2019-06-09 19:00:31
Ορισμένοι θεσμοί της ΕΕ και ο τρόπος λειτουργίας τους θα πρέπει να αλλάξουν, σύμφωνα με τον George Soros
Για τα μηνύματα που έστειλε η «σιωπηλή πλειοψηφία των Ευρωπαίων ψηφοφόρων» στις πρόσφατες Ευρωεκλογές κάνει λόγο σε άρθρο του στο Project Syndicate ο George Soros.
Όπως τονίζει σε αυτό: Οι εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον περασμένο μήνα παρήγαγαν καλύτερα αποτελέσματα από ό, τι θα περίμενε κανείς και για έναν απλό λόγο: μίλησε η σιωπηλή φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία.
Αυτό που είπε είναι ότι θέλουν να διατηρήσουν τις αξίες στις οποίες βασίστηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά θέλουν επίσης ριζικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ.
Το κύριο μέλημά τους είναι η αλλαγή του κλίματος.
Αυτό ευνοεί τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, ειδικά τους Πράσινους.
Τα αντιευρωπαϊκά κόμματα, τα οποία δεν αναμένεται να κάνουν τίποτα εποικοδομητικό, απέτυχαν να κάνουν τα κέρδη που περίμεναν.
Ούτε μπορούν να αποτελέσουν το ενιαίο μέτωπο που θα χρειαστούν για να αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή.
Ένα από τα θεσμικά όργανα που πρέπει να αλλάξει είναι το σύστημα Spitzenkandidat, δηλαδή η διαδικασία εκλογής του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Υποτίθεται ότι παρέχει μια μορφή έμμεσης επιλογής της ηγεσίας της ΕΕ.
Στην πραγματικότητα, όπως επεσήμανε ο Franklin Dehousse σε ένα λαμπρό αλλά απαισιόδοξο άρθρο στο EU Observer, είναι χειρότερο από το να μην υπάρχει καμία δημοκρατική επιλογή.
Κάθε κράτος μέλος έχει πραγματικά πολιτικά κόμματα, αλλά ο διευρωπαϊκός συνδυασμός τους παράγει τεχνητά κατασκευάσματα που δεν εξυπηρετούν κανέναν άλλο σκοπό παρά να προωθήσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των ηγετών τους.
Αυτό μπορεί να βρεθεί καλύτερα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), το οποίο κατάφερε θα κατακτήσει την προεδρία της Επιτροπής από το 2004.
Ο σημερινός ηγέτης του ΕΛΚ, Manfred Weber, ο οποίος δεν έχει εμπειρία σε μια εθνική κυβέρνηση, φαίνεται πρόθυμος να εισέλθει σε πρακτικό συμβιβασμό για να παραμείνει στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αυτό περιλαμβάνει το αδελφό κόμμα του αυταρχικού πρωθυπουργού της Ουγγαρίας, Viktor Orbán.
Ο Orbán, θέτει ένα σοβαρό πρόβλημα για τον Weber, επειδή ο Orbán αμαυρώνει ανοιχτά τους ευρωπαϊκούς κανόνες και καθιερώνει αυτό που ισοδυναμεί με ένα κράτος μαφίας.
Σχεδόν το ήμισυ των εθνικών κομμάτων που συνιστούν το ΕΛΚ ήθελαν να διώξουν το κόμμα του Orban, Fidesz.
Αντί αυτού, ο Weber κατάφερε να πείσει το ΕΛΚ να απαιτήσει κάτι σχετικά εύκολο από το Fidesz: Να επιτρέψει στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Ευρώπης (CEU, το οποίο ίδρυσα) να συνεχίσει να λειτουργεί ελεύθερα στην Ουγγαρία ως αμερικανικό πανεπιστήμιο.
Το Fidesz δεν συμμορφώθηκε.
Παρόλα αυτά, το ΕΛΚ δεν απέκλεισε το Fidesz, αλλά απλώς το ανέστειλε τη «λειτουργία» του ως κανονικό μέλος του ΕΛΚ, έτσι ώστε να μπορεί να θεωρηθεί μέρος του ΕΛΚ όταν θα έρθει η ώρα επιλογής του προέδρου της Κομισιόν.
Ο Orbán προσπαθεί τώρα να αποκαταστήσει το Fidesz ως καλόπιστο μέλος του ΕΛΚ. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν ο Weber βρίσκει έναν τρόπο να τον φιλοξενήσει. Το σύστημα Spitzenkandidat δεν βασίζεται σε διακυβερνητική συμφωνία, επομένως θα μπορούσε εύκολα να αλλάξει.
Θα ήταν πολύ καλύτερα εάν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκλεγεί απευθείας από έναν προσεκτικά επιλεγμένο κατάλογο υποψηφίων με τα κατάλληλα προσόντα, αλλά αυτό θα απαιτούσε αλλαγές στη συνθήκη.
Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα μπορούσε να συνεχίσει να εκλέγεται με ειδική πλειοψηφία των κρατών μελών, όπως ορίζει η Συνθήκη της Λισαβόνας.
Η μεταρρύθμιση που θα απαιτούσε αλλαγές στη Συνθήκη δικαιολογείται από την αυξημένη δημοκρατική νομιμότητα που αποδίδεται στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η προσέλευση στις πρόσφατες εκλογές ξεπέρασε το 50% από 42,6% το 2014.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που η προσέλευση αυξήθηκε από τις πρώτες εκλογές του 1979, όταν συμμετείχε το 62% των συμμετεχόντων.
Πολύ περίεργα, με την ευκαιρία αυτή, το σύστημα Spitzenkandidat υπόσχεται να παράγει μια «dream team».
Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron, ο οποίος αντιτίθεται στο σύστημα Spitzenkandidat ως ζήτημα αρχής, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την εξέλιξη αυτή. Σε δείπνο με τον Ισπανό πρωθυπουργό Pedro Sánchez, τον νικητή των εθνικών γενικών εκλογών της Ισπανίας που προηγήθηκε της ψηφοφορίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να υποστηρίξουν δύο Spitzenkandidaten που θα ήταν ιδανικοί για την Επιτροπή και το Συμβούλιο.
Η Γερμανία είναι ο κύριος υποστηρικτής του συστήματος Spitzenkandidat.
Αν ο Weber χάσει, η Γερμανία θα πιέσει τον πρόεδρο της Bundesbank Jens Weidmann να γίνει πρόεδρος της ΕΚΤ.
Δεν θα ήταν ιδανικός.
Στην πραγματικότητα, αποκλείεται από το γεγονός ότι κατέθεσε ενώπιον του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας κατά της ΕΚΤ σε μια υπόθεση που επιδιώκει να ακυρώσει τις ονομαστικές νομισματικές συναλλαγές της Τράπεζας, μια πολιτική που ήταν κρίσιμη για την υπέρβαση της κρίσης στην ευρωζώνη νωρίτερα αυτή τη δεκαετία.
Ελπίζω ότι αυτό το γεγονός θα γίνει ευρύτερα γνωστό.
Οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος θα ήταν προτιμότερος από τον Weidmann ως πρόεδρο της ΕΚΤ.
Αυτή τη στιγμή, η Γαλλία δεν \έχει καμία από τις κορυφαίες θέσεις εργασίας.
Θα ήταν καλό αν και η Γερμανία δεν είχε ούτε ένα, επειδή θα αφήσει περισσότερο περιθώριο για άλλες χώρες.
Υπάρχουν πολλά θεσμικά όργανα της ΕΕ πέραν του συστήματος Spitzenkandidat που απαιτούν ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Αλλά αυτό μπορεί να περιμένει έως ότου ανακαλύψουμε εάν και σε ποιο βαθμό υλοποιείται η υπόσχεση που αποδίδεται στα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών.
Αλλά δεν είναι ακόμη καιρός να δηλώσετε τη νίκη, να χαλαρώσετε και να γιορτάσετε. Πρέπει να γίνουν πολλά για να μετατραπεί η ΕΕ σε έναν καλά λειτουργούντα οργανισμό που να εκπληρώνει τις μεγάλες δυνατότητές του.
greece-salonikia
Για τα μηνύματα που έστειλε η «σιωπηλή πλειοψηφία των Ευρωπαίων ψηφοφόρων» στις πρόσφατες Ευρωεκλογές κάνει λόγο σε άρθρο του στο Project Syndicate ο George Soros.
Όπως τονίζει σε αυτό: Οι εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον περασμένο μήνα παρήγαγαν καλύτερα αποτελέσματα από ό, τι θα περίμενε κανείς και για έναν απλό λόγο: μίλησε η σιωπηλή φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία.
Αυτό που είπε είναι ότι θέλουν να διατηρήσουν τις αξίες στις οποίες βασίστηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά θέλουν επίσης ριζικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ.
Το κύριο μέλημά τους είναι η αλλαγή του κλίματος.
Αυτό ευνοεί τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, ειδικά τους Πράσινους.
Τα αντιευρωπαϊκά κόμματα, τα οποία δεν αναμένεται να κάνουν τίποτα εποικοδομητικό, απέτυχαν να κάνουν τα κέρδη που περίμεναν.
Ούτε μπορούν να αποτελέσουν το ενιαίο μέτωπο που θα χρειαστούν για να αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή.
Ένα από τα θεσμικά όργανα που πρέπει να αλλάξει είναι το σύστημα Spitzenkandidat, δηλαδή η διαδικασία εκλογής του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Υποτίθεται ότι παρέχει μια μορφή έμμεσης επιλογής της ηγεσίας της ΕΕ.
Στην πραγματικότητα, όπως επεσήμανε ο Franklin Dehousse σε ένα λαμπρό αλλά απαισιόδοξο άρθρο στο EU Observer, είναι χειρότερο από το να μην υπάρχει καμία δημοκρατική επιλογή.
Κάθε κράτος μέλος έχει πραγματικά πολιτικά κόμματα, αλλά ο διευρωπαϊκός συνδυασμός τους παράγει τεχνητά κατασκευάσματα που δεν εξυπηρετούν κανέναν άλλο σκοπό παρά να προωθήσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των ηγετών τους.
Αυτό μπορεί να βρεθεί καλύτερα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), το οποίο κατάφερε θα κατακτήσει την προεδρία της Επιτροπής από το 2004.
Ο σημερινός ηγέτης του ΕΛΚ, Manfred Weber, ο οποίος δεν έχει εμπειρία σε μια εθνική κυβέρνηση, φαίνεται πρόθυμος να εισέλθει σε πρακτικό συμβιβασμό για να παραμείνει στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αυτό περιλαμβάνει το αδελφό κόμμα του αυταρχικού πρωθυπουργού της Ουγγαρίας, Viktor Orbán.
Ο Orbán, θέτει ένα σοβαρό πρόβλημα για τον Weber, επειδή ο Orbán αμαυρώνει ανοιχτά τους ευρωπαϊκούς κανόνες και καθιερώνει αυτό που ισοδυναμεί με ένα κράτος μαφίας.
Σχεδόν το ήμισυ των εθνικών κομμάτων που συνιστούν το ΕΛΚ ήθελαν να διώξουν το κόμμα του Orban, Fidesz.
Αντί αυτού, ο Weber κατάφερε να πείσει το ΕΛΚ να απαιτήσει κάτι σχετικά εύκολο από το Fidesz: Να επιτρέψει στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Ευρώπης (CEU, το οποίο ίδρυσα) να συνεχίσει να λειτουργεί ελεύθερα στην Ουγγαρία ως αμερικανικό πανεπιστήμιο.
Το Fidesz δεν συμμορφώθηκε.
Παρόλα αυτά, το ΕΛΚ δεν απέκλεισε το Fidesz, αλλά απλώς το ανέστειλε τη «λειτουργία» του ως κανονικό μέλος του ΕΛΚ, έτσι ώστε να μπορεί να θεωρηθεί μέρος του ΕΛΚ όταν θα έρθει η ώρα επιλογής του προέδρου της Κομισιόν.
Ο Orbán προσπαθεί τώρα να αποκαταστήσει το Fidesz ως καλόπιστο μέλος του ΕΛΚ. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν ο Weber βρίσκει έναν τρόπο να τον φιλοξενήσει. Το σύστημα Spitzenkandidat δεν βασίζεται σε διακυβερνητική συμφωνία, επομένως θα μπορούσε εύκολα να αλλάξει.
Θα ήταν πολύ καλύτερα εάν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εκλεγεί απευθείας από έναν προσεκτικά επιλεγμένο κατάλογο υποψηφίων με τα κατάλληλα προσόντα, αλλά αυτό θα απαιτούσε αλλαγές στη συνθήκη.
Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα μπορούσε να συνεχίσει να εκλέγεται με ειδική πλειοψηφία των κρατών μελών, όπως ορίζει η Συνθήκη της Λισαβόνας.
Η μεταρρύθμιση που θα απαιτούσε αλλαγές στη Συνθήκη δικαιολογείται από την αυξημένη δημοκρατική νομιμότητα που αποδίδεται στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η προσέλευση στις πρόσφατες εκλογές ξεπέρασε το 50% από 42,6% το 2014.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που η προσέλευση αυξήθηκε από τις πρώτες εκλογές του 1979, όταν συμμετείχε το 62% των συμμετεχόντων.
Πολύ περίεργα, με την ευκαιρία αυτή, το σύστημα Spitzenkandidat υπόσχεται να παράγει μια «dream team».
Ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron, ο οποίος αντιτίθεται στο σύστημα Spitzenkandidat ως ζήτημα αρχής, ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την εξέλιξη αυτή. Σε δείπνο με τον Ισπανό πρωθυπουργό Pedro Sánchez, τον νικητή των εθνικών γενικών εκλογών της Ισπανίας που προηγήθηκε της ψηφοφορίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι δύο ηγέτες συμφώνησαν να υποστηρίξουν δύο Spitzenkandidaten που θα ήταν ιδανικοί για την Επιτροπή και το Συμβούλιο.
Η Γερμανία είναι ο κύριος υποστηρικτής του συστήματος Spitzenkandidat.
Αν ο Weber χάσει, η Γερμανία θα πιέσει τον πρόεδρο της Bundesbank Jens Weidmann να γίνει πρόεδρος της ΕΚΤ.
Δεν θα ήταν ιδανικός.
Στην πραγματικότητα, αποκλείεται από το γεγονός ότι κατέθεσε ενώπιον του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας κατά της ΕΚΤ σε μια υπόθεση που επιδιώκει να ακυρώσει τις ονομαστικές νομισματικές συναλλαγές της Τράπεζας, μια πολιτική που ήταν κρίσιμη για την υπέρβαση της κρίσης στην ευρωζώνη νωρίτερα αυτή τη δεκαετία.
Ελπίζω ότι αυτό το γεγονός θα γίνει ευρύτερα γνωστό.
Οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος θα ήταν προτιμότερος από τον Weidmann ως πρόεδρο της ΕΚΤ.
Αυτή τη στιγμή, η Γαλλία δεν \έχει καμία από τις κορυφαίες θέσεις εργασίας.
Θα ήταν καλό αν και η Γερμανία δεν είχε ούτε ένα, επειδή θα αφήσει περισσότερο περιθώριο για άλλες χώρες.
Υπάρχουν πολλά θεσμικά όργανα της ΕΕ πέραν του συστήματος Spitzenkandidat που απαιτούν ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Αλλά αυτό μπορεί να περιμένει έως ότου ανακαλύψουμε εάν και σε ποιο βαθμό υλοποιείται η υπόσχεση που αποδίδεται στα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών.
Αλλά δεν είναι ακόμη καιρός να δηλώσετε τη νίκη, να χαλαρώσετε και να γιορτάσετε. Πρέπει να γίνουν πολλά για να μετατραπεί η ΕΕ σε έναν καλά λειτουργούντα οργανισμό που να εκπληρώνει τις μεγάλες δυνατότητές του.
greece-salonikia
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Κώστας Σημίτης δεν αποκλείει νέα Ίμια
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ξεκινούν οι Τούρκοι άμεσα γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
