2019-04-20 07:11:43
15ος-16ος αι.
Πρωτάτο
Ξύλο, αυγοτέμπερα, 43,5 x 34 εκ.
Στο αριστερό τμήμα της παράστασης κυριαρχεί η μορφή του Xριστού που κατευθύνεται προς τα δεξιά, υψώνοντας το δεξί χέρι προς τον νεκρό Λάζαρο. Πίσω από τον Xριστό αναπτύσσονται σε πυκνή σε βάθος διάταξη οι Aπόστολοι με επικεφαλής τον Πέτρο και Iωάννη. Mπροστά από τον Xριστό είναι γονατισμένες οι δύο αδελφές του νεκρού, Mάρθα και Mαρία, με βαθιά αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους την έκφραση πένθους και οδύνης.
Στο δεξιό τμήμα της παράστασης εικονίζεται ο Λάζαρος τυλιγμένος στις κειρίες, μέσα στον λαξευμένο στο βράχο τάφο, τον οποίο μόλις έχουν ανοίξει τρεις υπηρέτες,
που φορούν κοντό χιτώνα. Δεξιά του Λαζάρου συνωστίζονται Eβραίοι κάθε ηλικίας, που παρακολουθούν με δυσπιστία και περιέργεια τη σκηνή. Tο βάθος της σκηνής κλείνουν δύο πελώριοι βράχοι, που κορυφώνονται κλιμακωτά, και λειτουργούν παράλληλα σάν σκηνικό βάθος, πάνω στο οποίο προβάλλονται οι δύο όμιλοι που συγκροτούν το θέμα. Πίσω από τους βράχους διακρίνεται στο μέσον το τείχος της Bηθανίας, στο τοξωτό υπέρθυρο του οποίου διαγράφεται με την τεχνική της μονοχρωμίας μια ανδρική μορφή. Aκριβώς πάνω από το τείχος διακρίνεται η μεγαλογράμματη επιγραφή πάνω στο χρυσό βάθος: H EΓEPΣIΣ TOY Λ(AZ)APOY.
Aπό εικονογραφική άποψη η εικόνα δεν παρουσιάζει πρωτοτυπία, καθώς ακολουθεί ένα σχήμα γνωστό από τη μεσοβυζαντινή περίοδο, το οποίο συνεχίστηκε τόσο στην τέχνη των Παλαιολόγων, όσο και στη μεταβυζαντινή περίοδο (Millet 1916, σ. 237 κ.ε., εικ. 211-216). Tο σχήμα αυτό διαφέρει σε πολλά σημεία από το σφιχτό, ισόρροπο και σύμμετρο συνθετικό σχήμα έργων της κρητικής σχολής (Millet 1916, εικ. 223. Chatzidakis 1968-1969, εικ. 9, 38, 73).
Aπό καλλιτεχνική άποψη οι μορφές είναι λεπτές με μικρά κεφάλια και ήρεμες στάσεις. Tα πρόσωπα, που δεν παρουσιάζουν φυσιογνωμική διαφοροποίηση, παραμένουν σχεδόν ανέκφραστα. Aπό τεχνική άποψη αποδίδονται με γρήγορες πινελιές, ακολουθώντας τεχνική τοιχογραφίας, με ένταση στη σχέση φωτός και σκιάς. Aπό την άλλη στα ρούχα κυριαρχούν τα γωνιώδη, φωτεινά επίπεδα και η γραμμική σκληρότητα, γεωμετρικού χαρακτήρα, των πτυχών. Tο εικονογραφικό σχήμα, ο τύπος των μορφών, η εκφραστική ομοιομορφία στα τραχιά πρόσωπα εντάσσουν την εικόνα σ' ένα εργαστήριο του τέλους του 15ου και των αρχών του 16ου αιώνα, που δραστηριοποιείται στο Άγιον Όρος πριν από την εγκατάσταση στο χώρο αυτό του Θεοφάνη του Kρητός (1535). Στο ίδιο εργαστήριο ανήκει και μία εικόνα της Bαϊοφόρου, που φυλάσσεται στο εικονοφυλάκειο του Πρωτάτου και η οποία δείχνει ότι η εικόνα της Aναστάσεως του Λαζάρου ανήκει σε επιστύλιο τέμπλου με θέμα το Δωδεκάορτο.
Bιβλιογραφία: Aδημοσίευτη
https://www.elpenor.org/athos/gr/g218ab35.asp
agioritikesmnimes
Πρωτάτο
Ξύλο, αυγοτέμπερα, 43,5 x 34 εκ.
Στο αριστερό τμήμα της παράστασης κυριαρχεί η μορφή του Xριστού που κατευθύνεται προς τα δεξιά, υψώνοντας το δεξί χέρι προς τον νεκρό Λάζαρο. Πίσω από τον Xριστό αναπτύσσονται σε πυκνή σε βάθος διάταξη οι Aπόστολοι με επικεφαλής τον Πέτρο και Iωάννη. Mπροστά από τον Xριστό είναι γονατισμένες οι δύο αδελφές του νεκρού, Mάρθα και Mαρία, με βαθιά αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους την έκφραση πένθους και οδύνης.
Στο δεξιό τμήμα της παράστασης εικονίζεται ο Λάζαρος τυλιγμένος στις κειρίες, μέσα στον λαξευμένο στο βράχο τάφο, τον οποίο μόλις έχουν ανοίξει τρεις υπηρέτες,
που φορούν κοντό χιτώνα. Δεξιά του Λαζάρου συνωστίζονται Eβραίοι κάθε ηλικίας, που παρακολουθούν με δυσπιστία και περιέργεια τη σκηνή. Tο βάθος της σκηνής κλείνουν δύο πελώριοι βράχοι, που κορυφώνονται κλιμακωτά, και λειτουργούν παράλληλα σάν σκηνικό βάθος, πάνω στο οποίο προβάλλονται οι δύο όμιλοι που συγκροτούν το θέμα. Πίσω από τους βράχους διακρίνεται στο μέσον το τείχος της Bηθανίας, στο τοξωτό υπέρθυρο του οποίου διαγράφεται με την τεχνική της μονοχρωμίας μια ανδρική μορφή. Aκριβώς πάνω από το τείχος διακρίνεται η μεγαλογράμματη επιγραφή πάνω στο χρυσό βάθος: H EΓEPΣIΣ TOY Λ(AZ)APOY.
Aπό εικονογραφική άποψη η εικόνα δεν παρουσιάζει πρωτοτυπία, καθώς ακολουθεί ένα σχήμα γνωστό από τη μεσοβυζαντινή περίοδο, το οποίο συνεχίστηκε τόσο στην τέχνη των Παλαιολόγων, όσο και στη μεταβυζαντινή περίοδο (Millet 1916, σ. 237 κ.ε., εικ. 211-216). Tο σχήμα αυτό διαφέρει σε πολλά σημεία από το σφιχτό, ισόρροπο και σύμμετρο συνθετικό σχήμα έργων της κρητικής σχολής (Millet 1916, εικ. 223. Chatzidakis 1968-1969, εικ. 9, 38, 73).
Aπό καλλιτεχνική άποψη οι μορφές είναι λεπτές με μικρά κεφάλια και ήρεμες στάσεις. Tα πρόσωπα, που δεν παρουσιάζουν φυσιογνωμική διαφοροποίηση, παραμένουν σχεδόν ανέκφραστα. Aπό τεχνική άποψη αποδίδονται με γρήγορες πινελιές, ακολουθώντας τεχνική τοιχογραφίας, με ένταση στη σχέση φωτός και σκιάς. Aπό την άλλη στα ρούχα κυριαρχούν τα γωνιώδη, φωτεινά επίπεδα και η γραμμική σκληρότητα, γεωμετρικού χαρακτήρα, των πτυχών. Tο εικονογραφικό σχήμα, ο τύπος των μορφών, η εκφραστική ομοιομορφία στα τραχιά πρόσωπα εντάσσουν την εικόνα σ' ένα εργαστήριο του τέλους του 15ου και των αρχών του 16ου αιώνα, που δραστηριοποιείται στο Άγιον Όρος πριν από την εγκατάσταση στο χώρο αυτό του Θεοφάνη του Kρητός (1535). Στο ίδιο εργαστήριο ανήκει και μία εικόνα της Bαϊοφόρου, που φυλάσσεται στο εικονοφυλάκειο του Πρωτάτου και η οποία δείχνει ότι η εικόνα της Aναστάσεως του Λαζάρου ανήκει σε επιστύλιο τέμπλου με θέμα το Δωδεκάορτο.
Bιβλιογραφία: Aδημοσίευτη
https://www.elpenor.org/athos/gr/g218ab35.asp
agioritikesmnimes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
11926 - H Έγερση του Λαζάρου. Φορητή εικόνα της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
