2019-09-01 20:42:55
"Μια φορά και ένα καιρό...", κάπως έτσι ξεκινούσε κάθε φορά η γιαγιά μου το παραμύθι. Παραμύθια που είχαν θεματολογία με δράκους, πρίγκιπες, πριγκίπισσες, ιππότες, μονομάχους και πάντα ένα όμορφο τέλος.
Γιατί άραγε στην ζωή μας οι ήρωες της να είναι τόσο δυστυχισμένοι και οι ιστορίες της ζωής να είναι πάντα με λυπημένο τέλος;
Γιατί πρέπει ο παραμυθάς να φτιάχνει έτσι το σενάριο του παραμυθιού που στο τέλος η πριγκίπισσα θα κλαίει;
Γιατί θα πρέπει να φτιάξουμε εικόνα τα θλιμμένα μάτια της, σε μια απόφαση που ουσιαστικά δεν ήταν δίκη της αλλά σχέδιο του παραμυθά:
Ένα ακόμα γιατί πλανάται στην ατμόσφαιρα!
Μα καλά τι συναισθήματα έχει ο παραμυθάς;
Ποιος τον έφτιαξε;
Από τι υλικό είναι η καρδιά του; Γιατί θέλει την πριγκίπισσα λυπημένη;…….
Μα καλά θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο, "πιστεύεις στα παραμύθια;"
Μα και βέβαια πιστεύω στα παραμύθια!
Τα παραμύθια είναι η συνέχεια των ονείρων που κάνουμε και κανένας μα κανένας παραμυθάς, όσο σκληρός και άκαρδος να είναι, δεν πρέπει να επεμβαίνει στα παραμύθια μας αλλάζοντας το σενάριο, αφήνοντας την πριγκίπισσα λυπημένη.
Και ο πρίγκιπας που είναι; θα μπορούσε να ρωτήσει ο φίλος μας.
Ο πρίγκιπας κάτω από την όμορφη φορεσιά του και το λαμπερό του χαμόγελο είναι ένας μαχητής. Ένας πολεμιστής που έχει μάθει στη ζωή του να δίνει μάχες, που θα τον φέρουν σε αναμέτρηση με τον παραμυθά, με αποτέλεσμα να μην του επιτρέψει να αλλάξει το σενάριο και η πριγκίπισσα να είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη χωρίς προβλήματα και κακίες.
Ο πρίγκιπας όπως και ο ήρωας του Θερβάντες θα κάνει ένα μεγάλο και περιπετειώδες ταξίδι. Ένα ταξίδι που μόνο ένας ονειροπόλος ή τρελός θα το ξεκινούσε.
Είναι ένας ιππότης με θλιμμένη έκφραση, ένας χαρακτήρας που αγγίζει την ευαίσθητη χορδή της ψυχής μας, ένας ιππότης που ψάχνει να βρει τον παραμυθά, που προσπαθεί με κάθε τρόπο και αθέμιτο μέσο, να αλλάξει το σενάριο του παραμυθιού και να αφήσει την πριγκίπισσα θλιμμένη.
Γιατί όμως ο ιππότης να θέλει να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι;
Γιατί να θέλει να σηκωθεί από την άνεση του, να φορέσει την πανοπλία του και να ξεκινήσει το ταξίδι;
Τι είναι αυτό που θα μας γοητεύσει στις μάχες που θα δώσει με την πραγματικότητα και την φαντασία;
Ίσως η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα να βρίσκεται μόνο στο έργο του Θερβάντες, ο οποίος προσπάθησε να μας εξηγήσει ότι σε κάθε κοινωνία ή πολιτισμό υπάρχει ένας «τρελός» ένας αθεράπευτα ρομαντικός που τολμά να τα βάλει με όλους και με όλα, που τολμά να ξεχάσει τους φόβους του, που τολμά να ξεχάσει το παρελθόν και να κοιτάξει τον παραμυθά στα μάτια και να του δώσει να καταλάβει ότι δεν θα του επιτρέψει να αλλάξει το σενάριο του παραμυθιού του και ότι η Δουλτσινέα του δεν θα είναι θλιμμένη.
Μας συνεπαίρνει η λογική και η τρέλα του ιππότη, που αφήνει τα πάντα πίσω του και κυνηγάει το όνειρο του. Μας ενθουσιάζει ότι δεν έχει καμία έγνοια για περιορισμούς που μας βάζει η ηλικία, η οικογένεια ή οτιδήποτε άλλο θα προσπαθήσει να αλλάξει τα σχέδια του ιππότη.
Ίσως να έρθει η στιγμή που θα γελάσουμε με τον ιππότη επειδή το ταξίδι του δεν έχει καμία σύνδεση με την πραγματικότητα.
Αν αναλογιστούμε ότι όλα αυτά τα κάνει για να εκπληρώσει το όνειρο του, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να τον ζηλεύουμε και όχι να γελάμε μαζί του, γιατί ο ιππότης μας είναι ελεύθερος και μπορεί να κάνει τις επιλογές του για να κατακτήσει τα όνειρα του, όπως ο μικρός πρίγκιπας του άλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σάιντ.. Γιατί όμως ο σύγχρονος πολιτισμός μας παρουσιάζει τον ιππότη ως τον άνθρωπο εκείνο με διπλή οντότητα;
Πως μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η διπλή οντότητα;
Η διπλή οντότητα μπορεί να ερμηνευτεί, από το ένα μέρος ως η ψυχή του ιππότη και από το άλλο μέρος ως η προσωπικότητα. Βέβαια η ψυχή χρησιμοποιεί ως όχημα της την προσωπικότητα για να μπορεί να εκφραστεί ο ιππότης στον κόσμο.
Ο ιππότης είναι ονειροπόλος, είναι η καρδιά, είναι το πνευματικό μέρος του "εγώ" μας που αναζητά την ομορφιά, την αγάπη, που αναζητά την δικαιοσύνη, την ανδρεία και την τιμή, που αναζητά το αγνό και το ανεπηρέαστο, ώστε το παραμύθι να έχει ως τέλος την πριγκίπισσα χαμογελαστή! Να έχει την πριγκίπισσα ανεπηρέαστη, ώστε να μπορεί από μόνη της να επιλέξει πιο είναι το σωστό και το λάθος, για να πάρει από μόνη της την απόφαση αν θα πάει στον κήπο όπου θα την περιμένει ο ιππότης της.
Ας αφήσουμε το σενάριο της ζωής μας μακριά από παραμυθάδες που προσπαθούν να μας αποκόψουν την σοφία και την γνώση, από τα όνειρά μας, το χειρότερο που θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν.
Άρα να φορέσουμε την πανοπλία του ιππότη, ας καβαλήσουμε στο άλογο του για να ακολουθήσουμε τα όνειρα μας!
Όχι! Να μην το βάλουμε στα πόδια από τον εαυτό μας.
anatakti
Γιατί άραγε στην ζωή μας οι ήρωες της να είναι τόσο δυστυχισμένοι και οι ιστορίες της ζωής να είναι πάντα με λυπημένο τέλος;
Γιατί πρέπει ο παραμυθάς να φτιάχνει έτσι το σενάριο του παραμυθιού που στο τέλος η πριγκίπισσα θα κλαίει;
Γιατί θα πρέπει να φτιάξουμε εικόνα τα θλιμμένα μάτια της, σε μια απόφαση που ουσιαστικά δεν ήταν δίκη της αλλά σχέδιο του παραμυθά:
Ένα ακόμα γιατί πλανάται στην ατμόσφαιρα!
Μα καλά τι συναισθήματα έχει ο παραμυθάς;
Ποιος τον έφτιαξε;
Από τι υλικό είναι η καρδιά του; Γιατί θέλει την πριγκίπισσα λυπημένη;…….
Μα καλά θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο, "πιστεύεις στα παραμύθια;"
Μα και βέβαια πιστεύω στα παραμύθια!
Τα παραμύθια είναι η συνέχεια των ονείρων που κάνουμε και κανένας μα κανένας παραμυθάς, όσο σκληρός και άκαρδος να είναι, δεν πρέπει να επεμβαίνει στα παραμύθια μας αλλάζοντας το σενάριο, αφήνοντας την πριγκίπισσα λυπημένη.
Και ο πρίγκιπας που είναι; θα μπορούσε να ρωτήσει ο φίλος μας.
Ο πρίγκιπας κάτω από την όμορφη φορεσιά του και το λαμπερό του χαμόγελο είναι ένας μαχητής. Ένας πολεμιστής που έχει μάθει στη ζωή του να δίνει μάχες, που θα τον φέρουν σε αναμέτρηση με τον παραμυθά, με αποτέλεσμα να μην του επιτρέψει να αλλάξει το σενάριο και η πριγκίπισσα να είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη χωρίς προβλήματα και κακίες.
Ο πρίγκιπας όπως και ο ήρωας του Θερβάντες θα κάνει ένα μεγάλο και περιπετειώδες ταξίδι. Ένα ταξίδι που μόνο ένας ονειροπόλος ή τρελός θα το ξεκινούσε.
Είναι ένας ιππότης με θλιμμένη έκφραση, ένας χαρακτήρας που αγγίζει την ευαίσθητη χορδή της ψυχής μας, ένας ιππότης που ψάχνει να βρει τον παραμυθά, που προσπαθεί με κάθε τρόπο και αθέμιτο μέσο, να αλλάξει το σενάριο του παραμυθιού και να αφήσει την πριγκίπισσα θλιμμένη.
Γιατί όμως ο ιππότης να θέλει να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι;
Γιατί να θέλει να σηκωθεί από την άνεση του, να φορέσει την πανοπλία του και να ξεκινήσει το ταξίδι;
Τι είναι αυτό που θα μας γοητεύσει στις μάχες που θα δώσει με την πραγματικότητα και την φαντασία;
Ίσως η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα να βρίσκεται μόνο στο έργο του Θερβάντες, ο οποίος προσπάθησε να μας εξηγήσει ότι σε κάθε κοινωνία ή πολιτισμό υπάρχει ένας «τρελός» ένας αθεράπευτα ρομαντικός που τολμά να τα βάλει με όλους και με όλα, που τολμά να ξεχάσει τους φόβους του, που τολμά να ξεχάσει το παρελθόν και να κοιτάξει τον παραμυθά στα μάτια και να του δώσει να καταλάβει ότι δεν θα του επιτρέψει να αλλάξει το σενάριο του παραμυθιού του και ότι η Δουλτσινέα του δεν θα είναι θλιμμένη.
Μας συνεπαίρνει η λογική και η τρέλα του ιππότη, που αφήνει τα πάντα πίσω του και κυνηγάει το όνειρο του. Μας ενθουσιάζει ότι δεν έχει καμία έγνοια για περιορισμούς που μας βάζει η ηλικία, η οικογένεια ή οτιδήποτε άλλο θα προσπαθήσει να αλλάξει τα σχέδια του ιππότη.
Ίσως να έρθει η στιγμή που θα γελάσουμε με τον ιππότη επειδή το ταξίδι του δεν έχει καμία σύνδεση με την πραγματικότητα.
Αν αναλογιστούμε ότι όλα αυτά τα κάνει για να εκπληρώσει το όνειρο του, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να τον ζηλεύουμε και όχι να γελάμε μαζί του, γιατί ο ιππότης μας είναι ελεύθερος και μπορεί να κάνει τις επιλογές του για να κατακτήσει τα όνειρα του, όπως ο μικρός πρίγκιπας του άλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σάιντ.. Γιατί όμως ο σύγχρονος πολιτισμός μας παρουσιάζει τον ιππότη ως τον άνθρωπο εκείνο με διπλή οντότητα;
Πως μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η διπλή οντότητα;
Η διπλή οντότητα μπορεί να ερμηνευτεί, από το ένα μέρος ως η ψυχή του ιππότη και από το άλλο μέρος ως η προσωπικότητα. Βέβαια η ψυχή χρησιμοποιεί ως όχημα της την προσωπικότητα για να μπορεί να εκφραστεί ο ιππότης στον κόσμο.
Ο ιππότης είναι ονειροπόλος, είναι η καρδιά, είναι το πνευματικό μέρος του "εγώ" μας που αναζητά την ομορφιά, την αγάπη, που αναζητά την δικαιοσύνη, την ανδρεία και την τιμή, που αναζητά το αγνό και το ανεπηρέαστο, ώστε το παραμύθι να έχει ως τέλος την πριγκίπισσα χαμογελαστή! Να έχει την πριγκίπισσα ανεπηρέαστη, ώστε να μπορεί από μόνη της να επιλέξει πιο είναι το σωστό και το λάθος, για να πάρει από μόνη της την απόφαση αν θα πάει στον κήπο όπου θα την περιμένει ο ιππότης της.
Ας αφήσουμε το σενάριο της ζωής μας μακριά από παραμυθάδες που προσπαθούν να μας αποκόψουν την σοφία και την γνώση, από τα όνειρά μας, το χειρότερο που θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν.
Άρα να φορέσουμε την πανοπλία του ιππότη, ας καβαλήσουμε στο άλογο του για να ακολουθήσουμε τα όνειρα μας!
Όχι! Να μην το βάλουμε στα πόδια από τον εαυτό μας.
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Είπε όχι στον ΑΝΤ1, αλλά συζητά με άλλο κανάλι...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
