2019-12-27 12:00:29
Είναι η αθηναϊκή εκδοχή της «ρεάλ πολιτίκ» του μπλοκ Μητσοτάκη – Σημίτη, που επεκτείνεται σε διάφορους πολιτικούς χώρους.
του Κώστα Βενιζέλου
ΗΑθήνα, μοιάζει –με ποδοσφαιρικούς όρους– με την ομάδα που τρέχει να «σώσει» το παιχνίδι μετά που έμεινε πίσω στο σκορ. Παρακολουθούσε από απόσταση όσα προδιαγράφονταν, καθώς δεν ήθελε… ανάμιξη όταν οι Τούρκοι έκαναν… κέντημα προκλητικών παραβιάσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Πρόκειται για μια τακτική που παραπέμπει σε μια πολιτική ανορθογραφία, χωρίς σχεδιασμό, αξιολόγηση βάθους και όραμα. Είναι ως να μην έχουν μάθει ποτέ τους Τούρκους. Είναι η αθηναϊκή εκδοχή της «ρεάλ πολιτίκ» του μπλοκ Μητσοτάκη – Σημίτη, που επεκτείνεται σε διάφορους πολιτικούς χώρους.
Οσοι πολιτικοί βγήκαν στους δρόμους για το Σκοπιανό, κατάπιαν τη γλώσσα τους όσο οι Τούρκοι αλώνιζαν και συνεχίζουν να πράττουν τούτο στην κυπριακή ΑΟΖ. Η τακτική της “λελογισμένης σιωπής” έναντι της τουρκικής επιθετικότητας, έσπασε με την παράνομη συμφωνία της κατοχικής δύναμης με το καθεστώς της Τρίπολης.
Και η απάντηση σε αυτές τις προκλητικές κινήσεις από πλευράς της Αθήνας, είναι μια μεγάλη διπλωματική εκστρατεία. Στόχος προφανώς να δημιουργηθούν συμμαχίες και μοχλοί πίεσης προς την Τουρκία. Είναι ένα πεδίο στο οποίο μπορεί να έχει ρόλο και αποτέλεσμα η Αθήνα και είναι σαφές πως καταβάλλονται πολλές προσπάθειες. Αυτό τους πιστώνεται.
Πώς, όμως, να επιτευχθεί τούτο, όταν η όποια προσπάθεια γίνεται βασικά, προσγειώνεται ανώμαλα; Γιατί αυτό έγινε όταν σπεύδουν από το ελληνικό ΥΠΕΞ να θέσουν τον πήχη, λίγο πιο πάνω από τον πάτο. Όπως είναι γνωστό, ο Έλληνας αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, με δήλωσή του που έχει αιφνιδιάσει (σοκάρει αποδίδει καλύτερα), είπε πως η ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε στρατηγικά να μη ζητήσει κυρώσεις από την ΕΕ για την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί το συγκεκριμένο όπλο αν και εφόσον οι Τούρκοι παραβιάσουν την ελληνική ΑΟΖ! Όταν, δηλαδή, οι Τούρκοι θα στείλουν ερευνητικό σκάφος, γεωτρύπανο σε θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος, η Αθήνα θα ζητήσει από την ΕΕ κυρώσεις, οι οποίες μέχρι να «ψηθούν» και εφαρμοστούν, η Τουρκία θα έχει τελειώσει τη δουλειά.
Όταν, λοιπόν, η Ελλάδα, που δεν είναι Κύπρος, η οποία δεν έχει αποτρεπτική δύναμη, επιλέγει «στρατηγικά» μάλιστα να μην κινηθεί προληπτικά, να ζητήσει κυρώσεις για τις πρόδηλες επεκτατικές επιδιώξεις της Άγκυρας, ποιο μήνυμα στέλνει στον νεοσουλτάνο Ερντογάν; Το μήνυμα κωδικοποιήθηκε ήδη από την Άγκυρα, που άρχισε να καλλιεργεί το ενδεχόμενο να στείλει σκάφος στην ελληνική θαλάσσια περιοχή. Μπορεί όχι στην Κρήτη, ίσως όμως στο Καστελόριζο. Η περιοχή δεν έχει σημασία.
Είναι σαφές πως οι αποτρεπτικές κινήσεις της Αθήνας δεν είναι τόσες που θα μπορέσουν να σταματήσουν τα επεκτατικά σχέδια της κατοχικής Τουρκίας. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι στο διπλωματικό πεδίο υπάρχουν πάρα πολλά εργαλεία, καθώς κανείς δεν αναφέρεται σε στρατιωτική σύγκρουση. Η στρατιωτική σύγκρουση, όμως, αποφεύγεται όταν προτάσσονται οι αποτρεπτικές δυνατότητες.
Την ίδια ώρα, στη διπλωματία δεν είναι χρήσιμες μόνο οι δηλώσεις φιλοφρόνησης από τους πάλαι ποτέ εταίρους και συμμάχους. Στην πράξη τι γίνεται, αυτό έχει σημασία. Γι’ αυτό και η τακτική των κυρώσεων είναι ένα γήπεδο που μπορεί να παίξει η Ελλάδα και η Κύπρος. Φτάνει να γίνεται τούτο σωστά.
Είναι σαφές πως η τακτική που ακολουθήθηκε από την Αθήνα σε σχέση με τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, αυτή της «σιωπηρής διαμαρτυρίας», ενθάρρυνε την Άγκυρα να προχωρήσει προς την περιοχή της Κρήτης.
Άρθρο του Κώστα Βενιζέλου στον Φιλελεύθερο της Κύπρου
parapona-rodou
του Κώστα Βενιζέλου
ΗΑθήνα, μοιάζει –με ποδοσφαιρικούς όρους– με την ομάδα που τρέχει να «σώσει» το παιχνίδι μετά που έμεινε πίσω στο σκορ. Παρακολουθούσε από απόσταση όσα προδιαγράφονταν, καθώς δεν ήθελε… ανάμιξη όταν οι Τούρκοι έκαναν… κέντημα προκλητικών παραβιάσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Πρόκειται για μια τακτική που παραπέμπει σε μια πολιτική ανορθογραφία, χωρίς σχεδιασμό, αξιολόγηση βάθους και όραμα. Είναι ως να μην έχουν μάθει ποτέ τους Τούρκους. Είναι η αθηναϊκή εκδοχή της «ρεάλ πολιτίκ» του μπλοκ Μητσοτάκη – Σημίτη, που επεκτείνεται σε διάφορους πολιτικούς χώρους.
Οσοι πολιτικοί βγήκαν στους δρόμους για το Σκοπιανό, κατάπιαν τη γλώσσα τους όσο οι Τούρκοι αλώνιζαν και συνεχίζουν να πράττουν τούτο στην κυπριακή ΑΟΖ. Η τακτική της “λελογισμένης σιωπής” έναντι της τουρκικής επιθετικότητας, έσπασε με την παράνομη συμφωνία της κατοχικής δύναμης με το καθεστώς της Τρίπολης.
Και η απάντηση σε αυτές τις προκλητικές κινήσεις από πλευράς της Αθήνας, είναι μια μεγάλη διπλωματική εκστρατεία. Στόχος προφανώς να δημιουργηθούν συμμαχίες και μοχλοί πίεσης προς την Τουρκία. Είναι ένα πεδίο στο οποίο μπορεί να έχει ρόλο και αποτέλεσμα η Αθήνα και είναι σαφές πως καταβάλλονται πολλές προσπάθειες. Αυτό τους πιστώνεται.
Πώς, όμως, να επιτευχθεί τούτο, όταν η όποια προσπάθεια γίνεται βασικά, προσγειώνεται ανώμαλα; Γιατί αυτό έγινε όταν σπεύδουν από το ελληνικό ΥΠΕΞ να θέσουν τον πήχη, λίγο πιο πάνω από τον πάτο. Όπως είναι γνωστό, ο Έλληνας αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, με δήλωσή του που έχει αιφνιδιάσει (σοκάρει αποδίδει καλύτερα), είπε πως η ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε στρατηγικά να μη ζητήσει κυρώσεις από την ΕΕ για την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί το συγκεκριμένο όπλο αν και εφόσον οι Τούρκοι παραβιάσουν την ελληνική ΑΟΖ! Όταν, δηλαδή, οι Τούρκοι θα στείλουν ερευνητικό σκάφος, γεωτρύπανο σε θαλάσσια περιοχή της Ελλάδος, η Αθήνα θα ζητήσει από την ΕΕ κυρώσεις, οι οποίες μέχρι να «ψηθούν» και εφαρμοστούν, η Τουρκία θα έχει τελειώσει τη δουλειά.
Όταν, λοιπόν, η Ελλάδα, που δεν είναι Κύπρος, η οποία δεν έχει αποτρεπτική δύναμη, επιλέγει «στρατηγικά» μάλιστα να μην κινηθεί προληπτικά, να ζητήσει κυρώσεις για τις πρόδηλες επεκτατικές επιδιώξεις της Άγκυρας, ποιο μήνυμα στέλνει στον νεοσουλτάνο Ερντογάν; Το μήνυμα κωδικοποιήθηκε ήδη από την Άγκυρα, που άρχισε να καλλιεργεί το ενδεχόμενο να στείλει σκάφος στην ελληνική θαλάσσια περιοχή. Μπορεί όχι στην Κρήτη, ίσως όμως στο Καστελόριζο. Η περιοχή δεν έχει σημασία.
Είναι σαφές πως οι αποτρεπτικές κινήσεις της Αθήνας δεν είναι τόσες που θα μπορέσουν να σταματήσουν τα επεκτατικά σχέδια της κατοχικής Τουρκίας. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι στο διπλωματικό πεδίο υπάρχουν πάρα πολλά εργαλεία, καθώς κανείς δεν αναφέρεται σε στρατιωτική σύγκρουση. Η στρατιωτική σύγκρουση, όμως, αποφεύγεται όταν προτάσσονται οι αποτρεπτικές δυνατότητες.
Την ίδια ώρα, στη διπλωματία δεν είναι χρήσιμες μόνο οι δηλώσεις φιλοφρόνησης από τους πάλαι ποτέ εταίρους και συμμάχους. Στην πράξη τι γίνεται, αυτό έχει σημασία. Γι’ αυτό και η τακτική των κυρώσεων είναι ένα γήπεδο που μπορεί να παίξει η Ελλάδα και η Κύπρος. Φτάνει να γίνεται τούτο σωστά.
Είναι σαφές πως η τακτική που ακολουθήθηκε από την Αθήνα σε σχέση με τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, αυτή της «σιωπηρής διαμαρτυρίας», ενθάρρυνε την Άγκυρα να προχωρήσει προς την περιοχή της Κρήτης.
Άρθρο του Κώστα Βενιζέλου στον Φιλελεύθερο της Κύπρου
parapona-rodou
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: Χρωστάω πολλά στο «Καφέ της Χαράς»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
