2019-05-24 16:22:03
H Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια πρωτοφανή καμπή της ιστορίας της. Ο νεοφιλελευθερισμός που έχει επιβληθεί με πρωτοφανή βία σε όλα τα κράτη της, έχει οδηγήσει στη διάλυση του λεγόμενου Κράτους Πρόνοιας.
Αυτό από τη μια έχει δημιουργήσει ένα κύμα Ακροδεξιάς, από την άλλη έχει διαμορφώσει τις συνθήκες για τη δημιουργία ενός επερχόμενου μεταφασιστικού κύματος, με την όλο και μεγαλύτερη ενσωμάτωση του ακροδεξιού λόγου και την ακροδεξιάς πρακτικής στην παραδοσιακή Δεξιά. Δεν πρόκειται ένα ιδεολογικό ή θεωρητικό κατασκεύασμα, αλλά για ένα απτό, καλπάζον φαινόμενο, με επιπτώσεις στην καθημερινότητα της ζωής όλων των Ευρωπαίων.
Επομένως το δίλημμα είναι το εξής: Ακροδεξιά και Δεξιά (Μεταφασισμός), ή Δημοκρατία - το οποίο σε πρακτικό επίπεδο μεταφράζεται ως εξής: αύξηση των μισθών ή όχι, κατάργηση του υποκατώτατου ή όχι, συλλογικές συμβάσεις ή όχι, βελτίωση της δημόσιας υγείας ή όχι, κράτος δικαίου ή αυθαιρεσία. Από τη μία πλευρά είναι η προοδευτική συμμαχία, είτε σε εθνικό είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την άλλη, Μητσοτάκης και Βέμπερ.
Κατά την θητεία μου ως υπουργός (Αυγ. 2015 - Μάρ. 2018) και την συνακόλουθη θητεία μου στην Ευρώπη και στα αντίστοιχα όργανα, βίωσα τη σημασία και το μέγεθος του αντίκτυπου των αποφάσεων που λαμβάνονται στην Ε.Ε. Ας πάρουμε για παράδειγμα το προσφυγικό -μεταναστευτικό, το οποίο θα είναι κομβικό θέμα για την Ευρώπη για τα επόμενα δέκα χρόνια:
Κατά τους πρώτους μήνες της προσφυγικής-μεταναστευτικής κρίσης, τα κράτη δρούσαν αυτόνομα και κατηγορούσαν την Ελλάδα και την Ιταλία.
Στην δεύτερη φάση, ο Γιούνκερ, ο Τίμερμαν και η ευρωπαϊκή Αριστερά διατύπωσαν και πέτυχαν θέσεις για την ενωμένη δράση της Ευρώπης για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού και σε ανθρωπιστική βάση. Είναι η φάση όπου 40.000 πρόσφυγες μετεγκαταστάθηκαν σε χώρες της Ε.Ε. και έγιναν χιλιάδες επανενώσεις οικογενειών και οικειοθελείς επιστροφές. Αυτή η πολιτική οδήγησε στην κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας, που με τη σειρά της οδήγησε στην τεράστια πτώση των ροών.
Σήμερα βιώνουμε την τρίτη φάση, όπου τα κράτη επανέρχονται σε εθνικές πολιτικές με στοιχεία απομονωτισμού και ξενοφοβίας. Τα οποία φυσικά συνάδουν με την προσπάθεια επιβολής της βίαιης νεοφιλελεύθερης ατζέντας στους πολίτες της Ευρώπης, με την αφαίρεση εισοδημάτων και τη ρηγμάτωση του κοινωνικού κράτους. Η κατάσταση αυτή είναι, διόλου τυχαία, αντιστρόφως ανάλογη με την άνοδο της ακροδεξιάς, η οποία διευκολύνει την επιβολή της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής και την κατάργηση του κράτους δικαίου.
Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι η αλληλεγγύη για την Ευρώπη δεν είναι ηθική έννοια, αλλά νομική υποχρέωση. Το διακύβευμα είναι μαγάλο. Δίνω, λοιπόν, τη μάχη των Ευρωεκλογών με πίστη στη σημασία της συσπείρωσης των προοδευτικών, αριστερών και οικολογικών δυνάμεων στην Ελλάδα για την πάταξη της ακροδεξιάς και του μεραφασισμού, για να κατευθυνθεί η χώρα μας προς τις πολιτικές που αρμόζουν σε ένα κράτος δικαίου.
Tο μεγαλύτερο στοίχημα της εποχής μας είναι να ανα-κατευθυνθούμε προς μια Ευρώπη με βαθιά συνοχή και αλληλεγγύη, που θα υφίσταται υπεράνω από ξεχωριστά εθνικά συμφέροντα. Προτεραιότητά μας - ως απάντηση της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων- είναι να διατυπωθούν στο ευρωκοινοβούλιο συγκεκριμένες, εφαρμόσιμες προτάσεις που θα μπορούν να μεταφραστούν σε βιώσιμες κοινωνικές και εισοδηματικές πολιτικές όπως ο τερματισμός της λιτότητας, η αναλογικότητα των μισθών σε όλη την Ευρώπη, η καταπολέμηση της ανεργίας και η βελτίωση των εργασιακών συνθηκών για όλους τους πολίτες της Ευρώπης.
bloko
Αυτό από τη μια έχει δημιουργήσει ένα κύμα Ακροδεξιάς, από την άλλη έχει διαμορφώσει τις συνθήκες για τη δημιουργία ενός επερχόμενου μεταφασιστικού κύματος, με την όλο και μεγαλύτερη ενσωμάτωση του ακροδεξιού λόγου και την ακροδεξιάς πρακτικής στην παραδοσιακή Δεξιά. Δεν πρόκειται ένα ιδεολογικό ή θεωρητικό κατασκεύασμα, αλλά για ένα απτό, καλπάζον φαινόμενο, με επιπτώσεις στην καθημερινότητα της ζωής όλων των Ευρωπαίων.
Επομένως το δίλημμα είναι το εξής: Ακροδεξιά και Δεξιά (Μεταφασισμός), ή Δημοκρατία - το οποίο σε πρακτικό επίπεδο μεταφράζεται ως εξής: αύξηση των μισθών ή όχι, κατάργηση του υποκατώτατου ή όχι, συλλογικές συμβάσεις ή όχι, βελτίωση της δημόσιας υγείας ή όχι, κράτος δικαίου ή αυθαιρεσία. Από τη μία πλευρά είναι η προοδευτική συμμαχία, είτε σε εθνικό είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την άλλη, Μητσοτάκης και Βέμπερ.
Κατά την θητεία μου ως υπουργός (Αυγ. 2015 - Μάρ. 2018) και την συνακόλουθη θητεία μου στην Ευρώπη και στα αντίστοιχα όργανα, βίωσα τη σημασία και το μέγεθος του αντίκτυπου των αποφάσεων που λαμβάνονται στην Ε.Ε. Ας πάρουμε για παράδειγμα το προσφυγικό -μεταναστευτικό, το οποίο θα είναι κομβικό θέμα για την Ευρώπη για τα επόμενα δέκα χρόνια:
Κατά τους πρώτους μήνες της προσφυγικής-μεταναστευτικής κρίσης, τα κράτη δρούσαν αυτόνομα και κατηγορούσαν την Ελλάδα και την Ιταλία.
Στην δεύτερη φάση, ο Γιούνκερ, ο Τίμερμαν και η ευρωπαϊκή Αριστερά διατύπωσαν και πέτυχαν θέσεις για την ενωμένη δράση της Ευρώπης για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού και σε ανθρωπιστική βάση. Είναι η φάση όπου 40.000 πρόσφυγες μετεγκαταστάθηκαν σε χώρες της Ε.Ε. και έγιναν χιλιάδες επανενώσεις οικογενειών και οικειοθελείς επιστροφές. Αυτή η πολιτική οδήγησε στην κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας, που με τη σειρά της οδήγησε στην τεράστια πτώση των ροών.
Σήμερα βιώνουμε την τρίτη φάση, όπου τα κράτη επανέρχονται σε εθνικές πολιτικές με στοιχεία απομονωτισμού και ξενοφοβίας. Τα οποία φυσικά συνάδουν με την προσπάθεια επιβολής της βίαιης νεοφιλελεύθερης ατζέντας στους πολίτες της Ευρώπης, με την αφαίρεση εισοδημάτων και τη ρηγμάτωση του κοινωνικού κράτους. Η κατάσταση αυτή είναι, διόλου τυχαία, αντιστρόφως ανάλογη με την άνοδο της ακροδεξιάς, η οποία διευκολύνει την επιβολή της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής και την κατάργηση του κράτους δικαίου.
Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι η αλληλεγγύη για την Ευρώπη δεν είναι ηθική έννοια, αλλά νομική υποχρέωση. Το διακύβευμα είναι μαγάλο. Δίνω, λοιπόν, τη μάχη των Ευρωεκλογών με πίστη στη σημασία της συσπείρωσης των προοδευτικών, αριστερών και οικολογικών δυνάμεων στην Ελλάδα για την πάταξη της ακροδεξιάς και του μεραφασισμού, για να κατευθυνθεί η χώρα μας προς τις πολιτικές που αρμόζουν σε ένα κράτος δικαίου.
Tο μεγαλύτερο στοίχημα της εποχής μας είναι να ανα-κατευθυνθούμε προς μια Ευρώπη με βαθιά συνοχή και αλληλεγγύη, που θα υφίσταται υπεράνω από ξεχωριστά εθνικά συμφέροντα. Προτεραιότητά μας - ως απάντηση της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων- είναι να διατυπωθούν στο ευρωκοινοβούλιο συγκεκριμένες, εφαρμόσιμες προτάσεις που θα μπορούν να μεταφραστούν σε βιώσιμες κοινωνικές και εισοδηματικές πολιτικές όπως ο τερματισμός της λιτότητας, η αναλογικότητα των μισθών σε όλη την Ευρώπη, η καταπολέμηση της ανεργίας και η βελτίωση των εργασιακών συνθηκών για όλους τους πολίτες της Ευρώπης.
bloko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
#ΟPENekloges...με την πιο ισχυρή ομάδα δημοσιογράφων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
