2019-04-27 14:20:57
Ο πρόεδρος του Φόρουμ Μεταναστών και Προσφύγων Γιονούς Μοχαμαντί, εξηγεί γιατί έβαλε υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή με το ΣΥΡΙΖΑ Ο Γιονούς Μοχαμαντί ήρθε στην Ελλάδα το 2001 από το Αφγανιστάν όπου είχε δραστηριοποιηθεί για την ισότητα των φύλων και τις πολιτικές ελευθερίες. Πήρε...
πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα το 2004 και εργάστηκε σε κλινική της Αθήνας ως σύμβουλος και διαμεσολαβητής σε θέματα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης προσφύγων.
Συνιδρυτής και πρόεδρος της Αφγανικής Κοινότητας και του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών και Προσφύγων, ανέπτυξε πολύπλευρη δραστηριότητα για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας και για την καταπολέμηση του ρατσισμού, ενώ έχει υπάρξει ο ίδιος θύμα ρατσιστικών επιθέσεων.
Τιμήθηκε για τη δράση του το 2016 με το παγκόσμιο βραβείο ακτιβισμού από την οργάνωση Human Rights Watch. Είναι μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Μετανάστευσης και του Εθνικού Συμβουλίου ενάντια στον Ρατσισμό και τη Μισαλλοδοξία. Τον Δεκέμβριο του 2018 απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα.
Μιλά στην «Εφ.Συν.» για την υποψηφιότητά του για την Ευρωβουλή με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, για την αναγκαιότητα να υπάρχει η φωνή των προσφύγων και των μεταναστών στο Ευρωκοινοβούλιο και για το μέτωπο που πρέπει να υψωθεί απέναντι στις πολιτικές της ξενοφοβίας, της Ακροδεξιάς και της λιτότητας που απειλούν να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη.
● Οι συνθήκες υποδοχής και φιλοξενίας παραμένουν εξαιρετικά προβληματικές στη Σάμο και δύσκολες, αν όχι οριακές, σε άλλες περιοχές. Ορισμένοι επιχειρούν συγκρίσεις με την πολιτική των κέντρων κράτησης και την περίοδο της Αμυγδαλέζας. Είναι δόκιμη η σύγκριση;
Δεν μπορεί να πει κανείς ότι λύθηκαν τα προβλήματα. Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στα κέντρα φιλοξενίας. Πιστεύω όμως ότι, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που υπήρχε για την Ελλάδα το 2015 λόγω των μνημονίων αλλά και στη συνέχεια με την αδράνεια της Ευρώπης για το προσφυγικό, έχουν γίνει πολύ θετικά βήματα.
(...)
Θυμάμαι τη φράση του πρωθυπουργού στην Ευρωβουλή να μην ξεχάσουμε ότι οι πρόσφυγες δεν είναι μόνο αριθμοί, φράση που δέχτηκε χλευασμό, ή τη θέση ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πάνω από κάθε συμφωνία, όπως το επισήμανε ο Πάπας. Ελλείψεις υπάρχουν, αλλά ποια ήταν η κατάσταση; Οταν ήρθα στην Αθήνα το 2001, δεν υπήρχε υπηρεσία Ασύλου.
Η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει μια ξαφνική αύξηση της ροής χωρίς να έχει ούτε ένα κέντρο φιλοξενίας, εκτός από το παλιό κέντρο του Λαυρίου. Το πρώτο κέντρο ήταν ο Ελαιώνας το 2015. Ημουν παρών σε μια συνάντηση μεταξύ δήμου, περιφέρειας και διαφόρων υπουργείων, όπου δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν. Δεν υπήρχε κουλτούρα συνεργασίας.
Τελικά, λόγω της πίεσης που υπήρχε με τις σκηνές στην πλατεία Βικτωρίας και στο Πεδίον του Αρεως, αναγκάστηκε ο δήμος να δώσει τον χώρο. Τέτοια προβλήματα υπήρχαν σε όλη την Ελλάδα, υπάρχουν και σήμερα. Είναι όμως διαφορετικό πρόβλημα η Σάμος και η Μόρια και διαφορετικό να φοβάσαι να πας στον φούρνο μήπως σε μαχαιρώσει η Χρυσή Αυγή ή μήπως σε συλλάβει η αστυνομία.
(...)
Για την Ευρω-τουρκική συμφωνία:
...Η συμφωνία δεν λύνει το πρόβλημα, γιατί οι άνθρωποι δεν εξαφανίζονται, αναγκάζονται να μείνουν στην Τουρκία και να ζήσουν σε πιο απάνθρωπες συνθήκες ή να πάρουν πιο δύσκολους και επικίνδυνους δρόμους.
Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και η στρατιωτικοποίηση των συνόρων δεν αντιμετωπίζουν τη ρίζα του προβλήματος, σημαίνουν περισσότερους θανάτους στα σύνορα και περισσότερα λεφτά στην τσέπη των διακινητών.
Βλέπουμε το παράδοξο να έχει φτιάξει η Ευρώπη ένα σύστημα ασύλου και δικαιωμάτων, αλλά να μη δίνει πρόσβαση στους ανθρώπους που το χρειάζονται.
Εβαλα υποψηφιότητα γιατί θέλω να υπάρχει δυνατή στο Ευρωκοινοβούλιο η φωνή των ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο, να μην αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Χρειάζονται επίσης πρωτοβουλίες και συμφωνίες που θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του, στις πολιτικές που δημιουργούν πόλεμο, οικονομική εκμετάλλευση και εντείνουν την κλιματική αλλαγή. Υπήρξε απίστευτη αλληλεγγύη στην Ελλάδα, όμως δεν υπήρξε ανάλογη κινητοποίηση απέναντι στη ρίζα του προβλήματος.
Οι ευρωπαϊκές πολιτικές είναι σήμερα βούτυρο στο ψωμί της Ακροδεξιάς, η οποία δεν στοχεύει στην πραγματικότητα τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αυτοί είναι μόνο η αφορμή. Η Λεπέν, ο Σαλβίνι, ο Ορμπαν στοχεύουν τη δική τους κοινωνία. Ο Κουρτς στην Αυστρία βγήκε υποσχόμενος τείχη και απελάσεις, αλλά η πρώτη νομοθεσία που έφερε ήταν η ελαστικοποίηση του ωραρίου...
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Γιονούς Μοχαμαντί στον Δημήτρη Αγγελίδη ΕΔΩ
NoNews
πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα το 2004 και εργάστηκε σε κλινική της Αθήνας ως σύμβουλος και διαμεσολαβητής σε θέματα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης προσφύγων.
Συνιδρυτής και πρόεδρος της Αφγανικής Κοινότητας και του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών και Προσφύγων, ανέπτυξε πολύπλευρη δραστηριότητα για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας και για την καταπολέμηση του ρατσισμού, ενώ έχει υπάρξει ο ίδιος θύμα ρατσιστικών επιθέσεων.
Τιμήθηκε για τη δράση του το 2016 με το παγκόσμιο βραβείο ακτιβισμού από την οργάνωση Human Rights Watch. Είναι μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Μετανάστευσης και του Εθνικού Συμβουλίου ενάντια στον Ρατσισμό και τη Μισαλλοδοξία. Τον Δεκέμβριο του 2018 απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα.
Μιλά στην «Εφ.Συν.» για την υποψηφιότητά του για την Ευρωβουλή με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, για την αναγκαιότητα να υπάρχει η φωνή των προσφύγων και των μεταναστών στο Ευρωκοινοβούλιο και για το μέτωπο που πρέπει να υψωθεί απέναντι στις πολιτικές της ξενοφοβίας, της Ακροδεξιάς και της λιτότητας που απειλούν να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη.
● Οι συνθήκες υποδοχής και φιλοξενίας παραμένουν εξαιρετικά προβληματικές στη Σάμο και δύσκολες, αν όχι οριακές, σε άλλες περιοχές. Ορισμένοι επιχειρούν συγκρίσεις με την πολιτική των κέντρων κράτησης και την περίοδο της Αμυγδαλέζας. Είναι δόκιμη η σύγκριση;
Δεν μπορεί να πει κανείς ότι λύθηκαν τα προβλήματα. Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στα κέντρα φιλοξενίας. Πιστεύω όμως ότι, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που υπήρχε για την Ελλάδα το 2015 λόγω των μνημονίων αλλά και στη συνέχεια με την αδράνεια της Ευρώπης για το προσφυγικό, έχουν γίνει πολύ θετικά βήματα.
(...)
Θυμάμαι τη φράση του πρωθυπουργού στην Ευρωβουλή να μην ξεχάσουμε ότι οι πρόσφυγες δεν είναι μόνο αριθμοί, φράση που δέχτηκε χλευασμό, ή τη θέση ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πάνω από κάθε συμφωνία, όπως το επισήμανε ο Πάπας. Ελλείψεις υπάρχουν, αλλά ποια ήταν η κατάσταση; Οταν ήρθα στην Αθήνα το 2001, δεν υπήρχε υπηρεσία Ασύλου.
Η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει μια ξαφνική αύξηση της ροής χωρίς να έχει ούτε ένα κέντρο φιλοξενίας, εκτός από το παλιό κέντρο του Λαυρίου. Το πρώτο κέντρο ήταν ο Ελαιώνας το 2015. Ημουν παρών σε μια συνάντηση μεταξύ δήμου, περιφέρειας και διαφόρων υπουργείων, όπου δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν. Δεν υπήρχε κουλτούρα συνεργασίας.
Τελικά, λόγω της πίεσης που υπήρχε με τις σκηνές στην πλατεία Βικτωρίας και στο Πεδίον του Αρεως, αναγκάστηκε ο δήμος να δώσει τον χώρο. Τέτοια προβλήματα υπήρχαν σε όλη την Ελλάδα, υπάρχουν και σήμερα. Είναι όμως διαφορετικό πρόβλημα η Σάμος και η Μόρια και διαφορετικό να φοβάσαι να πας στον φούρνο μήπως σε μαχαιρώσει η Χρυσή Αυγή ή μήπως σε συλλάβει η αστυνομία.
(...)
Για την Ευρω-τουρκική συμφωνία:
...Η συμφωνία δεν λύνει το πρόβλημα, γιατί οι άνθρωποι δεν εξαφανίζονται, αναγκάζονται να μείνουν στην Τουρκία και να ζήσουν σε πιο απάνθρωπες συνθήκες ή να πάρουν πιο δύσκολους και επικίνδυνους δρόμους.
Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και η στρατιωτικοποίηση των συνόρων δεν αντιμετωπίζουν τη ρίζα του προβλήματος, σημαίνουν περισσότερους θανάτους στα σύνορα και περισσότερα λεφτά στην τσέπη των διακινητών.
Βλέπουμε το παράδοξο να έχει φτιάξει η Ευρώπη ένα σύστημα ασύλου και δικαιωμάτων, αλλά να μη δίνει πρόσβαση στους ανθρώπους που το χρειάζονται.
Εβαλα υποψηφιότητα γιατί θέλω να υπάρχει δυνατή στο Ευρωκοινοβούλιο η φωνή των ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο, να μην αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Χρειάζονται επίσης πρωτοβουλίες και συμφωνίες που θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη ρίζα του, στις πολιτικές που δημιουργούν πόλεμο, οικονομική εκμετάλλευση και εντείνουν την κλιματική αλλαγή. Υπήρξε απίστευτη αλληλεγγύη στην Ελλάδα, όμως δεν υπήρξε ανάλογη κινητοποίηση απέναντι στη ρίζα του προβλήματος.
Οι ευρωπαϊκές πολιτικές είναι σήμερα βούτυρο στο ψωμί της Ακροδεξιάς, η οποία δεν στοχεύει στην πραγματικότητα τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αυτοί είναι μόνο η αφορμή. Η Λεπέν, ο Σαλβίνι, ο Ορμπαν στοχεύουν τη δική τους κοινωνία. Ο Κουρτς στην Αυστρία βγήκε υποσχόμενος τείχη και απελάσεις, αλλά η πρώτη νομοθεσία που έφερε ήταν η ελαστικοποίηση του ωραρίου...
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Γιονούς Μοχαμαντί στον Δημήτρη Αγγελίδη ΕΔΩ
NoNews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σοκάρουν οι ιδιόχειρες καταθέσεις του σίριαλ-κίλερ...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάτρα: Συλλήψεις αλλοδαπών για πλαστά έγγραφα στο λιμάνι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
