2019-12-24 16:07:51
Ποιοι είναι οι δύο «σκληροί» συνδικαλιστές που κάνουν κουμάντο στο αμαξοστάσιο των Σεπολίων - Τι κρύβει η στάση εργασίας στο Μετρό στην οποία συμμετείχε μόλις το 2% των εργαζομένων του και προκάλεσε παράλυση στις μετακινήσεις
Ενας μποντιμπιλντεράς-μποξέρ και ένας μαρμαράς κάνουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο μετρό τα τελευταία 15 χρόνια με σύνθημα «One solution, ΣΕΛΜΑ revolution», ταλαιπωρώντας με κάθε ευκαιρία 1,5 εκατομμύριο Αθηναίους.
Ενα δυναμικό δίδυμο εργατοπατέρων που εμπνεύστηκε από την εκρηκτική συνδικαλιστική διαδρομή των Κολλά - Σταμούλου, πρωταγωνιστών των μεγάλων κινητοποιήσεων στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας το 1992, όταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έδωσε τα λεωφορεία στους «νοικοκυραίους», θέλοντας να τους διαδεχτεί στα μέσα σταθερής τροχιάς. Οι «σκληροί» του αμαξοστασίου των Σεπολίων, με πρακτικές περασμένων δεκαετιών, οδήγησαν τον συρμό του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό (ΣΕΛΜΑ) να φλερτάρει με τον εκτροχιασμό, με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και την απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Η στάση εργασίας την περασμένη Τρίτη στο μετρό, στην οποία συμμετείχε μόλις το 2% των εργαζομένων του, προκαλώντας ωστόσο παράλυση στις μετακινήσεις των πολιτών στην Αττική, φέρνει ξανά στο προσκήνιο τις ξεπερασμένες συνδικαλιστικές λογικές του στυλ «κατεβάζω τον διακόπτη». Ο λόγος της συγκεκριμένης στάσης εργασίας ήταν η απόφαση για μετακίνηση στα εκδοτήρια εισιτηρίων 21 πρώην εκδοτών που είχαν μεταφερθεί σε διοικητικές υπηρεσίες για να εξυπηρετηθεί καλύτερα το επιβατικό κοινό. Αντικειμενικά, δύσκολα μπορεί να εντοπίσει κάποιος βασιμότητα όσον αφορά την κινητοποίηση για τον συγκεκριμένο λόγο, τη στιγμή μάλιστα που σήμερα λειτουργούν εκδοτήρια μόνο σε 21 από τους 62 σταθμούς των Σταθερών Συγκοινωνιών (ΣΤΑΣΥ), μεταξύ των οποίων στον Ευαγγελισμό, στο Πανεπιστήμιο, στο Μέγαρο Μουσικής, τα οποία λόγω έλλειψης προσωπικού μένουν κλειστά ή κάποια άλλα υπολειτουργούν, όπως π.χ. αυτό του Συντάγματος.
Πόσο μάλλον όταν ο πρόεδρος του ΣΕΛΜΑ Σπύρος Ρεβύθης το καλοκαίρι του 2018, δηλαδή πριν από ενάμιση χρόνο, προχωρούσε, μέσω ραδιοφωνικής συνέντευξής του, σε καταγγελία για τις ελλείψεις υπαλλήλων στα εκδοτήρια και τις ατελείωτες ουρές που σχηματίζονταν στα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων: «Τουλάχιστον 30-40 εργαζόμενοι στο μετρό έχουν μετακινηθεί εσωτερικά ως υπεύθυνοι ασφαλείας και σταθμάρχες επειδή έκλεισαν οι μπάρες, αλλά και σε πολιτικά γραφεία και κόμματα. Αλλοι 40 στο ΥΠΠΟ για τις ανάγκες φύλαξης μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, και ενώ έχει εγκριθεί η επιστροφή τους στο μετρό, η απόφαση δεν εφαρμόζεται».
Σταματόπουλος και Ρεβύθης είναι το δίδυμο των εργατοπατέρων που με πρακτικές περασμένων δεκαετιών ταλαιπωρούν το επιβατικό κοινό
Λεκτικές ακρότητες
Ακριβώς 20 χρόνια από την πρόσληψή του στο μετρό ως ηλεκτρολόγος, ο κ. Ρεβύθης είναι αδιαμφισβήτητα ο ισχυρός άντρας των αμαξοστασίων. Αντλεί τη δύναμή του από τη βάση, όπως συνηθίζουν να λένε στον πολιτικό του χώρο, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι αριθμοί συνηγορούν σε αυτό. Στην τελευταία εκλογή για την ανάδειξη του εκπροσώπου των εργαζομένων στο διοικητικό συμβούλιο της ΣΤΑΣΥ Α.Ε έλαβε 734 ψήφους επί συνόλου 1.262 έγκυρων ψηφοδελτίων. Η δέσμευσή του ότι «θα είμαι πραγματικός εκπρόσωπος όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των ολίγων αρεστών του κομματικού κονκλαβίου», αν και κοινότοπη έχει τη σημασία της, με τη σιγουριά της συνδικαλιστικής υπεροχής του στον κλάδο να τον οδηγεί κάποιες φορές σε λεκτικές ακρότητες στα social media, του τύπου «όποιος νομίζει ότι κρεμόμαστε από τα α... του να τα κόψει να πέσουμε».
Η προφανής συνδικαλιστική ισχύς του κ. Ρεβύθη δείχνει να συμβαδίζει με την ισχύ της εντυπωσιακής σωματικής διάπλασής του, την οποία επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Ο πρόεδρος του ΣΕΛΜΑ φροντίζει να χαρίζει στους συναδέλφους του και στους ακολούθους του στη σελίδα που διατηρεί στο Facebook στιγμιότυπα από την ενασχόλησή του με τα μαχητικά αθλήματα αλλά και τις επιτυχίες του στο μπόντι μπίλντινγκ κατά το παρελθόν. Τα γάντια του μποξ και οι πυγμαχικές κινήσεις του προέδρου των εργαζομένων του μετρό εκτός των κολακευτικών σχολίων που αποσπούν, εκλαμβάνονται από συναδέλφους του ως «υβριδικός» συνδικαλιστικός πόλεμος κατά της εργοδοσίας, εκφράζοντας τη βεβαιότητά τους για τις μάχες του υπέρ των δικαίων του σωματείου στα επικείμενα διοικητικά συμβούλια.
Το 1999 βρίσκει τον κ. Ρεβύθη να περνά το κατώφλι του μετρό, έναν χρόνο προτού ανοίξει τις πύλες του στο επιβατικό κοινό της Αθήνας. Τη χρονιά εκείνη ο πρόεδρος του ΣΕΛΜΕ κάνει εντατικές προπονήσεις στα γυμναστήρια του Πειραιά για να πάρει μέρος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της ΝΑΒΒΑ - WFF που διεξάγεται στον Βόλο. Πολλοί και σημαντικοί αθλητές αγωνίστηκαν σε εκείνο το πανελλήνιο πρωτάθλημα, όπως ο Στράτος Αργυράκης (Γενικός Νικητής), ο Πασχάλης Τσιορνοβίτης, ο Χάρης Κοτσιβός, ο Βαγγέλης Λαζάρου, ο Νίκος Παπαγεωργίου, η Αννα-Μαρία Κωνσταντινίδου, η Πόπη Τσιντάρη, η Ρούλη Παππά. Είναι η εποχή όπου η NABBA και η σχετικά νεοσύστατη τότε WFF διοργάνωναν πολλούς αγώνες σε όλη την Ελλάδα, εγχώριους και διεθνείς.
Περισσότεροι από 1.000 θεατές παρακολουθούν τους 60 αθλητές να επιδεικνύουν τη σωματική διάπλασή τους κερδίζοντας τον θαυμασμό τους. Μεταξύ αυτών ο κ. Ρεβύθης, ο οποίος διαγωνίστηκε στην κατηγορία Athletic. Πρόκειται για την κατηγορία μεταξύ του fitness και του bodybuilding όπου οι αθλητές πρέπει να διαθέτουν μυϊκότητα και γράμμωση. Την πρώτη θέση καταλαμβάνει ο Γιάννης Λύτρας και ακολουθούν οι Γιώργος Καρακάσης, Γιώργος Ζουμής, Χριστόδουλος Σοφοτάσιος, ενώ στην 5η θέση πλασαρίστηκε ο νεοπροσληφθείς εργαζόμενος στο μετρό.
Σπύρος Ρεβύθης: Τα γάντια του μποξ και οι πυγμαχικές κινήσεις του προέδρου των εργαζομένων του μετρό εκλαμβάνονται από συναδέλφους του ως «υβριδικός» συνδικαλιστικός πόλεμος κατά της εργοδοσίας Ο Σπύρος Ρεβύθης είναι πάντα μέσα σε όλες τις κινητοποιήσεις ενώ η συνδικαλιστική του πορεία είναι συνδεδεμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ο «Mr Athletic»
Τον τίτλο του «Mr Athletic» τελικά ο κ. Ρεβύθης θα τον κατακτήσει στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νότιας Ελλάδας. Οπως ανέφερε δημοσίευμα του αθλητικού Τύπου της εποχής, «για πρώτη χρονιά έχουμε την κατηγορία του “Mr Athletic” για όλους τους θαυμαστές της σωματικής διάπλασης που αγαπούν, όπως ο Σπύρος, το κλασικό bodybuilding, δηλαδή συμμετρία με καλή αρμονία και μυϊκότητα. Ολα αυτά τα είχε ο Σπύρος στο Πρωτάθλημα Ν. Ελλάδας και κατέκτησε την πρώτη θέση στην κατηγορία “Mr Athletic”».
Στο μεταξύ, η συνδικαλιστική πορεία του την τελευταία 10ετία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στέλεχος του κόμματος, συνυπογράφει όλες τις οργισμένες ανακοινώσεις την εποχή των μνημονίων όταν ο ίδιος ήταν αντιπρόεδρος του σωματείου. Παίρνει μέρος στις δυναμικές κινητοποιήσεις του κινήματος «Δεν Πληρώνω» και αναφέρεται σε «δοσίλογους και προδότες» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιλώντας για «κρεμάλες», σαφώς επηρεασμένος από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε τμήμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς: «Αλήτες, ξαναφέρατε τους Γερμανούς και κυβερνούν μετά από 50 χρόνια και μας επιβάλατε τον φασισμό... Ο λαός θα σας δικάσει και θα σας κρεμάσει στην πλατεία Συντάγματος... Όνειρό μου είναι να το δω».
Σε κάθε περίπτωση, στις απεργιακές κινητοποιήσεις τον Ιανουάριο του 2013 και μετά την πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στα μέσα σταθερής τροχιάς, ο κ. Ρεβύθης με την ακόλουθη δήλωση απέρριπτε τη συζήτηση για τα προνόμια και τις παροχές στο μετρό: «Είμαι ηλεκτρολόγος με 22 χρόνια προϋπηρεσία. Εργάζομαι 20 και 30 μέτρα κάτω από το έδαφος, η εργασία αυτή εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την υγεία. Εχω “τσιμπήσει” λεπτοσπείρωση από δάγκωμα αρουραίου. Είμαι υπεύθυνος για τη συντήρηση του δικτύου 20.000 βολτ, όπου μπορεί να είμαστε char με το παραμικρό λάθος. Δουλεύω τη νύχτα και οπωσδήποτε τρεις Κυριακές τον μήνα. Ολες οι ώρες δεν λαμβάνονται υπόψη. Ο μισθός μου είναι 750 ευρώ τον μήνα, συν 150 ευρώ που σχετίζονται με τις συνθήκες υπό τις οποίες δουλεύω και 110 έως 120 ευρώ για την εργασία την Κυριακή. Ολα αυτά. Ως “δώρο” η τριμερής κυβέρνηση μας τιμώρησε με την επίταξη απέναντι στο νόμιμο δικαίωμα της απεργίας».
Αντώνης Σταματόπουλος: Υπήρξε συνδικαλιστής σε σωματεία οικοδόμων μέχρι που στα 50 του χρόνια προσλήφθηκε στο Μετρό
Ο μαρμαράς από τη Μικρομάνη
Συνδικαλιστικός μέντορας του κ. Ρεβύθη δεν είναι άλλος από τον Αντώνη Σταματόπουλο, εμβληματική μορφή του εργατικού κινήματος, ο οποίος τον διαδέχτηκε στην προεδρία του ΣΕΛΜΑ. Οι δυο τους από τις θέσεις του προέδρου και του αντιπροέδρου του επιχειρησιακού σωματείου έδωσαν δυναμικό «παρών» στην επονομαζόμενη μνημονιακή περίοδο, με τον ίδιο, στα 70 του χρόνια πλέον, περισσότερο με μια δόση πικρίας παρά αυτοκριτικής να γράφει στα κοινωνικά δίκτυα: «Το λάθος μου είναι που έμπαινα μπροστά για όλους».
Ο μαρμαράς με καταγωγή από τη Μικρομάνη Μεσσηνίας υπήρξε συνδικαλιστής σε σωματεία οικοδόμων, μέχρι που στα 50 του χρόνια προσλήφθηκε στο μετρό ως τεχνίτης σιδηροδρόμων. Δυναμικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, συνδικαλίζεται στην επιχείρηση από το 2004 μέχρι το 2010 που εκλέγεται πρόεδρος του σωματείου με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ. Αποστασιοποιείται από την τότε Χαριλάου Τρικούπη και συγκρούεται με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Αιτία, η απόλυση 275 εργαζομένων στο μετρό που είχαν προσληφθεί από τη Νέα Δημοκρατία. Ο κ. Σταματόπουλος χαρακτηρίζει τις απολύσεις «πολιτικές διώξεις» και μετά την κοινοποίηση της πρώτης απόλυσης αποχωρεί από την ΠΑΣΚΕ και το ΠΑΣΟΚ.
Απεργίες και καταλήψεις
Προτείνει απεργία διαρκείας όλων των συνδικάτων για να μην περάσει ο νόμος του υπουργείου Μεταφορών, με τότε αρμόδιο υπουργό τον κ. Δημήτρη Ρέππα. Την περίοδο εκείνη γίνονται 45 εικοσιτετράωρες απεργίες στο μετρό ενάντια στις απολύσεις και τις περικοπές. Η συνέχεια τον βρίσκει στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους, κρατώντας ανοιχτά τα ρολά του σταθμού του μετρό Συντάγματος τον Ιούνιο του 2011 στη μεγάλη 48ωρη απεργία, χωρίς να αφήνουν τα ΜΑΤ να εισβάλλουν. Προχωρά σε καταλήψεις στο υπουργείο Μεταφορών και στο γραφείο διοίκησης της εταιρείας και σε παράσταση διαμαρτυρίας στη Βουλή, με τον ίδιο να δηλώνει: «Ακόμα και όταν υπήρχε δικαστική απόφαση για την απεργία μας ότι είναι “παράνομη και καταχρηστική”, την πραγματοποιήσαμε».
Πλαισιώνει τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως υποψήφιος βουλευτής Β' Αθήνας, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας, αλλά και υποψήφιος ευρωβουλευτής του κόμματος. Το μήνυμά του στην εργατική και λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ που αναζητά μια άλλη προοπτική είναι ξεκάθαρο: «Το δικό μου ΠΑΣΟΚ δεν έπρεπε να απολύει, να καταργεί συλλογικές συμβάσεις, να μειώνει μισθούς και συντάξεις, να χτυπά διαδηλωτές με τα ΜΑΤ και να τους ψεκάζει με δολοφονικά χημικά αέρια μέσα στο μετρό... Αυτοί δεν είναι σοσιαλιστές, τους θεωρώ δοσίλογους των Γερμανών, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου». Την περίοδο αυτή ο κ. Σταματόπουλος μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Μικρομάνης και Περάματος, συλλέγοντας το λάδι της χρονιάς και ψαρεύοντας, με τη συνταξιοδότησή του να μην τον εμποδίζει να παρεμβαίνει διαδικτυακά στα συνδικαλιστικά δρώμενα: «Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι... Αφιερωμένο σε κάποιους... συνδικαλιστές».
anatakti
Ενας μποντιμπιλντεράς-μποξέρ και ένας μαρμαράς κάνουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο μετρό τα τελευταία 15 χρόνια με σύνθημα «One solution, ΣΕΛΜΑ revolution», ταλαιπωρώντας με κάθε ευκαιρία 1,5 εκατομμύριο Αθηναίους.
Ενα δυναμικό δίδυμο εργατοπατέρων που εμπνεύστηκε από την εκρηκτική συνδικαλιστική διαδρομή των Κολλά - Σταμούλου, πρωταγωνιστών των μεγάλων κινητοποιήσεων στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας το 1992, όταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έδωσε τα λεωφορεία στους «νοικοκυραίους», θέλοντας να τους διαδεχτεί στα μέσα σταθερής τροχιάς. Οι «σκληροί» του αμαξοστασίου των Σεπολίων, με πρακτικές περασμένων δεκαετιών, οδήγησαν τον συρμό του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό (ΣΕΛΜΑ) να φλερτάρει με τον εκτροχιασμό, με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και την απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Η στάση εργασίας την περασμένη Τρίτη στο μετρό, στην οποία συμμετείχε μόλις το 2% των εργαζομένων του, προκαλώντας ωστόσο παράλυση στις μετακινήσεις των πολιτών στην Αττική, φέρνει ξανά στο προσκήνιο τις ξεπερασμένες συνδικαλιστικές λογικές του στυλ «κατεβάζω τον διακόπτη». Ο λόγος της συγκεκριμένης στάσης εργασίας ήταν η απόφαση για μετακίνηση στα εκδοτήρια εισιτηρίων 21 πρώην εκδοτών που είχαν μεταφερθεί σε διοικητικές υπηρεσίες για να εξυπηρετηθεί καλύτερα το επιβατικό κοινό. Αντικειμενικά, δύσκολα μπορεί να εντοπίσει κάποιος βασιμότητα όσον αφορά την κινητοποίηση για τον συγκεκριμένο λόγο, τη στιγμή μάλιστα που σήμερα λειτουργούν εκδοτήρια μόνο σε 21 από τους 62 σταθμούς των Σταθερών Συγκοινωνιών (ΣΤΑΣΥ), μεταξύ των οποίων στον Ευαγγελισμό, στο Πανεπιστήμιο, στο Μέγαρο Μουσικής, τα οποία λόγω έλλειψης προσωπικού μένουν κλειστά ή κάποια άλλα υπολειτουργούν, όπως π.χ. αυτό του Συντάγματος.
Πόσο μάλλον όταν ο πρόεδρος του ΣΕΛΜΑ Σπύρος Ρεβύθης το καλοκαίρι του 2018, δηλαδή πριν από ενάμιση χρόνο, προχωρούσε, μέσω ραδιοφωνικής συνέντευξής του, σε καταγγελία για τις ελλείψεις υπαλλήλων στα εκδοτήρια και τις ατελείωτες ουρές που σχηματίζονταν στα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων: «Τουλάχιστον 30-40 εργαζόμενοι στο μετρό έχουν μετακινηθεί εσωτερικά ως υπεύθυνοι ασφαλείας και σταθμάρχες επειδή έκλεισαν οι μπάρες, αλλά και σε πολιτικά γραφεία και κόμματα. Αλλοι 40 στο ΥΠΠΟ για τις ανάγκες φύλαξης μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, και ενώ έχει εγκριθεί η επιστροφή τους στο μετρό, η απόφαση δεν εφαρμόζεται».
Σταματόπουλος και Ρεβύθης είναι το δίδυμο των εργατοπατέρων που με πρακτικές περασμένων δεκαετιών ταλαιπωρούν το επιβατικό κοινό
Λεκτικές ακρότητες
Ακριβώς 20 χρόνια από την πρόσληψή του στο μετρό ως ηλεκτρολόγος, ο κ. Ρεβύθης είναι αδιαμφισβήτητα ο ισχυρός άντρας των αμαξοστασίων. Αντλεί τη δύναμή του από τη βάση, όπως συνηθίζουν να λένε στον πολιτικό του χώρο, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι αριθμοί συνηγορούν σε αυτό. Στην τελευταία εκλογή για την ανάδειξη του εκπροσώπου των εργαζομένων στο διοικητικό συμβούλιο της ΣΤΑΣΥ Α.Ε έλαβε 734 ψήφους επί συνόλου 1.262 έγκυρων ψηφοδελτίων. Η δέσμευσή του ότι «θα είμαι πραγματικός εκπρόσωπος όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των ολίγων αρεστών του κομματικού κονκλαβίου», αν και κοινότοπη έχει τη σημασία της, με τη σιγουριά της συνδικαλιστικής υπεροχής του στον κλάδο να τον οδηγεί κάποιες φορές σε λεκτικές ακρότητες στα social media, του τύπου «όποιος νομίζει ότι κρεμόμαστε από τα α... του να τα κόψει να πέσουμε».
Η προφανής συνδικαλιστική ισχύς του κ. Ρεβύθη δείχνει να συμβαδίζει με την ισχύ της εντυπωσιακής σωματικής διάπλασής του, την οποία επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Ο πρόεδρος του ΣΕΛΜΑ φροντίζει να χαρίζει στους συναδέλφους του και στους ακολούθους του στη σελίδα που διατηρεί στο Facebook στιγμιότυπα από την ενασχόλησή του με τα μαχητικά αθλήματα αλλά και τις επιτυχίες του στο μπόντι μπίλντινγκ κατά το παρελθόν. Τα γάντια του μποξ και οι πυγμαχικές κινήσεις του προέδρου των εργαζομένων του μετρό εκτός των κολακευτικών σχολίων που αποσπούν, εκλαμβάνονται από συναδέλφους του ως «υβριδικός» συνδικαλιστικός πόλεμος κατά της εργοδοσίας, εκφράζοντας τη βεβαιότητά τους για τις μάχες του υπέρ των δικαίων του σωματείου στα επικείμενα διοικητικά συμβούλια.
Το 1999 βρίσκει τον κ. Ρεβύθη να περνά το κατώφλι του μετρό, έναν χρόνο προτού ανοίξει τις πύλες του στο επιβατικό κοινό της Αθήνας. Τη χρονιά εκείνη ο πρόεδρος του ΣΕΛΜΕ κάνει εντατικές προπονήσεις στα γυμναστήρια του Πειραιά για να πάρει μέρος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της ΝΑΒΒΑ - WFF που διεξάγεται στον Βόλο. Πολλοί και σημαντικοί αθλητές αγωνίστηκαν σε εκείνο το πανελλήνιο πρωτάθλημα, όπως ο Στράτος Αργυράκης (Γενικός Νικητής), ο Πασχάλης Τσιορνοβίτης, ο Χάρης Κοτσιβός, ο Βαγγέλης Λαζάρου, ο Νίκος Παπαγεωργίου, η Αννα-Μαρία Κωνσταντινίδου, η Πόπη Τσιντάρη, η Ρούλη Παππά. Είναι η εποχή όπου η NABBA και η σχετικά νεοσύστατη τότε WFF διοργάνωναν πολλούς αγώνες σε όλη την Ελλάδα, εγχώριους και διεθνείς.
Περισσότεροι από 1.000 θεατές παρακολουθούν τους 60 αθλητές να επιδεικνύουν τη σωματική διάπλασή τους κερδίζοντας τον θαυμασμό τους. Μεταξύ αυτών ο κ. Ρεβύθης, ο οποίος διαγωνίστηκε στην κατηγορία Athletic. Πρόκειται για την κατηγορία μεταξύ του fitness και του bodybuilding όπου οι αθλητές πρέπει να διαθέτουν μυϊκότητα και γράμμωση. Την πρώτη θέση καταλαμβάνει ο Γιάννης Λύτρας και ακολουθούν οι Γιώργος Καρακάσης, Γιώργος Ζουμής, Χριστόδουλος Σοφοτάσιος, ενώ στην 5η θέση πλασαρίστηκε ο νεοπροσληφθείς εργαζόμενος στο μετρό.
Σπύρος Ρεβύθης: Τα γάντια του μποξ και οι πυγμαχικές κινήσεις του προέδρου των εργαζομένων του μετρό εκλαμβάνονται από συναδέλφους του ως «υβριδικός» συνδικαλιστικός πόλεμος κατά της εργοδοσίας Ο Σπύρος Ρεβύθης είναι πάντα μέσα σε όλες τις κινητοποιήσεις ενώ η συνδικαλιστική του πορεία είναι συνδεδεμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ο «Mr Athletic»
Τον τίτλο του «Mr Athletic» τελικά ο κ. Ρεβύθης θα τον κατακτήσει στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νότιας Ελλάδας. Οπως ανέφερε δημοσίευμα του αθλητικού Τύπου της εποχής, «για πρώτη χρονιά έχουμε την κατηγορία του “Mr Athletic” για όλους τους θαυμαστές της σωματικής διάπλασης που αγαπούν, όπως ο Σπύρος, το κλασικό bodybuilding, δηλαδή συμμετρία με καλή αρμονία και μυϊκότητα. Ολα αυτά τα είχε ο Σπύρος στο Πρωτάθλημα Ν. Ελλάδας και κατέκτησε την πρώτη θέση στην κατηγορία “Mr Athletic”».
Στο μεταξύ, η συνδικαλιστική πορεία του την τελευταία 10ετία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στέλεχος του κόμματος, συνυπογράφει όλες τις οργισμένες ανακοινώσεις την εποχή των μνημονίων όταν ο ίδιος ήταν αντιπρόεδρος του σωματείου. Παίρνει μέρος στις δυναμικές κινητοποιήσεις του κινήματος «Δεν Πληρώνω» και αναφέρεται σε «δοσίλογους και προδότες» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μιλώντας για «κρεμάλες», σαφώς επηρεασμένος από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε τμήμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς: «Αλήτες, ξαναφέρατε τους Γερμανούς και κυβερνούν μετά από 50 χρόνια και μας επιβάλατε τον φασισμό... Ο λαός θα σας δικάσει και θα σας κρεμάσει στην πλατεία Συντάγματος... Όνειρό μου είναι να το δω».
Σε κάθε περίπτωση, στις απεργιακές κινητοποιήσεις τον Ιανουάριο του 2013 και μετά την πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στα μέσα σταθερής τροχιάς, ο κ. Ρεβύθης με την ακόλουθη δήλωση απέρριπτε τη συζήτηση για τα προνόμια και τις παροχές στο μετρό: «Είμαι ηλεκτρολόγος με 22 χρόνια προϋπηρεσία. Εργάζομαι 20 και 30 μέτρα κάτω από το έδαφος, η εργασία αυτή εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την υγεία. Εχω “τσιμπήσει” λεπτοσπείρωση από δάγκωμα αρουραίου. Είμαι υπεύθυνος για τη συντήρηση του δικτύου 20.000 βολτ, όπου μπορεί να είμαστε char με το παραμικρό λάθος. Δουλεύω τη νύχτα και οπωσδήποτε τρεις Κυριακές τον μήνα. Ολες οι ώρες δεν λαμβάνονται υπόψη. Ο μισθός μου είναι 750 ευρώ τον μήνα, συν 150 ευρώ που σχετίζονται με τις συνθήκες υπό τις οποίες δουλεύω και 110 έως 120 ευρώ για την εργασία την Κυριακή. Ολα αυτά. Ως “δώρο” η τριμερής κυβέρνηση μας τιμώρησε με την επίταξη απέναντι στο νόμιμο δικαίωμα της απεργίας».
Αντώνης Σταματόπουλος: Υπήρξε συνδικαλιστής σε σωματεία οικοδόμων μέχρι που στα 50 του χρόνια προσλήφθηκε στο Μετρό
Ο μαρμαράς από τη Μικρομάνη
Συνδικαλιστικός μέντορας του κ. Ρεβύθη δεν είναι άλλος από τον Αντώνη Σταματόπουλο, εμβληματική μορφή του εργατικού κινήματος, ο οποίος τον διαδέχτηκε στην προεδρία του ΣΕΛΜΑ. Οι δυο τους από τις θέσεις του προέδρου και του αντιπροέδρου του επιχειρησιακού σωματείου έδωσαν δυναμικό «παρών» στην επονομαζόμενη μνημονιακή περίοδο, με τον ίδιο, στα 70 του χρόνια πλέον, περισσότερο με μια δόση πικρίας παρά αυτοκριτικής να γράφει στα κοινωνικά δίκτυα: «Το λάθος μου είναι που έμπαινα μπροστά για όλους».
Ο μαρμαράς με καταγωγή από τη Μικρομάνη Μεσσηνίας υπήρξε συνδικαλιστής σε σωματεία οικοδόμων, μέχρι που στα 50 του χρόνια προσλήφθηκε στο μετρό ως τεχνίτης σιδηροδρόμων. Δυναμικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, συνδικαλίζεται στην επιχείρηση από το 2004 μέχρι το 2010 που εκλέγεται πρόεδρος του σωματείου με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ. Αποστασιοποιείται από την τότε Χαριλάου Τρικούπη και συγκρούεται με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Αιτία, η απόλυση 275 εργαζομένων στο μετρό που είχαν προσληφθεί από τη Νέα Δημοκρατία. Ο κ. Σταματόπουλος χαρακτηρίζει τις απολύσεις «πολιτικές διώξεις» και μετά την κοινοποίηση της πρώτης απόλυσης αποχωρεί από την ΠΑΣΚΕ και το ΠΑΣΟΚ.
Απεργίες και καταλήψεις
Προτείνει απεργία διαρκείας όλων των συνδικάτων για να μην περάσει ο νόμος του υπουργείου Μεταφορών, με τότε αρμόδιο υπουργό τον κ. Δημήτρη Ρέππα. Την περίοδο εκείνη γίνονται 45 εικοσιτετράωρες απεργίες στο μετρό ενάντια στις απολύσεις και τις περικοπές. Η συνέχεια τον βρίσκει στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους, κρατώντας ανοιχτά τα ρολά του σταθμού του μετρό Συντάγματος τον Ιούνιο του 2011 στη μεγάλη 48ωρη απεργία, χωρίς να αφήνουν τα ΜΑΤ να εισβάλλουν. Προχωρά σε καταλήψεις στο υπουργείο Μεταφορών και στο γραφείο διοίκησης της εταιρείας και σε παράσταση διαμαρτυρίας στη Βουλή, με τον ίδιο να δηλώνει: «Ακόμα και όταν υπήρχε δικαστική απόφαση για την απεργία μας ότι είναι “παράνομη και καταχρηστική”, την πραγματοποιήσαμε».
Πλαισιώνει τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως υποψήφιος βουλευτής Β' Αθήνας, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας, αλλά και υποψήφιος ευρωβουλευτής του κόμματος. Το μήνυμά του στην εργατική και λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ που αναζητά μια άλλη προοπτική είναι ξεκάθαρο: «Το δικό μου ΠΑΣΟΚ δεν έπρεπε να απολύει, να καταργεί συλλογικές συμβάσεις, να μειώνει μισθούς και συντάξεις, να χτυπά διαδηλωτές με τα ΜΑΤ και να τους ψεκάζει με δολοφονικά χημικά αέρια μέσα στο μετρό... Αυτοί δεν είναι σοσιαλιστές, τους θεωρώ δοσίλογους των Γερμανών, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου». Την περίοδο αυτή ο κ. Σταματόπουλος μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Μικρομάνης και Περάματος, συλλέγοντας το λάδι της χρονιάς και ψαρεύοντας, με τη συνταξιοδότησή του να μην τον εμποδίζει να παρεμβαίνει διαδικτυακά στα συνδικαλιστικά δρώμενα: «Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι... Αφιερωμένο σε κάποιους... συνδικαλιστές».
anatakti
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
