2019-08-30 08:24:03
Οι Οσιομάρτυρες και Ομολογητές της Μονής Καντάρας Κύπρου: Άγιοι Ιωάννης, Κόνων, Ιερεμίας, Μάρκος, Κύριλλος, Θεόκτιστος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Θεόγνωστος, Ιωσήφ, Γεννάδιος, Γεράσιμος και Γερμανός
Το έτος 1228, έφθασαν στην Κύπρο δύο ευσεβείς ασκητές, από ένα μοναστήρι τον Καλού Όρους, που βρίσκεται στην Παμφυλία της Μικράς Ασίας, και ονομάζονταν Ιωάννης και Κόνων.
Ήρθαν στο νησί, έτοιμοι να θυσιάσουν τους εαυτούς τούς μέχρι αίματος για την αληθινή ορθόδοξη πίστη, προβάλλοντας έτσι ένα λαμπρό παράδειγμα για τους Κύπριους που περνούσαν δύσκολα χρόνια. Οι Λατίνοι κατακτητές του νησιού, επέβαλλαν αφόρητες πιέσεις, βαριές φορολογίες και επεδίωκαν τον εκλατινισμό του νησιού και την υποταγή τον στον Πάπα. 0t εκπρόσωποι της Λατινικής Εκκλησίας ήθελαν να υποτάξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Οι δύο μοναχοί, αφού έφθασαν στη Κύπρο, ανέβηκαν στην Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου του Μαχαιρά. Εκεί στο ησυχαστήριο της Μονής συνέχιζαν τον πνευματικό τους αγώνα. Μετά από λίγες μέρες άφησαν το μοναστήρι τον Μαχαιρά αναζητώντας κάποιον άλλο τόπο ησυχίας. Έφθασαν στη Μονή του Αγίου Ιωάννη τον Χρυσοστόμου στον Κουτσοβέντη για να καταλήξουν πλέον και να συνεχίσουν τους αγώνες στο Μοναστήρι της Παναγίας της Κανταριώτισσας, κοντά στο κάστρο της Καντάρας.
Εκεί, λόγω της ευσέβειας τους και της ασκητικής τους ζωής, προσέλκυαν όλο και πιο πολλούς μοναχούς, πράγμα που ανησύχησε τους Λατίνους και τους ώθησε να λάβουν δραστικά μέτρα. Ο Φράγκος Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος με τη βία σφετερίστηκε το θρόνο και έδιωξε σε εξορία τον Άγιο Νικόλαο της Στέγης στην Σολέα που ή ταν ο Ορθόδοξος ποιμένας της Κύπρου, στέλνει δύο αντιπροσώπους του, τον ιεροκήρυκα Ανδρέα και τον Ηλιέρμο για να εξετάσουν τι γινόταν στο Μοναστήρι της Καντάρας.
Οι μοναχοί, τους υποδέχονται με καλοσύνη, αποδίδοντάς τους μάλιστα την αρμόζουσα τιμή. Ο ιεροκήρυκας Ανδρέας, μετά από πολλές ανακριτικές ερωτήσεις από πού ήρθαν, πότε, με ποιο τρόπο κατοίκησαν στο μοναστήρι άρχισε να τούς ρωτά από το Άγιο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο, χωρίς να βρει κάποιο λάθος στις αποκρίσεις των πατέρων. Αφού είδε, ότι όλα τα ερμήνευαν σοφά και σωστά, τους υπέβαλε και το ερώτημα "και για εμάς που τελούμε τη Θεία Λειτουργία με άζυμα, τι πιστεύετε εσείς;"
Οι 11 μοναχοί με Θάρρος απάντησαν "Εμείς ακολουθούμε επακριβώς τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που είπε στο Μυστικό Δείπνο. Τελούμε την Θεία Λειτουργία όπως έχουμε παραλάβει από τον Κύριον, τους Αποστόλους και τους πατέρες της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας με το άγιο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας με ένζυμο άρτο. Όσον αφορά τώρα το δικό σας φρόνημα για τον άζυμο άρτο, δεν γνωρίζουμε, γιατί ούτε από τους κήρυκες του Χριστού, ούτε από τις άγιες και οικουμενικές συνόδους το παραλάβαμε. Γι' αυτό και όσοι τελούν τις ιερές μυσταγωγίες με άζυμο άρτο, ξεπέφτουν από την αλήθεια κατ παρερμηνεύουν τις γραφές". Μάλιστα για να αποδείξουν αυτοί οι άγιοι πατέρες την αλήθεια, πρότειναν στους Λατινόφρονες ιεροκήρυκες να τελέσουν δύο Θείες Λειτουργίες, οι μεν με ένζυμο άρτο και οι δε με άζυμο άρτο και μετά από το μυστήριο να μπουν και οι δύο παρατάξεις στην φωτιά, και όποιος μείνει απείραχτος και βγει χωρίς να πάθει καμιά βλάβη, τότε Θα αποδείκνυε ποια Θεία Λειτουργία αγιάζει ο Θεός και αυτήν Θα ακολουθούσαν.
Όμως αυτά εκνεύρισαν τον ιεροκήρυκα τον Πάπα, που άρχισε να τους κατηγορεί ως αιρετικούς και τους έδωσε αμέσως εντολή να κατεβούν στη Λευκωσία στο Φράγκο Αρχιεπίσκοπο για να του δώσουν απολογία για όσα είπαν, δίνοντάς τους λίγες μέρες προθεσμία. Στο διάστημα αυτό, οι μοναχοί ετοιμάζονταν πνευματικά, με αγρυπνίες, προσευχές, νηστείες κατ συχνή κοινωνία των αχράντων μυστηρίων. Ξεκίνησαν έτσι οι μοναχοί να δώσουν την μαρτυρία τους στον Φράγκο Πάπα. Οι πιστοί έτρεχαν πλήθη να τους προϋπαντήσουν για να τούς ενισχύσουν και να ενισχυθούν και οι ίδιοι, παίρνοντας την ευχή τους. Μαζί με αυτούς τους 11 μοναχούς της Παναγίας της Κανταριώτισσας, ήρθαν και ενώθηκαν άλλοι δύο μοναχοί από το Μοναστήρι τον Μαχαιρά και έτσι γίνονται 13 μοναχοί στον αριθμό.
Παρουσιάζονται μπροστά στον Λατίνο αρχιερέα και η συζήτηση περί αζύμου και ένζυμου άρτου επαναλαμβάνεται. Οι 13 πατέρες μένουν ακλόνητοι στην πίστη τους, χωρίς να λογαριάσουν τις απειλές και τις φοβέρες που τους ανήγγειλαν. Το μίσος και ο Θυμός των Λατίνων, φτάνει στο αποκορύφωμα από την σταθερή ομολογία των πατέρων. Τότε ο Λατίνος αρχιεπίσκοπος διέταξε τριετή φυλάκισή τους. Παρέμειναν λοιπόν στην φυλακή υπομένοντας κάθε κακουχία, θλίψη και ταλαιπωρία. Μετέτρεψαν την δυσώδη φυλακή σε πνευματικό εργαστήριο, όπου ανέπεμπαν "ως μύρον ευωδίας πνευματικής" προσευχές, δεήσεις και ψαλμωδίες. Στην διάρκεια της φυλάκισης τους, ένας απ' αυτούς κοιμήθηκε εν Κυρίω από τις ταλαιπωρίες της σκληρής φυλακής. Το όνομά τον ήταν, Θεόγνωστος.
Τότε προβλέποντας τον βέβαιο θάνατο και οι υπόλοιποι, αποφάσισαν και χειροτονήθηκαν από τον ηγούμενο της Μονής της Παναγίας της Κανταριώτισσας Ιωάννη και τον Κόνωνα αλλά και τον Ιερεμία, και πήραν το Μέγα αγγελικό σχήμα των μεγαλόσχημων Μοναχών κατ πήραν τα εξής ονόματα: Μάρκος, Θεόκτιστος, Κύριλλος, Βαρνάβας, Μαξίμος, Ιωσήφ, Γερμανός, Γεράσιμος και Γεννάδιος.
Για πολλοστή φορά οδηγούνται μπροστά στο βήμα τον Φράγκου αρχιερέα, όμως η πίστη και η γνώμη τους δεν αλλάζει. Οι Λατίνοι, εξοργισμένοι από την στάση τους, καταδικάζουν τους 12 σε Θάνατο. Οι μοναχοί τότε προσεύχονται με υψωμένα τα χέρια στο Θεό, να τους δυναμώσει μέχρι τέλους.
Στις 19 Μαΐου του 1231, αφού τους έδεσαν πίσω από άλογα, τους έσυραν δια μέσου του ποταμού Πεδιαίου, πάνω από πέτρες και στη συνέχεια μισοπεθαμένοι καθώς ήταν, τους έριξαν στη φωτιά "Και έτσι ετελειώθησαν οι καλλίνικοι τον Χριστού μάρτυρες..."
Από το βιβλίο του ΚΟΚΚΑΛΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, "ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ", εκδόσεις Στερέωμα.
Πηγή
paraklisi
Το έτος 1228, έφθασαν στην Κύπρο δύο ευσεβείς ασκητές, από ένα μοναστήρι τον Καλού Όρους, που βρίσκεται στην Παμφυλία της Μικράς Ασίας, και ονομάζονταν Ιωάννης και Κόνων.
Ήρθαν στο νησί, έτοιμοι να θυσιάσουν τους εαυτούς τούς μέχρι αίματος για την αληθινή ορθόδοξη πίστη, προβάλλοντας έτσι ένα λαμπρό παράδειγμα για τους Κύπριους που περνούσαν δύσκολα χρόνια. Οι Λατίνοι κατακτητές του νησιού, επέβαλλαν αφόρητες πιέσεις, βαριές φορολογίες και επεδίωκαν τον εκλατινισμό του νησιού και την υποταγή τον στον Πάπα. 0t εκπρόσωποι της Λατινικής Εκκλησίας ήθελαν να υποτάξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Οι δύο μοναχοί, αφού έφθασαν στη Κύπρο, ανέβηκαν στην Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου του Μαχαιρά. Εκεί στο ησυχαστήριο της Μονής συνέχιζαν τον πνευματικό τους αγώνα. Μετά από λίγες μέρες άφησαν το μοναστήρι τον Μαχαιρά αναζητώντας κάποιον άλλο τόπο ησυχίας. Έφθασαν στη Μονή του Αγίου Ιωάννη τον Χρυσοστόμου στον Κουτσοβέντη για να καταλήξουν πλέον και να συνεχίσουν τους αγώνες στο Μοναστήρι της Παναγίας της Κανταριώτισσας, κοντά στο κάστρο της Καντάρας.
Εκεί, λόγω της ευσέβειας τους και της ασκητικής τους ζωής, προσέλκυαν όλο και πιο πολλούς μοναχούς, πράγμα που ανησύχησε τους Λατίνους και τους ώθησε να λάβουν δραστικά μέτρα. Ο Φράγκος Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος με τη βία σφετερίστηκε το θρόνο και έδιωξε σε εξορία τον Άγιο Νικόλαο της Στέγης στην Σολέα που ή ταν ο Ορθόδοξος ποιμένας της Κύπρου, στέλνει δύο αντιπροσώπους του, τον ιεροκήρυκα Ανδρέα και τον Ηλιέρμο για να εξετάσουν τι γινόταν στο Μοναστήρι της Καντάρας.
Οι μοναχοί, τους υποδέχονται με καλοσύνη, αποδίδοντάς τους μάλιστα την αρμόζουσα τιμή. Ο ιεροκήρυκας Ανδρέας, μετά από πολλές ανακριτικές ερωτήσεις από πού ήρθαν, πότε, με ποιο τρόπο κατοίκησαν στο μοναστήρι άρχισε να τούς ρωτά από το Άγιο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο, χωρίς να βρει κάποιο λάθος στις αποκρίσεις των πατέρων. Αφού είδε, ότι όλα τα ερμήνευαν σοφά και σωστά, τους υπέβαλε και το ερώτημα "και για εμάς που τελούμε τη Θεία Λειτουργία με άζυμα, τι πιστεύετε εσείς;"
Οι 11 μοναχοί με Θάρρος απάντησαν "Εμείς ακολουθούμε επακριβώς τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που είπε στο Μυστικό Δείπνο. Τελούμε την Θεία Λειτουργία όπως έχουμε παραλάβει από τον Κύριον, τους Αποστόλους και τους πατέρες της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας με το άγιο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας με ένζυμο άρτο. Όσον αφορά τώρα το δικό σας φρόνημα για τον άζυμο άρτο, δεν γνωρίζουμε, γιατί ούτε από τους κήρυκες του Χριστού, ούτε από τις άγιες και οικουμενικές συνόδους το παραλάβαμε. Γι' αυτό και όσοι τελούν τις ιερές μυσταγωγίες με άζυμο άρτο, ξεπέφτουν από την αλήθεια κατ παρερμηνεύουν τις γραφές". Μάλιστα για να αποδείξουν αυτοί οι άγιοι πατέρες την αλήθεια, πρότειναν στους Λατινόφρονες ιεροκήρυκες να τελέσουν δύο Θείες Λειτουργίες, οι μεν με ένζυμο άρτο και οι δε με άζυμο άρτο και μετά από το μυστήριο να μπουν και οι δύο παρατάξεις στην φωτιά, και όποιος μείνει απείραχτος και βγει χωρίς να πάθει καμιά βλάβη, τότε Θα αποδείκνυε ποια Θεία Λειτουργία αγιάζει ο Θεός και αυτήν Θα ακολουθούσαν.
Όμως αυτά εκνεύρισαν τον ιεροκήρυκα τον Πάπα, που άρχισε να τους κατηγορεί ως αιρετικούς και τους έδωσε αμέσως εντολή να κατεβούν στη Λευκωσία στο Φράγκο Αρχιεπίσκοπο για να του δώσουν απολογία για όσα είπαν, δίνοντάς τους λίγες μέρες προθεσμία. Στο διάστημα αυτό, οι μοναχοί ετοιμάζονταν πνευματικά, με αγρυπνίες, προσευχές, νηστείες κατ συχνή κοινωνία των αχράντων μυστηρίων. Ξεκίνησαν έτσι οι μοναχοί να δώσουν την μαρτυρία τους στον Φράγκο Πάπα. Οι πιστοί έτρεχαν πλήθη να τους προϋπαντήσουν για να τούς ενισχύσουν και να ενισχυθούν και οι ίδιοι, παίρνοντας την ευχή τους. Μαζί με αυτούς τους 11 μοναχούς της Παναγίας της Κανταριώτισσας, ήρθαν και ενώθηκαν άλλοι δύο μοναχοί από το Μοναστήρι τον Μαχαιρά και έτσι γίνονται 13 μοναχοί στον αριθμό.
Παρουσιάζονται μπροστά στον Λατίνο αρχιερέα και η συζήτηση περί αζύμου και ένζυμου άρτου επαναλαμβάνεται. Οι 13 πατέρες μένουν ακλόνητοι στην πίστη τους, χωρίς να λογαριάσουν τις απειλές και τις φοβέρες που τους ανήγγειλαν. Το μίσος και ο Θυμός των Λατίνων, φτάνει στο αποκορύφωμα από την σταθερή ομολογία των πατέρων. Τότε ο Λατίνος αρχιεπίσκοπος διέταξε τριετή φυλάκισή τους. Παρέμειναν λοιπόν στην φυλακή υπομένοντας κάθε κακουχία, θλίψη και ταλαιπωρία. Μετέτρεψαν την δυσώδη φυλακή σε πνευματικό εργαστήριο, όπου ανέπεμπαν "ως μύρον ευωδίας πνευματικής" προσευχές, δεήσεις και ψαλμωδίες. Στην διάρκεια της φυλάκισης τους, ένας απ' αυτούς κοιμήθηκε εν Κυρίω από τις ταλαιπωρίες της σκληρής φυλακής. Το όνομά τον ήταν, Θεόγνωστος.
Τότε προβλέποντας τον βέβαιο θάνατο και οι υπόλοιποι, αποφάσισαν και χειροτονήθηκαν από τον ηγούμενο της Μονής της Παναγίας της Κανταριώτισσας Ιωάννη και τον Κόνωνα αλλά και τον Ιερεμία, και πήραν το Μέγα αγγελικό σχήμα των μεγαλόσχημων Μοναχών κατ πήραν τα εξής ονόματα: Μάρκος, Θεόκτιστος, Κύριλλος, Βαρνάβας, Μαξίμος, Ιωσήφ, Γερμανός, Γεράσιμος και Γεννάδιος.
Για πολλοστή φορά οδηγούνται μπροστά στο βήμα τον Φράγκου αρχιερέα, όμως η πίστη και η γνώμη τους δεν αλλάζει. Οι Λατίνοι, εξοργισμένοι από την στάση τους, καταδικάζουν τους 12 σε Θάνατο. Οι μοναχοί τότε προσεύχονται με υψωμένα τα χέρια στο Θεό, να τους δυναμώσει μέχρι τέλους.
Στις 19 Μαΐου του 1231, αφού τους έδεσαν πίσω από άλογα, τους έσυραν δια μέσου του ποταμού Πεδιαίου, πάνω από πέτρες και στη συνέχεια μισοπεθαμένοι καθώς ήταν, τους έριξαν στη φωτιά "Και έτσι ετελειώθησαν οι καλλίνικοι τον Χριστού μάρτυρες..."
Από το βιβλίο του ΚΟΚΚΑΛΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, "ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ", εκδόσεις Στερέωμα.
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ανέκδοτο με ξανθιές: “51 μέρες, 51 μέρες, 51μέρες”
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
