ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

«Η Ελλάδα βρίσκεται σε δοκιμαστικό σωλήνα» λέει ο σκηνοθέτης Άγγελος Αμπάζογλου

ΘεσσαλονίκηΕκτενές αφιέρωμα στο έργο του σκηνοθέτη Άγγελου Αμπάζογλου, Έλληνα της διασποράς, που μεγάλωσε και ζει στη Γαλλία, πραγματοποιεί το 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Μιλώντας για την ελληνική κρίση ο κ. Αμπάζογλου λέει: «Η Ελλάδα σήμερα είναι στο δοκιμαστικό σωλήνα, προκειμένου να διαπιστωθεί πώς θα "σπάσει" εντελώς αυτό το μοντέλο, για να μην μπορούμε να ελέγχουμε δημοκρατικά αυτούς που παίρνουν αποφάσεις».Η τελευταία του ταινία Τα.... γλυκά Όνειρα του Μουσταφά παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Φεστιβάλ Βερολίνου και αγκαλιάστηκε από το κοινό και τους διοργανωτές, δίνοντας στον 17χρονο πρωταγωνιστή του, Μουσταφά, λίγη από την αίγλη των πρωταγωνιστών του Χόλιγουντ. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Αμπάζογλου, «ο Μουσταφά, που δεν είχε βγει ποτέ πριν από τα σύνορα της Τουρκίας, έγινε για λίγο "Μπραντ Πιτ" στο Βερολίνο και άκουγε να φωνάζουν το όνομά του, είχε δε και πολλές θαυμάστριες!». Στα Γλυκά Όνειρα του Μουσταφά, μέσα από τη διαδικασία προετοιμασίας της τροφής, ο Αμπάζογλου, ψάχνει τις ρίζες του στην Κωνσταντινούπολη, απ' όπου κατάγεται ο πατέρας του, ανακαλύπτει αλλά και ξεδιπλώνει τη μεσογειακή κουλτούρα της μαγειρικής και των σχέσεων που αυτή δημιουργεί.Λέει χαρακτηριστικά: «Ο πατέρας μου ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος. Έφυγε νεαρός από Κωνσταντινούπολη, πήγε στις ΗΠΑ και σε ηλικία 22 ετών κατείχε διδακτορικό τίτλο. Πάντα ήμουν στη σκιά του, πάντα προσπαθούσε να μου "περάσει" όλα όσα ήταν. Θυμάμαι ότι στην πρώτη δημοτικού με ξυπνούσε στις 5 το πρωί και μέχρι να φτάσει η ώρα να πάω στο σχολείο, μού έκανε μάθημα για να μου μάθει θέατρο, αστρονομία, φυσική κλπ. » Τον έχασα σε ηλικία 14 ετών και όταν ήθελα να τον ρωτήσω τόσα πράγματα, δεν τον είχα πια κοντά μου. Έτσι πήγα στην Τουρκία για να καταλάβω τι είχε μέσα του, πώς μεγάλωσε. Δεν είχα άλλον τρόπο να μιλήσω μαζί του. Και επειδή η παιδική ηλικία είναι η γλύκα, η καραμέλα, το γλύκισμα, βρήκα ένα εργαστήριο μπακλαβατζήδων, όπου τα παιδιά από 10 χρονών μαθαίνουν την τέχνη του πατέρα τους». Τι γεύση άφησε στον σκηνοθέτη η συμμετοχή της ταινίας του στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου; «Το συγκεκριμένο Φεστιβάλ είναι πολύ λιγότερο φιλικό από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που έχει διαφορετική αύρα… Εδώ μπορεί να συναντήσεις 10.000 ανθρώπους. Στο Βερολίνο υπάρχει μια γιγάντια βιομηχανία, αλλά μπορεί να μην συναντήσεις παρά... τον εαυτό σου και μερικούς δημοσιογράφους. Οι αίθουσες, τεράστιες, χωράνε 1200 άτομα και πρέπει να πω ότι το μεγαλύτερο δώρο για μένα ήταν όταν μετά την ταινία ο κόσμος δεν ήθελε να φύγει» παρατήρησε ο κ. Αμπάζογλου. Η ταινία Τα γλυκά όνειρα του Μουσταφά προβάλλεται την Τρίτη 13 Μαρτίου στις 18:00, στο Ολύμπιον και την Πέμπτη 15 Μαρτίου στη 13:00 στην ίδια αίθουσα. Ο Άγγελος Αμπάζογλου ξεκίνησε την καριέρα του σπουδάζοντας ηθοποιός. Στην πορεία, τού είπαν ότι παραείναι έξυπνος για ηθοποιός και θα ήταν καλύτερο να γίνει σκηνοθέτης. Έκτοτε έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις, ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά σπότ. Η θεματολογία των ντοκιμαντέρ του είναι ευρεία. Κι ενώ εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό μια ελληνική προβληματική, καταφέρνουν να την ξεπερνούν και να απευθύνονται στο διεθνές κοινό. Όπως λέει ο ίδιος: «Τα ντοκιμαντέρ μου, ελάχιστες σχέσεις έχουν, το ένα με το άλλο. Το κοινό τους είναι η τεράστια αγάπη που νιώθω για τον άνθρωπο. Με κάποιο τρόπο, πάντα βγαίνει από τις ταινίες μου αγάπη και τρυφερότητα. Ακόμα και η ταινία Βασίλης Ζαχάρωφ, ο Μυστηριώδης Έλληνας της Ευρώπης, που αφηγείται την ιστορία ενός εμπόρου όπλων ο οποίος είχε τόση επιρροή ώστε καθυστέρησε τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου επί ένα χρόνο, ήταν τρυφερή, παρόλο που εξηγεί πώς η οικονομία επηρεάζει τη ζωή και το θάνατο!»Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ προβάλλεται και η ταινία του σκηνοθέτη Καλημέρα, κύριε Μάρσαλ, στην οποία θα εντοπίσει κανείς αρκετές ομοιότητες, με τη σημερινή προσπάθεια της Δύσης να διασώσει την Ελλάδα. Σε ερώτησή μας στη συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε ο Άγγελος Αμπάζογλου, σχετικά με τη σημερινή κρίση και πώς πιστεύει ότι μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, απαντά:«Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, έχουμε τους προβολείς στραμμένους επάνω μας, όλοι μιλούν για εμάς και νομίζουμε ότι γίνεται εδώ κάτι σπουδαίο. Δεν συμβαίνει κάτι παραπάνω απ' ότι συμβαίνει στις άλλες χώρες. Αυτό που ζούμε εδώ ακαριαία και βίαια, με τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, συνέβη και αλλού, στη Γαλλία, στη Γερμανία. Μόνο που εκεί έγινε μέσα σε διάστημα 20 ετών. » Το πιο σημαντικό που συμβαίνει εδώ είναι η διάλυση του μοντέλου κράτους-έθνους. Μέχρι τώρα είχαμε μια εθνική οικογένεια και νομίζαμε ότι μπορούσαμε να ελέγχουμε το μέλλον μας, εκλέγοντας τους πολιτικούς - καλούς ή κακούς δεν έχει σημασία. Η Ελλάδα σήμερα είναι στο δοκιμαστικό σωλήνα, προκειμένου να διαπιστωθεί πώς θα "σπάσει" εντελώς αυτό το μοντέλο, για να μην μπορούμε να ελέγχουμε δημοκρατικά αυτούς που παίρνουν αποφάσεις» λέει ο σκηνοθέτης. Και συνεχίζει: «Οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού, από ανθρώπους χωρίς όνομα, από κέντρα εξουσίας αόρατα και οι πολιτικοί είναι απλώς μαριονέτες. Να πετάξουμε πέτρες… αλλά σε ποιον; Να κάψουμε τράπεζες; Και; Ξέρουμε ούτως ή άλλως ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από αλλού, όχι από αυτούς που ψηφίζουμε». Απαντώντας στο ερώτημα κατά πόσο φταίνε για αυτή την κατάσταση οι ίδιοι οι πολίτες, ο δημιουργός παρατήρησε: «Δεν θέλω να πω ότι φταίμε, δεν είμαι εγώ ο δικαστής να πω ποιος ο καλός ο κακός, να δικάσω και να τιμωρήσω, ωστόσο είχαμε κάπως ξεφύγει. Κάποια στιγμή είχαμε χάσει το μέτρο, κερδίσαμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, κάναμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι καλό να αισθάνεσαι περήφανος για τη χώρα σου, αλλά χάσαμε το μέτρο και αρχίσαμε να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας, με πανάκριβα αυτοκίνητα, βίλες, πισίνες… Βέβαια, αυτό συνέβη μετά από 50 χρόνια μιζέριας και η "τιμωρία" είναι για αυτά τα λίγα παραπάνω. Και επειδή κανείς δεν καταλαβαίνει την "τιμωρία" μας, γι’ αυτό και αισθανόμαστε τρομοκρατημένοι, φοβόμαστε για το πώς θα επιβιώσουμε, πώς θα πληρώσουμε τα χρέη μας. Αν φύγει από το μυαλό μας αυτή η τρομοκρατία, τότε θα σταθούμε στα πόδια μας και θα βρούμε λύσεις». Ksipnistere