2019-04-25 23:08:36
Ούτε για τον Πολάκη σήμερα, ούτε για το «ματωμένο πλεόνασμα» ούτε για την φρίκη στη Σρι Λάνκα. Γράφτηκαν τόσα πολλά, άλλωστε Εκείνο που φωσφορίζει στις σημειώσεις ,και πέρασε σχεδόν στα α(συ)ζήτητα, είναι η κριτική που άσκησαν τα «Κίτρινα Γιλέκα» για τις δωρεές πλουσίων Γάλλων με σκοπό την αποκατάσταση της «Notre Dame».
Εκατομμύρια για την N.D., τίποτε για τους φτωχούς, ήταν το κεντρικό σύνθημα στην τελευταία διαδήλωση των «Γιλέκων». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γενικός Γραμματέας της CGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών, η μεγαλύτερη από τις πέντε Συνδικαλιστικές Ενώσεις της Γαλλίας), καθώς και ορισμένες αναλύσεις στα γαλλικά, αλλά και στα ημέτερα μήντια.
Λυπάμαι αλλά πρόκειται για κραυγαλέο λαϊκισμό, για αποθέωση μιας αντίφασης που μαρτυρεί υποκρισία και, βέβαια, για υπονόμευση των εργατικών αγώνων.
Σχετικά με το τελευταίο: τούτο ισχύει ,αν πράγματι στόχος των Συνδικάτων είναι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, και μακροπρόθεσμα η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, όπως τουλάχιστον διακηρύσσουν κάποια από τα Συνδικάτα αυτά.
1) Λαϊκισμός: Ας πούμε ότι οι πλούσιοι (της Γαλλίας και γενικώς) δίνουν ακόμη και γενναία ποσά για χειμαζόμενες από την οικονομική κρίση κοινωνικές ομάδες. Ε, και;
Τα χρήματα αυτά-άπαξ ή και κάποιες φορές καταβαλλόμενα- είναι ασπιρίνη. Ψίχουλα ,που δεν έχουν καν την αξία γλίσχρων πλην μονίμων επιδομάτων που δίνει το κράτος… Αλλιώς αντιμετωπίζεται η κρίση. Με σχέδιο, συνεχή εγρήγορση και ευφάνταστες επιλογές.
2) Αντίφαση: Κατά καιρούς έχουν διατεθεί χρήματα εκ μέρους πλουσίων για φυσικές καταστροφές, αλλά και για τα θύματα της οικονομικής κρίσης. Τότε, στεντόρεια η φωνή από τα απανταχού «Κίτρινα Γιλέκα»: Πρόκειται για φιλανθρωπίες πού αφενός δεν λύνουν το πρόβλημα και αφετέρου δεν κοστίζουν τίποτε στους δωρητές, αφού τα ποσά αυτά εκπίπτονται φορολογικά.
Σωστά. Διότι σε αρκετές περιπτώσεις όντως συμβαίνει αυτό με την φορολογία. Όμως η υποκρισία έγκειται στο αντιφατικόν των επικρίσεων: Όταν τα χρήματα δίνονται για καταστροφές τύπου Notre Dame, οι δωρητές εγκαλούνται γιατί δεν τα έδωσαν για τους φτωχούς. Αλλά όταν εισφέρουν για τους λόγω κρίσης χειμαζόμενους, επικρίνονται για φιλανθρωπία. Δηλαδή, για ελεημοσύνη προς επαίτες.
3) Αγώνας άγονος: Αυτονόητες και θεμιτές οι διεκδικήσεις των εργαζομένων για βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση των αποδοχών κλπ. Εξίσου θεμιτά είναι και τα γενικότερης φύσεως αιτήματα των Συνδικάτων για αύξηση της φορολογίας των εχόντων.
Αν τώρα στην δέσμη των διεκδικήσεων και των εργατικών αγώνων εντάσσεται και η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, ώστε να μην καρπώνονται οι εργοδότες την υπεραξία της εργασίας, ουδείς ψόγος. Αρκεί να πειστεί η κοινωνία…
Κατά τούτο, συνθήματα και προτροπές προς τους έχοντες για «χρήματα προς τους φτωχούς» δεν θίγουν τον στόχο της ανατροπής, διότι συμβολικά συντηρούν τους όρους της κατεστημένης συνθήκης στις σχέσεις εχόντων-κοινωνίας, πλουσίων-φτωχών.
Βέβαια, το «πώς και το γιατί» διαμορφώνονται οι σχέσεις αυτές ,καθώς και χίλια δυο παρεμφερή ζητήματα που ανάγονται στην σφαίρα του υφιστάμενου ή του ζητούμενου οικονομικού συστήματος, αποτελούν στοιχεία προβληματισμού, επιστημονικού/πολιτικού διαλόγου και συγκρούσεων.
Σίγουρα πάντως δεν καλύπτονται από υψίσυχνα συνθήματα και απ-λουστευτικές προσεγγίσεις σαν κι αυτές που είδαμε από τα «Κίτρινα Γιλέκα» και άλλους, σχετικά με τις δωρεές και την Notre Dame»...
Γιάννης Τριάντης
NoNews
Εκατομμύρια για την N.D., τίποτε για τους φτωχούς, ήταν το κεντρικό σύνθημα στην τελευταία διαδήλωση των «Γιλέκων». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γενικός Γραμματέας της CGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών, η μεγαλύτερη από τις πέντε Συνδικαλιστικές Ενώσεις της Γαλλίας), καθώς και ορισμένες αναλύσεις στα γαλλικά, αλλά και στα ημέτερα μήντια.
Λυπάμαι αλλά πρόκειται για κραυγαλέο λαϊκισμό, για αποθέωση μιας αντίφασης που μαρτυρεί υποκρισία και, βέβαια, για υπονόμευση των εργατικών αγώνων.
Σχετικά με το τελευταίο: τούτο ισχύει ,αν πράγματι στόχος των Συνδικάτων είναι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, και μακροπρόθεσμα η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, όπως τουλάχιστον διακηρύσσουν κάποια από τα Συνδικάτα αυτά.
1) Λαϊκισμός: Ας πούμε ότι οι πλούσιοι (της Γαλλίας και γενικώς) δίνουν ακόμη και γενναία ποσά για χειμαζόμενες από την οικονομική κρίση κοινωνικές ομάδες. Ε, και;
Τα χρήματα αυτά-άπαξ ή και κάποιες φορές καταβαλλόμενα- είναι ασπιρίνη. Ψίχουλα ,που δεν έχουν καν την αξία γλίσχρων πλην μονίμων επιδομάτων που δίνει το κράτος… Αλλιώς αντιμετωπίζεται η κρίση. Με σχέδιο, συνεχή εγρήγορση και ευφάνταστες επιλογές.
2) Αντίφαση: Κατά καιρούς έχουν διατεθεί χρήματα εκ μέρους πλουσίων για φυσικές καταστροφές, αλλά και για τα θύματα της οικονομικής κρίσης. Τότε, στεντόρεια η φωνή από τα απανταχού «Κίτρινα Γιλέκα»: Πρόκειται για φιλανθρωπίες πού αφενός δεν λύνουν το πρόβλημα και αφετέρου δεν κοστίζουν τίποτε στους δωρητές, αφού τα ποσά αυτά εκπίπτονται φορολογικά.
Σωστά. Διότι σε αρκετές περιπτώσεις όντως συμβαίνει αυτό με την φορολογία. Όμως η υποκρισία έγκειται στο αντιφατικόν των επικρίσεων: Όταν τα χρήματα δίνονται για καταστροφές τύπου Notre Dame, οι δωρητές εγκαλούνται γιατί δεν τα έδωσαν για τους φτωχούς. Αλλά όταν εισφέρουν για τους λόγω κρίσης χειμαζόμενους, επικρίνονται για φιλανθρωπία. Δηλαδή, για ελεημοσύνη προς επαίτες.
3) Αγώνας άγονος: Αυτονόητες και θεμιτές οι διεκδικήσεις των εργαζομένων για βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση των αποδοχών κλπ. Εξίσου θεμιτά είναι και τα γενικότερης φύσεως αιτήματα των Συνδικάτων για αύξηση της φορολογίας των εχόντων.
Αν τώρα στην δέσμη των διεκδικήσεων και των εργατικών αγώνων εντάσσεται και η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, ώστε να μην καρπώνονται οι εργοδότες την υπεραξία της εργασίας, ουδείς ψόγος. Αρκεί να πειστεί η κοινωνία…
Κατά τούτο, συνθήματα και προτροπές προς τους έχοντες για «χρήματα προς τους φτωχούς» δεν θίγουν τον στόχο της ανατροπής, διότι συμβολικά συντηρούν τους όρους της κατεστημένης συνθήκης στις σχέσεις εχόντων-κοινωνίας, πλουσίων-φτωχών.
Βέβαια, το «πώς και το γιατί» διαμορφώνονται οι σχέσεις αυτές ,καθώς και χίλια δυο παρεμφερή ζητήματα που ανάγονται στην σφαίρα του υφιστάμενου ή του ζητούμενου οικονομικού συστήματος, αποτελούν στοιχεία προβληματισμού, επιστημονικού/πολιτικού διαλόγου και συγκρούσεων.
Σίγουρα πάντως δεν καλύπτονται από υψίσυχνα συνθήματα και απ-λουστευτικές προσεγγίσεις σαν κι αυτές που είδαμε από τα «Κίτρινα Γιλέκα» και άλλους, σχετικά με τις δωρεές και την Notre Dame»...
Γιάννης Τριάντης
NoNews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
