2019-05-16 07:10:46
Διαβάστε το άρθρο του Νίκου Μπλάνη
1. Ακούσαμε την Υπουργό Προστασίας του Πολίτη να δηλώνει: «Υπάρχουν συνδικαλιστές που έχουν να πάνε στη δουλειά τους 20 χρόνια, όμως υπάρχουν και συνδικαλιστές, που ενώ δικαιούνται άδειας δεν την παίρνουν και πάνε για δουλειά. Αυτοί έχουν το δικαίωμα να πουν ότι θέλουν ενάντια στην πολιτική ηγεσία και να σχολιάζουν. Αλλά αυτοί που έχουν 30 μέρες άδεια το μήνα δεν έχουν το δικαίωμα να μιλάνε για την επιχειρησιακή δυνατότητα της αστυνομίας, ούτε για τους συναδέλφους τους που τους προσβάλλουν».
2. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Γιατί η Πολιτεία δεν κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει την ορθώς περιγραφόμενη παθογένεια; Γιατί δίνει άδεια ολόκληρο το μήνα, δηλ. πλήρη απαλλαγή, ενώ ο νόμος προβλέπει συγκεκριμένες ημέρες για την διευκόλυνση στην άσκηση των συνδικαλιστικών υποχρεώσεων; Η λύση είναι απλή: Εφαρμόστε το νόμο και μη δίνετε χαριστικές (παράνομες) άδειες.
3.Τι κάνει επίσης για το απαράδεκτο φαινόμενο της ισοβιότητας και μονιμότητας των συνδικαλιστών; Αυτό που οδηγεί στον εκφυλισμό ή αλλοτρίωση της συνδικαλιστικής δράσης και τελικά στις συντεχνίες και στον στυγνό επαγγελματισμό! Που σκοπό έχει την προώθηση των προσωπικών φιλοδοξιών και που εν τέλει δεν ωφελεί και εν πολλοίς βλάπτει τα συμφέροντα των εργαζομένων! Οι ίδιοι οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι, εφόσον είναι υπέρ ενός υγιούς συνδικαλιστικού κινήματος, θα έπρεπε να το λύσουν με εσωτερικούς κανόνες αυτοπεριορισμού. Θα έπρεπε να προβλέψουν και να θεσπίσουν σχετικούς περιορισμούς στις καταστατικές διατάξεις τους.
4. Επειδή όμως οι ίδιοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να το κάνουν, ας έρθει η Πολιτεία να το ρυθμίσει με Νόμο. Να βάλει δηλαδή περιορισμούς στη θητεία των οργάνων διοίκησης των συνδικαλιστικών ενώσεων. Να βάλει πλαφόν στο χρόνο θητείας αυτών. Να ορίσει δηλαδή ότι το ίδιο πρόσωπο δεν μπορεί να αναλάβει διοίκηση για περισσότερες από δύο πλήρεις θητείες ή συνολικά οκτώ χρόνια!!! Μια τέτοια ρύθμιση δεν ανατρέπει και δεν παρεμποδίζει την άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος (ΣτΕ 1927/1978, Α.Π.66/1982) και συνδέεται με τη ιδιομορφία των καθηκόντων και την αποστολή της Αστυνομίας!!! Έτσι θα σταματήσει η ισοβιότητα και μονιμότητα κάποιων, θα ξυρίσουν τα μούσια τους, θα πάνε να δουλέψουν και να χύσουν τον ιδρώτα τους στο πεζοδρόμιο του καθήκοντος και όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα, σχολιάζοντας με αμετροέπεια και ασχετοσύνη επί παντός επιστητού, επιδιώκοντας ενδεχομένως σταδιοδρομικές εξασφαλίσεις και εξισωτικό σφετερισμό εξουσίας!!!
bloko
1. Ακούσαμε την Υπουργό Προστασίας του Πολίτη να δηλώνει: «Υπάρχουν συνδικαλιστές που έχουν να πάνε στη δουλειά τους 20 χρόνια, όμως υπάρχουν και συνδικαλιστές, που ενώ δικαιούνται άδειας δεν την παίρνουν και πάνε για δουλειά. Αυτοί έχουν το δικαίωμα να πουν ότι θέλουν ενάντια στην πολιτική ηγεσία και να σχολιάζουν. Αλλά αυτοί που έχουν 30 μέρες άδεια το μήνα δεν έχουν το δικαίωμα να μιλάνε για την επιχειρησιακή δυνατότητα της αστυνομίας, ούτε για τους συναδέλφους τους που τους προσβάλλουν».
2. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Γιατί η Πολιτεία δεν κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει την ορθώς περιγραφόμενη παθογένεια; Γιατί δίνει άδεια ολόκληρο το μήνα, δηλ. πλήρη απαλλαγή, ενώ ο νόμος προβλέπει συγκεκριμένες ημέρες για την διευκόλυνση στην άσκηση των συνδικαλιστικών υποχρεώσεων; Η λύση είναι απλή: Εφαρμόστε το νόμο και μη δίνετε χαριστικές (παράνομες) άδειες.
3.Τι κάνει επίσης για το απαράδεκτο φαινόμενο της ισοβιότητας και μονιμότητας των συνδικαλιστών; Αυτό που οδηγεί στον εκφυλισμό ή αλλοτρίωση της συνδικαλιστικής δράσης και τελικά στις συντεχνίες και στον στυγνό επαγγελματισμό! Που σκοπό έχει την προώθηση των προσωπικών φιλοδοξιών και που εν τέλει δεν ωφελεί και εν πολλοίς βλάπτει τα συμφέροντα των εργαζομένων! Οι ίδιοι οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι, εφόσον είναι υπέρ ενός υγιούς συνδικαλιστικού κινήματος, θα έπρεπε να το λύσουν με εσωτερικούς κανόνες αυτοπεριορισμού. Θα έπρεπε να προβλέψουν και να θεσπίσουν σχετικούς περιορισμούς στις καταστατικές διατάξεις τους.
4. Επειδή όμως οι ίδιοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να το κάνουν, ας έρθει η Πολιτεία να το ρυθμίσει με Νόμο. Να βάλει δηλαδή περιορισμούς στη θητεία των οργάνων διοίκησης των συνδικαλιστικών ενώσεων. Να βάλει πλαφόν στο χρόνο θητείας αυτών. Να ορίσει δηλαδή ότι το ίδιο πρόσωπο δεν μπορεί να αναλάβει διοίκηση για περισσότερες από δύο πλήρεις θητείες ή συνολικά οκτώ χρόνια!!! Μια τέτοια ρύθμιση δεν ανατρέπει και δεν παρεμποδίζει την άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος (ΣτΕ 1927/1978, Α.Π.66/1982) και συνδέεται με τη ιδιομορφία των καθηκόντων και την αποστολή της Αστυνομίας!!! Έτσι θα σταματήσει η ισοβιότητα και μονιμότητα κάποιων, θα ξυρίσουν τα μούσια τους, θα πάνε να δουλέψουν και να χύσουν τον ιδρώτα τους στο πεζοδρόμιο του καθήκοντος και όχι στα τηλεοπτικά παράθυρα, σχολιάζοντας με αμετροέπεια και ασχετοσύνη επί παντός επιστητού, επιδιώκοντας ενδεχομένως σταδιοδρομικές εξασφαλίσεις και εξισωτικό σφετερισμό εξουσίας!!!
bloko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
