2019-08-14 12:20:29
Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, που τη νέα σεζόν θα πρωταγωνιστεί σε νέα σειρά του ΑΝΤ1 ,είναι ένας από τους ταλαντούχους κι επιτυχημένους ηθοποιούς της γενιάς του. Ο ίδιος, σε συνέντευξή του
στο People, μιλά για την πορεία του και τα ''όχι'' που έχει ακούσει Είπες πως δεν σου χαρίστηκε τίποτα επαγγελματικά...
Ναι! Ξεκίνησα στο θέατρο ως κοντάρι.
Τι είναι το κοντάρι;
Κοντάρι λέμε συνήθως αυτόν που είναι δίπλα σε κάποιον βασιλιά, σε κάποιον Αγαμέμνονα ή Μενέλαο στις αρχαίες τραγωδίες. Είναι θεατρική έκφραση.
Τι έκανες στην παράσταση;
Το κοντάρι. Πολλοί μεγάλοι ηθοποιοί έχουν ξεκινήσει έτσι, πίστεψε με. Προς Θεού, δεν λέω ότι εγώ είμαι ένας μεγάλος ηθοποιός. Πρώτα, λοιπόν, έκανα το κοντάρι, μετά ήμουν στον Χορό, ύστερα ο κορυφαίος του Χορού, σαν τις βαθμίδες του Στρατού, ένα πράγμα. Μετά άρχισα να παίζω μικρούς ρόλους, σιγά σιγά μεγαλύτερους κ.ο.κ. Η τηλεόραση, μαζί και η αναγνωρισιμότητα, ήρθε πολύ αργότερα στη ζωή μου. Όταν είχα κάνει ήδη ένα «γερό αγροτικό».
Υπήρξαν άσχημες χρονιές που σκέφτηκες να τα εγκαταλείψεις;
Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή, αρκετά χρόνια πίσω, είπα «Αλέξανδρε, άστο καλύτερα. Από το να γκρινιάζεις και να λες φταίει το σύστημα, φταίνε οι θεατρικές παρέες και όλα αυτά, προτιμότερο είναι να το αφήσεις». Κατάλαβα, όμως, πως όταν σταματήσεις να ασχολείσαι συνεχώς με το τι κάνουν οι άλλοι και επικεντρωθείς στο τι κάνεις εσύ, γίνεσαι καλύτερος στη δουλειά σου. Είσαι ό,τι εκπέμπεις. Επίσης, με θυμάμαι πάντα να τρέχω σε κάστινγκ και οντισιόν και να ακούω «Όχι». Αμέτρητα «Όχι». Ετοιμαζόμαστε τώρα να πάμε στην Επίδαυρο με τον Προμηθέα Δεσμώτη, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη. Μια μέρα, λοιπόν, στην πρόβα του θύμισα ένα στιγμιότυπο χρόνια πίσω, όταν ήμουν 20 χρόνων, και είχα περάσει από οντισιόν του. Μου είχε πει τότε «Ευχαριστούμε πολύ, θα σας καλέσουμε». Αυτό που λένε πάντα, δηλαδή. Γέλασε όταν του περιέγραψα το σκηνικό. Θέλω να πω με αυτό ότι δεν βγήκα από το Θέατρο Τέχνης και με περίμεναν όλοι με ανοιχτές αγκάλες. Αλλά από αυτά τα «Όχι» ατσαλώθηκα και έμαθα να μην εγκαταλείπω τα όνειρά μου. Σήμερα έχω μάθει και κάτι άλλο: Αυτά τα όνειρα να τα λέω φωναχτά...
http://www.tvnea.com
στο People, μιλά για την πορεία του και τα ''όχι'' που έχει ακούσει Είπες πως δεν σου χαρίστηκε τίποτα επαγγελματικά...
Ναι! Ξεκίνησα στο θέατρο ως κοντάρι.
Τι είναι το κοντάρι;
Κοντάρι λέμε συνήθως αυτόν που είναι δίπλα σε κάποιον βασιλιά, σε κάποιον Αγαμέμνονα ή Μενέλαο στις αρχαίες τραγωδίες. Είναι θεατρική έκφραση.
Τι έκανες στην παράσταση;
Το κοντάρι. Πολλοί μεγάλοι ηθοποιοί έχουν ξεκινήσει έτσι, πίστεψε με. Προς Θεού, δεν λέω ότι εγώ είμαι ένας μεγάλος ηθοποιός. Πρώτα, λοιπόν, έκανα το κοντάρι, μετά ήμουν στον Χορό, ύστερα ο κορυφαίος του Χορού, σαν τις βαθμίδες του Στρατού, ένα πράγμα. Μετά άρχισα να παίζω μικρούς ρόλους, σιγά σιγά μεγαλύτερους κ.ο.κ. Η τηλεόραση, μαζί και η αναγνωρισιμότητα, ήρθε πολύ αργότερα στη ζωή μου. Όταν είχα κάνει ήδη ένα «γερό αγροτικό».
Υπήρξαν άσχημες χρονιές που σκέφτηκες να τα εγκαταλείψεις;
Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή, αρκετά χρόνια πίσω, είπα «Αλέξανδρε, άστο καλύτερα. Από το να γκρινιάζεις και να λες φταίει το σύστημα, φταίνε οι θεατρικές παρέες και όλα αυτά, προτιμότερο είναι να το αφήσεις». Κατάλαβα, όμως, πως όταν σταματήσεις να ασχολείσαι συνεχώς με το τι κάνουν οι άλλοι και επικεντρωθείς στο τι κάνεις εσύ, γίνεσαι καλύτερος στη δουλειά σου. Είσαι ό,τι εκπέμπεις. Επίσης, με θυμάμαι πάντα να τρέχω σε κάστινγκ και οντισιόν και να ακούω «Όχι». Αμέτρητα «Όχι». Ετοιμαζόμαστε τώρα να πάμε στην Επίδαυρο με τον Προμηθέα Δεσμώτη, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη. Μια μέρα, λοιπόν, στην πρόβα του θύμισα ένα στιγμιότυπο χρόνια πίσω, όταν ήμουν 20 χρόνων, και είχα περάσει από οντισιόν του. Μου είχε πει τότε «Ευχαριστούμε πολύ, θα σας καλέσουμε». Αυτό που λένε πάντα, δηλαδή. Γέλασε όταν του περιέγραψα το σκηνικό. Θέλω να πω με αυτό ότι δεν βγήκα από το Θέατρο Τέχνης και με περίμεναν όλοι με ανοιχτές αγκάλες. Αλλά από αυτά τα «Όχι» ατσαλώθηκα και έμαθα να μην εγκαταλείπω τα όνειρά μου. Σήμερα έχω μάθει και κάτι άλλο: Αυτά τα όνειρα να τα λέω φωναχτά...
http://www.tvnea.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Να μην ξεθωριάσουν τα βιώματά μας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
