2019-04-28 11:30:17
Η Βασίλισσα Βικτώρια του Ηνωμένου Βασιλείου (1819-1901) κυβέρνησε για πάνω από 60 χρόνια και είναι μια από τις γνωστότερες βασίλισσες στην Ιστορία.
Διαβάστε παρακάτω κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για τη ζωή της.
1. Έγινε βασίλισσα όταν ήταν 18 ετών
"Πήγα στο καθιστικό μου μόνη και τους είδα. Ο Λόρδος Κόνινγκχαμ μ' ενημέρωσε ότι ο θείος μου, ο Βασιλιάς, είχε πεθάνει και κατά συνέπεια, εγώ ήμουν Βασίλισσα".
Με αυτόν τον τρόπο θυμόταν η Βικτώρια τη στιγμή που θα άλλαζε την ζωή της. Στις 20 Ιουνίου του 1837, στις 6:00 π.μ, ενημερώθηκε ότι ο θείος της, Γουλιέλμος Δ΄, είχε πεθάνει τη νύχτα. Αυτό σήμαινε ότι η 18χρονη Βικτώρια ήταν η νέα βασίλισσα της Αγγλίας.
Αν και σοκαρισμένη, η Βικτώρια παρέμεινε ήρεμη. Στην πρώτη της συνάντηση με το δημοτικό συμβούλιο, μόλις λίγες ώρες αργότερα. Ήταν όλοι ψηλότεροι από εκείνοι, καθώς η ίδια ήταν μόνο 1,52 και αναγκάστηκε να ανέβει σε μια υπερυψωμένη εξέδρα για να φαίνεται.
Αν και η Βικτώρια ανέλαβε τις βασιλικές ευθύνες με αξιοσημείωτη αυτοπεποίθηση, δεν προοριζόταν πάντοτε για τον θρόνο. Όταν η πριγκίπισσα γεννήθηκε το 1819, οι πιθανότητες να γίνει βασίλισσα ήταν πολύ μικρές. Ως το μόνο παιδί του τέταρτου γιου του Γεώργιου Γ΄, Εδουάρδου, δούκα του Κεντ, ήταν πέμπτη στη διαδοχή. Όμως, μετά τον θάνατο του πατέρα της, των αδερφών του και άλλων νόμιμων κληρονόμων, έγινε η πλησιέστερη κληρονόμος του Γουλιέλμου Δ΄.
2. Είχε μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία
Γεννημένη τον Μάιο του 1819 ως Αλεξανδρίνα Βικτώρια, η πριγκίπισσα μεγάλωσε στο παλάτι του Κέσινγκτον. Ωστόσο, το παλάτι αποδείχθηκε φυλακή για εκείνη και η παιδική της ηλικία δεν ήταν στρωμένη με ρόδα.
Μετά τον θάνατο του πατέρα της όταν ήταν μόλις οκτώ μηνών, στην ζωή της κυριάρχησε η μητέρα της, η δούκισσα του Κεντ και ο φιλόδοξος σύμβουλός της, Τζον Κονρόι, ο οποίος επιδίωξε να κρατήσει τον αυστηρό έλεγχο της πριγκίπισσας. Τόσο η δούκισσα όσο και ο Κονρόι είχαν κακή σχέση με τον Γουλιέλμο Δ΄ και κρατούσαν τη Βικτώρια απομονωμένη απ' το βασίλειο, εμποδίζοντάς την να παρακολουθήσει ακόμη και τη στέψη του θείου της.
Το ζευγάρι της επέβαλε έναν αποπνικτικό πειθαρχικό κώδικα, γνωστό ως σύστημα "Κέσινγκτον". Μαζί με ένα αυστηρό πρόγραμμα διδασκαλίας για τη βελτίωση της ηθικής της, η Βικτώρια δεν έβλεπε συχνά παιδιά, (εκτός από τις κόρες του Κονρόι) και βρισκόταν συνεχώς υπό την εποπτεία ενηλίκων. Μέχρι να γίνει βασίλισσα, κοιμόταν στο υπνοδωμάτιο της μητέρας της και δεν της επιτρεπόταν να είναι μόνη ή να κατεβαίνει τις σκάλες χωρίς κάποιον να κρατάει το χέρι της.
Ως ενήλικη, η Βικτώρια φανέρωσε ότι ήταν "πολύ δυστυχισμένη στην παιδική ηλικία και δεν ήξερε πώς ήταν μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή". Μισούσε βαθιά τον Τζον Κονρόι, ο οποίος την εκφόβιζε και την πρόσβαλλε, είχε τεράστια επιρροή στη μητέρα της και της επέβαλε όλους αυτούς τους κανόνες. Αργότερα τον αποκάλεσε "ενσαρκωμένο δαίμονα". Όταν η Βικτώρια αρρώστησε από τυφοειδή πυρετό, η μητέρα της και ο Κονρόι αρνήθηκαν να καλέσουν γιατρό αν δεν υπογράψει ότι ο Κονρόι θα είναι σύμβουλός της όταν γίνει βασίλισσα. Ευτυχώς για τη Βικτώρια, η γκουβερνάντα της κάλεσε κρυφά γιατρό, σώζοντάς της την ζωή.
Με την άνοδό της στον θρόνο, η Βικτώρια ήταν σε θέση να ελευθερωθεί από τον Κονρόι και τη μητέρα της. Η σχέση με τη μητέρα της παρέμεινε ψυχρή και, μόλις δύο χρόνια μετά την ενθρόνιση της Βικτώριας, ο Κονρόι παραιτήθηκε από τη θέση του κι έφυγε για την Ιταλία, μες την ντροπή και το σκάνδαλο.
3. Μιλούσε πολλές γλώσσες
Ίσως λόγω της αυστηρής εκπαίδευσής της του "συστήματος Κέσινγκτον", η Βικτώρια απέδειξε ότι είναι εξαιρετικά γλωσσομαθής. Μιλούσε άπταιστα αγγλικά και γερμανικά, αλλά και γαλλικά, ιταλικά, λατινικά.
Καθώς η μητέρα και η γκουβερνάντα της μιλούσαν γερμανικά, η Βικτώρια είχε αρχικά γερμανική προφορά η οποία έπρεπε να διαγραφεί από τους δασκάλους. Αργότερα, όταν παντρεύτηκε τον ξάδερφό της Αλβέρτο του Σάξε-Κόμπουργκ και Γκότα, μιλούσαν αρκετές φορές γερμανικά μεταξύ τους.
Σε μεγαλύτερη ηλικία, η Βικτώρια θέλησε να πειραματιστεί με τις εξωτικές γλώσσες της τεράστιας αυτοκρατορίας της. Μετά την άφιξη Ινδών υπηρετών στο Κάστρο του Ουίνσδορ το 1887, διδάχθηκε μερικές φράσεις Χίντι και Ουρντού απ' τον αγαπημένο της συνοδό Αμπντούλ Καρίμ. Όπως έγραψε στο ημερολόγιό της: "Μαθαίνω λίγες φράσεις Χίντι και Ουρντού για να μιλάω με τους υπηρέτες μου. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον για μένα τόσο η γλώσσα τόσο και ο λαός, με τον οποίο δεν ήρθα ποτέ πριν σε κανονική επαφή".
4. Η σχέση με τους πρωθυπουργούς της δεν ήταν πάντα καλή
Κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών της βασιλείας της, η Βικτώρια είδε πολλούς πρωθυπουργούς να έρχονται και να φεύγουν. Ενώ ανέπτυξε βαθιά φιλία με μερικούς, άλλοι απέτυχαν θεαματικά να κερδίσουν την εύνοιά της.
Ο πρώτος πρωθυπουργός της, Λόρδος Μέλμπουρν, ήταν πρόθυμος να κολακεύει, να καθοδηγεί και να επηρεάζει τη νεαρή βασίλισσα. Ήταν πολύ καλοί φίλοι και η Βικτώρια ισχυρίστηκε ότι τον αγάπησε "σαν πατέρα της". Ωστόσο, η έντονη φιλία με τον Λόρδο Μέλμπουρν έκανε τη βασίλισσα αντιδημοφιλή σε πολλούς - κατηγορήθηκε ότι ήταν ακομμάτιστη και την αποκαλούσαν κοροϊδευτικά "Λαίδη Μέλμπουρν". Αργότερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας της, ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι κατάφερε να κερδίσει την εύνοια της Βικτώριας με γοητεία και κολακεία. Η Βικτώρια είχε γράψει στην πρωτότοκη κόρη της (που ονομαζόταν επίσης Βικτώρια) ότι είναι "πολύ καλός" και "ποιητικός, ρομαντικός και γεμάτος ιπποτισμό".
Η Βικτώρια δεν συμπαθούσε άλλους πολιτικούς: βρήκε τον Τζον Ράσσελ "αυθάδη και πεισματάρη" κι αναφερόταν στον Λόρδο Πάλμερστοουν ως "τρομακτικό γέρο". Ο τελευταίος προκάλεσε την οργή της όταν απέρριψε κάποιες προτάσεις του Αλβέρτου και όταν προσπάθησε να αποπλανήσει μια από τις κυρίες επί των τιμών. Η Βικτώρια βρήκε τον Γκλαντστόουν εξίσου εξοργιστικό για την απότομη ομιλία του και τον απομάκρυνε ως "μισότρελο και γελοίο, άγριο και ακατανόητο γερο-φανατικό".
5. Ήταν γνωστή ως η "γιαγιά της Ευρώπης"
Η Βικτώρια και ο Αλβέρτος είχαν 9 παιδιά. Πολλά από τα παιδιά τους έκαναν δυναστικούς γάμους, προκειμένου να επεκταθεί η επιρροή της Βρετανίας και μέσα σε λίγες μόνο γενιές, τα 42 εγγόνια της Βικτώριας μπορούσαν να βρεθούν στις βασιλικές οικογένειες της Γερμανίας, της Ρωσίας, της Ελλάδας, της Ρουμανίας, της Σουηδίας, της Νορβηγίας και της Ισπανίας.
Οι βασιλιάδες που πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (ο Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας, η Τσαρίνα Αλεξάνδρα της Ρωσίας, ο Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου) ήταν όλοι εγγόνια της Βικτώριας. Ο Γουλιέλμος της Γερμανίας παρατήρησε ότι, αν η γιαγιά του ήταν ακόμα ζωντανή, δεν θα είχε συμβεί ποτέ ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, επειδή απλώς δεν θα επέτρεπε ποτέ στους συγγενείς της να πολεμήσουν μεταξύ τους.
Η εκτεταμένη επιρροή της Βικτώριας είχε γενετικές, αλλά και πολιτικές, συνέπειες για την Ευρώπη. Πιστεύεται ότι η βασίλισσα ήταν φορέας της αιμο(ρρο)φιλίας και ακούσια εισήγαγε την ασθένεια στους απογόνους της. Κατά τη διάρκεια των επόμενων γενεών η κατάσταση επανεμφανίστηκε στις βασιλικές οικογένειες σε ολόκληρη την ήπειρο. Σε μια εποχή περιορισμένων ιατρικών γνώσεων, η αιμοφιλία είχε πολλές φορές καταστροφικές συνέπειες. Ο γιος της Βικτώριας, Λεοπόλδος, υπέφερε από την ασθένεια και πέθανε στην ηλικία των 30 ετών. Τρία από τα εγγόνια της βασίλισσας υπέφεραν απ' την ασθένεια, συμπεριλαμβανομένου του δολοφονημένου δισέγγονού της, Τσάρεβιτς Αλεξέι της Ρωσίας.
6. Επέζησε από 6 απόπειρες δολοφονίας
Κατά τη διάρκεια της 63χρονης βασιλείας της, η Βικτώρια επέζησε από τουλάχιστον έξι σοβαρές απόπειρες εναντίον της ζωής της. Όταν ήταν 4 μηνών έγκυος στο πρώτο της παιδί, η Βικτώρια πυροβολήθηκε κατά τη διάρκεια μιας βόλτας με τον πρίγκιπα Αλβέρτο. Ο Αλβέρτος ώθησε τον οδηγό να οδηγήσει πιο γρήγορα, και ο παραλίγο δολοφόνος της βασίλισσας, Έντουαρντ Όξφορντ, συνελήφθη. Ο Όξφορντ (που αθωώθηκε για λόγους παραφροσύνης) δεν ήταν ο μόνος που επιχείρησε να σκοτώσει τη βασίλισσα ενώ έβγαινε βόλτα με την ανοιχτή άμαξά της. Το 1850, ο συνταξιούχος στρατιωτικός Ρόμπερτ Πέιτ πέταξε ένα ζαχαροκάλαμο στο κεφάλι της Βικτώριας. Παρ' όλο που δεν κινδύνεψε, το γεγονός την τάραξε ψυχολογικά. Επέζησε από απόπειρες δολοφονίας το 1842, το 1849 και το 1872.
Επίσης, η ζωή της Βικτώριας αναστατώθηκε όταν εμφανίστηκε ένας ενοχλητικός θαυμαστής (γνωστός ως "The Boy Jones" από τις εφημερίδες της εποχής. Ο Έντουαρντ Τζόουνς, ο οποίος ήταν έφηβος, κατόρθωσε να μπει πολλές φορές στο παλάτι, να κρύβεται κάτω από τον καναπέ της βασίλισσας, να κάθεται στον θρόνο και ακόμη να κλέβει εσώρουχά της, προτού πιαστεί.
7. Πένθησε τον πρίγκιπα Αλβέρτο για 40 χρόνια
Η Βικτώρια παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Αλβέρτο τον Φεβρουάριο του 1840. Μετά τον γάμο, έμεινε ξαπλωμένη με πονοκέφαλο, ωστόσο στο ημερολόγιο της χαρακτήρισε την ευγένεια, τη γλυκήτητα και την ομορφιά του Αλβέρτου, δηλώνοντας πως "αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου".
Στις 14 Δεκεμβρίου του 1861, η ζωή της Βικτώριας συγκλονίστηκε από τον θάνατο του Αλβέρτου. Δεδομένου ότι ο πρίγκιπας ήταν μόλις 42 ετών και ήταν υγιής, ο θάνατός του από τυφοειδή πυρετό ήταν εξαιρετικά απροσδόκητος. Ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για τη βασίλισσα, η οποία βασιζόταν έντονα στην πρακτική, πολιτική και συναισθηματική υποστήριξή του.
Μετά τον θάνατο του Αλβέρτου, η Βικτώρια αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή, αρχίζοντας πολύπλοκα τελετουργικά πένθους που γρήγορα έγιναν εμμονή. Με την πάροδο του χρόνου, η κατάσταση έμοιαζε να ξεφεύγει από τον έλεγχο, καθώς ήταν σαφές ότι η περίοδος πένθους της βασίλισσας θα διαρκούσε πολύ παραπάνω από 2 χρόνια, όπως υπαγόρευε η σύμβαση. Περίλυπη, η Βικτώρια έπεσε σε κατάθλιψη κι άρχισε να παραμελεί τα καθήκοντά της. Αρνήθηκε να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις και η δημοτικότητά της άρχισε να εξασθενεί. Μόνο από τη δεκαετία του 1870 κατάφερε να ξαναρχίσει τις παλιές της συνήθειες.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν, η Βικτώρια δεν ανέκαμψε ποτέ από τον θάνατο του Αλβέρτου. Αν και είχε άλλες σχέσεις (όπως αυτή με τον Σκωτσέζο υπηρέτη της Τζον Μπράουν) δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ. Συνέχισε να φοράει μαύρα και να κοιμάται δίπλα από μια εικόνα του Αλβέρτου μέχρι τον θάνατό της 40 χρόνια αργότερα το 1901.
starxeiamas
Διαβάστε παρακάτω κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για τη ζωή της.
1. Έγινε βασίλισσα όταν ήταν 18 ετών
"Πήγα στο καθιστικό μου μόνη και τους είδα. Ο Λόρδος Κόνινγκχαμ μ' ενημέρωσε ότι ο θείος μου, ο Βασιλιάς, είχε πεθάνει και κατά συνέπεια, εγώ ήμουν Βασίλισσα".
Με αυτόν τον τρόπο θυμόταν η Βικτώρια τη στιγμή που θα άλλαζε την ζωή της. Στις 20 Ιουνίου του 1837, στις 6:00 π.μ, ενημερώθηκε ότι ο θείος της, Γουλιέλμος Δ΄, είχε πεθάνει τη νύχτα. Αυτό σήμαινε ότι η 18χρονη Βικτώρια ήταν η νέα βασίλισσα της Αγγλίας.
Αν και σοκαρισμένη, η Βικτώρια παρέμεινε ήρεμη. Στην πρώτη της συνάντηση με το δημοτικό συμβούλιο, μόλις λίγες ώρες αργότερα. Ήταν όλοι ψηλότεροι από εκείνοι, καθώς η ίδια ήταν μόνο 1,52 και αναγκάστηκε να ανέβει σε μια υπερυψωμένη εξέδρα για να φαίνεται.
Αν και η Βικτώρια ανέλαβε τις βασιλικές ευθύνες με αξιοσημείωτη αυτοπεποίθηση, δεν προοριζόταν πάντοτε για τον θρόνο. Όταν η πριγκίπισσα γεννήθηκε το 1819, οι πιθανότητες να γίνει βασίλισσα ήταν πολύ μικρές. Ως το μόνο παιδί του τέταρτου γιου του Γεώργιου Γ΄, Εδουάρδου, δούκα του Κεντ, ήταν πέμπτη στη διαδοχή. Όμως, μετά τον θάνατο του πατέρα της, των αδερφών του και άλλων νόμιμων κληρονόμων, έγινε η πλησιέστερη κληρονόμος του Γουλιέλμου Δ΄.
2. Είχε μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία
Γεννημένη τον Μάιο του 1819 ως Αλεξανδρίνα Βικτώρια, η πριγκίπισσα μεγάλωσε στο παλάτι του Κέσινγκτον. Ωστόσο, το παλάτι αποδείχθηκε φυλακή για εκείνη και η παιδική της ηλικία δεν ήταν στρωμένη με ρόδα.
Μετά τον θάνατο του πατέρα της όταν ήταν μόλις οκτώ μηνών, στην ζωή της κυριάρχησε η μητέρα της, η δούκισσα του Κεντ και ο φιλόδοξος σύμβουλός της, Τζον Κονρόι, ο οποίος επιδίωξε να κρατήσει τον αυστηρό έλεγχο της πριγκίπισσας. Τόσο η δούκισσα όσο και ο Κονρόι είχαν κακή σχέση με τον Γουλιέλμο Δ΄ και κρατούσαν τη Βικτώρια απομονωμένη απ' το βασίλειο, εμποδίζοντάς την να παρακολουθήσει ακόμη και τη στέψη του θείου της.
Το ζευγάρι της επέβαλε έναν αποπνικτικό πειθαρχικό κώδικα, γνωστό ως σύστημα "Κέσινγκτον". Μαζί με ένα αυστηρό πρόγραμμα διδασκαλίας για τη βελτίωση της ηθικής της, η Βικτώρια δεν έβλεπε συχνά παιδιά, (εκτός από τις κόρες του Κονρόι) και βρισκόταν συνεχώς υπό την εποπτεία ενηλίκων. Μέχρι να γίνει βασίλισσα, κοιμόταν στο υπνοδωμάτιο της μητέρας της και δεν της επιτρεπόταν να είναι μόνη ή να κατεβαίνει τις σκάλες χωρίς κάποιον να κρατάει το χέρι της.
Ως ενήλικη, η Βικτώρια φανέρωσε ότι ήταν "πολύ δυστυχισμένη στην παιδική ηλικία και δεν ήξερε πώς ήταν μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή". Μισούσε βαθιά τον Τζον Κονρόι, ο οποίος την εκφόβιζε και την πρόσβαλλε, είχε τεράστια επιρροή στη μητέρα της και της επέβαλε όλους αυτούς τους κανόνες. Αργότερα τον αποκάλεσε "ενσαρκωμένο δαίμονα". Όταν η Βικτώρια αρρώστησε από τυφοειδή πυρετό, η μητέρα της και ο Κονρόι αρνήθηκαν να καλέσουν γιατρό αν δεν υπογράψει ότι ο Κονρόι θα είναι σύμβουλός της όταν γίνει βασίλισσα. Ευτυχώς για τη Βικτώρια, η γκουβερνάντα της κάλεσε κρυφά γιατρό, σώζοντάς της την ζωή.
Με την άνοδό της στον θρόνο, η Βικτώρια ήταν σε θέση να ελευθερωθεί από τον Κονρόι και τη μητέρα της. Η σχέση με τη μητέρα της παρέμεινε ψυχρή και, μόλις δύο χρόνια μετά την ενθρόνιση της Βικτώριας, ο Κονρόι παραιτήθηκε από τη θέση του κι έφυγε για την Ιταλία, μες την ντροπή και το σκάνδαλο.
3. Μιλούσε πολλές γλώσσες
Ίσως λόγω της αυστηρής εκπαίδευσής της του "συστήματος Κέσινγκτον", η Βικτώρια απέδειξε ότι είναι εξαιρετικά γλωσσομαθής. Μιλούσε άπταιστα αγγλικά και γερμανικά, αλλά και γαλλικά, ιταλικά, λατινικά.
Καθώς η μητέρα και η γκουβερνάντα της μιλούσαν γερμανικά, η Βικτώρια είχε αρχικά γερμανική προφορά η οποία έπρεπε να διαγραφεί από τους δασκάλους. Αργότερα, όταν παντρεύτηκε τον ξάδερφό της Αλβέρτο του Σάξε-Κόμπουργκ και Γκότα, μιλούσαν αρκετές φορές γερμανικά μεταξύ τους.
Σε μεγαλύτερη ηλικία, η Βικτώρια θέλησε να πειραματιστεί με τις εξωτικές γλώσσες της τεράστιας αυτοκρατορίας της. Μετά την άφιξη Ινδών υπηρετών στο Κάστρο του Ουίνσδορ το 1887, διδάχθηκε μερικές φράσεις Χίντι και Ουρντού απ' τον αγαπημένο της συνοδό Αμπντούλ Καρίμ. Όπως έγραψε στο ημερολόγιό της: "Μαθαίνω λίγες φράσεις Χίντι και Ουρντού για να μιλάω με τους υπηρέτες μου. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον για μένα τόσο η γλώσσα τόσο και ο λαός, με τον οποίο δεν ήρθα ποτέ πριν σε κανονική επαφή".
4. Η σχέση με τους πρωθυπουργούς της δεν ήταν πάντα καλή
Κατά τη διάρκεια των έξι δεκαετιών της βασιλείας της, η Βικτώρια είδε πολλούς πρωθυπουργούς να έρχονται και να φεύγουν. Ενώ ανέπτυξε βαθιά φιλία με μερικούς, άλλοι απέτυχαν θεαματικά να κερδίσουν την εύνοιά της.
Ο πρώτος πρωθυπουργός της, Λόρδος Μέλμπουρν, ήταν πρόθυμος να κολακεύει, να καθοδηγεί και να επηρεάζει τη νεαρή βασίλισσα. Ήταν πολύ καλοί φίλοι και η Βικτώρια ισχυρίστηκε ότι τον αγάπησε "σαν πατέρα της". Ωστόσο, η έντονη φιλία με τον Λόρδο Μέλμπουρν έκανε τη βασίλισσα αντιδημοφιλή σε πολλούς - κατηγορήθηκε ότι ήταν ακομμάτιστη και την αποκαλούσαν κοροϊδευτικά "Λαίδη Μέλμπουρν". Αργότερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας της, ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι κατάφερε να κερδίσει την εύνοια της Βικτώριας με γοητεία και κολακεία. Η Βικτώρια είχε γράψει στην πρωτότοκη κόρη της (που ονομαζόταν επίσης Βικτώρια) ότι είναι "πολύ καλός" και "ποιητικός, ρομαντικός και γεμάτος ιπποτισμό".
Η Βικτώρια δεν συμπαθούσε άλλους πολιτικούς: βρήκε τον Τζον Ράσσελ "αυθάδη και πεισματάρη" κι αναφερόταν στον Λόρδο Πάλμερστοουν ως "τρομακτικό γέρο". Ο τελευταίος προκάλεσε την οργή της όταν απέρριψε κάποιες προτάσεις του Αλβέρτου και όταν προσπάθησε να αποπλανήσει μια από τις κυρίες επί των τιμών. Η Βικτώρια βρήκε τον Γκλαντστόουν εξίσου εξοργιστικό για την απότομη ομιλία του και τον απομάκρυνε ως "μισότρελο και γελοίο, άγριο και ακατανόητο γερο-φανατικό".
5. Ήταν γνωστή ως η "γιαγιά της Ευρώπης"
Η Βικτώρια και ο Αλβέρτος είχαν 9 παιδιά. Πολλά από τα παιδιά τους έκαναν δυναστικούς γάμους, προκειμένου να επεκταθεί η επιρροή της Βρετανίας και μέσα σε λίγες μόνο γενιές, τα 42 εγγόνια της Βικτώριας μπορούσαν να βρεθούν στις βασιλικές οικογένειες της Γερμανίας, της Ρωσίας, της Ελλάδας, της Ρουμανίας, της Σουηδίας, της Νορβηγίας και της Ισπανίας.
Οι βασιλιάδες που πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (ο Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας, η Τσαρίνα Αλεξάνδρα της Ρωσίας, ο Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου) ήταν όλοι εγγόνια της Βικτώριας. Ο Γουλιέλμος της Γερμανίας παρατήρησε ότι, αν η γιαγιά του ήταν ακόμα ζωντανή, δεν θα είχε συμβεί ποτέ ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, επειδή απλώς δεν θα επέτρεπε ποτέ στους συγγενείς της να πολεμήσουν μεταξύ τους.
Η εκτεταμένη επιρροή της Βικτώριας είχε γενετικές, αλλά και πολιτικές, συνέπειες για την Ευρώπη. Πιστεύεται ότι η βασίλισσα ήταν φορέας της αιμο(ρρο)φιλίας και ακούσια εισήγαγε την ασθένεια στους απογόνους της. Κατά τη διάρκεια των επόμενων γενεών η κατάσταση επανεμφανίστηκε στις βασιλικές οικογένειες σε ολόκληρη την ήπειρο. Σε μια εποχή περιορισμένων ιατρικών γνώσεων, η αιμοφιλία είχε πολλές φορές καταστροφικές συνέπειες. Ο γιος της Βικτώριας, Λεοπόλδος, υπέφερε από την ασθένεια και πέθανε στην ηλικία των 30 ετών. Τρία από τα εγγόνια της βασίλισσας υπέφεραν απ' την ασθένεια, συμπεριλαμβανομένου του δολοφονημένου δισέγγονού της, Τσάρεβιτς Αλεξέι της Ρωσίας.
6. Επέζησε από 6 απόπειρες δολοφονίας
Κατά τη διάρκεια της 63χρονης βασιλείας της, η Βικτώρια επέζησε από τουλάχιστον έξι σοβαρές απόπειρες εναντίον της ζωής της. Όταν ήταν 4 μηνών έγκυος στο πρώτο της παιδί, η Βικτώρια πυροβολήθηκε κατά τη διάρκεια μιας βόλτας με τον πρίγκιπα Αλβέρτο. Ο Αλβέρτος ώθησε τον οδηγό να οδηγήσει πιο γρήγορα, και ο παραλίγο δολοφόνος της βασίλισσας, Έντουαρντ Όξφορντ, συνελήφθη. Ο Όξφορντ (που αθωώθηκε για λόγους παραφροσύνης) δεν ήταν ο μόνος που επιχείρησε να σκοτώσει τη βασίλισσα ενώ έβγαινε βόλτα με την ανοιχτή άμαξά της. Το 1850, ο συνταξιούχος στρατιωτικός Ρόμπερτ Πέιτ πέταξε ένα ζαχαροκάλαμο στο κεφάλι της Βικτώριας. Παρ' όλο που δεν κινδύνεψε, το γεγονός την τάραξε ψυχολογικά. Επέζησε από απόπειρες δολοφονίας το 1842, το 1849 και το 1872.
Επίσης, η ζωή της Βικτώριας αναστατώθηκε όταν εμφανίστηκε ένας ενοχλητικός θαυμαστής (γνωστός ως "The Boy Jones" από τις εφημερίδες της εποχής. Ο Έντουαρντ Τζόουνς, ο οποίος ήταν έφηβος, κατόρθωσε να μπει πολλές φορές στο παλάτι, να κρύβεται κάτω από τον καναπέ της βασίλισσας, να κάθεται στον θρόνο και ακόμη να κλέβει εσώρουχά της, προτού πιαστεί.
7. Πένθησε τον πρίγκιπα Αλβέρτο για 40 χρόνια
Η Βικτώρια παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Αλβέρτο τον Φεβρουάριο του 1840. Μετά τον γάμο, έμεινε ξαπλωμένη με πονοκέφαλο, ωστόσο στο ημερολόγιο της χαρακτήρισε την ευγένεια, τη γλυκήτητα και την ομορφιά του Αλβέρτου, δηλώνοντας πως "αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου".
Στις 14 Δεκεμβρίου του 1861, η ζωή της Βικτώριας συγκλονίστηκε από τον θάνατο του Αλβέρτου. Δεδομένου ότι ο πρίγκιπας ήταν μόλις 42 ετών και ήταν υγιής, ο θάνατός του από τυφοειδή πυρετό ήταν εξαιρετικά απροσδόκητος. Ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για τη βασίλισσα, η οποία βασιζόταν έντονα στην πρακτική, πολιτική και συναισθηματική υποστήριξή του.
Μετά τον θάνατο του Αλβέρτου, η Βικτώρια αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή, αρχίζοντας πολύπλοκα τελετουργικά πένθους που γρήγορα έγιναν εμμονή. Με την πάροδο του χρόνου, η κατάσταση έμοιαζε να ξεφεύγει από τον έλεγχο, καθώς ήταν σαφές ότι η περίοδος πένθους της βασίλισσας θα διαρκούσε πολύ παραπάνω από 2 χρόνια, όπως υπαγόρευε η σύμβαση. Περίλυπη, η Βικτώρια έπεσε σε κατάθλιψη κι άρχισε να παραμελεί τα καθήκοντά της. Αρνήθηκε να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις και η δημοτικότητά της άρχισε να εξασθενεί. Μόνο από τη δεκαετία του 1870 κατάφερε να ξαναρχίσει τις παλιές της συνήθειες.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν, η Βικτώρια δεν ανέκαμψε ποτέ από τον θάνατο του Αλβέρτου. Αν και είχε άλλες σχέσεις (όπως αυτή με τον Σκωτσέζο υπηρέτη της Τζον Μπράουν) δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ. Συνέχισε να φοράει μαύρα και να κοιμάται δίπλα από μια εικόνα του Αλβέρτου μέχρι τον θάνατό της 40 χρόνια αργότερα το 1901.
starxeiamas
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Έκρηξη" των "έναντι" πληρωμών για οφειλές στα Ταμεία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
