2019-10-03 22:30:19
Ἀγγελούδι στὸν παράδεισο
Ὁ Γέροντας ἔδειχνε ἰδιαίτερη ἀγάπη στὰ ἀνάπηρα παιδιὰ καὶ στοὺς γονεῖς, ποὺ τὰ προστάτευαν. Πονοῦσε ἡ καρδιά του, ἀλλὰ ἦταν βέβαιος ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τοὺς πάρει στὸν Παράδεισο. Τὸ εἶπε αὐτὸ γιὰ ἕνα, ποὺ εἶχε ἕνα παιδὶ μὲ βαριὰ νοητικὴ ἀνεπάρκεια:
«Τὸ παιδί του θὰ εἶναι τὸ πρῶτο ἀγγελούδι στὸν Παράδεισο καὶ ὅτι αὐτό, μάλιστα θὰ βάλει στὸ Παράδεισο καὶ τοὺς γονεῖς του, ἀρκεῖ οἱ ἴδιοι νὰ μὴ ἀπελπιστοῦν. Ἐκεῖ θὰ λάβουν μισθὸ μάρτυρα!». Καὶ συμπλήρωνε: «Ὅταν ὁ ἀνάπηρος δεχτεῖ τὴν ἀρρώστια του μὲ χαρά, ὁ Θεὸς θὰ τὸν κατατάξει μὲ τοὺς ὁμολογητάς» (σελ. 49).
Ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη
Οἱ θόρυβοι τοῦ κόσμου δὲν εἶναι ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο στὴν προσευχή. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχεται, ζώντας μέσα στὸν κόσμο, ἐὰν ἔχει ἱερὴ ἐπιθυμία καὶ ἥσυχη συνείδηση. Ὁ Γέροντας ἔλεγε ὅτι μεγαλύτερη σημασία ἔχει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη ἀπὸ τὴν ἐξωτερική. «Ἕνας λαϊκός, ποὺ ζεῖ μὲς στοὺς θορύβους τοῦ κόσμου μπορεῖ, ἂν ἔχει ἐσωτερικὴ εἰρήνη, νὰ προσεύχεται χωρὶς νὰ τὸν ἐνοχλοῦν οἱ ἐξωτερικοὶ θόρυβοι. Ἀντίθετα, ἕνας μοναχὸς στὴν ἔρημο μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ ἕνα κουνούπι καὶ νὰ ἀνάβει τὸ φῶς ὅλη τὴ νύχτα γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει, ἐπειδὴ δῆθεν τὸν ἐνοχλεῖ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα τοῦ λείπει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη» (σελ. 65).
Ἀδιάλειπτη προσευχή
Οἱ πειρασμοὶ εἶναι πολλοὶ στὴν ἐποχή μας. Οἱ χριστιανοὶ καθημερινὰ διέρχονται ἀπὸ ἐμπόλεμες περιοχές, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ὅπως τὰ καράβια, ποὺ κινδυνεύουν ἐκπέμπουν συνεχῶς σῆμα κινδύνου, ἔτσι πρέπει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ λέει συνεχῶς τὴν εὐχὴ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”. Ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ εἶναι λιτή» (σελ. 315).
Ἡ καλὴ ἀδιαφορία
Πολλὲς φορὲς ἐπισκέπτονταν τὸ Γέροντα ἄνθρωποι, ποὺ ταλαιπωροῦνταν ἀπὸ τὸ ἄγχος, διότι μὲ τὶς ὑπόνοιές τους ἔβλεπαν παντοῦ κινδύνους. Ὁ Γέροντας τοὺς συμβούλευε νὰ ἀγοράσουν λίγη ἀδιαφορία,γιὰ νὰ ἠρεμήσουν (σελ. 339).
Σανίδα σωτηρίας
Ὁ Γέροντας πίστευε ὅτι σανίδα σωτηρίας τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Χάρη σ᾽ αὐτὴν ὑφίσταται ἀκόμη ὁ ἑλληνισμὸς (σελ. 357).
Τὰ πολλὰ μονοπάτια
Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Ἡ ἀνάβαση πρὸς τὴν κορυφὴ ἔχει πολλὰ μονοπάτια. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό• κι ὁ καθένας διαλέγει αὐτὸ ποὺ τοῦ ταιριάζει περισσότερο» (σελ. 359).
Πηγή: «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924–1994» β´ τόμος.
paraklisi
Ὁ Γέροντας ἔδειχνε ἰδιαίτερη ἀγάπη στὰ ἀνάπηρα παιδιὰ καὶ στοὺς γονεῖς, ποὺ τὰ προστάτευαν. Πονοῦσε ἡ καρδιά του, ἀλλὰ ἦταν βέβαιος ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τοὺς πάρει στὸν Παράδεισο. Τὸ εἶπε αὐτὸ γιὰ ἕνα, ποὺ εἶχε ἕνα παιδὶ μὲ βαριὰ νοητικὴ ἀνεπάρκεια:
«Τὸ παιδί του θὰ εἶναι τὸ πρῶτο ἀγγελούδι στὸν Παράδεισο καὶ ὅτι αὐτό, μάλιστα θὰ βάλει στὸ Παράδεισο καὶ τοὺς γονεῖς του, ἀρκεῖ οἱ ἴδιοι νὰ μὴ ἀπελπιστοῦν. Ἐκεῖ θὰ λάβουν μισθὸ μάρτυρα!». Καὶ συμπλήρωνε: «Ὅταν ὁ ἀνάπηρος δεχτεῖ τὴν ἀρρώστια του μὲ χαρά, ὁ Θεὸς θὰ τὸν κατατάξει μὲ τοὺς ὁμολογητάς» (σελ. 49).
Ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη
Οἱ θόρυβοι τοῦ κόσμου δὲν εἶναι ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο στὴν προσευχή. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχεται, ζώντας μέσα στὸν κόσμο, ἐὰν ἔχει ἱερὴ ἐπιθυμία καὶ ἥσυχη συνείδηση. Ὁ Γέροντας ἔλεγε ὅτι μεγαλύτερη σημασία ἔχει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη ἀπὸ τὴν ἐξωτερική. «Ἕνας λαϊκός, ποὺ ζεῖ μὲς στοὺς θορύβους τοῦ κόσμου μπορεῖ, ἂν ἔχει ἐσωτερικὴ εἰρήνη, νὰ προσεύχεται χωρὶς νὰ τὸν ἐνοχλοῦν οἱ ἐξωτερικοὶ θόρυβοι. Ἀντίθετα, ἕνας μοναχὸς στὴν ἔρημο μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ ἕνα κουνούπι καὶ νὰ ἀνάβει τὸ φῶς ὅλη τὴ νύχτα γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει, ἐπειδὴ δῆθεν τὸν ἐνοχλεῖ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα τοῦ λείπει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη» (σελ. 65).
Ἀδιάλειπτη προσευχή
Οἱ πειρασμοὶ εἶναι πολλοὶ στὴν ἐποχή μας. Οἱ χριστιανοὶ καθημερινὰ διέρχονται ἀπὸ ἐμπόλεμες περιοχές, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ὅπως τὰ καράβια, ποὺ κινδυνεύουν ἐκπέμπουν συνεχῶς σῆμα κινδύνου, ἔτσι πρέπει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ λέει συνεχῶς τὴν εὐχὴ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”. Ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ εἶναι λιτή» (σελ. 315).
Ἡ καλὴ ἀδιαφορία
Πολλὲς φορὲς ἐπισκέπτονταν τὸ Γέροντα ἄνθρωποι, ποὺ ταλαιπωροῦνταν ἀπὸ τὸ ἄγχος, διότι μὲ τὶς ὑπόνοιές τους ἔβλεπαν παντοῦ κινδύνους. Ὁ Γέροντας τοὺς συμβούλευε νὰ ἀγοράσουν λίγη ἀδιαφορία,γιὰ νὰ ἠρεμήσουν (σελ. 339).
Σανίδα σωτηρίας
Ὁ Γέροντας πίστευε ὅτι σανίδα σωτηρίας τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Χάρη σ᾽ αὐτὴν ὑφίσταται ἀκόμη ὁ ἑλληνισμὸς (σελ. 357).
Τὰ πολλὰ μονοπάτια
Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Ἡ ἀνάβαση πρὸς τὴν κορυφὴ ἔχει πολλὰ μονοπάτια. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό• κι ὁ καθένας διαλέγει αὐτὸ ποὺ τοῦ ταιριάζει περισσότερο» (σελ. 359).
Πηγή: «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924–1994» β´ τόμος.
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
