2019-08-31 20:06:31
Ο άγιος Γέροντας [Μοναχός Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1898-1959)] του παπα-Χαράλαμπου, όταν ήδη επληροφορήθηκε παρά Θεού ότι ήλθε η ώρα ν’ αναχωρήση για τον ποθούμενον, μεταξύ άλλων υποσχέθηκε στα τέκνα του:
– Αν τέκνα μου βρω παρρησίαν ενώπιον Κυρίου, υπόσχομαι ότι δεν θα σας εγκαταλείψω.
Όμως μετά την αισθητήν σωματικήν απουσίαν του, το πένθος αναπόφευκτα ήταν βαρύ. Καθημερινά όλη η αδελφότητα, παρά την μεγάλην συμπαράστασιν του άλλου μεγάλου Γέροντος Αρσενίου, πενθούσαν την μεγάλην ορφάνιαν.
Στην τεσσαρακοστήν ακριβώς ημέραν όπου ετοίμαζαν το καθιερωμένο μνημόσυνο, ο παπα-Χαράλαμπος, ενώ προσευχόταν, για μια στιγμή, είτε ξύπνιος είτε κοιμώμενος, Κύριος οίδε, βλέπει τον Γέροντά του, εντός του μικρού ναΐσκου του Τιμίου Προδρόμου της καλύβης του.
Όμως δεν ήταν όπως συνήθιζε άλλοτε να τον βλέπει. Λουζόταν ολόκληρος σ’ ένα υπέρλαμπρο φως. Η λάμψις τους προσώπου του, εκάλυπτε το αισθητό φως.
«Ατενίζοντας με πολλή λαχτάρα τον Γέροντά μου, επρόσεξα», λέγει, «ότι από πάνω μέχρι κάτω ήταν φορτωμένος με παράσημα και γαλόνια. Αφού τον κατασπάστηκα τον ρωτώ με απορίαν:
– Γέροντά μου, που βρήκες όλα αυτά τα λαμπρά παράσημα;
Εκείνος μου απαντά:
– Αυτά που βλέπεις μου τα χάρισε ο Χριστός μας.
Μετά από αυτό ήλθα ξανά στον εαυτό μου και επηρεασμένος από το ζωντανό όραμα φώναζα ακόμα: «Γέροντά μου, Γέροντά μου, πού είσαι, γιατί φεύγεις»;
Κατόπιν, αφού σκέφτηκα καλά, κατάλαβα ότι μ’ αυτό το όραμα, μου επιβεβαίωσεν ο Γέροντάς μου, ότι πράγματι βρήκε μεγάλην παρρησίαν και σαν έλεγε: «Εδώ είμαι· δεν αθέτησα την υπόσχεσί μου».
Από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτη, “Ιερομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης, Ο διδάσκαλος της νοεράς προσευχής”.
https://www.pemptousia.gr
– Αν τέκνα μου βρω παρρησίαν ενώπιον Κυρίου, υπόσχομαι ότι δεν θα σας εγκαταλείψω.
Όμως μετά την αισθητήν σωματικήν απουσίαν του, το πένθος αναπόφευκτα ήταν βαρύ. Καθημερινά όλη η αδελφότητα, παρά την μεγάλην συμπαράστασιν του άλλου μεγάλου Γέροντος Αρσενίου, πενθούσαν την μεγάλην ορφάνιαν.
Στην τεσσαρακοστήν ακριβώς ημέραν όπου ετοίμαζαν το καθιερωμένο μνημόσυνο, ο παπα-Χαράλαμπος, ενώ προσευχόταν, για μια στιγμή, είτε ξύπνιος είτε κοιμώμενος, Κύριος οίδε, βλέπει τον Γέροντά του, εντός του μικρού ναΐσκου του Τιμίου Προδρόμου της καλύβης του.
Όμως δεν ήταν όπως συνήθιζε άλλοτε να τον βλέπει. Λουζόταν ολόκληρος σ’ ένα υπέρλαμπρο φως. Η λάμψις τους προσώπου του, εκάλυπτε το αισθητό φως.
«Ατενίζοντας με πολλή λαχτάρα τον Γέροντά μου, επρόσεξα», λέγει, «ότι από πάνω μέχρι κάτω ήταν φορτωμένος με παράσημα και γαλόνια. Αφού τον κατασπάστηκα τον ρωτώ με απορίαν:
– Γέροντά μου, που βρήκες όλα αυτά τα λαμπρά παράσημα;
Εκείνος μου απαντά:
– Αυτά που βλέπεις μου τα χάρισε ο Χριστός μας.
Μετά από αυτό ήλθα ξανά στον εαυτό μου και επηρεασμένος από το ζωντανό όραμα φώναζα ακόμα: «Γέροντά μου, Γέροντά μου, πού είσαι, γιατί φεύγεις»;
Κατόπιν, αφού σκέφτηκα καλά, κατάλαβα ότι μ’ αυτό το όραμα, μου επιβεβαίωσεν ο Γέροντάς μου, ότι πράγματι βρήκε μεγάλην παρρησίαν και σαν έλεγε: «Εδώ είμαι· δεν αθέτησα την υπόσχεσί μου».
Από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτη, “Ιερομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης, Ο διδάσκαλος της νοεράς προσευχής”.
https://www.pemptousia.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ - 13 DIY Ιδέες Με Κοτετσόσυρμα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
