2012-06-18 19:45:40
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα, η Ελλάδα βγήκε χθες από την κάλπη κομμένη στα δύο. Και μια χώρα κομμένη στα δύο είναι μια χώρα καταδικασμένη - όποια πλευρά και αν υπερισχύει κάποια στιγμή στα σημεία Αυτός ο νέος «εθνικός διχασμός» εκδηλώνεται σε τρία επίπεδα, που δεν αναπαράγουν τους παλαιούς διαχωρισμούς Δεξιάς και Αριστεράς ή πλούτου και φτώχειας ή κέντρου και περιφέρειας.
Πρώτο επίπεδο, το πολιτικό. Από τη μια πλευρά έχουμε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τα μικρότερα ευρωπαϊκά κόμματα.
Από την άλλη υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, η Χρυσή Αυγή και οι μικρότερες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ή Δεξιάς.
Συνοπτικά, τα δύο αυτά «στρατόπεδα» είναι περίπου ισοδύναμα - με το ΚΚΕ σε έναν ιδιότυπο «μεσαίο ρόλο»...
Δεύτερο επίπεδο, η Ευρώπη. Για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας έπαψε να είναι το δεδομένο και έγινε το ζητούμενο.
Από τη μια πλευρά έχουμε μια Ελλάδα εσωστρεφή και φοβική, που συμπεριφέρεται ως χώρα κατακτημένη.
Από την άλλη, υπάρχει μια Ελλάδα εξωστρεφής και περισσότερο κοσμοπολίτικη, της οποίας η θέση έχει αποδυναμωθεί από τη στιγμή που η ίδια η θέση της Ελλάδας αποδυναμώθηκε.
Τρίτο επίπεδο, το σύστημα εξουσίας.
Από τη μια πλευρά καταγράφεται η αποτυχία και η αδυναμία των παραδοσιακών ελίτ της Μεταπολίτευσης να εξασφαλίσουν την κοινωνική συνοχή και να ηγηθούν αποτελεσματικά της χώρας - με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού...
Από την άλλη πλευρά, και λόγω αυτού του κενού, έχει συγκροτηθεί μια ιδιότυπη συμμαχία όσων αισθάνονται ότι για κάποιους λόγους βρέθηκαν στην «απέξω» και των οποίων μοναδική φροντίδα είναι πλέον η προσωπική τους διάσωση - ό,τι και αν αυτό κοστίζει στον τόπο...
Τούτων όλων δοθέντων, κάναμε ίσως λάθος όσοι βιαστήκαμε να μιλήσουμε για μια αναμέτρηση μεταξύ του φόβου και της οργής.
Στην πραγματικότητα αυτή η σχεδόν τρίμηνη προεκλογική περίοδος ήταν μια αναμέτρηση ανάμεσα στην αυτοπεποίθηση και στην απόγνωση.
Δεν είναι, δηλαδή, μια σύγκρουση διαφορετικών συναισθημάτων• αλλά αντίθετων προοπτικών, προσωπικών και εθνικών. Γι' αυτό είναι μια σύγκρουση που αποκλείεται να εκτονωθεί ή να επιλυθεί σύντομα και χωρίς κόστος.
Με άλλα λόγια, μπήκαμε σε περιπέτεια.
Το θετικό είναι ότι την περιπέτεια επέλεξε ελευθέρως ο ίδιος ο ελληνικός λαός σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις και παρά τις προειδοποιήσεις που διατυπώθηκαν από παντού. Αρα, κανένας δεν θα του φταίει για ό,τι ακολουθήσει.
Το αρνητικό είναι ότι τέτοιου τύπου συγκρούσεις δεν τελειώνουν μόνο με έναν νικητή, αλλά και με πολλούς ηττημένους...
πηγή: tanea.gr
Ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα, η Ελλάδα βγήκε χθες από την κάλπη κομμένη στα δύο. Και μια χώρα κομμένη στα δύο είναι μια χώρα καταδικασμένη - όποια πλευρά και αν υπερισχύει κάποια στιγμή στα σημεία Αυτός ο νέος «εθνικός διχασμός» εκδηλώνεται σε τρία επίπεδα, που δεν αναπαράγουν τους παλαιούς διαχωρισμούς Δεξιάς και Αριστεράς ή πλούτου και φτώχειας ή κέντρου και περιφέρειας.
Πρώτο επίπεδο, το πολιτικό. Από τη μια πλευρά έχουμε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τα μικρότερα ευρωπαϊκά κόμματα.
Από την άλλη υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, η Χρυσή Αυγή και οι μικρότερες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ή Δεξιάς.
Συνοπτικά, τα δύο αυτά «στρατόπεδα» είναι περίπου ισοδύναμα - με το ΚΚΕ σε έναν ιδιότυπο «μεσαίο ρόλο»...
Δεύτερο επίπεδο, η Ευρώπη. Για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας έπαψε να είναι το δεδομένο και έγινε το ζητούμενο.
Από τη μια πλευρά έχουμε μια Ελλάδα εσωστρεφή και φοβική, που συμπεριφέρεται ως χώρα κατακτημένη.
Από την άλλη, υπάρχει μια Ελλάδα εξωστρεφής και περισσότερο κοσμοπολίτικη, της οποίας η θέση έχει αποδυναμωθεί από τη στιγμή που η ίδια η θέση της Ελλάδας αποδυναμώθηκε.
Τρίτο επίπεδο, το σύστημα εξουσίας.
Από τη μια πλευρά καταγράφεται η αποτυχία και η αδυναμία των παραδοσιακών ελίτ της Μεταπολίτευσης να εξασφαλίσουν την κοινωνική συνοχή και να ηγηθούν αποτελεσματικά της χώρας - με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού...
Από την άλλη πλευρά, και λόγω αυτού του κενού, έχει συγκροτηθεί μια ιδιότυπη συμμαχία όσων αισθάνονται ότι για κάποιους λόγους βρέθηκαν στην «απέξω» και των οποίων μοναδική φροντίδα είναι πλέον η προσωπική τους διάσωση - ό,τι και αν αυτό κοστίζει στον τόπο...
Τούτων όλων δοθέντων, κάναμε ίσως λάθος όσοι βιαστήκαμε να μιλήσουμε για μια αναμέτρηση μεταξύ του φόβου και της οργής.
Στην πραγματικότητα αυτή η σχεδόν τρίμηνη προεκλογική περίοδος ήταν μια αναμέτρηση ανάμεσα στην αυτοπεποίθηση και στην απόγνωση.
Δεν είναι, δηλαδή, μια σύγκρουση διαφορετικών συναισθημάτων• αλλά αντίθετων προοπτικών, προσωπικών και εθνικών. Γι' αυτό είναι μια σύγκρουση που αποκλείεται να εκτονωθεί ή να επιλυθεί σύντομα και χωρίς κόστος.
Με άλλα λόγια, μπήκαμε σε περιπέτεια.
Το θετικό είναι ότι την περιπέτεια επέλεξε ελευθέρως ο ίδιος ο ελληνικός λαός σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις και παρά τις προειδοποιήσεις που διατυπώθηκαν από παντού. Αρα, κανένας δεν θα του φταίει για ό,τι ακολουθήσει.
Το αρνητικό είναι ότι τέτοιου τύπου συγκρούσεις δεν τελειώνουν μόνο με έναν νικητή, αλλά και με πολλούς ηττημένους...
πηγή: tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η UEFA ΕΒΓΑΛΕ... 2-2 ΤΟ ΚΡΟΑΤΙΑ - ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ... ΤΕΖΑ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλιβέρι: Τρελή κούρσα αυτοκινήτου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
