2019-07-02 22:00:08
Οι ατμοσφαιρικοί V12 είναι είδος προς εξαφάνιση. Εντούτοις, η Ferrari 812 Superfast και η LamborghiniaVentador SVJ, πού τούς υπερασπίζονται, δεν φαίνονται έτοιμες να καταθέσουν
τα όπλα. Αυτή είναι η πιο «καυτή» βόλτα που μπορεί να κάνει κανείς. Δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο σε ένταση ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα μετά από ένα ξέφρενο 20λεπτο με τη Lamborghini Aventador SVJ.Μέχρι που μπήκα στη Ferrari 812 Superfast και διαψεύστηκα.
Παρά το γεγονός πως οι μεταξύ τους διαφορές είναι μεγάλες, τόσο η Lambo όσο και η Ferrari απαιτούν το μέγιστο της προσοχής του οδηγού, αλλά του προσφέρουν και το μέγιστο της απόλαυσης. Αμφότερες με έκαναν να ιδρώσω, να ενθουσιαστώ, να νιώσω γεμάτος ενέργεια και πιο ζωντανός από ποτέ. Την ίδια στιγμή με έκαναν και να λυπηθώ αναλογιζόμενος το ότι δεν θα έχουμε για πολύ καιρό ακόμα στη ζωή μας τέτοιου είδους αυτοκίνητα. Δεν υπήρξαν ποτέ κοινότοποι – σε οποιαδήποτε μορφή τους. Οι 12κύλινδροι ήταν πάντα σπάνιοι. Ιδιαίτερα οι πλέον «τρομακτικοί» από αυτούς που χωρίς τη βοήθεια turbo προσέφεραν υψηλές επιδόσεις και ανάλογα κορυφαία αίσθηση και απόλαυση στον χειριστή τους.
Η απόδοσή τους μπορεί να ισοφαριστεί με τη χρήση turbo σε V8 κινητήρες, αλλά πάντα η απόκριση, η κορυφαία γραμμικότητα και η άνετη προσέγγιση της κόκκινης περιοχής στο στροφόμετρο που χαρακτηρίζει έναν ατμοσφαιρικό V12 είναι στοιχεία που δεν έχουν αντίπαλο. Η καμπίνα της Ferrari είναι ευρύχωρη,φωτεινή και προσφέρει πολλές ανέσεις -ιδιαίτερα σε σύγκριση με αυτή της LamboΠαρά το γεγονός πως οι μεταξύ τους διαφορές είναι μεγάλες, τόσο η Lamboόσο και η Ferrari απαιτούν το μέγιστο της προσοχής του οδηγού, αλλά του προσφέρουν και το μέγιστο της απόλαυσης. Αμφότερες με έκαναν να ιδρώσω, να ενθουσιαστώ, να νιώσω γεμάτος ενέργεια και πιο ζωντανός από ποτέ.
Σε κάποιες περιπτώσεις η πολιτισμένη λειτουργία θυσιάζεται στον βωμό της απόδοσης και της καλαίσθητης βραχνάδας του ήχου με τον ίδιο τρόπο που η ήπια οδική συμπεριφορά θυσιάζεται για χάρη των συγκλονιστικών επιδόσεων. Αυτά τα στοιχεία, όμως, είναι που εμποδίζουν τα αυτοκίνητα με τους 12κύλινδρους κινητήρες να καλύψουν τις νόρμες περί ρύπων και εν τέλει τα οδηγούν στην εξαφάνιση μπροστά στην εξέλιξη που θέλει τα υβριδικά μοντέλα αλλά και αυτά με τους μικρότερους σε χωρητικότητα turbo κινητήρες να εμφανίζουν αντίστοιχες επιδόσεις.
Σαν ράτσα, τα ατμοσφαιρικά V12 μπορεί να είναι καταδικασμένα αλλά, όπως φαίνεται, δεν θα πέσουν αμαχητί.Βρεθήκαμε στην Εμίλια – Ρομάνια, στα πάτρια εδάφη των Ferrari και Lamborghini, για να οδηγήσουμε τα δύο σημαντικότερα εναπομείναντα μοντέλα του είδους, την 812 Superfast και την Aventador SVJ. Πήγαμε εκεί για να στρίψουμε, να φρενάρουμε και να πιέσουμε, προκειμένου να δούμε τι είναι αυτό που κάνουν διαφορετικά σε σχέση με τα μοντέλα που θα καλύψουν το κενό τους όταν αυτά«πεθάνουν». Από τη μία, η τετρακίνητη κεντρομήχανη Lamborghini Aventador στην έκδοση περιορισμένης παραγωγής SVJ, με κάποιες διαφορές από τις κοινές εκδόσεις όπως οι κυλινδροκεφαλές και ο ελαφρύτερος στρόφαλος.
Από την άλλη, η πισωκίνητη με τον κινητήρα μπροστά Ferrari 812 Superfast, η βελτιωμένη σε όλους τους τομείς αντικαταστάτρια της F12. Σε ό,τι αφορά τους αριθμούς και τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τα δύο αυτοκίνητα είναι πολύ κοντά: η περιεχόμενη γωνία του V12 της Ferrariείναι 65°και η χωρητικότητά του 6.496 cc, τη στιγμή που ο αντίστοιχος της Lamborghini έχει περιεχόμενη γωνία 60° και χωρητικότητα μεγαλύτερη κατά μόλις 2 cc. Αμφότεροι οι κινητήρες δίνουν το μέγιστο της ισχύος τους κοντά στις 8.500 rpm: 789 PS για την 812, 759 για τηνAventador SVJ. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το πιο ελεύθερο σύστημα εισαγωγής αλλά και η ανάλογη εξάτμιση της Ferrari. Πολύ κοντά είναι η απόδοση σε ό,τι αφορά τη μέγιστη τιμή της ροπής: 73,3 kgm έναντι 73,4 kgm. Το βάρος και των δύο είναι ίδιο, στα 1.625 kg, ενώ και οι επιδόσεις που ανακοινώνουν οι κατασκευαστές είναι παραπλήσιες.
Η 812 Superfast χρειάζεται 2,9” για τα 100km/h από στάση, 7,9” για τα 200 km/h και η τελική της ταχύτητα είναι 340 km/h. Την ίδια στιγμή, η Aventador SVJ θέλει μόλις 2,8” για το 0-100 km/h, 8,6” για τα 200km/h από στάση και έχει τελική ταχύτητα 352 km/h. Τανούμερα είναι κοντινά, όμως τα δύο αυτοκίνητα έχουν και άλλα κοινά, όπως είναι ο δυνατός ήχος από τον κινητήρα και την εξάτμιση, η υψηλή κατανάλωση, η έξαψη που προκαλούν στον οδηγό και η απόλαυση στις υψηλές ταχύτητες. Μεγάλες, όμως, είναι και οι διαφορές στον χαρακτήρα τους, με κυριότερο στοιχείο διαφοροποίησης την τελείως διαφορετική προσέγγιση στην τοποθέτηση των μηχανικών συνόλων και τη διαμόρφωση της καμπίνα.
Όλοι οι οδηγοί, εκτός από τους πολύ λεπτούς, θα συναντήσουν δυσκολίες με την επιβίβαση και την αποβίβασή τους στην SVJ. Όταν, δε, θα βρεθούν στην καμπίνα θα συναντήσουν όχι και τόσο φιλόξενα καθίσματα, πολύ στριμωγμένα ποδωστήρια,περιορισμένο χώρο για το κεφάλι τους και αξιοθρήνητη ορατότητα προς κάθε κατεύθυνση. Τα φανάρια ρύθμισης της κυκλοφορίας, όταν βρίσκονται ψηλά τοποθετημένα,είναι τελείως εκτός οπτικού πεδίου και οι αλλαγές λωρίδας μοιάζουν εν πολλοίς με τυχερό παιχνίδι, αφού από τη θέση του οδηγού δεν βλέπεις τίποτα, ούτε πίσω δεξιά ούτε και αριστερά.
Τα γόνατα είναι μονίμως σε επαφή με την πόρτα από τη μία πλευρά και το τούνελ της μετάδοσης από την άλλη, ενώ ακόμα και τώρα, επτά χρόνια μετά την παρουσίαση του μοντέλου, δεν μπορώ να χωνέψω τις λεπτομέρειες από μοντέλα της Audi που παρατηρώ στον χώρο.Σε αντίθεση με τη Lambo, η καμπίνα της Ferrari θυμίζει πολυτελή σουίτα.Τα καθίσματα μπορούν να επιλεγούν ανάμεσα σε τρία μεγέθη, ο χώρος για τα πόδια είναι μπόλικος,η ορατότητα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη και σε χρόνο μηδέν μαθαίνεις να χρησιμοποιείς το manettino στο τιμόνι για να προσαρμόσεις τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
Βέβαια, το εμπρός καπό είναι τόσο μεγάλο που αισθάνεσαι ότι σε συνθήκες έντονης ομίχλης δεν θα βλέπεις την άκρη του, ενώ οι διακόπτες για τις δευτερεύουσες λειτουργίες είναι μάλλον τραχείς και το τιμόνι δεν κόβει καθόλου, διαμορφώνοντας έναν τεράστιο κύκλο στροφής. Κανένα από τα δύο δεν μπορεί να θεωρηθεί άνετο για καθημερινή πολύωρη χρήση και κανένα από τα δύο δεν έχει χώρο για πολλές αποσκευές. Όταν όμως τα οδηγήσεις γρήγορα και από τα δύο θα αισθανθείς σφυροκόπημα στη σπονδυλική σου στήλη,στα χέρια σου θα μείνουν σημάδια από το τιμόνι και θα νιώσεις πόνο και στις δύο γνάθους από το σφίξιμο των δοντιών.
Από τη στιγμή που θα βάλεις μπροστά αρχίζεις και διακρίνεις τις διαφορές.Στην SVJανασηκώνεις με τον δείκτη το κόκκινο καπάκι κάτω από το οποίο βρίσκεται ο διακόπτης που ανοίγει την πύλη της κολάσεως. Στην 812 το start button βρίσκεται κάτω από τον αριστερό σου αντίχειρα όταν κρατάς το -μάλλον φορτωμένο αλλά κομψό- τιμόνι. Ο κινητήρας της Ferrari ανταποκρίνεται με πάθος στο πάτημα του διακόπτη, τινάζοντας τον δείκτη του στροφόμετρου ψηλά για κάποια δευτερόλεπτα προτού καταλαγιάσει στο ρελαντί. Αντίστοιχα, ο κινητήρας της Lamborghini μοιάζει σαν να διστάζει να πάρει μπρος, σα να έχει ξεχάσει τη σειρά της ανάφλεξης, πριν ετοιμαστεί για ουρλιαχτά και πραγματική δράση στα ψηλά πεδία του στροφόμετρου.
Η απόκριση της SVJ στο γκάζι σού δίνει την εντύπωση πως στιγμιαία μπορεί να πυροδοτήσει κεραυνούς και αστραπές, με συνέπεια να σε κάνει πολύ σκεπτικό προτού αποφασίσεις να απενεργοποιήσεις το σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης, μια και για να βγει το τέρας εκτός ισορροπίας το μόνο που χρειάζεται είναι να το παρακάνεις λίγο με το γκάζι τη στιγμή που θα πατήσει λίγα φύλλα που έχουν πέσει στην άκρη του δρόμου ή θα περνά πάνω από μια δυσδιάκριτη ατέλεια στην ασφαλτόστρωση.
Την ίδια στιγμή που η Ferrariμαλακώνει την ανάρτησή της με το πάτημα ενός πλήκτρου, η πιο ακραία έκδοση της Aventador παραμένει ακόμα και στο πιο άνετο πρόγραμμα ιδιαίτερα χαμηλή και σκληρή.
Η μετάδοση της κίνησης στους τέσσερις τροχούς είναι μια βοήθεια, αλλά η κατανομή της ροπής γίνεται με ιδιαίτερη προτίμηση στους πίσω τροχούς και αυτό το αντιλαμβάνεσαι άμεσα. Σε σφιχτή διαδρομή με αλλεπάλληλες στροφές, οι εναλλαγές υποστροφής και υπερστροφής είναι διαδοχικές. Όσο πλησιάζουμε στην πίστα τόσο χειρότερη γίνεται η άσφαλτος και τονίζονται οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτοκίνητα. Σε συνθήκες έντονης πίεσης η Ferrari αλλάζει ταχύτατα διαθέσεις και συμπεριφορά. Από βαρύ μπροστινό σε ελαφρύ πίσω μέρος – με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει για τις αντιδράσεις του αυτοκινήτου που πρέπει να κουμαντάρει ο οδηγός.
Στον ίδιο δρόμο και με την ίδια ταχύτητα κίνησης, η Lamborghini που εμφανίζεται εξίσου δύσκολη στον έλεγχο, μοιάζει να μπορεί να διατηρεί περισσότερη ταχύτητα μέσα στην κάθε στροφή, χάρη στη μετάδοση της κίνησης σε όλους τους τροχούς.Υπό πίεση οι μπροστινοί τροχοί βοηθούν στην έξοδο ισιώνοντας το αυτοκίνητο πιο γρήγορα από στροφή σε στροφή. Η 812 Superfast σού τονίζει εμφατικά ότι είναι πισωκίνητη, ακόμα και στην ευθεία με στεγνό οδόστρωμα και το γκάζι μισοπατημένο. Η κατανομή του βάρους είναι ιδανική με τον κινητήρα μπροστά, αλλά πάντα μαζί με το παραμικρό πάτημα του γκαζιού ξυπνούν το ηλεκτρονικό μπλοκέ και το σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης.
Η απενεργοποίηση των βοηθημάτων κάνει τηFerrari ιδιαίτερα δοτική στην υπερστροφή. Η 812 ενθαρρύνει τον οδηγό της προ-κειμένου να μπει όλο και πιο κλειστά στην κορυφή της στροφής και να κρατήσει τον έλεγχο ισορροπώντας το γλίστρημα με τα τέσσερα στην έξοδο. Με 4η στο κιβώτιο οι μικρές ευθείες καταπίνονται μεμιάς. Στο πρόγραμμα Race οι αλλαγές ταχυτήτων με τέρμα γκάζι σχεδόν σε πονάνε, σαν να δέχεσαι χτυπήματα στην πλάτη. Τα φρένα ανταποκρίνονται θαυμάσια, καθώς είναι απόλυτα γραμμικά σε απόδοση και ιδιαίτερα ανθεκτικά στη σκληρή χρήση, βοηθώντας τον οδηγό να κρατήσει έναν πολύ γρήγορο ρυθμό χωρίς να σκέφτεται το fade out του συστήματος πέδησης, αφού αυτό δεν εμφανίζεται ποτέ.
Στην autostrada, η Aventador θυμίζει καρχαρία με τον τρόπο που κινείται.Αλλάζει ακαριαία κατεύθυνση, τα φρένα της έχουν την αμεσότητα διακόπτη και εμφανίζουν κορυφαία αποτελεσματικότητα. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την εικόνα έχουν τα ενεργά αεροδυναμικά βοηθήματα που αλλάζουν θέση, ενισχύοντας την κάθετη δύναμη του αυτοκίνητου προς τον δρόμο μέχρι τα 200 km/h, αλλά και μειώνοντας την αντίσταση του αέρα από εκεί και πάνω. Την ίδια στιγμή που η Ferrari μαλακώνει την ανάρτησή της με το πάτημα ενός πλήκτρου, η πιο ακραία έκδοση τηςAventador παραμένει -ακόμα και στο πιο άνετο πρόγραμμα- ιδιαίτερα χαμηλή και σκληρή. Η SVJαισθάνεται σαφώς πιο άνετα από την 812 Superfast μέσα σε μια πίστα, ενώ η Ferrari αποδεικνύεται πολύ καλύτερη σε στενούς επαρχιακούς δρόμους με κακής ποιότητας άσφαλτο.
Αμφότερα τα αυτοκίνητα είναι στο στοιχείο τους όταν η διαδρομή είναι ανοιχτή και μπορούν να διατηρήσουν υψηλή μέση ωριαία ταχύτητα. Η αλλαγές κατεύθυνσης και οι ελιγμοί για την αποφυγή και την προσπέραση αργότερων αυτοκινήτων τα κάνει να μοιάζουν με τηλεκατευθυνόμενα από άλλον πλανήτη. Αναφορικά με την τετραδιεύθυνση που διαθέτουν και τα δύο, ουδέποτε γίνεται αντιληπτό πότε οι πίσω τροχοί στρίβουν ανάποδα από τη φορά των μπροστινών και πότε στρίβουν προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά είναι φανερό ότι το σύστημα επηρεάζει θετικά τα δυναμικά χαρακτηριστικά τους.
Για όσους αναρωτιούνται πόσο αντικοινωνικά είναι και τα δύο αυτοκίνητα, η απάντηση είναι «πολύ»: και τα δύο καίνε πολύ -ιδιαίτερα η Lamborghini-, ενώ κάνουν και αρκετή φασαρία στον δρόμο. Όχι μόνο από τους κινητήρες αλλά και από τις επιμέρους μηχανολογικές τους εφαρμογές, όπως τα σκασίματα από την εξάτμιση κ.λπ. Κάποιες φορές βέβαια οι ήχοι αυτοί είναι μέρος της συνολικής αυτοκινητικής φιλοσοφίας που εκπροσωπούν τα δύο αυτοκίνητα, είναι μέρος του χαρακτήρα τους. Ο κόσμος λατρεύει συνολικά την παρουσία τους και σε αυτή περιλαμβάνεται και το ηχητικό υπόβαθρο που συνοδεύει την κίνησή τους.
Σε αυτές τις τρεις μέρες που περάσαμε μαζί τους είδαμε ανθρώπους να μένουν με το στόμα ανοιχτό στο πέρασμά μας, σκυλιά να γαβγίζουν και αστυνομικούς να μας πλησιάζουν με την καχυποψία που βλέπουμε στις αμερικάνικες ταινίες και στα βιντεοκλίπ τωνZZ Top. Οι νεαρότεροι με τα scooters μάς πλησίαζαν για να φωτογραφηθούν με τα αυτοκίνητα και μας μοίραζαν απλόχερα υψωμένους αντίχειρες αλλά και hi-five. Στην ευρύτερη περιοχή της Τοσκάνης οι δρόμοι είναι γεμάτοι από μικρά ντίζελ και βενζινοκίνητα 3κύλινδρα αυτοκίνητα που αγκομαχούν. Η θέα και μόνο των δύο ιταλικών supercars είναι αφορμή για εκδηλώσεις ενθουσιασμού εθνικής περηφάνιας από τον κόσμο και όχι για παραδοχή ζήλιας και φθόνου.
Ωστόσο στον ανοιχτό δρόμο δεν αισθανθήκαμε ακριβώς έτσι, μια και οι οδηγοί που ήταν μπροστά μας,ακόμα και αυτοί που «σέρνονταν», δεν έδειχναν πρόθυμοι να κάνουν δεξιά για να μας επιτρέψουν να περάσουμε επιταχύνοντας απρόσκοπτα. Αποδείχθηκε πολύ πιο ασφαλές να κινηθούμε στο επαρχιακό δίκτυο, αποδεχόμενοι το τίμημα της μέτριας ποιότητας ασφάλτου προκειμένου να εκμεταλλευτούμε τις σημαντικά περισσότερες στροφές από τις ευθείες. Το να επιλέξεις ανάμεσα στους δύο V12 είναι τελείως υποκειμενικό. Σαν να πρέπει να δικαιολογήσεις την προτίμησή σου ανάμεσα στο κόκκινο ή το λευκό κρασί.
Ο κινητήρας της Lambo είναι σημαδιακός ως η τελευταία εξέλιξη ενός θρύλου που μετράει τόσα χρόνια όσα και η ίδια η μάρκα. Αυτός της Ferrari είναι πιο προηγμένος τεχνολογικά, με αποτέλεσμα να είναι και πιο οικονομικός σε απαιτήσεις καυσίμου. Όταν, όμως, πατήσεις το γκάζι είναι εξίσου εκρηκτικός. Με βάση τη λογική, τα αυτοκίνητα αυτά είναι υπερβολικά δυνατά και γρήγορα για καθημερινή χρήση, υπερβολικά προηγμένα για χρήση σε δημόσιους δρόμους και πολύ προκλητικά για οδήγηση από κανονικούς οδηγούς. Ένας Θεός όμως ξέρει πόσο θα μας λείψουν όταν εξαφανιστούν.
Tech:
Lamborghini Aventador SVJ
Κινητήρας: 6.496 cc 48v V12
759 PS @ 8.500 rpm
73,4 kgm @ 6.750 rpm
Κιβώτιο: 7τάχυτο σειριακό
Μετάδοση: στους τέσσερις τροχούς
0-100 km/h: 2,8”
Tελική ταχύτητα: 352 km/h
Μέση Κατανάλωση: 14,9 lt /100 km
Co2: 486 g/km
Bάρος: 1.625 kg
Tιμή: €408.000
Ferrari 812 Superfast
Κινητήρας: 6.498 cc 48v V12
789 PS @ 8.500 rpm
73,3 kgm @ 7.000 r pm
Κιβώτιο: 7τάχυτο διπλού συμπλέκτη
Μετάδοση: στους πίσω τροχούς
0-100 km/h:2,9”
Tελική ταχύτητα: 340 km/h
Μέση Κατανάλωση: 12,4 lt /100 km
Co2: 340 g/km
Bάρος: 1.630 kg
Tιμή: €307.00
Πηγή: Car
anatakti
τα όπλα. Αυτή είναι η πιο «καυτή» βόλτα που μπορεί να κάνει κανείς. Δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο σε ένταση ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα μετά από ένα ξέφρενο 20λεπτο με τη Lamborghini Aventador SVJ.Μέχρι που μπήκα στη Ferrari 812 Superfast και διαψεύστηκα.
Παρά το γεγονός πως οι μεταξύ τους διαφορές είναι μεγάλες, τόσο η Lambo όσο και η Ferrari απαιτούν το μέγιστο της προσοχής του οδηγού, αλλά του προσφέρουν και το μέγιστο της απόλαυσης. Αμφότερες με έκαναν να ιδρώσω, να ενθουσιαστώ, να νιώσω γεμάτος ενέργεια και πιο ζωντανός από ποτέ. Την ίδια στιγμή με έκαναν και να λυπηθώ αναλογιζόμενος το ότι δεν θα έχουμε για πολύ καιρό ακόμα στη ζωή μας τέτοιου είδους αυτοκίνητα. Δεν υπήρξαν ποτέ κοινότοποι – σε οποιαδήποτε μορφή τους. Οι 12κύλινδροι ήταν πάντα σπάνιοι. Ιδιαίτερα οι πλέον «τρομακτικοί» από αυτούς που χωρίς τη βοήθεια turbo προσέφεραν υψηλές επιδόσεις και ανάλογα κορυφαία αίσθηση και απόλαυση στον χειριστή τους.
Η απόδοσή τους μπορεί να ισοφαριστεί με τη χρήση turbo σε V8 κινητήρες, αλλά πάντα η απόκριση, η κορυφαία γραμμικότητα και η άνετη προσέγγιση της κόκκινης περιοχής στο στροφόμετρο που χαρακτηρίζει έναν ατμοσφαιρικό V12 είναι στοιχεία που δεν έχουν αντίπαλο. Η καμπίνα της Ferrari είναι ευρύχωρη,φωτεινή και προσφέρει πολλές ανέσεις -ιδιαίτερα σε σύγκριση με αυτή της LamboΠαρά το γεγονός πως οι μεταξύ τους διαφορές είναι μεγάλες, τόσο η Lamboόσο και η Ferrari απαιτούν το μέγιστο της προσοχής του οδηγού, αλλά του προσφέρουν και το μέγιστο της απόλαυσης. Αμφότερες με έκαναν να ιδρώσω, να ενθουσιαστώ, να νιώσω γεμάτος ενέργεια και πιο ζωντανός από ποτέ.
Σε κάποιες περιπτώσεις η πολιτισμένη λειτουργία θυσιάζεται στον βωμό της απόδοσης και της καλαίσθητης βραχνάδας του ήχου με τον ίδιο τρόπο που η ήπια οδική συμπεριφορά θυσιάζεται για χάρη των συγκλονιστικών επιδόσεων. Αυτά τα στοιχεία, όμως, είναι που εμποδίζουν τα αυτοκίνητα με τους 12κύλινδρους κινητήρες να καλύψουν τις νόρμες περί ρύπων και εν τέλει τα οδηγούν στην εξαφάνιση μπροστά στην εξέλιξη που θέλει τα υβριδικά μοντέλα αλλά και αυτά με τους μικρότερους σε χωρητικότητα turbo κινητήρες να εμφανίζουν αντίστοιχες επιδόσεις.
Σαν ράτσα, τα ατμοσφαιρικά V12 μπορεί να είναι καταδικασμένα αλλά, όπως φαίνεται, δεν θα πέσουν αμαχητί.Βρεθήκαμε στην Εμίλια – Ρομάνια, στα πάτρια εδάφη των Ferrari και Lamborghini, για να οδηγήσουμε τα δύο σημαντικότερα εναπομείναντα μοντέλα του είδους, την 812 Superfast και την Aventador SVJ. Πήγαμε εκεί για να στρίψουμε, να φρενάρουμε και να πιέσουμε, προκειμένου να δούμε τι είναι αυτό που κάνουν διαφορετικά σε σχέση με τα μοντέλα που θα καλύψουν το κενό τους όταν αυτά«πεθάνουν». Από τη μία, η τετρακίνητη κεντρομήχανη Lamborghini Aventador στην έκδοση περιορισμένης παραγωγής SVJ, με κάποιες διαφορές από τις κοινές εκδόσεις όπως οι κυλινδροκεφαλές και ο ελαφρύτερος στρόφαλος.
Από την άλλη, η πισωκίνητη με τον κινητήρα μπροστά Ferrari 812 Superfast, η βελτιωμένη σε όλους τους τομείς αντικαταστάτρια της F12. Σε ό,τι αφορά τους αριθμούς και τα τεχνικά χαρακτηριστικά, τα δύο αυτοκίνητα είναι πολύ κοντά: η περιεχόμενη γωνία του V12 της Ferrariείναι 65°και η χωρητικότητά του 6.496 cc, τη στιγμή που ο αντίστοιχος της Lamborghini έχει περιεχόμενη γωνία 60° και χωρητικότητα μεγαλύτερη κατά μόλις 2 cc. Αμφότεροι οι κινητήρες δίνουν το μέγιστο της ισχύος τους κοντά στις 8.500 rpm: 789 PS για την 812, 759 για τηνAventador SVJ. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το πιο ελεύθερο σύστημα εισαγωγής αλλά και η ανάλογη εξάτμιση της Ferrari. Πολύ κοντά είναι η απόδοση σε ό,τι αφορά τη μέγιστη τιμή της ροπής: 73,3 kgm έναντι 73,4 kgm. Το βάρος και των δύο είναι ίδιο, στα 1.625 kg, ενώ και οι επιδόσεις που ανακοινώνουν οι κατασκευαστές είναι παραπλήσιες.
Η 812 Superfast χρειάζεται 2,9” για τα 100km/h από στάση, 7,9” για τα 200 km/h και η τελική της ταχύτητα είναι 340 km/h. Την ίδια στιγμή, η Aventador SVJ θέλει μόλις 2,8” για το 0-100 km/h, 8,6” για τα 200km/h από στάση και έχει τελική ταχύτητα 352 km/h. Τανούμερα είναι κοντινά, όμως τα δύο αυτοκίνητα έχουν και άλλα κοινά, όπως είναι ο δυνατός ήχος από τον κινητήρα και την εξάτμιση, η υψηλή κατανάλωση, η έξαψη που προκαλούν στον οδηγό και η απόλαυση στις υψηλές ταχύτητες. Μεγάλες, όμως, είναι και οι διαφορές στον χαρακτήρα τους, με κυριότερο στοιχείο διαφοροποίησης την τελείως διαφορετική προσέγγιση στην τοποθέτηση των μηχανικών συνόλων και τη διαμόρφωση της καμπίνα.
Όλοι οι οδηγοί, εκτός από τους πολύ λεπτούς, θα συναντήσουν δυσκολίες με την επιβίβαση και την αποβίβασή τους στην SVJ. Όταν, δε, θα βρεθούν στην καμπίνα θα συναντήσουν όχι και τόσο φιλόξενα καθίσματα, πολύ στριμωγμένα ποδωστήρια,περιορισμένο χώρο για το κεφάλι τους και αξιοθρήνητη ορατότητα προς κάθε κατεύθυνση. Τα φανάρια ρύθμισης της κυκλοφορίας, όταν βρίσκονται ψηλά τοποθετημένα,είναι τελείως εκτός οπτικού πεδίου και οι αλλαγές λωρίδας μοιάζουν εν πολλοίς με τυχερό παιχνίδι, αφού από τη θέση του οδηγού δεν βλέπεις τίποτα, ούτε πίσω δεξιά ούτε και αριστερά.
Τα γόνατα είναι μονίμως σε επαφή με την πόρτα από τη μία πλευρά και το τούνελ της μετάδοσης από την άλλη, ενώ ακόμα και τώρα, επτά χρόνια μετά την παρουσίαση του μοντέλου, δεν μπορώ να χωνέψω τις λεπτομέρειες από μοντέλα της Audi που παρατηρώ στον χώρο.Σε αντίθεση με τη Lambo, η καμπίνα της Ferrari θυμίζει πολυτελή σουίτα.Τα καθίσματα μπορούν να επιλεγούν ανάμεσα σε τρία μεγέθη, ο χώρος για τα πόδια είναι μπόλικος,η ορατότητα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη και σε χρόνο μηδέν μαθαίνεις να χρησιμοποιείς το manettino στο τιμόνι για να προσαρμόσεις τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
Βέβαια, το εμπρός καπό είναι τόσο μεγάλο που αισθάνεσαι ότι σε συνθήκες έντονης ομίχλης δεν θα βλέπεις την άκρη του, ενώ οι διακόπτες για τις δευτερεύουσες λειτουργίες είναι μάλλον τραχείς και το τιμόνι δεν κόβει καθόλου, διαμορφώνοντας έναν τεράστιο κύκλο στροφής. Κανένα από τα δύο δεν μπορεί να θεωρηθεί άνετο για καθημερινή πολύωρη χρήση και κανένα από τα δύο δεν έχει χώρο για πολλές αποσκευές. Όταν όμως τα οδηγήσεις γρήγορα και από τα δύο θα αισθανθείς σφυροκόπημα στη σπονδυλική σου στήλη,στα χέρια σου θα μείνουν σημάδια από το τιμόνι και θα νιώσεις πόνο και στις δύο γνάθους από το σφίξιμο των δοντιών.
Από τη στιγμή που θα βάλεις μπροστά αρχίζεις και διακρίνεις τις διαφορές.Στην SVJανασηκώνεις με τον δείκτη το κόκκινο καπάκι κάτω από το οποίο βρίσκεται ο διακόπτης που ανοίγει την πύλη της κολάσεως. Στην 812 το start button βρίσκεται κάτω από τον αριστερό σου αντίχειρα όταν κρατάς το -μάλλον φορτωμένο αλλά κομψό- τιμόνι. Ο κινητήρας της Ferrari ανταποκρίνεται με πάθος στο πάτημα του διακόπτη, τινάζοντας τον δείκτη του στροφόμετρου ψηλά για κάποια δευτερόλεπτα προτού καταλαγιάσει στο ρελαντί. Αντίστοιχα, ο κινητήρας της Lamborghini μοιάζει σαν να διστάζει να πάρει μπρος, σα να έχει ξεχάσει τη σειρά της ανάφλεξης, πριν ετοιμαστεί για ουρλιαχτά και πραγματική δράση στα ψηλά πεδία του στροφόμετρου.
Η απόκριση της SVJ στο γκάζι σού δίνει την εντύπωση πως στιγμιαία μπορεί να πυροδοτήσει κεραυνούς και αστραπές, με συνέπεια να σε κάνει πολύ σκεπτικό προτού αποφασίσεις να απενεργοποιήσεις το σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης, μια και για να βγει το τέρας εκτός ισορροπίας το μόνο που χρειάζεται είναι να το παρακάνεις λίγο με το γκάζι τη στιγμή που θα πατήσει λίγα φύλλα που έχουν πέσει στην άκρη του δρόμου ή θα περνά πάνω από μια δυσδιάκριτη ατέλεια στην ασφαλτόστρωση.
Την ίδια στιγμή που η Ferrariμαλακώνει την ανάρτησή της με το πάτημα ενός πλήκτρου, η πιο ακραία έκδοση της Aventador παραμένει ακόμα και στο πιο άνετο πρόγραμμα ιδιαίτερα χαμηλή και σκληρή.
Η μετάδοση της κίνησης στους τέσσερις τροχούς είναι μια βοήθεια, αλλά η κατανομή της ροπής γίνεται με ιδιαίτερη προτίμηση στους πίσω τροχούς και αυτό το αντιλαμβάνεσαι άμεσα. Σε σφιχτή διαδρομή με αλλεπάλληλες στροφές, οι εναλλαγές υποστροφής και υπερστροφής είναι διαδοχικές. Όσο πλησιάζουμε στην πίστα τόσο χειρότερη γίνεται η άσφαλτος και τονίζονται οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτοκίνητα. Σε συνθήκες έντονης πίεσης η Ferrari αλλάζει ταχύτατα διαθέσεις και συμπεριφορά. Από βαρύ μπροστινό σε ελαφρύ πίσω μέρος – με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει για τις αντιδράσεις του αυτοκινήτου που πρέπει να κουμαντάρει ο οδηγός.
Στον ίδιο δρόμο και με την ίδια ταχύτητα κίνησης, η Lamborghini που εμφανίζεται εξίσου δύσκολη στον έλεγχο, μοιάζει να μπορεί να διατηρεί περισσότερη ταχύτητα μέσα στην κάθε στροφή, χάρη στη μετάδοση της κίνησης σε όλους τους τροχούς.Υπό πίεση οι μπροστινοί τροχοί βοηθούν στην έξοδο ισιώνοντας το αυτοκίνητο πιο γρήγορα από στροφή σε στροφή. Η 812 Superfast σού τονίζει εμφατικά ότι είναι πισωκίνητη, ακόμα και στην ευθεία με στεγνό οδόστρωμα και το γκάζι μισοπατημένο. Η κατανομή του βάρους είναι ιδανική με τον κινητήρα μπροστά, αλλά πάντα μαζί με το παραμικρό πάτημα του γκαζιού ξυπνούν το ηλεκτρονικό μπλοκέ και το σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης.
Η απενεργοποίηση των βοηθημάτων κάνει τηFerrari ιδιαίτερα δοτική στην υπερστροφή. Η 812 ενθαρρύνει τον οδηγό της προ-κειμένου να μπει όλο και πιο κλειστά στην κορυφή της στροφής και να κρατήσει τον έλεγχο ισορροπώντας το γλίστρημα με τα τέσσερα στην έξοδο. Με 4η στο κιβώτιο οι μικρές ευθείες καταπίνονται μεμιάς. Στο πρόγραμμα Race οι αλλαγές ταχυτήτων με τέρμα γκάζι σχεδόν σε πονάνε, σαν να δέχεσαι χτυπήματα στην πλάτη. Τα φρένα ανταποκρίνονται θαυμάσια, καθώς είναι απόλυτα γραμμικά σε απόδοση και ιδιαίτερα ανθεκτικά στη σκληρή χρήση, βοηθώντας τον οδηγό να κρατήσει έναν πολύ γρήγορο ρυθμό χωρίς να σκέφτεται το fade out του συστήματος πέδησης, αφού αυτό δεν εμφανίζεται ποτέ.
Στην autostrada, η Aventador θυμίζει καρχαρία με τον τρόπο που κινείται.Αλλάζει ακαριαία κατεύθυνση, τα φρένα της έχουν την αμεσότητα διακόπτη και εμφανίζουν κορυφαία αποτελεσματικότητα. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την εικόνα έχουν τα ενεργά αεροδυναμικά βοηθήματα που αλλάζουν θέση, ενισχύοντας την κάθετη δύναμη του αυτοκίνητου προς τον δρόμο μέχρι τα 200 km/h, αλλά και μειώνοντας την αντίσταση του αέρα από εκεί και πάνω. Την ίδια στιγμή που η Ferrari μαλακώνει την ανάρτησή της με το πάτημα ενός πλήκτρου, η πιο ακραία έκδοση τηςAventador παραμένει -ακόμα και στο πιο άνετο πρόγραμμα- ιδιαίτερα χαμηλή και σκληρή. Η SVJαισθάνεται σαφώς πιο άνετα από την 812 Superfast μέσα σε μια πίστα, ενώ η Ferrari αποδεικνύεται πολύ καλύτερη σε στενούς επαρχιακούς δρόμους με κακής ποιότητας άσφαλτο.
Αμφότερα τα αυτοκίνητα είναι στο στοιχείο τους όταν η διαδρομή είναι ανοιχτή και μπορούν να διατηρήσουν υψηλή μέση ωριαία ταχύτητα. Η αλλαγές κατεύθυνσης και οι ελιγμοί για την αποφυγή και την προσπέραση αργότερων αυτοκινήτων τα κάνει να μοιάζουν με τηλεκατευθυνόμενα από άλλον πλανήτη. Αναφορικά με την τετραδιεύθυνση που διαθέτουν και τα δύο, ουδέποτε γίνεται αντιληπτό πότε οι πίσω τροχοί στρίβουν ανάποδα από τη φορά των μπροστινών και πότε στρίβουν προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά είναι φανερό ότι το σύστημα επηρεάζει θετικά τα δυναμικά χαρακτηριστικά τους.
Για όσους αναρωτιούνται πόσο αντικοινωνικά είναι και τα δύο αυτοκίνητα, η απάντηση είναι «πολύ»: και τα δύο καίνε πολύ -ιδιαίτερα η Lamborghini-, ενώ κάνουν και αρκετή φασαρία στον δρόμο. Όχι μόνο από τους κινητήρες αλλά και από τις επιμέρους μηχανολογικές τους εφαρμογές, όπως τα σκασίματα από την εξάτμιση κ.λπ. Κάποιες φορές βέβαια οι ήχοι αυτοί είναι μέρος της συνολικής αυτοκινητικής φιλοσοφίας που εκπροσωπούν τα δύο αυτοκίνητα, είναι μέρος του χαρακτήρα τους. Ο κόσμος λατρεύει συνολικά την παρουσία τους και σε αυτή περιλαμβάνεται και το ηχητικό υπόβαθρο που συνοδεύει την κίνησή τους.
Σε αυτές τις τρεις μέρες που περάσαμε μαζί τους είδαμε ανθρώπους να μένουν με το στόμα ανοιχτό στο πέρασμά μας, σκυλιά να γαβγίζουν και αστυνομικούς να μας πλησιάζουν με την καχυποψία που βλέπουμε στις αμερικάνικες ταινίες και στα βιντεοκλίπ τωνZZ Top. Οι νεαρότεροι με τα scooters μάς πλησίαζαν για να φωτογραφηθούν με τα αυτοκίνητα και μας μοίραζαν απλόχερα υψωμένους αντίχειρες αλλά και hi-five. Στην ευρύτερη περιοχή της Τοσκάνης οι δρόμοι είναι γεμάτοι από μικρά ντίζελ και βενζινοκίνητα 3κύλινδρα αυτοκίνητα που αγκομαχούν. Η θέα και μόνο των δύο ιταλικών supercars είναι αφορμή για εκδηλώσεις ενθουσιασμού εθνικής περηφάνιας από τον κόσμο και όχι για παραδοχή ζήλιας και φθόνου.
Ωστόσο στον ανοιχτό δρόμο δεν αισθανθήκαμε ακριβώς έτσι, μια και οι οδηγοί που ήταν μπροστά μας,ακόμα και αυτοί που «σέρνονταν», δεν έδειχναν πρόθυμοι να κάνουν δεξιά για να μας επιτρέψουν να περάσουμε επιταχύνοντας απρόσκοπτα. Αποδείχθηκε πολύ πιο ασφαλές να κινηθούμε στο επαρχιακό δίκτυο, αποδεχόμενοι το τίμημα της μέτριας ποιότητας ασφάλτου προκειμένου να εκμεταλλευτούμε τις σημαντικά περισσότερες στροφές από τις ευθείες. Το να επιλέξεις ανάμεσα στους δύο V12 είναι τελείως υποκειμενικό. Σαν να πρέπει να δικαιολογήσεις την προτίμησή σου ανάμεσα στο κόκκινο ή το λευκό κρασί.
Ο κινητήρας της Lambo είναι σημαδιακός ως η τελευταία εξέλιξη ενός θρύλου που μετράει τόσα χρόνια όσα και η ίδια η μάρκα. Αυτός της Ferrari είναι πιο προηγμένος τεχνολογικά, με αποτέλεσμα να είναι και πιο οικονομικός σε απαιτήσεις καυσίμου. Όταν, όμως, πατήσεις το γκάζι είναι εξίσου εκρηκτικός. Με βάση τη λογική, τα αυτοκίνητα αυτά είναι υπερβολικά δυνατά και γρήγορα για καθημερινή χρήση, υπερβολικά προηγμένα για χρήση σε δημόσιους δρόμους και πολύ προκλητικά για οδήγηση από κανονικούς οδηγούς. Ένας Θεός όμως ξέρει πόσο θα μας λείψουν όταν εξαφανιστούν.
Tech:
Lamborghini Aventador SVJ
Κινητήρας: 6.496 cc 48v V12
759 PS @ 8.500 rpm
73,4 kgm @ 6.750 rpm
Κιβώτιο: 7τάχυτο σειριακό
Μετάδοση: στους τέσσερις τροχούς
0-100 km/h: 2,8”
Tελική ταχύτητα: 352 km/h
Μέση Κατανάλωση: 14,9 lt /100 km
Co2: 486 g/km
Bάρος: 1.625 kg
Tιμή: €408.000
Ferrari 812 Superfast
Κινητήρας: 6.498 cc 48v V12
789 PS @ 8.500 rpm
73,3 kgm @ 7.000 r pm
Κιβώτιο: 7τάχυτο διπλού συμπλέκτη
Μετάδοση: στους πίσω τροχούς
0-100 km/h:2,9”
Tελική ταχύτητα: 340 km/h
Μέση Κατανάλωση: 12,4 lt /100 km
Co2: 340 g/km
Bάρος: 1.630 kg
Tιμή: €307.00
Πηγή: Car
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χωρίς Γλουτένη …
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Public και Media Markt ενώνουν τις δυνάμεις τους
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
