2019-06-11 22:54:18
π. Σπυρίδων Σκουτής
Εντυπωσιακές λεπτομέρειες που ανιχνεύεις στις συνειδήσεις των ανθρώπων, ιδιαίτερα στο στενό σου κύκλο.
Σίγουρα όλοι έχουμε τέτοια παραδείγματα. Θείους, Θείες, γνωστούς γείτονες, φίλους που όλο το χρόνο ειρωνεύονται τον Χριστό, το Πάσχα τους Αγίους αλλά σουβλίζουν αρνί το Πάσχα, πάνε στην Ανάσταση και φεύγουν 00:05'.
Για αυτούς ο Χριστός δεν υπάρχει αλλά υπάρχει το αρνί και η κοιλιά, απίστευτη υποκρισία σε όλο το μεγαλείο. Σου λέει ότι είναι άθεος ή άπιστος ή ότι δεν πιστεύει αλλά θέλει το Πάσχα να φάει και να γλεντήσει για κάτι που ο ίδιος το θεωρεί ανύπαρκτο.
Από τη στιγμή που δεν πιστεύεις, και από την πίστη παίρνεις ό,τι βολεύει τον εγωϊσμό σου, πώς μπορεί να σε χαρακτηρίσει κάποιος αυθεντικό;
Εάν αυτό δεν είναι το μεγαλείο της υποκρισίας και του Φαρισαϊσμού τότε τι είναι;
Όχι αγαπητέ μου αδερφέ, εάν για σένα ο Χριστός δε σημαίνει τίποτα, τότε δεν υπάρχει λόγος την Κυριακή του Πάσχα να σουβλίσεις το αρνί και να πας στην Ανάσταση
. Θα μου πεις παράδοση. Ποια παράδοση; Η σταύρωση και η Ανάσταση είναι γεγονός μέγα σωτήριο. Και οι Μουσουλμάνοι έχουν παράδοση αλλά δε βλέπω να τους ακολουθείς. Οπότε από τη στιγμή που δεν πιστεύεις και δεν έχεις σχέση με τον Χριστό τότε καλύτερα εκείνες τις μέρες να γιορτάσεις την ανυπαρξία, τον μηδενισμό και το τίποτα. Τότε δεν θα μπορεί κανένας να σου πει τίποτα, αντίθετα θα είσαι αυθεντικός στο πιστεύω σου και όχι κοσμική μαριονέτα που κάνεις ότι λέει ο κόσμος, άρα ανύπαρκτη προσωπικότητα. Από τη στιγμή που είσαι είρων του καναπέ, οφείλεις να εφαρμόζεις τις θεωρίες σου και όχι να το παίζεις ο μέγας φιλόσοφος χωρίς να έχεις ερευνήσει και βιώσει αυτό που ακολουθείς κοσμικά. Γιατί αφού δεν πιστεύεις ή είσαι άθεος δε μένεις στην ανυπαρξία σου ενώ αυτήν υποστηρίζεις;
Γιατί από τη στιγμή που δεν πιστεύεις και δεν ακολουθείς αυτό τον δρόμο της Αναστάσεως και του Ορθοδόξου βιώματος γιορτάζεις την ημέρα που έχεις το όνομα του Αγίου; Για να παίρνεις δώρα; Αφού για σένα δεν υπάρχει Χριστός, Άγιοι κλπ. Άρα εκμεταλλεύεσαι ένα γεγονός για να τραφεί ο εγωισμός σου και τίποτα άλλο. Τότε πως να λογίζεσαι άνθρωπος και όχι ζώο; Ο Άγιος μαρτύρησε για τον Αναστημένο Χριστό άρα όταν αυτό δεν το αποδέχεσαι τότε να μην δέχεσαι τα Χρόνια πολλά ούτε και να κάνεις γιορτές.
Δηλαδή ο Χριστός και οι Άγιοι υπάρχουν για να παίρνουμε δώρα και να κάνουμε επισκέψεις αλλά σε κουβέντες και πράξεις ειρωνευόμαστε; Άρα έχουμε ένα υποχθόνιο φρόνημα που επιλέγει ότι το συμφέρει για να τραφεί.
Ποιο είναι άραγε το γενικό συνειδητό και πνευματικό υπόβαθρο τέτοιων ανθρώπων;
Είναι ο λεγόμενος Χριστός που τον ΚΟΒΟΥΜΕ και τον ΡΑΒΟΥΜΕ στα μέτρα μας, είναι απλά ένα παζλ που παίρνω όποιο κομμάτι με βολεύει για να περνάω καλά. Δηλαδή ένα μείγμα της προσωπικότητος του Ιούδα, του Φαρισαίου, του Πιλάτου και του Ηρώδη.
Ας δούμε προσεκτικά τα κομμάτια του Παζλ:
Χριστός υπάρχει για να παίρνω δώρα στο όνομα ενός Αγίου που δεν αποδέχομαι.
Χριστός υπάρχει για να ΚΑΝΩ τον γάμο με τα φαγοπότια.
Χριστός υπάρχει για να βαφτίζω το παιδί μου, να κάνω γλέντι και να δίνω το όνομα που μου λένε οι συγγενείς.
Χριστός υπάρχει για να παίρνω άδεια το Πάσχα και να τρώω αρνί.
Χριστός υπάρχει για να πηγαίνω στα μπουζούκια τα Χριστούγεννα, να καλώ συγγενείς στο σπίτι, να γλεντάω και να λέω χρόνια πολλά.
Χριστός υπάρχει για να τον θυμάμαι αν το παιδί μου πάθει καρκίνο ή ατύχημα.
Χριστός υπάρχει όταν δω τον πατέρα μου στην εντατική να ψυχορραγεί για να καλέσω παπά να τον κοινωνήσει μπας και πάει "μαγικά" στον παράδεισο.
Χριστός υπάρχει όταν μου πει ο γιατρός ότι έχω 6 μήνες ζωής και καρκίνο για να τρέξω στα μοναστήρια και στους γέροντες για άνωθεν βοήθεια.
Δηλαδή βλέπω τον Χριστό ως ειδωλολάτρης και παίρνω αυτό που με βολεύει για να μπορώ να ζω στη δική μου υποκρισία και ανυπαρξία.
Αλλά δεν υπάρχει Χριστός ώστε να τον κοιτάξω πραγματικά και να τον συναντήσω όπως είναι. Γιατί ο πραγματικός Χριστός είναι σκάνδαλο μέγα. Λέω ότι είμαι καλός άνθρωπος αλλά δεν πάω να ταπεινωθώ στο μυστήριο της εξομολογήσεως, ώστε να βρω τα χάλια και να βαδίσω στο δρόμο της θυσίας και της αγάπης. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι ότι τα λέω στην εικόνα λες και η εικόνα απαντάει, άρα τα λέω στο είδωλο του εγωϊσμού μου διότι θέλει ταπεινή καρδιά η εξομολόγηση. Ο Χριστός ο ίδιος θεμελίωσε το μυστήριο της εξομολογήσεως ώστε ο άνθρωπος να βαδίζει και να αγιάζεται μέσα από τον άνθρωπο δηλαδή τον ιερέα.
Κοιτάξτε στο κοντινό και γενικό σας οικογενειακό, φιλικό ή συγγενικό κύκλο. Οι άνθρωποι που ειρωνεύονται, ή λένε ότι δεν πιστεύουν, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, ας τα δούμε :
Δεν έψαξαν ποτέ πρώτα σε ερευνητικό και έστω λογικό επίπεδο τι είναι Ορθοδοξία, γιατί παντρεύομαι, γιατί βαπτίστηκα. Τι είναι αυτό που η Ορθοδοξία ομολογεί μετέχοντας στην ενσαρκωμένη αλήθεια που είναι ο Ιησούς Χριστός. Συνήθως σε κουβέντες λένε μισόλογα ακόμα και ιστορικά και όταν πας να τους μιλήσεις δε θεμελιώνουν καμία απάντηση και θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα, άσε που έχουν βγάλει και τα συμπεράσματά τους. Είναι τραγικό συνειδησιακά να κάνεις κάτι και να μην ξέρεις γιατί το κάνεις γιατί το βιώνεις και να το κάνεις ιδιαίτερα επειδή το λέει ο κόσμος.
Δεν έχουν ΒΙΩΣΕΙ πραγματικά τι εστί ο δρόμος των Αγίων του Ορθόδοξου βιώματος, και της προσωπικής σχέσης μετά του ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥ ΘΕΟΥ, δηλαδή αρνούνται κάτι που δεν έχουν βιώσει και παρόλα αυτά έχουν καταλήξει στο τι είναι ορθοδοξία. Γενικά σε άλλα διάφορα θέματα όταν δεν ξέρουν ρωτάνε, ενώ για Θεό η απάντηση είναι: «Θα σου πω εγώ που ξέρω, δεν υπάρχει τίποτα». Τότε πως προέκυψες εσύ; Από το τίποτα;
Παρόλο που έχουν άρνηση και κλειστή καρδιά όταν τους λες "ψάξε και βίωσε τουλάχιστον αυτό που σε βάπτισαν και μετά να το αρνηθείς ελεύθερα, διότι δεν μπορείς να έχεις άποψη για κάτι που δε γνωρίζεις και δε βιώνεις", η απάντηση είναι συνήθως "Δε θέλω, δε χρειάζεται, ξέρω εγώ". Ωραία αφού δε σε ενδιαφέρει γιατί εκμεταλλεύεσαι το γεγονός, το αρνήσαι και το ειρωνεύεσαι; Άρα έχεις κλειστή καρδιά.
Είναι απλά τα πράγματα δεν υπάρχει άθεος. Όπως δεν υπάρχει και αγράμματος με την ουσιαστική έννοια. Αγράμματος είναι αυτός που δεν ξέρει ακόμα τι είναι γράμματα, η ύπαρξη του αγράμματου δεν σημαίνει ότι τα γράμματα δεν υπάρχουν. Ο άθεος πιστεύει τουλάχιστον στο μηδέν, στον άνθρωπο κλπ. Ο άθεος στην ουσία του είναι άκαρδος άνθρωπος με κλειστή καρδιά. Δε δέχεται έναν Θεό που δε γνωρίζει αλλά και δε θέλει να ψάξει κιόλας. Και τον Χριστό να δει μπροστά του θα πει ότι είναι φάντασμα. Εδώ οι Φαρισαίοι παρόλο που είδαν τα θαύματα τον κατηγορούσαν για μαγεία. Όταν λες στον άθεο ότι "ωραία δεν υπάρχει τίποτα, άνοιξε εσύ την καρδιά σου και ψάξε, αν υπάρχει θα σου αποκαλυφθεί εάν δεν υπάρχει τότε μείνε στο πιστεύω σου, η απάντηση είναι συνήθως δε θέλω ή δε χρειάζεται.
Έχουμε πολλούς Αγίους που ήταν ΑΘΕΟΙ αλλά είχαν ανοιχτή την καρδιά τους, τους αποκαλύφθηκε ο Θεός και έγιναν ΘΥΣΙΑ για τον συνάνθρωπο και την ενσαρκωμένη αλήθεια.
Ο άθεος πιστεύει σε έναν ΘΕΟ που είναι ανύπαρκτος και δεν μπορεί να δεχτεί τον Θεό πραγματικά διότι για να δεχτείς τον Θεό πραγματικά πρέπει να έχεις αγάπη και ανοιχτή καρδιά. Αλλιώς δεν μπορεί ο Θεός να μπει στην καρδιά σου διότι τότε θα σου παραβίαζε την ελευθερία που στην έδωσε ως μέγα δώρο ώστε να το διαχειριστείς όπως εσύ επιθυμείς.
Ο άθεος ή ο άπιστος έχουν κάποια συγκεκριμένα μότο: "Δεν τον έχουνε ανακαλύψει αποδεικτικά το Θεό". Τι Θεός θα ήταν αυτός που θα τον είχαμε σε μπουκαλάκια εργαστηρίου; Και ωραία τον αποδείξαμε και λοιπόν; Αν δεν έχω σχέση μαζί του τι Θεός είναι αυτός; Μια ανώτερη δύναμη; Μάλλον της φαντασίας μου που με βολεύει για να κάνω ότι θέλω εις το όνομα κάποιας δύναμης.
Θέλει καρδιά για να δεις τον Χριστό ως Θεό και τη Θυσιαστική του αγάπη ως έξοδο από τη φιλαυτία σου και να την κάνεις προσφορά στον πλησίον σου. Δηλαδή να διαλυθείς, να αγαπήσεις τον εχθρό σου, και να κάνεις την καρδιά σου κομμάτια και να την μοιράσεις στον κόσμο όπως έλεγε και ο Γέροντας Παϊσιος.
Μια φοβερή φράση ΑΘΕΟΥ που άνοιξε αργότερα την καρδιά του:
"Αν ήθελα να υπάρχει Θεός σαν τον Χριστό θα ήθελα να είναι"
Αγαπημένε ΑΘΕΕ, ή ΑΠΙΣΤΕ. Την ώρα που κρατάς το κερί της Αναστάσεως έστω και υποκριτικά να ξέρεις ότι αυτός που αρνήσαι έρχεται ως "μανιακός εραστής θυσιαστικής αγάπης προσωπικά για σένα και χτυπά την πόρτα της καρδιά σου και μάλιστα σου δίνει την ελευθερία να πείς όχι". Όταν έχω τα παράθυρα του σπιτιού μου κλειστά και ζω στο σκοτάδι, είναι τελείως ανώφελο και υποκριτικό να βρίζω τον ήλιο. Άφησε το αναστάσιμο φως να μπεί στην καρδιά σου Πηγή
proskynitis
Εντυπωσιακές λεπτομέρειες που ανιχνεύεις στις συνειδήσεις των ανθρώπων, ιδιαίτερα στο στενό σου κύκλο.
Σίγουρα όλοι έχουμε τέτοια παραδείγματα. Θείους, Θείες, γνωστούς γείτονες, φίλους που όλο το χρόνο ειρωνεύονται τον Χριστό, το Πάσχα τους Αγίους αλλά σουβλίζουν αρνί το Πάσχα, πάνε στην Ανάσταση και φεύγουν 00:05'.
Για αυτούς ο Χριστός δεν υπάρχει αλλά υπάρχει το αρνί και η κοιλιά, απίστευτη υποκρισία σε όλο το μεγαλείο. Σου λέει ότι είναι άθεος ή άπιστος ή ότι δεν πιστεύει αλλά θέλει το Πάσχα να φάει και να γλεντήσει για κάτι που ο ίδιος το θεωρεί ανύπαρκτο.
Από τη στιγμή που δεν πιστεύεις, και από την πίστη παίρνεις ό,τι βολεύει τον εγωϊσμό σου, πώς μπορεί να σε χαρακτηρίσει κάποιος αυθεντικό;
Εάν αυτό δεν είναι το μεγαλείο της υποκρισίας και του Φαρισαϊσμού τότε τι είναι;
Όχι αγαπητέ μου αδερφέ, εάν για σένα ο Χριστός δε σημαίνει τίποτα, τότε δεν υπάρχει λόγος την Κυριακή του Πάσχα να σουβλίσεις το αρνί και να πας στην Ανάσταση
Γιατί από τη στιγμή που δεν πιστεύεις και δεν ακολουθείς αυτό τον δρόμο της Αναστάσεως και του Ορθοδόξου βιώματος γιορτάζεις την ημέρα που έχεις το όνομα του Αγίου; Για να παίρνεις δώρα; Αφού για σένα δεν υπάρχει Χριστός, Άγιοι κλπ. Άρα εκμεταλλεύεσαι ένα γεγονός για να τραφεί ο εγωισμός σου και τίποτα άλλο. Τότε πως να λογίζεσαι άνθρωπος και όχι ζώο; Ο Άγιος μαρτύρησε για τον Αναστημένο Χριστό άρα όταν αυτό δεν το αποδέχεσαι τότε να μην δέχεσαι τα Χρόνια πολλά ούτε και να κάνεις γιορτές.
Δηλαδή ο Χριστός και οι Άγιοι υπάρχουν για να παίρνουμε δώρα και να κάνουμε επισκέψεις αλλά σε κουβέντες και πράξεις ειρωνευόμαστε; Άρα έχουμε ένα υποχθόνιο φρόνημα που επιλέγει ότι το συμφέρει για να τραφεί.
Ποιο είναι άραγε το γενικό συνειδητό και πνευματικό υπόβαθρο τέτοιων ανθρώπων;
Είναι ο λεγόμενος Χριστός που τον ΚΟΒΟΥΜΕ και τον ΡΑΒΟΥΜΕ στα μέτρα μας, είναι απλά ένα παζλ που παίρνω όποιο κομμάτι με βολεύει για να περνάω καλά. Δηλαδή ένα μείγμα της προσωπικότητος του Ιούδα, του Φαρισαίου, του Πιλάτου και του Ηρώδη.
Ας δούμε προσεκτικά τα κομμάτια του Παζλ:
Χριστός υπάρχει για να παίρνω δώρα στο όνομα ενός Αγίου που δεν αποδέχομαι.
Χριστός υπάρχει για να ΚΑΝΩ τον γάμο με τα φαγοπότια.
Χριστός υπάρχει για να βαφτίζω το παιδί μου, να κάνω γλέντι και να δίνω το όνομα που μου λένε οι συγγενείς.
Χριστός υπάρχει για να παίρνω άδεια το Πάσχα και να τρώω αρνί.
Χριστός υπάρχει για να πηγαίνω στα μπουζούκια τα Χριστούγεννα, να καλώ συγγενείς στο σπίτι, να γλεντάω και να λέω χρόνια πολλά.
Χριστός υπάρχει για να τον θυμάμαι αν το παιδί μου πάθει καρκίνο ή ατύχημα.
Χριστός υπάρχει όταν δω τον πατέρα μου στην εντατική να ψυχορραγεί για να καλέσω παπά να τον κοινωνήσει μπας και πάει "μαγικά" στον παράδεισο.
Χριστός υπάρχει όταν μου πει ο γιατρός ότι έχω 6 μήνες ζωής και καρκίνο για να τρέξω στα μοναστήρια και στους γέροντες για άνωθεν βοήθεια.
Δηλαδή βλέπω τον Χριστό ως ειδωλολάτρης και παίρνω αυτό που με βολεύει για να μπορώ να ζω στη δική μου υποκρισία και ανυπαρξία.
Αλλά δεν υπάρχει Χριστός ώστε να τον κοιτάξω πραγματικά και να τον συναντήσω όπως είναι. Γιατί ο πραγματικός Χριστός είναι σκάνδαλο μέγα. Λέω ότι είμαι καλός άνθρωπος αλλά δεν πάω να ταπεινωθώ στο μυστήριο της εξομολογήσεως, ώστε να βρω τα χάλια και να βαδίσω στο δρόμο της θυσίας και της αγάπης. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι ότι τα λέω στην εικόνα λες και η εικόνα απαντάει, άρα τα λέω στο είδωλο του εγωϊσμού μου διότι θέλει ταπεινή καρδιά η εξομολόγηση. Ο Χριστός ο ίδιος θεμελίωσε το μυστήριο της εξομολογήσεως ώστε ο άνθρωπος να βαδίζει και να αγιάζεται μέσα από τον άνθρωπο δηλαδή τον ιερέα.
Κοιτάξτε στο κοντινό και γενικό σας οικογενειακό, φιλικό ή συγγενικό κύκλο. Οι άνθρωποι που ειρωνεύονται, ή λένε ότι δεν πιστεύουν, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, ας τα δούμε :
Δεν έψαξαν ποτέ πρώτα σε ερευνητικό και έστω λογικό επίπεδο τι είναι Ορθοδοξία, γιατί παντρεύομαι, γιατί βαπτίστηκα. Τι είναι αυτό που η Ορθοδοξία ομολογεί μετέχοντας στην ενσαρκωμένη αλήθεια που είναι ο Ιησούς Χριστός. Συνήθως σε κουβέντες λένε μισόλογα ακόμα και ιστορικά και όταν πας να τους μιλήσεις δε θεμελιώνουν καμία απάντηση και θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα, άσε που έχουν βγάλει και τα συμπεράσματά τους. Είναι τραγικό συνειδησιακά να κάνεις κάτι και να μην ξέρεις γιατί το κάνεις γιατί το βιώνεις και να το κάνεις ιδιαίτερα επειδή το λέει ο κόσμος.
Δεν έχουν ΒΙΩΣΕΙ πραγματικά τι εστί ο δρόμος των Αγίων του Ορθόδοξου βιώματος, και της προσωπικής σχέσης μετά του ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΥ ΘΕΟΥ, δηλαδή αρνούνται κάτι που δεν έχουν βιώσει και παρόλα αυτά έχουν καταλήξει στο τι είναι ορθοδοξία. Γενικά σε άλλα διάφορα θέματα όταν δεν ξέρουν ρωτάνε, ενώ για Θεό η απάντηση είναι: «Θα σου πω εγώ που ξέρω, δεν υπάρχει τίποτα». Τότε πως προέκυψες εσύ; Από το τίποτα;
Παρόλο που έχουν άρνηση και κλειστή καρδιά όταν τους λες "ψάξε και βίωσε τουλάχιστον αυτό που σε βάπτισαν και μετά να το αρνηθείς ελεύθερα, διότι δεν μπορείς να έχεις άποψη για κάτι που δε γνωρίζεις και δε βιώνεις", η απάντηση είναι συνήθως "Δε θέλω, δε χρειάζεται, ξέρω εγώ". Ωραία αφού δε σε ενδιαφέρει γιατί εκμεταλλεύεσαι το γεγονός, το αρνήσαι και το ειρωνεύεσαι; Άρα έχεις κλειστή καρδιά.
Είναι απλά τα πράγματα δεν υπάρχει άθεος. Όπως δεν υπάρχει και αγράμματος με την ουσιαστική έννοια. Αγράμματος είναι αυτός που δεν ξέρει ακόμα τι είναι γράμματα, η ύπαρξη του αγράμματου δεν σημαίνει ότι τα γράμματα δεν υπάρχουν. Ο άθεος πιστεύει τουλάχιστον στο μηδέν, στον άνθρωπο κλπ. Ο άθεος στην ουσία του είναι άκαρδος άνθρωπος με κλειστή καρδιά. Δε δέχεται έναν Θεό που δε γνωρίζει αλλά και δε θέλει να ψάξει κιόλας. Και τον Χριστό να δει μπροστά του θα πει ότι είναι φάντασμα. Εδώ οι Φαρισαίοι παρόλο που είδαν τα θαύματα τον κατηγορούσαν για μαγεία. Όταν λες στον άθεο ότι "ωραία δεν υπάρχει τίποτα, άνοιξε εσύ την καρδιά σου και ψάξε, αν υπάρχει θα σου αποκαλυφθεί εάν δεν υπάρχει τότε μείνε στο πιστεύω σου, η απάντηση είναι συνήθως δε θέλω ή δε χρειάζεται.
Έχουμε πολλούς Αγίους που ήταν ΑΘΕΟΙ αλλά είχαν ανοιχτή την καρδιά τους, τους αποκαλύφθηκε ο Θεός και έγιναν ΘΥΣΙΑ για τον συνάνθρωπο και την ενσαρκωμένη αλήθεια.
Ο άθεος πιστεύει σε έναν ΘΕΟ που είναι ανύπαρκτος και δεν μπορεί να δεχτεί τον Θεό πραγματικά διότι για να δεχτείς τον Θεό πραγματικά πρέπει να έχεις αγάπη και ανοιχτή καρδιά. Αλλιώς δεν μπορεί ο Θεός να μπει στην καρδιά σου διότι τότε θα σου παραβίαζε την ελευθερία που στην έδωσε ως μέγα δώρο ώστε να το διαχειριστείς όπως εσύ επιθυμείς.
Ο άθεος ή ο άπιστος έχουν κάποια συγκεκριμένα μότο: "Δεν τον έχουνε ανακαλύψει αποδεικτικά το Θεό". Τι Θεός θα ήταν αυτός που θα τον είχαμε σε μπουκαλάκια εργαστηρίου; Και ωραία τον αποδείξαμε και λοιπόν; Αν δεν έχω σχέση μαζί του τι Θεός είναι αυτός; Μια ανώτερη δύναμη; Μάλλον της φαντασίας μου που με βολεύει για να κάνω ότι θέλω εις το όνομα κάποιας δύναμης.
Θέλει καρδιά για να δεις τον Χριστό ως Θεό και τη Θυσιαστική του αγάπη ως έξοδο από τη φιλαυτία σου και να την κάνεις προσφορά στον πλησίον σου. Δηλαδή να διαλυθείς, να αγαπήσεις τον εχθρό σου, και να κάνεις την καρδιά σου κομμάτια και να την μοιράσεις στον κόσμο όπως έλεγε και ο Γέροντας Παϊσιος.
Μια φοβερή φράση ΑΘΕΟΥ που άνοιξε αργότερα την καρδιά του:
"Αν ήθελα να υπάρχει Θεός σαν τον Χριστό θα ήθελα να είναι"
Αγαπημένε ΑΘΕΕ, ή ΑΠΙΣΤΕ. Την ώρα που κρατάς το κερί της Αναστάσεως έστω και υποκριτικά να ξέρεις ότι αυτός που αρνήσαι έρχεται ως "μανιακός εραστής θυσιαστικής αγάπης προσωπικά για σένα και χτυπά την πόρτα της καρδιά σου και μάλιστα σου δίνει την ελευθερία να πείς όχι". Όταν έχω τα παράθυρα του σπιτιού μου κλειστά και ζω στο σκοτάδι, είναι τελείως ανώφελο και υποκριτικό να βρίζω τον ήλιο. Άφησε το αναστάσιμο φως να μπεί στην καρδιά σου Πηγή
proskynitis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέα εκπομπή από το ΟΔΥΣΣΕΙΑ TV: ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ: Ο ΚΟΛΟΦΩΝ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Πύργος του Άιφελ και τα παράδοξα μυστικά του
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
