύγιο, διατηρώντας παράλληλα επαφές με τις διασυνδέσεις του στην Αλβανία.
Τα παραπάνω αποκαλύφθηκαν με την είσοδο του δημοσιογράφου στο σπίτι, με κλειδαρά και αναπόφευκτη διάπραξη αυτοδικίας -καθώς οι ένοικοι έλειπαν- προκειμένου να ελέγξει την περιουσία του.
Για να μην πολυλογούμε, ο ιδιοκτήτης έκπληκτος βρήκε δύο πιάτα με ίχνη κοκαΐνης, ζυγαριά ακριβείας, νοθευτικές ουσίες για την αύξηση του βάρους του διεγερτικού σκευάσματος και το χειρότερο απ’ όλα… ένα πιστόλι και αρκετές δεκάδες -ίσως και εκατοντάδες- σφαίρες στα ράφια της βιβλιοθήκης.
Η κοκαΐνη
Κατά τα άλλα το σπίτι ήταν σε καλή… σχετικά, κατάσταση, μόνο που το υπνοδωμάτιο έδινε την εντύπωση πως όποιοι έμεναν εκεί ήταν έτοιμοι να εξαφανιστούν: βαλίτσες γεμάτες, πακέτα, έγγραφα εδώ κι εκεί, μικροαντικείμενα κ.α.
Ο δημοσιογράφος κάλεσε την αστυνομία και ένα… επεισόδιο της γνωστής τηλεοπτικής αμερικάνικης αστυνομικής σειράς NCIS… γυρίστηκε τις επόμενες ώρες στο διαμέρισμα. Η έρευνα δεν αποκάλυψε πολλά παραπάνω -εκτός από τη συλλογή, πιθανότατα πολύτιμων για τις διωκτικές αρχές, αποτυπωμάτων που ίσως οδηγούσαν στο μέλλον στην εξιχνίαση άλλων ανοικτών ακόμα, υποθέσεων.
Το διαμέρισμα σφραγίστηκε, ο ιδιοκτήτης βρέθηκε χωρίς… ευρώ, αφού είχε πληρώσει τον κλειδαρά αλλά δεν είχε και σπίτι να μείνει! Η υπόσχεση της αστυνομίας για αποσφράγιση του σπιτιού μετά την αποστολή του κλειδιού και του αποδεικτικού υλικού της έρευνας, στο Ειρηνοδικείο Καλλιθέας δεν τηρήθηκε.
Και κάπου εδώ αρχίζει το σουρεαλιστικό εξάμηνο που ο δημοσιογράφος έμελλε να ζήσει.
Η ειρηνοδίκης επιστρέφει το κλειδί στην αστυνομία Ν. Σμύρνης με την αιτιολογία ύπαρξης στη δικογραφία υλικού με ποινικές προεκτάσεις και η αστυνομία το στέλνει στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.
Η γραφειοκρατική τρέλα
Ο τρελαμένος πλέον από την απίστευτη ταλαιπωρία αλλά –το κυριότερο- από την αδιαφορία των αρχών, στο σύνολο τους, δημοσιογράφος προσλαμβάνει δικηγόρο, βάζοντας κι άλλο το χέρι σε μια άδεια… τσέπη που γέμιζε για να αδειάσει άμεσα, μόνο με βοήθεια φίλων και συγγενών. Η δε δικογραφία… χάνεται εν μέσω καλοκαιριού με τα δικαστήρια να υπολειτουργούν και τα ταξίδια Θεσσαλονίκης προς Αθήνα μετ’ επιστροφής γίνονται πια… συνήθεια. Πως λέμε Παγκράτι – Κολιάτσου; Ε, κάτι παρόμοιο Οι μήνες περνούν, οι λογαριασμοί τρέχουν, ο δημοσιογράφος έχει χάσει και το τελευταίο μέσο είσπραξης κάποιου μικρού ποσού στο οποίο θα στήριζε την επιβίωση της οικογένειάς του και τίποτα δεν δείχνει πως το σπίτι θα ανοίξει σύντομα.
Τελικά, ο …από μηχανής θεός έρχεται μέσω …ΔΕΗ αφού -μάλλον- κάποιο βραχυκύκλωμα «ρίχνει» τον γενικό διακόπτη του ρεύματος με αποτέλεσμα τα τρόφιμα στο ψυγείο να αρχίζουν να αποσυντίθενται και η δυσοσμία γίνεται αφόρητη. Ο ιδιοκτήτης έρχεται ξανά, πληρώνοντας πλέον και για πολλοστή φορά, όχι μόνο ναύλα αλλά και ξενοδοχείο, αφού έχει εξαντλήσει κάθε πιθανότητα φιλοξενίας σε φίλους και γνωστούς.
Ακολουθούν παραστάσεις σε Εισαγγελίες, υπηρεσίες Υγειονομικού ενδιαφέροντος (τομείς δημόσιας υγείας Νότιου τομέα, υγειονομικό τμήμα Δήμου Νέας Σμύρνης κλπ) και μετά από σχεδόν μισό χρόνο, κάτι αρχίζει να κινείται αφού το θέμα πλέον απειλεί τη δημόσια υγεία.
Αποσφράγιση και ευθύνες
Είναι περιττό να αναφέρουμε τις ευθύνες του κάθε εμπλεκόμενου, συνοδεία ονοματεπωνύμων και βαθμών ή επαγγελμάτων ή λειτουργημάτων – όλα τα επίσημα έγγραφα, η πορεία της υπόθεσης που σύμφωνα με τις αρχές (εν γένει…) δεν είχε κάποιο δεδικασμένο προηγούμενο, τα έξοδα του ιδιοκτήτη του σπιτιού και οι φθορές που ακολούθησαν την επί μήνες ΑΝΑΙΤΙΑ εν τέλει σφράγιση ενός χώρου στον οποίο, αναφορικά με τη συλλογή υλικού ερευνητικού και ποινικού ενδιαφέροντος, η έρευνα των αρχών είχε ολοκληρωθεί, βρίσκονται στη διάθεση του site.
Ειδική μνεία όμως, αξίζει να γίνει στην υπεύθυνη υγειονομικού τμήματος του δήμου Ν. Σμύρνης κα Τσώνη, που ήταν η ΜΟΝΗ δημόσια λειτουργός που αντελήφθη το παράλογο της ιστορίας και κινήθηκε με πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, ταχύτητα και με το ενδιαφέρον που αρμόζει στο επαγγελματικό της καθήκον, κάνοντας γρήγορα και απλά αυτό που έπρεπε να γίνει από τις πρώτες 2, 3 εβδομάδες: Κάλεσε συνεργείο καθαρισμού, κλειδαρά, και το σπίτι – ω, του θαύματος και παρουσία ενός αστυνομικού (έτσι για το… γ….το) – αποσφραγίστηκε και παραδόθηκε με νέα πλέον κλειδαριά στον ιδιοκτήτη του που πλέον είχε να αντιμετωπίσει μια σειρά φθορών που ξεκινούσαν από την απολύμανση και κατέληξαν στην, σχεδόν, πλήρη ανακαίνιση των περισσότερων χώρων.
Υ.Γ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η δικογραφία είχε χαθεί από το αρμόδιο γραφείο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών για ένα δίμηνο περίπου, για να βρεθεί λίγο αργότερα, ενώ δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε τις απειλές που δέχονταν και συνεχίζει να δέχεται -τηλεφωνικά- ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος από τους πρώην ενοίκους.
Τέλος, αλλά όχι τελευταίο ως προς τη σημασία του, αξίζει να σημειωθεί πως το fund που αγόρασε το στεγαστικό δάνειο αντί άγνωστου ποσού από την τράπεζα που το χορήγησε (έχοντας ήδη εισπράξει -η τράπεζα- περίπου 30.000 ευρώ και απαιτούσε κατά την εκδίκαση της υπόθεσης στο ειρηνοδικείο για την υπαγωγή του οφειλέτη-δημοσιογράφου το ποσό των 90.000 ευρώ) σήμερα ζητά από τον οφειλέτη …118.000 ευρώ εφάπαξ με την προϋπόθεση προκαταβολής 5.000 ευρώ -αλλιώς προσφέρει την … «ευνοϊκή» ρύθμιση των 611 ευρώ μηνιαίως για τα επόμενα 20 χρόνια (…), δηλ. σχεδόν την αγορά του διαμερίσματος από την αρχή και αγνοώντας την εφάπαξ προσφορά 45.000 ευρώ από τον οφειλέτη ο οποίος έτσι αγγίζει ένα συνολικό ποσό προσφοράς μεγαλύτερο των 70.000 ευρώ για ένα διαμέρισμα 70 τ.μ. στη Ν. Σμύρνη. Και μιλάμε για έναν δημοσιογράφο, στον οποίο οφείλονται δεδουλευμένα και αποζημιώσεις χρόνων, με οκτώ χρόνια συνεχούς ανεργίας και εκκαθαριστικά που δεν ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ ΣΥΝΟΛΙΚΑ τα τελευταία τρία χρόνια αλλά και δεν έχουν ξεπεράσει τα 25.000 ευρώ ολόκληρη την τελευταία επταετία!
*Η εκδίκαση της υπόθεσης που θα αφορά την τελική τιμή αγοράς του διαμερίσματος είτε από τον δανειολήπτη είτε από άλλον αγοραστή μέσω πλειστηριασμού ή άλλης διαδικασίας έχει οριστεί στις 20 Φεβρουαρίου 2020.
dikastiko.gr
καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ζούσε εκεί, όμως από το 2002 εργάζονταν ως δημοσιογράφος σε μεγάλη εφημερίδα των Αθηνών. Δεν ήταν όμως μια επιστροφή, όπως τις άλλες φορές (αυτή τη φορά ούτε δουλειά υπήρχε-η εφημερίδα είχε κλείσει από το 2012) αλλά ούτε διακοπές μπορούσε να κάνει λόγω οικονομικής… ασφυξίας.
Σκοπός του ταξιδιού, ήταν η ενοικίαση του διαμερίσματος που είχε αγοράσει το 2006 -μέσω στεγαστικού δανείου- τότε που η δουλειά έτρεχε κανονικά και οι προοπτικές υπόσχονταν μια άνετη διαβίωση. Το δε σπίτι, είχε μείνει ανοίκιαστο τα περισσότερα (από το 2012) χρόνια- εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που λειτούργησαν περισσότερο ως φιλοξενία για λόγους συντήρησης (με ένα ελάχιστο επιμίσθιο ως αναγνώριση από την πλευρά ορισμένων φίλων που έμειναν εκεί έως ότου βρουν άλλη κατοικία) και ο τελευταίος ένοικος με τον οποίο ο ιδιοκτήτης δεν είχε προλάβει να συντάξει συμβόλαιο, είχε εξαφανιστεί αιφνίδια τους δύο τελευταίους μήνες.
Καθώς μάλιστα το δάνειο του σπιτιού αποπληρωνόταν μέσω ρύθμισης στον περίφημο -και σωτήριο για τον άνεργο δημοσιογράφο που μετά βίας τα έβγαζε πέρα με τη γυναίκα του και το παιδί του- νόμο Κατσέλη (είχε υπαχθεί στις σχετικές ρυθμίσεις το 2014) το ενοίκιο ήταν μονόδρομος.
Συμβόλαιο
Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ευτράπελα. Ο εξαφανισθείς ένοικος που είχε πρωτοδεί το σπίτι ως ελαιοχρωματιστής -δηλωμένος ως βορειοηπειρώτης- ζήτησε από τον ιδιοκτήτη να μείνει λίγο παραπάνω και μάλιστα να πληρώσει, συντάσσοντας το συμβόλαιο μέσω λογιστών των δύο πλευρών. Με την προοπτική της συμφωνίας να δείχνει περισσότερο από πιθανή, ο επίδοξος ένοικος είχε προπληρώσει τους τρεις πρώτους μήνες στον ιδιοκτήτη επιτυγχάνοντας τον σκοπό του και να εγκατασταθεί σε μια καλή, ήσυχη και χωρίς εγκληματικότητα περιοχή.
Συμβόλαιο τελικά δε συνετάχθη αφού ο ιδιοκτήτης δύσκολα άντεχε το βάρος ενός ταξιδιού στην Αθήνα, ο δε ένοικος, απέφευγε συστηματικά την επαφή -είτε τηλεφωνική είτε μέσω Skype ή e-mail.
Όπως απεδείχθη λίγους μήνες μετά, ο …ελαιοχρωματιστής ήταν διακινητής κοκαΐνης, μέλος συμμορίας που χρησιμοποιούσε το σπίτι ως ασφαλές καταφύγιο, διατηρώντας παράλληλα επαφές με τις διασυνδέσεις του στην Αλβανία.
Τα παραπάνω αποκαλύφθηκαν με την είσοδο του δημοσιογράφου στο σπίτι, με κλειδαρά και αναπόφευκτη διάπραξη αυτοδικίας -καθώς οι ένοικοι έλειπαν- προκειμένου να ελέγξει την περιουσία του.
Για να μην πολυλογούμε, ο ιδιοκτήτης έκπληκτος βρήκε δύο πιάτα με ίχνη κοκαΐνης, ζυγαριά ακριβείας, νοθευτικές ουσίες για την αύξηση του βάρους του διεγερτικού σκευάσματος και το χειρότερο απ’ όλα… ένα πιστόλι και αρκετές δεκάδες -ίσως και εκατοντάδες- σφαίρες στα ράφια της βιβλιοθήκης.
Η κοκαΐνη
Κατά τα άλλα το σπίτι ήταν σε καλή… σχετικά, κατάσταση, μόνο που το υπνοδωμάτιο έδινε την εντύπωση πως όποιοι έμεναν εκεί ήταν έτοιμοι να εξαφανιστούν: βαλίτσες γεμάτες, πακέτα, έγγραφα εδώ κι εκεί, μικροαντικείμενα κ.α.
Ο δημοσιογράφος κάλεσε την αστυνομία και ένα… επεισόδιο της γνωστής τηλεοπτικής αμερικάνικης αστυνομικής σειράς NCIS… γυρίστηκε τις επόμενες ώρες στο διαμέρισμα. Η έρευνα δεν αποκάλυψε πολλά παραπάνω -εκτός από τη συλλογή, πιθανότατα πολύτιμων για τις διωκτικές αρχές, αποτυπωμάτων που ίσως οδηγούσαν στο μέλλον στην εξιχνίαση άλλων ανοικτών ακόμα, υποθέσεων.
Το διαμέρισμα σφραγίστηκε, ο ιδιοκτήτης βρέθηκε χωρίς… ευρώ, αφού είχε πληρώσει τον κλειδαρά αλλά δεν είχε και σπίτι να μείνει! Η υπόσχεση της αστυνομίας για αποσφράγιση του σπιτιού μετά την αποστολή του κλειδιού και του αποδεικτικού υλικού της έρευνας, στο Ειρηνοδικείο Καλλιθέας δεν τηρήθηκε.
Και κάπου εδώ αρχίζει το σουρεαλιστικό εξάμηνο που ο δημοσιογράφος έμελλε να ζήσει.
Η ειρηνοδίκης επιστρέφει το κλειδί στην αστυνομία Ν. Σμύρνης με την αιτιολογία ύπαρξης στη δικογραφία υλικού με ποινικές προεκτάσεις και η αστυνομία το στέλνει στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.
Η γραφειοκρατική τρέλα
Ο τρελαμένος πλέον από την απίστευτη ταλαιπωρία αλλά –το κυριότερο- από την αδιαφορία των αρχών, στο σύνολο τους, δημοσιογράφος προσλαμβάνει δικηγόρο, βάζοντας κι άλλο το χέρι σε μια άδεια… τσέπη που γέμιζε για να αδειάσει άμεσα, μόνο με βοήθεια φίλων και συγγενών. Η δε δικογραφία… χάνεται εν μέσω καλοκαιριού με τα δικαστήρια να υπολειτουργούν και τα ταξίδια Θεσσαλονίκης προς Αθήνα μετ’ επιστροφής γίνονται πια… συνήθεια. Πως λέμε Παγκράτι – Κολιάτσου; Ε, κάτι παρόμοιο Οι μήνες περνούν, οι λογαριασμοί τρέχουν, ο δημοσιογράφος έχει χάσει και το τελευταίο μέσο είσπραξης κάποιου μικρού ποσού στο οποίο θα στήριζε την επιβίωση της οικογένειάς του και τίποτα δεν δείχνει πως το σπίτι θα ανοίξει σύντομα.
Τελικά, ο …από μηχανής θεός έρχεται μέσω …ΔΕΗ αφού -μάλλον- κάποιο βραχυκύκλωμα «ρίχνει» τον γενικό διακόπτη του ρεύματος με αποτέλεσμα τα τρόφιμα στο ψυγείο να αρχίζουν να αποσυντίθενται και η δυσοσμία γίνεται αφόρητη. Ο ιδιοκτήτης έρχεται ξανά, πληρώνοντας πλέον και για πολλοστή φορά, όχι μόνο ναύλα αλλά και ξενοδοχείο, αφού έχει εξαντλήσει κάθε πιθανότητα φιλοξενίας σε φίλους και γνωστούς.
Ακολουθούν παραστάσεις σε Εισαγγελίες, υπηρεσίες Υγειονομικού ενδιαφέροντος (τομείς δημόσιας υγείας Νότιου τομέα, υγειονομικό τμήμα Δήμου Νέας Σμύρνης κλπ) και μετά από σχεδόν μισό χρόνο, κάτι αρχίζει να κινείται αφού το θέμα πλέον απειλεί τη δημόσια υγεία.
Αποσφράγιση και ευθύνες
Είναι περιττό να αναφέρουμε τις ευθύνες του κάθε εμπλεκόμενου, συνοδεία ονοματεπωνύμων και βαθμών ή επαγγελμάτων ή λειτουργημάτων – όλα τα επίσημα έγγραφα, η πορεία της υπόθεσης που σύμφωνα με τις αρχές (εν γένει…) δεν είχε κάποιο δεδικασμένο προηγούμενο, τα έξοδα του ιδιοκτήτη του σπιτιού και οι φθορές που ακολούθησαν την επί μήνες ΑΝΑΙΤΙΑ εν τέλει σφράγιση ενός χώρου στον οποίο, αναφορικά με τη συλλογή υλικού ερευνητικού και ποινικού ενδιαφέροντος, η έρευνα των αρχών είχε ολοκληρωθεί, βρίσκονται στη διάθεση του site.
Ειδική μνεία όμως, αξίζει να γίνει στην υπεύθυνη υγειονομικού τμήματος του δήμου Ν. Σμύρνης κα Τσώνη, που ήταν η ΜΟΝΗ δημόσια λειτουργός που αντελήφθη το παράλογο της ιστορίας και κινήθηκε με πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, ταχύτητα και με το ενδιαφέρον που αρμόζει στο επαγγελματικό της καθήκον, κάνοντας γρήγορα και απλά αυτό που έπρεπε να γίνει από τις πρώτες 2, 3 εβδομάδες: Κάλεσε συνεργείο καθαρισμού, κλειδαρά, και το σπίτι – ω, του θαύματος και παρουσία ενός αστυνομικού (έτσι για το… γ….το) – αποσφραγίστηκε και παραδόθηκε με νέα πλέον κλειδαριά στον ιδιοκτήτη του που πλέον είχε να αντιμετωπίσει μια σειρά φθορών που ξεκινούσαν από την απολύμανση και κατέληξαν στην, σχεδόν, πλήρη ανακαίνιση των περισσότερων χώρων.
Υ.Γ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η δικογραφία είχε χαθεί από το αρμόδιο γραφείο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών για ένα δίμηνο περίπου, για να βρεθεί λίγο αργότερα, ενώ δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε τις απειλές που δέχονταν και συνεχίζει να δέχεται -τηλεφωνικά- ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος από τους πρώην ενοίκους.
Τέλος, αλλά όχι τελευταίο ως προς τη σημασία του, αξίζει να σημειωθεί πως το fund που αγόρασε το στεγαστικό δάνειο αντί άγνωστου ποσού από την τράπεζα που το χορήγησε (έχοντας ήδη εισπράξει -η τράπεζα- περίπου 30.000 ευρώ και απαιτούσε κατά την εκδίκαση της υπόθεσης στο ειρηνοδικείο για την υπαγωγή του οφειλέτη-δημοσιογράφου το ποσό των 90.000 ευρώ) σήμερα ζητά από τον οφειλέτη …118.000 ευρώ εφάπαξ με την προϋπόθεση προκαταβολής 5.000 ευρώ -αλλιώς προσφέρει την … «ευνοϊκή» ρύθμιση των 611 ευρώ μηνιαίως για τα επόμενα 20 χρόνια (…), δηλ. σχεδόν την αγορά του διαμερίσματος από την αρχή και αγνοώντας την εφάπαξ προσφορά 45.000 ευρώ από τον οφειλέτη ο οποίος έτσι αγγίζει ένα συνολικό ποσό προσφοράς μεγαλύτερο των 70.000 ευρώ για ένα διαμέρισμα 70 τ.μ. στη Ν. Σμύρνη. Και μιλάμε για έναν δημοσιογράφο, στον οποίο οφείλονται δεδουλευμένα και αποζημιώσεις χρόνων, με οκτώ χρόνια συνεχούς ανεργίας και εκκαθαριστικά που δεν ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ ΣΥΝΟΛΙΚΑ τα τελευταία τρία χρόνια αλλά και δεν έχουν ξεπεράσει τα 25.000 ευρώ ολόκληρη την τελευταία επταετία!
*Η εκδίκαση της υπόθεσης που θα αφορά την τελική τιμή αγοράς του διαμερίσματος είτε από τον δανειολήπτη είτε από άλλον αγοραστή μέσω πλειστηριασμού ή άλλης διαδικασίας έχει οριστεί στις 20 Φεβρουαρίου 2020.
dikastiko.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
H Λάρισα επιτηρεί τη Βόρεια Μακεδονία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
