2012-03-13 21:45:06
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ
«Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι και ερεβομανείς κοπροκρατούν το μέλλον»
Οδυσσέας Ελύτης
Ποιος είναι σήμερα ο ρόλος των κομμάτων -κυρίως εκείνων που διαχειρίστηκαν τις τύχες του τόπου τα χρόνια της μεταπολίτευσης-; Ποια η σχέση των κομμάτων αυτών με το κράτος; Είναι ή όχι τμήματα του κράτους αντί για εκφραστές της κοινωνίας; (ρητορικό το ερώτημα). Τα κόμματα αυτά στις μέρες μας βάζουν πολλαπλά εμπόδια αντί να ανοίγουν ορίζοντες.
Αποτελούν ένα. «κλειστό σύστημα», έναν «παλαιάς κοπής συνδικαλισμό», έναν κρατισμό, μια κλειστή ολιγοπωλιακή κοινότητα.
Είναι ταυτόχρονα ολοφάνερο ότι δημοκρατία χωρίς κόμματα είναι κάτι το αδιανόητο.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η ύπαρξη και η παρουσία των κομμάτων, αλλά ο τρόπος λειτουργίας και ο λάθος «προσανατολισμός» των κομμάτων εξουσίας- κυρίως- στο πέρασμα των χρόνων. Από εθελοντικές ομάδες (ενώσεις) πολιτών που θα εξέφραζαν συλλογικά συμφέροντα, έχουν σήμερα μετατραπεί σε μηχανισμούς που ουσιαστικά καταλαμβάνουν τον κρατικό μηχανισμό (κομματοκρατία) ως να είναι περιουσιακό τους στοιχείο
. Γιατί τι άλλο λ.χ. να φανερώνει η προσπάθεια ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να «κουρέψουν» τα χρέη τους ύψους 252 εκατ. ευρώ, αδιαφορώντας ταυτόχρονα για τα χρέη των πολιτών, οι οποίοι χάνοντας μεγάλο μέρος των εισοδημάτων τους με τα «σωτήρια Μνημόνια» κυβερνώντων και «Ύπατης Αρμοστείας» είναι ταυτόχρονα υποχρεωμένοι να αποπληρώσουν στο ακέραιο δάνεια που χρόνια πριν είχαν πάρει σε ένα διαφορετικό βέβαια, οικονομικό-κοινωνικό περιβάλλον; Κι όμως, τα δύο κόμματα της «κυβέρνησης ειδικού σκοπού!». Προσπάθησαν «νύχτα» με μια τροπολογία (σε νομοσχέδιο για την κτηνοτροφία!) να περάσουν ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία θα διέγραφαν τους ανεξόφλητους τόκους των δανείων τους και θα τα αποπλήρωναν με σταθερό επιτόκιο 4%! Κανείς τους δεν κατάλαβε άραγε, ότι ούτε ηθικό ούτε «νόμιμο» είναι κάτι τέτοιο;
Σε εποχές απόλυτης φτωχοποίησης με δική τους αποκλειστική ευθύνη, ζητούν ουσιαστικά τα χρέη τους να φορτωθούν στις πλάτες τίνος; Θα βγουν οι ίδιοι αυτοί πολιτικοί να ζητήσουν την ψήφο μας; Με ποιο ηθικό ανάστημα; Είναι καθαρή αφέλεια. Αν όχι, ίσως, κουτοπονηριά και πολιτικαντισμός. Πόσο μακριά από την κοινωνία βρίσκονται οι εκφραστικές της πολιτικής μας ελίτ;
Σήμερα στην Ελλάδα συντελείται μια κοινωνική, ψυχική και οικονομική καταστροφή… και την ίδια ώρα τα λεγόμενα- για την ώρα- μεγάλα κόμματα αγωνίζονται «με νύχια και με δόντια» να θεωρούν το κράτος «τσιφλίκι» τους. Δυστυχώς, βιώνουμε μια εποχή «μοιραίων ηγετών»… Τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας στη συνείδηση μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης αποτελούν συντρίμμια ενός οικτρού παρελθόντος. Το δυστύχημα είναι ότι με τα ίδια «φθαρμένα πολιτικά υλικά», γίνεται προσπάθεια λίγο πριν τις κάλπες να στηθούν στο παρά πέντε «νέα» κόμματα, που στην ουσία το μόνο που μπορούν να «προσφέρουν» στο φαύλο σύστημα είναι, ίσως, μια τελευταία μετεκλογική ανάσα και έτσι να το διασώσουν για λίγο. Για πόσο όμως; Ποια ελπίδα λ.χ. μπορεί να προσφέρει το κόμμα που ετοιμάζουν η κ. Λουκά Κατσέλη και ο κ. Χάρης Καστανίδης; Αφυπνίστηκαν, άραγε, μετά τη διαγραφή τους από το ΠΑΣΟΚ και έγιναν «όψιμοι αντιμνημονιακοί»;
Σε ποιους πολίτες απευθύνονται; Πιστεύουν ότι οι ψηφοφόροι έχουν «κοντή μνήμη»; Οι Έλληνες ζουν το «κάτεργο της φτώχειας», το φάντασμα της ανεργίας, της ανέχειας και θέλουν να ελπίσουν. Πράγματι όλοι αναζητούμε μια ελπίδα! Μας την προσφέρουν, όμως, οι ένοχοι μιας «κακουργηματικής» φαυλότητας, όσοι μας οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία, στην τωρινή κοινωνική καταστροφή, στην πολύπλευρη και πολυεπίπεδη κρίση (θεσμών, αξιών), σε μια βαθιά πολιτισμική πτώση;
Τα κόμματα εκείνα που τσάκισαν τα όνειρα των νέων, που απομείωσαν μισθούς-συντάξεις που έκαναν τους πολίτες ανασφαλείς (βλ. τομείς υγείας, πρόνοιας), που οδήγησαν την παιδεία και την έρευνα στα τάρταρα της αναξιοπιστίας, που έφεραν την ελληνική κοινωνία σε μια κατάσταση ανημποριάς (οικονομικής, ψυχικής, λογικής) και τη χώρα στη διεθνή ανυποληψία; Και για όλα τούτα ούτε μια κουβέντα «συγγνώμης»… Λέξη αυτοκριτικής, αντίθετα «πολιτικό» θράσος, πολιντικαντισμοί και λόγια… λόγια του αέρα.
Ταυτόχρονα καμία προσπάθεια να αλλάξουν τα ίδια -τα κόμματα- νοοτροπία, δομή, τρόπο λειτουργίας. Να βρουν τον πραγματικό τους εαυτό. Τον ουσιαστικό θεσμικό τους ρόλο. Να… «αποκρατικοποιηθούν»! Εξακολουθούν να λειτουργούν ως «συντεχνίες», ως «κλειστό κλαμπ». Έτσι, οι πολίτες τα αφήνουν πίσω τους… Αδιαφορούν, και αναζητούν λύσεις στην καθημερινότητά τους μέσω κινημάτων αλληλεγγύης. Γιατί τι άλλο φανερώνει λ.χ. το «κίνημα της πατάτας», παρά το πόσο απλές είναι κάποιες αλήθειες και πόση λίγη δύναμη χρειάζεται, προκειμένου να παρθούν καθοριστικές αποφάσεις;
Η κοινωνία, λοιπόν, είναι έτοιμη να οργανωθεί με βάση ένα διαφορετικό κοινό παρανομαστή, που απέχει από τις αντιλήψεις του φαύλου πολιτικού μας συστήματος «παρασάγγας» Ίσως, σκεφτείτε διαβάζοντας όλα τα παραπάνω που θα αναζητήσουμε- λοιπόν- την ελπίδα; Ο γραφών, τουλάχιστον, αγωνίζεται να κρατηθεί σε μια αλλαγή προσωπικής στάσης απέναντι στη μοίρα, που το φαύλο πολιτικό μας σύστημα έχει φορτώσει στις πλάτες μας… Καιρός να μη χάνουμε άλλο χρόνο δίχως την επίγνωση του νέου αβίωτου κόσμου, στον οποίο μας έχουν οδηγήσει… Η γνώση θα μας δείξει το δρόμο… Από το σημερινό εφιαλτικό αδιέξοδο θα βγούμε, όταν αντιληφθούμε την ψυχική, λογική και ηθική μας υποδούλωση… Καιρός να αντισταθούμε στον απόλυτο πολιτισμικό μας εξευτελισμό….
Να σταθούμε μακριά από σύγχρονους «Ναπολέοντες και Ουέλλινγκτον»…
Ας μην ψηφίσουμε και τούτη τη φορά ως «απελπισμένοι», αλλά έχοντας κατά νου ότι η ψήφος μας έχει πλέον χαρακτήρα «υπαρξιακό». Ksipnistere
«Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι και ερεβομανείς κοπροκρατούν το μέλλον»
Οδυσσέας Ελύτης
Ποιος είναι σήμερα ο ρόλος των κομμάτων -κυρίως εκείνων που διαχειρίστηκαν τις τύχες του τόπου τα χρόνια της μεταπολίτευσης-; Ποια η σχέση των κομμάτων αυτών με το κράτος; Είναι ή όχι τμήματα του κράτους αντί για εκφραστές της κοινωνίας; (ρητορικό το ερώτημα). Τα κόμματα αυτά στις μέρες μας βάζουν πολλαπλά εμπόδια αντί να ανοίγουν ορίζοντες.
Αποτελούν ένα. «κλειστό σύστημα», έναν «παλαιάς κοπής συνδικαλισμό», έναν κρατισμό, μια κλειστή ολιγοπωλιακή κοινότητα.
Είναι ταυτόχρονα ολοφάνερο ότι δημοκρατία χωρίς κόμματα είναι κάτι το αδιανόητο.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η ύπαρξη και η παρουσία των κομμάτων, αλλά ο τρόπος λειτουργίας και ο λάθος «προσανατολισμός» των κομμάτων εξουσίας- κυρίως- στο πέρασμα των χρόνων. Από εθελοντικές ομάδες (ενώσεις) πολιτών που θα εξέφραζαν συλλογικά συμφέροντα, έχουν σήμερα μετατραπεί σε μηχανισμούς που ουσιαστικά καταλαμβάνουν τον κρατικό μηχανισμό (κομματοκρατία) ως να είναι περιουσιακό τους στοιχείο
Σε εποχές απόλυτης φτωχοποίησης με δική τους αποκλειστική ευθύνη, ζητούν ουσιαστικά τα χρέη τους να φορτωθούν στις πλάτες τίνος; Θα βγουν οι ίδιοι αυτοί πολιτικοί να ζητήσουν την ψήφο μας; Με ποιο ηθικό ανάστημα; Είναι καθαρή αφέλεια. Αν όχι, ίσως, κουτοπονηριά και πολιτικαντισμός. Πόσο μακριά από την κοινωνία βρίσκονται οι εκφραστικές της πολιτικής μας ελίτ;
Σήμερα στην Ελλάδα συντελείται μια κοινωνική, ψυχική και οικονομική καταστροφή… και την ίδια ώρα τα λεγόμενα- για την ώρα- μεγάλα κόμματα αγωνίζονται «με νύχια και με δόντια» να θεωρούν το κράτος «τσιφλίκι» τους. Δυστυχώς, βιώνουμε μια εποχή «μοιραίων ηγετών»… Τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας στη συνείδηση μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης αποτελούν συντρίμμια ενός οικτρού παρελθόντος. Το δυστύχημα είναι ότι με τα ίδια «φθαρμένα πολιτικά υλικά», γίνεται προσπάθεια λίγο πριν τις κάλπες να στηθούν στο παρά πέντε «νέα» κόμματα, που στην ουσία το μόνο που μπορούν να «προσφέρουν» στο φαύλο σύστημα είναι, ίσως, μια τελευταία μετεκλογική ανάσα και έτσι να το διασώσουν για λίγο. Για πόσο όμως; Ποια ελπίδα λ.χ. μπορεί να προσφέρει το κόμμα που ετοιμάζουν η κ. Λουκά Κατσέλη και ο κ. Χάρης Καστανίδης; Αφυπνίστηκαν, άραγε, μετά τη διαγραφή τους από το ΠΑΣΟΚ και έγιναν «όψιμοι αντιμνημονιακοί»;
Σε ποιους πολίτες απευθύνονται; Πιστεύουν ότι οι ψηφοφόροι έχουν «κοντή μνήμη»; Οι Έλληνες ζουν το «κάτεργο της φτώχειας», το φάντασμα της ανεργίας, της ανέχειας και θέλουν να ελπίσουν. Πράγματι όλοι αναζητούμε μια ελπίδα! Μας την προσφέρουν, όμως, οι ένοχοι μιας «κακουργηματικής» φαυλότητας, όσοι μας οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία, στην τωρινή κοινωνική καταστροφή, στην πολύπλευρη και πολυεπίπεδη κρίση (θεσμών, αξιών), σε μια βαθιά πολιτισμική πτώση;
Τα κόμματα εκείνα που τσάκισαν τα όνειρα των νέων, που απομείωσαν μισθούς-συντάξεις που έκαναν τους πολίτες ανασφαλείς (βλ. τομείς υγείας, πρόνοιας), που οδήγησαν την παιδεία και την έρευνα στα τάρταρα της αναξιοπιστίας, που έφεραν την ελληνική κοινωνία σε μια κατάσταση ανημποριάς (οικονομικής, ψυχικής, λογικής) και τη χώρα στη διεθνή ανυποληψία; Και για όλα τούτα ούτε μια κουβέντα «συγγνώμης»… Λέξη αυτοκριτικής, αντίθετα «πολιτικό» θράσος, πολιντικαντισμοί και λόγια… λόγια του αέρα.
Ταυτόχρονα καμία προσπάθεια να αλλάξουν τα ίδια -τα κόμματα- νοοτροπία, δομή, τρόπο λειτουργίας. Να βρουν τον πραγματικό τους εαυτό. Τον ουσιαστικό θεσμικό τους ρόλο. Να… «αποκρατικοποιηθούν»! Εξακολουθούν να λειτουργούν ως «συντεχνίες», ως «κλειστό κλαμπ». Έτσι, οι πολίτες τα αφήνουν πίσω τους… Αδιαφορούν, και αναζητούν λύσεις στην καθημερινότητά τους μέσω κινημάτων αλληλεγγύης. Γιατί τι άλλο φανερώνει λ.χ. το «κίνημα της πατάτας», παρά το πόσο απλές είναι κάποιες αλήθειες και πόση λίγη δύναμη χρειάζεται, προκειμένου να παρθούν καθοριστικές αποφάσεις;
Η κοινωνία, λοιπόν, είναι έτοιμη να οργανωθεί με βάση ένα διαφορετικό κοινό παρανομαστή, που απέχει από τις αντιλήψεις του φαύλου πολιτικού μας συστήματος «παρασάγγας» Ίσως, σκεφτείτε διαβάζοντας όλα τα παραπάνω που θα αναζητήσουμε- λοιπόν- την ελπίδα; Ο γραφών, τουλάχιστον, αγωνίζεται να κρατηθεί σε μια αλλαγή προσωπικής στάσης απέναντι στη μοίρα, που το φαύλο πολιτικό μας σύστημα έχει φορτώσει στις πλάτες μας… Καιρός να μη χάνουμε άλλο χρόνο δίχως την επίγνωση του νέου αβίωτου κόσμου, στον οποίο μας έχουν οδηγήσει… Η γνώση θα μας δείξει το δρόμο… Από το σημερινό εφιαλτικό αδιέξοδο θα βγούμε, όταν αντιληφθούμε την ψυχική, λογική και ηθική μας υποδούλωση… Καιρός να αντισταθούμε στον απόλυτο πολιτισμικό μας εξευτελισμό….
Να σταθούμε μακριά από σύγχρονους «Ναπολέοντες και Ουέλλινγκτον»…
Ας μην ψηφίσουμε και τούτη τη φορά ως «απελπισμένοι», αλλά έχοντας κατά νου ότι η ψήφος μας έχει πλέον χαρακτήρα «υπαρξιακό». Ksipnistere
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι ηθοποιοί από την Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή, σήμερα!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κανονικά τα δρομολόγια από Πειραιά-Ραφήνα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
