2019-06-25 16:35:37
Του Νικολάου Αθ. Μπλάνη Αντιστράτηγου Αστυνομίας ε.α
1. Ενόψει των εκλογών και της επικείμενης νίκης της Νέας Δημοκρατίας, άρχισε η συζήτηση για το ποια πρόσωπα θα αναλάβουν Υπουργεία. Θα αναφερθούμε αποκλειστικά στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ποιος θα είναι ο νέος Υπουργός; Προφανώς δεν θα αναφέρουμε ονόματα. Άλλωστε πάντοτε μας ενδιαφέρουν οι θεσμοί και όχι τα πρόσωπα. Η εμπειρία των δεκαεπτά χρόνων στο Επιτελείο του Υπουργείου-Αρχηγείου Αστυνομίας, κατά τα οποία υπηρετήσαμε σχεδόν δύο ντουζίνες Υπουργούς-Υφυπουργούς, μας οδηγεί σε ορισμένες παραδοχές-δεδομένα. Θα σκιαγραφήσουμε το προφίλ και τα χαρακτηριστικά-ιδιότητες, που καταρχήν δεν πρέπει να έχει.
2. Είναι γνωστό, ότι κατά καιρούς (ακόμη και στην τελευταία Κυβέρνηση της πρώτη φορά Αριστεράς) τοποθετήθηκαν ως επικεφαλής του εν λόγω Υπουργείου απόστρατοι στρατιωτικοί. Η θητεία τους μάλλον δεν ήταν ευδόκιμη. Και τούτο γιατί, αφενός υπάρχει άγνοια όλων των δεδομένων-παραμέτρων, που αφορούν τον αστυνομικό θεσμό και την πολιτική δημόσιας τάξης και αφετέρου τα «βιώματά» τους, μπορεί να οδηγήσουν τη φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα της αστυνομίας και το μοντέλο αστυνόμευσης πίσω στο «ξεπερασμένο» Στρατιωτικό μοντέλο.
3. Είδαμε επίσης στο παρελθόν (πρώην) Αρχηγοί Αστυνομίας ή και Πυροσβεστικής να μεταπηδούν στη θέση του Υπουργού ή του Επικεφαλής στην Πολιτική Προστασία. Η σύγκρουση πρώην και νυν Αρχηγών δημιούργησε προβλήματα στον έλεγχο και συντονισμό της δασοπυρόσβεσης. Τα ίδια mutatis mutandisισχύουν και για την Αστυνομία. Κατά συνέπεια, τέτοιες επιλογές μάλλον προβληματικές μπορεί να αποδειχθούν. Έχουμε γράψει με αφορμή τον Υ.ΕΘ.Α, ότι οι ρόλοι του Αξιωματικού-Αρχηγού και του αντίστοιχου Υπουργού είναι εντελώς διαφορετικοί. Υπάρχει σαφής διάκριση των εξουσιών. Δεν επιτρέπεται δηλαδή ο πρώτος να κάνει τον «Πολιτικό» και αντιστοίχως ο Υπουργός να κάνει τον «Αστυνόμο» ή τον «Διοικητή Μονάδας». Ο Αρχηγός ενός Σώματος ή Όπλου ως Αξιωματικός έχει «βιώματα» και «νοοτροπίες», που συναρτώνται με τις αντιλήψεις του για την επιχειρησιακή τακτική και στρατηγική αυτού. Από την άλλη μεριά ο οικείος Υπουργός χαράσσει την πολιτική του Υπουργείου του στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής. Έτσι θα βρίσκονται σε διαρκή σύγχυση για το ρόλο τους. Θα υπάρχει ο κίνδυνος της διαρχίας. Και είναι γνωστή η αρχή: «Ουδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν». Σε κάθε περίπτωση υπάρχει πιθανότητα «αδρανοποίησης» και ουσιαστικά «ακύρωσης» της Φυσικής Ηγεσίας. Και αυτό μπορεί να αποβεί σε βάρος της επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας.
4. Εξάλλου βλέπουμε ότι (όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και διεθνώς) κάποιοι αξιωματικοί αμέσως μετά την έξοδό τους από την Υπηρεσία (αποστρατεία) να «πιάνουν δουλειά» σε μεγάλους Επιχειρηματικούς Ομίλους (Εταιρείες). Ακόμη έχει αναφερθεί σε δημοσιεύματα ότι, κατά τις κρίσεις των αξιωματικών, εκτός από την πολιτική και κομματική παρέμβαση, υπάρχει και «ενδιαφέρον» μεγάλων επιχειρηματιών. Προφανώς εδώ εξυπηρετούνται κάποια συμφέροντα. Πως αλλιώς δικαιολογείται αυτή η «συναλλαγή»; Κατά συνέπεια ένας απόστρατος αξιωματικός, που έχει ασχοληθεί με επιχειρήσεις, θα κουβαλάει τα «βαρίδια» ιδιωτικών συμφερόντων.
5. Ακόμη είναι γνωστό ότι ο συνδικαλιστικός ακτιβισμός γενικά έχει μια λογική και την υποτιθέμενη δυναμική να μην υπακούει στη νομιμότητα και στους κανόνες. Είναι μια αντίληψη «αρρωστημένη», που δυστυχώς εμφανίζεται αρκετά χρόνια τώρα. Πρόκειται για την υλοποίηση της αυτοδικίας σε συλλογική δραστηριότητα. Κάποιοι επεδίωξαν σταδιοδρομικές εξασφαλίσεις και εξισωτικό σφετερισμό εξουσίας, μετατρέποντας τη μαχητικότητα σε αυθάδεια και αλαζονεία, εθισμένοι στις φραστικές υπερβολές και στις ακρότητες της υλικής και ψυχολογικής βίας. Όσοι λοιπόν υπηρέτησαν τέτοιες λογικές και πρακτικές δεν θα μπορεί να ασκήσουν αξιοκρατικά και αμερόληπτα εκτελεστική εξουσία. Το είδαμε σε πολλές περιπτώσεις. Το βλέπουμε στην Αστυνομία. Το είδαμε-βλέπουμε ακόμη (δυστυχώς) και στο χώρο της Δικαιοσύνης.
6. Ας μην ξεχνάμε επίσης και αυτούς, που ο αείμνηστος Υπουργός Θ. Αναγνωστόπουλος αποκάλεσε «δημοσιοσχεσίτες» και οι οποίοι, παρέχοντας πληροφορίες, επιδιώκουν δημοσιογραφικά αφιερώματα και επαινετικά/κολακευτικά σχόλια, που δεν ανταποκρίνονται απολύτως στην αλήθεια και σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζουν τα όρια της υπερβολής, δημιουργώντας μια «εικονική πραγματικότητα».
7. Για τους παραπάνω λόγους ο νέος Υπουργός δεν μπορεί ή δεν πρέπει να είναι απόστρατος στρατιωτικός ή απόστρατος αξιωματικός της Αστυνομίας, όταν πολύ περισσότερο έχει ασχοληθεί με επιχειρηματικές δραστηριότητες ή έχει ασκήσει συνδικαλιστικό ακτιβισμό. Ακόμη πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να έχει θητεύσει στο παρελθόν στο εν λόγω Υπουργείο, αφού ότι είχε να «δώσει» το έκανε, χωρίς να αποκλείονται ρεβανσιστικές λογικές. Πολύ περισσότερο όταν η θητεία του δεν έχει χαρακτηριστεί και ως επιτυχής ή χαρακτηρίσθηκε ως τέτοια κατά δημοσιογραφική υπερβολή. Ή ακόμη όταν κάποια τυχαία περιστατικά την ευνόησαν. Σε κάποιες περιπτώσεις και η τύχη παίζει το ρόλο της. Γιατί όπως ειπώθηκε είναι να μην σου τύχει «μια στραβή στη βάρδια σου»!!!
8. Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης πρέπει να έχει νομικές γνώσεις αλλά και γνώσεις των βασικών αρχών διοίκησης. Από πολιτικής άποψης, η κοινωνία είναι τουλάχιστον απογοητευμένη από αυτό που λέμε παλιό πολιτικό σύστημα και έχει βαρεθεί να βλέπει τα ίδια πρόσωπα. Επιθυμεί νέα πρόσωπα με νέες ιδέες. Θέλει να δει «φρεσκάδα»!!!
staratalogia
1. Ενόψει των εκλογών και της επικείμενης νίκης της Νέας Δημοκρατίας, άρχισε η συζήτηση για το ποια πρόσωπα θα αναλάβουν Υπουργεία. Θα αναφερθούμε αποκλειστικά στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ποιος θα είναι ο νέος Υπουργός; Προφανώς δεν θα αναφέρουμε ονόματα. Άλλωστε πάντοτε μας ενδιαφέρουν οι θεσμοί και όχι τα πρόσωπα. Η εμπειρία των δεκαεπτά χρόνων στο Επιτελείο του Υπουργείου-Αρχηγείου Αστυνομίας, κατά τα οποία υπηρετήσαμε σχεδόν δύο ντουζίνες Υπουργούς-Υφυπουργούς, μας οδηγεί σε ορισμένες παραδοχές-δεδομένα. Θα σκιαγραφήσουμε το προφίλ και τα χαρακτηριστικά-ιδιότητες, που καταρχήν δεν πρέπει να έχει.
2. Είναι γνωστό, ότι κατά καιρούς (ακόμη και στην τελευταία Κυβέρνηση της πρώτη φορά Αριστεράς) τοποθετήθηκαν ως επικεφαλής του εν λόγω Υπουργείου απόστρατοι στρατιωτικοί. Η θητεία τους μάλλον δεν ήταν ευδόκιμη. Και τούτο γιατί, αφενός υπάρχει άγνοια όλων των δεδομένων-παραμέτρων, που αφορούν τον αστυνομικό θεσμό και την πολιτική δημόσιας τάξης και αφετέρου τα «βιώματά» τους, μπορεί να οδηγήσουν τη φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα της αστυνομίας και το μοντέλο αστυνόμευσης πίσω στο «ξεπερασμένο» Στρατιωτικό μοντέλο.
3. Είδαμε επίσης στο παρελθόν (πρώην) Αρχηγοί Αστυνομίας ή και Πυροσβεστικής να μεταπηδούν στη θέση του Υπουργού ή του Επικεφαλής στην Πολιτική Προστασία. Η σύγκρουση πρώην και νυν Αρχηγών δημιούργησε προβλήματα στον έλεγχο και συντονισμό της δασοπυρόσβεσης. Τα ίδια mutatis mutandisισχύουν και για την Αστυνομία. Κατά συνέπεια, τέτοιες επιλογές μάλλον προβληματικές μπορεί να αποδειχθούν. Έχουμε γράψει με αφορμή τον Υ.ΕΘ.Α, ότι οι ρόλοι του Αξιωματικού-Αρχηγού και του αντίστοιχου Υπουργού είναι εντελώς διαφορετικοί. Υπάρχει σαφής διάκριση των εξουσιών. Δεν επιτρέπεται δηλαδή ο πρώτος να κάνει τον «Πολιτικό» και αντιστοίχως ο Υπουργός να κάνει τον «Αστυνόμο» ή τον «Διοικητή Μονάδας». Ο Αρχηγός ενός Σώματος ή Όπλου ως Αξιωματικός έχει «βιώματα» και «νοοτροπίες», που συναρτώνται με τις αντιλήψεις του για την επιχειρησιακή τακτική και στρατηγική αυτού. Από την άλλη μεριά ο οικείος Υπουργός χαράσσει την πολιτική του Υπουργείου του στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής. Έτσι θα βρίσκονται σε διαρκή σύγχυση για το ρόλο τους. Θα υπάρχει ο κίνδυνος της διαρχίας. Και είναι γνωστή η αρχή: «Ουδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν». Σε κάθε περίπτωση υπάρχει πιθανότητα «αδρανοποίησης» και ουσιαστικά «ακύρωσης» της Φυσικής Ηγεσίας. Και αυτό μπορεί να αποβεί σε βάρος της επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας.
4. Εξάλλου βλέπουμε ότι (όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και διεθνώς) κάποιοι αξιωματικοί αμέσως μετά την έξοδό τους από την Υπηρεσία (αποστρατεία) να «πιάνουν δουλειά» σε μεγάλους Επιχειρηματικούς Ομίλους (Εταιρείες). Ακόμη έχει αναφερθεί σε δημοσιεύματα ότι, κατά τις κρίσεις των αξιωματικών, εκτός από την πολιτική και κομματική παρέμβαση, υπάρχει και «ενδιαφέρον» μεγάλων επιχειρηματιών. Προφανώς εδώ εξυπηρετούνται κάποια συμφέροντα. Πως αλλιώς δικαιολογείται αυτή η «συναλλαγή»; Κατά συνέπεια ένας απόστρατος αξιωματικός, που έχει ασχοληθεί με επιχειρήσεις, θα κουβαλάει τα «βαρίδια» ιδιωτικών συμφερόντων.
5. Ακόμη είναι γνωστό ότι ο συνδικαλιστικός ακτιβισμός γενικά έχει μια λογική και την υποτιθέμενη δυναμική να μην υπακούει στη νομιμότητα και στους κανόνες. Είναι μια αντίληψη «αρρωστημένη», που δυστυχώς εμφανίζεται αρκετά χρόνια τώρα. Πρόκειται για την υλοποίηση της αυτοδικίας σε συλλογική δραστηριότητα. Κάποιοι επεδίωξαν σταδιοδρομικές εξασφαλίσεις και εξισωτικό σφετερισμό εξουσίας, μετατρέποντας τη μαχητικότητα σε αυθάδεια και αλαζονεία, εθισμένοι στις φραστικές υπερβολές και στις ακρότητες της υλικής και ψυχολογικής βίας. Όσοι λοιπόν υπηρέτησαν τέτοιες λογικές και πρακτικές δεν θα μπορεί να ασκήσουν αξιοκρατικά και αμερόληπτα εκτελεστική εξουσία. Το είδαμε σε πολλές περιπτώσεις. Το βλέπουμε στην Αστυνομία. Το είδαμε-βλέπουμε ακόμη (δυστυχώς) και στο χώρο της Δικαιοσύνης.
6. Ας μην ξεχνάμε επίσης και αυτούς, που ο αείμνηστος Υπουργός Θ. Αναγνωστόπουλος αποκάλεσε «δημοσιοσχεσίτες» και οι οποίοι, παρέχοντας πληροφορίες, επιδιώκουν δημοσιογραφικά αφιερώματα και επαινετικά/κολακευτικά σχόλια, που δεν ανταποκρίνονται απολύτως στην αλήθεια και σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζουν τα όρια της υπερβολής, δημιουργώντας μια «εικονική πραγματικότητα».
7. Για τους παραπάνω λόγους ο νέος Υπουργός δεν μπορεί ή δεν πρέπει να είναι απόστρατος στρατιωτικός ή απόστρατος αξιωματικός της Αστυνομίας, όταν πολύ περισσότερο έχει ασχοληθεί με επιχειρηματικές δραστηριότητες ή έχει ασκήσει συνδικαλιστικό ακτιβισμό. Ακόμη πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να έχει θητεύσει στο παρελθόν στο εν λόγω Υπουργείο, αφού ότι είχε να «δώσει» το έκανε, χωρίς να αποκλείονται ρεβανσιστικές λογικές. Πολύ περισσότερο όταν η θητεία του δεν έχει χαρακτηριστεί και ως επιτυχής ή χαρακτηρίσθηκε ως τέτοια κατά δημοσιογραφική υπερβολή. Ή ακόμη όταν κάποια τυχαία περιστατικά την ευνόησαν. Σε κάποιες περιπτώσεις και η τύχη παίζει το ρόλο της. Γιατί όπως ειπώθηκε είναι να μην σου τύχει «μια στραβή στη βάρδια σου»!!!
8. Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης πρέπει να έχει νομικές γνώσεις αλλά και γνώσεις των βασικών αρχών διοίκησης. Από πολιτικής άποψης, η κοινωνία είναι τουλάχιστον απογοητευμένη από αυτό που λέμε παλιό πολιτικό σύστημα και έχει βαρεθεί να βλέπει τα ίδια πρόσωπα. Επιθυμεί νέα πρόσωπα με νέες ιδέες. Θέλει να δει «φρεσκάδα»!!!
staratalogia
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ενδιαφέρον: H συζήτηση για τα sites...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
