2019-09-26 16:30:13
Απεβίωσε ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, ανακοίνωσε η οικογένειά του στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ο 22ος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών. «Ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ έσβησε σήμερα το πρωί ανάμεσα στους δικούς του. Γαλήνια», δήλωσε ο Σαλά-Μπαρού, σύζυγος της Κλοντ Σιράκ.
Η Γαλλική Εθνοσυνέλευση τήρησε ενός λεπτού σιγή μόλις ο πρόεδρός της, Ρισάρ Φεράν, ανακοίνωσε τον θάνατο του Σιράκ. Η είδηση του θανάτου του Σιράκ «συντάραξε» τον απερχόμενο πρόεδρο της Κομισιόν, όπως είπε εκπρόσωπος του στις Βρυξέλλες. «Δεν έχασε μόνον η Ευρώπη έναν μεγάλο ηγέτη», αλλά και ο ίδιος ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ «έναν καλό φίλο», δήλωσε.
Στο παρελθόν o Σιράκ είχε νοσηλευθεί στο νοσοκομείο Pitié-Salpêtrière στο Παρίσι με λοίμωξη του αναπνευστικού, το 2010, τον Δεκέμβριο του 2015 και τον Σεπτέμβριο του 2016. Ο Σιράκ υπέφερε για αρκετά χρόνια από απώλεια μνήμης, που λέγεται ότι συνδέεται με μια μορφή της νόσου Αλτσχάιμερ ή με ένα μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη όταν ήταν πρόεδρος. Ήταν ένας από τους μακροβιότερους πολιτικούς στην Ευρώπη, αφού διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος, δύο φορές πρωθυπουργός και επί 18 χρόνια δήμαρχος της γαλλικής πρωτεύουσας.
Αν και η θητεία του στην προεδρία χαρακτηρίστηκε, όπως σημειώνει ο Guardian, από αδράνεια και πολιτική στασιμότητα και όταν αποχώρησε άφησε τη Γαλλία όπως την παρέλαβε -με αυξανόμενο χρέος, κοινωνικές ανισότητες και ανεργία- ήταν ένας από τους αγαπημένους πολιτικούς των Γάλλων.
Στην εξωτερική πολιτική ο Σιράκ ακολούθησε την παράδοση του Σαρλ Ντε Γκωλ ακολουθώντας μια γραμμή υπέρ της ανεξαρτησίας της Γαλλίας, ιδιαίτερα αναφορικά με τις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον. Στη διεθνή σκηνή θα τον θυμούνται κυρίως λόγω της σθεναρής αντίδρασης της Γαλλίας στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003, όταν τα ποσοστά αποδοχής του στη χώρα του, λόγω της αντιπολεμικής του στάσης, είχαν εκτοξευθεί στο 90%.
Ο Σιράκ ήταν γνωστός για την ευπρέπεια του, αλλά ταυτόχρονα θεωρείτο και σκληρός πολιτικός. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Γαλλίας που αναγνώρισε τις ευθύνες της χώρας του για το πογκρόμ κατά των Εβραίων στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Ένα από τα χειρότερα σημεία της καριέρας του ήταν το Όχι που είπαν οι Γάλλοι τον Μάιο του 2005 στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα της ΕΕ, σε μια ανταρσία, όπως θεωρήθηκε τότε, κατά του ίδιου αλλά και λόγω της δυσφορίας τους για την κλυδωνιζόμενη οικονομία και των φόβων ότι απειλείτο το κοινωνικό μοντέλο της χώρας.
Τον Δεκέμβριο του 2011 έγινε ο πρώτος πρώην πρόεδρος της Γαλλίας που καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, μια υπόθεση που αφορούσε στη χρηματοδότηση του κόμματός του μέσω πλασματικών θέσεων εργασίας την εποχή που ήταν δήμαρχος του Παρισιού.
Τα γαλλικά ΜΜΕ αποχαιρετούν τον Σιράκ
O Γαλλικός Τύπος έσπευσε να αποχαιρετίσει τον πρώην πρόεδρο της χώρας με εκτενή αφιερώματα.
«Ζακ Σιράκ: Ο θάνατος ενός κατακτητή», γράφει η δεξιά Le Figaro. « Η φιλοδοξία μιας ζωής», επιγράφει το σχετικό άρθρο της η Le Monde, σχολιάζοντας ότι ο Σιράκ «θα μείνει στην Ιστορία ως μία εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας».
Η μακρά πορεία του Ζακ Σιράκ στην πολιτική
Γεννημένος στις 29 Νοεμβρίου 1932 στο Πέμπτο Διαμέρισμα του Παρισιού, ο Ζακ Ρενέ Σιράκ, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, εξελέγη βουλευτής με το κόμμα UDR για πρώτη φορά το 1967, έγινε γραμματέας του κράτους τον επόμενο χρόνο, υπουργός για τις Επαφές με τη Βουλή το 1971, Γεωργίας το 1972, Εσωτερικών το 1974, όπως αναφέρει η Wikipedia. Την ίδια εποχή στις προεδρικές εκλογές έπαιξε σημαντικό ρόλο υπέρ του Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν, στον οποίο εξασφάλισε ένα στήριγμα ενός σταθερού μέρους του κόμματος του Σαρλ Ντε Γκωλ. Αυτό τον ανακήρυξε πρωθυπουργό. Ερχόμενος σε ρήξη με τον πρόεδρο, ο Σιράκ άφησε την κυβέρνηση το 1976.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, για να σταθεροποιήσει τις θέσεις του κόμματος του Ντε Γκωλ, προχώρησε στην επανίδρυση μετατρέποντας το παλιό UDR του Ντε Γκωλ σε Rassemblement pour La republique, του οποίου έγινε πρόεδρος. Στις εθνικές εκλογές του 1978 το κόμμα του εμφανίστηκε το πιο ισχυροποιημένο στη χώρα. Έθεσε υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας το 1981, δεν έφτασε όμως στην τελική ψηφοφορία. Το 1986, με τη νίκη του επί των Σοσιαλιστών, έγινε πρωθυπουργός για δεύτερη φορά. Δύο χρόνια αργότερα, έθεσε και πάλι υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αντίπαλος με τον σοσιαλιστή πρόεδρο Μιτεράν, ηττήθηκε και παραιτήθηκε και από το αξίωμα του πρωθυπουργού.Η είδηση του θανάτου του πρώην προέδρου της Γαλλίας Ζάκ Σιράκ στην Λιμπερασιόν
Εκλέχθηκε δήμαρχος του Παρισιού το 1987 και οδήγησε το κόμμα του σε μια νίκη στις πολιτικές εκλογές το 1993. Στις προεδρικές εκλογές του 1995 ο Σιράκ νίκησε στην τελική ψηφοφορία τον σοσιαλιστή υποψήφιο Λιονέλ Ζοσπέν, εγκαινιάζοντας για τη χώρα μια δεξιά κυβέρνηση. Μια από τις πρώτες πράξεις κατά τη διάρκεια της προεδρίας του ήταν η επανάληψη των πυρηνικών πειραμάτων στον Ειρηνικό. Στην εξωτερική πολιτική, ο Σιράκ ακολούθησε την προηγούμενη πολιτική γραμμή της Γαλλίας, διατηρώντας σταθερό τον άξονα με τη Γερμανία. Επανεξελέγη το 2002 με συντριπτική πλειοψηφία, έχοντας απέναντί του τον ακροδεξιό υποψήφιο Ζαν Μαρί Λεπέν.
Το 2005 αντιμετώπισε τις ταραχές με τους νεαρούς μετανάστες, που πήραν χαρακτήρα εξέγερσης και ανάγκασαν την κυβέρνησή του να κηρύξει ξανά τον νόμο που ίσχυε την περίοδο του πολέμου στην Αλγερία. Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2007 αποσύρθηκε από την πολιτική.
parapona-rodou
Ο 22ος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών. «Ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ έσβησε σήμερα το πρωί ανάμεσα στους δικούς του. Γαλήνια», δήλωσε ο Σαλά-Μπαρού, σύζυγος της Κλοντ Σιράκ.
Η Γαλλική Εθνοσυνέλευση τήρησε ενός λεπτού σιγή μόλις ο πρόεδρός της, Ρισάρ Φεράν, ανακοίνωσε τον θάνατο του Σιράκ. Η είδηση του θανάτου του Σιράκ «συντάραξε» τον απερχόμενο πρόεδρο της Κομισιόν, όπως είπε εκπρόσωπος του στις Βρυξέλλες. «Δεν έχασε μόνον η Ευρώπη έναν μεγάλο ηγέτη», αλλά και ο ίδιος ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ «έναν καλό φίλο», δήλωσε.
Στο παρελθόν o Σιράκ είχε νοσηλευθεί στο νοσοκομείο Pitié-Salpêtrière στο Παρίσι με λοίμωξη του αναπνευστικού, το 2010, τον Δεκέμβριο του 2015 και τον Σεπτέμβριο του 2016. Ο Σιράκ υπέφερε για αρκετά χρόνια από απώλεια μνήμης, που λέγεται ότι συνδέεται με μια μορφή της νόσου Αλτσχάιμερ ή με ένα μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη όταν ήταν πρόεδρος. Ήταν ένας από τους μακροβιότερους πολιτικούς στην Ευρώπη, αφού διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος, δύο φορές πρωθυπουργός και επί 18 χρόνια δήμαρχος της γαλλικής πρωτεύουσας.
Αν και η θητεία του στην προεδρία χαρακτηρίστηκε, όπως σημειώνει ο Guardian, από αδράνεια και πολιτική στασιμότητα και όταν αποχώρησε άφησε τη Γαλλία όπως την παρέλαβε -με αυξανόμενο χρέος, κοινωνικές ανισότητες και ανεργία- ήταν ένας από τους αγαπημένους πολιτικούς των Γάλλων.
Στην εξωτερική πολιτική ο Σιράκ ακολούθησε την παράδοση του Σαρλ Ντε Γκωλ ακολουθώντας μια γραμμή υπέρ της ανεξαρτησίας της Γαλλίας, ιδιαίτερα αναφορικά με τις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον. Στη διεθνή σκηνή θα τον θυμούνται κυρίως λόγω της σθεναρής αντίδρασης της Γαλλίας στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003, όταν τα ποσοστά αποδοχής του στη χώρα του, λόγω της αντιπολεμικής του στάσης, είχαν εκτοξευθεί στο 90%.
Ο Σιράκ ήταν γνωστός για την ευπρέπεια του, αλλά ταυτόχρονα θεωρείτο και σκληρός πολιτικός. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Γαλλίας που αναγνώρισε τις ευθύνες της χώρας του για το πογκρόμ κατά των Εβραίων στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Ένα από τα χειρότερα σημεία της καριέρας του ήταν το Όχι που είπαν οι Γάλλοι τον Μάιο του 2005 στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα της ΕΕ, σε μια ανταρσία, όπως θεωρήθηκε τότε, κατά του ίδιου αλλά και λόγω της δυσφορίας τους για την κλυδωνιζόμενη οικονομία και των φόβων ότι απειλείτο το κοινωνικό μοντέλο της χώρας.
Τον Δεκέμβριο του 2011 έγινε ο πρώτος πρώην πρόεδρος της Γαλλίας που καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, μια υπόθεση που αφορούσε στη χρηματοδότηση του κόμματός του μέσω πλασματικών θέσεων εργασίας την εποχή που ήταν δήμαρχος του Παρισιού.
Τα γαλλικά ΜΜΕ αποχαιρετούν τον Σιράκ
O Γαλλικός Τύπος έσπευσε να αποχαιρετίσει τον πρώην πρόεδρο της χώρας με εκτενή αφιερώματα.
«Ζακ Σιράκ: Ο θάνατος ενός κατακτητή», γράφει η δεξιά Le Figaro. « Η φιλοδοξία μιας ζωής», επιγράφει το σχετικό άρθρο της η Le Monde, σχολιάζοντας ότι ο Σιράκ «θα μείνει στην Ιστορία ως μία εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας».
Η μακρά πορεία του Ζακ Σιράκ στην πολιτική
Γεννημένος στις 29 Νοεμβρίου 1932 στο Πέμπτο Διαμέρισμα του Παρισιού, ο Ζακ Ρενέ Σιράκ, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, εξελέγη βουλευτής με το κόμμα UDR για πρώτη φορά το 1967, έγινε γραμματέας του κράτους τον επόμενο χρόνο, υπουργός για τις Επαφές με τη Βουλή το 1971, Γεωργίας το 1972, Εσωτερικών το 1974, όπως αναφέρει η Wikipedia. Την ίδια εποχή στις προεδρικές εκλογές έπαιξε σημαντικό ρόλο υπέρ του Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν, στον οποίο εξασφάλισε ένα στήριγμα ενός σταθερού μέρους του κόμματος του Σαρλ Ντε Γκωλ. Αυτό τον ανακήρυξε πρωθυπουργό. Ερχόμενος σε ρήξη με τον πρόεδρο, ο Σιράκ άφησε την κυβέρνηση το 1976.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, για να σταθεροποιήσει τις θέσεις του κόμματος του Ντε Γκωλ, προχώρησε στην επανίδρυση μετατρέποντας το παλιό UDR του Ντε Γκωλ σε Rassemblement pour La republique, του οποίου έγινε πρόεδρος. Στις εθνικές εκλογές του 1978 το κόμμα του εμφανίστηκε το πιο ισχυροποιημένο στη χώρα. Έθεσε υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας το 1981, δεν έφτασε όμως στην τελική ψηφοφορία. Το 1986, με τη νίκη του επί των Σοσιαλιστών, έγινε πρωθυπουργός για δεύτερη φορά. Δύο χρόνια αργότερα, έθεσε και πάλι υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αντίπαλος με τον σοσιαλιστή πρόεδρο Μιτεράν, ηττήθηκε και παραιτήθηκε και από το αξίωμα του πρωθυπουργού.Η είδηση του θανάτου του πρώην προέδρου της Γαλλίας Ζάκ Σιράκ στην Λιμπερασιόν
Εκλέχθηκε δήμαρχος του Παρισιού το 1987 και οδήγησε το κόμμα του σε μια νίκη στις πολιτικές εκλογές το 1993. Στις προεδρικές εκλογές του 1995 ο Σιράκ νίκησε στην τελική ψηφοφορία τον σοσιαλιστή υποψήφιο Λιονέλ Ζοσπέν, εγκαινιάζοντας για τη χώρα μια δεξιά κυβέρνηση. Μια από τις πρώτες πράξεις κατά τη διάρκεια της προεδρίας του ήταν η επανάληψη των πυρηνικών πειραμάτων στον Ειρηνικό. Στην εξωτερική πολιτική, ο Σιράκ ακολούθησε την προηγούμενη πολιτική γραμμή της Γαλλίας, διατηρώντας σταθερό τον άξονα με τη Γερμανία. Επανεξελέγη το 2002 με συντριπτική πλειοψηφία, έχοντας απέναντί του τον ακροδεξιό υποψήφιο Ζαν Μαρί Λεπέν.
Το 2005 αντιμετώπισε τις ταραχές με τους νεαρούς μετανάστες, που πήραν χαρακτήρα εξέγερσης και ανάγκασαν την κυβέρνησή του να κηρύξει ξανά τον νόμο που ίσχυε την περίοδο του πολέμου στην Αλγερία. Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2007 αποσύρθηκε από την πολιτική.
parapona-rodou
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Πρωθυπουργός στο χακί»: Που θα πάει ο Μητσοτάκης στον «Παρμενίων 2019»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
