2019-08-24 13:42:33
Με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Παρίσι λέω σήμερα να σας μεταφέρω πως μεταφραζόταν το γαλλικό γκλάμουρ μιας άλλης εποχής στα σαλόνια της Παλιάς Αθήνας
Βρισκόμαστε στο 1892, στην πιο ανθηρή χρονική στιγμή αυτού που αποκαλούμε Εποχή Belle Époque. Ο μιμητισμός της αριστοκρατικής αθηναϊκής κοινωνίας σε ό,τι το δυτικό-ευρωπαϊκό, και κυρίως το γαλλικό, βρίσκεται στο απόγειό του δημιουργώντας πολλές φορές κωμικές καταστάσεις. Ο χρονογράφος της καθημερινής «Η Εφημερίς» παρουσιάζει τους κανόνες που ίσχυαν για τα επίσημα γεύματα.
«…… Ας σημειώσωμεν ενταύθα τους επελθόντας νεωτερισμούς εν τοις δεδομένοις γεύμασι…… Εις τα μεγάλα γεύματα η τράπεζα διασκευάζεται σήμερον ως ακολούθως: Εις το κέντρον της τραπέζης τοποθετείται ωοειδές κάτοπτρον κεκοσμημένον με ανθοφόρον γιρλάνταν. Ο ενοπτρισμός των ανθέων επί του κατόπτρου προσδίδει μεγάλην ζωηρότητα εις την τράπεζαν.
Εις τα δύο άκρα της γιρλάντας τίθενται προσκεφάλαια εξ ανθέων, εις το κέντρον των οποίων τοποθετούνται καρποί. Εάν ο χώρος της τραπέζης δεν επιτρέπει να τοποθετηθώσιν ανθοφόρα προσκεφάλαια μετά καρπών, τότε επί του κατόπτρου τοποθετείται αργυρούν ή εξ σαξωνικής πορσελάνης δοχείον.
Οι ύπερθεν της τραπέζης κρεμάμενοι άλλοτε πολυέλαιοι εξωβελίσθησαν του συρμού(σ.σ. εννοεί της μόδας). Αντ’αυτών εις τα δύο άκρα της τραπέζης τοποθετούνται δύο παμμέγιστα και υψηλά πολύφωτα. Δεξιόθεν εκάστου κεκλημένου ευρίσκονται πάντοτε μικραί αργυραία λατοθήκαι και μικρόν πτύον παρ’ αυταίς. Εις τας πλείστας οικίας ευρίσκεται επίσης μικρά φιάλη πλήρης ύδατος, τούτο δε γίνεται ίνα μη δίδη ο έχων ανάγκην ενόχλησιν εις τον παρακαθήμενόν του… Το menu γράφεται κατά τον τελευταίον συρμόν επί απλού λευκού χάρτου ή επί μικρών πλακών εκ πορσελάνης, διακεκοσμημένης με σχεδιάσματα εξ ανθεών, και τούτο όμως δια τους κυρίους. Όσον αφορά τας κυρίας και τας δεσποινίδας παρά τας παροψίδας των τοποθετούνται ριπίδια, μετά υδρογραφημένων σχεδιασμάτων επί του ενός προσώπου, επί του ετέρου δε αναγράφεται το menu. Βεβαίως, τα ριπίδια ταύτα δεν απαιτείται να ώσι πλούσια.
Τα υδρογραφήματα δέον να ώσι απλά, εις τοιαύτας δε περιπτώσεις ζωγραφίζουν συνηθέστατα άνθη και ιδίως βολβόρριζα τα οποία είνε σήμερον πολύ του συρμού. Τα πινάκια και εν γένει τα σκεύη δέον να ώσιν εκ πορσελάνης, τα καλλίτερα δε τούτων είνε πάλιν αι λευκαί σεβρ με τα μονογράμματα του οικοδεσπότου
.
…….. Εκτός των ανωτέρω ανθέων (βολβόρριζα), επί της τραπέζης ευρίσκεται πάντοτε παρ’ εκάστη κυρία μικρά ανθοδέσμη ην μετά το γεύμα λαμβάνει μετ’ αυτής ή την θέτει επί του στήθους της. Τα άνθη ταύτα, κατά την ώραν του γεύματος, είνε τοποθετημένα εις ποικιλόχρωμα ποτήρια. Εις τινάς των οικιών πλην των μεγάλων πολυφώτων μεταξύ εκάστου ζεύγους κεκλημένων τοποθετούνται δύο κηρία με χρωματιστά καταυγαστήρια (abat-gours). Εν γένει δε ο διάκοσμος της τραπέζης είνε όσον το δυνατόν μγαελοπρεπής και κομψός.
Κατά πάσαν ημέραν ανακαλύπτονται εν Παρισίοις νέα αντικείμενα, άτινα άλλοτε δεν εθεωρούντο απαραίτητα εν τοις γεύμασιν, όπως π.χ. μάχαιραι δια τας σταφύλας, λαβίδες δια τας σταφύλας, πτυάρια δια τους ζακχαρωμένους καρπούς, άλλοτε δεν υπήρχον, σήμερον όμως είνε απαραίτητα. Δια τον τυρόν υπάρχουσιν επ’ εσχάτον μικρά πινάκια, με μικρούς στρογγύλους άρτους. Δια τα επιδόρπια πάλιν υπάρχουν ιδιαιτέρου σχήματος πινάκια. Εις το εστιατόριον όπως άλλοτε ούτω και σήμερον ο οικοδεσπότης πορεύεται πρώτος εις δε την επιστροφήν προηγείται η οικοδέσποινα και ο οικοδεσπότης έρχεται τελευταίος πάντων.
Όταν αι οικοδέσποιναι δέχωνται την ημέραν, τότε εν τη γωνία επί μικράς τραπέζης, εντός μεγάλου δίσκου, υπάρχουσι πολυτελή μεγάλα δοχεία μετά οίνου και τέσσαρες φιάλαι εξ ουγγρικού κρυστάλλου, πλήρεις διαφόρων οίνων. Επί του δίσκου ή πέριξ των δοχείων υπάρχουσι μικρά ποτήρια επί αργυρών υποστατών, επί πινακίων δε σαξονικής πορσελάνης ευρίσκονται πάντοται ξηρά δίπυρα. Εν ταις οικίαις εκείναις, ένθα εκτός του οίνου δίδεται τέιον, υπάρχει πάντοτε κυλικείον. Εκτός του τεΐου δίδουσι καφέν, σοκολάταν, παντοειδή σάντουιτς, δίπυρα, καρπούς και κομφέτα.
Νεαραί δεσποινίδες, συγγενείς της οικοδεσποίνης ή στεναί φίλαι προσφέρουσιν εις πάντας τους προσερχομένους τέιον, οίνον κλπ…….. Μεταξύ των καθηκόντων της οικοδεσποίνης ήτις δέχεται την ημέραν, είνε να καλή ιδιαιτέρως κυρίως και δεσποινίδας τινάς ίνα την βοηθώσιν εις την υποδοχήν των ξένων.
Τα καθήκοντα των κυριών τούτων είνε να γνωρίζωσι μεταξύ τους κεκλημένους, να τηρώσι συντροφιάν συνομιλούσαι με τους μάλλον αγνώστους, να προσπαθώσι δια της αναμίξεως των αι συνομιλίαι και αι συζητήσεις να μη λαμβάνωσι εχθρικόν χαρακτήρα…. Ιδίως παρ’ημίν ένθα κατά τας ωρισμένας ημέρας συναθροίζονται πολλοί και οι συζητήσεις συνηθέστατα λαμβάνουσι χαρακτήρα τραχύν δια το ευέξαπτον του χαρακτήρος και την έλλειψιν των γνώσεων του φέρεσθαι, απαιτείται μεγάλη προσοχή.
Εις τα εσπερινά κυλικεία τους καρπούς λαμβάνουσιν οι κεκλημένοι απ’ευθείας εκ του δένδρου. Προς τον σκοπόν τούτον προετοιμάζουσι μικρά δένδρα μηλέων, αχλαδέων, μανδαρινέων κτλ. κοσμούσι ταύτα με καρπούς και οι κεκλημένοι μεταβαίνοντες δρέπουσιν εκ των δένδρων τούτων τους καρπούς».
anatakti
Βρισκόμαστε στο 1892, στην πιο ανθηρή χρονική στιγμή αυτού που αποκαλούμε Εποχή Belle Époque. Ο μιμητισμός της αριστοκρατικής αθηναϊκής κοινωνίας σε ό,τι το δυτικό-ευρωπαϊκό, και κυρίως το γαλλικό, βρίσκεται στο απόγειό του δημιουργώντας πολλές φορές κωμικές καταστάσεις. Ο χρονογράφος της καθημερινής «Η Εφημερίς» παρουσιάζει τους κανόνες που ίσχυαν για τα επίσημα γεύματα.
«…… Ας σημειώσωμεν ενταύθα τους επελθόντας νεωτερισμούς εν τοις δεδομένοις γεύμασι…… Εις τα μεγάλα γεύματα η τράπεζα διασκευάζεται σήμερον ως ακολούθως: Εις το κέντρον της τραπέζης τοποθετείται ωοειδές κάτοπτρον κεκοσμημένον με ανθοφόρον γιρλάνταν. Ο ενοπτρισμός των ανθέων επί του κατόπτρου προσδίδει μεγάλην ζωηρότητα εις την τράπεζαν.
Εις τα δύο άκρα της γιρλάντας τίθενται προσκεφάλαια εξ ανθέων, εις το κέντρον των οποίων τοποθετούνται καρποί. Εάν ο χώρος της τραπέζης δεν επιτρέπει να τοποθετηθώσιν ανθοφόρα προσκεφάλαια μετά καρπών, τότε επί του κατόπτρου τοποθετείται αργυρούν ή εξ σαξωνικής πορσελάνης δοχείον.
Οι ύπερθεν της τραπέζης κρεμάμενοι άλλοτε πολυέλαιοι εξωβελίσθησαν του συρμού(σ.σ. εννοεί της μόδας). Αντ’αυτών εις τα δύο άκρα της τραπέζης τοποθετούνται δύο παμμέγιστα και υψηλά πολύφωτα. Δεξιόθεν εκάστου κεκλημένου ευρίσκονται πάντοτε μικραί αργυραία λατοθήκαι και μικρόν πτύον παρ’ αυταίς. Εις τας πλείστας οικίας ευρίσκεται επίσης μικρά φιάλη πλήρης ύδατος, τούτο δε γίνεται ίνα μη δίδη ο έχων ανάγκην ενόχλησιν εις τον παρακαθήμενόν του… Το menu γράφεται κατά τον τελευταίον συρμόν επί απλού λευκού χάρτου ή επί μικρών πλακών εκ πορσελάνης, διακεκοσμημένης με σχεδιάσματα εξ ανθεών, και τούτο όμως δια τους κυρίους. Όσον αφορά τας κυρίας και τας δεσποινίδας παρά τας παροψίδας των τοποθετούνται ριπίδια, μετά υδρογραφημένων σχεδιασμάτων επί του ενός προσώπου, επί του ετέρου δε αναγράφεται το menu. Βεβαίως, τα ριπίδια ταύτα δεν απαιτείται να ώσι πλούσια.
Τα υδρογραφήματα δέον να ώσι απλά, εις τοιαύτας δε περιπτώσεις ζωγραφίζουν συνηθέστατα άνθη και ιδίως βολβόρριζα τα οποία είνε σήμερον πολύ του συρμού. Τα πινάκια και εν γένει τα σκεύη δέον να ώσιν εκ πορσελάνης, τα καλλίτερα δε τούτων είνε πάλιν αι λευκαί σεβρ με τα μονογράμματα του οικοδεσπότου
.
…….. Εκτός των ανωτέρω ανθέων (βολβόρριζα), επί της τραπέζης ευρίσκεται πάντοτε παρ’ εκάστη κυρία μικρά ανθοδέσμη ην μετά το γεύμα λαμβάνει μετ’ αυτής ή την θέτει επί του στήθους της. Τα άνθη ταύτα, κατά την ώραν του γεύματος, είνε τοποθετημένα εις ποικιλόχρωμα ποτήρια. Εις τινάς των οικιών πλην των μεγάλων πολυφώτων μεταξύ εκάστου ζεύγους κεκλημένων τοποθετούνται δύο κηρία με χρωματιστά καταυγαστήρια (abat-gours). Εν γένει δε ο διάκοσμος της τραπέζης είνε όσον το δυνατόν μγαελοπρεπής και κομψός.
Κατά πάσαν ημέραν ανακαλύπτονται εν Παρισίοις νέα αντικείμενα, άτινα άλλοτε δεν εθεωρούντο απαραίτητα εν τοις γεύμασιν, όπως π.χ. μάχαιραι δια τας σταφύλας, λαβίδες δια τας σταφύλας, πτυάρια δια τους ζακχαρωμένους καρπούς, άλλοτε δεν υπήρχον, σήμερον όμως είνε απαραίτητα. Δια τον τυρόν υπάρχουσιν επ’ εσχάτον μικρά πινάκια, με μικρούς στρογγύλους άρτους. Δια τα επιδόρπια πάλιν υπάρχουν ιδιαιτέρου σχήματος πινάκια. Εις το εστιατόριον όπως άλλοτε ούτω και σήμερον ο οικοδεσπότης πορεύεται πρώτος εις δε την επιστροφήν προηγείται η οικοδέσποινα και ο οικοδεσπότης έρχεται τελευταίος πάντων.
Όταν αι οικοδέσποιναι δέχωνται την ημέραν, τότε εν τη γωνία επί μικράς τραπέζης, εντός μεγάλου δίσκου, υπάρχουσι πολυτελή μεγάλα δοχεία μετά οίνου και τέσσαρες φιάλαι εξ ουγγρικού κρυστάλλου, πλήρεις διαφόρων οίνων. Επί του δίσκου ή πέριξ των δοχείων υπάρχουσι μικρά ποτήρια επί αργυρών υποστατών, επί πινακίων δε σαξονικής πορσελάνης ευρίσκονται πάντοται ξηρά δίπυρα. Εν ταις οικίαις εκείναις, ένθα εκτός του οίνου δίδεται τέιον, υπάρχει πάντοτε κυλικείον. Εκτός του τεΐου δίδουσι καφέν, σοκολάταν, παντοειδή σάντουιτς, δίπυρα, καρπούς και κομφέτα.
Νεαραί δεσποινίδες, συγγενείς της οικοδεσποίνης ή στεναί φίλαι προσφέρουσιν εις πάντας τους προσερχομένους τέιον, οίνον κλπ…….. Μεταξύ των καθηκόντων της οικοδεσποίνης ήτις δέχεται την ημέραν, είνε να καλή ιδιαιτέρως κυρίως και δεσποινίδας τινάς ίνα την βοηθώσιν εις την υποδοχήν των ξένων.
Τα καθήκοντα των κυριών τούτων είνε να γνωρίζωσι μεταξύ τους κεκλημένους, να τηρώσι συντροφιάν συνομιλούσαι με τους μάλλον αγνώστους, να προσπαθώσι δια της αναμίξεως των αι συνομιλίαι και αι συζητήσεις να μη λαμβάνωσι εχθρικόν χαρακτήρα…. Ιδίως παρ’ημίν ένθα κατά τας ωρισμένας ημέρας συναθροίζονται πολλοί και οι συζητήσεις συνηθέστατα λαμβάνουσι χαρακτήρα τραχύν δια το ευέξαπτον του χαρακτήρος και την έλλειψιν των γνώσεων του φέρεσθαι, απαιτείται μεγάλη προσοχή.
Εις τα εσπερινά κυλικεία τους καρπούς λαμβάνουσιν οι κεκλημένοι απ’ευθείας εκ του δένδρου. Προς τον σκοπόν τούτον προετοιμάζουσι μικρά δένδρα μηλέων, αχλαδέων, μανδαρινέων κτλ. κοσμούσι ταύτα με καρπούς και οι κεκλημένοι μεταβαίνοντες δρέπουσιν εκ των δένδρων τούτων τους καρπούς».
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
