2019-06-25 13:31:40
Η ιστορία του οίκου της haute couture που έχτισε το δίδυμο Νίκος-Τάκης και πώς ο άλλοτε
άξιος συνεχιστής και διάδοχος Χάρης έχασε την εύνοια του alter ego του στη ζωή και τις business - Το άγνωστο σύμφωνο συμβίωσης του 84χρονου Τάκη με τον ΟΥΚά και ο πόλεμος των εξωδίκων για τη χρυσή κληρονομιά
Βράδυ καθημερινής, περασμένες δώδεκα. Στον δεύτερο όροφο ενός κτιρίου επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης, εκεί όπου στεγάζεται το ατελιέ υψηλής ραπτικής «Nikos -Takis», ένας άνδρας, ο Χάρης Τσιάρας, βαδίζει σαν σκιά ανάμεσα σε βραδινές τουαλέτες, αέρινα νυφικά και γαμπριάτικα κοστούμια. Δεν ετοιμάζεται να φύγει, εδώ είναι το σπίτι του τους τελευταίους έξι μήνες.
Ούτε να κοιμηθεί ετοιμάζεται, ο ύπνος δύσκολα σε συναντά όταν η ζωή σου «νυχτώνει» από τη μια στιγμή στην άλλη. Φτιάχνει ακόμη έναν καφέ, ρίχνει μια βιαστική ματιά σε φωτογραφίες που συνόψιζαν μέχρι πρότινος προσωπική ευτυχία και επαγγελματική επιτυχία, και ύστερα κολλά το βλέμμα του σε έναν πάκο από δικόγραφα
. Τα διαβάζει ξανά και ξανά όντας αδύναμος να διαχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα, την αγάπη από το μίσος, το «για πάντα» από το «ποτέ», το μοναχικό μέλλον από το οικογενειακό παρελθόν. Αυτό που ξεκίνησε για εκείνον πριν από 35 ολόκληρα χρόνια στο πλάι του διεθνώς καταξιωμένου σχεδιαστικού διδύμου «Nikos-Takis».
Το καλοκαίρι του 2016 ο 81χρονος τότε Τάκης συνάπτει με τον 48χρονο Χάρη σύμφωνο συμβίωσης ως επισφράγισμα της 30χρονης συμβίωσης και κοινής τους ζωής
Ετος 1986. Ο 18χρονος ΟΥΚάς από το Στόμιο Λάρισας, Χάρης Τσιάρας, γνωρίζει μέσα στη μονάδα όπου υπηρετεί τους διάσημους σχεδιαστές μόδας Νίκο Τσιμπίλη και Τάκη Καραμπόζα ή, αλλιώς, τους δημιουργούς του θρυλικού οίκου μόδας «Nikos Takis» που είχε ντύσει γυναίκες όπως η Λιζ Τέιλορ, η Τζάκι Ωνάση, η Λίντα Εβανς, η Μαρία Κάλλας, η Τζένη Καρέζη και η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο Νίκος δίνει στον νεαρό Χάρη μια κάρτα συνοδευόμενη από τη φράση: «Αν θέλεις να δουλέψεις πάρε με τηλέφωνο». Ο Χάρης πηγαίνει αφήνοντας πίσω του το όνειρο μιας σταδιοδρομίας στον Στρατό, ο χώρος της μόδας φαντάζει στα μάτια του πιο θελκτικός. Το νέο του σπίτι βρίσκεται στη διάσημη Αρδηττού, το καινούριο επαγγελματικό περιβάλλον απαρτίζεται από τον Νίκο, τον Τάκη και τον θετό γιο του Νίκου, Ηλία.
Η καινούρια του ζωή έχει μόλις ξεκινήσει: «Τον θυμάμαι τον Χάρη. Ενα πανέμορφο αγόρι που ξυπνούσε κάθε μέρα στις έξι το πρωί προκειμένου να βρίσκεται πρώτος στο κατάστημα χονδρικής του Ταύρου», λέει πρόσωπο από το επαγγελματικό περιβάλλον του «Nikos Takis» και συνεχίζει: «Τελευταίος έφευγε από εκεί. Εκανε τα πάντα: τον αχθοφόρο, τον πωλητή, τον υπεύθυνο, με ό,τι κι αν καταπιανόταν τα κατάφερνε παραπάνω από καλά. Είχε μεγάλη ανάγκη να προχωρήσει, δεν ήθελε ποτέ να βρεθεί άνθρωπος που να τον αποκαλέσει “κηφήνα”. Παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου μόδας, δούλεψε σκληρά, κόπιασε σκληρότερα και τα κατάφερε.
Μέσα σε μερικά χρόνια εξελίχθηκε σε άξιο συνεχιστή του έργου των δασκάλων του. Ο Νίκος και ο Τάκης τον αγαπούσαν πολύ - ο δεύτερος δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία του σ’ εκείνον. Ηταν μαζί στα πάντα. Αξιοπρεπείς όσο λίγοι, αγαπημένοι όσο ελάχιστοι. Οι επιτυχίες μεγάλες, η αναγνώριση μεγαλύτερη, τα χρήματα πολλά, τα ακίνητα περισσότερα, τίποτα από τα παραπάνω δεν φαινόταν ικανό να απειλήσει τις σχέσεις τους. Θυμάμαι τον κύριο Νίκο να λέει χαριτολογώντας στον Τάκη: “Αυτά τα παιδιά, ο Χάρης και ο Ηλίας, είναι τα δικά μας παιδιά, οι συνεχιστές μας. Οταν “φύγω”, λοιπόν, θα αφήσω τη μισή περιουσία μου σε σένα και την άλλη μισή στον γιο μου, τον Ηλία. Κι εσύ με τη σειρά σου, λίγο πριν φύγεις θα φροντίσεις τον Χάρη, το δικό σου παιδί”». Ο Νίκος φεύγει από τη ζωή τον Φεβρουάριο του 2010 αφήνοντας πίσω του μία τεράστια περιουσία και μία διαθήκη-«αντίγραφο» των όσων έλεγε στον Τάκη. Στον Χάρη μεταβιβάζεται ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι και η υπόσχεση ότι για εκείνον θα φροντίσει κάποτε ο Τάκης...
Τα ασφαλιστικά μέτρα του Τάκη στον άλλοτε στενό συνεργάτη και σύντροφό του Χάρη και η απάντηση του δεύτερου
Το σύμφωνο συμβίωσης και τα πρώτα σύννεφα
Είναι καλοκαίρι του 2016, όταν ο 81χρονος τότε Τάκης συνάπτει με τον 49χρονο Χάρη σύμφωνο συμβίωσης ως επισφράγισμα της 30χρονης συμβίωσης και κοινής τους ζωής. Οι δυο τους συνεχίζουν να μένουν στο διαμέρισμα της Αρδηττού, να περνούν τα καλοκαίρια τους στη βίλα-παλάτι του Λουτρακίου και να μοιράζονται τον ελεύθερο χρόνο τους με λίγους και καλούς φίλους. Ο Τάκης την εποχή εκείνη δεν εργάζεται πλέον, όλη η δουλειά έχει περάσει αποκλειστικά στα χέρια του Χάρη: «Δύσκολες εποχές», λέει πρόσωπο από το επαγγελματικό τους περιβάλλον, και συνεχίζει: «Ο Χάρης ήρθε αντιμέτωπος με την οικονομική κρίση, το καλό ρούχο είχε γίνει είδος πολυτελείας. Ετσι, τόσο το κατάστημα του Κολωνακίου όσο και το ατελιέ στη Βουλιαγμένης κλυδωνίστηκαν πολύ σοβαρά. Για να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της δουλειάς πούλησε το διαμέρισμα του Παγκρατίου, το μόνο ακίνητο που είχε στην κατοχή του. Βρισκόταν μόνος στο τιμόνι του παλαιότερου οίκου μόδας της Ελλάδας και πάλεψε πολύ σκληρά προκειμένου να μη βουλιάξει. Ο κύριος Τάκης ήταν στο πλάι του, η ηλικία του ωστόσο δεν του άφηνε πολλά περιθώρια για μεγάλες μάχες.
Ο Χάρης ήταν αυτός που όφειλε να βγάλει τον οίκο μόδας από την τρύπα της κρίσης. Και τα κατάφερε!». Δύο χρόνια μετά τη σύναψη του συμφώνου συμβίωσης, το καλοκαίρι του 2018, ο Τάκης αποφασίζει να περάσει κάποιες μέρες στον τόπο καταγωγής του, την Κοζάνη, και στο πλάι συγγενών. Σύμφωνα με όσα εκμυστηρεύεται ο Χάρης σε φίλους, όταν ο Τάκης επιστρέφει από την Κοζάνη δεν είναι απέναντί του το ίδιο εγκάρδιος όπως πάντα. Μοιάζει απόμακρος, ενίοτε ψυχρός, ο Χάρης πιστεύει ότι η συμπεριφορά του δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια κρίση που θα περάσει.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο Τάκης στέκεται απέναντι στον Χάρη λέγοντάς του ότι διαπίστωσε από έναν προσωπικό τραπεζικό λογαριασμό ένα έλλειμμα ύψους 16.800 ευρώ. Σύμφωνα με την ενημέρωση της τράπεζας, το εν λόγω ποσό ανελήφθη σε δόσεις -μία πρώτη δόση των 600 ευρώ και άλλες 18 δόσεις των 900 ευρώ- από το ΑΤΜ της τράπεζας στον Αγιο Αρτέμιο Παγκρατίου με χρήση της χρεωστικής κάρτας του Τάκη. Ο Χάρης τού λέει ότι πρέπει να απευθυνθούν άμεσα στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα και να υποβάλουν μήνυση για κλοπή. Η μήνυση κατατίθεται, οι σκέψεις του Χάρη κατευθύνονται σε κάποιον υπάλληλό τους, ο οποίος όπως υποστηρίζει ο Χάρης «μου ομολόγησε προφορικά ότι ο ίδιος προέβη στις αναλήψεις για να καλύψει ένα οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε». Ζητάει από τον Τάκη να τον απομακρύνουν από κοντά τους, η απάντηση που λαμβάνει ωστόσο είναι η... απομάκρυνση του ίδιου του Τάκη για «δυο-τρεις μέρες στην Κοζάνη». Λίγες μέρες μετά, ο Χάρης συνοδεύει στον Τάκη στο αεροδρόμιο. Αυτή είναι η τελευταία φορά που θα τον δει και θα τον ακούσει...
Λύση του συμφώνου συμβίωσης, εξώδικα και ασφαλιστικά
Στις 28 Δεκεμβρίου του 2018 ο Χάρης λαμβάνει από τον Τάκη εξώδικη πρόσκληση για συναινετική λύση του συμφώνου συμβίωσης υπογεγραμμένη από κάποιον δικηγόρο της Κοζάνης. Στο ίδιο εξώδικο ο Τάκης ζητάει επίσης από τον Χάρη να φύγει από το διαμέρισμα της Αρδηττού δίνοντάς του διορία είκοσι ημερών! Ο Χάρης δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει. Τηλεφωνεί ασταμάτητα στον Τάκη, του στέλνει αμέτρητα μηνύματα, καμία απόκριση, καμία απάντηση. Ο Χάρης δεν φεύγει, προσπαθεί να βρει τον Τάκη για να καταλάβει τι έχει συμβεί. Δεν τα καταφέρνει. Η διορία περνά, οι κλειδαριές αλλάζουν, ο Χάρης «μετακομίζει» στο ατελιέ της Βουλιαγμένης και όπως λένε πρόσωπα που τον γνωρίζουν: «Εκείνες τις μέρες ήταν ένας ζωντανός - νεκρός. Ο Τάκης δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματα και στα μηνύματά του. Ο Χάρης προσπάθησε να τον προσεγγίσει μέσω κοινών γνωστών, στάθηκε αδύνατο. Ο Τάκης ήταν εξαφανισμένος, δεν περνούσε ούτε από το μαγαζί του Κολωνακίου όπου συνήθιζε να πίνει τον καφέ του τα πρωινά. Ο Χάρης δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε μια ολόκληρη ζωή του φέρθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τον πονούσε αυτό το ξαφνικό “πέταμα”, αυτή η απρόσμενη αλλαγή, αυτό το απόλυτο άδειασμα. Το ότι δεν υπήρξε μία συζήτηση, μία κουβέντα, ένα “λυπάμαι, αλλά τελειώσαμε”».
Στα τέλη Φεβρουαρίου του 2019 ο Χάρης παίρνει μία αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία ο Τάκης ζητά από το δικαστήριο να διαταχθεί η αποχώρησή του από το διαμέρισμα της Αρδηττού και να εκδοθεί προσωρινή διαταγή με την οποία να ρυθμιστεί προσωρινά «η παραχώρηση αποκλειστικά σε εμένα της χρήσης της κοινής μας στέγης συμβίωσης για να διαμένω σε αυτήν, διατάζοντας τον καθ’ ου να αποχωρήσει από αυτήν... Να απειληθεί με προσωπική κράτηση διάρκειας ενός έτους και χρηματική ποινή τριών χιλιάδων ευρώ για κάθε παράβασή του ή συμμόρφωσή του στην απόφαση που θα εκδοθεί». Το Πρωτοδικείο Αθηνών εκδίδει προσωρινή διαταγή, σύμφωνα με την οποία παραχωρεί την αποκλειστική χρήση του διαμερίσματος της Αρδηττού στον Τάκη «μέχρι τη συζήτηση της αίτησης στις 19.6.2019».
Οι αλήθειες των δύο πλευρών
Ηταν την περασμένη Πέμπτη, 20 Ιουνίου, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, όταν ο Χάρης παρακολουθούσε τη «συζήτηση» της δικής του ζωής. Ο Τάκης δεν βρισκόταν εκεί, δικηγόροι και μάρτυρες αναπλήρωσαν τις στιγμές μιας κοινής πορείας σε μια διαμάχη που μόλις ξεκινά.
Από τη μία πλευρά ο Τάκης, ο οποίος υποστηρίζει μεταξύ άλλων πως «η κοινή συμβίωσή μας κατέστη αφόρητη εξαιτίας της αποκλειστικής υπαιτιότητάς του, συνιστάμενη, αφ’ ενός μεν στην από μέρους του πλήρη απαξίωση του προσώπου μου, αφ’ ετέρου δε στην από μέρους του αξιόμεμπτη εκμετάλλευση της περιουσίας μου συνεπεία της οποίας υπέστην αναμφισβήτητη ζημία και βλάβη. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, και την συστηματική αφαίρεση (από τον τόπο φύλαξής της, ήτοι τις τσέπες των παντελονιών μου κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής ή της νυκτερινής ξεκούρασής μου) της κάρτας ανάληψής μου και την αφαίρεση και παράνομη ιδιοποίηση συνολικού ποσού 16.800 ευρώ».
Από την άλλη, ο Χάρης «απαντά»: «Ο αιτών επέλεξε να με κατηγορήσει ψευδώς για κλοπή, άλλως υπεξαίρεση χρημάτων από τον τραπεζικό του λογαριασμό... Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε έχω χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη κάρτα αναλήψεως, αγνοούσα και την ύπαρξή της, πόσω μάλλον τον μυστικό αριθμό PIN με τον οποίο αποκτάται πρόσβαση στον λογαριασμό και στην ανάληψη χρημάτων από αυτόν. Οταν μάλιστα ο αιτών με είχε πληροφορήσει για την απώλεια των χρημάτων του, μαζί προστρέξαμε για υποβολή μηνύσεως στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα, ωστόσο στη δεδομένη χρονική στιγμή (Δεκέμβριος 2018) δεν είχα καταλάβει ότι ο αιτών επιδιώκει να “κατασκευάσει” μία μεμπτή συμπεριφορά μου, φορτώνοντας μου μία τέτοια ειδεχθή πράξη, προκειμένου να “αποκτήσει” έναν δήθεν σπουδαίο λόγο για την λύση του συμφώνου συμβίωσής μας και για την αίτησή του να μετοικήσω από την κοινή μας στέγη.
Μάλιστα, τη συγκεκριμένη σκευωρία εις βάρος μου ο αιτών δεν την “έστησε” μόνος του, αλλά με τη βοήθεια του Κ.Δ., ο οποίος μας βοηθούσε σε εξωτερικές δουλειές, έχοντας δηλαδή καθημερινή πρόσβαση στην οικία μας, παράλληλα δε, ο ίδιος μου ομολόγησε ότι προέβη στις συγκεκριμένες αναλήψεις, σε κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχαμε μετά την υποβολή της ως άνω μηνύσεως... Βέβαια, στην συγκεκριμένη συζήτησή μας, μου ανέφερε ότι το έπραξε για να “καλύψει” οικονομικές του ανάγκες, και όχι ότι όλο αυτό ήταν προσχεδιασμένο από τον αιτούντα για να δημιουργήσει έναν βάσιμο λόγο ώστε να με αποπέμψει από την οικογενειακή μου κατοικία... Με καθησύχασε ωστόσο το γεγονός ότι ο αιτών έχει ήδη προβεί σε κατάθεση μήνυσης κατά αγνώστων ενώπιον του ΑΤ Παγκρατίου για την κλοπή, συνεπώς το ποιος πραγματικά πήρε τα χρήματα θα κριθεί από το υλικό που έχουν καταγράψει οι κάμερες ασφαλείας του υποκαταστήματος της Τράπεζας το οποίο έχει ήδη διατεθεί στις Αρχές». Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι στη δίκη της περασμένης Πέμπτης ο Κ.Δ. παρέστη ως μάρτυρας του Τάκη.
Δεκαέξι χιλιάδες οκτακόσια ευρώ. «Oσο κόστιζε πριν από κάποια χρόνια η αγορά μιας βραδινής τουαλέτας... Πολύ λίγα μπροστά στην περιουσία του Τάκη, ελάχιστα για να δικαιολογήσουν τη διάλυση μιας ολόκληρης ζωής», έσπευσε να σχολιάσει μία μάρτυρας, η οποία, όπως και αρκετά πρόσωπα από τον περίγυρο του διάσημου ζευγαριού, θεωρεί ότι τα αίτια αυτής της διαμάχης βρίσκονται αλλού. Για τον Τάκη σε μία ενδεχόμενη ανασφάλεια καθώς, όπως αναφέρει στην αίτησή του, «φοβάμαι και αγωνιώ για την σωματική μου ακεραιότητα, την ασφάλεια αλλά και τη ζωή μου. Τον Νοέμβριο του 2018 όταν όλως τυχαίως ξύπνησα μέσα στη νύχτα με σκοπό να πάω στο μπάνιο ήρθα με τρόμο αντιμέτωπος με ξένους, άγνωστους σε εμένα και μάλλον αμφιβόλου ηθικής επισκέπτες, οι οποίοι περιφέρονταν ανεξέλεγκτα μέσα στην κατοικία μου στα σκοτεινά και “σκάλιζαν” τα πράγματά μου».
Για τον Χάρη πάλι, η αλλαγή της συμπεριφοράς του Τάκη στο πρόσωπό του «ουδόλως αντιπροσωπεύει την αληθινή βούλησή του αλλά τον επηρεασμό του από τη βούληση συγγενικών του προσώπων...». Oπως ανέφερε σε φιλικά του πρόσωπα: «Αυτές δεν είναι αποφάσεις του Τάκη. Οι συγγενείς του, οι οποίοι τόσα χρόνια δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ πραγματικά για εκείνον, του έκαναν πλύση εγκεφάλου για να φύγω εγώ από τη μέση της περιουσίας. Μετά από δεκαετίες σκληρής δουλειάς και αληθινής αγάπης θέλουν να με βγάλουν έξω από τα πάντα. Διέλυσαν το σύμφωνο συμβίωσης, με έδιωξαν από το σπίτι, αφαίρεσαν το όνομά μου από κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς, έθιξαν την τιμή και την αξιοπρέπειά μου. Πάνω απ’ όλα νιώθω πικραμένος. Οργάνωσα επιδείξεις, άνοιξα μαγαζιά, διαχειρίστηκα τα πάντα, έφερα χρήματα, δούλεψα σαν το σκυλί και τώρα αυτό το σκυλί το πετάνε στον δρόμο...».
Το δικαστήριο της περασμένης Πέμπτης, ανάμεσα στον Τάκη και τον Χάρη, έληξε με τη φράση του δικαστή: «Θα έχετε απόφαση σε δεκαπέντε μέρες». Οι δικηγόροι έκλεισαν τους φακέλους, οι μάρτυρες αποχώρησαν, η αίθουσα άδειασε, το δίκαιο θα κριθεί βάσει του νόμου, το άδικο δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς άλλος πέραν εκείνων που επέλεξαν να βάλουν το χρήμα πάνω από την αξία μιας ολόκληρης ζωής. Το ποιοι είναι αυτοί μένει να το αποδείξει η ιστορία...
anatakti
άξιος συνεχιστής και διάδοχος Χάρης έχασε την εύνοια του alter ego του στη ζωή και τις business - Το άγνωστο σύμφωνο συμβίωσης του 84χρονου Τάκη με τον ΟΥΚά και ο πόλεμος των εξωδίκων για τη χρυσή κληρονομιά
Βράδυ καθημερινής, περασμένες δώδεκα. Στον δεύτερο όροφο ενός κτιρίου επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης, εκεί όπου στεγάζεται το ατελιέ υψηλής ραπτικής «Nikos -Takis», ένας άνδρας, ο Χάρης Τσιάρας, βαδίζει σαν σκιά ανάμεσα σε βραδινές τουαλέτες, αέρινα νυφικά και γαμπριάτικα κοστούμια. Δεν ετοιμάζεται να φύγει, εδώ είναι το σπίτι του τους τελευταίους έξι μήνες.
Ούτε να κοιμηθεί ετοιμάζεται, ο ύπνος δύσκολα σε συναντά όταν η ζωή σου «νυχτώνει» από τη μια στιγμή στην άλλη. Φτιάχνει ακόμη έναν καφέ, ρίχνει μια βιαστική ματιά σε φωτογραφίες που συνόψιζαν μέχρι πρότινος προσωπική ευτυχία και επαγγελματική επιτυχία, και ύστερα κολλά το βλέμμα του σε έναν πάκο από δικόγραφα
Το καλοκαίρι του 2016 ο 81χρονος τότε Τάκης συνάπτει με τον 48χρονο Χάρη σύμφωνο συμβίωσης ως επισφράγισμα της 30χρονης συμβίωσης και κοινής τους ζωής
Ετος 1986. Ο 18χρονος ΟΥΚάς από το Στόμιο Λάρισας, Χάρης Τσιάρας, γνωρίζει μέσα στη μονάδα όπου υπηρετεί τους διάσημους σχεδιαστές μόδας Νίκο Τσιμπίλη και Τάκη Καραμπόζα ή, αλλιώς, τους δημιουργούς του θρυλικού οίκου μόδας «Nikos Takis» που είχε ντύσει γυναίκες όπως η Λιζ Τέιλορ, η Τζάκι Ωνάση, η Λίντα Εβανς, η Μαρία Κάλλας, η Τζένη Καρέζη και η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο Νίκος δίνει στον νεαρό Χάρη μια κάρτα συνοδευόμενη από τη φράση: «Αν θέλεις να δουλέψεις πάρε με τηλέφωνο». Ο Χάρης πηγαίνει αφήνοντας πίσω του το όνειρο μιας σταδιοδρομίας στον Στρατό, ο χώρος της μόδας φαντάζει στα μάτια του πιο θελκτικός. Το νέο του σπίτι βρίσκεται στη διάσημη Αρδηττού, το καινούριο επαγγελματικό περιβάλλον απαρτίζεται από τον Νίκο, τον Τάκη και τον θετό γιο του Νίκου, Ηλία.
Η καινούρια του ζωή έχει μόλις ξεκινήσει: «Τον θυμάμαι τον Χάρη. Ενα πανέμορφο αγόρι που ξυπνούσε κάθε μέρα στις έξι το πρωί προκειμένου να βρίσκεται πρώτος στο κατάστημα χονδρικής του Ταύρου», λέει πρόσωπο από το επαγγελματικό περιβάλλον του «Nikos Takis» και συνεχίζει: «Τελευταίος έφευγε από εκεί. Εκανε τα πάντα: τον αχθοφόρο, τον πωλητή, τον υπεύθυνο, με ό,τι κι αν καταπιανόταν τα κατάφερνε παραπάνω από καλά. Είχε μεγάλη ανάγκη να προχωρήσει, δεν ήθελε ποτέ να βρεθεί άνθρωπος που να τον αποκαλέσει “κηφήνα”. Παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου μόδας, δούλεψε σκληρά, κόπιασε σκληρότερα και τα κατάφερε.
Μέσα σε μερικά χρόνια εξελίχθηκε σε άξιο συνεχιστή του έργου των δασκάλων του. Ο Νίκος και ο Τάκης τον αγαπούσαν πολύ - ο δεύτερος δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία του σ’ εκείνον. Ηταν μαζί στα πάντα. Αξιοπρεπείς όσο λίγοι, αγαπημένοι όσο ελάχιστοι. Οι επιτυχίες μεγάλες, η αναγνώριση μεγαλύτερη, τα χρήματα πολλά, τα ακίνητα περισσότερα, τίποτα από τα παραπάνω δεν φαινόταν ικανό να απειλήσει τις σχέσεις τους. Θυμάμαι τον κύριο Νίκο να λέει χαριτολογώντας στον Τάκη: “Αυτά τα παιδιά, ο Χάρης και ο Ηλίας, είναι τα δικά μας παιδιά, οι συνεχιστές μας. Οταν “φύγω”, λοιπόν, θα αφήσω τη μισή περιουσία μου σε σένα και την άλλη μισή στον γιο μου, τον Ηλία. Κι εσύ με τη σειρά σου, λίγο πριν φύγεις θα φροντίσεις τον Χάρη, το δικό σου παιδί”». Ο Νίκος φεύγει από τη ζωή τον Φεβρουάριο του 2010 αφήνοντας πίσω του μία τεράστια περιουσία και μία διαθήκη-«αντίγραφο» των όσων έλεγε στον Τάκη. Στον Χάρη μεταβιβάζεται ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι και η υπόσχεση ότι για εκείνον θα φροντίσει κάποτε ο Τάκης...
Τα ασφαλιστικά μέτρα του Τάκη στον άλλοτε στενό συνεργάτη και σύντροφό του Χάρη και η απάντηση του δεύτερου
Το σύμφωνο συμβίωσης και τα πρώτα σύννεφα
Είναι καλοκαίρι του 2016, όταν ο 81χρονος τότε Τάκης συνάπτει με τον 49χρονο Χάρη σύμφωνο συμβίωσης ως επισφράγισμα της 30χρονης συμβίωσης και κοινής τους ζωής. Οι δυο τους συνεχίζουν να μένουν στο διαμέρισμα της Αρδηττού, να περνούν τα καλοκαίρια τους στη βίλα-παλάτι του Λουτρακίου και να μοιράζονται τον ελεύθερο χρόνο τους με λίγους και καλούς φίλους. Ο Τάκης την εποχή εκείνη δεν εργάζεται πλέον, όλη η δουλειά έχει περάσει αποκλειστικά στα χέρια του Χάρη: «Δύσκολες εποχές», λέει πρόσωπο από το επαγγελματικό τους περιβάλλον, και συνεχίζει: «Ο Χάρης ήρθε αντιμέτωπος με την οικονομική κρίση, το καλό ρούχο είχε γίνει είδος πολυτελείας. Ετσι, τόσο το κατάστημα του Κολωνακίου όσο και το ατελιέ στη Βουλιαγμένης κλυδωνίστηκαν πολύ σοβαρά. Για να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της δουλειάς πούλησε το διαμέρισμα του Παγκρατίου, το μόνο ακίνητο που είχε στην κατοχή του. Βρισκόταν μόνος στο τιμόνι του παλαιότερου οίκου μόδας της Ελλάδας και πάλεψε πολύ σκληρά προκειμένου να μη βουλιάξει. Ο κύριος Τάκης ήταν στο πλάι του, η ηλικία του ωστόσο δεν του άφηνε πολλά περιθώρια για μεγάλες μάχες.
Ο Χάρης ήταν αυτός που όφειλε να βγάλει τον οίκο μόδας από την τρύπα της κρίσης. Και τα κατάφερε!». Δύο χρόνια μετά τη σύναψη του συμφώνου συμβίωσης, το καλοκαίρι του 2018, ο Τάκης αποφασίζει να περάσει κάποιες μέρες στον τόπο καταγωγής του, την Κοζάνη, και στο πλάι συγγενών. Σύμφωνα με όσα εκμυστηρεύεται ο Χάρης σε φίλους, όταν ο Τάκης επιστρέφει από την Κοζάνη δεν είναι απέναντί του το ίδιο εγκάρδιος όπως πάντα. Μοιάζει απόμακρος, ενίοτε ψυχρός, ο Χάρης πιστεύει ότι η συμπεριφορά του δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια κρίση που θα περάσει.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο Τάκης στέκεται απέναντι στον Χάρη λέγοντάς του ότι διαπίστωσε από έναν προσωπικό τραπεζικό λογαριασμό ένα έλλειμμα ύψους 16.800 ευρώ. Σύμφωνα με την ενημέρωση της τράπεζας, το εν λόγω ποσό ανελήφθη σε δόσεις -μία πρώτη δόση των 600 ευρώ και άλλες 18 δόσεις των 900 ευρώ- από το ΑΤΜ της τράπεζας στον Αγιο Αρτέμιο Παγκρατίου με χρήση της χρεωστικής κάρτας του Τάκη. Ο Χάρης τού λέει ότι πρέπει να απευθυνθούν άμεσα στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα και να υποβάλουν μήνυση για κλοπή. Η μήνυση κατατίθεται, οι σκέψεις του Χάρη κατευθύνονται σε κάποιον υπάλληλό τους, ο οποίος όπως υποστηρίζει ο Χάρης «μου ομολόγησε προφορικά ότι ο ίδιος προέβη στις αναλήψεις για να καλύψει ένα οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε». Ζητάει από τον Τάκη να τον απομακρύνουν από κοντά τους, η απάντηση που λαμβάνει ωστόσο είναι η... απομάκρυνση του ίδιου του Τάκη για «δυο-τρεις μέρες στην Κοζάνη». Λίγες μέρες μετά, ο Χάρης συνοδεύει στον Τάκη στο αεροδρόμιο. Αυτή είναι η τελευταία φορά που θα τον δει και θα τον ακούσει...
Λύση του συμφώνου συμβίωσης, εξώδικα και ασφαλιστικά
Στις 28 Δεκεμβρίου του 2018 ο Χάρης λαμβάνει από τον Τάκη εξώδικη πρόσκληση για συναινετική λύση του συμφώνου συμβίωσης υπογεγραμμένη από κάποιον δικηγόρο της Κοζάνης. Στο ίδιο εξώδικο ο Τάκης ζητάει επίσης από τον Χάρη να φύγει από το διαμέρισμα της Αρδηττού δίνοντάς του διορία είκοσι ημερών! Ο Χάρης δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει. Τηλεφωνεί ασταμάτητα στον Τάκη, του στέλνει αμέτρητα μηνύματα, καμία απόκριση, καμία απάντηση. Ο Χάρης δεν φεύγει, προσπαθεί να βρει τον Τάκη για να καταλάβει τι έχει συμβεί. Δεν τα καταφέρνει. Η διορία περνά, οι κλειδαριές αλλάζουν, ο Χάρης «μετακομίζει» στο ατελιέ της Βουλιαγμένης και όπως λένε πρόσωπα που τον γνωρίζουν: «Εκείνες τις μέρες ήταν ένας ζωντανός - νεκρός. Ο Τάκης δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματα και στα μηνύματά του. Ο Χάρης προσπάθησε να τον προσεγγίσει μέσω κοινών γνωστών, στάθηκε αδύνατο. Ο Τάκης ήταν εξαφανισμένος, δεν περνούσε ούτε από το μαγαζί του Κολωνακίου όπου συνήθιζε να πίνει τον καφέ του τα πρωινά. Ο Χάρης δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε μια ολόκληρη ζωή του φέρθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τον πονούσε αυτό το ξαφνικό “πέταμα”, αυτή η απρόσμενη αλλαγή, αυτό το απόλυτο άδειασμα. Το ότι δεν υπήρξε μία συζήτηση, μία κουβέντα, ένα “λυπάμαι, αλλά τελειώσαμε”».
Στα τέλη Φεβρουαρίου του 2019 ο Χάρης παίρνει μία αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία ο Τάκης ζητά από το δικαστήριο να διαταχθεί η αποχώρησή του από το διαμέρισμα της Αρδηττού και να εκδοθεί προσωρινή διαταγή με την οποία να ρυθμιστεί προσωρινά «η παραχώρηση αποκλειστικά σε εμένα της χρήσης της κοινής μας στέγης συμβίωσης για να διαμένω σε αυτήν, διατάζοντας τον καθ’ ου να αποχωρήσει από αυτήν... Να απειληθεί με προσωπική κράτηση διάρκειας ενός έτους και χρηματική ποινή τριών χιλιάδων ευρώ για κάθε παράβασή του ή συμμόρφωσή του στην απόφαση που θα εκδοθεί». Το Πρωτοδικείο Αθηνών εκδίδει προσωρινή διαταγή, σύμφωνα με την οποία παραχωρεί την αποκλειστική χρήση του διαμερίσματος της Αρδηττού στον Τάκη «μέχρι τη συζήτηση της αίτησης στις 19.6.2019».
Οι αλήθειες των δύο πλευρών
Ηταν την περασμένη Πέμπτη, 20 Ιουνίου, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, όταν ο Χάρης παρακολουθούσε τη «συζήτηση» της δικής του ζωής. Ο Τάκης δεν βρισκόταν εκεί, δικηγόροι και μάρτυρες αναπλήρωσαν τις στιγμές μιας κοινής πορείας σε μια διαμάχη που μόλις ξεκινά.
Από τη μία πλευρά ο Τάκης, ο οποίος υποστηρίζει μεταξύ άλλων πως «η κοινή συμβίωσή μας κατέστη αφόρητη εξαιτίας της αποκλειστικής υπαιτιότητάς του, συνιστάμενη, αφ’ ενός μεν στην από μέρους του πλήρη απαξίωση του προσώπου μου, αφ’ ετέρου δε στην από μέρους του αξιόμεμπτη εκμετάλλευση της περιουσίας μου συνεπεία της οποίας υπέστην αναμφισβήτητη ζημία και βλάβη. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, και την συστηματική αφαίρεση (από τον τόπο φύλαξής της, ήτοι τις τσέπες των παντελονιών μου κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής ή της νυκτερινής ξεκούρασής μου) της κάρτας ανάληψής μου και την αφαίρεση και παράνομη ιδιοποίηση συνολικού ποσού 16.800 ευρώ».
Από την άλλη, ο Χάρης «απαντά»: «Ο αιτών επέλεξε να με κατηγορήσει ψευδώς για κλοπή, άλλως υπεξαίρεση χρημάτων από τον τραπεζικό του λογαριασμό... Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε έχω χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη κάρτα αναλήψεως, αγνοούσα και την ύπαρξή της, πόσω μάλλον τον μυστικό αριθμό PIN με τον οποίο αποκτάται πρόσβαση στον λογαριασμό και στην ανάληψη χρημάτων από αυτόν. Οταν μάλιστα ο αιτών με είχε πληροφορήσει για την απώλεια των χρημάτων του, μαζί προστρέξαμε για υποβολή μηνύσεως στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα, ωστόσο στη δεδομένη χρονική στιγμή (Δεκέμβριος 2018) δεν είχα καταλάβει ότι ο αιτών επιδιώκει να “κατασκευάσει” μία μεμπτή συμπεριφορά μου, φορτώνοντας μου μία τέτοια ειδεχθή πράξη, προκειμένου να “αποκτήσει” έναν δήθεν σπουδαίο λόγο για την λύση του συμφώνου συμβίωσής μας και για την αίτησή του να μετοικήσω από την κοινή μας στέγη.
Μάλιστα, τη συγκεκριμένη σκευωρία εις βάρος μου ο αιτών δεν την “έστησε” μόνος του, αλλά με τη βοήθεια του Κ.Δ., ο οποίος μας βοηθούσε σε εξωτερικές δουλειές, έχοντας δηλαδή καθημερινή πρόσβαση στην οικία μας, παράλληλα δε, ο ίδιος μου ομολόγησε ότι προέβη στις συγκεκριμένες αναλήψεις, σε κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχαμε μετά την υποβολή της ως άνω μηνύσεως... Βέβαια, στην συγκεκριμένη συζήτησή μας, μου ανέφερε ότι το έπραξε για να “καλύψει” οικονομικές του ανάγκες, και όχι ότι όλο αυτό ήταν προσχεδιασμένο από τον αιτούντα για να δημιουργήσει έναν βάσιμο λόγο ώστε να με αποπέμψει από την οικογενειακή μου κατοικία... Με καθησύχασε ωστόσο το γεγονός ότι ο αιτών έχει ήδη προβεί σε κατάθεση μήνυσης κατά αγνώστων ενώπιον του ΑΤ Παγκρατίου για την κλοπή, συνεπώς το ποιος πραγματικά πήρε τα χρήματα θα κριθεί από το υλικό που έχουν καταγράψει οι κάμερες ασφαλείας του υποκαταστήματος της Τράπεζας το οποίο έχει ήδη διατεθεί στις Αρχές». Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι στη δίκη της περασμένης Πέμπτης ο Κ.Δ. παρέστη ως μάρτυρας του Τάκη.
Δεκαέξι χιλιάδες οκτακόσια ευρώ. «Oσο κόστιζε πριν από κάποια χρόνια η αγορά μιας βραδινής τουαλέτας... Πολύ λίγα μπροστά στην περιουσία του Τάκη, ελάχιστα για να δικαιολογήσουν τη διάλυση μιας ολόκληρης ζωής», έσπευσε να σχολιάσει μία μάρτυρας, η οποία, όπως και αρκετά πρόσωπα από τον περίγυρο του διάσημου ζευγαριού, θεωρεί ότι τα αίτια αυτής της διαμάχης βρίσκονται αλλού. Για τον Τάκη σε μία ενδεχόμενη ανασφάλεια καθώς, όπως αναφέρει στην αίτησή του, «φοβάμαι και αγωνιώ για την σωματική μου ακεραιότητα, την ασφάλεια αλλά και τη ζωή μου. Τον Νοέμβριο του 2018 όταν όλως τυχαίως ξύπνησα μέσα στη νύχτα με σκοπό να πάω στο μπάνιο ήρθα με τρόμο αντιμέτωπος με ξένους, άγνωστους σε εμένα και μάλλον αμφιβόλου ηθικής επισκέπτες, οι οποίοι περιφέρονταν ανεξέλεγκτα μέσα στην κατοικία μου στα σκοτεινά και “σκάλιζαν” τα πράγματά μου».
Για τον Χάρη πάλι, η αλλαγή της συμπεριφοράς του Τάκη στο πρόσωπό του «ουδόλως αντιπροσωπεύει την αληθινή βούλησή του αλλά τον επηρεασμό του από τη βούληση συγγενικών του προσώπων...». Oπως ανέφερε σε φιλικά του πρόσωπα: «Αυτές δεν είναι αποφάσεις του Τάκη. Οι συγγενείς του, οι οποίοι τόσα χρόνια δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ πραγματικά για εκείνον, του έκαναν πλύση εγκεφάλου για να φύγω εγώ από τη μέση της περιουσίας. Μετά από δεκαετίες σκληρής δουλειάς και αληθινής αγάπης θέλουν να με βγάλουν έξω από τα πάντα. Διέλυσαν το σύμφωνο συμβίωσης, με έδιωξαν από το σπίτι, αφαίρεσαν το όνομά μου από κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς, έθιξαν την τιμή και την αξιοπρέπειά μου. Πάνω απ’ όλα νιώθω πικραμένος. Οργάνωσα επιδείξεις, άνοιξα μαγαζιά, διαχειρίστηκα τα πάντα, έφερα χρήματα, δούλεψα σαν το σκυλί και τώρα αυτό το σκυλί το πετάνε στον δρόμο...».
Το δικαστήριο της περασμένης Πέμπτης, ανάμεσα στον Τάκη και τον Χάρη, έληξε με τη φράση του δικαστή: «Θα έχετε απόφαση σε δεκαπέντε μέρες». Οι δικηγόροι έκλεισαν τους φακέλους, οι μάρτυρες αποχώρησαν, η αίθουσα άδειασε, το δίκαιο θα κριθεί βάσει του νόμου, το άδικο δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς άλλος πέραν εκείνων που επέλεξαν να βάλουν το χρήμα πάνω από την αξία μιας ολόκληρης ζωής. Το ποιοι είναι αυτοί μένει να το αποδείξει η ιστορία...
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλόννησος: Το ακατέργαστο διαμάντι των Σποράδων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
