2019-04-25 09:48:13
Η επαναλαμβανόμενη άσκηση πίεσης στους μυς, τους τένοντες, τα νεύρα και τα οστά είναι ένας πολύ συχνός λόγος τραυματισμού του ώμου.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η υπέρχρηση της άρθρωσης προκαλεί μικροσκοπικές βλάβες στους συγκεκριμένους ιστούς, τις οποίες συχνά το σώμα δεν έχει επαρκή χρόνο για να αποκαταστήσει μεταξύ των περιόδων επανάληψης της κίνησης, με αποτέλεσμα αυτές να επιδεινώνονται. Έτσι, ο ασθενής βιώνει πόνο και συχνά δυσκολεύεται να εκτελέσει ακόμα και εύκολες κινήσεις για την πραγματοποίηση των απλούστερων αναγκών του.
«Η άρθρωση του ώμου έχει εξαιρετικά μεγάλο εύρος κίνησης. Η ικανότητα, όμως, αυτή έχει ένα κόστος, το οποίο είναι η μικρότερη σταθερότητά της, συγκριτικά με άλλες αρθρώσεις του σώματος», μας εξηγεί ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός δρ Παναγιώτης Πάντος, Διδάκτωρ Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αναπληρωτής Διευθυντής Ορθοπαιδικής – Τραυματολογίας στην Κλινική Χειρουργικής Ώμου Klinik Maingau vom Roten Kreuz στη Φρανκφούρτη.
«Οι σταθεροποιητικές δυνάμεις γύρω από τον ώμο είναι πολύ περίπλοκες. Στις κινήσεις του συμμετέχουν, εκτός από τη γληνοβραχιόνιο άρθρωση, η ωμοθωρακική, η στερνοκλειδική και ακρωμιοκλειδική, οι οποίες συνεργάζονται ρυθμικά, χαρίζοντας εξαιρετική ευελιξία κινήσεων. Υπάρχει επίσης μια σειρά από συνδέσμους, οι οποίοι συνδέουν την κεφαλή του βραχιονίου οστού στην υποδοχή του ώμου, παρέχοντας στατική σταθερότητα.
Εξέχων είναι και ο ρόλος των τεσσάρων μυών που απαρτίζουν το στροφικό πέταλο, αλλά και των υπόλοιπων μυών που σταθεροποιούν την ωμοπλάτη στο θώρακα. Όμως αυτές οι δομές, όπως επίσης και οι τένοντες, τα οστά, τα νεύρα, οι χόνδροι, υπόκεινται σε φθορές που οφείλονται συχνά στην επαναλαμβανόμενη κίνηση του ώμου», προσθέτει.
Από τις συχνότερες παθήσεις λόγω υπέρχρησης είναι η θυλακίτιδα και η τενοντίτιδα. Πρόκειται για βλάβες που επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τους ώμους τους, εκτελώντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το ύψος του κεφαλιού. Ιδιαίτερα επιρρεπείς είναι οι αθλητές που ασχολούνται με την κολύμβηση, το τένις, οι ακοντιστές κ.ά.
Ο πόνος εμφανίζεται συνήθως στην άκρη του ώμου και μπορεί να εκτείνεται από το δελτοειδή μυ μέχρι το πάνω μέρος του ώμου. Στη θυλακίτιδα, οίδημα παρουσιάζει ο θύλακος (παχύς υμένας που περιβάλει την άρθρωση και ο οποίος περιέχει το αρθρικό υγρό, το οποίο μειώνει την τριβή μεταξύ των δομών της άρθρωσης), το οποίο προκαλεί πόνο ο οποίος είναι εντονότερος κατά την κίνηση. Στην τενοντίτιδα, φλεγμονή παρουσιάζουν οι τένοντες, χάρη στους οποίους οι μύες εφάπτονται στα οστά. Εκτός από την έντονη και επαναλαμβανόμενη μυϊκή δραστηριότητα, άλλες αιτίες της φλεγμονής είναι η μεγάλης διάρκειας καταπόνηση, αλλά και ανατομικοί λόγοι.
Σύμφωνα με το δρα Πάντο, άλλες αιτίες του πόνου στους ώμους που οφείλονται σε υπέρχρηση είναι:
Σύνδρομο πρόσκρουσης: Προκύπτει όταν οι μύες του ώμου, οι τένοντες και ο θυλακικός σάκος προσκρούουν στην ωμοπλάτη. Η πρόσκρουση αποτελεί το κύριο μηχανικό παράγοντα που προκαλεί αρχικά την προστριβή των τενόντων που καλύπτουν την κεφαλή του βραχιονίου και στη συνέχεια τη ρήξη τους.Ρήξη τένοντα (μερική ή ολική): Η βαθμιαία εξασθένιση των τενόντων του ώμου οδηγεί σε ρήξεις μερικού πάχους, οι οποίες εξελίσσονται σε ρήξεις ολικού πάχους. Αν οι τελευταίες δεν αντιμετωπιστούν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μεγαλώσουν σε έκταση και να οδηγήσουν σε αρθρίτιδα. Η ρήξη των τενόντων του στροφικού πέταλου είναι η συνηθέστερη. Μεταξύ των τενόντων που βρίσκονται στο στροφικό πέταλο (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος και ελάσσων στρογγύλος), ο υπερακάνθιος είναι εκείνος που υφίσταται συχνότερα ρήξη.Ρήξη επιχείλιου χόνδρου: Η επαναλαμβανόμενη κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό του χόνδρου που περιβάλει το χείλος της άρθρωσης του ώμου. Η ρήξη του, δηλαδή η διακοπή της συνέχειας της δομής του, είναι ένας σοβαρός τραυματισμός, η διάγνωση του οποίου είναι πρόκληση. Από τους συνηθέστερους τύπους ρήξης είναι οι βλάβες στο ανώτερο τμήμα του.Παγωμένος ώμος: Ο παγωμένος ώμος είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από δυσκαμψία και πόνο. Είναι γνωστή και ως συμφυτική θυλακίτιδα, η οποία συχνά προκύπτει από τραυματισμό στο στροφικό πέταλο. Πρόκειται για μια φλεγμονώδη πάθηση που οδηγεί σε συρρίκνωση των ιστών και προσκόλληση του θυλάκου σε παρακείμενους ιστούς, προκαλώντας συμπτώματα που συνήθως αρχίζουν σταδιακά και επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Οι κύριες ενδείξεις ότι ο πόνος στον ώμο είναι το αποτέλεσμα τραυματισμού από υπερβολική χρήση είναι ο επίμονος, ήπιος πόνος στον ώμο που υφίσταται ακόμα και σε κατάσταση ακινησίας, ο οποίος εμφανίζεται σταδιακά, χωρίς να έχει προηγηθεί άμεσος τραυματισμός στην περιοχή. Επίσης χαρακτηριστικός είναι ο πόνος κατά τη διάρκεια της επαναλαμβανόμενης κίνησης (π.χ. προπόνηση) ή μετά το πέρας αυτής, η δυσκαμψία ή η απώλεια της κίνησης του ώμου, η ύπαρξη οιδήματος και η επιμήκυνση του χρόνου που απαιτείται για την ύφεση του πόνου.
Πηγή: healthreport.gr
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η υπέρχρηση της άρθρωσης προκαλεί μικροσκοπικές βλάβες στους συγκεκριμένους ιστούς, τις οποίες συχνά το σώμα δεν έχει επαρκή χρόνο για να αποκαταστήσει μεταξύ των περιόδων επανάληψης της κίνησης, με αποτέλεσμα αυτές να επιδεινώνονται. Έτσι, ο ασθενής βιώνει πόνο και συχνά δυσκολεύεται να εκτελέσει ακόμα και εύκολες κινήσεις για την πραγματοποίηση των απλούστερων αναγκών του.
«Η άρθρωση του ώμου έχει εξαιρετικά μεγάλο εύρος κίνησης. Η ικανότητα, όμως, αυτή έχει ένα κόστος, το οποίο είναι η μικρότερη σταθερότητά της, συγκριτικά με άλλες αρθρώσεις του σώματος», μας εξηγεί ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός δρ Παναγιώτης Πάντος, Διδάκτωρ Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αναπληρωτής Διευθυντής Ορθοπαιδικής – Τραυματολογίας στην Κλινική Χειρουργικής Ώμου Klinik Maingau vom Roten Kreuz στη Φρανκφούρτη.
«Οι σταθεροποιητικές δυνάμεις γύρω από τον ώμο είναι πολύ περίπλοκες. Στις κινήσεις του συμμετέχουν, εκτός από τη γληνοβραχιόνιο άρθρωση, η ωμοθωρακική, η στερνοκλειδική και ακρωμιοκλειδική, οι οποίες συνεργάζονται ρυθμικά, χαρίζοντας εξαιρετική ευελιξία κινήσεων. Υπάρχει επίσης μια σειρά από συνδέσμους, οι οποίοι συνδέουν την κεφαλή του βραχιονίου οστού στην υποδοχή του ώμου, παρέχοντας στατική σταθερότητα.
Εξέχων είναι και ο ρόλος των τεσσάρων μυών που απαρτίζουν το στροφικό πέταλο, αλλά και των υπόλοιπων μυών που σταθεροποιούν την ωμοπλάτη στο θώρακα. Όμως αυτές οι δομές, όπως επίσης και οι τένοντες, τα οστά, τα νεύρα, οι χόνδροι, υπόκεινται σε φθορές που οφείλονται συχνά στην επαναλαμβανόμενη κίνηση του ώμου», προσθέτει.
Από τις συχνότερες παθήσεις λόγω υπέρχρησης είναι η θυλακίτιδα και η τενοντίτιδα. Πρόκειται για βλάβες που επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τους ώμους τους, εκτελώντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις πάνω από το ύψος του κεφαλιού. Ιδιαίτερα επιρρεπείς είναι οι αθλητές που ασχολούνται με την κολύμβηση, το τένις, οι ακοντιστές κ.ά.
Ο πόνος εμφανίζεται συνήθως στην άκρη του ώμου και μπορεί να εκτείνεται από το δελτοειδή μυ μέχρι το πάνω μέρος του ώμου. Στη θυλακίτιδα, οίδημα παρουσιάζει ο θύλακος (παχύς υμένας που περιβάλει την άρθρωση και ο οποίος περιέχει το αρθρικό υγρό, το οποίο μειώνει την τριβή μεταξύ των δομών της άρθρωσης), το οποίο προκαλεί πόνο ο οποίος είναι εντονότερος κατά την κίνηση. Στην τενοντίτιδα, φλεγμονή παρουσιάζουν οι τένοντες, χάρη στους οποίους οι μύες εφάπτονται στα οστά. Εκτός από την έντονη και επαναλαμβανόμενη μυϊκή δραστηριότητα, άλλες αιτίες της φλεγμονής είναι η μεγάλης διάρκειας καταπόνηση, αλλά και ανατομικοί λόγοι.
Σύμφωνα με το δρα Πάντο, άλλες αιτίες του πόνου στους ώμους που οφείλονται σε υπέρχρηση είναι:
Σύνδρομο πρόσκρουσης: Προκύπτει όταν οι μύες του ώμου, οι τένοντες και ο θυλακικός σάκος προσκρούουν στην ωμοπλάτη. Η πρόσκρουση αποτελεί το κύριο μηχανικό παράγοντα που προκαλεί αρχικά την προστριβή των τενόντων που καλύπτουν την κεφαλή του βραχιονίου και στη συνέχεια τη ρήξη τους.Ρήξη τένοντα (μερική ή ολική): Η βαθμιαία εξασθένιση των τενόντων του ώμου οδηγεί σε ρήξεις μερικού πάχους, οι οποίες εξελίσσονται σε ρήξεις ολικού πάχους. Αν οι τελευταίες δεν αντιμετωπιστούν, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μεγαλώσουν σε έκταση και να οδηγήσουν σε αρθρίτιδα. Η ρήξη των τενόντων του στροφικού πέταλου είναι η συνηθέστερη. Μεταξύ των τενόντων που βρίσκονται στο στροφικό πέταλο (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος και ελάσσων στρογγύλος), ο υπερακάνθιος είναι εκείνος που υφίσταται συχνότερα ρήξη.Ρήξη επιχείλιου χόνδρου: Η επαναλαμβανόμενη κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό του χόνδρου που περιβάλει το χείλος της άρθρωσης του ώμου. Η ρήξη του, δηλαδή η διακοπή της συνέχειας της δομής του, είναι ένας σοβαρός τραυματισμός, η διάγνωση του οποίου είναι πρόκληση. Από τους συνηθέστερους τύπους ρήξης είναι οι βλάβες στο ανώτερο τμήμα του.Παγωμένος ώμος: Ο παγωμένος ώμος είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από δυσκαμψία και πόνο. Είναι γνωστή και ως συμφυτική θυλακίτιδα, η οποία συχνά προκύπτει από τραυματισμό στο στροφικό πέταλο. Πρόκειται για μια φλεγμονώδη πάθηση που οδηγεί σε συρρίκνωση των ιστών και προσκόλληση του θυλάκου σε παρακείμενους ιστούς, προκαλώντας συμπτώματα που συνήθως αρχίζουν σταδιακά και επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Οι κύριες ενδείξεις ότι ο πόνος στον ώμο είναι το αποτέλεσμα τραυματισμού από υπερβολική χρήση είναι ο επίμονος, ήπιος πόνος στον ώμο που υφίσταται ακόμα και σε κατάσταση ακινησίας, ο οποίος εμφανίζεται σταδιακά, χωρίς να έχει προηγηθεί άμεσος τραυματισμός στην περιοχή. Επίσης χαρακτηριστικός είναι ο πόνος κατά τη διάρκεια της επαναλαμβανόμενης κίνησης (π.χ. προπόνηση) ή μετά το πέρας αυτής, η δυσκαμψία ή η απώλεια της κίνησης του ώμου, η ύπαρξη οιδήματος και η επιμήκυνση του χρόνου που απαιτείται για την ύφεση του πόνου.
Πηγή: healthreport.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ΕΣΗΕΑ πάει για εκλογές και βγήκαν… μαχαίρια...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η θέση της ΑΕΚ είναι ξεκάθαρη για τον Λιβάγια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
