2012-06-18 14:19:15
Tου Σταύρου Λυγερού
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ στις συνθήκες πόλωσης να συμπιέσθηκε περαιτέρω, αλλά πριν ακόμα φανεί ποιος από τους δύο πρωταγωνιστές θα κατακτήσει την πρώτη θέση και το πριμ των 50 εδρών, ήταν σαφές ότι παραμένει ο απαραίτητος εταίρος για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Αυτό, όμως, που έκανε το άλλοτε κραταιό Κίνημα αναγκαίο συμπλήρωμα είναι ένα πολιτικά δηλητηριώδες «δώρο».
Οι «πράσινοι» δικαιολογημένα φοβούνται ότι εάν συμμετάσχουν σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ., θα συνθλιβούν πολιτικοεκλογικά. Αυτή η κυβέρνηση, που εκ των πραγμάτων θα κληθεί να εφαρμόσει έστω και ένα πιο χαλαρό Μνημόνιο, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βρεθεί πολύ σύντομα στο στόχαστρο όχι μόνο της αντιπολίτευσης, αλλά ακόμα και πολιτών που χθες ψήφισαν τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Πολύ περισσότερο, όταν στην αντιπολίτευση θα δεσπόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα αυτοπροβάλλεται πειστικά ως αυριανή λύση στο πρόβλημα της διακυβέρνησης.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Βενιζέλος έθεσε ως όρο για τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ. τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ. Το πολιτικό διακύβευμα σε παραταξιακό επίπεδο είναι εάν το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει να επιβιώσει ως πολιτικός εκφραστής έστω και ενός τμήματος της κεντροαριστεράς, ή αντιθέτως, ο χώρος θα εκφρασθεί πολιτικά σε πιο μόνιμη βάση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν συμβεί αυτό, οι «πράσινοι» όχι μόνο θα συρρικνωθούν περαιτέρω, αλλά πιθανότατα θα εισέλθουν σε υπαρξιακή κρίση.
Το πρόβλημα με τη στάση του ΠΑΣΟΚ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ούτε συμφέρον ούτε πρόθεση να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση «εθνικής συνευθύνης». Το βάσιμο επιχείρημά του είναι ότι θα πρόδιδε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του, αφού η κυβέρνηση, που επαγγέλλεται ο Βενιζέλος, θα εφαρμόσει μία πολύ διαφορετική πολιτική.
Στην Κουμουνδούρου, άλλωστε, είναι μάλλον ανακουφισμένοι που δεν βρέθηκαν στην πρώτη θέση. Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους βολεύει. Πρώτον, τους προστατεύει από υπονομευτικές επιθέσεις που θα δεχόταν μια κυβέρνηση μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ και από το εσωτερικό και κυρίως από το εξωτερικό. Δεύτερον, τους εξασφαλίζει χρόνο, τον οποίο, εάν τον αξιοποιήσουν, ίσως καταφέρουν να μετεξελιχθούν ιδεολογικοπολιτικά, ώστε να εκφράσουν πολιτικά την κεντροαριστερά και να καθιερωθούν με πιο ομαλό τρόπο σε κόμμα εξουσίας.
Η δεδομένη άρνηση του κ. Τσίπρα να συμμετάσχει το κόμμα του σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ. θα οδηγήσει τον ελιγμό Βενιζέλου σε αποτυχία και θα ξαναβάλει το ΠΑΣΟΚ στη μέγγενη. Η τελευταία γραμμή άμυνάς του είναι να παράσχει σε κυβέρνηση της Ν.Δ. ψήφο ανοχής, αλλά είναι αμφίβολο εάν ο Σαμαράς θα δεχθεί να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας. Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης ίσως είναι ένα σημείο συμβιβασμού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποκλείεται το ναυάγιο.
Καθημερινή
InfoGnomon
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ στις συνθήκες πόλωσης να συμπιέσθηκε περαιτέρω, αλλά πριν ακόμα φανεί ποιος από τους δύο πρωταγωνιστές θα κατακτήσει την πρώτη θέση και το πριμ των 50 εδρών, ήταν σαφές ότι παραμένει ο απαραίτητος εταίρος για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Αυτό, όμως, που έκανε το άλλοτε κραταιό Κίνημα αναγκαίο συμπλήρωμα είναι ένα πολιτικά δηλητηριώδες «δώρο».
Οι «πράσινοι» δικαιολογημένα φοβούνται ότι εάν συμμετάσχουν σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ., θα συνθλιβούν πολιτικοεκλογικά. Αυτή η κυβέρνηση, που εκ των πραγμάτων θα κληθεί να εφαρμόσει έστω και ένα πιο χαλαρό Μνημόνιο, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βρεθεί πολύ σύντομα στο στόχαστρο όχι μόνο της αντιπολίτευσης, αλλά ακόμα και πολιτών που χθες ψήφισαν τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Πολύ περισσότερο, όταν στην αντιπολίτευση θα δεσπόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα αυτοπροβάλλεται πειστικά ως αυριανή λύση στο πρόβλημα της διακυβέρνησης.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Βενιζέλος έθεσε ως όρο για τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ. τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ. Το πολιτικό διακύβευμα σε παραταξιακό επίπεδο είναι εάν το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει να επιβιώσει ως πολιτικός εκφραστής έστω και ενός τμήματος της κεντροαριστεράς, ή αντιθέτως, ο χώρος θα εκφρασθεί πολιτικά σε πιο μόνιμη βάση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν συμβεί αυτό, οι «πράσινοι» όχι μόνο θα συρρικνωθούν περαιτέρω, αλλά πιθανότατα θα εισέλθουν σε υπαρξιακή κρίση.
Το πρόβλημα με τη στάση του ΠΑΣΟΚ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ούτε συμφέρον ούτε πρόθεση να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση «εθνικής συνευθύνης». Το βάσιμο επιχείρημά του είναι ότι θα πρόδιδε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του, αφού η κυβέρνηση, που επαγγέλλεται ο Βενιζέλος, θα εφαρμόσει μία πολύ διαφορετική πολιτική.
Στην Κουμουνδούρου, άλλωστε, είναι μάλλον ανακουφισμένοι που δεν βρέθηκαν στην πρώτη θέση. Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους βολεύει. Πρώτον, τους προστατεύει από υπονομευτικές επιθέσεις που θα δεχόταν μια κυβέρνηση μειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ και από το εσωτερικό και κυρίως από το εξωτερικό. Δεύτερον, τους εξασφαλίζει χρόνο, τον οποίο, εάν τον αξιοποιήσουν, ίσως καταφέρουν να μετεξελιχθούν ιδεολογικοπολιτικά, ώστε να εκφράσουν πολιτικά την κεντροαριστερά και να καθιερωθούν με πιο ομαλό τρόπο σε κόμμα εξουσίας.
Η δεδομένη άρνηση του κ. Τσίπρα να συμμετάσχει το κόμμα του σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ. θα οδηγήσει τον ελιγμό Βενιζέλου σε αποτυχία και θα ξαναβάλει το ΠΑΣΟΚ στη μέγγενη. Η τελευταία γραμμή άμυνάς του είναι να παράσχει σε κυβέρνηση της Ν.Δ. ψήφο ανοχής, αλλά είναι αμφίβολο εάν ο Σαμαράς θα δεχθεί να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας. Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης ίσως είναι ένα σημείο συμβιβασμού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποκλείεται το ναυάγιο.
Καθημερινή
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
