2012-06-14 16:46:39
Δημοσιεύουμε σήμερα το 3ο και τελευταίο μέρος του άρθρου "Το μυστικό σχέδιο κατά της Ελλάδας".
Τα προηγούμενα μέρη:
1. "Το μυστικό σχέδιο κατά της Ελλάδας" (Μέρος Α')
2. "Το μυστικό σχέδιο κατά της Ελλάδας" (Μέρος Β')
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
ΜΕΡΟΣ 3ο
Το σχέδιο για μια ενωμένη Ευρώπη ήταν πάντα συνυφασμένο με τον έλεγχο και το ενιαίο νόμισμα ήταν το εργαλείο με το οποίο θα πραγματοποιούνταν. Οι Ρωμαίοι είχαν ένα ενιαίο νόμισμα, μέσα από το οποίο προώθησαν την κυριαρχία τους παντού. Η Μεσαιωνική Ευρώπη, υπό την κυριαρχία του Καρλομάγνου, είχε ένα κοινό νόμισμα, το οποίο ένωνε την Ευρώπη σε επίπεδο πολιτικό, στρατιωτικό και θρησκευτικό, στο πλαίσιο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Και σήμερα η Ευρώπη έχει το δικό της κοινό νόμισμα και πάλι, και το χρησιμοποιεί για να ενώσει την Ευρώπη και πάλι, υπό την κυριαρχία της Γερμανίας. Άραγε, το σύγχρονο αυτό εγχείρημα θα μας οδηγήσει για άλλη μια φορά σε ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος υπό το ρωμαιοκαθολικό δόγμα;
Το ευρώ γεννήθηκε το 1999, αλλά τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα του ενιαίου νομίσματος τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις το 2002. Με την ένταξή τους στην Ευρωζώνη, οι χώρες ήταν υποχρεωμένες να εγκαταλείψουν η κάθε μία το εθνικό νόμισμα του κυρίαρχου κράτους της. Αυτό που δεν γνώριζαν οι λαοί των χωρών μελών είναι ότι θα κατέληγαν να παραδώσουν το σύνολο της εθνικής κυριαρχίας τους στα πόδια κάποιας αρχής που γνώριζαν μεν, αλλά δεν κατανοούσαν.
Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι ισχυροί Ευρωπαίοι ηγέτες ανέπτυξαν ένα σχέδιο μυστικό που βασίζεται στην αντίληψη ότι μέσω του ελέγχου της ροής των κεφαλαίων, οι χώρες θα μπορούν στην επόμενη φάση να ελέγχονται από μια κεντρική αρχή. Η Γερμανία, μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας διασφαλίζει το ότι ένας ευνοούμενος κεντρικός "πυρήνας" ευρωπαϊκών χωρών (οι χώρες εκείνες με τους οποίες η Γερμανία θα πρέπει να συνεργαστεί σε πολιτικό επίπεδο) θα χαίρει ιδιαίτερης οικονομικής εύνοιας, ενώ οι υπόλοιπες χώρες ουσιαστικά υποβαθμίζονται σε βαθμό υποτέλειας. Έτσι διαμορφώνεται ένα μοντέλο δόμησης της Ευρώπης που δεν διαφέρει από εκείνο των μεσαιωνικών χρόνων.
Ο γνωστός συντηρητικός ακαδημαϊκός Έιντριαν Χίλτον περιέγραψε τις προθέσεις των ιδρυτών της ΕΕ στο βιβλίο του "The Principality and Power of Europe" ("Η ηγεμονία και η ισχύς της Ευρώπης")
"Σκοπός ήταν να κατευθυνθούν τα κράτη της Ευρώπης προς την δημιουργία ενός υπερκράτους, χωρίς να αντιλαμβάνονται οι λαοί τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Αυτό θα ήταν εφικτό μέσω διαδοχικών φάσεων, η κάθε μια από τις οποίες θα παρουσιάζεται ως δήθεν οικονομικός στόχος, αλλά που θα οδηγήσει τελικά και αμετάκλητα στην δημιουργία ενός ομόσπονδου κράτους". Το 1952 ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΕ, ο Ζαν Μονέ, ένας ρωμαιοκαθολικός που οραματιζόταν την γέννηση μιας Ευρώπης του καθολικισμού, δήλωσε: "Η συγχώνευση των οικονομικών λειτουργιών θα υποχρεώνει τα έθνη να εγκαταλείπουν την εθνική κυριαρχία τους για να υπαχθούν σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό κράτος".
Το 1957 ο Πήτερ Θόρνικροφτ, πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, παρατήρησε σε ένα βιβλίο του που είχε τον τίτλο "Design for Europe" ("Σχέδιο για την Ευρώπη"), ότι λόγω του εθνικού πατριωτισμού και της εξάρτησης από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες, "καλό είναι να οδηγείται ο κάθε λαός αργά και ασυνείδητα στην εγκατάλειψη της παραδοσιακής του οικονομικής άμυνας, χωρίς να ερωτάται εκ των προτέρων".
Ο Τζων Μπράουν, διοικητικό στέλεχος της Euro Pacific Capital και πρώην μέλος του βρετανικού κοινοβουλίου, έγραψε σε άρθρο του τον Φεβρουάριο του 2010:
"Το ευρωπαϊκό πείραμα με ένα διακρατικό νόμισμα μπαίνει στο εργαστήριο για την πρώτη δοκιμή του. Στην ουσία, το ευρώ δημιουργήθηκε ως "μοχλός" για την προώθηση μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής πολιτικής ένωσης, και όχι ως ένα νόμισμα που θα αντιπροσωπεύει (...) μια ήδη ενωμένη οικονομία".Τον Οκτώβριο του 2008 η βρετανική εφημερίδα Telegraph ανάφερε σε δημοσίευμά της ότι οι ηγέτες της Ευρώπης "ενέκριναν ολόψυχα την ιδέα μιας 'ευεργετικής κρίσης' ". Φανταστείτε μια ευεργετική κρίση, σχεδιασμένη με πλήρη μυστικότητα, με τρόπο ώστε οι ευρωφεντεραλιστές να είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την απόλυτη εξουσία τους. Ο Ρομάνο Πρόντι, πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παρατήρησε ότι "μια οικονομική κρίση θα επιτρέψει στις Βρυξέλλες να επιταχύνουν τη μετάβαση σε μια πλήρως ανεπτυγμένη οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ".
Με άλλα λόγια, αυτό που μας λένε όλοι οι προαναφερθέντες συγγραφείς και αρθρογράφοι είναι ότι υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει ένα μυστικό σχέδιο χειραγώγησης των χωρών της Ευρώπης μέσω επεμβάσεων στα δημοσιονομικά τους και την οικονομική πολιτική τους, αλλά και μέσω της θέσπισης ενός ενιαίου νομίσματος που στόχο έχει την χειραγώγηση των χωρών της Ευρώπης και την υπαγωγή τους σε ένα τεράστιο υπερκράτος. Η αρχική επιδίωξη των ιδρυτών της ΕΕ ήταν η χρήση της οικονομικής αλληλεξάρτησης ως οχήματος για την πολιτική ενοποίηση. Και αυτό ακριβώς έχει επιτευχθεί σήμερα.
Η κρίση χρέους της Ελλάδας είναι το σημείο στο οποίο η οικονομική ολοκλήρωση και η πολιτική ενοποίηση θα συντηχθούν τελικά. Ας σημειωθεί επίσης ότι ο αρχικός στόχος ήταν να γίνουν όλα αυτά χωρίς να αντιληφθούν οι λαοί το σκεπτικό της όλης διαδικασίας.
Και πράγματι, όπως ακριβώς το είχαν σχεδιάσει, αμέσως μετά την επίσημη ίδρυση του υπερκράτους, ξέσπασε η κρίση. Και σαν να έδινε το παράγγελμα, η γνωστή εφημερίδα της οικονομικής ελίτ, Wall Street Journal, κυκλοφόρησε με τον συνθηματικό τίτλο "Καιρός να μεγαλώσει η ευρωζώνη".
"Η έξοδος από την κρίση", έγραφε σε εκείνο το δημοσίευμά της, "θα απαιτήσει μια ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή κυβέρνηση που να διαθέτει ουσιαστική φορολογική και δημοσιονομική δικαιοδοσία. Θα πρέπει να διαθέτει επίσης την ικανότητα να αναδιανέμει τους υπάρχοντες πόρους και να επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία σε ολόκληρη την ήπειρο. Με λίγα λόγια, για την επίλυση της κρίσης θα είναι αναγκαίο να προχωρήσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό η πολιτική ένωση. (...) Ωστόσο, η επιλογή είναι πλέον σαφής και αναπόφευκτη". Αυτά τα μεστά νοημάτων έγραφε τότε η Wall Street Journal, αλλά ξέρετε κάτι, φίλοι μου; Σε όλα αυτά δεν υπάρχει καμία απολύτως δυνατότητα επιλογής. Η Ευρώπη έχει πάρει την νέα της εφιαλτική μορφή και έχει "κλειδώσει τις πόρτες".
"Η κρίση αποκάλυψε τις αδυναμίες μας", δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Χέρμαν βαν Ρομπάι τον Φεβρουάριο του 2010. "Οι πρόσφατες εξελίξεις στην ευρωζώνη υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη να ενισχυθεί η οικονομική διακυβέρνηση μας".
Όσο για την Κάθριν Άστον, την υπουργό επί των εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ, εκείνη προχώρησε ακόμη περισσότερο. Σε μια διάσκεψη κορυφής για την ασφάλεια στο Μόναχο τον Φεβρουάριο του 2010, δήλωσε: "Πρέπει να ενεργοποιήσουμε όλους τους μοχλούς επιρροής μας - τα μέσα διαχείρισης πολιτικών και οικονομικών κρίσεων, καθώς και καταστολής εξεγέρσεων πλήθους και στρατιωτικών πραξικοπημάτων - αν πρόκειται να στηρίξουμε μια ενιαία πολιτική στρατηγική".
Τα γεγονότα στην Ευρώπη δείχνουν καθαρά ότι κάποια μείζονος σημασίας προφητικά γεγονότα βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να διασπαστεί. Βλέπουμε χώρες, όπως η Εσθονία, να ετοιμάζονται να ενταχθούν στην ευρωζώνη, ακόμη και αυτή τη στιγμή της μεγάλης αβεβαιότητας του ευρώ. Αντί της διάσπασής της, διαφαίνεται η μετάβαση προς ένα πιο αυταρχικό και περισσότερο ελεγχόμενο είδος ένωσης. Ακριβώς αυτό επεδίωκαν οι ευρωκράτες, και αυτό ακριβώς έχουν σχεδιάσει. Αναγκάζουν τα έθνη να δεχτούν μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η οποία θα αποσπάσει από τις μεμονωμένες χώρες κάθε είδος αυτοδιάθεσης και κυριαρχίας. Όταν ολοκληρωθεί πλήρως η εκτέλεση του σχεδίου τους, το αποτέλεσμα μπορεί κάλλιστα να μοιάζει με τις "Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης". Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ήταν και είναι σε μεγάλο βαθμό ένα προκαθορισμένο, σκηνοθετημένο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Αλλά ίσως το πιο σημαντικό σχόλιο που έγινε πάνω σε αυτό το θέμα το έκανε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. "Χρειαζόμαστε αυστηρότερες ρυθμίσεις", δήλωσε τον Μάρτιο του 2010. "Με αυτό εννοώ ότι σε μια ακραία περίπτωση, αν μια χώρα αποδειχθεί ανίκανη να τακτοποιήσει τα οικονομικά της, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να αποχωρεί από την ζώνη του ευρώ".
Η απειλή εκείνη του Σόιμπλε έχει σημασία. Η Ελλάδα γνωρίζει ότι, υπό τις σημερινές συνθήκες [του 2010], είναι δύσκολο να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Αφ' ενός θα ήταν δύσκολο να επιβιώσει και αφ' ετέρου θα προκαλούσε ένα φαινόμενο ντόμινο, που θα οδηγούσε σε παγκόσμια οικονομική αστάθεια. Σαφώς η Γερμανία διαθέτει αρκετή ισχύ ώστε να υποχρεώσει την Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη, αλλά ο Σόιμπλε προφανώς επιδιώκει να την εκφοβίσει αρκετά, ώστε να τηρήσει τους όρους του δανεισμού της. Στην πραγματικότητα, αν κρίνουμε από τα γεγονότα που επακολούθησαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης, έχει καταστεί σαφές ότι η Ελλάδα προορίζεται να μείνει στην ευρωζώνη. Αλλά το προηγούμενο καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο ήταν μια χώρα μεταξύ ίσων, πρόκειται να αλλάξει. Η Γερμανία και οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης την στήριξαν οικονομικά με δάνεια, ή τουλάχιστον εξαγόρασαν χρόνο, δανείζοντάς της υπέρογκα ποσά συγκριτικά με την μικρή οικονομία της. Αλλά το έκαναν αυτό απαιτώντας από την Ελλάδα ένα τεράστιο πολιτικό κόστος.
Αλλά οι δηλώσεις εκείνες του Σόιμπλε φανέρωσαν και κάτι άλλο. Τόνιζε την ανάγκη για περισσότερες ρυθμίσεις, πράγμα που θα πρέπει να ερμηνευθεί ως περισσότερος έλεγχος. Αφού η Γερμανία ελέγχει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο Σόιμπλε εννούσε προφανώς ότι η Γερμανία πρόκειται να ασκεί από δω και στο εξής, με τη βία και χωρίς να ρωτήσει κανέναν, μεγαλύτερο έλεγχο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Γερμανία ανέρχεται συνεχώς και φιλοδοξεί να γίνει ο συνταγματικός δικτάτορας της Ευρώπης. Ιστορικά, η Γερμανία ήταν κάποτε η δύναμη που κυβερνούσε την Ευρώπη υπό τον παπισμό. Η αρχική ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιελάμβανε μια Γερμανία εντός συγκεκριμένων ορίων, περιορισμένη και υπό έλεγχο από το υπερκράτος. Αλλά αντί για αυτό, η ισχύς της Γερμανίας έχει αυξηθεί και έχει πλέον καταστεί η φωνή που υπαγορεύει τα πάντα στην Ένωση. Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ήταν αντίθετες με αυτή την τροπή και δεν συμφώνησαν ποτέ με αυτήν, αλλά στην παρούσα φάση δεν έχουν άλλη επιλογή.
Ο Πήτερ Ζήαν του Ινστιτούτου Stratfor, ενός κέντρου γεωπολιτικών και στρατηγικών μελετών, έγραψε σε κάποιο άρθρο του ότι η δήλωση εκείνη του Σόιμπλε "δεν είναι μια δήλωση στην οποία προέβη ένα οποιοδήποτε μέλος της ΕΕ, αλλά μάλλον το καθοριστικό και ισχυρότερο μέλος. Η Γερμανία εμφανίζεται τώρα διατεθειμένη όχι μόνο να σκεφτεί, αλλά και να συνδιαλεχθεί δημόσια, γύρω από τον ανασχεδιασμό της Ευρώπης για το δικό της συμφέρον. Ίσως να το κάνει αυτό σήμερα, ίσως και όχι, αλλά από τη στιγμή που προέβη σε αυτή την δήλωση, έχει προαναγγείλει την αλλαγή της σχέσης της Γερμανίας με την υπόλοιπη Ευρώπη".
Όσοi μελετούν τις προφητείες δεν θα πρέπει να αφήσουν να περάσουν απαρατήρητες οι συνέπειες της δήλωσης αυτής του Σόιμπλε. Η ίδια η χώρα που ήταν υπεύθυνη για δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους, αλλά και αρκετές άλλες συγκρούσεις σε ολόκληρη την ευρωπαίκή ήπειρο, πρόκειται τώρα να αναγορευθεί στον διαχειριστή της Ευρώπης, για άλλη μια φορά. Αντί να περιορίσει την Γερμανία, το ευρώ έχει γίνει το εφαλτήριο για την άνοδό της στην εξουσία. Η φιλοδοξία της Γερμανίας είναι σαφής. Όπως έγραψε ο Ζήαν, "η Γερμανία κατορθώνει με ύπουλες και αδιαφανείς μεθόδους όσα δεν μπόρεσε να επιτύχει μέσα στην τελευταία χιλιετία ενδοευρωπαϊκών συγκρούσεων".
Ας δούμε τώρα ένα άλλο σημαντικό ερώτημα που σχετίζεται με τις προφητείες της Αγίας Γραφής. Εάν η Γερμανία αναχθεί σε κυβερνήτη της Ευρώπης, ποιός ή τι θα εξουσιάζει την Γερμανία;
Ο Όττο φον Χάψμπουργκ, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είπε κάποτε:
"Η [Ευρωπαϊκή] Κοινότητα βασίζεται, σε μεγάλο βαθμό, στην κληρονομιά της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αν και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που ζουν υπό αυτήν δεν γνωρίζουν βάσει ποιάς κληρονομιάς ζουν".
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου, την οποία σχεδίασαν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν άνοιξε το δρόμο για την επανένωση της Γερμανίας και την ανακήρυξή της σε ηγέτη της Ευρώπης. Χωρίς τη βοήθεια της Ρώμης και των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό θα ήταν αδύνατο. Η Γερμανία οφείλει υποταγή στην Ρώμη. Κατά συνέπεια, το Βατικανό ελέγχει τώρα την Γερμανία παρασκηνιακά, την χώρα που εισηγήθηκε κάποτε την θρησκευτική μεταρρύθμιση. Ως ο παρασκηνιακός ηγέτης της Γερμανίας, η Ρώμη είναι, κατ' επέκταση, ο παρασκηνιακός ηγέτης ολόκληρης της Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από όσα διαδραματίζονται ανοιχτά.
Αλλά υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επίσης υποβοηθούν τη Ρώμη στην εκτέλεση του σχεδίου της να επανιδρύσει την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία". Πάνω στο αποκορύφωμα της κρίσης, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η αμερικανική κεντρική τράπεζα Federal Reserve, συνεργάστηκε με άλλες κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο προκειμένου να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυήσεις ρευστότητας με ρήτρα αμερικανικού δολαρίου, με σκοπό να στηριχθεί το σχέδιο δανεισμού της Ελλάδας και να διατηρηθεί η σταθερότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Η συμφωνία μεταξύ της Federal Reserve των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που (σύμφωνα με την εφημερίδα USA Today) "αναγκαστικά έπρεπε να υπάρξει λόγω του προβλήματος του ανεξέλεγκτου χρέους της Ελλάδας", είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σε άλλες οικονομικά προβληματικές χώρες της ευρωζώνης, όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία. Ο επίτροπος της ΕΕ για θέματα νομισματικής πολιτικής, Όλι Ρεν, δήλωσε: "Η [αμερικανικής πρωτοβουλίας] kostasxan.blogspot.com
Τα προηγούμενα μέρη:
1. "Το μυστικό σχέδιο κατά της Ελλάδας" (Μέρος Α')
2. "Το μυστικό σχέδιο κατά της Ελλάδας" (Μέρος Β')
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
ΜΕΡΟΣ 3ο
Το σχέδιο για μια ενωμένη Ευρώπη ήταν πάντα συνυφασμένο με τον έλεγχο και το ενιαίο νόμισμα ήταν το εργαλείο με το οποίο θα πραγματοποιούνταν. Οι Ρωμαίοι είχαν ένα ενιαίο νόμισμα, μέσα από το οποίο προώθησαν την κυριαρχία τους παντού. Η Μεσαιωνική Ευρώπη, υπό την κυριαρχία του Καρλομάγνου, είχε ένα κοινό νόμισμα, το οποίο ένωνε την Ευρώπη σε επίπεδο πολιτικό, στρατιωτικό και θρησκευτικό, στο πλαίσιο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Και σήμερα η Ευρώπη έχει το δικό της κοινό νόμισμα και πάλι, και το χρησιμοποιεί για να ενώσει την Ευρώπη και πάλι, υπό την κυριαρχία της Γερμανίας. Άραγε, το σύγχρονο αυτό εγχείρημα θα μας οδηγήσει για άλλη μια φορά σε ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος υπό το ρωμαιοκαθολικό δόγμα;
Το ευρώ γεννήθηκε το 1999, αλλά τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα του ενιαίου νομίσματος τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις το 2002. Με την ένταξή τους στην Ευρωζώνη, οι χώρες ήταν υποχρεωμένες να εγκαταλείψουν η κάθε μία το εθνικό νόμισμα του κυρίαρχου κράτους της. Αυτό που δεν γνώριζαν οι λαοί των χωρών μελών είναι ότι θα κατέληγαν να παραδώσουν το σύνολο της εθνικής κυριαρχίας τους στα πόδια κάποιας αρχής που γνώριζαν μεν, αλλά δεν κατανοούσαν.
Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι ισχυροί Ευρωπαίοι ηγέτες ανέπτυξαν ένα σχέδιο μυστικό που βασίζεται στην αντίληψη ότι μέσω του ελέγχου της ροής των κεφαλαίων, οι χώρες θα μπορούν στην επόμενη φάση να ελέγχονται από μια κεντρική αρχή. Η Γερμανία, μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας διασφαλίζει το ότι ένας ευνοούμενος κεντρικός "πυρήνας" ευρωπαϊκών χωρών (οι χώρες εκείνες με τους οποίες η Γερμανία θα πρέπει να συνεργαστεί σε πολιτικό επίπεδο) θα χαίρει ιδιαίτερης οικονομικής εύνοιας, ενώ οι υπόλοιπες χώρες ουσιαστικά υποβαθμίζονται σε βαθμό υποτέλειας. Έτσι διαμορφώνεται ένα μοντέλο δόμησης της Ευρώπης που δεν διαφέρει από εκείνο των μεσαιωνικών χρόνων.
Ο γνωστός συντηρητικός ακαδημαϊκός Έιντριαν Χίλτον περιέγραψε τις προθέσεις των ιδρυτών της ΕΕ στο βιβλίο του "The Principality and Power of Europe" ("Η ηγεμονία και η ισχύς της Ευρώπης")
"Σκοπός ήταν να κατευθυνθούν τα κράτη της Ευρώπης προς την δημιουργία ενός υπερκράτους, χωρίς να αντιλαμβάνονται οι λαοί τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Αυτό θα ήταν εφικτό μέσω διαδοχικών φάσεων, η κάθε μια από τις οποίες θα παρουσιάζεται ως δήθεν οικονομικός στόχος, αλλά που θα οδηγήσει τελικά και αμετάκλητα στην δημιουργία ενός ομόσπονδου κράτους". Το 1952 ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΕ, ο Ζαν Μονέ, ένας ρωμαιοκαθολικός που οραματιζόταν την γέννηση μιας Ευρώπης του καθολικισμού, δήλωσε: "Η συγχώνευση των οικονομικών λειτουργιών θα υποχρεώνει τα έθνη να εγκαταλείπουν την εθνική κυριαρχία τους για να υπαχθούν σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό κράτος".
Το 1957 ο Πήτερ Θόρνικροφτ, πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, παρατήρησε σε ένα βιβλίο του που είχε τον τίτλο "Design for Europe" ("Σχέδιο για την Ευρώπη"), ότι λόγω του εθνικού πατριωτισμού και της εξάρτησης από δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες, "καλό είναι να οδηγείται ο κάθε λαός αργά και ασυνείδητα στην εγκατάλειψη της παραδοσιακής του οικονομικής άμυνας, χωρίς να ερωτάται εκ των προτέρων".
Ο Τζων Μπράουν, διοικητικό στέλεχος της Euro Pacific Capital και πρώην μέλος του βρετανικού κοινοβουλίου, έγραψε σε άρθρο του τον Φεβρουάριο του 2010:
"Το ευρωπαϊκό πείραμα με ένα διακρατικό νόμισμα μπαίνει στο εργαστήριο για την πρώτη δοκιμή του. Στην ουσία, το ευρώ δημιουργήθηκε ως "μοχλός" για την προώθηση μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής πολιτικής ένωσης, και όχι ως ένα νόμισμα που θα αντιπροσωπεύει (...) μια ήδη ενωμένη οικονομία".Τον Οκτώβριο του 2008 η βρετανική εφημερίδα Telegraph ανάφερε σε δημοσίευμά της ότι οι ηγέτες της Ευρώπης "ενέκριναν ολόψυχα την ιδέα μιας 'ευεργετικής κρίσης' ". Φανταστείτε μια ευεργετική κρίση, σχεδιασμένη με πλήρη μυστικότητα, με τρόπο ώστε οι ευρωφεντεραλιστές να είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την απόλυτη εξουσία τους. Ο Ρομάνο Πρόντι, πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παρατήρησε ότι "μια οικονομική κρίση θα επιτρέψει στις Βρυξέλλες να επιταχύνουν τη μετάβαση σε μια πλήρως ανεπτυγμένη οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ".
Με άλλα λόγια, αυτό που μας λένε όλοι οι προαναφερθέντες συγγραφείς και αρθρογράφοι είναι ότι υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει ένα μυστικό σχέδιο χειραγώγησης των χωρών της Ευρώπης μέσω επεμβάσεων στα δημοσιονομικά τους και την οικονομική πολιτική τους, αλλά και μέσω της θέσπισης ενός ενιαίου νομίσματος που στόχο έχει την χειραγώγηση των χωρών της Ευρώπης και την υπαγωγή τους σε ένα τεράστιο υπερκράτος. Η αρχική επιδίωξη των ιδρυτών της ΕΕ ήταν η χρήση της οικονομικής αλληλεξάρτησης ως οχήματος για την πολιτική ενοποίηση. Και αυτό ακριβώς έχει επιτευχθεί σήμερα.
Η κρίση χρέους της Ελλάδας είναι το σημείο στο οποίο η οικονομική ολοκλήρωση και η πολιτική ενοποίηση θα συντηχθούν τελικά. Ας σημειωθεί επίσης ότι ο αρχικός στόχος ήταν να γίνουν όλα αυτά χωρίς να αντιληφθούν οι λαοί το σκεπτικό της όλης διαδικασίας.
Και πράγματι, όπως ακριβώς το είχαν σχεδιάσει, αμέσως μετά την επίσημη ίδρυση του υπερκράτους, ξέσπασε η κρίση. Και σαν να έδινε το παράγγελμα, η γνωστή εφημερίδα της οικονομικής ελίτ, Wall Street Journal, κυκλοφόρησε με τον συνθηματικό τίτλο "Καιρός να μεγαλώσει η ευρωζώνη".
"Η έξοδος από την κρίση", έγραφε σε εκείνο το δημοσίευμά της, "θα απαιτήσει μια ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή κυβέρνηση που να διαθέτει ουσιαστική φορολογική και δημοσιονομική δικαιοδοσία. Θα πρέπει να διαθέτει επίσης την ικανότητα να αναδιανέμει τους υπάρχοντες πόρους και να επιβάλλει δημοσιονομική πειθαρχία σε ολόκληρη την ήπειρο. Με λίγα λόγια, για την επίλυση της κρίσης θα είναι αναγκαίο να προχωρήσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό η πολιτική ένωση. (...) Ωστόσο, η επιλογή είναι πλέον σαφής και αναπόφευκτη". Αυτά τα μεστά νοημάτων έγραφε τότε η Wall Street Journal, αλλά ξέρετε κάτι, φίλοι μου; Σε όλα αυτά δεν υπάρχει καμία απολύτως δυνατότητα επιλογής. Η Ευρώπη έχει πάρει την νέα της εφιαλτική μορφή και έχει "κλειδώσει τις πόρτες".
"Η κρίση αποκάλυψε τις αδυναμίες μας", δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Χέρμαν βαν Ρομπάι τον Φεβρουάριο του 2010. "Οι πρόσφατες εξελίξεις στην ευρωζώνη υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη να ενισχυθεί η οικονομική διακυβέρνηση μας".
Όσο για την Κάθριν Άστον, την υπουργό επί των εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ, εκείνη προχώρησε ακόμη περισσότερο. Σε μια διάσκεψη κορυφής για την ασφάλεια στο Μόναχο τον Φεβρουάριο του 2010, δήλωσε: "Πρέπει να ενεργοποιήσουμε όλους τους μοχλούς επιρροής μας - τα μέσα διαχείρισης πολιτικών και οικονομικών κρίσεων, καθώς και καταστολής εξεγέρσεων πλήθους και στρατιωτικών πραξικοπημάτων - αν πρόκειται να στηρίξουμε μια ενιαία πολιτική στρατηγική".
Τα γεγονότα στην Ευρώπη δείχνουν καθαρά ότι κάποια μείζονος σημασίας προφητικά γεγονότα βρίσκονται σήμερα σε εξέλιξη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να διασπαστεί. Βλέπουμε χώρες, όπως η Εσθονία, να ετοιμάζονται να ενταχθούν στην ευρωζώνη, ακόμη και αυτή τη στιγμή της μεγάλης αβεβαιότητας του ευρώ. Αντί της διάσπασής της, διαφαίνεται η μετάβαση προς ένα πιο αυταρχικό και περισσότερο ελεγχόμενο είδος ένωσης. Ακριβώς αυτό επεδίωκαν οι ευρωκράτες, και αυτό ακριβώς έχουν σχεδιάσει. Αναγκάζουν τα έθνη να δεχτούν μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η οποία θα αποσπάσει από τις μεμονωμένες χώρες κάθε είδος αυτοδιάθεσης και κυριαρχίας. Όταν ολοκληρωθεί πλήρως η εκτέλεση του σχεδίου τους, το αποτέλεσμα μπορεί κάλλιστα να μοιάζει με τις "Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης". Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ήταν και είναι σε μεγάλο βαθμό ένα προκαθορισμένο, σκηνοθετημένο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Αλλά ίσως το πιο σημαντικό σχόλιο που έγινε πάνω σε αυτό το θέμα το έκανε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. "Χρειαζόμαστε αυστηρότερες ρυθμίσεις", δήλωσε τον Μάρτιο του 2010. "Με αυτό εννοώ ότι σε μια ακραία περίπτωση, αν μια χώρα αποδειχθεί ανίκανη να τακτοποιήσει τα οικονομικά της, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να αποχωρεί από την ζώνη του ευρώ".
Η απειλή εκείνη του Σόιμπλε έχει σημασία. Η Ελλάδα γνωρίζει ότι, υπό τις σημερινές συνθήκες [του 2010], είναι δύσκολο να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Αφ' ενός θα ήταν δύσκολο να επιβιώσει και αφ' ετέρου θα προκαλούσε ένα φαινόμενο ντόμινο, που θα οδηγούσε σε παγκόσμια οικονομική αστάθεια. Σαφώς η Γερμανία διαθέτει αρκετή ισχύ ώστε να υποχρεώσει την Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη, αλλά ο Σόιμπλε προφανώς επιδιώκει να την εκφοβίσει αρκετά, ώστε να τηρήσει τους όρους του δανεισμού της. Στην πραγματικότητα, αν κρίνουμε από τα γεγονότα που επακολούθησαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης, έχει καταστεί σαφές ότι η Ελλάδα προορίζεται να μείνει στην ευρωζώνη. Αλλά το προηγούμενο καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο ήταν μια χώρα μεταξύ ίσων, πρόκειται να αλλάξει. Η Γερμανία και οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης την στήριξαν οικονομικά με δάνεια, ή τουλάχιστον εξαγόρασαν χρόνο, δανείζοντάς της υπέρογκα ποσά συγκριτικά με την μικρή οικονομία της. Αλλά το έκαναν αυτό απαιτώντας από την Ελλάδα ένα τεράστιο πολιτικό κόστος.
Αλλά οι δηλώσεις εκείνες του Σόιμπλε φανέρωσαν και κάτι άλλο. Τόνιζε την ανάγκη για περισσότερες ρυθμίσεις, πράγμα που θα πρέπει να ερμηνευθεί ως περισσότερος έλεγχος. Αφού η Γερμανία ελέγχει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο Σόιμπλε εννούσε προφανώς ότι η Γερμανία πρόκειται να ασκεί από δω και στο εξής, με τη βία και χωρίς να ρωτήσει κανέναν, μεγαλύτερο έλεγχο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Γερμανία ανέρχεται συνεχώς και φιλοδοξεί να γίνει ο συνταγματικός δικτάτορας της Ευρώπης. Ιστορικά, η Γερμανία ήταν κάποτε η δύναμη που κυβερνούσε την Ευρώπη υπό τον παπισμό. Η αρχική ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιελάμβανε μια Γερμανία εντός συγκεκριμένων ορίων, περιορισμένη και υπό έλεγχο από το υπερκράτος. Αλλά αντί για αυτό, η ισχύς της Γερμανίας έχει αυξηθεί και έχει πλέον καταστεί η φωνή που υπαγορεύει τα πάντα στην Ένωση. Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ήταν αντίθετες με αυτή την τροπή και δεν συμφώνησαν ποτέ με αυτήν, αλλά στην παρούσα φάση δεν έχουν άλλη επιλογή.
Ο Πήτερ Ζήαν του Ινστιτούτου Stratfor, ενός κέντρου γεωπολιτικών και στρατηγικών μελετών, έγραψε σε κάποιο άρθρο του ότι η δήλωση εκείνη του Σόιμπλε "δεν είναι μια δήλωση στην οποία προέβη ένα οποιοδήποτε μέλος της ΕΕ, αλλά μάλλον το καθοριστικό και ισχυρότερο μέλος. Η Γερμανία εμφανίζεται τώρα διατεθειμένη όχι μόνο να σκεφτεί, αλλά και να συνδιαλεχθεί δημόσια, γύρω από τον ανασχεδιασμό της Ευρώπης για το δικό της συμφέρον. Ίσως να το κάνει αυτό σήμερα, ίσως και όχι, αλλά από τη στιγμή που προέβη σε αυτή την δήλωση, έχει προαναγγείλει την αλλαγή της σχέσης της Γερμανίας με την υπόλοιπη Ευρώπη".
Όσοi μελετούν τις προφητείες δεν θα πρέπει να αφήσουν να περάσουν απαρατήρητες οι συνέπειες της δήλωσης αυτής του Σόιμπλε. Η ίδια η χώρα που ήταν υπεύθυνη για δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους, αλλά και αρκετές άλλες συγκρούσεις σε ολόκληρη την ευρωπαίκή ήπειρο, πρόκειται τώρα να αναγορευθεί στον διαχειριστή της Ευρώπης, για άλλη μια φορά. Αντί να περιορίσει την Γερμανία, το ευρώ έχει γίνει το εφαλτήριο για την άνοδό της στην εξουσία. Η φιλοδοξία της Γερμανίας είναι σαφής. Όπως έγραψε ο Ζήαν, "η Γερμανία κατορθώνει με ύπουλες και αδιαφανείς μεθόδους όσα δεν μπόρεσε να επιτύχει μέσα στην τελευταία χιλιετία ενδοευρωπαϊκών συγκρούσεων".
Ας δούμε τώρα ένα άλλο σημαντικό ερώτημα που σχετίζεται με τις προφητείες της Αγίας Γραφής. Εάν η Γερμανία αναχθεί σε κυβερνήτη της Ευρώπης, ποιός ή τι θα εξουσιάζει την Γερμανία;
Ο Όττο φον Χάψμπουργκ, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είπε κάποτε:
"Η [Ευρωπαϊκή] Κοινότητα βασίζεται, σε μεγάλο βαθμό, στην κληρονομιά της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αν και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που ζουν υπό αυτήν δεν γνωρίζουν βάσει ποιάς κληρονομιάς ζουν".
Η πτώση του τείχους του Βερολίνου, την οποία σχεδίασαν ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν άνοιξε το δρόμο για την επανένωση της Γερμανίας και την ανακήρυξή της σε ηγέτη της Ευρώπης. Χωρίς τη βοήθεια της Ρώμης και των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό θα ήταν αδύνατο. Η Γερμανία οφείλει υποταγή στην Ρώμη. Κατά συνέπεια, το Βατικανό ελέγχει τώρα την Γερμανία παρασκηνιακά, την χώρα που εισηγήθηκε κάποτε την θρησκευτική μεταρρύθμιση. Ως ο παρασκηνιακός ηγέτης της Γερμανίας, η Ρώμη είναι, κατ' επέκταση, ο παρασκηνιακός ηγέτης ολόκληρης της Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από όσα διαδραματίζονται ανοιχτά.
Αλλά υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επίσης υποβοηθούν τη Ρώμη στην εκτέλεση του σχεδίου της να επανιδρύσει την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία". Πάνω στο αποκορύφωμα της κρίσης, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η αμερικανική κεντρική τράπεζα Federal Reserve, συνεργάστηκε με άλλες κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο προκειμένου να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυήσεις ρευστότητας με ρήτρα αμερικανικού δολαρίου, με σκοπό να στηριχθεί το σχέδιο δανεισμού της Ελλάδας και να διατηρηθεί η σταθερότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Η συμφωνία μεταξύ της Federal Reserve των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που (σύμφωνα με την εφημερίδα USA Today) "αναγκαστικά έπρεπε να υπάρξει λόγω του προβλήματος του ανεξέλεγκτου χρέους της Ελλάδας", είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σε άλλες οικονομικά προβληματικές χώρες της ευρωζώνης, όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία. Ο επίτροπος της ΕΕ για θέματα νομισματικής πολιτικής, Όλι Ρεν, δήλωσε: "Η [αμερικανικής πρωτοβουλίας] kostasxan.blogspot.com
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου λέει... δουλειά μέχρι τα 70!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλλάζουν από φθινόπωρο οι αστυνομικές ταυτότητες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
