2019-12-20 12:30:47
Αποδεσμεύσου από αυτούς που ποτέ δεν έκαναν τίποτα για να μείνουν στη ζωή σου, από ανθρώπους με παροδικά συναισθήματα που σε έκαναν να επενδύσεις τον χρόνο σου και να βασίσεις τις ελπίδες σου σ’ αυτούς. Το να απομακρυνθείς θέλει θάρρος, αλλά αφού αποδεχθείς το τέλος της σχέσης, θα διακρίνεις στο βάθος την αρχή κάτι καινούργιου.
Ποιος δεν έχει αναγκαστεί κάποια στιγμή να κλείσει ένα κεφάλαιο στη ζωή του; Είναι αυτό που λέμε, πως τα πράγματα ολοκληρώνουν τους κύκλους τους.
Είναι κάτι που θρέφει και την προσωπική μας εξέλιξη. Ενώ αφήνουμε πίσω μας άτομα που μας πληγώνουν, κερδίζουμε κάποιους άλλους. Η ζωή είναι ένα ασταμάτητο ποτάμι που μας κατακλύζει και μας συναρπάζει σε κάθε επόμενη στάση, γι’ αυτό το λόγο δεν αξίζει να μένουμε κολλημένοι σε καταστάσεις ή σε πρόσωπα που μας βυθίζουν και μας καθηλώνουν σε ένα σημείο. Τα πρόσωπα που δεν μας καταλαβαίνουν, που μας πληγώνουν και διαβρώνουν την ύπαρξή και την ψυχή μας, εμποδίζουν την εξέλιξή μας.
Μπορεί να είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε ή να θέλουμε να μην το εκδηλώνουμε, αλλά η στενοχώρια είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να κρύψει. Μας πληγώνει, μας εξουθενώνει και σβήνει την ενέργειά μας. Έτσι, κάτι πρέπει να κάνουμε για να τη σταματήσουμε. Στη ζωή φθάνει πάντα εκείνη η στιγμή που έρχεται η χειραφέτηση, η απελευθέρωση από τα βάσανα και η απεμπλοκή από τα λάθος άτομα.
Το να προχωρήσουμε κλείνοντας ένα κεφάλαιο στη ζωή μας, δεν έχει να κάνει μόνο το να πούμε αντίο σε ένα πρόσωπο που μέχρι τώρα μοιραζόμασταν τη ζωή, είναι επίσης και μια πράξη γενναιότητας. Μερικές φορές μπορεί να μην είμαστε τα πρόσωπα που απομακρύνονται, αλλά αυτοί που εγκαταλείπονται από κάποιο άτομο που αισθανόμασταν κοντά. Στην περίπτωση αυτή, η απεμπλοκή από τις άσχημες σκέψεις και η συνέχιση της ζωής μας είναι ζωτικής σημασίας.
Το κλείσιμο αυτού του κύκλου της ζωής μας, ο οποίος εξακολουθεί να μας πληγώνει απαιτεί χρόνο. Η θλίψη πρέπει να βιωθεί, ο θρήνος είναι απαραίτητος κι αργότερα πρέπει να γίνει αποδεκτός, προκειμένου να δώσουμε συγχώρεση. Μόλις η πληγή κλείσει και απελευθερωθούμε από το βάρος, είμαστε σε θέση να συγχωρέσουμε τα άτομα αυτά, έτσι θα αισθανθούμε πολύ πιο ελαφρείς και έτοιμοι για νέα πράγματα.
Πρέπει να ξεχνάμε τα άτομα που μας εγκαταλείπουν, γιατί αν δεν το κάνουμε, θα συνεχίσουμε να παραμένουμε προσκολλημένοι σε μια σειρά από αρνητικά συναισθήματα που θα μας βλάπτουν όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Και αυτή τη φορά θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι γι’ αυτή την κατάσταση.
Η απομάκρυνση είναι το σπάσιμο του ομφάλιου λώρου που μας συνέδεε με το άλλο άτομο, κι έτσι για να ανακάμψουμε πρέπει να «επιστρέψουμε» στον εαυτό μας. Όταν ο δεσμός αυτός σπάσει πρέπει να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και πάλι, να τον φροντίσουμε και να τον βοηθήσουμε να καλλιεργήσει τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθησή του, ώστε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός με σθένος.
Μην ταΐζετε την νοσταλγία σας για το παρελθόν, σταματήστε να παρατηρείτε το χθες, διότι το παρελθόν δεν υπάρχει πια, έφυγε και δεν υπάρχει τίποτα στη θέση του πλέον. Να θυμάστε πως όποιος ζει νοσταλγώντας το παρελθόν μένει στάσιμος, δεν εξελίσσεται και αντιθέτως τροφοδοτεί τη θλίψη και κολλάει σε αυτό εξιδανικεύοντάς το και χάνοντας το παρόν. Η ευκαιρία σας για να είστε ευτυχισμένοι είναι «εδώ και τώρα».
Αυτός που τροφοδοτεί την οργή, την κακία και την μνησικακία αναψηλαφίζοντας το παρελθόν γίνεται δέσμιος αυτού που τον έβλαψε. Το πρόσωπο που σας προκαλεί θυμό και σας εστιάζει στην ανάγκη για εκδίκηση, σας κρατά φυλακισμένους πίσω από τα δικά σας διαρκή αρνητικά συναισθήματα.
Η συγχώρεση δεν είναι κάτι εύκολο να δοθεί. Μερικές φορές νομίζουμε ότι η συγχώρεση είναι μια παραίτηση από τα δίκια του εαυτού μας, σαν να παραδινόμαστε και να κάνουμε τους εαυτούς μας θύματα. Αυτή είναι μια τόσο παραμορφωμένη εικόνα που έχουμε που απέχει παρασάγγας από την αλήθεια.
Για να συγχωρέσουμε θα πρέπει να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας. Κανείς δεν είναι ψυχικά πιο δυνατός όσο το πρόσωπο που είναι σε θέση να συγχωρήσει αυτόν που τον έβλαψε, γιατί με αυτή του την κίνηση δείχνει πως έχει ξεπεράσει το φόβο του να ζήσει χωρίς το πρόσωπο αυτό και πλέον αισθάνεται ελεύθερος.
Η απεμπλοκή από τη στενοχώρια και το θυμό που νοιώθαμε μας φέρνει πίσω στη θεμελιώδη μας κατάσταση, στην θέση της ψυχικής μας ισορροπίας, όπου οι πληγές της καρδιάς μας επουλώνονται και πάλι και διώχνουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Μόνο τότε η ουσιαστική πράξη του να προχωρήσουμε γίνει πιο εύκολο να επιτευχθεί και αισθανόμαστε ελεύθεροι.
Μην επενδύετε το χρόνο σας σε κάποιον που δεν του αξίζει, σε κάποιον που δεν έκανε τίποτα για να σταθεί στο πλευρό σας όταν το είχατε ανάγκη, ή δεν πολέμησε μαζί σας για τους στόχους και τα όνειρά σας. Αλλάξτε δρόμο και δώστε τους το χώρο να πορευθούν πλέον μόνοι τους όπως επέλεξαν και θέλησαν. Κάντε το επειδή δεν αξίζει να βρίσκεστε εκεί που δεν σας θέλουν και επειδή με κάθε πόρτα που κλείνει, ανοίγει μια άλλη με νέες ευκαιρίες.
via
olalathos
Ποιος δεν έχει αναγκαστεί κάποια στιγμή να κλείσει ένα κεφάλαιο στη ζωή του; Είναι αυτό που λέμε, πως τα πράγματα ολοκληρώνουν τους κύκλους τους.
Είναι κάτι που θρέφει και την προσωπική μας εξέλιξη. Ενώ αφήνουμε πίσω μας άτομα που μας πληγώνουν, κερδίζουμε κάποιους άλλους. Η ζωή είναι ένα ασταμάτητο ποτάμι που μας κατακλύζει και μας συναρπάζει σε κάθε επόμενη στάση, γι’ αυτό το λόγο δεν αξίζει να μένουμε κολλημένοι σε καταστάσεις ή σε πρόσωπα που μας βυθίζουν και μας καθηλώνουν σε ένα σημείο. Τα πρόσωπα που δεν μας καταλαβαίνουν, που μας πληγώνουν και διαβρώνουν την ύπαρξή και την ψυχή μας, εμποδίζουν την εξέλιξή μας.
Μπορεί να είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε ή να θέλουμε να μην το εκδηλώνουμε, αλλά η στενοχώρια είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να κρύψει. Μας πληγώνει, μας εξουθενώνει και σβήνει την ενέργειά μας. Έτσι, κάτι πρέπει να κάνουμε για να τη σταματήσουμε. Στη ζωή φθάνει πάντα εκείνη η στιγμή που έρχεται η χειραφέτηση, η απελευθέρωση από τα βάσανα και η απεμπλοκή από τα λάθος άτομα.
Το να προχωρήσουμε κλείνοντας ένα κεφάλαιο στη ζωή μας, δεν έχει να κάνει μόνο το να πούμε αντίο σε ένα πρόσωπο που μέχρι τώρα μοιραζόμασταν τη ζωή, είναι επίσης και μια πράξη γενναιότητας. Μερικές φορές μπορεί να μην είμαστε τα πρόσωπα που απομακρύνονται, αλλά αυτοί που εγκαταλείπονται από κάποιο άτομο που αισθανόμασταν κοντά. Στην περίπτωση αυτή, η απεμπλοκή από τις άσχημες σκέψεις και η συνέχιση της ζωής μας είναι ζωτικής σημασίας.
Το κλείσιμο αυτού του κύκλου της ζωής μας, ο οποίος εξακολουθεί να μας πληγώνει απαιτεί χρόνο. Η θλίψη πρέπει να βιωθεί, ο θρήνος είναι απαραίτητος κι αργότερα πρέπει να γίνει αποδεκτός, προκειμένου να δώσουμε συγχώρεση. Μόλις η πληγή κλείσει και απελευθερωθούμε από το βάρος, είμαστε σε θέση να συγχωρέσουμε τα άτομα αυτά, έτσι θα αισθανθούμε πολύ πιο ελαφρείς και έτοιμοι για νέα πράγματα.
Πρέπει να ξεχνάμε τα άτομα που μας εγκαταλείπουν, γιατί αν δεν το κάνουμε, θα συνεχίσουμε να παραμένουμε προσκολλημένοι σε μια σειρά από αρνητικά συναισθήματα που θα μας βλάπτουν όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Και αυτή τη φορά θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι γι’ αυτή την κατάσταση.
Η απομάκρυνση είναι το σπάσιμο του ομφάλιου λώρου που μας συνέδεε με το άλλο άτομο, κι έτσι για να ανακάμψουμε πρέπει να «επιστρέψουμε» στον εαυτό μας. Όταν ο δεσμός αυτός σπάσει πρέπει να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και πάλι, να τον φροντίσουμε και να τον βοηθήσουμε να καλλιεργήσει τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθησή του, ώστε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός με σθένος.
Μην ταΐζετε την νοσταλγία σας για το παρελθόν, σταματήστε να παρατηρείτε το χθες, διότι το παρελθόν δεν υπάρχει πια, έφυγε και δεν υπάρχει τίποτα στη θέση του πλέον. Να θυμάστε πως όποιος ζει νοσταλγώντας το παρελθόν μένει στάσιμος, δεν εξελίσσεται και αντιθέτως τροφοδοτεί τη θλίψη και κολλάει σε αυτό εξιδανικεύοντάς το και χάνοντας το παρόν. Η ευκαιρία σας για να είστε ευτυχισμένοι είναι «εδώ και τώρα».
Αυτός που τροφοδοτεί την οργή, την κακία και την μνησικακία αναψηλαφίζοντας το παρελθόν γίνεται δέσμιος αυτού που τον έβλαψε. Το πρόσωπο που σας προκαλεί θυμό και σας εστιάζει στην ανάγκη για εκδίκηση, σας κρατά φυλακισμένους πίσω από τα δικά σας διαρκή αρνητικά συναισθήματα.
Η συγχώρεση δεν είναι κάτι εύκολο να δοθεί. Μερικές φορές νομίζουμε ότι η συγχώρεση είναι μια παραίτηση από τα δίκια του εαυτού μας, σαν να παραδινόμαστε και να κάνουμε τους εαυτούς μας θύματα. Αυτή είναι μια τόσο παραμορφωμένη εικόνα που έχουμε που απέχει παρασάγγας από την αλήθεια.
Για να συγχωρέσουμε θα πρέπει να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας. Κανείς δεν είναι ψυχικά πιο δυνατός όσο το πρόσωπο που είναι σε θέση να συγχωρήσει αυτόν που τον έβλαψε, γιατί με αυτή του την κίνηση δείχνει πως έχει ξεπεράσει το φόβο του να ζήσει χωρίς το πρόσωπο αυτό και πλέον αισθάνεται ελεύθερος.
Η απεμπλοκή από τη στενοχώρια και το θυμό που νοιώθαμε μας φέρνει πίσω στη θεμελιώδη μας κατάσταση, στην θέση της ψυχικής μας ισορροπίας, όπου οι πληγές της καρδιάς μας επουλώνονται και πάλι και διώχνουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Μόνο τότε η ουσιαστική πράξη του να προχωρήσουμε γίνει πιο εύκολο να επιτευχθεί και αισθανόμαστε ελεύθεροι.
Μην επενδύετε το χρόνο σας σε κάποιον που δεν του αξίζει, σε κάποιον που δεν έκανε τίποτα για να σταθεί στο πλευρό σας όταν το είχατε ανάγκη, ή δεν πολέμησε μαζί σας για τους στόχους και τα όνειρά σας. Αλλάξτε δρόμο και δώστε τους το χώρο να πορευθούν πλέον μόνοι τους όπως επέλεξαν και θέλησαν. Κάντε το επειδή δεν αξίζει να βρίσκεστε εκεί που δεν σας θέλουν και επειδή με κάθε πόρτα που κλείνει, ανοίγει μια άλλη με νέες ευκαιρίες.
via
olalathos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δείτε τα νούμερα τηλεθέασης στο Prime time!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
